Not Stop love | ChanBaek .

ลำดับตอนที่ #2 : CHAPTER l

Not Stop Love 

ONE

 20 : 00  

บ้าน บยอน

ภายในบ้านขนาดใหญ่ มีผู้คนคนมากมาย ไม่ว่าจะเป็น พ่อ แม่ พี่ชาย และเพื่อนพี่ชายอีก รอการกลับมาของน้องชายเจ้าของบ้าน หลังจากที่ไปเรียนถึงเมืองนอกเมืองนา จนจบไฮสคูลที่เมกา และสอบชิงทุนได้มหาลัยเดียวกับพี่ชายตนเองนั้นทำให้พ่อกับแม่ สบายใจไม่น้อย

“คริส ไอ้ชานมันไม่มาหรอวะ “ เสียงของเพื่อนตัวดำถามขึ้น หลังจากที่เรานั่งรอน้องของคริสกันอยู่ ระหว่างรอให้นั่งอย่างเดียวคงไม่สนุกเท่าไหร่

“มานะ กูก็ชวนมันละนะ “  คริสพูดขึ้น  ก่อนจะหันหลังไปแอบยิ้มที่ตัวเองหลอกคนอื่นได้

“ไอ้ชานอะ ช่างมันเถอะ น้องมึงเนี่ยย เมื่อไหร่จะถึงวะ รอนานนะเนี่ยย” ลู่หานถาม เพราะคริสนัดพวกตนมาตั้งแต่ ทุ่มหนึ่งเนี่ยก็รอมาชั่วโมงหนึ่งละ  

“ใจเย็นๆดิ น้องกูลงเครื่องเที่ยงคืน”คริสบอกเพื่อน

ป๊าบบ

“ไอ้เหี้ย ลงเครื่องเที่ยงคืน นัดพวกกูทุ่มหนึ่ง พ่อมึงเอาอะไรทำสมองวะ” หลังจากที่ตบหัวของไอ้คริสเสร็จ ลู่หานก็ถามพร้อมด่า เพื่อนตัวสูง แต่กลับลืม ไปว่า พ่อ ของ คริส อยู่ ตรง นี้

“เอ่ออ พ่อก็เอาเนื้อในร่างกาย ทำสมองนี้แหละลูก” เสียงของบิดา คริสเอ่ยพลางยิ้ม

“ฮ่าๆ ไอ้ลู่ ไอ้โง่ ด่าลูกเขาไม่เกรงใจพ่อเลยนะสัส ฮ่าๆๆ” คิมจงอิน หลังจากที่เงียบมานานก็เอ่ย ย่างสะใจ

“พ่อลู่ขอโทษ ไม่ได้ตั้งใจคร๊าฟฟ” ลุ่หานพูดพลางคลุกเข้า เหมือนจะก้มกราบ ทำหน้าตาเสียใจ แอคติ้งมาดีมาก แน่นอนละ เรียนนิเทศนิครับ การแสดงมาเต็มม

“พ่อล้อเล่นลูก” เสียงผู้นำตละกูลบยอนพูด “เบื่อๆก็ไปหา ชานยอลสิลูก บ้านข้างๆกันนี้เอง คริสไม่ยอมบอกเพื่อน”

ตึก ตึก ตึก

“ไม่ต้องไปหรอกกูมาแล้ว” ชานยอลเดินเข้ามาพร้อมกับผู้หญิง หน้าตาสะสวยคนหนึ่ง

“ใครอะ ใครอ่า “เสียงของจงอินพูดพลางแซวๆ หน้าคริสตกใจเล็กน้อย ถ้าคำตอบของไอ้ชานเป็นแบบที่ทุกคนคิด ตัวเล็กของเขาคงจะเสียใจไม่น้อย

“ไอรีนนะ กำลังคุยๆกันอยู่” ชานยอลตอบเพื่อนไป ก่อนจะหันไปพูดกับไอรีน” รีนนี้เพื่อนชานนะ จงอิน คริส ลู่หาน” คำตอบของชานยอลทำให้คริสยกยิ้มขึ้น แต่ไม่พลางยิ้มให้ไอรีนข้างๆชานยอล

#ไม่หยุดรัก

เสียงรถเคลื่อนเข้าสู่ตัวบ้านช้าๆ ก่อนที่คนตัวเล็กของคริส จะเก้าลงจากรถช้า เสียงเปิดประตูทำให้คนในบ้านตกใจไม่น้อยและออกมายืนดูบุคคลผู้มาใหม่ และทำหน้าตกใจ เพราะร่างบางนั้น ทั้งขาว ทั้งยิ้มหวาน ผมสีเทา ไม่ได้ทำให้ดีขี้เหร่ไปเลย รองเท้าผ้าใบสีขาว กับยีนส์สีเข้ม ช่างดูดีเหลือเกิน ไหนจะเสื้อสีขาวนั้นอีก ทำให้คนที่มาดู ทำหน้าหื่นกามกันเต็มที่เลยเชี่ยว

“ ตัวเล็กกก ไหนบอกเฮียลงเครื่องดึกครับ “คริสพูดพลางวิ่งเข้าไปกอดน้องชายตนเอง ทำให้ลู่หานดึงสติตัวเองกลับบมา และวิ่งทำท่าจะเข้าไปกอดร่างบางของแบคฮยอนเหมือนกัน เต่กลับถูกเพื่อนตัวสูงดึงไว้เสียก่อน

“ไอ้ลู่ มึงอย่าเนียนนี้น้องกู กูไม่ให้มึงใกล้แน่ “คริสพูดก่อนจะโอบร่างน้องชาย ทิ้งให้เพื่อนของตนเองยืนงง กันตาเป็นแถบๆ

“ฮ่าๆ แบคแค่อยากเซอร์ไพส์ครับ ไม่งอนนะๆ ขึ้นบ้านกันครับ”

ณ ห้องอาหาร

ทุกคนต่างเข้ามานั่งกันอย่างพร้อมเพรียง การรอกินข้าวของลู่หานนั้นไม่ศูนย์ปล่าว เพราะเขาได้นั่งข้างน้องแบคฮยอนยังไงละ ฟินไปสิบชาตืเลยครับบ

“ทุกคนครับ ผมชื่อแบคฮยอนนะเรียกแบคก็ได้นะ”แบคฮยอนส่งยิ้มหวานให้กับเพื่อนเพื่อนของคริส แต่สายตาของคนตัวเล็กหันไปพบกับชานยอล ร่างบางไม่แปลกใจแต่ผู้หญิงคนนั้นที่นั่งข้างชานยอลคนนั้น ทำให้รอยยิ้มหวานหยุดลงเป็นหน้าเศร้าทันที

“น้องกูยิ้มนิดเดียว ตีนกาขึ้นเลยนะลู่หาน นะ “คริสพูดแซวๆ และการตอบสนองของลู่หานนั้นทำให้คริสพอใจไม่ใช่น้อยย “น้องกูจะมาเรียนคณะบริหารเหมือนพวกเรานี้แหละ เข้าปีหนึ่งนะ” คริสบอก

“เหมือนเราที่ไหน กูเรียนนิเทศ ไอ้กัมจง เรียนวิดวะ มีแค่มึงกะไอ้ชานเรียนบริหาร โถ่”ลู่หานพูดอย่างหัวเสีย ฟึดฟัดเล็กน้อย อย่างไม่พอใจ พี่อยากซิ่วไปเรียนกับน้องแบคฮยอนจังเลยย   

เวลาผ่านไปสักพัก พอทุกคนคุยกันสนุกปาก ชานยอลก็นึกขึ้นได้ว่านี้มันก็ดึกแล้ว ตนต้องไปสนหญิงสาวข้างกายที่บ้าน จึงต้องขอกลับก่อน พอเพื่อนทั้งสองเห็นว่าก็ดึกมากด้วยเช่นกัน พรุ่งนี้ยังต้องเตรียมงานรับน้องกันอีก ทำให้ขอกลับไปด้วยเช่นกัน

ตกดึก ณ ห้องบยอนคนเล็ก

เสียงรถจากบ้านข้างๆ เครื่องตัวเข้าไปในโรงจอดรถอย่างช้าๆ ทำให้คนตัวเล็กตกใจนิดหน่อย เพราะนี้ก็ดึกมากแล้ว บ้านปาร์คออกไปไหนกันแต่ ทว่าในเวลานั้น แสงไฟจากห้องของพี่ชานก็เปิดขึ้นทำให้แบคฮยอนได้รู้ว่า เป็นปาร์ค ชานยอล นี้เองที่เพิ่งเข้าบ้าน ความสงสัยทำให้ร่างบางรีบเปิดประตูออกไปที่ระเบียงเพื่อสนทนากับพี่ชายข้างบ้าน เหมือนกับที่เขาเคยทำในสมัยเด็ก

“พี่ชานยอล เพิ่งถึงบ้านหรอครับ” เสียงของแบคฮยอนตะโกนไปถาม แต่คำตอบที่ได้กลับมานั้น . . “อื้ม” ร่างสูงของพี่ชายข้างบ้าน ตอบเพียงเท่านั้นก่อนจะปิดประตูและรูดผ้าม่านปิดทันที ทำให้แบคฮยอนเสียใจไม่น้อย  

“ตัวเล็ก ยังไม่นอนอีกหรอ”เสียงของพี่ชายที่เดินออกมาโพล่ที่ระเบียงห้องของตนเอง ที่อยู่ติดกับห้องของเขา

“ยัง ไม่ค่อยง่วงนะครับ” แบคฮยอนตอบพลางทำหน้าเศร้าๆ ทำให้คนเป็นพี่ที่หวงน้องยังกะอะไรดีนั้นถึงกับเครียดไปตามๆกัน

“เรื่องชานยอลหรอ  .  .  . ผู้หญิงที่มาวันนี้อะ เธอชื่อไอรีน เขายังไม่คบกันนะ”

“จริงหรอครับ” แน่นอนว่าจบคำพูดเฮียแบคฮยอนก็ยิ้มออกทันที “งั้นแบค ไปนอนนะเฮีย ฝันดีนะ”ร่างเล็กพูดพลางวิ่ง เข้าห้องของตัวเองไป  ทำให้พี่ชายถึงกับเครียดตามกับคำพูดของตนเอง แหงะแหละ เขายังพูดไม่หมดนิว่า ไอรีน คือคนคุยของปาร์ค ชานยอล

ณ มหาวิทยาลัย 

     ร่างบางของแบคฮยอนตื่นแต่เช้าเนื่องจากวันนี้เป็นวันรับน้องของมหาวิทยาลัย เขาจะได้เจอกับเพื่อนใหม่ด้วย จะได้เจอพี่ชานยอลที่โรงเรียนด้วย เมื่อวานพลังงานของแบคฮยอนหมดไปกับการนั่งเครื่องเฉยๆ วันนี้จะจัดเต็ม ตื่นแต่เช้าเพื่อมาทำคุกกี้ให้พี่ชานยอลโดยเฉพาะ จะพูดว่าทำก็ไม่รู้จะได้ไหม ก็แบคฮยอนให้แม่บ้านไปซื้อให้นี่น่า ก็ถือว่าทำนะ . . .

      ใต้ตึกคณะบริหาร ที่มีนักเรียนมากหน้าหลายตาไม่ว่าจะเป็นรุ่นพี่ เพื่อน หรือแม้กระทั่งเด็กคณะอื่น อย่างคณะวิดวะกะนิเทศ เนื่องด้วยวันนี้เป็นวันรับน้องรวม ทำให้รุ่นพี่อยู่เต็มไปหมด แต่ก็ยังต้องมาลงชื่อเพื่อเอาป้ายชื่ออยู่ดีที่คณะของตนเอง

“น้องๆ ปีหนึ่งคณะบริหาร มาลงชื่อเข้าแถวเลยค่ะ” เสียงของรุ่นพี่สาวพูดขึ้น เด็กปีหนึ่งทุกคนสนใจกันไม่น้อยที่จะวิ่งไปหารุ่นพี่คนนั้น แต่ว่า ยกเว้นเด็กชายตัวเล็กๆคนหนึ่ง เพราะเขาเอาแต่มองหากลุ่มของพี่คริส

สายตาคู่สวยนั้นมองไปอย่างก้าวไกล ก่อนจะพบกับร่างสูงสีผมอันโดดเด่นของพี่ลู่ สีแดงมาเชียวนะเดกนิเทศเนี่ยย

“เฮีย พี่ลู่ พี่จงอิน พี่ชาน สวัสดีครับ” ร่างของแบคฮยอนวิ่งเข้าไปหากลุ่มของชายหล่อ ที่เป็นที่จับจ้องของสาวๆในมหาวิทยาลัย

“ตัวเล็ก ทำไมวันนี้ไม่มาพร้อมเฮียคะ”

“แบคไม่อยากตกเป็นเป้าสายตานะเฮีย เอาไว้โอกาสหน้านะ” แบคฮยอนบอก แหงแหละวันนี้พี่ชายเขามาไม่ได้แตกต่างจากพี่ลู่เลย เพราะเฮียใส่รองเท้าสีแดง บวกกับรถสปอร์ตสีแดงรุ่นใหม่ล่าสุดของเฮีย ...

“คริส น้องมึงอายที่จะบอกว่ารู้จักมึงวะ”พี่ลู่หานพูดแซวขึ้น

“มึงไม่ต่างจากกูเลยนะไอ้ลู่ หัวแดงมาเชียวนะสัส”

“เอ่ออ พี่ชานยอล แบคเอาคุกกี้มาให้อะ”ร่างบางว่าพลางเอาคุกกี้ออกจากกระเป๋าของตนเองและยื่นให้ร่างสูงของคนตรงหน้า ทำให้บทสนทนาขบขันเงียบเป็นสีหน้าตกใจทันที

“ไม่เอา ฉันไม่ชอบ” ชานยอลบอก ก่อนจะยื่นมือไปปัดเบาๆที่กล่องคุกกี้ว่าตนไม่สนใจ

“รับไว้เถอะนะ นี้แบคฮยอนทำเองเลยนะ” ร่างบางพยายามตื้ออีกรอบ

“ทำเองแต่ในกล่องนี้มีชื่อร้านว่า rainbow café เนี่ยนะ อย่าโกหกเลย” ร่างสูงตอบก่อนจะหันไปชี้ที่ชื่อร้านในกล่อง

“ก็ทำเองไง แบคฮยอนเป็นคนบอกพี่นายอน ไปซื้อให้เองเลยนะ ถึงจะไม่ได้ทำเอง แต่ก็บอกพี่เขาไปซื้อเองนะ”

“เอาวางไว้นั้นแหละ” ชานยอลพูดก่อนจะเดินหนีไป  

.

.

.

“แบคฮยอนไปรวมกับเพื่อนเถอะ พี่เขาเรียกแล้วนะ” เสียงของคริสพูดเรียบๆ ก่อนจะลูบเยาๆที่หัวของน้องชายตัวน้อยของเขา

“ครับเฮีย แบคฝากด้วยนะ โยนทิ้งก็ได้”พูดก่อนจะยื่นกล่องคุกกี้ให้พี่ชายและเดินจากไป 

: ) ฝากติดตามด้วยนะคะ 

คอมเม้นติชมให้เราด้วยนะคะ 

อย่าลืมกด fav . เพื่อติดตามต่อนะคะ