คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Chapter 6 : Little Kitty(?) น้องหนูคิตตี้
Chapter 6 : Little Kitty(?) น้องหนูคิตตี้
E “เฮ้! ตื่นสิ”
ใครที่ไหนมันมาปลุกฉันนะ -..- คนกำลังนอนหลับสบายเลย ง่า
E “นับหนึ่งงงง สองงงง สามมม”
“คร่อกกก ฟี้~~~~”
E “-____- อีกครั้งเท่านั้น หากเธอไม่ตื่นฉันจะจูบเธอล่ะนะ”
ฮะ!!! อะไรนะ! จูบงั้นหรือ คำพูดแบบนี้บวกกับเสียงหื่นๆ คงไม่ใช่ใครที่ไหนแล้วล่ะ
E “นี่นาย!”
ฉันพูดพลางเอาแขนทั้งสองข้างไขว้ปิดหน้าอกไว้ตามเดิม(อีกแล้ว)
E “ให้ตายสิ ต้องให้ฉันขู่เธอก่อนเหรอฮะ เธอถึงจะตื่น -___-”`
E “นายทำอะไรฉันหรือเปล่าเนี่ย”
E “ฮ่าๆๆ พูดเป็นเล่น เธอน่ะหลับตั้งแต่หนังยังไม่เริ่ม”
หนัง? เออใช่ นี่ฉันอยู่ในโรงหนังนี่นา กรี๊ดดดดๆๆ จะให้ฉันเชื่ออีตานี่ดีไหมเนี่ยว่ามันไม่ได้ทำอะไรฉัน T^T
E “นี่ แล้วก็เลิกเอาแขนปิดหน้าอกได้แล้ว ทำเป็นหวงไปได้ รู้อะไรหรือเปล่า ฉันน่ะมีจูบแรกก็ตอนเกรด 1 กับอลิเซีย สาวแคลิฟอร์เนียร์สุดฮอตเพิ่งย้ายมาใหม่ จูบสองตอนเกรด 3 กับซิดนีย์บอกได้เลยว่าจูบนี้ฮอตสุดๆ จูบ....อ่าวเฮ้ย! พระเจ้า นี่เธอ รอฉันด้วยสิ~~”
#วันต่อมา
ในที่สุดเรื่องเมื่อวานก็จบไปด้วยดี -_- ฉันไม่โดนกระทำชำเรา ไม่มีแฟนคลับคนไหนตามมาถึงบ้านฉัน คงเป็นแบบนี้ไปอีก 1 ปีงั้นหรือ? ฉันกับแม็กต้องคอยหลบๆ ซ่อนๆ ระหว่างทางกลับบ้านงั้นหรือ? 1 ปี! 1 ปี! 1 ปี! ให้ตายสิ ฉันกับแม็กได้กลายเป็นโจรหลบตำรวจแน่ เพราะนายคนเดียว บรูคลิน
“นักเรียนทั้งหมดเตรียมตัว”
ฟ้าใส(ใจนักเลง) เป็นหัวหน้าห้องของปีนี้
“ทำความเครพ”
“สวัสดีค่ะ/ครับ”
ครูวิภาวีเดินมากึ่งกลางห้องพร้อมเขียนบางอย่างบนกระดาน
__________________________________________________
กีฬาสีสีเขียวปี 25XX
ประกอบไปด้วย ม.1/02 ม.1/9
ม.2/03 ม.2/12
ม.3/07 ม.3/10
ม.4/06 ม.4/08
ม.5/04 ม.5/06 ม.5/11
ม.6/01 ม.6/04
หน้าที่ในการร่วมกิจกรรม ม.1 –เดินพาเหรด 30 คน
ม.2 –สแตนด์เชียร์ 60 คน
ม.3 –นักกีฬา
ม.4 –ฉากแสตนด์เชียร์
ม.5 –ควบคุม ม.1 และ ม.2 / ฉากสแตนด์เชียร์ / เชียร์หลีดเดอร์
ม.6 –ดูแลความเรียบร้อย
__________________________________________________
เสียงในห้องเริ่มดังเซ็งแซ่ ให้ให้ดังได้ไงล่ะ ทำไมปีนี้ ม.5 ได้รับภารกิจเยอะขนาดนี้เนี่ย! ปรกติทุกปีที่ฉันดูมา ม.5 มีแค่เชียร์หลีดเดอร์กับคุมเด็ก ม.1 ม.2 แค่นั้น แต่ทำไมปีนี้มีให้ทำฉากแสตนด์เชียร์มาล่ะเนี่ย ประชากรเด็ก ม.4 มีไม่พอเหรอคะ -___-
“เอาล่ะ นักเรียน เบาๆ หน่อยค่ะ วิชาโฮมรูมมีแค่ 15 นาที ครูจะรีบพูดนะคะ คาบคณะสีจะมีทุกวันศุกร์ก่อนกลับบ้านใช่ไหมคะ เอาล่ะ ครูเป็นที่ปรึกษาของ ม.5 มาเกือบจะสิบปี ในแต่ละปีนั้นก็จะมีปัญหา เช่น น้องไม่มาซ้อม เป็นต้น ครูจึงไปปรึกษากับครูห้อง 4 กับห้อง 6 ซึ่งสองห้องนี้อยู่สีเดียวกันกับเรา พวกครูจึงตกลงกันว่า เราจะเอาของมาล่อเด็ก เพื่อให้เด็กมาซ้อม เช่น ขนม ไอติม น้ำปั่น เป็นต้น นักเรียนว่าดีไหมคะ”
จะดีเหรอเนี่ย ฉันไปปรึกษากับเพื่อนข้างหลัง(เพราะคนข้างๆ นั้นเงอะงะสิ้นดี) ต่างก็บอกกันว่าดี เอาวะ ดีก็ดี
“พวกเราว่าดีค่ะ” หนึ่งในห้องตอบขึ้นมา
“เอาล่ะโอเค ตกลงตามนี้นะ ต่อไปครูแยกกลุ่มล่ะนะ ห้องเรามี 26 คนใช่ไหม มี 4 กลุ่ม กลุ่มแรกคือกลุ่มคุมพาเหรดเด็ก ม.1 กลุ่มที่สองคือกลุ่มคุมแสตนด์เชียร์เด็ก ม.2 กลุ่มที่สามคือกลุ่มหลีดเดอร์ กลุ่มนี้จะมี 5 คน เพราะทางโรงเรียนกำหนดมาว่าจะต้องมีเชียร์หลีดเดอร์ 15 คน ถ้าไปรวมกับสองห้องที่เหลือก็ 15 คนพอดี กลุ่มที่สี่คือกลุ่มทำฉาก เพราะฉะนั้นมันจะเหลืออีกสามกลุ่ม เลือกเอาเองแล้วก็อย่าลืมเขียนชื่อลงในใบด้วยล่ะ ใครไม่ลงชื่อไม่จบ ม.5 นะจ๊ะ เหลืออีกประมาณ 10 นาที รีบๆ เขียนแล้วมาส่งครู”
ให้ตายสิ จะเอาไงดีเนี่ย ฉันจะอยู่กลุ่มไหนดี
“คุมแสตนด์เหนื่อยสุดๆ ยิ่งเป็น ม.2 อีก ซนเป็นบ้าเลย”
“ทำฉากเหรอ? ไม่เอาอ่ะ ฉันเคยทำตอน ม.4 เสื้อนักเรียนฉันเต็มไปด้วยสี สกปรกสุดๆ”
“เป็นหลีดอ่ะสบายสุดและ ไม่ต้องคุมเด็ก เสื้อก็ไม่เปื้อนสี แต่ซ้อมเย็นเกิ๊นน”
ต่างคนก็ต่างคุย คุยซะจนฉันไม่อยากเลือกสักกรุ๊ป เอาไงดีนะ
“พาเหรดดีกว่า เด็กม.1 น่ารักใสๆ คงไม่ซนมากอ่ะ แถมได้เด็กห้อง EP02 ด้วยนะติ๋มดี”
หนึ่งในห้องพูดขึ้นมา ออใช่! พาเหรด นี่แหละดีสุดและ ฉันจะเลือกกรุ๊ปนี้ ^O^
“เออนี่ เธอจะอยู่กลุ่มไหนอ่ะ”
โทเบียพูดขึ้นมา
“ฉันว่าจะคุมเด็ก ม.1 นายอ่ะ”
“ฉันอยากทำฉาก”
เมื่อได้ยินดังนั้นฉันจึงถามหาใบลงชื่อสำหรับกลุ่มคุมเด็ก ม.1 เพื่อนคนข้างหน้าจึงส่งมาให้ทั้งสี่ใบ สี่กลุ่ม ฉันหาใบลงชื่อคุมเด็ก ม.1 อ๊ะ! นี่ไง แต่ทำไม...มันเต็มอ่ะ ทุกกลุ่มเต็มหมด! เหลือแต่กลุ่มคุมเด็ก ม.2 ที่ว่างจนขาวใสสนิท -*- นี่ฉันช้าไปใช่ไหมฮะ ฉันไม่อยากคุมยัยคิตตี้ลาบเลือดนั่นหรอกนะ โอ้ว ม่ายยยยยยย T^T
“เป็นอะไรไป”
โทเบียถามขณะที่หน้าฉันกำลังบึ้งเป็นตูด ฉันยื่นใบลงชื่อทั้งสี่ใบให้เขาดู
“เต็มงั้นหรือ? บ้าชะมัด นี่เราช้าไปหรือเนี่ย ให้ตายเถอะ”
แหงล่ะสิ พ่อคุณชายสวีเดน -__-
ในที่สุด ยังไงซะ ฉันก็ต้องเข้ากลุ่มนี้กับโทเบีย และกับเพื่อนคนอื่นที่ช้าเหมือนกันกับเรา โถ่ กรรมของฉันชัดๆ T^T
“โอเคค่ะ วันนี้เป็นวันแรกที่ต้องรับผิดชอบในงานที่ทำของสีเรา กลุ่มคุมเด็ก ม.1 และ เด็ก ม.2 วันนี้ไปถามความสมัครใจน้องๆ นะคะ ว่าน้องๆ อยากกินอะไร แล้วมาเอางบที่ครู ครูจะให้งบสัปดาห์ละ 500 บาท ในแต่ละกลุ่ม บางคนสงสัยได้งบมาจากไหน เราได้งบบริจาคมาจากแม่ของสาวิตตรีเป็นเงิน 25,000 บาท สำหรับงานกีฬาสีสีเขียวของเรา ปรบมือให้หน่อยค่ะ”
ฮะ! นี่แม่ฉันใจป้ำอีกแล้วเหรอ! บริจาคให้กับโรงเรียนซะทุกงาน เพราะแบบนี้ไง ฉันกับไอ้แม็กถึงได้เป็นที่รู้จักของคนทั้งโรงเรียน ไม่ต้องสงสัยเลยว่าทำไมคนในโรงเรียนถึงรู้จักชื่อฉัน แม่นะแม่ จริงๆ เล้ยยยยย -..-
#คาบคณะสี
กลุ่มของเราต้องพาเด็กไปซ้อมที่สแตนด์เชียร์ ซึ่งอยู่ตรงสนามบอล บ้างก็ร้อน บ้างก็เย็น เพราะเหตุนี้ทำให้พวกเราชาว ม.5 เกลียดการคุมสแตนด์เชียร์ -_-
พวกห้อง 4 กับห้อง 6 เป็นพวกที่อาสาไปรับเด็กน้องหอยสังข์ ม.2 -..- มาที่แสตนด์เชียร์
“อ๊ะ นั่นไงมาแล้วๆ”
ยัยเบส(เบทตี้) ผู้ชายจอมเสียสละเพื่อสีเรา เป็นทั้งหลีด เป็นทั้งคนคุมแสตนด์เชียร์
“ดีใจจังเลยนะยัยเบส”
“เบทตี้จ้ะ นังเนล แกจะให้ฉันทวนกี่รอบเนี่ย ชิๆ -3-”
“ค่ะ เบทตี้ -/\-”
“กรี๊ดๆๆ นี่ฉันไม่ได้ตาฝาดไปเหรอ บรูคลินลูกเลี้ยงแกอ่ะ เป็นคนคุมแสตนด์ ตายละ ฉันโชคดีจังที่เลือกกรุ๊ปนี้ ทั้งวันเฉลิม ทั้งบรูคลิน งานนี้กระเทยเบทสู้ตายค่า”
มาเป็นชุดๆ -..- แต่...ว่าไงนะ! บรูคลินเป็นคนคุมสแตนด์งั้นเหรอ? ตายๆๆ ตายกับตายค่ะ แน่ใจได้เลย เพราะดูจากเด็กๆ ม.2 ทั้งสองห้องที่เดินมา ตัวบิดตัวเบี้ยวกันแทบทุกคน(ยกเว้นผู้ชายแท้) เป็นอย่างที่ยัยคิตตี้พูดจริงๆ ด้วย ทั้งวันเฉลิม ทั้งบรูคลิน งานนี้ฉันได้เปิดศึกกับยัยปากจัดนี่แน่จ้า เหอะๆ
E “ดีใจที่ได้เจอ”
บรูคลินยิ้มพร้อมยื่นมือมาตรงหน้าฉัน เราห่างกันพอสมควร
E “อุ๊ยตาย! ดีใจที่ได้เจอจ้ะพ่อบรูคลิน เราชื่อเบทตี้ พอดีเมื่อวานเราไม่ได้มาโรงเรียน เราเลยไม่ได้รู้อะไรมากเกี่ยวกับนักเรียนแลกเปลี่ยนที่มาปีนี้”
แหม ยัยเบทนี่ออกตัวแรงเลยนะยะ -*- ในวิชาภาษาอังกฤษปากแทบจะไม่ปริพูด พอเจอหนุ่มหล่อ(สำหรับนาง)ทั้งโทเบีย ทั้งบรูคลิน ลิ้นนางแทบจะพัลวันพูดไม่ทันอยู่แล้ว -3-
และแล้วก็จัดที่นั่งบนแสตนด์ให้กับเด็กได้สักที แค่นี้ฉันก็แหกปากเป็นบ้าแล้วล่ะ อาทิตย์ต่อไปต้องพาเด็กๆ ซ้อมร้องเพลง คอฉันแตกพอดี
“เอาล่ะ เด็กน้อย พี่จะบอกว่า พี่ๆ ม.5 ที่คุมสแตนด์ของสีเขียวเรามีทั้งหมด 7 คน มาจาก 3 ห้อง คละกันไป ส่วนพี่ชื่อเบทตี้ จากห้อง 11 ใครเรียกอย่างอื่น เราจะต้องเคลียร์กันหลังไมค์นะคะ อ้ออีกอย่างพี่เป็นหัวหน้าแสตนด์ พูดง่ายๆ พี่เป็นหัวหน้าของพวกเราโอเคนะคะ เดี๋ยวเรามาทำความรู้จักกับพี่ๆ คุมแสตนด์ของเราดีกว่าค่ะ เริ่มจากห้อง 04”
“สวัสดีค่ะ พี่ชื่อจีจี้จากห้อง 04 ค่ะ”
จีจี้ เป็นหนึ่งในดาวโรงเรียนเลยนะ ถือว่าเป็นเด็กคนเดียวในกลุ่มเด็ก EP ที่ไม่ติ๋ม รักสวยรักงาม หายากมากๆ เลยนะเด็กประเภทนี้ในกลุ่ม EP
“สวัสดีครับน้องๆ พี่ชื่อจิม จากห้อง 04 ครับ”
“Sawaddeekrub I’m Brooklyn or Brook from mor 5/04”
เสียงกรี๊ดกร๊าดกระหน่ำมาตามเดิม
“สวัสดีค่ะ พี่ชื่อเบย์เบย์ จากห้อง 06 สายวิทย์-คณิตค่ะ”
เบย์เบย์เป็นเด็กคนเดียวจากห้อง 6 ที่มาอยู่กลุ่มนี้ เธอช่างเสียสละจริงๆ ^_^
“สวัสดีครับ ผมโทเบีย จากห้อง 11 สายศิลป์-เยอรมันครับ”
เสียงกรี๊ดกร๊าดวี๊ดว๊ายมาตามเดิม
“สวัสดีค่ะ พี่ชื่อเนล จากห้อง 11 ค่ะ”
เมื่อแนะนำตัวเสร็จ พวกเราจึงพาเด็กๆ ซ้อมปรบมือตามจังหวะ เหนื่อยจริงๆ กับการปราบเด็ก แหกปากใส่เด็กทั้ง 60 คน -__- ผิดกับอีตาบรูคลิน จะมากรุ๊ปนี้ทำไมไม่ทราบยะ ฟังภาษาไทยก็ไม่ออก พูดภาษาไทยก็ไม่เป็น แล้วแบบนี้จะมาเป็นคนคุมแสตนด์เดินไปเดินมา ให้เด็กเสียสมาธิทำไมเนี่ยฮึ!
“เอาล่ะ โอเค พี่จะขอความร่วมมือน้องๆ นะคะ ช่วยออกความคิดเห็นหน่อยว่าอาทิตย์หน้าอยากกินขนม น้ำ อะไรหรือเปล่า เดี๋ยวพี่จะซื้อมาแจกระหว่างเวลาซ้อม พวกเราจะได้ไม่เหนื่อย อยากกินอะไรคะ” เบทตี้พูด
“อยากกินเป็ดพะโล้อะเพ่”
เด็กผู้ชายห้อง 12 หน้าตาบึกบึนพูดขึ้นมา
“ขาหมูสาขาพระประแดงอะพี่”
อาตี๋ห้อง 2 หน้าตาจิ้มลิ้มพูดขึ้นมา
“โอโห นี่! แล้วฉันจะหาให้พวกแกจากไหนยะ ขอคอมเม้นดีๆ หน่อยไม่ได้เหรอ”
“ฝรั่งค่ะพี่! ฝรั่งงงงงง!!! หนูอยากกินฝรั่งใจจะขาดอยู่แล้วค่ะ”
เจ้าเก่า เจ้าเดิม น้องคิตตี้พูดพร้อมยืนขึ้นทำท่าใจจะขาด
“แหม ยัยคิตตี้ ทีงี้แหกปากขึ้นมาเลยนะ ตอนซ้อมทำไมไม่แหกปากเหมือนตอนนี้กับตอนร้องเพลงชาติยะหล่อน”
เบทตี้พูดพร้อมเท้าเอว
“ก็อยากกินฝรั่งอ่ะค่า ขอพัน์อเมริกันกับพันธ์สวิดิชนะค้าพี่เบทตี้สุดสวย”
“มะเหงกนี่สิ สรุปพี่จะเอาเลย์มาให้กินคนล่ะห่อระหว่างซ้อมนะคะ เอาล่ะ กลับบ้านได้”
ทันทีที่เบทตี้พูดจบเด็ก ม.2 ก็วิ่งจู้ดกลับบ้านพ้อมส่งเสียงเฮเหมือนไม่ได้กลับบ้านมาสิบกว่าชาติ -..- ไอ้พวกนี้
“หึย แกเสาร์-อาทิตย์นี้ไปไหนป่ะ?”
เบทตี้พูดพร้อมเอามือฉันไม่ซบหน้านางเอง -..-
“หึ..ไม่อ่ะ ทำไมเหรอ”
“ฉันว่าจะชวนไปปาร์ตี้เบิร์ดเดย์ที่บ้านฉันหน่อย เฮ้ยอาทิตย์นี้วันเกิดฉันนะเว้ย”
“เออ เอาดิ น่าสนุกว่ะ ฉันยังจำปีที่แล้วได้เลย สนุกเป็นบ้า แกเต้นเหมือนหมาหลุดโลก”
“เบาๆ หน่อยสิวะแก ฉันอายนะเว้ย-////-”
“เออๆ ตกลงตามนี้นะ”
“โอเช จะบอกอะไรให้ฉันชวนวันเฉลิมกับบรูคลินเรียบร้อยแล้วนะเว้ย”
“บัดซบ! แกชวนไอ้หรั่งมาทำไมฮะ! O_O”
“ก็ไม่รู้สินะ :P นี่ ฉันไปก่อนล่ะ บายยยย”
เมื่อเบทตี้พูดจบ นางก็รีบวิ่งออกไป บ้าหรือเปล่าเนี่ยที่ไปชวนไอ 2 คนนั้น บ้าชะมัด บ้าๆๆ บ้าที่สุด >_< ใครมาสะกิดฉันนะ
E “นี่ ฉันได้ถูกชวนไปงานวันเกิดของสุดสวยเบทตี้ เพื่อนห้องเธออ่ะ แล้วเธอล่ะ”
บรูคลินนี่เอง เอ๊ะ! เมื่อกี้เค้าโนเด็กรุมขอถ่ายรูปอยู่นี่นา
“เฮ้ เนล ฉันว่าจะชวนเธอไปซื้อของขวัญวันเกิดให้กับเบทตี้น่ะ ไปป่ะ”
อยู่ๆ ตาโทเบียมาจากไหนไม่รู้ ฉันเพิ่งเห็นนายนี่กับนายบรูคลินโดนเด็กรุมขอถ่ายรูปอยู่เลย
“เอ่อ...คือ...”
E “อ้าว! พ่อหนุ่มเมกัน พอดีฉันกำลังชวนน้องสาวนายไปซื้อของขวัญให้แม่สาวเบทตี้น่ะ อยากไปด้วยกันไหม”
E “คงไม่ ตอนแรกฉันว่าจะชวนเธอ แต่นายพูดก่อนงั้นฉันให้สิทธินี้แก่นาย”
E “ไม่เอาน่าเพื่อน ไปกันหลายๆ คน สนุกออก”
E “ฉันกลับบ้านก่อนล่ะ”
บรูคลินพูดพร้อมเดินจากไป ฉันรู้สึกได้ถึงนัยน์ตาคู่นั้น เหมือนนายนี่กำลังโกรธฉันอยู่นะ แต่เอ๊ะ! ฉันไปทำอะไรให้เขายังเนี่ย ก็ยังนะ -..-
E “เฮ้ เดี๋ยวก่อน”
ฉันตะโกนตามหลังเขาไป
E “ไม่ต้องห่วง ฉันจะไม่ปล่อยให้เด็กๆ ตามไปบ้านเธอหรอก”
เขาพูดแบบไม่หันหลังมาพูดกับฉัน เขาโกรธอะไรฉันนะ?
“สรุปวันเสาร์นี้ เธอจะ...?”
“ไปสิ ฉันจะไปกับนาย”
___________________________________________________________
ขอบคุณรูปภาพจาก www.tumblr.com
ฮายยย~ สวัสดีค่ะ ห่างหายไปนาน อย่างที่บอกค่ะ โน๊ตบุ้คเราเสีย
ตอนนี้ก็ได้เครื่องใหม่ละ สัญญาค่ะ ว่าจะมาอัพบ่อยๆ
บายยยยย
ความคิดเห็น