ประทับใจการทำงานร้านนี้มากๆ ค่ะ ตอนแรกที่เข้ามาก็คิดนะว่าน้องเขายังเด็กๆ กันอยู่ จะทำงานได้แอคทีฟไหมนะ แต่ว่าต้องขอบอกเลยว่าอึ้งมากจริงๆ คือแปบเดียวรีเฟรชหน้าร้าน ก็พบว่าเขากำลังอ่านของเราแล้วอ่ะ ! ไวมากๆ เลย แปบเดียวออกมาทั้งเรื่อง ทั้งบทวิจารณ์ ไปฝากมาหลายร้านนะคะ แต่ร้านนี้ชวนเราอึ้งจริงๆ

อีกอย่างหนึ่งที่อยากขอบคุณเป็นการส่วนตัว คือ น้องอรอ่านนิยายของเราจนหมดทุกบท ชอบมากๆ จริงๆ ค่ะ เพราะว่านานๆ จะเจอร้านแบบนี้ บางร้านรับห้าบทเจ็ดบทเอง เพื่อรับคิวเรื่องอื่นต่อ แต่ว่านะคะ ในฐานะที่นิยายเราอัดปมเยอะอ่ะค่ะ พลาดไปสักบทน่ะ อารมณ์เรื่องก็ผิดไปเลยนะ เจอมาจากหลายๆ ที่ค่ะ ในฐานะที่น้องอายุแค่นี้และตั้งใจทำให้พวกพี่ขนาดนี้ พี่ไม่รู้จะขอบคุณอะไรได้นอกจากบทวิจารณ์ขอบคุณเล็กๆ น้อยๆ นี้ ขอให้น้องๆ สู้ๆ ต่อไปนะคะ ขอให้ร้านนี้อยู่ยงคงกระพันไปจนพี่คลอดนิยายอีกหลายๆ เล่มเลยนะ สัญญาว่าจะกลับมาใช้บริการแน่นอนเลย ^^ ขอบคุณมากๆ จริงๆ ค่ะ จากใจพวกเราเลยนะ >_<

ปล. มาเยี่ยมเยียนเป็นเพื่อนในมายไอดีกันได้เสมอจ้า พยายามเข้าน๊าเด็กๆ

ตอนแรกที่เปิดแว๊บเข้ามาในบทความนี้คิดเป็นบทความแจกโค๊ดทั่วไป ที่ไหนได้ !!! ที่นี่มีโค๊ดแปลก ๆ ที่ไม่เคยเห็นที่อื่นจริง ๆ ด้วย ดีใจมากค่ะที่เจอที่นี่ (ส่วนตัวชอบที่เอาเมาส์วางลิงค์แล้วมีอะไร ๆ เน้นเรืองแสงออกมา) ชอบอันนี้มาก ๆ ค่ะ อือ... ก็ไม่รู้จะพูดอะไร แบบเป็นร้านแรกเลยที่อยากจะขอบคุณออกหน้าขนาดนี้มาก เพราะชอบแนวคิดร้านนี้จริง ๆ ยังไงก็ขอบคุณสำหรับทุกโค๊ดที่พี่ออมคิดออกมาแบ่งปันกันนะคะ

สู้ ๆ ทำต่อไปเยอะ ๆ นะคะ ขอให้ร้านมีลูกค้าเยอะ ๆ ค่ะ ^^ ชอบจุดยืนที่จะไม่ก็อปของร้านนี้มาก ๆ เลย

ขอบคุณมาก ๆ ค่ะที่ได้เสียสละวิจารณ์นิยายให้กับพวกเรา ขอชื่นชมคุณกรกานท์เป็นการส่วนตัวค่ะเนื่องจากเท่าที่อ่านจากคำวิจารณ์ของตนและหลาย ๆ ท่าน ยอมรับเลยว่าคุณกรกานท์ถือว่ามีความรอบรู้มาก ! แถมยังบอกรายละเอียดเกี่ยวกับข้อเท็จจริงต่าง ๆ ในเนื้อหานิยายได้อย่างถูกต้อง

(อย่างของเราเป็นกรณีการศึกษาคณะแพทยศาสตร์ปีที่สาม ไม่คิดเลยว่าจะมีร้านวิจารณ์ที่ลงลึกรายละเอียดได้ขนาดนี้ ถือว่าเป็นสิ่งที่สำคัญมาก ๆ ค่ะ ในความคิดของพวกเราที่เป็นคนเขียนถักทอเรื่องราว การเขียนนิยายสักเรื่องหนึ่งนั้น นอกจากจะให้ความบันเทิงกับคนอ่านได้แล้ว การนำเสนอข้อเท็จจริงก็เป็นสิ่งสำคัญ แม้จะพลาดไปนิดตรงที่ว่านางเอกของเรายังอยู่ปีหนึ่งเลยเจอแค่แลปก็เถอะ)

อยากจะพูดดัง ๆ เลยว่าดีใจมาก ที่ได้เจอร้านนี้และคุณกรกานท์ ขอบคุณจริง ๆ ค่ะ สำหรับคำชี้แนะ ^^ ถ้ามีผลงานเรื่องต่อไปพวกเราจะขอกลับมารบกวนอีกครั้งนะคะ ^^ ขอบคุณมากจริง ๆ ค่ะ

ขอขอบคุณตรงนี้นะคะ ตรงอื่นกลัวท่านนักวิจารณ์ไม่เห็น ผลงานเรื่องนี้ถือเป็นเรื่องแรกของพวกเราสองคนค่ะ การที่ได้มารบกวนให้ท่านวิจารณ์และได้คำวิจารณ์นั้นมาเป็นที่เรียบร้อย ขอบอกเลยว่า "เหนือความคาดหมาย" ของพวกเราจริง ๆ ค่ะ เนื่องจากเท่าที่ดูมานั้นร้านท่านถือว่า "โหด" และวิจารณ์ "ตรงจุด" มาก ๆ

ขอบคุณสำหรับการติดตามนิยายของพวกเรานะคะ สัญญาเลยว่าจะไม่ทิ้งและจะตั้งใจพัฒนาต่อไปให้ดีขึ้นไปอีก ขอบคุณจริง ๆ สำหรับนักหัดเขียนอย่างพวกเราค่ะ

สวัสดีค่ะ ฮิเมะ จากร้าน Rilaxkuma นะคะ ก่อนอื่นต้องกราบขอโทษด้วยค่ะในความล่าช้าและสวัสดีคุณ Just’smile ค่ะ ต้องขอออกตัวก่อนนะคะว่าฮิเมะไม่ใช่นักวิจารณ์มืออาชีพแต่อย่างใด สิ่งที่คิดเห็นเป็นเพียงในฐานะเพื่อนนักเขียนด้วยกันค่ะ ฮิเมะจะขอชี้แจงในส่วนที่บกพร่องนะคะ ทั้งนี้ทั้งนั้นไม่ได้หมายความว่านิยายของคุณไม่ดีแต่อย่างใด ขอเพียงแค่นำความรู้และคำแนะนำที่ได้รับนี้ไปลองพิจารณาปรับใช้ดูค่ะ ไม่มีใครสามารถรู้จักและเข้าใจนิยายของเราไปมากกว่าตัวเราที่เป็นผู้เขียนอยู่แล้ว จริงไหมคะ

อ่า พล่ามมาเสียยาวเลยขอเริ่มเลยละกันนะคะ

ชื่อเรื่อง

สำหรับชื่อเรื่องนั้น อยู่ในเกณฑ์ที่ดีค่ะ ไม่สั้นและยาวจนเกินไป รวมถึงการใช้ศัพท์ง่ายๆ ทำให้จดจำได้ง่ายถือว่าดีมากๆ ค่ะ ถ้าถามว่าน่าสนใจไหมเวลาที่วางบนชั้นหนังสือประเภท Love Story ก็ถือได้ว่าน่าสนใจอยู่ค่ะแต่ไม่กับถึงสะดุดตาเสียทีเดียว

บทนำ

บทแรกเรื่องนี้ค่อนข้างแตกต่างกับเรื่องอื่นในส่วนของการนำเสนอซึ่งผู้เขียนได้มีการทำให้คล้ายกับฟอร์มส่งข้อมูลในเว็บเพจและยังมีรูปภาพของโอมเพี้ยงประกอบด้วย หากถามว่าน่าสนใจไหม ต้องขอตอบเลยว่าน่าสนใจดีค่ะ แต่ในการวิจารณ์ของฮิเมะนั้นฮิเมะคิดเผื่อไปไกลถึงการตีพิมพ์ ซึ่งในลักษณะนี้นั้นอาจจะทำให้ผู้อ่านอ่านยากอยู่พอตัว แต่ส่วนด้านล่างยังมีเป็นเนื้อเรื่อง บอกตรงๆ ว่าพอเดาพล็อตออกอยู่ค่ะ แต่ถามว่าน่าสนใจไหมก็ถือว่าอยู่ในเกณฑ์ดีนะคะแม้จะยังไม่ได้ลงลึกถึงเนื้อเรื่องมากก็เถอะ ในบทนี้ฮิเมะมีคำที่แปลกใจอยู่ค่ะ “แม่จ๋าจงภูมิใจ ลูกสาวคนนี้แลจะไปคว้ารางวัลหนึ่งล้าน” จากบทของโอมเพี้ยงที่ดูเป็นสาวสมัยใหม่ คำนี้จึงดูขัดๆ ไปนะคะ น่าจะเป็น “แม่จ๋าจงภูมิใจ ลูกสาวคนนี้แหละจะไปคว้ารางวัลหนึ่งล้าน” น่าจะดูกลมกลืนกว่านะคะ ขอเพิ่มเติมนิดว่าคำว่าแลนั้นให้อารมณ์ออกแนวย้อนยุคมากกว่าค่ะ เช่นคำว่า “เช่นนั้นแล” เป็นต้นค่ะ

ฉาก

ในเรื่องนี้นั้นมีฉากอยู่ไม่กี่ฉาก แต่ถือว่าโอเคอยู่ค่ะ อันนี้ขอพูดโดยรวมนะคะว่าถือว่าโอเคและใช้ฉากคุ้มอยู่ คือไม่มากไม่น้อยไปและยังใช้ได้เกี่ยวข้องกับตัวเรื่องทั้งนั้น ถือว่าเยี่ยมมากค่ะ แต่ในหลักของการพรรณาออกมานั้นยังถือว่ายังต้องปรับปรุงนะคะเพราะว่ายังไม่เห็นภาพสักเท่าไหร่นัก เช่นสวนสาธารณะนั้นน่าจะมีการบรรยายองค์ประกอบไปว่ามีอะไรอยู่ตรงไหน หรือใช้วิธีใดก็ตามที่เราจะให้ผู้อ่านคิดเห็นจินตนาการเป็นฉากในความคิดของเรามากกว่าที่เขาจะคิดไปเองค่ะ จะเป็นการช่วยให้เข้าใจเนื้อเรื่องได้มากขึ้นนะคะ



ตัวละคร

เรื่องนี้ตัวละครนั้นถือว่าอายุในกลุ่มเดียวกันค่ะ ถือว่าเหมาะสมอยู่นะคะในเรื่องของช่วงอายุ แต่ว่าการกระทำหลายๆ อย่างนั้นบางทีก็ดูเกินเด็กไปนะคะ ฮิเมะเข้าใจดีว่าตัวละครทุกตัวนั้นมีเหตุผลของตนเองเช่นโอมเพี้ยงที่ต้องเล่นตามเกมที่สมัครไปแล้ว แต่การกระทำหลายๆ อย่างที่แสดงถึงความจงใจของเธอในการฟันเงินรางวัลหนึ่งล้านบาทดูเป็นอะไรที่มันดูเหมือนมากไปกว่าความรักน่ะค่ะ อันนี้หากเป็นการทำให้รู้สึกไม่ดีก็ขอโทษนะคะ อีกกรณีหนึ่งคือคินตาน่ะค่ะ ทำไมถึงสนิทกับนานะง่ายจังคะ คือตามปกติต่อให้เป็นผู้ชายก็เถอะ เขาไม่น่าที่จะเข้ากับผู้หญิงแปลกหน้าไวขนาดนั้น ในเมื่อนานะเป็นเพื่อนของโอมเพี้ยงที่สมัครเข้ามาเล่นเกมเหมือนกัน ถ้าฮิเมะเป็นคินตาฮิเมะก็สงสัยนะคะว่ามันดูแปลกๆ ยัยนี่เป็นใคร อะไรแบบนั้น จริงๆ คินตาอาจจะคิดก็ได้นะ แต่เขาเป็นสุภาพบุรุษ เลยไม่กล้าแสดงออก (ใส่เผื่อเป็นแนวทางค่ะ)



สำนวนการบรรยาย

ถามว่าอินไปกับเรื่องไหม ตอนช่วงแรกๆ ไม่เลยค่ะ มีการใช้อิโมติค่อนมากเกินไปนะคะ อยากให้เป็นการบรรยายมากกว่าเพื่อโชว์ความสามารถในการบรรยายของผู้เขียน ฮิเมะมองว่ามันจะทำให้เราอินไปกับเรื่องได้มากขึ้นนะคะ แต่ในเรื่องนี้ฮิเมะเข้าใจดีค่ะว่าเป็นความคิดของนางเอก สำนวนแบบนี้ถามว่ามีจุดเด่นไหม ฮิเมะคิดว่าไม่ค่อยค่ะพบได้ทั่วๆ ไป ยังมีคำผิดเยอะอยู่นะคะ ต้องลองมองดูให้ดี เดี๋ยวตัวอย่างคำผิดฮิเมะจะบอกในอีกหัวข้อนะคะ ส่วนตัวแล้วนั้นฮิเมะคิดว่าโอมเพี้ยงจากการบรรยายยังบอกเล่าอารมณ์ไม่สมจริงเท่าไหร่ค่ะ เช่นตอนที่เป็นแผล เราเข้าใจดีว่าเธอเจ็บ แต่ท่าทางเธอดูไม่ค่อยเจ็บมาก อ่านไปมันยังไม่อินน่ะค่ะ หรือจะเป็นตอนที่เจอรูปมอลลี่ในบ้านของคินตา อันนั้นถือเป็นฉากที่ดราม่าฉากหนึ่งในเรื่องใช่ไหมคะ? เอาตามความจริงนะ ฮิเมะไม่อินและไม่ได้กลิ่นดราม่าเลยค่ะ คือรู้สึกว่ามันยังไม่พีคแบบสุดๆ น้ำตามันไหลไม่ได้ค่ะ อยากให้เขียนแบบที่ที่เรียกว่าบรรยายความรู้สึกนางเอกเยอะๆ ว่าฉันกำลังเจอเหตุการณ์แบบนี้นะ คือทำอย่างไรนำเสนออย่างไรก็ได้ให้สื่อออกมาน่ะค่ะ ว่าโอมเพี้ยงเธอเจ็บปวดเธอรู้สึกเสียใจหรือช็อคจริงๆ มันจะเพิ่มดีกรีความน่าสงสารให้มากขึ้นไปอีกค่ะ



บทสนทนา

ถือว่ารับส่งกันดีค่ะ รับส่งกันได้ดีอยู่นะคะ ในส่วนนี้ฮิเมะจะไม่ขอลงลึกรายละเอียดสักเท่าไหร่นะคะ เพราะฮิเมะถือว่าเป็นการนำเสนอของผู้เขียนน่ะค่ะ ถามว่าอ่านแล้วเข้าใจไหม? เข้าใจดีค่ะ แสดงออกมาได้ถึงบุคลิกของแต่ละคนอยู่ค่ะ ชอบของมอลลี่นะคะ ดูร้ายแบบผู้ดีดีค่ะ ไม่ใช่โวยวายออกหน้าแล้วไร้สาระเหมือนในละคร ยอมรับเลยว่าแผนการเธอเด็ดจริงๆ เป็นฮิเมะ ฮิเมะไม่กล้าทำเลยล่ะค่ะสุดยอดๆ



กลวิธีการดำเนินเรื่อง

ในเรื่องนี้ใช้มุมมองบุรุษที่ 1 ทั้งหมด ซึ่งไม่มีการเปลี่ยนมุมมองมากนัก ถือว่าไม่งงดีค่ะ เข้าใจง่ายนะคะ แต่ก็นั่นแหละค่ะ การบรรยายในลักษณะนี้เองก็ต้องระวังเป็นพิเศษเรื่องอารมณ์นะ คือเราต้องสื่อให้ผู้อ่านเข้าใจน่ะค่ะว่านางเอกคิดอย่างไร คือมันต้องออกมาเป็นท่าทางเลยนะ หรือออกมาเป็นความรู้สึกให้มันลึกซึ้งเลย แต่ของคุณ Just’Smile ก็ถือว่าโอเคอยู่ค่ะ พยายามต่อไปนะคะ สู้ๆ



เพิ่มเติมก่อนจาก

อิโมติค่อน

เรื่อนี้ใช้อิโมติค่อนมากค่ะ อยากให้ลดลงบ้างนะคะ เดี๋ยวนี้คนเรามักใช้อิโมติค่อนเพื่อบรรยายอารมณ์ต่างๆ หรือบางคนก็ใช้ให้มันดูน่ารัก ฮิเมะว่ามันก็ไม่ได้ทำให้นิยายสละสลวยขึ้นนะคะ อยากให้บรรยายด้วยคำมากกว่ามันช่วยให้ลึกซึ้งและเห็นภาพได้เยอะมากขึ้นค่ะ แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นไม่เป็นการบังคับนะคะ แล้วแต่ชอบแล้วแต่เอาไปปรับใช้กันนะคะ



คำผิด

เรื่องนี้บอกตรงๆ ว่าคำผิดเยอะค่ะ แต่ก็เป็นเรื่องที่แก้ไขกันได้ ฮิเมะได้รวบรวมคำผิดบางส่วนมาให้คุณ Just’ Smile แล้วค่ะ

- ขะเย่ง คำที่ถูกต้องคือ เขย่ง

- แกละ คำที่ถูกต้องคือ แกะ (คินตากำลังจะแกละออก)

- อะ..อื้ม มาตรฐานต้องมีสามจุด แก้เป็น อะ...อื้ม

- ก้ คำที่ถูต้องก็คือ ก็

- แพ้ราบคราบ คำที่ถูกต้องก็คือ แพ้ราบคาบ

- มั๊ย คำที่ถูกต้องคือ ไหม

- พุ่งพ่าน คำที่ถูกต้องก็คือ พุ่งพล่าน

- แคนเซิล น่าจะใช้คำว่า “ยกเลิก” มากกว่านะคะ

- ตัดสิ้น คำที่ถูกต้องคือ ตัดสิน

- (ว่าไม่ทันไรพักซะแล้ว” ต้องใช้เป็น (ว่าไม่ทันไรพักซะแล้ว) ในกรณีนี้เป็นการบรรยายไม่ใช่คำพูด

- ถึงและแฮะ คำที่ถูกต้อง ถึงแล้วแฮะ

- อุบาท คำที่ถูกต้อง อุบาวท์

- บัลลัง คำที่ถูกต้อง บัลลังก์

- บริเวณ คำที่ถูกต้องคือ บริเวณ

- รวกๆ คำที่ถูกต้อง ลวกๆ

- เพื่อนวาที่ คำที่ถูกต้อง เพื่อนว่าที่

- ผู้ชายก้ามโต คำที่ถูกต้อง ผู้ชายกล้ามโต

- แหน่ะ คำที่ถูกต้อง แน่ะ

- ทำให คำที่ถูกต้อง ทำให้

- ว่ะ (คำนี้ถ้าใช้ลงท้ายคำถามใช้ “วะ” ค่ะ เป็นคำไม่สุภาพจริงแต่ก็ต้องใช้ให้ถูกนะคะ)





(ฮิเมะอาจจะดูมาไม่หมดหรือลืมจดนะคะ แนะนำให้ลองอ่านทวนหลายๆ รอบค่ะ คำไหนไม่แน่ใจลองเปิดหาในพจนานุกรมก็ได้นะคะ เวลาส่งไปสำนักพิมพ์จะได้ไม่ต้องแก้อีกรอบค่ะ)



ความชอบส่วนตัวและคำแนะนำจากเพื่อนนักเขียน

- ฮิเมะชอบมอลลี่ค่ะ ดูสง่าและก็เป็นตัวร้ายที่เขาคิดเกมส์นี้ได้หักดิบมากๆ เลย อ่านทีแรกคิดไม่ถึงจริงๆ ว่าเป็นฝีมือของเธอ แต่ถ้าเป็นการบรรยายที่อยากแสดงให้รู้ว่ามอลลี่รวย แนะนำให้บอกว่าบ้านเป็นแบบไหน คือการพรรณนาไปเลยน่ะค่ะ จะทำให้คนอ่านนึกภาพออกว่าเธอรวยจริงๆ มากกว่าการบอกข้อมูลแค่ว่าบ้านหลังใหญ่มีสระน้ำ (แบบนั้นมีกันทุกบ้านค่ะ บ้านฮิเมะก็มีสระน้ำคือบ่อที่มีน้ำฝนขัง ฮ่ะๆ บ้าไปแล้วอย่าสนใจค่ะ)

- ชอบความหมายของเพลง When I fall in love ค่ะ เพราะมากๆ เลย คิดภาพคินตานั่งเล่นเปียโนแล้วฟินมากๆ ค่ะ

- ฉากที่โอมเพี้ยงเห็นรูปมอลลี่กับคินตา ฮิเมะอยากให้มันดราม่ามากกว่านั้นนะ แบบบรรยายให้โอมเพี้ยงเจ็บปวดมากๆ ให้คนอ่านอินน่ะค่ะ หลักการเขียนดราม่าหรืออะไรแบบนี้ที่ฮิเมะไปเจอมาแล้วชอบมากก็คือ “เขียนให้ตัวละครมีความสุขมากๆ แล้วค่อยหาปมอะไรสักอย่างมากระชากพวกเขาออกจากกัน” แต่ต้องสมเหตุสมผลนะคะ มันจะเศร้าและแสดงอารมณ์ของคนอกหักได้สุดๆ ค่ะ มันจะกลายเป็นฉากที่ทำให้คนอ่านรู้สึกติดตรึงในใจ เป็นฉากเด็ดเรียกน้ำตาประจำเรื่องเลย

- ตัวอักษรเล็กไปหน่อยค่ะ อ่านไม่ค่อยออก ต้องขอโทษนะคะ ฮิเมะแก่แล้ว(?) อ่านในจอ 13” – 14” มันรู้สึกยิ่งมองลำบากเหลือเกิน แนะนำให้เพิ่มขนาดตัวพิมพ์หน่อยจะดีกว่าค่ะ (แต่ไม่บังคับนะคะ เป็นความเห็นของผู้อ่านคนหนึ่งเท่านั้นเอง)

เอาละ ท้ายที่สุดแล้ว คะแนนล่ะ ได้เท่าไหร่ ขอตอบแบบสารภาพเลยว่าฮิเมะให้คะแนนไม่เป็นค่ะ ฮิเมะเองอ่านและทักถามได้ในฐานะนักเขียนด้วยกัน แนะนำเทคนิคกัน ออกจะเป็นแบบเพื่อนเสียมากกว่า แต่เรื่องนี้อยู่ในเกณฑ์ดีค่ะ ลองรีไรท์พวกคำผิดหรือบางประโยคบางฉากให้มันสะดุดตาแล้วลองส่งไปสำนักพิมพ์ดูก็ได้นะคะ ได้ไม่ได้อย่างน้อยได้ประสบการณ์ค่ะ แล้วก็อาจจะได้คำแนะนำที่ดีกว่านี้มากๆ จากท่านบก. ค่ะ แนะนำให้ลองดูนะคะ สู้ๆ ค่ะ อยากบอกว่านี้คือนิยายเรื่องแรกเลยที่ฮิเมะได้วิจารณ์ ดีใจมากๆ นะคะ สู้ต่อไปด้วยกันค่ะ



ฮิเมะ จากร้าน Rilaxkuma