American Guy ว่าจะไม่รักแล้วนะ!

ลำดับตอนที่ #3 : Chapter 3 : Walk With Me ทัวร์โรงเรียน

 

Chapter 3 : Walk With Me ทัวร์โรงเรียน

    ฮ้าววว ฉันดันศอกขึ้นมาจากเตียง พร้อมหันไปดูนาฬิกาตรงฝาผนัง หา! บ่ายหนึ่งแล้วเหรอเนี่ย จะเปิดเทอมอยู่แล้ว ฉันจะมานอนตื่นสายแบบนี้ไม่ได้อีกแล้ว เอาล่ะต้องปรับปรุงๆ ว่าเสร็จ ฉันก็เดินไปอาบน้ำ ฮ้า มันช่างสดชื่นเสียจริง จากนั้นฉันเดินลงไปข้างล่าง ป่านนี้สองแม่ลูกนั่น คงไปเลือกซื้อชุดนักเรียนให้อีตาบรูคอยู่ล่ะมั้ง…

    หวังว่าแม่คงจะเหลือกับข้าวไว้นะ ฉันเดินเข้าไปในห้องครัวพร้อมหรี่ตามองออกไปนอกหน้าต่าง แต่หน้าต่างนั่นก็ไม่ได้เด่นไปกว่ากระดาษโน๊ตติดอยู่ตรงตู้เย็น มันมีสีชมพูแปร๊ด

------To P’Nail------

แม็คไปดูหนังกับเพื่อน เย็นๆ กลับ

ส่วนแม่ แม่ให้แม็คฝากมาบอกพี่เนลว่า แม่ไปทำงานจะกลับบ้านไม่เกิน

หนึ่งทุ่ม และแม่บอกว่าให้พี่เนลพาพี่บรูคไปดูโรงเรียน ถ้าไม่ทำอดข้าวเย็น!

อ้อ แล้วอย่าลืมให้ข้าวไอ้บู้ด้วยล่ะ
-----------------------

    ลายมือนายนี่ไม่คิดจะพัฒนาเลยนะเนี่ย = = ฉันล่ะเบื่อกับลายมือเจ้าแม็ค ว่าแต่ไหนล่ะกับข้าว ฉันต้องไปกินข้างนอกหรือไงนี่ เฮ้อออ

        E “พร้อมรึยังที่จะพาฉันไปดูโรงเรียน” เย้ย! นายนี่มันโผล่มาจากไหนก็ไม่รู้แหละ ฉันค่อยๆ หันหน้าเซ็งไปทางที่บรูคยืนอยู่ แหม ทำมาเป็นยืนพิงขอบประตู ทำหน้าเก๊ก คิดว่าเป็นดาราสุดฮอตรึไงยะ 

        E “ถึงไม่พร้อม ก็ต้องพร้อม เดี๋ยวฉันอดข้าวเย็น” ฉันทำหน้าแบบกวนประสาทใส่บรูค :P

        E “งั้นก็ไปกันเลยสิ ฉันก็ไม่อยากอดข้าวเย็นเหมือนกัน”

        E “งั้นไปหาอะไรกินก่อน แล้วค่อยไป ฉันยังไม่ได้กินข้าวมาตั้งแต่เช้าแล้วเนี่ย”

        E “อือ ได้สิ”

    ตอนนี้ฉันกับบรูคเดินมาอยู่หน้าปากซอยบ้านแล้ว ว่าแจ่จะกินอะไรดีล่ะเนี่ยยย โอเค งั้นเอาเป็นก๋วยเตี๋ยวเป็ดละกัน ^0^

           “ป้าคะ เอาเส้นเล็กค่ะ” พอสั่งเสร็จ ฉันก็ลงไปนั่งบนเก้าอี้ ตามด้วยบรูค เรานั่งแบบหันหน้าเข้าหากัน มันดูแปลกๆ นะเนี่ย - -

    ระหว่างที่ฉันกำลังกินก๋วยเตี๋ยวอยู่นั้น บรูคลินก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา เหมือนจะส่งข้อความอยู่มั้ง

       E “เออนี่ แล้วนายซื้อซิมโทรศัพท์ยัง”

       E “ซื้อแล้ว ฉันซื้อเมื่อเช้าตอนที่แม่เธอพาฉันไปซื้อชุดนักเรียนน่ะแหละ ทำไม จะขอเบอร์ฉันเหรอ” ฉันแทบจะพ่นเส้นก๋วยเตี๋ยวใส่หน้าไอ้บรูค พูดมาได้เนอะคะ

        E “พูดมาได้นะนายน่ะ แค่หน้าฉันอยากจะไม่เห็นนายเลย นี่ จะบอกอะไรให้นะ ถ้ารีบไปได้ก็รีบๆ ไป จะกลับประเทศหรือจะเปลี่ยนโฮสอะไรก็แล้วแต่ ” ฉันพูดพร้อมทำหน้าเซ็ง

         E “หึๆ ฝันไปเถอะ” บรูคพูดพร้อมยิ้มตรงมุมปาก น่ากลัวเหมือนกันนะเนี่ย

    เมื่อฉันกินเสร็จก็รีบบึ่งไปยังโรงเรียนโดยรถเมล์ทันที

---โรงเรียนพันธะวิทย์ศึกษา---

        E “นี่คือพระประจำโรงเรียน เข้ามาโรงเรียนต้องไหว้ทุกวัน แต่ฉันว่านายไม่ต้องหรอกคนละศาสนา แต่ฉันต้องไหว้ ” ฉันพูดพร้อมไหว้

        E “เจ๋ง!” บรูคพูดหลังที่ฉันไหว้จบ

        E “นี่ มันเจ๋งตรงไหนเนี่ย จริงจังนะ ไม่ใช่เรื่องเล่น” ฉันทำหน้ามุ่ย

        E “โอเค โอเค ตอนนี้ฉันอยากเห็นห้องเรียนฉันแล้ว” บรูคพูดพร้อมหยิบกระดาษที่ถูกพับเอาไว้ในกางเกงยีนส์ของเขา E “อะนี่ นี่คือข้อมูลห้องเรียนของฉัน ที่ทางโรงเรียนนี้ให้มา”

    ในกระดาษประกอบด้วย ข้อมูลและรูปภาพของบรูคลิน ตามด้วยแผนที่โรงเรียนและข้อมูลห้องเรียนของบรูค

--------------------------------------------------------------------

Phantawit Suksa School

---- Full Name : Brooklyn S Charlott

      Gender : Male

      Date Of Birth : June 20^th,1996

      From : Minnesota,USA

      Grade : 11^th

      Mathayom : 5^th  

---- Class : EP05/German  

----------------------------------------------------------------------------------------

    เอิ่มม… ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อล่ะ ว่านายนี่มันอยู่สายเดียวกับฉัน แต่คนละห้อง เอ๊ะ! ทำไม่ถึงได้เรียนห้อง EP* ล่ะ

        E “นี่ นายอ่ะ นายพูดภาษาไทยเป็นป่ะ”

        E “เป็นนิดหน่อยอ่ะ แค่คำทักทาย และก็คำว่าฉันรักเธอ”

        E “ฮะ ล้อฉันเล่นหรือเปล่าเนี่ย -___- แล้วทางโครงการปล่อยให้นายมาได้ไง”

        E “เรื่องจริง ฉันเลือกที่นี่ก็เพราะว่าอาอาศร้อน ที่มินนิโซตาหนาวจะตายชัก แดดไม่ค่อยออกหรอก”

        E “อ้าว เหตุผลแค่นี้เนี่ยนะ? ทำไมไม่ไปประเทศอื่นล่ะ ไปอินโดนีเซียนู่น ร้อนกว่าไทยตั้งเยอะ แถมคนที่นั่นยังพูดภาษาอังกฤษเก่งกว่าไทยอีก”

        E “ก็ฉันชอบอ่ะ ที่นี่ทะเลสวย อาหารก็อร่อย ผู้หญิงไทยก็น่ารัก”

        E “-___- เห้ออ ฉันขี้เกียจเถียงกับนายและ รีบๆ ไปดูโรงเรียนเหอะฉันอยากกลับบ้าน”

    ในโรงเรียน

        E “โรงเรียนที่นี่มีทั้งหมด 10 อาคาร อาคารแรกเป็นอาคารห้องธุรการและมีห้องประชุมใหญ่อยู่ชั้น 2 อาคารที่สองคืออาคารเรียนของเด็กชั้น ม.1 กับ ม.3 หรือเท่ากับเกรด 7 กับ 9 ของอเมริกานั่นแหละ  อาคารสามเป็นอาคารของเด็ก ม.2 บลาๆๆๆๆ……….. ”

        E “นี่ ข้ามไปอาคารเรียนของฉันเลยได้ไหม ฉันเบื่อแล้ว” บรูคพูด

        E “นี่ไง ถึงอาคารเรียนของ ม.5 พอดี” ฉันพูดพลางชี้ไปทางตึก

        E “โอเค อธิบายต่อ”

        E “อาคาร 6 เป็นอาคารเรียนของชั้น ม.5 มีห้องเรียนแบบธรรมดาและแบบ EP แบบ EP จะเรียนเป็นภาษาอังกฤษ ยกเว้นวิชาภาษาไทย ส่วนธรรมดาจะเรียนเป็นภาษาไทย ซึ่งนายพูด-อ่าน-เขียนภาษาไทยไม่ได้เลย นายจึงได้เรียนห้อง EP เข้าใจป่ะ”

        E “อือ แล้วเธอเรียนห้องไหนอ่ะ”

        E “ฉันเรียนห้อง 11 สายศิลป์-เยอรมัน”

        E “แล้วฉันอ่ะ”

        E “นายเรียนห้อง 4 EP สายเดียวกับฉัน” บรูคลินพยักหน้าเหมือนจะเข้าใจ ชั่งเหอะเข้าใจไม่เข้าใจก็ชั่ง เหนื่อยย =O= E “นี่ ฉันว่าจะไปสตาร์บัคอ่ะ ไปป่ะ”

        E “ร้านกาแฟน่ะเหรอ ไปสิ…ว่าแต่มันอยู่ที่ไหนล่ะ ตั้งแต่ฉันเดินเข้ามายังไม่เห็นร้านสตาร์บัคเลย”

        E “อยู่ในห้าง ลืมบอกไป โรงเรียนที่เราเรียนอ่ะอยู่ในย่านสยาม สยามเป็นย่านที่ดังมาก พวกเด็กวัยรุ่นมักจะชอบมาเที่ยวกัน เพราะแหล่งช็อปเยอะ แถมติดห้างหลายๆ ห้างด้วย”

        E “อ๋อ งั้นไปกันเถอะ” เมื่อได้ยินดังนั้นฉันรีบเดินโดยไม่สนใจนายบรูคเลย -0- แต่ก็ต้องหยุดเมื่อฉันเห็นยัยบรีอยู่หน้าโรงเรียน อ๊ากก! ฉันจะทำไงดีเนี่ย แต่เดี๋ยว บรีไม่ได้มาคนเดียวนี่ มีฝรั่งผู้หญิงจากไหนก็ไม่รู้เดินขนาบข้างตามหลังมา อายุก็รุ่นราวคราวเดียวกับฉันซะด้วยสิ ไม่ทันที่ฉันจะเดินเข้าไปหา บรีกลับวิ่งมาหาฉันพร้อมทำหน้าตื่นตกใจ

         E “มาทำอะไรเนี่ย” บรีถามพร้อมจับมือฉันสองข้าง

         E “เอ่อ…”

         E “นี่ ทำไมเธอไม่รอฉันล่ะ สตาร์บัคไม่ปิดตั้งแต่บ่ายสามหรอกนะ” เห้อออ =__=  เห็นทีคงไม่ต้องอธิบายแล้วหรอกนะ นายนี่เดินมาให้เพื่อนฉันเห็นแบบเต็มๆ ตาเลย

          “เอ่อ…นี่ใครอ่ะเนล” บรีทำหน้าตาแบบงุนงงพร้อมชี้ไปหาบรูค “นี่อย่าบอกนะว่าแกเป็นโฮสแบบฉันอ่ะ O_O?”

         “แบบฉันงั้นเหรอ? แสดงว่าแกก็เป็นโฮสด้วยอ่ะดิ!?!”

         “อย่างที่แกเห็น” บรียักไหล่ไปทางเด็กผู้หญิงฝรั่งคนที่ฉันเห็นก่อนหน้า

         “ขอโทษนะที่ฉันไม่ได้บอกแกอ่ะ”

         “ไม่เป็นไรๆ ฉันก็ด้วยที่ไม่ได้บอกแก”

        “เออ แล้วนี่จะไปไหนกันต่ออ่ะ”

         “ว่าจะไปสตาร์บัคน่ะ ไปด้วยกันไหม”

         “ไม่อ่ะ ฉันต้องพาธัญญ่าดูโรงเรียนก่อน”

         “อืม งั้นฉันไปก่อนนะ”

         “นี่ แกไม่คิดจะให้ฉันรู้จักไอ้หนุ่มนี่หน่อยเหรอ” บรีทำตาแบบมีเลศนัย

         “หึไม่อ่ะ มีไรคุยกันในไลน์ เคนะ” ฉันรีบเดินออกจากตรงนั้นไป

         “เค นี่ ฝากบอกไอ้หนุ่มข้างหลังแกด้วยนะ ว่าช่วยดามใจคนเพิ่งโสดอย่างแกหน่อย 5555”

         “ไม่มีทางหรอกโว้ยยยยย!!!” ฉันตะโกนใส่บรีไป

    ตอนนี้ฉันและบรูคก็ได้เดินออกมาจากโรงเรียนพอสมควรแล้ว โถ่ ยัยบรีนะยัยบรีมีอะไรก็ไม่เคยจะบอก (ฉันก็เหมือนกัน -___-) นี่ฉันกับแกเป็นเพื่อนกันมาเกือบ 5 ปีแล้วนะ ว่าแต่เด็กแลกเปลี่ยนที่มากับบรีหน้าตาสวยจัง ฉันว่าวันวาเลนไทน์เธอคงได้ดอกไม้กะของขวัญบึมแน่ๆ โรงเรียนฉันนานๆ ที มีเด็กแลกเปลี่ยนหน้าตาดีมาก็ปีนี้แหละ ไม่รวมถึงนายบรูคลินนะ = =; ฉันล่ะอยากเห็นหน้าเด็กแลกเปลี่ยนอีกคนจัง คงหล่อหน้าดู -..-

    เฮ้ ถึงบัคสักที ฉันเดินเข้าไปสั่งน้ำแบบไม่สนใจบรูค

         “ไอซ์ คาเฟ่ ลาเต้ ทอล แก้วนึงค่ะ”

       E “กรีนที ลาเต้ ทอล แก้วนึงครับ” นายนี่โผล่มาจากไหนก็ไม่รู้ มายืนสั่งขนาบข้างฉัน

       E “มาด้วยกันหรือเปล่าคะ” พนักงานถามบรูคลินอย่างยิ้มแย้ม

       E “ใช่ครับ”

       E “ทั้งหมด 220 บาทค่ะ” บรูคหยิบกระเป๋าเงินขึ้นมา

       E “นี่ ฉันจ่ายเองได้” ฉันพูดขัด แต่บรูคลินไม่ฟัง กลับจ่ายเงินให้พนักงานหน้าใสนั่นไป

       E “ถือว่าเป็นของตอบแทนที่พาฉันมาทัวร์โรงเรียนก็แล้วกัน” บรูคลินยักคิ้วให้ฉัน แล้วก็ถือแก้วออกไปนอกร้าน ทำเหมือนพระเอกสุดฮอตในไฮสคูลยังไงยังงั้นแหละ -.,-

       “ฉันไม่ต้องการหรอกย่ะ” ฉันพูดเบาๆ พร้อมเดินตามเขาออกไป

        E “เออนี่ ฉันจะกลับบ้านแล้วนะ” ฉันบอกบรูคขณะที่เขายังนั่งอยู่

        E “เธอจะรีบไปไหนเนี่ยฮะ” เขาทำหน้ามุ่ยเหมือนเด็กไม่อยากกลับบ้าน

        E “ก็เสื้อผ้าฉันยังไม่ได้ซักเลย จะไปโรงเรียนแล้วอยู่ด้วย”

        E “ต้องซักด้วยเหรอ” เอ้า -___- ก็ต้องซักสิ ไอ้นี่ถามแปลกๆ

        E “นี่เมืองไทยนะ ไม่ใช่มินนิโซตาบ้านนาย”

        E “เอ้อ ฉันลืมไป” เมื่อบรูคพูดเสร็จ ฉันก็รีบเดินออกจากร้านโดยไม่สนใจเขาเลย  E “นี่ บ้านเธอน่ะไม่หายไปไหนหรอก เดินรอฉันหน่อยก็ได้” เขารีบวิ่งตามฉันมา E “เออ แล้วนี่เราจะกลับบ้านยังไง”

        E “มายังไงก็กลับอย่างงั้น ตอนมาเรานั่งรถไฟฟ้า BTS มา ตอนกลับก็นั่งกลับเหมือนเดิม” โชคดีนะเนี่ยที่บ้านฉันกับโรงเรียนอยู่แถวๆ รถไฟฟ้าพอดี ผ่านแค่สองสถานีเอง

บ้าน….

    ฉันจัดแจงเสื้อผ้าที่จะนำไปซัก และเดินลงมาข้างล่างเพื่อนำไปใส่เครื่องซักผ้า

          “นี่ก็สองทุ่มแล้วสินะ” ฉันเหลือบไปมองนาฬิกาบนผนังบ้าน แม็คอยู่ในห้อง บรูคลินก็อยู่ในห้อง แม่ฉันยังไม่กลับ เพราะฉะนั้นที่พึ่งสุดท้ายของบ้านหลังนี้คือฉัน -..- ฉันต้องทำอาหารเย็นให้ไอ้สองคนนั่นสินะ สำหรับแม็คไม่เป็นปัญหา เพราะเวลาแม่ไม่อยู่บ้าน ฉันก็ต้องทำอาหารให้จ้านี่กินอยู่แล้ว แต่อีตาบรูคลินนี่สิ -______- บอกไว้ก่อนเลย ถ้าฉันทำไม่อร่อย อย่ามาโทษฉันก็แล้วกัน

    เมื่อฉันนำผ้าไปใส่เครื่องเสร็จแล้ว ฉันจึงเดินไปที่ครัว เพื่อทำอาหารเย็น เมนูวันนี้ก็จะง่ายๆ ละกัน ขอเป็นข้าวไข่เจียว ซิมเปิลสุดๆ = = ช่วยไม่ได้อ่ะ พวกนายไม่ยอมออกมาทำเอง ฉันไม่สนอะไรทั้งนั้น ฉันค่อยๆ ลงมือทอดไข่-----ไม่ถึงสิบนาทีต่อมา ก็เป็นอันเสร็จ ฉันนำที่ครอบ มาครอบกับข้าวสองจานนั่นไว้ พร้อมทิ้งโน้ตติดตู้เย็นไว้ สองแผ่น แผ่นนึงเป็นภาษาไทย อีกแผ่นเป็นภาษาอังกฤษ

-------------To Mack------------

กินซะ อย่ามาว่าฉันล่ะว่าฝีมือห่วย

อ้อ แล้วถ้าเจอบรูคลินหัดพูดกับกับเขาบ้างล่ะ

ต้องอยู่กันอีก 1 ปี

--------------------------------

------------To Brooklyn--------------

Eat it!!!!!!!!

-----------------------------------------

    ส่วนผ้าค่อยตากพรุ่งนี้แล้วกัน ฉันไปนอนก่อนล่ะ ฝันดี 
_________________________________________________________________________
*EP ย่อมาจาก English Program เป็นรูบแบบการเรียนการสอนที่ต้องเรียนเป็นภาษาอังกฤษทุกวิชา
อาจจะเว้นบางวิชาที่ต้องใช้ภาษาไทยสื่อ เช่น วิชาภาษาไทย วิชานาฏศิลป์

 

G  Minor!