ทัณฑ์เสน่หา

ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่1

ณ สวนสาธารณะแห่งหนึ่งในกรุงเทพฯ ภายในถูกบรรจุด้วยต้นไม้ขนาดใหญ่หลายต้นเพื่อความร่มรื่นของสวนสาธารณะแห่งนี้ ภายใต้ต้นไม้ใหญ่มีหญิงสาวสองคนยืนคุยกันอย่างคร่ำเครียด 

"คุณแก้วค่ะ คือ...คือ ลอราซ์มีเรื่องจะบอกคุณน่ะคะ"หญิงสาวใบหน้าเล็ก หน้าตาน่ารัก มีโครงหน้าของคนลูกครึ่งไทย-อิตาลี ก้มหน้าอย่างสลดเสมือนมีอะไรบางอย่างที่ทำผิดต่อคนตรงหน้า

"คุณลอราซ์มีอะไรหรอค่ะ บอกฉันมาเถอะค่ะ ดิฉันพร้อมให้คำปรึกษา"หญิงสาวหน้าหวานใสตอบด้วยประโยคอ่อนหวาน ที่เต็มไปด้วยความห่วงใยต่อผู้หญิงตรงหน้าคนนี้

"นะ..แน่ใจน่ะค่ะ"หญิงสาวลูกครึ่งนามว่าลอราซ์ ยังคงไม่กล้าเอ่ยปากออกไป

"แน่ใจค่ะ ว่าแต่คุณลอราซ์มีเรื่องอะไรหนักใจหรือเปล่าค่ะ"หญิงสาวชาวไทยหน้าหวานใสที่ชื่อว่ากรรณิการ์ หรือแก้ว ยังคงถามหญิงสาวด้วยความเป็นห่วง

"คือ...คือ..ลอราซ์ท้องค่ะ!"นานกว่าอึดใจที่หญิงสาวลูกครึ่งจะเฉลยออกมา

"ปะ..เป็นไปได้ไงค่ะ ละ...แล้วท้องกับใครค่ะ"กรรณิการ์ไม่อยากจะเชื่อ เพื่อนของแฟนเธอกำลังท้องหรือนี่ มันควรดีใจหรือสลดใจดีหล่ะ ในเมื่ออะไรบางอย่างภายในใจของเธอเริ่มกระสับกระส่าย

"คุณแก้วค่ะ...ลอราซ์...ลอราซ์ท้องกับพี่ธารค่ะ!"ไม่เหลือแรงที่จะยืนอีกต่อไป หญิงสาวผู้ที่ได้รับฟังทรุดฮวบลงไปกองกับพื้น ยังดีที่หญิงสาวลูกครึ่งรับไว้ได้ทัน ทันใดนั้นน้ำตาแห่งลูกผู้หญิงก็ไหลรินออกมาจากดวงตาทั้งสองข้างของกรรณิการ์

"ตายแล้วคุณแก้ว!"ลอราซ์รีบทรุดตัวไปรับหญิงสาวตรงหน้าที่กำลังล้มลงด้วยความตกใจ นัยน์ตาที่สุกใสเต็มไปด้วยน้ำตา ที่กำลังไหลออกมา

"จะ...จริงหรือค่ะคุณลอราซ์"หญิงสาวไม่อยากจะเชื่อหูตัวเองเลย บางทีหูเธออาจจะเพี้ยนไปแล้วก็ได้

"จริงค่ะคุณแก้ว แต่จริงๆแล้วคุณแก้วไม่ต้องรับผิดชอบเรื่องนี้โดยการเลิกกับพี่ธารหรอกน่ะค่ะ ลอราซ์จะเป็นฝ่ายไปเอง แค่ลูกคนเดียวลอราซ์เลี้ยงเองได้"หญิงสาวลูกครึ่งพูดรัวออกมาเป็นประโยคยาวที่ชัดถ้อยชัดคำ พร้อมกับเอามือเล็กๆของตน ลูบตรงหน้าท้องไปมาอย่างรักใคร่ ทำให้กรรณิการ์มองดูด้วยความเป็นห่วงระคนสงสาร

"ไม่ค่ะ เมื่อมีเด็ก มีแม่ ก็ต้องมีพ่อ ดิฉันจะไปคุยกับพี่ธารให้เองค่ะ"ถึงหญิงสาวจะเจ็บปวดแค่ไหน แต่ความถูกก็ต้องย่อมมาก่อนความเห็นแก่ตัว หญิงสาวเตรียมก้าวเท้าเล็กออกไป แต่ก็ถูกมือเล็กๆของหญิงสาวอีกคนฉุดไว้

"แต่คุณแก้วค่ะ...บอกตามตรงฉันเห็นใจคุณน่ะค่ะ เพราะฉะนั้นคุณไม่ต้องเลิกกับพี่ธารเพราะฉันหรอกค่ะ"หญิงสาวลูกครึ่งพูดออกมาจากใจจริง

"ไม่ค่ะ คุณไม่ต้องกลัวน่ะค่ะ ฉันจะทำให้เขายอมรับลูกของเขาให้ได้ค่ะ คุณลอราซ์ไม่ต้องห่วงน่ะค่ะ"กรรณิการ์พยายามเปลี่ยนใจหญิงสาวลูกครึ่งคนนี้ให้ถูกต้อง

"แต่คุณแก้วค่ะ..."หญิงสาวลูกครึ่งพูดได้แค่นั้น กรรณิการ์ก็ปลีกตัวไป หลับหลังกรรณิการ์

"เท่านี้ก็เข้าแผนการทุกอย่าง! ขอบใจน่ะกรรณิการ์ที่ยอมหลีกทางให้ฉัน!"หญิงสาวลูกครึ่งแสะยิ้มให้กับความสะใจของตนเอง

.............................................................................

ค่ำคืนนี้กรรณิการ์ไม่รู้จะไปที่ไหนจริงๆ ตั้งแต่เธอเดินออกมาจากสวนสาธารณะ น้ำตาที่ว่าเหือดแห้งไปแล้วก็กลับมาสร้างความเจ็บปวดให้เธออีกครั้ง ทุกครั้งที่นึกถึงคำพูดของลอราซ์ก็ยิ่งทำให้ความเจ็บปวดทวีเพิ่มขึ้นเรื่อยๆจนไม่อยากมีชีวิตอยู่อีกต่อไป

ค่ำคืนนี้เธอเลือกที่จะบ่ายเบี่ยงการดินเนอร์ระหว่างเธอกับธารดำรง ด้วยเหตุผลที่วาเธอติดธุระสำคัญ ชายหนุ่มก็เลยเลิกตอแยเธอ หญิงสาวเลือกที่จะกลับมาจมกับความทุกข์อีกครั้งที่บ้านของเธอ บ้านที่ให้ความอบอุ่นและความสบายใจให้กับเธอ เมื่อหญิงสาวเข้ามาภายในบ้านก็พบกับหิ้งพระและรูปพ่อกับแม่ของหญิงสาวแขวนอยู่ด้วยกัน ถึงแม้เธอจะมีฐานะที่บ้านปานกลางแต่แฟนหนุ่มของเธอก็ไม่เคยนึกดูถูกหรือรังเกียจเธอเลยแม้แต่น้อย กลับกันที่เป็นหญิงสาวเองที่กังวลไปหมดซะทุกอย่าง ว่าเธอไม่คู่ควรกับเขาอย่างนั้น ไม่คู่ควร อย่างนี้ แต่ธารดำรงค์ก็ยังรักเธอเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง จวบจนกระทั่งวันนี้ หญิงสาวก้าวขาออกไปอย่างไร้เรี่ยวแรงไปที่หน้าหิ้งพระ จุดธูปอธิฐานอะไรบางอย่าง...

"พ่อ แม่ค่ะ แก้วควรจะทำอย่างไรดี แก้วสับสนไปหมดแล้ว"หญิงสาวบอกกับบิดา มารดาของเธอที่ล่วงลับไปแล้ว ด้วยน้ำตาที่ยังคงไหลออกมาเป็นสาย

หญิงสาวปักธูปลงกระถางธูป หญิงสาวเดินไปอาบน้ำเพื่อให้สายน้ำลบล้างคราบน้ำตาและความทรงจำอันเลวร้าย

...นานกว่า 1ชั่วโมง หญิงสาวจึงออกมาจากห้องน้ำ หญิงสาวสวมชุดนอนตัวโปรดของเธอซึ่งเป็นชุดที่แม่ของหญิงสาวเคยซื้อให้ ภายในห้องนอนอันแสนหวานของหญิงสาวถูกตกแต่งด้วยของจุกจิกน่ารักทั้งที่เธอซื้อมา และแฟนหนุ่มซื้อมาให้ หญิงสาวหยิบผ้าห่มคลี่ออกก่อนจะแทรกตัวเข้าไปนอน น้ำตายังคงไหลรินอย่างไม่หยุด ไม่รู้ว่าพรุ่งนี้เธอจะทำใจได้อย่างไรเมื่อวันถัดไปเธอต้องจากเขาไปอย่างไม่มีวันหวนกลับ นานกว่าหญิงสาวจะข่มตาให้หลับลงได้