คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #26 : บทที่ 24
บทที่ 24
그대 눈을 볼 때면 자꾸 가슴이 또 설레여와
내 운명이죠 세상 끝이라도
지켜주고 싶은 단 한 사람
เมื่อไหร่็ามที่ผมไ้สบาุ
หัวใอผม็เ้นแรระรัว
ุือโะาอผม
แม้โลใบนี้ะสิ้นสุล
แุ่นเียวเท่านั้น
ที่ผมอยาะปป้อเอาไว้
Everytime
หลัาที่ฮยอนอาบน้ำเสร็
็รีบแ่ัวและวิ่ลมา้าล่า้วยวามหวัที่ะเอพ่ออเา
แ่็้อผิหวัเมื่อมอไปรอบๆห้อ ฮยอนับไม่เอใรเลยนอาลุอิมแบอมที่นั่อ่านหนัสือพิมพ์อยู่
“ลุแบอม” ฮยอนเรียเสียแผ่วเบาอย่าผิหวั
แบอมรู้ว่าฮยอนำลัาหวัที่ะพบเอับใรบานที่เ็นนี้โหยหามานาน
“ว่าไรับ หืม?” แบอมลุเินมาหาฮยอนที่ำลัะร้อไห้
นั่ยอๆแล้วโอบอเ็ัวเล็รหน้า้วยวามรัที่เ็มเปี่ยม ไม่ใ่แ่ฮยอนที่โหยหา
เาเอ็ไม่่าัน
“เห็นพะ…” ฮยอนยัพูไม่ทันบ หยน้ำา็แทรไหลออมาแทนำพูทั้หม
“…”
“ทำไมเาไม่รอฮยอน ฮึ”
“…”
“ทำไมพ่อถึทิ้ฮยอนไปอีแล้ว” ฮยอนไ้แ่ร้อไห้ออมาอย่ารู้สึเ็บปว
“…”
“ลุแบอมเห็นพ่ออฮยอนไหมรับ? หล่อเหมือนฮยอนไหม?” ฮยอนฝืนยิ้มออมา
แ่วาับมีน้ำใสๆไหลออมาอาบแ้มทั้สอ้า
“พ่อรีบไปทำานเลยอยู่รอฮยอนที่ื่นสายไม่ไ้
ฮยอนผิเอ ฮยอนะไม่โทษพ่อหรอนะรับ ฮึ แ่ฮยอนิถึพ่อ ฮือออออ
ฮยอนอยาเอพ่อ” น้ำาแห่วามเสียใไหลรินออมาอีรั้
“อยู่รนี้แล้วไรับ ำลัอฮยอนอยู่” แบอมพูออมาพร้อมับน้ำาที่เอ่อลอ
“รับ?”
“นที่ฮยอนำลัามหา เาำลัอฮยอนอยู่รนี้”
“ริๆใ่ไหมรับ?”
“อืม” แบอมพยัหน้า
“ไม่หลอฮยอนใ่ไหม ฮึ อย่าหลอฮยอนเลยนะ”
“พ่อเรารันะฮยอน อโทษที่ไม่เยูแล”
“ฮือออออ ฮยอนิถึพ่อ”
ฮยอนร้อไห้ออมาอย่าีใ พร้อมับอแบอมเอาไว้แน่น
“…” อ้อมอที่แบอมโหยหามันอบอุ่นแบบนี้นี่เอ
ยอแแอบมอร่าทั้สอนที่เารัำลัอันอย่ามีวามสุ
ทำให้เาอที่ะยิ้มออมาไม่ไ้ ่อไปนี้รอบรัวอเราะไ้มีวามสุเสียที
“ออไปหาลูเถอะ” แ็สันที่ยืนอยู่้าๆยอแเอ่ยออมา
“อบุนะรับพี่แ็สัน”
“ไม่เป็นไร” แ็สันยิ้มออมาาใ
แ่ยอแมีวามสุ แ่นี้็เพียพอแล้ว แ็สันไม่ไ้หวัอะไรไปมาว่านี้
“ฮยอน” ยอแเอ่ยเรียฮยอน
“แม่รับ” ฮยอนลายอ้อมอแล้ววิ่มาหายอแ
“วันนี้ฮยอนมีวามสุที่สุในโลเลย”
“แม่็เหมือนัน” ยอแยิ้ม
“ลับเาหลีันไหม?” แบอมเอ่ยถามออมา
“…”
“ลับบ้านอเราันนะยอแ”
“รับ”
โล , ประเทศเาหลีใ้
“ยอแลับมาแล้วรับ” ยอแยัทำเหมือนเิมทุรั้ที่ลับบ้าน
“ฮยอน็ลับมาแล้วรับ” เ็น้อยที่ยืนอยู่้าๆ
พูเลียนแบบเา
‘นีนันะฮยอน’ ยอแพูในใ
“ยินี้อนรับลับบ้าน่ะุหนู”
แม่นมยิ้มให้ยอแพร้อมับน้ำาที่ไหลออมาอาบแ้ม้วยวามิถึ
“อย่าร้อไห้สิรับ เี๋ยวไม่สวยนะ”
ยอแโผเ้าอแม่นมไว้แน่น ทั้ๆที่บอนมว่าอย่าร้อไห้
แ่เาเอ็ร้อไห้ไม่่าัน
“อย่าหายไปไหนอีนะะ”
“รับ ่อไปนี้ นมะเบื่อหน้ายอแไปเลย”
ยอแยิ้มให้แม่นมพร้อมับปาน้ำาทิ้
“ุินยอละะ?” แม่นมถามหาุหนูให่อบ้าน
“พี่ินยอับพี่มาร์ออยู่เที่ยวฮ่อ่อสัพันะรับ
ผม็เลยลับมา่อน”
“แล้วุแบอม?” แม่นมำลัเอ่ยถามหาแบอม
“ผมอยู่นี่รับ” แบอมเินเ้ามาในบ้านพร้อมับหิ้วระเป๋าพะรุพะรั
“สวัสีรับ อโทษที่เ้ามา้านะรับ
พอีมัวแ่ยุ่อยู่ับอบนรถ”
“มาันเหนื่อยๆ นมเรียมอว่าไว้ให้แล้ว ุหนู…”
“เย้!! ฮยอนไปิน่อนนะรับ” เ็น้อยไม่รอให้แม่นมพูบ ็วิ่เ้าไปหานมในรัวทันที
“ฮยอน็แบบนี้ละรับ นมอย่าในะ”
“นมไม่ใหรอ่ะ เพราะเาถอแบบมาาุหนูหมเลย”
นมพูบ็ยิ้มหัวเราะไปับแบอม
“นมอ่า ยอแไมุ่ย้วยแล้ว พี่แบอม็เหมือนัน
มีสิทธิ์อะไรมาหัวเราะผม” ยอแหน้าแ้วยวามอาย
“ลับมาันแล้วหรอ?” ุนายเวและุนายอิมเินเ้ามาพร้อมัน
“รับ พวเราลับมาแล้ว”
Talk : อนหน้าบแล้วนะะ อบุทุนที่ิาม่ะ ^^
เอันเรื่อใหม่...
Mutiverse 'โลู่นาน'
ความคิดเห็น