ตึกตึก ตักตัก เผลอรักหมดใจ [จบแล้ว]

ตอนที่ 3 : Chapter 3 : ดำเนินการตามแผน

FUNGIII✿

   

     Chapter 3 : ดำเนินการตามแผน

‘เขินจนหัวใจเต้นแทบไม่เป็นจังหวะ

ร่างกายก็เริ่มเคลื่อนไหว พูดอะไรก็เลอะเทอะ

ไม่คิดไม่ฝัน ว่ามันเป็นแบบนี้ได้ยังไง

อยากจะขอเวลานอก ให้ฉันเตรียมใจสักนิดนะคนดี’

ความเดิมตอนที่แล้ว

แผนการที่ฉันวางไว้ก็คือ ทำเนียนไปจ๊อกกิ้งใกล้พ่อหนุ่มคินตา จากนั้นก็แกล้งทำเป็นสะดุดล้ม(สะดุดรัก) แล้วก็บีบน้ำตาเรียกคะแนนความน่าสงสาร? ขอความช่วยเหลือ หยิบยกมารยาร้อยเล่มเกวียนมาใช้ จากนั้นก็ทำความรู้จักและชวนกันไปกินข้าวเช้าที่ร้าน แบล็กโมเทียล อ๊ายยยยโรแมนติก>.,<

.

.

.

กึก!

“ว๊ายยยยยย!”

เฮ้ยยยยยย!

ฉันเหยีบเชือกรองเท้าตัวเองล้มอย่างไม่ตั้งใจ

และ

ตุบ!

ล้มจริง!

เจ็บจริง!

                เข้าสู่เหตุการณ์ปัจจุบัน

                มือที่ถลาไปข้างหน้าเพื่อยันพื้นเอาไว้พร้อมกับขาที่ขูดไปตามพื้น ส่งผลทำให้ฉันในตอนนี้....

                จะ...เจ็บโคตร !

                ฝ่ามือเต็มไปด้วยอาการเหมือนคนห้อเลือด มีจุดๆช้ำๆสีแดงเต็มฝ่ามือ พอหันมามองที่ขาของตัวเองก็พบรอยถลอกเต็มขา ที่หัวเข่าของฉันเริ่มมีเลือดซิบๆ ออกมาแล้ว ฉันนั่งกอดเข่าสำรวจแผลของตัวเองอย่างอนาถใจ ...

                “เป็นอะไรมากมั้ย”  ฉันแหงนหน้าขึ้นมามองตามเสียงเรียก

                O_O!!

=[ ]=;; ละ...หล่อ เอ้ย นี่มันเป้าหมายของฉันนี่หว่า แสดงว่าแผนของฉันสำเร็จไปได้ด้วยดีใช่มั้ย ฉันควรแกล้งบีบน้ำตาหรือจะทำหน้าแบบสาวถึกทึนดี

“จะ...เจ็บแผล”

“ขอดูหน่อยนะ” คินตาย่อตัวลงเพื่อเข้ามาสำรวจแผลตามร่างกาย  จากนั้นก็ค่อยๆยกมือของฉันไปดู

ม่ายยย!!!

ใกล้เกินไปแล้ว เขินเว้ย 

“อุ๊ย! -///-“

ฉันสะดุ้งเมื่อเขาเงยหน้าขึ้นมา ซึ่งเป็นตอนที่ฉันกำลังจ้องหน้าเขาอยู่พอดี

“เจ็บเหรอ ขอโทษที”

“อื้อ (. .)”

“จากที่ดูก็ไม่เป็นอะไรมากนะ เดี๋ยวฉันจะพาเธอไปล้างแผลด้วยน้ำสะอาดก่อน เธอลุกไว้มั้ย”

“อะ..อื้อ”

แผนสำเร็จเกินความคาดหมาย  คิกๆ

เขาพยุงฉันเพื่อเดินไปล้างแผลที่ก๊อกน้ำใกล้ๆนี้ ถ้าฉันสำออยแกล้งเป็นเดินไม่ไหว จินตนาการของฉันลุดลอยไปถึงเหตุการณ์ อ๊า! เขาจะต้องอุ้มฉันแน่เลย! แกล้งทำเป็นเดินไม่ไหวแล้วล้มดีกว่า

“โอ๊ย เจ็บจังเลย เดินต่อไม่ไหวแล้ว”

บีบน้ำตานิดหน่อยพอเป็นพิธี :P

“เจ็บมากเลยเหรอ อดทนหน่อยนะเดี๋ยวก็ถึงแล้วล่ะ”

เขาบอกแล้วก็พยุงฉันตามเดิม =[ ]=;; มันไม่ใช่แบบนี้เซ่ นายน่ะ...นายต้องอุ้มฉันสิ อุ้มเซ่! ทำแบบในแผนการของฉัน เซ็ง !L

เมื่อเดินมาถึงก๊อกน้ำแล้ว เขาก็ค่อย ๆ เปิดน้ำล้างมือของตัวเองให้สะอาดจากนั้นก็นำน้ำสะอาดราดลงที่แผลของฉัน

ว๊ากกกกกกกกกก!

ตูแสบนะเฟ้ย! TOT

“โอ๊ย แสบๆๆๆๆๆ” น้ำตาเล็ด

“โทษที เธอต้องอดทนหน่อยไม่งั้นแผลเธออาจจะติดเชื้อก็ได้” เขาว่าพร้อมกับสาดน้ำใส่ขาฉันอีก แสบเว่อร์! เมื่อทำการฆาตกรรมแผลของฉันเสร็จ เขาก็ควักอะไรบางอย่างออกจากกระเป๋ากางเกง นั่นคือ...

ผ้าเช็ดหน้า!

“อยู่เฉยๆนะ ฉันจะเช็ดแผลให้”

“ดะ...เดี๋ยว นั่นมันผ้าเช็ดหน้าไม่ใช่อ๋อ”

“อื้อ อยู่เฉยๆสิ”

“เดี๋ยวก๊อนน! ฉันมีผ้าขนหนูนะ ใช้ของฉันสิ” ฉันยื่นผ้าขนหนูสีเหลืองอ่อนให้เขา แต่เขากับปฏิเสธ

“ผ้าขนหนูของเธอมันโดนเหงื่อไปแล้ว ไม่สะอาดพอที่จะเช็ดแผลหรอก แต่ของฉันยังไม่ได้ใช้เลย เอาล่ะที่นี้เธอจะอยู่เฉยๆให้ฉันทำแผลให้เสร็จได้ยัง”

“อื้อ”

มือของเขาสัมผัสโดนต้นขาของฉันเล่นเอาฉันสะดุ้ง แต่เขากลับทำสายตาดุๆมาให้ เหมือนกับพยายามบอกว่าให้ฉันอยู่เฉยๆแทน

“เสร็จแล้ว”

“ขอบใจนะ”

โครกก!

ไอ้ท้องเวร! แกจะร้องอะไรตอนนี้กำลังเข้าด้ายเข้าเข็ม รู้ว่าหิวแต่ช่วยร้องให้มันถูกที่ถูกทางซะบ้างเซ่ -_- ^ ฉันเกาหน้าแกรกๆแก้เขิน เว้ยยยยยย! อับอายต่อหน้าคนหล่อ

“สงสัยว่าเธอจะหิวแล้วสินะ ฉันก็ยังไม่ได้ทานข้าวเช้ามาเหมือนกัน ไปทานด้วยกันมั้ย J”

ทานข้าวด้วยกัน โฮะๆๆๆๆ ฉันขอเปลี่ยนคำพูด ท้องของฉันนี่มันแสนรู้จริงจริ๊ง ร้องได้จังหวะเหมาะเหม้งมากเลยลูกรัก ตรงตามแผนที่ฉันวาดไว้เป๊ะ! เป็นการอายที่คุ้มค่า ภูมิใจจัง!

“อ่า...เอาสิ”

เราสองคนค่อยๆเดินกันไปเรื่อยๆจนถึงหน้าสวนสาธารณะ แต่จู่ๆผู้ชายคนข้างๆก็หยุดเดินซะได้ อย่าบอกนะว่าเปลี่ยนใจไม่กินแล้ว เจ๊ไม่ยอมนะ

“จะว่าไปแล้ว...ฉันยังไม่รู้จักชื่อเธอเลย”

เออจริง!

ฮ่ะๆๆ นึกว่าจะไม่มีคนถามซะแล้ว นี่คือความภาคภูมิใจของฉัน ชื่อที่แสนจะไพเราะ ใคร ๆ ต่างเรียกฉันว่า...

“เรียกฉันว่า...โอมเพี้ยง”

“ชื่อน่ารักดีนี่ ฉันคินตา ยินดีที่ได้รู้จัก”

เห็นมะบอกแล้ว เดี๋ยวก่อนนะเมื่อกี้เขาบอกว่า น่ารักเหรอ O_O!

 อ๊างงงง เขิน!

“เอ่อ...เธอเขินเหรอแก้มแดงเชียว ฉันไม่ได้ชมเธอหรอก ฉันชมชื่อของเธอน่ะ”

“=[ ]=” ฝันล่มสลาย

“ล้อเล่น เธอก็น่ารัก”

“>///<”

ตึกตัก ตึกตัก 

 อกโอมเพี้ยงจะแตกตายอยู่กับสวนสาธารณะแล้วค่า....

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Talk Talk ::
ฉากนี้เขียนเองก็เขินเองค่ะ อยากเป็นโอมเพี้ยงงงง >///<
คอมเม้นท์บอกความรู้สึกกันหน่อยนะ