ตึกตึก ตักตัก เผลอรักหมดใจ [จบแล้ว]

ตอนที่ 19 : Chapter 19 : ฉันรักเธอ

 FUN G

Chapter19 :: ฉันรักเธอ

‘รัก...ฉันแน่ใจว่ารัก

ฉันค้นจนหมดใจ ก็มีเพียงแค่เธอ ใครจะมีใครที่ดีเลิศเลอ

แต่ถ้าไม่ใช่เธอ ก็ไม่มีวันที่จะรักใคร... ’

@ บ้านพักตากอากาศ

00:15 AM.

ตอนนี้เป็นเวลาเที่ยงคืนสิบห้านาที ว่ากันว่าเวลานี้เป็นช่วงเวลาที่เราจะคิดถึงใครบางคน และก็นั่นแหละ ไม่อยากจะยอมรับเลยว่าฉันคิดถึงเขา -///-;; การหนีมาหลบอยู่ที่นี่ไม่ได้มีผลต่ออัตราการเต้นของหัวใจเลยแม้แต่น้อย เพราะเมื่อไหร่ที่ฉันย้อนกับคิดไปถึงเรื่องเก่า ที่เราเคยทำด้วยกันเพียงแค่นี้ หัวใจก็เต้นโครมครามทุกครั้ง และหน้าแดงขึ้นมาโดยอัตโนมัติ จะว่าไปก็มาอยู่ที่นี่สามวันแล้วสินะ เซ็งชะมัด ฉันนั่งกดรีโมทเปลี่ยนช่องไปมา น่าเบื่อจังแหะมีแต่ข่าว =__=;;

“โอมเพี้ยง คือว่าฉันต้องกลับไปกรุงเทพฯด่วนเลย”

เท็นพูดด้วยสีหน้าจริงจังจนฉันอดรู้สึกกังวลตามไม่ได้

“อ้าว มีเรื่องอะไรด่วนขนาดนั้นเลยเหรอ -0-”

“แม่บ้านโทรฯมาบอกว่าที่บ้านเกิดเรื่องนิดหน่อย จู่ๆ พี่มอลลี่ก็อาละวาดปาข้าวของ ตอนนี้นอนพักฟื้นอยู่ที่โรงพยาบาล ฉันต้องรีบไปแล้ว เธออยู่คนเดียวได้ใช่มั้ย”

อาละวาดเลยเหรอ =[]=;;;! น่ากลัวขนาด

“อา...ไม่ต้องห่วงทางนี้หรอก นายกลับไปดูแลพี่สาวนายเหอะ” ฉันส่งยิ้มให้อ่อนๆพร้อมกับตบบ่าของเขาเบาๆ  “พี่มอลลี่ต้องไม่เป็นไรมากอย่างแน่นอน เดินทางปลอดภัยนะ ^^”

“อืม ฉันไปนะ”

“บายจ้ะ”

ฉันยืนมองรถที่เคลื่อนออกจากรั้วบ้านจนละสายตา หาวววว ง่วงนอนแล้วไปนอนดีกว่า Zzz

07:00 AM.

หาดทรายกับน้ำทะเลตอนเช้ามันเป็นอะไรที่เพอร์เฟ็กต์มากเลยนะ มีแสงแดดตอนเช้าอ่อนๆ ที่อุดมไปด้วยวิตามินดี มันทำให้รู้สึกสดชื่นอยากบอกไม่ถูก แต่ในขณะเดียวกันความรู้สึกเหงาเวลาเดินคนเดียวมันก็ทำให้รู้สึกเคว้งคว้างเหมือนกันนะ L ระหว่างที่กำลังเดินตามชายหาด เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น ฉันลวงหยิบโทรศัพท์มือถือในกางเกง

‘Kinta’

=[]=;;;!

ทำไงดี รับหรือไม่รับดีเนี่ย จะว่าไปฉันก็ไม่ได้รับสายเขามาหลายวันแล้วด้วยสิ สูดลมหายใจเข้าลึกลึ้ก ฮึ่บ!! พร้อม

“ว่าไง”

[ฉันนึกว่าจะไม่รับสายแล้วเสียอีก]

ก็กะอยู่น่ะนะ =__=;; เอ่อว่าแต่ทำไมเสียงมันฟังดูเหมือนอยู่ใกล้ๆเลยแฮะ

“ขอโทษที พอดีช่วงนี้ฉันยุ่งมากเลยน่ะแล้วก็ไม่ค่อยได้พกโทรศัพท์ติดตัวด้วย”

สตอเบอรี่เรียกแม่ก็คงได้

[ฉันคงไม่ได้รบกวนเวลาเดินเล่นชายหาดของเธออยู่หรอกใช่มั้ย]

“อืม เอ้ย! นายรู้?”

เฮ้ยยย!! เขารู้ได้ไงว่าฉันเดินเล่นอยู่ที่ชายหาด -0-;;

[อาฮะ..ถ้าอยากรู้ว่าทำไมฉันถึงรู้ว่าเธอกำลังทำอะไรอยู่ก็ลองหันกลับมาดูสิ]

ฉันลดโทรศัพท์ลงจากหู จากนั้นก็ค่อยๆ หมุนตัวกลับไปดู หัวใจของฉันเต้นโครมครามเมื่อตรงหน้าของฉันในตอนนี้ก็คือ

“คินตา =[]=;;”

ใบหน้าของเขาเรียบเฉยไม่บ่งบอกถึงความรู้สึกอะไร หรือว่าเขากำลังโกรธฉันอยู่นะ T^T

“ดูเหมือนเธอจะยุ่งมากเลยสินะ”

เขาพูดด้วยเสียงเรียบ จนฉันรู้สึกกลัว เขากำลังโกรธฉันแหงเลย

“คือว่า...ฉันขอโทษ ฉันไม่ได้ตั้งใจ...อ๊ะ!!” ฉันยังพูดไม่ทันจบคินตาก็ดึงตัวฉันเข้าไปกอดอย่างแนบแน่น “เธอรู้มั้ยว่าฉันเป็นห่วงเธอมากแค่ไหน”

“ฉันขอโทษ”  

“ อย่าหายไปไหนอีกนะ...” เขาลูบผมของฉันอย่างแผ่วเบา “ฉันคงจะอยู่ไม่ได้ถ้าขาดเธอ”

“...!”

อ๊ากกกคำพูดของคินตาทำให้ฉันของฉันเต้นแรงยิ่งกว่าเคย ‘ฉันคงอยู่ไม่ได้ถ้าขาดเธอ’ -///-;; นายรู้ตัวมั้ยว่านายพูดเหมือนว่าฉันเป็นคนสำคัญของนายอยู่นะ

“...คินตา...นายคิดยังไงกับฉันกันแน่”

ฉันสับสนไปหมดแล้ว...

“เธอยังไม่รู้อีกเหรอว่าฉันคิดยังไงกับเธอ”

“...ฉันไม่ค่อยมั่นใจและฉันก็ไม่กล้าที่จะคิดเข้าข้างตัวเองหรอกนะ-///-;” ฉันก้มหน้าลงเพื่อหลบสายตา หน้าฉันแดงไปมะเขือเทศแล้วแน่เลย T^T

“ฉันรักเธอ”

“หา!! =[]=;;”

ฉันกลืนน้ำลายลงคอ หัวใจจะหยุดเต้น

“ไม่ต้องหาหรอก หัวใจของฉันไปอยู่ที่เธอหมดแล้วล่ะ”

“-/////-“

พูดไม่ออกเลย รุกแบบนี้ฉันตั้งตัวไม่ทัน

“เธอไม่คิดจะพูดอะไรกับฉันบ้างเลยเหรอ ให้ฉันพูดคนเดียวเลย ฉันก็เขินเหมือนกันนะ -///-”

นายเขินแต่ฉันเขินกว่านายร้อยเท่า

“...ฉัน...ก็...รักนาย เหมือนกัน ^^”

“ก็แค่นั้นแหละ”

Kiss !

คินตาจูบหน้า  ผากของฉันของฉันอย่างแผ่วเบา เราสองคนสบตากันเนิ่นนาน ฉันเข้าใจแล้วล่ะว่าความรู้สึกเหมือนเวลาหยุดเดิน เหมือนโลกหยุดหมุน เหมือนทุกอย่างเป็นสีชมพู มันเป็นอย่างไรก็วินาทีนี้แหละ>O<;

ฉันรักนายนะ >O<

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Talk Talk ::
หายหน้าหายตาจากวงการไปนาน(?) มว๊ากกกกก คิดถึงจุงเบย(ตามกระแส ฮ่าๆๆ) วันนี้ได้มีโอกาสมาอัพนิยาย จริงๆแต่งเสร็จนานแล้ว แต่มิได้เอาลง T^T สำหรับมิตรรักแฟนนิยายทุกท่าน หากท่านกำลังคิดถึงนิยายเรื่องนี้โปรดกลับมา กลับมาอ่าน (ใช้คาถามหาเสน่ห์) เพราะเรื่องนี้ใกล้ถึงตอนอวสานเต็มแก่แล้ว แล้วก็อย่าลบเค้าออกจาก Favorite Writer เลยนะ พลีสๆๆ แล้วจะกลับมาอัพตอนอื่นๆให้คราวหน้า พบกันใหม่สวัสดี (อ๊ายยย คิดถึงนิยายเบาๆ >O<)