คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : จูบ...เลวร้ายนะ(?)
5.
“พอดีรึเปล่า” ฮิบาริถามเสียงเรียบพลางหยิบชุดเครื่องแบบโรงเรียนนามิโมริหญิง 2-3 ตัวโยน ใส่ตัวโคลมไปเรื่อยๆ
“ทำไมฉันต้องลงทุนมาอยู่ที่นี่ด้วยคะ?” เธอถามพลางนึกบ่นเล่นๆในใจ /อยู่โกคุโยก็ดีอยู่แล้ว/
“ฉันสั่ง....ก็คือฉันสั่ง”
“คิดว่าฉันเป็นตัวอะไรกันแน่... คุณนี่มัน...แย่เหมือนที่ท่านมุคุโร่...”
“หุบปาก... ยัยสัตว์กินพืช...เธอเสนอตัวเธอเองนี่”
“...” เงียบไปพักใหญ่...
โคลมจัดแจงเสื้อผ้าของตัวเองลงใส่ถุงผ้าและเดินออกจากร้านตัดเสื้อประจำเมืองอย่างจำใจ โดยมีฮิบาริเดินนำหน้า เมื่อมองแผ่นหลังของเขาไปเรื่อยๆ พลางขยับฝีเท้าให้เร็วตามการเคลื่อนไหวของเขาคนนี้ แต่ทำไมไม่ยักจะทันเขาซักที
“ถามอะไรหน่อย”ฮิบาริเปรยขึ้น
ปึก! แต่เพราะไม่ทันระวัง วุ่นกับการวิ่งตามฝีเท้าของร่างสูงโปร่ง เธอก็ชนเข้ากับแผ่นหลังของเขาทันที
“ซุ่มซ่ามจริง!” ดูเหมือนว่าฮิบาริจะหวงตัวไม่น้อย เขาผลักโคลมอย่างแรงซะจนร่างบางของเธอกระแทกพื้นเข้าอย่างจัง
“โอ๊ยย!”
ฮิบาริสะบัดหน้าไปทางอื่น ยังคงเดินต่อไป โคลมก็ลุกตามมาติดๆจนเธอนึกชังผู้ชายคนนี้จริงๆ ไม่ช่วยเธอยังทำรุนแรงอีกต่างหาก ไม่ขอโทษด้วย !
“เมื่อกี้คุณจะถามอะไร” โคลมเป็นฝ่ายเปิดปากก่อน แต่ฮิบาริก็ยังคงเดินต่อไปน่ะแหละ “นี่คุณ...”
“อะไร” ฮิบาริหันมาตอบนิดๆในจังหวะที่โคลมเดินตามเขาจนทัน และที่นี่....คือสวนสาธาณะของนามิโมริ
“คุณจะถามอะไรฉันน่ะ”
“ก็แค่อยากรู้ว่ามุคุโร่....เธอ...”
หมับ!!
“อ๊ะ!!! คุณ!!” โคลมตกใจสุดขีด เมื่อฮิบาริจู่โจมเธอตรงหน้า พร้อมกับทำท่าทางอยากจะฆ่าเธอเต็มที
ฮิบาริ คว้าต้นแขนของโคลมและเหวี่ยงนิดๆจนร่างบอบบางของเธอกระแทกกับพื้น
“หึ...” เขาแสยะยิ้มนิดหน่อย
โคลมยันตันขึ้นเดินถอยกรูดไปด้านหลัง พลางคิดในใจ... ผู้ชายคนนี้เขา....
“หยุดนะ!” ไม่รู้ว่าเมื่อใดกระบองสามหง่ามเข้ามาอยู่ในมือโคลมได้... โคลมจี้ไปที่ร่างสูงโปร่งตรงหน้าหมายป้องกันตัว แต่ฮิบาริก็ยังทำหน้าเฉยชา
“ทำไมล่ะ....” ถุงเสื้อผ้าที่ซื้อมาเมื่อครู่ ตกปุ๊ลงไปที่พื้น พร้อมกับความสับสนนิดหน่อย เธอไม่เข้าใจเขา ผู้ชายคนนี้เขาจะทำอะไร ...
“คุณจะทำอะไร ทำไม...?” โคลมถามขึ้น
“ถ้าฉันทำร้ายเธอ....มุคุโร่จะออกมาใช่รึเปล่า เธอมันน่าเบื่อเกินไป...ถ้าเป็นมุคุโร่น่ะ...”ฮิบาริเหยีดยิ้มนิดๆ
“ม...ไม่มีวันหรอก ท่านมุคุโร่น่ะ....เขา...”
“หุบปาก”
ฮิบาริตวัดทอนฟาไปที่ท้องของโคลมแรงๆ โดยที่ร่างบางไม่ทันได้รู้ตัว... นึกถึงแต่... ท่านมุคุโร่...ท่าน...มุคุโร่...
แต่โคลมก็พยายามดันตัวขึ้นสู้... ฮิบาริแข็งแกร่ง เขาแข็งแกร่ง...
“พอเถอะ!” เธอบอกพลางชูสามหง่ามป้องกันตัว
“ทำไมล่ะ... หมอนั่นยังไม่ออกมาเลย หรือเขาทิ้งเธอ...หึ”
“ท่านมุคุโร่ไม่มีวันทำแบบนั้น!!!” โคลมนึกโมโหไปชั่วขณะ ไม่รู้ว่าเอาแรงมาจากไหนเพียงชั่ววูบ เธอสร้างภาพลวงตาที่ดึงดูดพื้นที่รอบๆออกมาได้...
“เธอ....!”
บิดเบี้ยว....ทำไมเสวนนี้บิดเบี้ยวได้เนี่ย.... ฮิบาริคิด พยายามทรงตัวให้อยู่ในท่าเดินแต่ก็เอี้ยวตัวไปเรื่อยๆจนจะล้มอยู่แล้ว
โคลม...ไม่ได้นะครับ นั่น ศัตรูของผม...
อ๊ะ! .. โคลมนึกได้ พลางคลายพลังลงทีละนิด
จนสวนกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ ฮิบาริมองหน้าโคลมพลางครุ่นคิดอะไรบางอย่าง
“เธอจะฆ่าฉันได้แล้วนะ ทำไมถึงไม่ทำล่ะ”
“คนอย่างคุณไม่ตายง่ายๆหรอก ฉันรู้...”
“หึ...”
ฮิบาริเบี่ยงตัวไปเก็บถุงผ้าที่ซื้อมาพลางโยนใส่โคลมอีกครั้ง และทำท่าจะเดินละไป แต่โคลมกลับคว้าข้อมือของเขาไว้และชักกลับมาแต่....
“อ๊ะ....”
....
....
สำผัสนุ่มๆที่ริมฝีปากนี่มันอะไรกัน... ฮิบาริเบิกตาโพลงพอๆกับโคลมที่ตกใจไม่แพ้กัน จูบเหรอ...มันคือจูบใช่มั้ย (มุกนิยายรึเปล่าเนี่ย แต่ไม่เคยอ่านหรอกนะ - -)
พลัก! เราดันตัวเธอออกแรงๆ
“เธอ!!!” ดูเหมือนว่าฮิบาริจะโกรธแล้วจริงๆ โคลมตัวสั่นระริกเล็กน้อย น่ากลัว...น่ากลัว...
“ขอโทษ...ฉันไม่ได้...ตั้งใจ...”
“เธอตั้งใจ...” ฮิบาริพูดเสียงเย็นพลางชักทอนฟาเตรียมขย้ำ...
“ม....ไม่...ได้ยินที่ฉัน....พูดแล้วนะว่าไม่ได้ตั้งใจ...” โคลมเหงื่อตกมาถึงมือ เอาแล้ว เธอทำให้เขาโกรธจริงๆ...
“เธอไม่มีสิทธิ์แก้ตัว!!!”
“อย่า....!!!”
และทั้งวันนั้น....เธอก็หนีฮิบาริทั้งวัน....จนไม่มีเวลากินข้าว - - (เพราะพี่ท่านหยุดยากมาก)
“แฮ่กๆ.... ทำไมต้องโกรธมากขนาดนี้ด้วย....ละคะ” โคลมเดินเหยาะๆพักเหนื่อย
“เปล่านี่...” แต่ดูเหมือนว่าฮิบาริจะไม่ได้เหนื่อยอะไรเลยซักนิด ทั้งที่เขาควรจะเหนื่อยกว่า
“ฉันหยุดแล้ว ไม่ฆ่าฉันเหรอ”
“มันไม่มีประโยชน์นี่....กลับนามิโมริได้แล้ว”ฮิบาริดูเหมือนจะพยายามสะบัดหน้าหนีอยู่เรื่อย
“ทำไมไม่หันหน้ามาคุยกันตรงๆล่ะคะ”
“...”
“หรือว่า...เรื่องเมื่อกี้...”
“อะ....ไร” แม้จะพูดอยู่ แต่ก็สะบัดหน้าไปทางอื่นซะงั้น
“จูบแรกของคุณเหรอ”
“....”
“....”
“กลับนามิโมริ!!”
“จูบแรกจริงๆสินะ”
“หยุดพล่าม...”
“ฉันก็ครั้งแรกเหมือนกัน...” ฮิบาริหันมามองโคลมนิดๆ... ยัยนี่ไม่ได้จูบมุคโร่มาแล้วเหรอ เห็นออกจะสนิทกัน
โชคดีชะมัด.... ที่ฮิบาริโกรธโคลมไม่ใช่เรื่องจูบองเธอเลย แต่เขานึกว่ามุคุโร่จูบโคลม มันน่าโมโหมากกว่า ไม่ใช่เพราะหึงอะไรหรอกนะ.... แต่เหมือนใช้ปากของโคลมเป็นทางอ้อมจูบกับเขามันน่าโมโหน่ะแหละ - -
“ดี...”
“แต่เลวร้ายมากเลย ...กับคุณนี่จูบไม่ได้เรื่องเลย ครั้งแรกของฉัน.... ถ้าเป็นท่านมุคุโร่ จะต้องดีกว่าคุณ 100 เท่า”
“เหมือนเธออยากตายเร็วๆยังไงไม่รู้ยัยหัวสัปปะรด -_-^^”
โกรธอีกครั้งที่โคลมว่าเขาว่าเขา.... จูบห่วย - - (ครั้งแรกของใครมันจะดีมากขนาดนั้นล่ะเออ)
เหอๆ... ต่อช้าไปหน่อย ก็นะ...ช่วงนี้กำลังอยู่ในช่วงทำงานพิเศษ (เก็บเงินคอส) บ้าการ์ตูนมันลำบากจริงๆน่ะแหละ - -
ครั้งนี้เอาสั้นๆนะคะ (และอาจจะสั้นตลอดไป - -) เพราะต้องเอาเวลาไปเรียน ทำงานพิเศษตลอด (แต่งวันละบรรทัด?)
ยังไงก็ขอบคุณที่ติดตามฟิคเรื่องนี้นะคะ ขอโทษด้วยนะคะ ที่มาต่อช้า - -
ถ้าเวลามาต่อฟิค จะส่งเมจเสจไปให้ตลอดค่ะ ^^
ป.ล. รู้สึกบทคนอื่นมันหายไปหมดเลยนะ - -
ป.ล. 2 ใครอยากให้เพิ่มคู่ไหนบอกมาก็ได้นะคะ (อ่อ...เรื่องที่แต่งขอ N นะ Y เดี๋ยวไว้เรื่องหน้าจะ Y จริงๆเลยละกัน -*-) ตอนนี้ที่คิดไว้ก็มี ฮิบาริ-โคลม เด่นๆเลย และคู่ย่อยๆที่ปะปนบ้างก็มี ฮารุ-โกคุ ส่วนสึ....แต่งไม่เป็น ข้าน้อยแต่งหวานไม่เป็น T^T(คู่เคียว-สึ มันหวานนนน) ยามาโมโตะ- (?) (ยังคิดนิสัยไม่ออก 55+ แต่จะโผล่ช่วงตอนหน้าอ่านะ)
ความคิดเห็น