ตอนที่ 7 : Chapter 7 : ยิ่งใกล้กัน...ยิ่งกลั้นใจ (100%)

Chapter 7 :ยิ่งใกล้กัน...ยิ่งกลั้นใจ
ยิ่งใกล้กันก็ยิ่งต้องกลั้นใจ
....ซ่อนไว้ทุกความไหวหวั่น
ห้ามเท่าไหร่ ใจก็สั่น แค่พบกันแถบหยุดหายใจ
คินตาถีบเรือเข้าฝั่ง ส่วนฉันก็ได้แต่นั่งนิ่งเหมือนคนใบ้กิน ใจยังคงเต้นโครมครามอยู่ภายใน ขืนเป็นแบบนี้ต่อไปแผนคงล่มไปเรื่อย ๆ แน่เลย โอมเพี้ยง เธอจะต้องเข้มแข็ง ไม่ใช่สิ เธอจะต้องใจแข็ง คิดซะว่าคินตาเป็นปีศาจร้ายซะ...ซะที่ไหนกัน ตาฉันก็ไม่ได้บอด เขาแสนดีขนาดนี้ ท่องไว้ๆ 1 ล้านบาท 1 ล้านบาท เดี๋ยวก็ทำได้เองแหละ(มั้ง) เฮ้อ....
ถึงแล้วครับคุณผู้หญิง เชิญขึ้นฝั่งได้^^
เขายื่นมือมาจับมือของฉันไว้ตอนลงจากเรือ
*O* สุภาพบุรุษโคตร!
ขอบคุณค่ะ
ด้วยความยินดีครับ
มากันแล้วเหรอ
เสียงแจ๋นมาแต่ไกล ไม่ต้องบอกก็คงรู้ว่าใครนะคะ (นักอ่านของเราฉลาดอยู่แล้ว โฮะๆๆๆ)
หมับ!
เสียงมาอย่างเดียวไม่พอ พาแขนหนึบหนับของเจ้าตัวคว้าแขนของคินตาไปควงหน้าตาเฉย
...กล้านะยะ -_-
ทำไมไปกันนานจังเลยคะ นานะรอตั้งนาน รู้สึกหิวข้าวแล้วด้วย
อ้อนเหลือเกิน ดูทำหน้าเข้าสิ...น่ารักตายแหละ L (แบบนี้เขาเรียกว่า อิจฉา ป่ะ)
งั้นเราทุกคนไปทานข้าวที่ร้านแบล็กโมเทียลกันเถอะ
คินตาเสนอความคิดเห็น
เอาสิๆๆๆ
ผู้หญิงคนนั้นระริกระรี้เหลือเกิน -__- ส่วนผู้หญิงคนนี้ล่ะ
(- -)(_ _)(- -)(_ _)
พยักหน้าอย่างเดียวเท่านั้น!
ร้าน แบล็กโมเทียล
คินตา นานะ และฉัน พวกเราสามคนที่เหนื่อยอ่อนมาจากการออกกำลังกาย (?) และการถีบเรือ (ได้ข่าวว่าคินตาถีบอยู่คนเดียว) กำลังนั่งรออาหารที่สั่งไปได้เมื่อไม่กี่นาทีที่ผ่านมา ฉันกับนานะนั่งฝั่งเดียวกันของโต๊ะส่วนคินตานั่งตรงข้ามกับฉัน
สวัสดีจ้ะ ^^
พี่สาวที่หน้าตาสวย ๆ คนนั้น (คนที่เคยมาทักฉันกับคินตาเมื่อคราวที่แล้ว) เดินเข้ามาทักทายพวกเราด้วยรอยยิ้ม
อา...สวัสดีค่ะ
ไงจ๊ะ คินตาวันนี้พาเพื่อนมาสองคนเลยนะ ขอนั่งด้วยคนสิ
ว่าแล้วเธอก็หย่อนก้นลงบนเก้าอี้ข้างๆ คินตา พี่สาวคนนี้เป็นใครกันนะ สนิทสนมกับคินตาเหลือเกิน
พี่ชื่อมอลลี่ ยินดีที่ได้รู้จักนะจ๊ะ
...
เงียบยกโต๊ะ!
ทำไมทำหน้ากันแบบนั้น รังเกียจพี่เหรอ TOT
ไม่ใช่นะ ไม่ใช่ ฉันโอมเพี้ยงค่ะ ส่วนนี้ก็นานะ ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันค่ะ
ฉันรีบปฏิเสธทันควัน ใครจะไปกล้ารังเกียจคนสวยๆอย่างพี่มอลลี่ได้ลงคอกันเล่า
ไม่ไปทำงานเหรอ
คินตาถามพี่มอลลี่ หลังจากที่เงียบมานาน แต่ถึงจะอย่างนั้นก็เถอะ สายตาเขาไม่ได้จับจ้องไปที่พี่มอลลี่เลยสักนิด บรรยากาศช่างตลบอบอวลไปด้วยความอึดอัด
ขอพักบ้างเถอะน้องรัก
=[ ]=;;
นะ...น้องรัก เป็นพี่น้องกันเหรอ O_O!!
เป็นพี่น้องกันเหรอคะ
ประมาณนั้นแหละมั้ง ไม่ใช่พี่น้องแท้ๆน่ะจ้ะ เราสองคนเคยไปเรียนที่เมืองนอกด้วยกันน่ะ ครอบครัวของพี่กับคินตาค่อนข้างสนิทกันด้วยน่ะนะ อา...จริงสิ พวกเธอเป็นเพื่อนของคินตาใช่ม้า เพราะฉะนั้นพวกเธอก้เหมือนน้องสาวของพี่เหมือนกัน จะรังเกียจมั้ยถ้าพี่จะขอร้องให้พวกเธอไปงานวันเกิดพี่ในวันจันทร์นี้ พี่อยากให้เธอสองคนไปด้วยจัง รู้สึกถูกชะตายังไงก็ไม่รู้
งานวันเกิดเหรอ O.O
รับประกันได้ว่ามันจะต้องอลังการงานสร้างแน่นอน >O<
ได้เหรอคะ *O*
นานะกับฉันพูดพร้อมกัน
ได้แน่นอนสิจ๊ะ ถ้ายังไงวันนั้นรบกวนฝากให้เธอพาสองสาวนี่ไปด้วยนะคินตาน้องรัก ขอตัวไปทำงานต่อก่อนนะสาวๆ ^^
แล้วพี่มอลลี่ก็ย้ายก้นจากเก้าสู่รันเวย์ของเธอ ท่าเดินของพี่เขา...อย่างกับพวกซุปเปอร์โมเดลที่หลุดมาจากในทีวีแหน่ะ -.,- หุ่นเป๊ะเว่อร์ น่าอิจฉาชะมัด คนอะไรเพอร์เฟ็กต์จัง แถมยังเคยไปเรียนเมืองนอกกับคินตาด้วย (นี่แหละประเด็นสำคัญที่ทำให้เธออิจฉา ใช่มั้ย)
ลองสมมติดูนะว่า...ถ้าพี่มอลลี่เข้าแข่งขันชิงเงินรางวัล 1 ล้านบาท นั่นอีกคน
โอ๊ย ไม่อยากจะคิดภาพ คำว่า แพ้ราบคราบ มันพร้อมจะหล่นมาทับหัวฉันได้ทุกเมื่อเลยล่ะ T^T
หลังจากทานข้าวเสร็จเรียบร้อยแล้ว นานะก็ขอตัวกลับบ้านก่อน ซึ่งดีแล้วล่ะ ^O^ เพราะฉันจะได้อยู่กับคินตาสองต่อสอง แต่ดันคิดไม่ออกว่าจะทำอะไรต่อไปดี ถ้าเดินเที่ยวอีกฉันก็เบื่อ จะชวนเขาไปบ้าน ไม่ดีมั้งคะเดี๋ยวคนแถวบ้านจะหาว่าพ่อแม่ไม่สั่งสอนได้ ฉันอยากจะวิ่งไปร้านหนังสือแล้วคว้า วิธีมัดใจชายภายใน 30 วินาที มาอ่านตอนนี้จัง
ปิ๊ง!
ร้านหนังสือ!
กู๊ดไอเดียมากค่ะ ใช่แล้ว ชวนเขาไปร้านหนังสือ จะได้รู้สึกเหมือนว่าฉันเป็นผู้หญิงใฝ่รู้ ก็ดีนะ>O<;;
ช่วงนี้มีหนังสือออกใหม่เยอะแยะเลย ฉันว่าจะแวะไปดูสักหน่อย
อ่อยค่ะอ่อย
ดีเหมือนกัน ฉันก็กำลังอยากหาหนังสืออ่านสักเล่มสองเล่มอยู่พอดี ฉันไปด้วยนะ
นั่นแหละที่ฉันต้องการล่ะ โฮะๆๆ นายเหมาะที่จะมาเป็นแฟน(กำมะลอ)ของฉันจริงๆ
โอเคจ้ะ ^O^
JSM BOOK(s)SHOP
[ย่อมากจาก JustSmile Books shop :: แต่งเองขายเอง ก๊าก!]
แถวบ้านฉันเจริญจริงไรจริง เดินก้าวสองก้าวก็ถึงสวนสาธารณะ ต่อจากสวนสาธารณะก็เป็นแหล่งช้อปปิ้งครบวงจร มีทั้งเสื้อผ้าแฟชั่น ร้านอาหาร มุมนั่งเล่นพักผ่อน รวมทั้ง JSM BOOK(s)SHOP ร้านหนังสือขนาดใหญ่ มีหนังสือทุกเล่มที่คุณต้องการ ไม่ว่าเรื่องนั้นจะเก่าเก็บมาเป็นเวลาร้อยปีก็ตาม (เว่อร์) ตอนเด็กๆ ฉันชอบให้แม่พามาที่นี่มาก และฉันก็ชอบอ่านหนังสือมากด้วย อาจจะเป็นเพราะแม่ของฉันเป็นนักเขียนบทความและนิตยสารชื่อดังด้วยมั้ง ฉันเลยได้รับเชื้อมา รู้จักนิตยาสารเล่มนี้มั้ย สุดทีน คอลัมน์ ฝากบอกต่อกระซิบ แม่ฉันเขียนเองแหละ ไปหาอ่านซะนะ (มันมีจริงที่ไหนเล่า!)
เดี๋ยวฉันจะไปดูหนังสือตรงมุมโน้นนะ
ฉันบอกเขา และเขาก็พยักหน้าตอบกลับมา ตอนนี้เขากำลังม่วนกับหนังสือเล่มหนึ่งอยู่
อยากรู้จังเขาชอบอ่านหนังสือแนวไหน >O<
ว่าแล้วก็ขอก้มไปดูชื่อหนังสือหน่อยก็แล้วกัน
วืบ
O.O
How to ชนะใจสาวรุ่นพี่
=[ ]=;;
ชนะใจ...สาวรุ่นพี่!!!
โครม!!
เหวอ ฉันพลาดถอยหลังไปชนกับฉันหนังสือ ก่อนจะเซเกาะชั้นหนังสือ พร้อมกับรรดาหนังสือที่หล่นจากชั้น อ๊ากกกก! ฉันรีบยกมือมาบังหัวกันหนังสือกระแทก
หลับตาปี๋!
อ๊ะ ทำไมหนังสือมันไม่ตกมันโดนหัวฉันสักเล่มเลยล่ะ ฉันรู้สึกเหมือนมีคนมาบังเอาไว้ไม่ให้หนังสือหล่นลงมากระแทก และมือที่ค้ำชั้นหนังสือเอาไว้
คินตา!
เขาช่วยฉันไว้
O_O!!
ไม่เป็นไรมากใช่มั้ย
(- -)(_ _)(- -)(_ _) พยักหน้างึกงึก
เขากำลังยืนใช้แขนและมือสองข้างค้ำไว้กับชั้นหนังสือตรงหน้าฉัน...มันเหมือนฉากที่พระเอกทำท่าแบบนี้ตอนจะจูบกับนางเอกในนิยายหลายเล่มที่เคยอ่านเลย ฉากแบบนั้นกำลังจะเกิดขึ้นกับฉันตอนนี้เหรอ
ฉันคิดว่าเราใกล้กันเกินไปแล้วล่ะ -///-
อ๊ะ ขอโทษที
คินตาถอยหลังออกไปสามก้าว เฮ้อ...เสียดาย เอ้ย! โล่งอกไปที (แหม)
ขอบคุณนะที่ช่วยฉันเอาไว้ นายบาดเจ็บตรงไหนรึเปล่า
ฉันถามพร้อมกับสำรวจร่างกายของเขา รู้สึกผิดแหะ
ฉันไม่เป็นไร เฮ้อ...เธอนี่ซุ่มซ่ามตัวแม่เลยนะ^^
ไม่ใช่ซะหน่อย =///= (ยังกล้าปฏิเสธ)
เป็นอะไรกันมั้ยคะ
พนักงานในร้านเดินเข้ามาถาม หน้าเธอตอนนี้เหมือนกินระเบิดไปสามลูก
ไม่ครับ ขอโทษด้วยนะครับ เดี๋ยวผมจะเก็บหนังสือเข้าที่เดิมให้
ให้เป็นหน้าที่ของทางเราดีกว่าค่ะ
ว่าแล้วพนักงานก็เดินเข้ามาหยิบหนังสือเก็บที่ทีละเล่ม จึ๋ย! ทำไมต้องส่งสายตาอาฆาตมาหาฉันด้วยเล่า ฉันไม่ได้ตั้งใจนะ T^T
ฉันช่วยเก็บค่ะ
ฉันก้มไปหยิบหนังสือหลายเล่มที่กองอยู่บนพื้น แต่ทว่า...มันหนักเกินไปฉันรับไม่ไหว
หมับ!
เกือบไปแล้ว
โชคดีที่คินตาช่วยรับไว้ทัน ไม่งั้นอาจเกิดระเบิดแถวนี้ก็เป็นได้
เรียบร้อย!
ช่วยกันเก็บหนังสือเข้าที่เดิมเสร็จแล้ว พนักงานก็เดินตัวบิดไปทำหน้าที่ของตนเอง นึกว่าจะโดนจับกินซะแล้ว แฮ่ คนอะไรหน้าตาน่ากลัว
^^;;
เขาส่งยิ้มให้
^O^
ส่งยิ้มกับไปให้สักหน่อย
ยัยซุ่มซ่ามเอ้ย!
=[ ]= หุบยิ้มทันที เอ้ย แล้วนี่นายมายีหัวฉันทำไมเนี่ย อ๊ากกก หัวยุ่งหมดแล้ว ปกติหัวก็ฟูจะแย่อยู่แล้วนะ
อย่านะ เดี๋ยวหัวยุ่ง
ปกติก็ยุ่งอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ ยุ่งอีกนิดก็คงไม่เป็นไรหรอกมั้ง
มันน่าเกลียด -__-
ใครว่า...ออกจะน่ารัก^^
O_O!!
อะ...ออกจะน่ารักอย่างงั้นเหรอ
>///<;; เขินอ๊า
ออกจากร้านหนังสือมา ปรากฏว่าฉันไม่ได้หนังสือสักเล่ม ส่วนคินตาได้มาสองสามเล่ม สรุปว่าฉันจะเข้าไปทำไมเนี่ย ไปเพื่อซุ่มซ่ามโชว์ประชาชนในร้าน หรือว่าเข้าไปให้คินตายีหัวเล่น เง้อ เขิน
อยากไปงานวันเกิดของมอลลี่รึเปล่า ถ้าไม่อยากก็ไม่ต้องไปก็ได้นะ
เขาถามในขณะที่กำลังเดินไปที่รถของเขา (เขาขอไปส่งที่บ้านล่ะ)
ได้ไงล่ะ พี่มอลลี่อุส่าชวนทั้งที ฉันอยากจะรู้จังว่างานวันเกิดของคนรวยจะเป็นยังไง
มันไม่สนุกเหมือนที่ฝันไว้หรอก ยัยเบ๊อะ
ถึงรถของคินตาแล้ว รถ BMW สีดำแวบวับสะท้อนกับแสงแดดช่วงสายของวัน กระทบเข้ากับดวงตา สวรรค์บันดาลให้ฉันได้มีโอกาสได้นั่งรถหรูๆ ปกตินั่งแต่รถเบ๊นซ์ 2 ประตู 25หน้าต่างอ่ะนะ (รถเมล์น่ะ)
พอขึ้นรถมา ความอยากรู้อยากเห็นก็พุ่งพ่าน สายตาของฉันเริ่มสอดส่องทำงานทั่วรถ เริ่มจากหน้ารถก่อนเลย อื้ม...ก็ไม่มีอะไรมาก ออกจะดูโล่งๆซะด้วยซ้ำไป
เอ๊ะ! นั่นมัน..รูปพี่มอลลี่นี่นา
=___=;; ในรถของคินตาทำไมถึงมีรูปพี่มอลลี่ติดอยู่ เมื่อมองไปรอบๆก็เริ่มรู้สึกว่ามีรูปพี่มอลลี่เยอะขึ้น จนฉันรู้สึกตัวเล็กลงไปทุกที คล้ายกับว่าหัวใจฉันก็เริ่มฟีบลง ฟีบลงไปเรื่อยๆเช่นกัน
คำถามก็คือ....คินตารักพี่มอลลี่เหรอ ถ้านายรักเธอ...แล้วมาทำดีกับฉันทำไม ?
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Talk Talk ::
มาอัพอีก 25 % แล้ว (ทำไม 25 % มันเยอะจัง) อ๊าก นับวันยิ่งเข้าโหมดดราม่าทีละนิด ใครสงสารโอมเพี้ยงบ้าง ส่งกำลังใจมาให้เธอผ่านคอมเม้นท์ แล้วโอมเพี้ยงจะชุ่มชื่นขึ้น (คนนะไม่ใช่ต้นไม้)
บทต่อไปสงสัยโอมเพี้ยงจะเสียนํ้าตาซะแล้วแหละมั้ง (เฮ้ย! อย่าสปอยสิ)
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ

ม่ายจริ๊ง คินตาของเค้า(โดนเตะกระเด็น 555)
สงสารโอมเพี้ยงอ่า
แงงงง สงสารโอมเพี้ยง TOT
สงสารโอมเพี้ยงอ่า จะสมหวังมั้ยเนี่ย
สู้ๆนะคะไรเตอร์ รออ่านตอนต่อไปนะคะ ^^
รีบๆอัฟน้ะ ลุ้นๆๆ ><
สนุกมากๆ >< เริ่มๆหมั่นไส้นานะ 55
ก็น่าลองลุ้นเหมือนกันนะ ถ้าพี่มอลลี่เป็นคู่แข่งแล้วจะเป็นไง อืม...
ถ้าเป็นงั้นจริงก็กลายเป็นศึกชิงนาง เอ้ย พระเอกเลยอะเด๊ะ