ข้ากับท่าน ต่างชั้นหมื่นพันลี้

นิยายจีนโบราณ

โดย ซูเหยา
คำโปรย
เมื่อญาติผู้น้องแบกชายแปลกหน้าที่กำลังบาดเจ็บกลับมาที่บ้าน เจ้าเหม่ยก็ตื่นเต้นยินดียิ่งนัก นางเรียกบุรุษผู้นั้นว่า ‘เจ้าทึ่ม’ และจัดการให้เขามาเป็นเจ้าบ่าวเข้าพิธีกราบไหว้ฟ้าดินกับนางในทันที
เพราะไม่อยากแต่งกับคนของเผ่าต้าเซี่ยงที่โหดเหี้ยม นางจึงต้องหาสามีกะทันหัน
แต่นางหารู้ไม่ว่าเจ้าทึ่มไม่ใช่บุรุษธรรมดา
ไม่ต้องกล่าวถึงเรื่องที่ขุนนางในวังต่างต้องก้มหัวให้เขา คนผู้นี้ชี้เป็นชี้ตายให้คนทั่วไปได้ด้วยซ้ำ!!
........
หลับแล้วหรือ?
เจ้าเหม่ยกลอกตาอย่างคนทำอะไรไม่ถูก จากนั้นจึงเขยิบเข้าไปใกล้เขา นางเกยคางกับไหล่ของเขา อยากถูศีรษะเหมือนลูกแมวขี้อ้อนตัวหนึ่ง แต่ก็กลัวเจ้าบ่าวจะเตลิดไปเสียก่อน ในคืนเข้าหอควรจบลงเช่นนี้หรือ เขาไม่คิดจะคุยกับนางนานสักหน่อยหรืออย่างไร
“ท่านพี่จะนอนแล้วหรือเจ้าคะ”
“เราสองคนควรทำอะไรอีก พิธีการก็จบไปแล้ว ที่เจ้าต้องการข้าก็ทำให้ทั้งหมด หรือถ้ามีสิ่งใดที่เจ้าอยากให้ข้าทำก็บอกมา”
 คลับคล้ายว่านางกำลังโดนเหน็บแนมกระนั้น
นอกจากนี้ไยจึงพูดเหมือนให้เจ้าสาวต้องออกปาก มิใช่ว่าเจ้าบ่าวควรกระทำในทันทีด้วยอารมณ์และความรู้สึกปรารถนาหรือ?