คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : CHAPTER 6 ## C-O-M-E
นี่ก็สามเดือนแล้วนับจากที่ผมกลับมาจากเกาหลี ผมจัดการเกี่ยวกับการเรียนเรียบร้อยแล้ว แต่ตอนนี้ยังอยู่ในช่วงปิดภาคเรียนผมจึงยังมีเวลาพักผ่อน ช่วงปิดเทอมนี้แบคฮยอนก็จะแวะมาหาผมเพื่อมานั่งเล่นมาคุยที่คอนโดของผม เสียงทีวีที่เปิดอยู่ทำให้ผมกับแบคฮยอนต้องละสายตาจากเค้กร้านดังตรงหน้า
‘เตรียมพบกับคอนเสิร์ตครั้งใหญ่แห่งปี อีกไม่นานเกินรอ’
ภาพของผู้ชาย 5 คนยืนเรียงกันสวมชุดสูทสีขาวสะอาดตา เขาอยู่ในนั่น ใช่นั่นมันเซฮุนๆ ผมจำเขาได้ดี เขายืนอยู่ตรงกลางข้างๆเขาก็คือจงอิน ยิ่งหลังจากที่ผมกลับจากเกาหลีมาก็ตามอ่านประวัติ ติดตามข่าวสารต่างๆ แต่หลังๆนี่ผมไม่ค่อยได้ตามเพราะพึ่งกลับจากไปเที่ยวกับเพื่อนๆ ผมคงพลาดข่าวนี้ไป!
สิ่งที่ทำให้ผมตามมากขึ้นก็เพราะวันนั้นหลังจากที่ผมจ่ายตังค่าบิบิมบับไปผมก็รีบไปดูคอนเสิร์ตแต่ผมไปช้าเลยฟังได้ไม่กี่เพลง หลังจากนั้นผมก็เปิดยูทูปตามฟังเพลงของเขาจนตอนนี้ผมร้องมันได้หมดแล้ว รวมทั้งแบคฮยอนด้วย ผมเปิดกรอกหูมันทุกวันจนมันร้องได้
“จะไปหล่ะสิ?” แบคฮยอนถามด้วยสายตาเจ้าเล่ห์
“อืมม จะไปทำตามสัญญา..”
‘ถึงเวลาที่นายจะมาให้ฉันทำตามสัญญาแล้วสินะ’
แค่รู้ว่าเขาจะมา ผมยิ้มออกมาโดยที่ไม่รู้ตัว
นี่ก็ใกล้วันที่เซฮุนจะมาไทยแล้ว ผมได้แต่นั่งเปิดสมุดโน้ตที่ผมจดรายละเอียดอาหารทั้งหมด หาร้านอาหารที่เหมาะกับเซฮุน ทั้งอาหารคาวแล้วก็ของหวาน
“อันนี้ดีไหม อันนี้ดีกว่า ไม่เอาอันนี้ดีกว่า” ผมนั่งเลือกอยู่อย่างนี่มาเป็นชั่วโมงแล้ว โอ้ยผมเลือกไม่ได้สักที
“นี่นายเลือกได้ยังเนี่ย” แบคฮยอนเดินมาถามหลังจากที่ผมเลือกอยู่นาน
“ยังอะ ไม่รู้จะเลือกร้านไหน มันต้องคิดหลายๆอย่างทั้งรสชาติ ไกลโรงแรมไปรึป่าว ผู้คนต้องไม่พลุกพล่าน บลาๆๆ”
“ก็จริงนะ ถ้ามีคนเห็นเข้าแย่แน่อีกอย่างเมเนเจอร์เขาจะให้ออกมาง่ายๆหรอ ฉันว่ายากนะ”
“จริงด้วย! ทำไงดีอะ” อยู่ๆแบคฮยอนก็ยิ้มมุมปาก ทำหน้าเจ้าเลห์
“ถ้าเขาออกมาไม่ได้ นายก็ไปหาเขาสิ!”
“ห้ะ!! อะไรนะ ฉันจะเข้าไปยังไง ถ้าเข้าไปโดนลากออกมาแน่ๆ”
“ฉันมีวิธีก็แล้วกันหน่า..”
สนามบินสุวรรณภูมิ
“เซฮุนนายเดินเร็วๆดิ เดี๋ยวก็โดนกลืนหายไปหรอก” เสียงของจงอินทำให้ผมเร่งฝีเท้าเร็วขึ้น
ตอนนี้ผมมาถึงประเทศไทยแล้ว หลังจากผมเฝ้ารอมานานตั้งแต่บริษัทประกาศกำหนดการเปิดคอนเสิร์ตที่ประเทศไทย ผมได้รับการต้อนรับอย่างอบอุ่นจากแฟนๆชาวไทย ผมดีใจที่ได้มาเจอแฟนๆ หลังจากที่พวกเขาก็ตั้งตารอเหมือนกัน ผมชะโงกหาคนที่ผมเฝ้ารอแต่ผมกลับไม่เห็น ผมหวังว่าจะได้เจอเขา หวังว่าเขาจะมาทำตามสัญญาที่ให้ไว้..
“ไปได้แล้ว เร็วเข้าๆ” คยองซูฮยองที่เดินอยู่ข้างๆจงอิน เดินถอยมาลากผมให้เดินไปพร้อมๆกัน
“ครับๆ” ผมเดินไปขึ้นรถที่เมเนเจอร์จัดไว้ให้
แม้ตอนนี้รถจะเริ่มเคลื่อนที่แล้วแต่ผมยังคงมองหาคนๆนั้นที่อาจจะรวมอยู่ในฝูงชน แต่ก็ไม่มี.. ผมคงหวังมากไป ใครจะจำสัญญาบ้าๆบอๆนั้นที่มันไม่ได้สำคัญอะไร
ผมหันหน้ามากลับมาแล้วถอนหายใจออกมาเบาๆ
“อย่าพึ่งหมดหวังสิว่ะ เราต้องอยู่ที่นี่อีกตั้งหลายวัน เขาไม่ลืมสัญญาหรอก” จงอินที่นั่งอยู่ข้างๆหลังมากระซิบบอกผมแล้ว ตบไหล่ผมเบาๆ
ผมก็หวังว่าจะเป็นอย่างที่มันว่า…
“ลู่หานเสร็จยังง? นานแล้วนะ” แบคฮยอนตะโกนอยู่หน้าห้อง
“เสร็จแล้วๆ” ผมหยิบของทั้งหมดลงเป้เตรียมออกจากห้อง
ผมเดินออกมาหาแบคฮยอนที่อยู่หน้าห้อง มันนัดผมตั้งแต่เช้าบอกว่าวันนี้จะไปทำภารกิจกัน
ความจริงวันนี้ผมจะไปรับเซฮุนที่สนามบินแต่แบคฮยอนมาหยุดความคิดของผมไว้ มันบอกต้องไปทำภารกิจกับมัน ผมค่อนข้างเซ็งเหมือนกันแต่มันบอกว่าแล้วผมจะต้องขอบคุณมัน ผมจะเชื่อมันสักครั้ง แต่ถ้ามันไม่เป็นอย่างที่มันบอก มันโดนแน่!
“นายพร้อมแล้วใช่มั้ย?”
“อืมม ว่าแต่ภารกิจนายคืออะไรอะ? นายไม่บอกทำเอาฉันนอนไม่หลับ”
“รับรองสนุกแน่!”
+++ ^___________________^ +++
ความคิดเห็น