เธอ คือคนในความคิด

ลำดับตอนที่ #1 : ครั้งแรก ที่เราพบกัน

ตอนที่ 1.
……..ครั้งแรกที่เราพบกัน
Thank you! ยินดีที่ได้ร่วมงานกับคุณนะครับ หวังว่าโอกาสหน้าเราคงได้ร่วมงานกันอีก นักลงทุนชาวต่างชาติ กล่าวคำขอบคุณ ดิน หรือ ภูบดินทร์ หลังจากที่ได้คุยธุรกิจเป็นเวลาเกือบสองอาทิตย์ ที่ประเทศ สวิสแลนด์ ดิน ก็ได้เดินทางกลับยังประเทศไทย เมื่อมาถึงที่ Ari-port ดิน ก็ได้พบกับสาวแก่นซ่า คนหนึ่ง เธอคนนั้นมีชื่อว่า ธารธารา หรือ ธาร ลูกสาวของคู่ต่อสู้ทางธุรกิจ ของพ่อ ดิน เลยทำให้เกิดเหตุนี้ขึ้น
โอ๊ยยยยยยยยยยย นี่คุณผู้หญิงครับ คุณเดินยังไงเนี๊ย
อ้าว พูดงี้ก็สวยซิ
เอ้า คุณมองยังไงถึงบอกว่าผมสวยเนี้ย ผมออกจะหล่อ
แหม ผู้ชยอะไรหลงตัวเองแท้ แถมยังไร้ มารยาทอีก ชนผู้หญิงแล้วแทนที่จะขอโทไม่มีอ่ะ กลับมาว่าซะงั้น สาธุขออย่าให้ได้เจออีกเลย เพี้ยงงงงงง
เช่นกันนะครับ ขออย่าได้เจอกันอีกเลย
จากนั้น ทั้งคู่ก็แยกทางกันไป จนเมื่อมาถึงบ้าน
เอ้า ลูกกลับมาแล้วหรอไหนว่าจะอยู่ต่อไง
ไม่ไหวแล้วครับ คิดถึงแม่ คิดถึงไร้จะแย่อยู่แล้วครับ
แหม ปากหวานนะเรา
อ่อ ผมมีของมาฝากแม่ ด้วยนะครับ รอแป๊บหนึ่ง เอ่ อยู่ไหนนะ
ไหนละ ของฝาก
เอ้า นี้มันไม่ใช่กระเป๋าเรานี่หว่า แล้วกระเป๋าใครว่ะ
อ้าว ลูกนี่มันเครื่องสำอางทั้งนั้น ชอบแบบนี้แล้วหรอเรานะ
ไม่ใช่นะครับแม่ นี่มันมันใช่กระเป๋าของผม สงสัยว่าผมจะสลับกระเป๋ากับผู้หญิง คนนั้นแน่ๆ เลยครับ จะทำไงละทีนี้ โอ๊ย นี่มันวันอะไรว่ะเนี๊ย ถึงได้ซวยซับซวยซ้อนอย่างนี้เนี๊ย แม่ครับถ้าอย่างนั้นผมขอตัวไปนอนก่อนนะครับ
ลูกๆพรุ่งนี้ลูก ไปประชุมแทนพ่อเค้าด้วยนะลูก ตื่นเช้าๆหน่อยนะ
ครับแม่
หลังจากที่ดิน เดินเข้ห้องไปแล้วเค้ากลับไม่นอน แต่เค้านั่งค้นกระเป๋าว่า เป็นของใคร
กระเป๋ใครว่ะ เอ๊ะ มีนมบัตรด้วยอย่างนี้ไม่อยาก ว่าแต่ชื่ออะไรนะ ชื่อ ธารธารา ทัศนที หรอ ไอ้ย๊ะ ชื่อเพราะซะด้วย เบอร์ 080 8879875
เมื่อทราบ ชื่อ และเบอร์ ดินก็ไม่รอช้า ที่จะโทรหาเธอ คนนั้นทันที
Hello ใช่คุณ ธารธารา หรือเปล่าครับ
ใช่ค่ะ ว่าแต่คุณรู้จัก ชื่อของฉันได้ยังไงค่ะ
ไม่ใช่รู้แค่ชื่อ นะครับ ผมรู้ด้วยว่าคุณ นั้นใส่คับอะไร สีอะไร ใช้น้ำหอมกลิ่นอะไรด้วยนะ
ไอ้บ้า ไอ้โรคจิต
อยากรู้ไหม ว่าผมรู้ได้ไง คุณก็ลองเปิดกระเป๋าของคุณดูซิ แล้วคุณจะรู้
เอ้า นี่มันไม่ใช่กระเป๋าฉันนี้
ใช่แล้ว ไม่ใช่ของคุณ แต่มันเป็นของผม
แล้วมาอยู่กับฉันได้ยังไง
ก็คุณเล่นหยิบกระเป๋า ของผมเดินหนีความผิดไง จำไม่ได้หรอ
อ๋อ นี้นายเองใช่ไหม
ใช่ ผม ชื่อ ภูบดินทร์ ครับผม
ไม่ได้ถาม
ก็อยากบอกอ่ะ
ไม่ต้องกวนประสาท ฉันเลยนะนาย หนักแผ่นดิน
เอ้า คุณ
อะไร
เปล่า ว่าแต่คุณอยู่ที่ไหน ผมต้องการกระเป๋ของผมคืน
ฉันอยู่ที่ แฮปปี้ รีสอทร์
อืม เดี๋ยวพรุ่งนี้เจอกัน
โอ เค ฉันเองก็ไม่ได้อยากเก็บกระเป๋าของนายไว้นักหรอก
โอ เค ตามนั้นนะคุณ อย่าเบี้ยวละ

เช้าวันรุ่งขึ้น ดิน รีบขับรถมายัง แฮปปี้ รีสอทร์ เพื่อทีจะเปลี่ยนกระเป๋า เมื่อมาถึง ดิน ก็ได้โทรหา ธาร ทันที 
นี่ เธอตอนนี้เธออยู่ไหน
ฉันอาบน้ำอยู่ รอแป๊บหนึ่ง
เร็วๆ หน่อยผมรีบ
เอ่อน๊า ใกล้เสร็จแล้ว แค่นี้นะ
ครึ่งชั่วโมงผ่านไป ดิน ก็ได้โทรหา ธร อีกครั้ง
นี่เธอ อาบน้ำ หรือไปหาน้ำมาอาบกันแน่ ตอนนี้อยู่ไหนแล้ว ฉันไม่มีเวลามารอเธอ ทั้งวันหรอกนะ
ฉันอยู่ข้างหลังนายแล้วเนี๊ย จะอะไรหนักหนา เป็นอะไรมากป่ะ โทรอยู่นั้นแหละ
เอานี้ กระเป๋าของเธอ
เอาไป นี่ของนาย นายหนักแผ่นดิน
ฉันชื่อ ภูบดินทร์ 
ทำไม ก็ฉันจะเรียกนาย ว่า นายหนักแผ่นดิน นายหนักแผ่นดิน มีอะไร หรือป่าว
ก็ไม่มี อะไร เพียงแค่ว่า ฉันก็จะเรียกเธอว่า ยัยธารน้ำเสียไง ฮาๆๆ
นายหนักแผ่นดิน ไอ้บ้า ไปเลยไป อย่ามาเจอกันอีกนะ
หลังจากที่ทะเลาะกันเสร็จแล้ว ดินก็นึกขึ้นได้ว่าต้องรีบไปประชุม เลยโทรกลับมาถามคนที่บ้านว่า ต้องไปประชุมที่ไหน
ฮัลโหล่ ครับแม่ วันนี้ผมจะต้องไปประชุมที่ไหนนะครับ
ที่ แฮปปี้ รีสอทร์ จ๊ะลูก แล้วตอนนี้ลูกอยู่ไหนแล้วละ
อ่อ ผมอยู่ที่ แฮปปี้ รีสอทร์ พอดีเลยครับ แค่นี้นะครับแม่ รักแม่ครับ
วางสายจากแม่ ดินก็รีบไปเปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วก็ไปยังห้องประชุม ของรีสอทร์ แต่แล้ว ดินก็มาเจอ กับ ธาร อีกครั้ง
โอ๊ย นี้เธออีกแล้วหรอเนี๊ย
เอ้า นายหนักแผ่นดิน นายมาทำอะไรที่นี้
ฉันก็มาประชุม ว่าแต่เธอละ มาทำอะไร 
ฉันก็มาประชุม เหมือนกัน 
นี่ ฉันต้องนั่งร่วมห้องประชุม พร้อมกับนายหรอเนี๊ย
ทำไม ประชุมกับฉัน แล้วยังไง
ก็ไม่ยังไง แค่…..
อะไรพูดมาให้จบ
ก็แค่นั้นแหละ จบป่ะ
จากนั้น ดิน ก็เดินเข้าไปนั่งในห้องประชุม พร้อมกับ ธาร และแล้วดินก็ต้องนั่งใกล้กับ ธาร อีก เพระไม่มีที่เหลือแล้ว แต่ว่า ธาร ไม่ยอมนั่ง ดิน ก็เลยถาม ธารไปว่า 
ทำไมไม่มี ลมมันเย็นหรอเธอ
นายหนักแผ่น ที่ฉันไม่นั่งก็เพราะ ฉันไม่ได้อยากอยู่ใกล้ นายรู้ไว้ด้วยนะ

ทำไมคนอย่างฉัน มันเป็นอย่างไร
ก็คนอย่างนายมัน…..
ดิน รู้สึกโกรธนิดๆ เลยลุกขึ้นมาพูดเสียงดังกับธาร ทุกคนในที่ประชุม ต่างก็หันมอง ดิน ก็เลยนั่งลง จกนั้น ดิน ก็ถมต่อไปว่า
ว่าแต่ฉัน แล้วเธอละ
ทำไม ฉันทำไม
ผู้หญิงอะไร ปากร้ายชะมัด ปากร้ายไม่พอ ยังอาภัพ เรื่องสัดส่วนอีก เอิ๊กๆ
คำพูดของ ดิน ครั้งนี้ทำ ธาร รู้สึกโกรธมาก เธอ ไม่ตอบโต้ด้วยคำพูดแรงๆเหมือนกับ ดิน แต่เธอใช้วิธี หยิกแขนของ ดิน อย่างแรง
โอ๊ยๆๆ เจ็บนะเธอ
เรื่องของนาย
เมื่อการประชุมจบสิ้นลง ดิน ก็เดินจะไปขึ้นรถ ก็ได้เจอกับ ธร อีก ดิน ก็เลยพูดขึ้นไปว่า
นี่ เธอ
นี่นาย อีกแล้วหรอ
ก็ใช่ซิ ครับ หรือเธอ นึกว่า วีกิจ ในเรื่องแรงเหงาละ
แหวะ หลงตัวเองชะมัด
แหม่ เธอคุยแค่ สอง สม ประโยคกับฉัน ถึงกับท้องเลยหรอ ฮาๆ
นายหนักแผ่นดิน ไอ้บ้า
ดิน ก็ขับรถออกไป ส่วน ธาร ก็นั่งรอพี่สาวของเธอที่บอกว่าจะมารับ หลังจกที่ดินออกรถจาก รีสอทร์ ได้สักพักใหญ่เค้าก็นึกขึ้นได้ว่า เค้าไม่ได้หยิบกระเป๋าที่ฝากไว้ที่ล็อบบี้ ของรีสอทร์ กลับมาด้วย เค้จึงรีบกลับไปเอา แต่เมื่อมาถึงเค้า ก็เห็น ธาณ ขึ้นรถไปกับผู้หญิงคนหนึ่ง เค้าพักใหญ่ แล้วเค้าก็ไปเอากระเป๋า แล้วก็ขับรถออกมาจากรีสอทร์ แล้วก็มาเจอรถคันหนึ่งจอดอยู่ข้างทาง เค้าเดินลงไปดู พร้อมกับถามว่า
รถเป็นอะไรครับ
ไม่ทราบเหมือนกันค่ะ แล้วน้องสาวของฉันจะต้องรีบกลับไปช่วยงานที่ไร่ต่อ พอดีว่ามี นักศึกษาต้องกรมาศึกษาดูงาน
เดี๋ยวผมโทรตามช่างให้นะครับ
อ่อไม่เป็นไรค่ะ พอดีว่าโทรไปแล้วช่างกำลังมาค่ะ ว่าแต่คุณจะไปไหนหรอค่ะ
อ๋อ พอดีว่าผมเองก็กำลังจะกลับไร่เหมือนกันครับ
ว่าแต่ ไร่ของคุณชื่อว่าอะไรค่ะ
ชื่อไร่ ภูบดินทร์ ครับ
อ่อ ไร่ภูบดินทร์ แล้วคุณเป็นอะไรกับคุณอภูวนัยละค่ะ
ผมเป็นลูกชายคนเดียวของเค้า ครับ ผมชื่อ ภูบดินทร์ ภูวดล ครับ
อ่อ ค่ะ
ว่าแต่คุณรู้จักครอบครัวของผมด้วยหรอครับ
รู้สิค่ะ ก็พ่อของเรต่างก็ไม่ถูกกัน
จริงสิครับ
พี่ริน ช่างยังไม่มาอีกหรอค่ะ (เสียง ธาร ดังขึ้นจกในรถ)
เอ้ ยัยธารน้ำเสีย
นี่นายอีกแล้ว ทำไมฉันต้องเจอนายตลอดเลยนะ
ไม่รู้สิ พรมลิขิต มั่ง
เอ้า รู้จักกันด้วยหรอ
ก็ไม่อยากรู้จักหรอกค่ะ พี่ริน ก็คนนี้แหละที่เคยเล่าให้ฟังไง ขอบใจนะที่ช่วย แต่ฉันกับพี่ฉันจัดกรเองได้
ถ้ารู้ว่าเป็นเธอนะ ฉันจะไม่ลงจากรถด้วยซ้ำ
ฉันก็ไม่ได้ขอให้นายมาช่วยสักหน่อย พี่ริน ช่างมายังอ่า ส่วนนายไปได้แล้วไป
งั้น ผมขอตัวก่อนนะครับ พี่สาว
จ๊ะ
สักพักใหญ่ รถช่างก็มาถึง ระหว่างที่ช่างกำลังซ้อมรถอยู่นั้น ธาร ก็ได้เล่าเรื่องที่ตัวเองได้รู้จักกับ ดิน ให้ พี่ริน ฟัง จากนั้น ธาร ก็ได้ถาม ริน ว่า
แล้วพี่รู้จักกับนายดิน ได้ยังไง
ก็ตอนนั้น พี่กับพี่สาวของดิน ชื่อว่าพี่พิมพ์ เป็นเพื่อนกัน
แล้วทำไมเดี๋ยวนี้ ไม่เห็นพี่เคยพูดให้ฟังอ่า
เรื่อง มันเกิดนานแล้ว ตอนนั้นเธอยังเด็กอยู่ ยังไม่รู้เรื่องอะไรเลย เหตุการณ์ตอนนั้น ทำให้พ่อสูญเสียลูกค้าชาวต่างชาติหลายรายให้กับไร่ภูบดินทร์ ซึ่งเป็นไร่ของนายดิน ตอนที่เกิดไฟไหม้โรงงานผลิตสินค้าของเรา พ่อคิดว่าคนของไร่ภูบดินทร์เป็นคนทำ เลยสั่งให้เราไม่ให้ไปยุ่งกับคนไร้นั้นอีก
แล้วตกลงใครเป็นคนทำล่ะ
จนถึงป่านนี้แล้วก็ยังไม่ได้เบะแสเลย
จู่ๆก็มีเสียง เรียกทั้งสองคนดังขึ้น
คุณผู้หญิงครับ รถเสร็จแล้วนะครับ
เอาละ รถเสร็จพอดี กลับกันเถอะ
ไปค่ะ
อ้าว คุณผู้หญิงแล้วค่าซ้อมละครับ เดี๋ยวๆๆ คุณ ตกลงทำงานฟรีอีกแล้วกู
เอี๊ยดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด เสียงเบรกรถของดินทำให้พ่อกับแม่ตกใจตื่นขึ้นมาเปิดไฟ และเปิดประตูทันที
เอา ลูกกลับมาแล้วหรอ
ครับ พ่อแม่ ราตรีสวัสดิ์ครับ
อ้าว ดูลูกขึ้นซิ
เอาน่า แม่เราก็ไปนอนเถอะ
……………………………………………………………………………………