คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #28 : CHAPTER 5 ** CB { End}
ทริปวันนี้ผ่านไปด้วยดี ทุกคนก็ดูสนุกกับทริปวันนี้ เมมเบอร์ก็มีความสุขที่ได้มาพักผ่อนแบบนี้ พวกเขาบ่นกันว่าเพราะตารางที่แน่นของพวกเขาทำให้ไม่ได้ไปเที่ยวด้วยกันตั้งแต่หลังเดบิ้วต์แล้ว สถานที่พักผ่อนของเขาดีสุดก็แค่ปั่นจักรยานกันริมแม่น้ำฮันเท่านั้น
มาเกาหลีครั้งนี้รู้สึกสนุกกว่าครั้งไหนๆ ได้เที่ยวกันหลายๆคน ปกติไปเที่ยวไหนก็ไปแต่กลับลู่หาน อีกอย่างผมได้คุยกับชานยอลหลังจากที่ไม่ได้คุยกันมาตลอด 2 อาทิตย์
ทั้งๆที่ดูทุกอย่างจะเป็นไปด้วยดี แต่พอหลังจากที่พวกเรามารวมกันหลังจากที่ซื้อของที่ระลึกผมก็รู้สึกว่าลู่หานมันแปลกๆไป มันดูเหม่อๆ เหมือนคิดอะไรอยู่ตลอดเวลา บางทีผมเรียกมันๆก็ไม่ได้ยิน เหมือนกับว่าวิญญาณออกจากร่างมันไปแล้วอย่างไรอย่างนั้น
หลังจากที่กินอาหารเย็นเสร็จ มันก็ขอแยกไปนั่งเล่นคนเดียว ผมรู้ว่ามันอยากอยู่คนเดียว ไม่อยากจะไปกวนมัน ถ้ามันมีอะไรมันคงจะบอกผมเองแหละมั้ง
ชานยอลชวนผมออกมาเดินเล่นริมชายหาด เพราะที่นี่เป็นชายหาดค่อนข้างส่วนตัว ไม่มีผู้คนพลุ่กพล่านมีเพียงแต่คนที่พักที่เดียวกับเราเท่านั้น
ผมกับชานยอลทิ้งตัวลงนอนบนผืนทรายขาวละเอียด ท้องฟ้ามืดสนิทมีเพียงแสงไฟจากกระบองไฟที่ตั้งเรียงกันไปตามแนวชายหาดและแสงจากดาวที่อยู่บนท้องฟ้าเท่านั้น เสียงเบาๆของคลื่นและลมอ่อนๆประทะที่หน้า ผมอยากจะหยุดเวลานี้ไว้จริงๆ ในช่วงที่ผมกับได้อยู่กับคนๆนี้ คนที่ผมอยู่ด้วยแล้วรู้สึกอบอุ่น อยู่ด้วยแล้วรู้สึกปลอดภัย
หลังจากที่ผมกลับมาจากประเทศไทยผมก็ยังติดต่อกับแบคฮยอนอยู่เรื่อยๆ คืนนั้นทำให้ผมก็เริ่มมั่นใจว่าเขาก็คิดเหมือนกันกับผม จนกระทั่งอยู่ๆเขาก็หายไป 2 อาทิตย์ ผมกลัวแทบตายคิดว่าเขาเปลี่ยนใจจากผมแล้ว เขาไม่ชอบผมแล้ว ไปเจอคนใหม่รึป่าว ผมนอยด์ไปตลอด 2 อาทิตย์เต็มๆ ติดต่อก็ไม่ได้
ตอนที่เขาโทรมาหาผมหลังจากที่ไม่ได้คุยกันเลย ผมดีใจมาก กดรับแบบไม่ต้องคิด ยิ่งผมได้ยินเสียงของเขาที่ผมรอคอยมาตลอดผมแทบจะร้องไห้ออกมา แต่ผมต้องเก็บภาพลักษณ์ไว้ก่อน
มาเที่ยวครั้งนี้ผมคิดว่าเป็นโอกาสดีที่ผมจะได้คุยกับเขาตรงๆ ชอบก็บอกว่าชอบ รักก็บอกว่ารักแมนๆไปเลย ก่อนที่จะโดนคนอื่นแย่งไปซะก่อนยิ่งน่ารักๆอยู่ด้วย -///-
ตอนแรกผมคิดว่ามา 3 คนคงจะหาโอกาสคุยกับแบคฮยอนยาก แต่ดีเลยที่ทุกคนมากันหมด ยังไงเซฮุนมันก็ต้องไปอยู่กับแฟนมันอยู่แล้ว ยิ่งมีปัญหาเรื่องของมุนอาด้วยแล้ว สงสัยต้องเคลียร์กันยาว
คืนก่อนที่จะมาเที่ยวผมแทบนอนไม่หลับ คิดมาตลอดว่าจะเซอร์ไพร์สอะไรเขาดี ดอกกุหลาบสีขาวช่อใหญ่ๆ กำไลข้อมือ สร้อย แหวน ผมตัดสินใจไปขอความช่วยเหลือจากซูโฮฮยองพูดที่ดูจะมีประสบการณ์มากที่สุด ฮยองเขาก็ดูเป็นคนโรแมนติกมากๆ
“ฮยองๆ ถ้าฮยองจะขอใครสักคนเป็นแฟนฮยองจะให้อะไร?”
“ให้ความจริงใจไง ต่อให้นายเอาของราคาเป็นหมื่นเป็นแสนมาให้ก็คงไม่มีค่าพอเท่ากับความรักแล้วความจริงใจที่นายให้เขาอีกแล้วแหละ”
“แบคฮยอน” ผมเรียกคนที่นอนอยู่ข้างๆผม
“หื้มม?” เขาค่อยๆลืมตาขึ้นมาแล้วมองที่ใบหน้าของผม ผมยื่นไฟเย็นให้เขาหนึ่งอันแล้วอยู่ในมือของผมอีกหนึ่งอัน เขารับมันไปแล้วลุกขึ้นมานั่ง
“ฮยองเคยคิดปะว่าถ้าวันนึงเจอคนที่ฮยองรักแล้วฮยองจะทำยังไง?” ผมพูดทั้งๆที่มองไปที่สุดขอบทะเล
“เอ่อ...ก็ไม่รู้สิ ก็คงจะบอกรักเขาไปตรงๆ ดอกไม้สักช่อมั้ง”
“ถ้าเป็นผมนะ ผมจะพาเขามานั่งที่ริมชายหาด แล้วนั่งเล่นไฟเย็นกัน” ผมหันไปยิ้มให้เขาแล้วพูดต่อ
“ผมไม่มีหรอกช่อดอกไม้ช่อใหญ่ แหวนราคาแพงๆ ทานอาหารหรูๆบนตึกสูงแต่ผมจะมอบความรักและความจริงใจให้กับเขาแทนและผมกำลังจะทำให้คนที่อยู่ตรงหน้าผมตอนนี้” ผมยื่นมือของผมไปกุมมือของคนตัวเล็ก เขาบีบมือผมแน่น น้ำตาของเขาเริ่มคลอ
“ผมรักฮยองนะ!”
“…”
“ผมรักบยอนแบคฮยอน” ผมกระซิบที่ข้างหูของเขาแล้วขโมยหอมไปหนึ่งที
“เห้ยยย..เดี๋ยวฟ้าดเลย”
“ฮ่าๆๆ”
“…”
“ฮยองอ่า?~~”
“นายรู้ปะ ฉันรู้สึกถูกชะตากับคนๆนึงตั้งแต่ที่เห็นเขาแค่ในทีวี เจอครั้งแรกในร้านเค้กเขาก็มาแย่งเค้กฉันไปซะแล้ว ” ผมหัวเราะกับท่าทางที่เขาดูจะหมั่นไส้ผมเอามากๆ
“เขามาช่วยฉันทั้งๆที่ฉันจะขับรถชนเขามันยิ่งทำให้ฉันรู้สึกรักเขามากขึ้นเรื่อยๆจนถึงวันนี้ นายรู้คำตอบของฉันแล้วใช่ปะ?”
“ไม่รู้อะ” ผมแกล้งมองไปทางอื่น
“พาโบวะ ฮ่าๆ”
“เดี๋ยวจับมาจูบเลยนิ จะพูดมั้ยยย?” ผมโน้มตัวไปใกล้ๆหน้าเขา หน้าผมกับเขาห่างกันไม่ถึง 3 ซม.
“เห้ย...บอกๆ ฉัน..ก็ชอบนาย” แบคฮยอนพูดพร้อมกับเอามือพยายามผลักหน้าผมออกไป
“แค่นี้ก็จบแล้วว”
ฟอดดดดด
ผมขโมยหอมแบคฮยอนไปอีกทีถึงจะมืดผมก็เห็นนะว่าหน้าของเขาแดงมาก คราวนี้โดนฟาดใหญ่เลยจนต้องลุกขึ้นวิ่งหนี
ผมหยุดวิ่งเราหันกลับมาจนเขาแทบจะวิ่งมากระแทกที่อกผม ผมถอยมาหนึ่งก้าวแล้วคุกเข่าต่อหน้าเขา แล้วดึงมือเขามาจับตามแบบฉบับซีรี่ย์เกาหลีเป๊ะ
“แบคฮยอนเป็นแฟนกับชานยอลนะ..”
“...”
“งือออ”
”ไม่....”
“…”
“ไม่เป็นก็บ้าแล้ว”
ผมลุกขึ้นมาสวมกอดเขา เรากอดกันอยู่อย่างนั้นนานเป็นสิบนาที อ้อมกอดนี้ที่ผมรอคอยมาตลอด อ้อมกอดของคนที่ผมรักที่สุดมันทำให้ผมอบอุ่นและหายเหนื่อย
“รอเค้านะ... เค้าจะให้แม่มาขอ...”
>____________<
*** ส่วนของชานแบคจบแล้วน๊าาา ฮุนฮานก็ใกล้จะจบแล้วเหมือนกัน ^3^ ***
ความคิดเห็น