คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : Chapter 11 : ฝืนรัก
Chapter
11
บารั้วามรัมันอาบล
ทั้ๆที่…วามรู้สึรัอเรายัมีอยู่เ็มหัวใ
“ปล่อยนะ!!”
ยอแพยายามฝืนัวเอและพยายามบิ้อมือออาารับุมอแบอม
“เินีๆไม่อบใ่ไหมเวยอแ อบให้ันอุ้มใ่ไหม
ไ้!!” สิ้นำพูอแบอม ร่าทั้ร่าอยอแ็ลอยึ้นสูพาบ่าอันแ็แร
ยอแราเสียแหบแห้อยู่บนแผ่นหลัอันแ็แร่
“ปล่อยันลเี๋ยวนี้นะ!!” ยอแพยายามร้อะโนและีิ้นไปมาเพื่อให้ัวเอเป็นอิสระาอิมแบอม แ่็ไม่เป็นผล
เมื่อนที่แบเาอยู่ไม่สะทสะท้านแม้แ่นิเียว
“ิ้นไป็เท่านั้นยอแ
เปลือแรเปล่าๆ” แบอมพูบ ็เปิประูรถพร้อมปล่อยยอแลับพื้นทันที
โยที่ยอแไม่ทันไ้ั้ัว ส่ผลให้…
“ุบ..” เสีย้นอยอแระแทพื้นอย่ารุนแร
“ึ้นรถ!”
แบอมสั่เสียแ็
“…” ยอแไม่ยับเยื้อนร่าายใๆ
ยันั่อับพื้นอยู่แบบนั้น ไม่มีเสียโอรวใๆออาปาอยอแ เพราะ่อให้เ็บแ่ไหน? แบอม็ไม่เยมอว่ายอแมีวามรู้สึอยู่แล้ว
“ันบอให้ึ้นรถไยอแ!! ไม่ไ้ยินหรือไ หรืออยาลอีับนอย่าัน?”
“…” ยอแลุึ้นยืนอย่าทรมาน้วยวามเ็บปว
พร้อมมอหาหนทาเพื่อว่ามีโอาสหนีาเหุาร์บ้าๆนี้ไ้
“ถ้าิะหนี ันะปล้ำนายบนรถนี้ละ
ถ้าอยา็ลอู”
“…” ยอแหยุะัทันทีพร้อมเินึ้นรถอย่าว่า่าย
ท้อฟ้าเริ่มมืล
ภายในรถถูวามมือันเียบเียบปลุม นวามรู้สึลัวู่โมหัวใอยอแ ยอแไ้แ่นั่นิ่
ไม่ล้าพูอะไรออไป แม้แ่เสียหายใ ยอแยัพยายามทำให้เบาที่สุ
อนโอิมแบอม
“เพราะอะไร?”
แบอมเอ่ยถามทำลายวามเียบที่สะสมมานานหลายั่วโม
“…”
ยอแไม่เ้าใำถามึไม่ล้าที่ะเอ่ยอบอะไรออไป รั้นะถามว่าถามอะไร?
ยอแยัไม่ล้าที่ะเอ่ยอำถาม้ำเลย
“ันถาม!!
ไม่ยินหรือไ? เพราะอะไรยอแ!!! ไปหาินยอเพราะอะไร!!!?”
“…” ถ้าันบอว่ามันเป็น
‘เพราะันรันาย นายะเื่อนอย่าันไหม?’ ยอแทำไ้แ่เพียพูในใ
“รู้ไหม? ินยอพูอะไรับันบ้า?”
“…” ยอแส่ายหน้าไปมา
“เสแสร้เ่ริๆนะยอแ อื่นมาใ
ินยอบอว่านายรััน ให้ันหยุทำร้ายนอย่านายไ้แล้ว หึ !! ลสิ้นีเลย นายว่าไหม? ันะหยุไ้ยัไ!!! ในเมื่ออนที่ันเ็บที่สุ นายยัมีหน้าไปนั่หัวเราะ ยิ้มระรื่นอย่ามีวามสุเหมือนทอไม่รู้ร้อนอยู่แบบนี้
!!!”
“…”
“ทำไมเอาแ่เียบละยอแ ไม่ิะรับผิอบในสิ่ที่ัวเอทำไว้บ้าหรอ?”
“ันรับผิอบไปแล้ว ันไปามินยอให้ลับมาหานายแล้ว”
“แล้วเาลับมาไหม?!!!!” แบอมะโนเสียัอย่าาสิ
“ะ…ัน”
“ไปามเาลับมา เพื่อให้เามาบอันว่า เาำลัะแ่าน!!
มันมีประโยน์อะไรยอแ!!!”
“แล้วะให้ันทำอย่าไรแบอม? บอันสิ นาย้อารอะไร ันอโทษสำหรับทุอย่าริๆ และัน็พยายามทำทุอย่าทำทุทาให้มันลับมาเป็นแบบเิม
แ่นาย็ไม่เยพอใเลยสัรั้ ถ้าันหายไปาีวินาย นายะมีวามสุไหม? ”
“หายไปาีวิันอนนี้?
หึ ทำไมไม่หายไปั้แ่อนที่ันับินยอรัันละ หายไปอนนี้มันไม่ทันแล้ว!!! สิ่ที่ัน้อาร นาย้อใ้ในสิ่ที่นายทำไว้ับันยอแ” แบอมสาวเท้าอย่ารวเร็วเพื่อประิร่าายอยอแ
“ะทำอะไร?”
ยอแ้าวเท้าถอยหลัหนี แ่็ไม่พ้น
“อย่าแล้โ่ไปหน่อยเลยยอแ
อยาไ้ันนัวสั่น แ่นี้ทำเป็นไม่เ้าใ”
“หยุ!!!
ันบอให้หยุ!!!!”ยอแร้ออนัวสั่นเทา ยอแลัวเหลือเิน
“นอย่านายมีสิทธิ์สั่ันไ้้วยหรอยอแ”
“อร้อ แบอม อย่าทำับันแบบนี้เลย”
“อนนี้นายมีโอาสอร้อให้ันไม่ทำ
แล้วอนที่นายทำลายวามรัอัน ันเยมีโอาสอร้อนายบ้าไหม!!!”
ความคิดเห็น