นิยาย Dek-D
พบกับประสบการณ์อ่านที่ดียิ่งขึ้น
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
ตึกตึก ตักตัก เผลอรักหมดใจ [จบแล้ว]
เดิมพันหัวใจกับเงินหนึ่งล้านเพื่อทำให้ผู้ชายแบบนั้นหลงรักให้ได้ภายในหนึงเดือน...จะไปรอดมั้ยเนี่ย T^T
ผู้เข้าชมรวม
22,493
ผู้เข้าชมเดือนนี้
60
ผู้เข้าชมรวม
22.49K
หมวด : รักหวานแหวว
อัปเดตล่าสุด : 2 มี.ค. 56 / 14:40 น.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ข้อมูลเบื้องต้น
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
B
B
เดิมพันรักด้วยหัวใจชิงเงินรางวัลกว่า 1 ล้านบาท
Open: 19 April 2012
อัพเดตตอนล่าสุดเลยมั้ย?
จบแล้วนะ จุดพุลฉลอง!!!!
|
 ++ สวัสดีค่ะคุณนักอ่าน ++ ขอยืมพื้นที่ๆเล็กไว้พูดคุยด้วยนิดนึงนะ.. ก่อนอื่นเลยต้องขอพูดคำว่า 'ขอบคุณ' ที่ติดตามนิยายเรื่องเนื้อ แถมยังใจดี(หรือหลง)กดแอดเฟบให้ด้วย ><' ยังไงก็ขอให้ติดตามต่อไปนะคะ แล้วก็จะหมั่นอัพนิยายอย่างต่อเนื่อง(ถ้าเป็นไปได้) ---------------------------------------------------------------
อยากพูดคุยก็แอดเฟรนด์มาได้เลยนะจะในไอดีหรือเฟสบุ๊กก็ได้นะจ๊ะ
ขอบคุณค่ะ
      
Thank you :)
   |
ผลงานอื่นๆ ของ DeardeerLu ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ DeardeerLu
กำลังโหลด...
คำนิยม Top
"@ You Now รับวิจารณ์นิยาย"
(แจ้งลบ)มาจาก You Now รับวิจารณ์นิยายนะคะ ไรเตอร์บอกให้เอาเต็มที่ มินก็เอาเต็มที่ค่ะ= = บางอันวิจารณ์ไม่ถูกใจก็อย่าโกรธกันเลยน้า~ ไปดูกันดีกว่าเนอะว่าผลเป็นยังไงบ้าง! Score ชื่อนักวิจารณ์ : MinNie ชื่อเรื่อง : ตึกตึก ตักตัก เผลอรักหมดใจ หน้าบทความ [4/5] จัดหน้าบทความสวยมากค่ะ เพลงเพราะด้วย 55(เค้าให้มาอ่านนิยาย)แล้วก็มีอัพเดตแต่ละตอนด้วยส ... อ่านเพิ่มเติม
มาจาก You Now รับวิจารณ์นิยายนะคะ ไรเตอร์บอกให้เอาเต็มที่ มินก็เอาเต็มที่ค่ะ= = บางอันวิจารณ์ไม่ถูกใจก็อย่าโกรธกันเลยน้า~ ไปดูกันดีกว่าเนอะว่าผลเป็นยังไงบ้าง! Score ชื่อนักวิจารณ์ : MinNie ชื่อเรื่อง : ตึกตึก ตักตัก เผลอรักหมดใจ หน้าบทความ [4/5] จัดหน้าบทความสวยมากค่ะ เพลงเพราะด้วย 55(เค้าให้มาอ่านนิยาย)แล้วก็มีอัพเดตแต่ละตอนด้วยสิ แต่ช่องเพจเฟสข้างล่างมันยังไม่ค่อยลงตัวอ่ะค่ะ-0- แบบว่าข้างๆมันโล่งๆไงก็ไม่รู้อ่ะค่ะ เพราะช่องมันยาว น่าจะหาอะไรมาเสริมข้างๆหน่อยนึง เป็นพวกชอบความรกอ่ะค่ะ= = ดูอบอุ่นดี(เรื่องมาก 55) บทนำ [5/5] อ่าว อันนี้เปิดมาเจอแชปเตอร์ 1 เลย จะคิดเอาเองว่า ยืนยันการส่งข้อมูลเป็นบทนำแล้วกันนะคะ=_=;; เรื่องบทนำน่าสนใจมากค่ะ! แบบว่าอ่านแค่บทนำแล้วก็อยากอ่านต่อเลยว่าเนื้อเรื่องจะเป็นยังไงต่อไป ส่วนที่ต้องแก้ไขตรงเนื้อหา/บรรยาย [18/20] มินว่าตรงบรรยายมันดูสั้นๆอ่ะค่ะ อย่างตอนที่มีคนคุยกันอะไรแบบนี้อ่ะค่ะ ส่วนมากสังเกตแล้วจะบรรยายยาวๆก่อน แล้วก็พิมพ์เป็นตอนคุยกันแล้วค่อยบรรยายอีกที ระหว่างที่มีบทคุยกัน น่าจะเพิ่มตรงบรรยายเข้าไปด้วยค่ะ แล้วก็เนื้อหาแต่ตอนดูจะสั้นๆไปนิดอ่ะค่ะ ถ้าลองเอาไปตีพิมพ์เป็นหนังสือดูแล้วจะมีไม่กี่หน้าเอง อันนี้ก็ไม่รู้นะคะว่าเน้นตอนสั้นเนื้อเรื่องยาวรึเปล่า แต่น่าจะเพิ่มเนื้อหาตรงส่วนนี้ด้วยค่ะ ส่วนที่ต้องแก้ไขตัวละคร [20/20] ตรงนี้ไม่ต้องแก้ไขเลยค่ะ จำนวนตัวละครกำลังพอเหมาะ ไม่มากไม่น้อยเกินไป น่าจะคุมอยู่ แล้วไรเตอร์ก็เขียนเหมือนคินตาจะชอบพี่มอลลี่ด้วย ทำให้นิยายน่าติดตามขึ้นไปอีก แต่โอมเพี้ยงน่าจะคู่กับเท็นนะคะ ชอบเท็นมากกก 55(ไม่เกี่ยวละ) เนื้อหาโดยรวม [19/20] สนุกมากกกก ค่ะ>< ชื่อเรื่องและเนื้อเรื่องย่อน่าอ่านต่อมาก ชื่อตอนก็เข้ากับเนื้อหาในตอนด้วยค่ะ แต่ติดตรงที่ว่ามันดูจะสั้นๆไปนิดนึง เช่นตรงการบรรยาย อย่างที่บอกไปแล้ว(ย้อนกลับไปอ่านข้างบนได้ค่ะ) ความน่าติดตาม [10/10] อันนี้สิบเต็มไปเลย!! เพราะมินอ่านแล้วว่าจะกดแอดแฟบด้วยค่ะ แบบว่ามันน่าติดตามมาก! ตั้งแต่ชื่อเรื่อง เนื้อเรืองย่อจนถึงการจบตอนแต่ละตอนก็ดูจะมีความลับซะด้วย ทำให้รีดเดอร์อยากอ่านต่อ คำผิด [18/20] เรื่องคำผิดนี่มีมากทีเดียว แต่เป็นในช่วงแรกๆค่ะ บทหลังๆอ่านมาไม่ค่อยมีคำผิดจนไม่มีเลย คำผิดเช่นประโยคนี้ที่ว่า โอ๊ย แม่'ล่วง'จากเก้าอี้คอม ตรงคำว่าล่วง ต้องเขียนเป็น ร.เรือ นะคะ-0- แล้วก็ประโยคถัดมาด้วยค่ะ ตาฉันโตเป็นไข่หานเจอทองคำแท่ง ตรงนี้รู้สึกว่าจะลืมเขียนไม้เอกนะคะ ที่จริงตรงนี้รอรีไรท์ใหม่ก็ได้ค่ะ ขนาดมินเขียนวิจารณ์บางคำตัวหนังสือยังสลับกันเลยค่ะ= =^ คำผิดข้างบนมากจากตอน ยืนยันการส่งข้อมูล นะคะ ยกตัวอย่างอีกประโยคนึงนะคะ คำว่ากระปี้กระเป่า จากตอนที่ 2 บรรทัดที่ 3 นับจากคำว่าเช้าวันรุ่งขึ้น(เผื่อจะหาไม่เจอ) ต้องเขียนเป็น กระปรี้กระเปร่า ค่ะ มีร.เรือด้วย คะแนนรวม [94/100] ได้ ห้า ดาวไปเลยนะคะ>. อ่านน้อยลง
MinNie:) | 30 เม.ย. 55
-
5
-
0
"วิจารณ์นิยาย 1.2.3 (โดยนัมเบอร์โฟว์)"
(แจ้งลบ)(วิจารณ์โดยนัมเบอร์โฟร์...) พี่ออกตัวก่อนนะว่า พี่ไม่ค่อยชอบอ่านนิยายใส ๆ สไตล์เกาหลีหรือไทยสักเท่าไหร่ และก็เน้นย้ำแล้วว่าพี่ชอบแนวเขียนแบบตะวันตก แต่บังเอิญน้องสาวดันเลือกพี่ พี่ก็จะพยายามวิจารณ์แบบกลาง ๆ นะคะ แต่ถ้าเกิดอ่านแล้วรู้สึกสะเทือนใจ พี่ก็ขอโทษไว้ล่วงหน้าแล้วกันเพราะพี่ค่อนข้างตรงไปตรงมา วิจารณ์กันตรง ๆ เพื่อให้น้องรู้ปัญหาและสา ... อ่านเพิ่มเติม
(วิจารณ์โดยนัมเบอร์โฟร์...) พี่ออกตัวก่อนนะว่า พี่ไม่ค่อยชอบอ่านนิยายใส ๆ สไตล์เกาหลีหรือไทยสักเท่าไหร่ และก็เน้นย้ำแล้วว่าพี่ชอบแนวเขียนแบบตะวันตก แต่บังเอิญน้องสาวดันเลือกพี่ พี่ก็จะพยายามวิจารณ์แบบกลาง ๆ นะคะ แต่ถ้าเกิดอ่านแล้วรู้สึกสะเทือนใจ พี่ก็ขอโทษไว้ล่วงหน้าแล้วกันเพราะพี่ค่อนข้างตรงไปตรงมา วิจารณ์กันตรง ๆ เพื่อให้น้องรู้ปัญหาและสามารถเอาไปปรับแก้งานของตัวเอง...หวังว่าเข้าใจตรงกันแล้วนะ ชื่อเรื่อง : ตึกตึก ตักตัก เผลอรักหมดใจ ความเห็นสำหรับนิยายเรื่องนี้ + ชื่อเรื่อง (8) : หน้าบทความพอเข้ามาก็สดชื่นดีค่ะ สีสวยดี เหมาะกับนิยายหวานแหวว ส่วนชื่อเรื่องก็เข้ากับภาพและอิมเมจที่เกี่ยวกับความรักของวัยรุ่นอายุสิบต้น ๆ จนสิบกว่าปลาย ๆ พอกดเข้าไปอ่าน อืม...น้องสาวพลาดนิดนึงตรงตัวหนังสือ ขนาดของมันทำให้ต้องจ้องอ่านแล้วรู้สึกไม่สบายตา แนะนำว่าให้ใช้ตัวอักษร 18 ขึ้นไปจะดีกว่าค่ะ รวมไปถึงเนื้อหาที่ค่อนข้างสั้นมาก อ่านแป้บเดียวก็จบตอนมันก็จะได้ช่วยให้ดูมีความยาวมากขึ้น สำหรับการแบ่งย่อหน้าถือว่าดีค่ะ พล๊อตเรื่องโดยรวม (26) : เป็นเรื่องของสาวน้อยนามว่าโอมเพี้ยงที่ดันคิดสนุกอยากเล่นเกมพิชิตใจหนุ่มเพื่อแลกกับเงินล้าน ปูเรื่องดูน่าสนใจดีค่ะ พอเข้าเรื่องมาปุ๊บก็เจอกับพระเอกอย่างรวดเร็วและดำเนินแผนการได้อย่างง่ายดาย จากนั้นแผนการของโอมเพี้ยงก็ไม่ราบรื่นนักเพราะดันมีเพื่อนสาวคนสนิทเข้าร่วมแข่งขันมาขัดขวาง แต่ขวางแบบฮา ๆ ซึ่งโอมเพี้ยงจัดการได้ (แอบชอบชื่อ) แต่ก็ต้องมาสะดุดอีกรอบเพราะเกิดความรู้สึกว่าคินตาชอบพี่สาวคนหนึ่ง ทำให้โอมเพี้ยงรู้สึกหวั่นใจว่าตัวเองจะทำสำเร็จไหมและภายในใจก็เริ่มที่จะชอบคินตามากขึ้นทุกวันแถมยังแอบรู้สึกผิดที่ตัวเองเข้าหาคินตาเพราะหวังเงินรางวัลซะด้วยนะ ฟังดูน่าสนุกดีค่ะ ถ้าเป็นนักอ่านวัยแรกรุ่นมันก็น่าตื่นเต้นในระดับหนึ่งแต่บังเอิญคนวิจารณ์ดันเป็นพี่ ก็เลยต้องบอกว่ามันเรื่อย ๆ มากกว่าค่ะ ไม่มีอะไรโลดโผนโดดเด่นออกมา หรือกระชากอารมณ์จนอยากจิกหมอน ถ้าน้องเสริมให้ตัวละครมีลูกเล่นแปลกตาจากสูตรเดิมของนิยายหวาน ๆ ก็น่าจะทำให้เรื่องนี้น่าสนุกมากขึ้น เพราะเรื่องมันค่อนข้างเดาได้ว่าตอนจบของเรื่องจะออกมาแบบไหน การเล่าเรื่อง การบรรยาย (24) : น้องใช้วิธีเขียนแบบตัวเอกเล่าเรื่องทำให้มันขาดมิติไปเพราะเราเห็นเพียงความรู้สึกด้านเดียวเฉพาะบุคคล วิธีนี้คนใช้กันเยอะเพราะเขียนง่ายดี แต่ความง่ายของมันเป็นจุดด้อยได้ง่าย ๆ ถ้าหากไม่มีลูกเล่นในการเขียน มันจะทำให้รู้สึกเหมือนตัวเอกเล่าเรื่องอยู่คนเดียว รสชาติก็จะดูจืด ๆ ได้ง่าย แต่โชคดีที่น้องเขียนให้มีมุกขำ ๆ หยอดตลอดเลยทำให้คนอ่านพอยิ้ม ๆ ไปได้ แต่สิ่งที่ต้องใส่ใจให้มากกว่านี้คือบางทีประโยคบางประโยคพี่ต้องเดาเอาเองว่าใครกำลังพูด ถ้าตัวละครมากกว่าสองคนมันจะทำให้เกิดอาการงงขึ้นมา และการเขียนเน้นบทสนทนาระหว่างตัวละครมากไปจะทำให้ภาษามันดูธรรมดาไม่สละสลวย พี่เข้าใจว่าน้องคงอ่านสไตล์นี้บ่อย ๆ เน้นพูดไม่เน้นบรรยาย แต่มันขาดความสุนทรียภาพในการอ่าน แต่ถ้าน้องคิดว่าแนวนี้เหมาะกับน้องและไม่คิดว่าจะเจาะกลุ่มใหม่หรือพัฒนางานตัวเอง อันนี้ก็ไม่ว่ากันค่ะ มันเป็นความคิดเห็นส่วนตัว แต่อย่าลืมว่าคนโตงานก็ต้องโตด้วยนะคะ ถ้าย่ำอยู่ที่เดิมงานก็จะเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนหรือพัฒนาอะไร เพราะแนวแบบนี้มันเป็นแนวตลาด ถ้าไม่เด่นจริง คนก็กดปิดอ่านได้ง่ายเหมือนกัน ตัวละคร + ความสมจริง (17) : ตัวละครเป็นไปตามสูตรนิยายรักใส ๆ ไม่ผิดโผเลย อ่านเรื่องไหนก็มีลักษณะแบบนี้ไปหมด พระเอกไม่หล่อเพียบพร้อม นางเอกก็ต้องดูต๊อง ๆ พูดมาก ซุ่มซ่ามนิด ๆ พี่ก็เลยไม่รู้สึกอินกับมันเท่าไหร่ แต่อ่านก็รู้สึกดีกับเพี้ยงนะ เพราะเป็นเด็กใส ๆ ดูเรียบร้อยในระดับหนึ่งและรั่วถูกเวลา ส่วนคินตา อืม ไม่มีอะไรในกอไผ่ สำหรับพี่คินตาดูไม่มีเสน่ห์เท่ากับเท็น ขอโทษทีแต่พี่ชอบคนที่ดูขี้เล่นหน่อย ๆ แล้วก็ดูมีชีวิตชีวามากกว่า ส่วนนานะก็ดูไม่ได้ร้ายหรือเป็นคู่แข่งจนน่ากลัวมันดูเป็นการแหย่เล่นของเพื่อนสนิท และมอลลี่พี่ก็คิดว่าเพี้ยงสู้ได้อยู่ดีถ้าจะสู้ หึหึ ภาษาและคำผิด (8) : ภาษาของน้องเป็นภาษาวัยรุ่นค่ะ วิธีการคิดก็จะไม่ลึกลับซับซ้อนให้ปวดหัวอะไรมาก คิดยังไง รู้สึกยังไงก็แสดงออกแบบตรง ๆ มีการใช้คำต่างประเทศค่อนข้างเยอะแต่ก็ไม่ดูเลอะเทอะจนไม่น่าอ่านค่ะ ส่วนคำผิดมีอยู่ทุกตอนค่ะแต่มันจะโผล่มาให้เห็นไม่มาก น่าจะผ่านการอ่านทบทวนมาพอสมควร แต่สิ่งสำคัญอย่างหนึ่งที่นักเขียนที่ดีต้องทำคือหมั่นตรวจเช็คคำผิดสม่ำเสมอ พยายามให้มีคำผิดน้อยที่สุดเท่าที่จะทำได้ คำไหนที่น้องไม่แน่ใจ แนะนำให้เปิดพจนานุกรมสำรวจดูคำก่อนว่าเราเขียนถูกหรือเปล่า? ควบกล้ำผิดไหม? หรือใช้คำที่ตรงความหมายจริง ๆ หรือไม่ ซึ่งหากทำบ่อย ๆ ก็จะเป็นผลดีกับตัวน้องเอง เพราะงานเขียนของน้องจะดีขึ้นและพัฒนาขึ้นด้วย ขอยกตัวอย่างคำที่ผิดนะคะ จากแปดเก้าตอนที่อ่านมา ก้ามโต กล้ามโต ศุนย์รวม ศูนย์รวม ละต้นคอ ระต้นคอ ไส้กรอกลมควัน ไส้กรอกรมควัน ม่ามี้ หม่ามี้ กำลังอี้ เก้าอี้ อุส่า อุตส่าห์ พยายามแกละ พยายามแกะ เป็นต้นค่ะ ผิดนิดหน่อยแต่ถ้าเอามารวมกันก็มากนะคะ ยังไงสู้ ๆ ตรวจบ่อย ๆ แล้วจะดีขึ้นเอง รวมคะแนนทั้งหมด ชื่อเรื่อง+ความคิดเห็น (8) พล๊อตเรื่อง (26) การเล่าเรื่อง การบรรยาย (24) ตัวละคร ความสมจริง (17) ภาษาและคำผิด (8) รวมทั้งสิ้น 83 คะแนน อ่านน้อยลง
wondermomo | 16 ต.ค. 55
-
2
-
0
ดูทั้งหมด
คำนิยมล่าสุด
"Rilaxkuma! รับวิจารณ์นิยายสไตล์น่ารัก ^^ เอางานมาเสริ์ฟแล้วค่ะ ^^!"
(แจ้งลบ)สวัสดีค่ะ ฮิเมะ จากร้าน Rilaxkuma นะคะ ก่อนอื่นต้องกราบขอโทษด้วยค่ะในความล่าช้าและสวัสดีคุณ Just’smile ค่ะ ต้องขอออกตัวก่อนนะคะว่าฮิเมะไม่ใช่นักวิจารณ์มืออาชีพแต่อย่างใด สิ่งที่คิดเห็นเป็นเพียงในฐานะเพื่อนนักเขียนด้วยกันค่ะ ฮิเมะจะขอชี้แจงในส่วนที่บกพร่องนะคะ ทั้งนี้ทั้งนั้นไม่ได้หมายความว่านิยายของคุณไม่ดีแต่อย่างใด ขอเพียงแค่นำความรู้และคำแ ... อ่านเพิ่มเติม
สวัสดีค่ะ ฮิเมะ จากร้าน Rilaxkuma นะคะ ก่อนอื่นต้องกราบขอโทษด้วยค่ะในความล่าช้าและสวัสดีคุณ Just’smile ค่ะ ต้องขอออกตัวก่อนนะคะว่าฮิเมะไม่ใช่นักวิจารณ์มืออาชีพแต่อย่างใด สิ่งที่คิดเห็นเป็นเพียงในฐานะเพื่อนนักเขียนด้วยกันค่ะ ฮิเมะจะขอชี้แจงในส่วนที่บกพร่องนะคะ ทั้งนี้ทั้งนั้นไม่ได้หมายความว่านิยายของคุณไม่ดีแต่อย่างใด ขอเพียงแค่นำความรู้และคำแนะนำที่ได้รับนี้ไปลองพิจารณาปรับใช้ดูค่ะ ไม่มีใครสามารถรู้จักและเข้าใจนิยายของเราไปมากกว่าตัวเราที่เป็นผู้เขียนอยู่แล้ว จริงไหมคะ อ่า พล่ามมาเสียยาวเลยขอเริ่มเลยละกันนะคะ ชื่อเรื่อง สำหรับชื่อเรื่องนั้น อยู่ในเกณฑ์ที่ดีค่ะ ไม่สั้นและยาวจนเกินไป รวมถึงการใช้ศัพท์ง่ายๆ ทำให้จดจำได้ง่ายถือว่าดีมากๆ ค่ะ ถ้าถามว่าน่าสนใจไหมเวลาที่วางบนชั้นหนังสือประเภท Love Story ก็ถือได้ว่าน่าสนใจอยู่ค่ะแต่ไม่กับถึงสะดุดตาเสียทีเดียว บทนำ บทแรกเรื่องนี้ค่อนข้างแตกต่างกับเรื่องอื่นในส่วนของการนำเสนอซึ่งผู้เขียนได้มีการทำให้คล้ายกับฟอร์มส่งข้อมูลในเว็บเพจและยังมีรูปภาพของโอมเพี้ยงประกอบด้วย หากถามว่าน่าสนใจไหม ต้องขอตอบเลยว่าน่าสนใจดีค่ะ แต่ในการวิจารณ์ของฮิเมะนั้นฮิเมะคิดเผื่อไปไกลถึงการตีพิมพ์ ซึ่งในลักษณะนี้นั้นอาจจะทำให้ผู้อ่านอ่านยากอยู่พอตัว แต่ส่วนด้านล่างยังมีเป็นเนื้อเรื่อง บอกตรงๆ ว่าพอเดาพล็อตออกอยู่ค่ะ แต่ถามว่าน่าสนใจไหมก็ถือว่าอยู่ในเกณฑ์ดีนะคะแม้จะยังไม่ได้ลงลึกถึงเนื้อเรื่องมากก็เถอะ ในบทนี้ฮิเมะมีคำที่แปลกใจอยู่ค่ะ “แม่จ๋าจงภูมิใจ ลูกสาวคนนี้แลจะไปคว้ารางวัลหนึ่งล้าน” จากบทของโอมเพี้ยงที่ดูเป็นสาวสมัยใหม่ คำนี้จึงดูขัดๆ ไปนะคะ น่าจะเป็น “แม่จ๋าจงภูมิใจ ลูกสาวคนนี้แหละจะไปคว้ารางวัลหนึ่งล้าน” น่าจะดูกลมกลืนกว่านะคะ ขอเพิ่มเติมนิดว่าคำว่าแลนั้นให้อารมณ์ออกแนวย้อนยุคมากกว่าค่ะ เช่นคำว่า “เช่นนั้นแล” เป็นต้นค่ะ ฉาก ในเรื่องนี้นั้นมีฉากอยู่ไม่กี่ฉาก แต่ถือว่าโอเคอยู่ค่ะ อันนี้ขอพูดโดยรวมนะคะว่าถือว่าโอเคและใช้ฉากคุ้มอยู่ คือไม่มากไม่น้อยไปและยังใช้ได้เกี่ยวข้องกับตัวเรื่องทั้งนั้น ถือว่าเยี่ยมมากค่ะ แต่ในหลักของการพรรณาออกมานั้นยังถือว่ายังต้องปรับปรุงนะคะเพราะว่ายังไม่เห็นภาพสักเท่าไหร่นัก เช่นสวนสาธารณะนั้นน่าจะมีการบรรยายองค์ประกอบไปว่ามีอะไรอยู่ตรงไหน หรือใช้วิธีใดก็ตามที่เราจะให้ผู้อ่านคิดเห็นจินตนาการเป็นฉากในความคิดของเรามากกว่าที่เขาจะคิดไปเองค่ะ จะเป็นการช่วยให้เข้าใจเนื้อเรื่องได้มากขึ้นนะคะ ตัวละคร เรื่องนี้ตัวละครนั้นถือว่าอายุในกลุ่มเดียวกันค่ะ ถือว่าเหมาะสมอยู่นะคะในเรื่องของช่วงอายุ แต่ว่าการกระทำหลายๆ อย่างนั้นบางทีก็ดูเกินเด็กไปนะคะ ฮิเมะเข้าใจดีว่าตัวละครทุกตัวนั้นมีเหตุผลของตนเองเช่นโอมเพี้ยงที่ต้องเล่นตามเกมที่สมัครไปแล้ว แต่การกระทำหลายๆ อย่างที่แสดงถึงความจงใจของเธอในการฟันเงินรางวัลหนึ่งล้านบาทดูเป็นอะไรที่มันดูเหมือนมากไปกว่าความรักน่ะค่ะ อันนี้หากเป็นการทำให้รู้สึกไม่ดีก็ขอโทษนะคะ อีกกรณีหนึ่งคือคินตาน่ะค่ะ ทำไมถึงสนิทกับนานะง่ายจังคะ คือตามปกติต่อให้เป็นผู้ชายก็เถอะ เขาไม่น่าที่จะเข้ากับผู้หญิงแปลกหน้าไวขนาดนั้น ในเมื่อนานะเป็นเพื่อนของโอมเพี้ยงที่สมัครเข้ามาเล่นเกมเหมือนกัน ถ้าฮิเมะเป็นคินตาฮิเมะก็สงสัยนะคะว่ามันดูแปลกๆ ยัยนี่เป็นใคร อะไรแบบนั้น จริงๆ คินตาอาจจะคิดก็ได้นะ แต่เขาเป็นสุภาพบุรุษ เลยไม่กล้าแสดงออก (ใส่เผื่อเป็นแนวทางค่ะ) สำนวนการบรรยาย ถามว่าอินไปกับเรื่องไหม ตอนช่วงแรกๆ ไม่เลยค่ะ มีการใช้อิโมติค่อนมากเกินไปนะคะ อยากให้เป็นการบรรยายมากกว่าเพื่อโชว์ความสามารถในการบรรยายของผู้เขียน ฮิเมะมองว่ามันจะทำให้เราอินไปกับเรื่องได้มากขึ้นนะคะ แต่ในเรื่องนี้ฮิเมะเข้าใจดีค่ะว่าเป็นความคิดของนางเอก สำนวนแบบนี้ถามว่ามีจุดเด่นไหม ฮิเมะคิดว่าไม่ค่อยค่ะพบได้ทั่วๆ ไป ยังมีคำผิดเยอะอยู่นะคะ ต้องลองมองดูให้ดี เดี๋ยวตัวอย่างคำผิดฮิเมะจะบอกในอีกหัวข้อนะคะ ส่วนตัวแล้วนั้นฮิเมะคิดว่าโอมเพี้ยงจากการบรรยายยังบอกเล่าอารมณ์ไม่สมจริงเท่าไหร่ค่ะ เช่นตอนที่เป็นแผล เราเข้าใจดีว่าเธอเจ็บ แต่ท่าทางเธอดูไม่ค่อยเจ็บมาก อ่านไปมันยังไม่อินน่ะค่ะ หรือจะเป็นตอนที่เจอรูปมอลลี่ในบ้านของคินตา อันนั้นถือเป็นฉากที่ดราม่าฉากหนึ่งในเรื่องใช่ไหมคะ? เอาตามความจริงนะ ฮิเมะไม่อินและไม่ได้กลิ่นดราม่าเลยค่ะ คือรู้สึกว่ามันยังไม่พีคแบบสุดๆ น้ำตามันไหลไม่ได้ค่ะ อยากให้เขียนแบบที่ที่เรียกว่าบรรยายความรู้สึกนางเอกเยอะๆ ว่าฉันกำลังเจอเหตุการณ์แบบนี้นะ คือทำอย่างไรนำเสนออย่างไรก็ได้ให้สื่อออกมาน่ะค่ะ ว่าโอมเพี้ยงเธอเจ็บปวดเธอรู้สึกเสียใจหรือช็อคจริงๆ มันจะเพิ่มดีกรีความน่าสงสารให้มากขึ้นไปอีกค่ะ บทสนทนา ถือว่ารับส่งกันดีค่ะ รับส่งกันได้ดีอยู่นะคะ ในส่วนนี้ฮิเมะจะไม่ขอลงลึกรายละเอียดสักเท่าไหร่นะคะ เพราะฮิเมะถือว่าเป็นการนำเสนอของผู้เขียนน่ะค่ะ ถามว่าอ่านแล้วเข้าใจไหม? เข้าใจดีค่ะ แสดงออกมาได้ถึงบุคลิกของแต่ละคนอยู่ค่ะ ชอบของมอลลี่นะคะ ดูร้ายแบบผู้ดีดีค่ะ ไม่ใช่โวยวายออกหน้าแล้วไร้สาระเหมือนในละคร ยอมรับเลยว่าแผนการเธอเด็ดจริงๆ เป็นฮิเมะ ฮิเมะไม่กล้าทำเลยล่ะค่ะสุดยอดๆ กลวิธีการดำเนินเรื่อง ในเรื่องนี้ใช้มุมมองบุรุษที่ 1 ทั้งหมด ซึ่งไม่มีการเปลี่ยนมุมมองมากนัก ถือว่าไม่งงดีค่ะ เข้าใจง่ายนะคะ แต่ก็นั่นแหละค่ะ การบรรยายในลักษณะนี้เองก็ต้องระวังเป็นพิเศษเรื่องอารมณ์นะ คือเราต้องสื่อให้ผู้อ่านเข้าใจน่ะค่ะว่านางเอกคิดอย่างไร คือมันต้องออกมาเป็นท่าทางเลยนะ หรือออกมาเป็นความรู้สึกให้มันลึกซึ้งเลย แต่ของคุณ Just’Smile ก็ถือว่าโอเคอยู่ค่ะ พยายามต่อไปนะคะ สู้ๆ เพิ่มเติมก่อนจาก อิโมติค่อน เรื่อนี้ใช้อิโมติค่อนมากค่ะ อยากให้ลดลงบ้างนะคะ เดี๋ยวนี้คนเรามักใช้อิโมติค่อนเพื่อบรรยายอารมณ์ต่างๆ หรือบางคนก็ใช้ให้มันดูน่ารัก ฮิเมะว่ามันก็ไม่ได้ทำให้นิยายสละสลวยขึ้นนะคะ อยากให้บรรยายด้วยคำมากกว่ามันช่วยให้ลึกซึ้งและเห็นภาพได้เยอะมากขึ้นค่ะ แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นไม่เป็นการบังคับนะคะ แล้วแต่ชอบแล้วแต่เอาไปปรับใช้กันนะคะ คำผิด เรื่องนี้บอกตรงๆ ว่าคำผิดเยอะค่ะ แต่ก็เป็นเรื่องที่แก้ไขกันได้ ฮิเมะได้รวบรวมคำผิดบางส่วนมาให้คุณ Just’ Smile แล้วค่ะ - ขะเย่ง คำที่ถูกต้องคือ เขย่ง - แกละ คำที่ถูกต้องคือ แกะ (คินตากำลังจะแกละออก) - อะ..อื้ม มาตรฐานต้องมีสามจุด แก้เป็น อะ...อื้ม - ก้ คำที่ถูต้องก็คือ ก็ - แพ้ราบคราบ คำที่ถูกต้องก็คือ แพ้ราบคาบ - มั๊ย คำที่ถูกต้องคือ ไหม - พุ่งพ่าน คำที่ถูกต้องก็คือ พุ่งพล่าน - แคนเซิล น่าจะใช้คำว่า “ยกเลิก” มากกว่านะคะ - ตัดสิ้น คำที่ถูกต้องคือ ตัดสิน - (ว่าไม่ทันไรพักซะแล้ว” ต้องใช้เป็น (ว่าไม่ทันไรพักซะแล้ว) ในกรณีนี้เป็นการบรรยายไม่ใช่คำพูด - ถึงและแฮะ คำที่ถูกต้อง ถึงแล้วแฮะ - อุบาท คำที่ถูกต้อง อุบาวท์ - บัลลัง คำที่ถูกต้อง บัลลังก์ - บริเวณ คำที่ถูกต้องคือ บริเวณ - รวกๆ คำที่ถูกต้อง ลวกๆ - เพื่อนวาที่ คำที่ถูกต้อง เพื่อนว่าที่ - ผู้ชายก้ามโต คำที่ถูกต้อง ผู้ชายกล้ามโต - แหน่ะ คำที่ถูกต้อง แน่ะ - ทำให คำที่ถูกต้อง ทำให้ - ว่ะ (คำนี้ถ้าใช้ลงท้ายคำถามใช้ “วะ” ค่ะ เป็นคำไม่สุภาพจริงแต่ก็ต้องใช้ให้ถูกนะคะ) (ฮิเมะอาจจะดูมาไม่หมดหรือลืมจดนะคะ แนะนำให้ลองอ่านทวนหลายๆ รอบค่ะ คำไหนไม่แน่ใจลองเปิดหาในพจนานุกรมก็ได้นะคะ เวลาส่งไปสำนักพิมพ์จะได้ไม่ต้องแก้อีกรอบค่ะ) ความชอบส่วนตัวและคำแนะนำจากเพื่อนนักเขียน - ฮิเมะชอบมอลลี่ค่ะ ดูสง่าและก็เป็นตัวร้ายที่เขาคิดเกมส์นี้ได้หักดิบมากๆ เลย อ่านทีแรกคิดไม่ถึงจริงๆ ว่าเป็นฝีมือของเธอ แต่ถ้าเป็นการบรรยายที่อยากแสดงให้รู้ว่ามอลลี่รวย แนะนำให้บอกว่าบ้านเป็นแบบไหน คือการพรรณนาไปเลยน่ะค่ะ จะทำให้คนอ่านนึกภาพออกว่าเธอรวยจริงๆ มากกว่าการบอกข้อมูลแค่ว่าบ้านหลังใหญ่มีสระน้ำ (แบบนั้นมีกันทุกบ้านค่ะ บ้านฮิเมะก็มีสระน้ำคือบ่อที่มีน้ำฝนขัง ฮ่ะๆ บ้าไปแล้วอย่าสนใจค่ะ) - ชอบความหมายของเพลง When I fall in love ค่ะ เพราะมากๆ เลย คิดภาพคินตานั่งเล่นเปียโนแล้วฟินมากๆ ค่ะ - ฉากที่โอมเพี้ยงเห็นรูปมอลลี่กับคินตา ฮิเมะอยากให้มันดราม่ามากกว่านั้นนะ แบบบรรยายให้โอมเพี้ยงเจ็บปวดมากๆ ให้คนอ่านอินน่ะค่ะ หลักการเขียนดราม่าหรืออะไรแบบนี้ที่ฮิเมะไปเจอมาแล้วชอบมากก็คือ “เขียนให้ตัวละครมีความสุขมากๆ แล้วค่อยหาปมอะไรสักอย่างมากระชากพวกเขาออกจากกัน” แต่ต้องสมเหตุสมผลนะคะ มันจะเศร้าและแสดงอารมณ์ของคนอกหักได้สุดๆ ค่ะ มันจะกลายเป็นฉากที่ทำให้คนอ่านรู้สึกติดตรึงในใจ เป็นฉากเด็ดเรียกน้ำตาประจำเรื่องเลย - ตัวอักษรเล็กไปหน่อยค่ะ อ่านไม่ค่อยออก ต้องขอโทษนะคะ ฮิเมะแก่แล้ว(?) อ่านในจอ 13” – 14” มันรู้สึกยิ่งมองลำบากเหลือเกิน แนะนำให้เพิ่มขนาดตัวพิมพ์หน่อยจะดีกว่าค่ะ (แต่ไม่บังคับนะคะ เป็นความเห็นของผู้อ่านคนหนึ่งเท่านั้นเอง) เอาละ ท้ายที่สุดแล้ว คะแนนล่ะ ได้เท่าไหร่ ขอตอบแบบสารภาพเลยว่าฮิเมะให้คะแนนไม่เป็นค่ะ ฮิเมะเองอ่านและทักถามได้ในฐานะนักเขียนด้วยกัน แนะนำเทคนิคกัน ออกจะเป็นแบบเพื่อนเสียมากกว่า แต่เรื่องนี้อยู่ในเกณฑ์ดีค่ะ ลองรีไรท์พวกคำผิดหรือบางประโยคบางฉากให้มันสะดุดตาแล้วลองส่งไปสำนักพิมพ์ดูก็ได้นะคะ ได้ไม่ได้อย่างน้อยได้ประสบการณ์ค่ะ แล้วก็อาจจะได้คำแนะนำที่ดีกว่านี้มากๆ จากท่านบก. ค่ะ แนะนำให้ลองดูนะคะ สู้ๆ ค่ะ อยากบอกว่านี้คือนิยายเรื่องแรกเลยที่ฮิเมะได้วิจารณ์ ดีใจมากๆ นะคะ สู้ต่อไปด้วยกันค่ะ ฮิเมะ จากร้าน Rilaxkuma อ่านน้อยลง
UkiMelon | 26 มี.ค. 56
-
2
-
0
"วิจารณ์นิยาย 1.2.3 (โดยนัมเบอร์โฟว์)"
(แจ้งลบ)(วิจารณ์โดยนัมเบอร์โฟร์...) พี่ออกตัวก่อนนะว่า พี่ไม่ค่อยชอบอ่านนิยายใส ๆ สไตล์เกาหลีหรือไทยสักเท่าไหร่ และก็เน้นย้ำแล้วว่าพี่ชอบแนวเขียนแบบตะวันตก แต่บังเอิญน้องสาวดันเลือกพี่ พี่ก็จะพยายามวิจารณ์แบบกลาง ๆ นะคะ แต่ถ้าเกิดอ่านแล้วรู้สึกสะเทือนใจ พี่ก็ขอโทษไว้ล่วงหน้าแล้วกันเพราะพี่ค่อนข้างตรงไปตรงมา วิจารณ์กันตรง ๆ เพื่อให้น้องรู้ปัญหาและสา ... อ่านเพิ่มเติม
(วิจารณ์โดยนัมเบอร์โฟร์...) พี่ออกตัวก่อนนะว่า พี่ไม่ค่อยชอบอ่านนิยายใส ๆ สไตล์เกาหลีหรือไทยสักเท่าไหร่ และก็เน้นย้ำแล้วว่าพี่ชอบแนวเขียนแบบตะวันตก แต่บังเอิญน้องสาวดันเลือกพี่ พี่ก็จะพยายามวิจารณ์แบบกลาง ๆ นะคะ แต่ถ้าเกิดอ่านแล้วรู้สึกสะเทือนใจ พี่ก็ขอโทษไว้ล่วงหน้าแล้วกันเพราะพี่ค่อนข้างตรงไปตรงมา วิจารณ์กันตรง ๆ เพื่อให้น้องรู้ปัญหาและสามารถเอาไปปรับแก้งานของตัวเอง...หวังว่าเข้าใจตรงกันแล้วนะ ชื่อเรื่อง : ตึกตึก ตักตัก เผลอรักหมดใจ ความเห็นสำหรับนิยายเรื่องนี้ + ชื่อเรื่อง (8) : หน้าบทความพอเข้ามาก็สดชื่นดีค่ะ สีสวยดี เหมาะกับนิยายหวานแหวว ส่วนชื่อเรื่องก็เข้ากับภาพและอิมเมจที่เกี่ยวกับความรักของวัยรุ่นอายุสิบต้น ๆ จนสิบกว่าปลาย ๆ พอกดเข้าไปอ่าน อืม...น้องสาวพลาดนิดนึงตรงตัวหนังสือ ขนาดของมันทำให้ต้องจ้องอ่านแล้วรู้สึกไม่สบายตา แนะนำว่าให้ใช้ตัวอักษร 18 ขึ้นไปจะดีกว่าค่ะ รวมไปถึงเนื้อหาที่ค่อนข้างสั้นมาก อ่านแป้บเดียวก็จบตอนมันก็จะได้ช่วยให้ดูมีความยาวมากขึ้น สำหรับการแบ่งย่อหน้าถือว่าดีค่ะ พล๊อตเรื่องโดยรวม (26) : เป็นเรื่องของสาวน้อยนามว่าโอมเพี้ยงที่ดันคิดสนุกอยากเล่นเกมพิชิตใจหนุ่มเพื่อแลกกับเงินล้าน ปูเรื่องดูน่าสนใจดีค่ะ พอเข้าเรื่องมาปุ๊บก็เจอกับพระเอกอย่างรวดเร็วและดำเนินแผนการได้อย่างง่ายดาย จากนั้นแผนการของโอมเพี้ยงก็ไม่ราบรื่นนักเพราะดันมีเพื่อนสาวคนสนิทเข้าร่วมแข่งขันมาขัดขวาง แต่ขวางแบบฮา ๆ ซึ่งโอมเพี้ยงจัดการได้ (แอบชอบชื่อ) แต่ก็ต้องมาสะดุดอีกรอบเพราะเกิดความรู้สึกว่าคินตาชอบพี่สาวคนหนึ่ง ทำให้โอมเพี้ยงรู้สึกหวั่นใจว่าตัวเองจะทำสำเร็จไหมและภายในใจก็เริ่มที่จะชอบคินตามากขึ้นทุกวันแถมยังแอบรู้สึกผิดที่ตัวเองเข้าหาคินตาเพราะหวังเงินรางวัลซะด้วยนะ ฟังดูน่าสนุกดีค่ะ ถ้าเป็นนักอ่านวัยแรกรุ่นมันก็น่าตื่นเต้นในระดับหนึ่งแต่บังเอิญคนวิจารณ์ดันเป็นพี่ ก็เลยต้องบอกว่ามันเรื่อย ๆ มากกว่าค่ะ ไม่มีอะไรโลดโผนโดดเด่นออกมา หรือกระชากอารมณ์จนอยากจิกหมอน ถ้าน้องเสริมให้ตัวละครมีลูกเล่นแปลกตาจากสูตรเดิมของนิยายหวาน ๆ ก็น่าจะทำให้เรื่องนี้น่าสนุกมากขึ้น เพราะเรื่องมันค่อนข้างเดาได้ว่าตอนจบของเรื่องจะออกมาแบบไหน การเล่าเรื่อง การบรรยาย (24) : น้องใช้วิธีเขียนแบบตัวเอกเล่าเรื่องทำให้มันขาดมิติไปเพราะเราเห็นเพียงความรู้สึกด้านเดียวเฉพาะบุคคล วิธีนี้คนใช้กันเยอะเพราะเขียนง่ายดี แต่ความง่ายของมันเป็นจุดด้อยได้ง่าย ๆ ถ้าหากไม่มีลูกเล่นในการเขียน มันจะทำให้รู้สึกเหมือนตัวเอกเล่าเรื่องอยู่คนเดียว รสชาติก็จะดูจืด ๆ ได้ง่าย แต่โชคดีที่น้องเขียนให้มีมุกขำ ๆ หยอดตลอดเลยทำให้คนอ่านพอยิ้ม ๆ ไปได้ แต่สิ่งที่ต้องใส่ใจให้มากกว่านี้คือบางทีประโยคบางประโยคพี่ต้องเดาเอาเองว่าใครกำลังพูด ถ้าตัวละครมากกว่าสองคนมันจะทำให้เกิดอาการงงขึ้นมา และการเขียนเน้นบทสนทนาระหว่างตัวละครมากไปจะทำให้ภาษามันดูธรรมดาไม่สละสลวย พี่เข้าใจว่าน้องคงอ่านสไตล์นี้บ่อย ๆ เน้นพูดไม่เน้นบรรยาย แต่มันขาดความสุนทรียภาพในการอ่าน แต่ถ้าน้องคิดว่าแนวนี้เหมาะกับน้องและไม่คิดว่าจะเจาะกลุ่มใหม่หรือพัฒนางานตัวเอง อันนี้ก็ไม่ว่ากันค่ะ มันเป็นความคิดเห็นส่วนตัว แต่อย่าลืมว่าคนโตงานก็ต้องโตด้วยนะคะ ถ้าย่ำอยู่ที่เดิมงานก็จะเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนหรือพัฒนาอะไร เพราะแนวแบบนี้มันเป็นแนวตลาด ถ้าไม่เด่นจริง คนก็กดปิดอ่านได้ง่ายเหมือนกัน ตัวละคร + ความสมจริง (17) : ตัวละครเป็นไปตามสูตรนิยายรักใส ๆ ไม่ผิดโผเลย อ่านเรื่องไหนก็มีลักษณะแบบนี้ไปหมด พระเอกไม่หล่อเพียบพร้อม นางเอกก็ต้องดูต๊อง ๆ พูดมาก ซุ่มซ่ามนิด ๆ พี่ก็เลยไม่รู้สึกอินกับมันเท่าไหร่ แต่อ่านก็รู้สึกดีกับเพี้ยงนะ เพราะเป็นเด็กใส ๆ ดูเรียบร้อยในระดับหนึ่งและรั่วถูกเวลา ส่วนคินตา อืม ไม่มีอะไรในกอไผ่ สำหรับพี่คินตาดูไม่มีเสน่ห์เท่ากับเท็น ขอโทษทีแต่พี่ชอบคนที่ดูขี้เล่นหน่อย ๆ แล้วก็ดูมีชีวิตชีวามากกว่า ส่วนนานะก็ดูไม่ได้ร้ายหรือเป็นคู่แข่งจนน่ากลัวมันดูเป็นการแหย่เล่นของเพื่อนสนิท และมอลลี่พี่ก็คิดว่าเพี้ยงสู้ได้อยู่ดีถ้าจะสู้ หึหึ ภาษาและคำผิด (8) : ภาษาของน้องเป็นภาษาวัยรุ่นค่ะ วิธีการคิดก็จะไม่ลึกลับซับซ้อนให้ปวดหัวอะไรมาก คิดยังไง รู้สึกยังไงก็แสดงออกแบบตรง ๆ มีการใช้คำต่างประเทศค่อนข้างเยอะแต่ก็ไม่ดูเลอะเทอะจนไม่น่าอ่านค่ะ ส่วนคำผิดมีอยู่ทุกตอนค่ะแต่มันจะโผล่มาให้เห็นไม่มาก น่าจะผ่านการอ่านทบทวนมาพอสมควร แต่สิ่งสำคัญอย่างหนึ่งที่นักเขียนที่ดีต้องทำคือหมั่นตรวจเช็คคำผิดสม่ำเสมอ พยายามให้มีคำผิดน้อยที่สุดเท่าที่จะทำได้ คำไหนที่น้องไม่แน่ใจ แนะนำให้เปิดพจนานุกรมสำรวจดูคำก่อนว่าเราเขียนถูกหรือเปล่า? ควบกล้ำผิดไหม? หรือใช้คำที่ตรงความหมายจริง ๆ หรือไม่ ซึ่งหากทำบ่อย ๆ ก็จะเป็นผลดีกับตัวน้องเอง เพราะงานเขียนของน้องจะดีขึ้นและพัฒนาขึ้นด้วย ขอยกตัวอย่างคำที่ผิดนะคะ จากแปดเก้าตอนที่อ่านมา ก้ามโต กล้ามโต ศุนย์รวม ศูนย์รวม ละต้นคอ ระต้นคอ ไส้กรอกลมควัน ไส้กรอกรมควัน ม่ามี้ หม่ามี้ กำลังอี้ เก้าอี้ อุส่า อุตส่าห์ พยายามแกละ พยายามแกะ เป็นต้นค่ะ ผิดนิดหน่อยแต่ถ้าเอามารวมกันก็มากนะคะ ยังไงสู้ ๆ ตรวจบ่อย ๆ แล้วจะดีขึ้นเอง รวมคะแนนทั้งหมด ชื่อเรื่อง+ความคิดเห็น (8) พล๊อตเรื่อง (26) การเล่าเรื่อง การบรรยาย (24) ตัวละคร ความสมจริง (17) ภาษาและคำผิด (8) รวมทั้งสิ้น 83 คะแนน อ่านน้อยลง
wondermomo | 16 ต.ค. 55
-
2
-
0
ดูทั้งหมด
ความคิดเห็น