คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : CHAPTER 10 ----- Close friend 100%
หยดน้ำฝนหยดลงบนพื้นแทบจะเป็นจังหวะเดียวกับหัวใจของผมมันเต้นแรงมาก ผมสูดลมหายใจเข้าลึกๆ พร้อมกับเดินไปตรงหน้าของเซฮุนแล้วก็ให้ของ
.
.
.
ของพร้อม...
.
.
.
กล้องพร้อม..
.
.
“ใจมากๆ” ประโยคเดียวที่หลุดออกมาจากปากเซฮุน ดูเหมือนเขาก็พูดอะไรไม่ออกเหมือนกัน
ผมเดินถอยออกมายืนข้างหลังกลุ่มผมหลังจากที่รู้สึกว่าเพื่อนเซฮุนจ้องมองผมแล้วซุบซิบๆอะไรกัน
“ถ่ายรูปกันดิๆ” แบคฮยอนกระซิบข้างหูผม
“ไม่เอาอะ แค่นี้ก็อายไม่ไหวแล้ว”
“โอกาสสุดท้าย ก่อนที่มันจะไปแล้วนะ”
ใจผมตอนนี้มันไม่กล้านิ ส่ายหัวอย่างเดียว สมองมันโล่งไปหมดคิดอะไรไม่ออก
“จะถ่ายรูปกันปะ!!!!” ไคตะโกนขึ้นมา
ผมก็ยังตัดสินใจไม่ได้อะ อายก็อาย อยากถ่ายก็อยากนะ...!!
“ถ้าจะถ่ายตามไปข้างในนะ เดี๋ยวจะย้ายไปเตะบอลในสนามบอลในโรงเรียนแทน”
กลุ่มของเซฮุนขึ้นรถไปจนหมดขับเข้าไปในโรงเรียน พอกลุ่มนั้นลับตาไปเท่านั้น...
“ลู่หานนนนนน!!!!! ทำไมไม่ถ่ายรูปอะ”
“โอกาสสุดท้ายแล้วนะ”
ความจริงผมคิดว่าจะถ่ายตั้งแต่เห็นมันกำลังจะไปแล้วแหละ ถ้าผมไม่ไปถ่ายรูปนั้นหมายความว่าผมไม่มีรูปกับเซฮุนเลย และจะเห็นหน้าเซฮุนครั้งสุดท้ายก่อนที่มันจะไปเกาหลีแล้ว
.
.
.
“โอเคค ไปถ่ายรูปกันน!!”
.
.
.
จะให้ผมเดินเข้าไปคนเดียวก็ไม่เอาหรอก ถึงจะเพื่อนกันทั้งนั้นก็เถอะ ผมชวนเพื่อนผมมาถ่ายรูปด้วยกันหมดเลย กลุ่มของผมมีทั้งหมด 9 คนครับ ฮ่าๆ ยืนเรียงกันหน้ากระดานเลย
.
.
“มาถ่ายรูปกันๆ”
.
.
เพื่อนของผมพร้อมใจกันผลักผมมาอยู่รืมสุดของแถว เซฮุนกำลังเดินมาทางผม...ทางผม!!
เซฮุนมันยืนอยู่ข้างซ้ายของผมทำเอาผมยืนแข็งทื่อเลย เพื่อนที่อยู่ข้างๆผมก็พากับไปยืนเบียดกันไปทางขวาจนข้างขวาของผมกลายเป็นช่องว่าง.... ไม่ได้จงใจกันเลยสินะ
######## ‘##’
เพื่อนของผมส่งโทรศัพท์ให้เพื่อนของเซฮุน 2 เครื่อง เพื่อจะได้ถ่ายกันรัวๆครบทุกช็อต ฮ่าๆ..
“จะถ่ายแล้วนะ พร้อมยัง?!!”
“พร้อมมม!!!” ตอบกันซะพร้อมเพรียง -_-
.
.
หึ้ย..-///-
.
.
ตอนนี้เซฮุนเอียงตัวมาทางผมแหละ แค่นี่ผมก็ทำไรไม่ถูกแล้วนะ ผมยิ้มกว้าง ให้รูปออกมาดีที่สุดนี่มันรูป(รวม)คู่เลยนะ เพื่อนอุตส่าห์ไปยืนเบียดกันขนาดนั้นแล้ว
“1”
“2”
“3”
ถ่ายรูปเสร็จแล้วก็ไม่ได้พูดลาอะไรกันเท่าไหร่ แค่ยิ้มๆเท่านั้น.. นี่คงเป็นครั้งสุดท้ายแล้วนะ แต่เซฮุนบอกว่าจะกลับมาทุกปี ผมก็ได้แต่นับวันรออ่าครับ ในฐานะอะไรก็ไม่รู้...
เพื่อนของเซฮุนเอาโทรศัพท์มาคืนเพื่อนของผมพร้อมกับพูดว่า..
“อย่าลืมทิปกูนะ ลู่หาน!” ต่อด้วยหัวเราะคิคิ
ผมก็งงๆว่ามันพูดอะไร ตอนนี้พวกผมเดินมาข้างสนามบอล เพื่อนผมเปิดดูรูปที่ถ่ายไปเมื่อกี้ออกมาดู
เครื่องที่ 1 : เป็นรูปรวมทั้งหมดทั้ง 2 รูป
######## ‘##’
เครื่องที่ 2 : มีทั้งหมด 2 รูปเหมือนกันแต่มันไม่ธรรมดานิดนึงครับ
รูปที่ 1 : เป็นรูปที่ถ่ายแค่ผมกับเซฮุนแค่ 2 คน ไม่ติดเพื่อนคนอื่นเลย -//////-
‘##’
รูปที่ 2 : เป็นรูปหลังจากที่ถ่ายเสร็จแล้วแต่มันเหมือนกดเกินมา หน้าของผมเต็มไปด้วยความเขิน ผมไม่รู้หรอกว่าเซฮุนทำหน้ายังไง จนผมมาเห็นภาพนี้
.
.
.
เซฮุนกำลังยิ้มครับ
.
.
.
♥
ผมเป็นแค่เพื่อนที่แอบชอบคนนึง ผมได้ถ่ายรูปคู่กับเขา ได้รับคำพูดจากปากของเขาที่ไม่ทำร้ายจิตใจผม ได้ความเป็นห่วงในบางครั้ง(ถึงแม้ผมจะคิดไปเอง..?) แค่นี้มันทำให้ ‘เพื่อนสนิท’ อย่างผมมีความสุขมากพอแล้วครับ
.
.
ถึงแม้ว่าเขาจะบ่ายเบี่ยง ปฏิเสธหัวใจผมมาตลอด
.
.
ขอบคุณที่ไม่ไล่ผม ไม่เคยบอกว่ารำคาญ
.
.
ถ้าแม้มันจะเป็นความเกรงใจหรืออะไรก็ตาม
.
.
ขอบคุณนะ
**คอมเม้นเป็นกำลังใจให้ไรท์เยอะๆนะค่ะ ♥♥♥**
ความคิดเห็น