คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : CHAPTER 7 ## F-O-O-D
“วันนี้พวกเราจะตามร้านที่นายเลือกๆไว้”
“ห้ะ? ร้านที่ฉันเลือกไว้?”
“นี่ไง” แบคฮยอนส่งกระดาษที่ยับยู่ยี่ให้ผม เปิดออกมาเป็นร้านที่ผมเลือกๆไว้ คิดมาแล้วว่าจะพาเซฮุนไป แต่มีหลายๆอย่างที่พอคิดแล้วไปไม่ได้ ทั้งผู้คนพลุกพล่าน เดินทางลำบาก บลาๆๆ ผมเลยโยนมันทิ้งไป
“นี่นายขุ้ยขยะห้องฉันหรอ?” ผมมองหน้ามันแบบไม่อยากจะเชื่อว่ามันจะลงทุนขนาดนี้
“นี่ฉันทำเพื่อนายเลยนะ ถร่อววว”
“โอเคๆ ว่าแต่นายจะให้ฉันไปร้านพวกนี้ทำไมหรือจะให้ฉันไปเลี้ยงนาย? ไม่เอาหรอกนะ”
“ไม่ใช่สักหน่อย นายนี่ก็ขี้งกจริงๆเลย”
“’งั้นไปทำไมอะ?”
“ไม่ต้องถามเยอะเลย ไปๆขี้นรถ ถ้าไปหมดนี่ก็ต้องเริ่มได้แล้ว”
แบคฮยอนลากผมขึ้นรถมินิคูเปอร์สีแดงของเขา ที่จอดอยู่โซนจอดรถของคอนโดผม
“ร้านแรกของนายคือ...?” แบคฮยอนพูดหลังจากที่เลี้ยวพ้นออกมาจากคอนโดได้สักพัก ผมก้มลงมองกระดาษในมือ
“ร้านชมสวน แถวๆมหาลัยหน่ะ”
“ร้านที่ขายแกงโบราณๆ ดังๆ คนเยอะๆอ่าหรอ?”
“ใช่แล้วๆ”
ร้านนี้เป็นร้านโปรดของผมร้านนึงเลย ผมเลือกร้านนี้เพราะถ้าจะให้ซื้อต้มยำกุ้ง ต้มข่าไก้ เซฮุนอาจจะเคยทานมาบ้างเลย แต่ร้านนี้ยังมีเมนูแกงโบราณๆที่ปัจจุบันหาทานได้ยาก
“โอเค งั้นไปกันเลย”
เมนูวันนี้คือ ‘แกงเผ็ดเป็ดย่าง’ น้ำแกงสีแดงปนส้มบ่งบอกส่วนผสมของเครื่องแกงที่ผัดกับกะทิอย่างลงตัว เป็ดเนื้อนุ่มผัดคลุกเคล้ากับเครื่องแกง ใส่มะเขือเทศ โหระพา หอมอร่อย
หลังจากที่ผมซื้อเสร็จแล้วก็โดนขึ้นรถ เตรียมเดินทางต่อไป
“ร้านที่สองว่ามาเลย” แบคฮยอนพูดหลังจากที่สตาร์ทรถเสร็จ
หลังจากที่ผมบอกชื่อร้านมันไป มันก็ร้องอ๋อทันที เพราะเป็นร้านผัดไทที่ผมจะมาทุกครั้งที่ผมอยากกินผัดไท
ร้านนี้ค่อนข้างไกลจากร้านแรก ระหว่างทางผมก็พยายามถามมันว่ามันมีแผนอะไรต่อแต่ผมถามเท่าไหร่มันก็ไม่ยอมบอก บอกแต่ว่าเดี๋ยวถึงเวลาก็จะรู้เอง
ถึงร้านที่สองแล้ว ร้านนี้คือร้านขายผัดไทกุ้งแม่น้ำ ถ้ามาร้านนี้ต้องเมนูนี้เลย
‘ผัดไทกุ้งแม่น้ำ’ เส้นเหนียวนุ่มผัดกับซอสสีส้มน่ากิน ตัดกับสีของไข่ที่ผัดรวมกันอยู่ในกระทะ ที่ลืมไม่ได้คือกุ้งแม้น้ำตัวใหญ่ วางคู่มากับผัดไทสีสวย ยิ่งทำให้น่าทานมากขึ้น
“ต่อไปร้านสุดท้ายของของคาวแล้ว” ผมบอกชื่อร้านไปหลังจากที่รถเริ่มเคลื่อนออกจากหน้าร้านผัดไท
“ร้านแถวๆบ้านยายฉันอ่านะ”แบคฮยอนพูดออกมาหลังจากที่ผมบอกชื่อร้าน
“โอเคๆ”
ตอนนี้พวกเรามาอยู่ที่ร้านแล้ว เมนูที่ผมเลือกอีกเมนูก็คือ โรตีแกงเขียวหวาน ร้านนี้เลยครับ ทุกๆครั้งที่แบคฮยอนพาผมมาเยี่ยมยายของมันก็จะแวะร้านนี้ตลอด น้ำแกงสีเขียวอ่อนที่เกิดจากเครื่องแกงกับกะทิข้น มีทั้งมะเขือ เนื้อไก่นุ่มๆ โรยหน้าด้วยใบโหระพากับพริกชี้ฟ้าแดง มาพร้อมกับโรตีกรอบนอกนุ่มในสีเหลืองทอง
หลังจากที่ผมซื้อร้านสุดท้ายเสร็จ พวกเราก็แวะร้านก๋วยเตี๋ยวที่ถัดไปไม่ไกล ทำให้ผมได้ร้านใหม่ๆเขียนลงไปในสมุดโน้ต ผมยกกล้องโพราลอยด์สีขาวขึ้นมาถ่ายชามก๋วยเตี๋ยวที่อยู่ตรงหน้าผมแล้วแปะลงไปในสมุดโน้ตพร้อมกับคำบรรยายเหมือนเคย
“มัวแต่จดอยู่นั้นแหละ กินเลยๆ งั่มๆ” แบคฮยอนพูดขณะที่กินคำแรกเข้าไปแล้ว
ผมเก็บสมุดโน้ตและกล้องลงกระเป๋าแล้วเริ่มทานทันที อร่อยอย่างที่แบคฮยอนบอกจริงๆ
หลังจากที่ผมกับแบคฮยอนกินเสร็จแล้ว ก็พร้อมที่จะไปซื้อของหวานต่อแล้ว
ร้านนี้เป็นร้านที่ผมบังเอิญเจอตอนที่ผมเริ่มตระเวนกินใหม่ๆ เป็นร้านเล็กๆอยู่ภายในซอยตลาดเก่าๆ เจ้าของร้านเป็นคุณยายที่ค่อนข้างมีอายุ
คราวนี้ผมหยิบไม่ยั้งเลยทั้งฝอยทอง ทองหยิบ ทองหยอด ฯลฯ หยิบแทบจะทุกชนิดที่อยู่หน้าร้าน
“เสร็จแล้วๆ แผนนายต่อไปคืออะไร?” ผมพูดหลังจากที่ผมขึ้นรถมาแล้ว
“’งั้นไปกันเลย โกวววว”
“ถึงแล้ววว”
รถของแบคฮยอนจอดสนิทหน้าตึกสูงเสียดฟ้า ค่อนข้างหรูหราใช้ได้ น่าจะสัก 5 ดาวได้เลย
“ที่ไหนเนี่ย? พาฉันมาทำไม?”
“ที่นี่คือโรงแรมที่เซฮุนพัก” ผมได้ยินก็ถลึงตาใส่แบคฮยอน
“ห้ะ? นายรู้ได้ยังไงว่าเขาอยู่ที่นี่”
“ฉันไปถามจากคนรู้จักมาหน่ะ”
“คนรู้จัก?”
“มาๆ เดี๋ยวจะพาไปเจอกับคนรู้จัก”
ผมกับแบคฮยอนช่วยกันหิ้วของทั้งหมดลงจากรถแล้วเดินเขาไปในตึก พอผมพ้นเข้าไปในโรงแรมเห็นแฟนคลับยืนอยู่เต็มเลย
“พวกเราจะไม่โดนโยนออกมาหรอ? แล้วจะผ่านแฟนคลับไปยังไง?” เงียบ…ไม่มีเสียงตอบรับจากแบคฮยอน
“นี่นายฟังฉันบ้างมั้ยยยยย?” ผมหันไปเห็นแบคฮยอนมัวแต่คุยโทรศัพท์กับใครก็ไม่รู้
“ฉันมีวิธีหน่า”
“ฮัลโหล ผมมาถึงแล้วครับ ให้ไปหลังโรงแรมหรอ โอเคครับ แล้วเจอกัน”
“ไปเถอะๆ ฉันมีวิธีแล้ว”
ความคิดเห็น