สาวห้าวสุดเซ่อ ดันมาเจอรัก

ลำดับตอนที่ #8 : Lesson 8

                      



                    ฮ้าวววววววววววววววววววววววววววววววว   ง่วงจิงๆเลย  จะไม่ให้ง่วงไดไงหละ ก้อเมื่อคืนเล่นเหนแต่นายนั่นทั้งคืน หลับตาก้อเหน  ฝันยังเหนเลย  อยากจะบ้าตาย   นอนก้อไม่หลับ   หิวแล้วด้วยสิเนี่ย   ไปกินข้าวที่โรงอาหารดีกว่า  หิวชิบเป๋งแล้วอีกอย่างเผื่อจะเจอยัยฟ้าไม่ก้อยัยต่ายอยู่โรงอาหาร   จะได้ให้มันมากินด้วยกัน  ฮ้าววววววววววว  ทำไมง่วงอย่างงี้วะเนี่ยย โรงอาหารคนน้อยจังเลยแฮะเฮ้ยนั่นมันไอ้ฟ้านี่หว่า  แหมคุยกะหนุ่มซะด้วย  เฮ้ยไอ้หนุ่มนั่นมันก้อคือ...คือ...ไอ้โรคจิตนี่หน่า  ยืนคุยกันกระหนุกระหนิงเชียวหมันไส้โว้ย  มีเคืองนะเนี่ย  แล้วทำไมต้องเคือง ก็.. ก็...ห่วงเพื่อนหนะสิกลัวว่ามันจะถูกหลอกทำ มิดีมิร้ายได้ เพระฉะนั้น ต้องขัดขวางอย่างถึงที่สุด    ไปหายัยฟ้าดีกว่า  เหนฉันแล้วเดินหนีเลยนะ   ไอ้บ้าโรคจิต  กลัวว่าฉันจะจับ ได้หละสิ  รู้สึกได้ว่ามันมีชำรุด   เอ้ยไม่ใช่มีพิรุทต่างหาก  ต้องถามให้รู้เรื่องเลยคอยดู



    "ไอ้ฟ้าแกคุยอะไรกะไอ้บ้าโรคจิตฮะ"  ทำหน้าแบ๊วนะแก  



    "โรคจิตไหนจะบ้าหรอไม่เหนมีเลย"  หรอ  แล้วเมื่อกี้ใครมาคุยกะแกวะ



    "อย่าทำแบ๊วแก  ก้อไอ้ที่แกยืนคุยอยู่หนะ ไอ้โอโม่หนะ"



  "เค้าชื่อโอมต่างหาก ไม่ใช่โอโม่"  รับผิดแทนกันงั้นหรอ



   "แกอย่าเชื่อมันให้มาก มันพูดอะไรกับแก"



   "ป๊าวววว"เสียงแกน่าเชื่อถือมากเลยนะ



  "เออน่า  แกมาทำไรที่โรงอาหารอ่า"  ไอ้นี่ถามแปลก  มาโรงอาหารให้มาขี้หรอไง



  "กินข้าวโว้ยยยยยย  พอใจยัง"

  

   "แกโกรธไรฉันวะ หรือว่าเรื่องที่ฉัน"



  "หยุดความคิดเอาไว้เท่านี้ พอก่อนได้ไหมถ้าไม่อยากตาย"



   "ร้องเพลงไรดูพิกล"



   "ฉันรู้นะว่าแกพูดถึงอะไร  ฉันไม่ได้โมโหเรื่องที่แกคุยกับตาบ้าโรคจิตนั่นหรอก"



   "อะไรของแก  ฉันไม่ได้หมายความว่างั้นซะหน่อย  ฉันจะบอกว่า แกอ่าโกรธฉันเรื่องที่ฉันไม่หันไปตอนเรียกต่างหาก" ฉันเรียกแกตอนไหนวะ



   "-_-;"



    "ร้อนตัวหรอ" แกจับผิดฉันหรอไง ไม่คุยด้วยแระ



   "ไปกินข้าวกัน แกไปนั่งเปนเพื่อนฉันด้วยหละ"  แล้วฉันก้อลากไอ้ฟ้าไปที่โต๊ะอาหาร และเราก้อแยกกันไปซื้อข้าว  กินข้าวก่อนแล้วนะไปซะนาน ไม่ไหว หิววววว อ้า ปึกกกกกกกกก เฮ้ย ข้าวหกอดแหรกเลย ใครเดินชนวะ ทั้งเจ็บตัวและเจ็บใจใครวะ



    "อ้อ นึกว่าใครที่แท้ก้อแกเองอ่าหรอ" ฉันหันไปพูดกับไอ้จำปี



    "มีอะไร คิดจะมาหาเรื่องฉันหรอ"



    "ป่าวนี่  ฉันแค่จะบอกกับเทอว่า ฉันยังดูดดื่มกับโอมอยู่ แกอย่าคิดหละ ที่จะเข้ามาแทนที่ฉัน มันยากเกินไปแล้ว  ฉันเข้าใจเค้าผิด  นึกว่าเค้าจะทิ้งฉัน"



    "เหมือนพี่ฉันใช่มะ  คนอย่างเทอหนะ ใครดูก้อรู้ไปทำโน่นทำนี่มา  แต่ก่อน ตาตี่เป็นแป๊ะยิ้ม จมูกไม่มีคั่นตา ไปทำมาหมดเลยนี่ ทำไมไม่รู้จักไปเปลี่ยนนิสัยตัวเองบ้างหละ เปลี่ยนหน้าตามันไม่พอหรอก อย่างเทอตายแล้วเกิดใหม่สักสิบรอบคงจะสวยขึ้นฉันขอแนะนำนะ  จำไว้ด้วย ถ้าหน้าตาเทอดีมานานแล้วอ่า  พี่ฉันคงไม่เอาเทอไปเปนคนรับใช้หรอก คงจะเอาเทอไปทำเมียมากกว่า แล้วอีกอย่างถ้าเทอไม่ไปทำหน้าตามา  หน้าตาเทอก้อคงเหมือนกับผีตายซากตัวนึงนั่นแหละน่า"

  

      ฉันเหนยัยนั่นทำท่าจะกรี๊ด  คงเจ็บใจสินะ  ฉันไม่ยอมเทอง่ายๆหรอก ยัยแรดดด





     เพี้ยยยยยยยยยยย



      

    เอะ  ทำไมฉันถูกนังนั่นตบแล้วไม่เจ็บเลยหละ  ชาก้อไม่ชา   เฮ้ย  ไอ้ฟ้ามารับตบแทนฉัน    เพื่อนเลิฟ  หนอย อีนี่ทำฉัน ฉันไม่ว่าแต่ถ้าแกทำเพื่อนฉัน  แกจะสะกดเปนคำเดียวคือคำว่า  ต-า-ย  แกเจอดีแน่  ฉันรีบวิ่งเข้าไปจิกหัวอีนั่น  แล้วก้อนั่งค่อมเตรียมตัวตบ



       เพี้ยยยยยยยยยยยยยยยยยย



     "ตบนี้สำหรับที่แกทำเพื่อนฉันเจ็บ  จำไว้"  


           เพี้ยยยยยยยยยยยยยยยยยย



    "ตบนี้สำหรับที่แกเจตนามาตบฉัน จำไว้" 
    

            เพี้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย



     "ตบนี้สำหรับที่แกเดินชนฉัน จำไว้" 


             เพี้ยยยยยยยยยยยยยยยยยย


     "ตบนี้สำหรับที่แกทำให้ฉันไม่มีอารมณ์กินข้าว จำไว้"


               เพี้ยยยยยยยยยยยยยยยยยย



     "ตบนี้ฉันไม่รู้เหมือนกันว่าตบแกทำไม แต่ฉันหมันไส้ จำไว้นะแก"  สะใจจิงว้อยยยยยยแกทำฉันไว้มาก



     "ไปกันเถอะฟ้า อย่าไปอยู่กับไอ้พวกที่มันร่านผู้ชายเกินเยียวยาเลย" แล้วฉันก้อพาไอ้ฟ้าไปทำแผล  ไม่คิดเลยนะเนี่ยว่าถูกตบคร้งเดียวเลือดซิบเลย ท่าจะเจ็บนะเนี่ย



    "แกมารับตบแทนฉันทำไมวะ"ฉันถามไอ้ฟ้าขณะที่กำลังทำแผล



    "ก้อเรา โอ๊ย เบาๆหน่อยดิ  แรงยังกะควาย โอ๊ย ก้อเรามันเพื่อนกันนี่ถ้าไม่ช่วยกันแล้วจะไปช่วยหมาที่ไหน โอ๊ย" แกสมแล้วที่เปนเพื่อนรักฉันรักแกหวะ  





        เมื่อเทอเหงาขึ้นมาเมื่อไร คิดถึงใครที่ไหน   คิดเหมือนกันกับฉันหรือป่าว



                  อ้าว  โทรศัพท์  ใครโทรมาวะ   อ้าวไอ้ต่ายนี่หน่า  สงสัยคงโทรมาตามให้ไปเรียน



    "ฮัลโหล  ต่ายหรอ"



   "เออ อยู่ไหนเนี่ย"



    "อยู่ห้องพยายม เอ้ย พยาบาล"



    "เฮ้ย  ไปทำไรอ่า"



    "ไอ้ฟ้าถูกตบ ก้อเลยพามันมาทำแผล"



    "ใครทำว้า"



    "จะใครหละ อีจูเรียอ่าเดะ แมร่ง... แมร่ง โคตรเลวเลยอ่า"



    "โอ๊ยยยยยยยย ไอ้มัก อย่ากดเดะวะ เจ็บ" ยัยฟ้าร้อง



   "โทดที เผอิญโมโห"



    "นี่ถ้าแกอยากฆ่ามัน แกคงเอาฉันไปหมกส้วมหละมั้ง" โหย คิดได้ไงวะฟ้า



    "เอางี้  เดี๋ยวแกก้อปล่อยไอ้ฟ้าไว้แล้วมาเรียนก่อนโอเคนะ เดี๋ยวจองที่ไว้ให้ เดี๋ยวบอกครูให้ด้วยว่าไอ้ฟ้าไม่สบาย" เออก้อดี



    "โอเคเดี๋ยวเจอกันนะ"



    "เฮ้ย ฟ้าเดี๋ยวไปแล้วนะ  แกนอนนี่แหละ"



    "เออ โชคดี" และแล้วฉันก้อออกจากห้องพยาบาลมาอย่างรีบเร่ง  จะถึงป่าววะเนี่ย  โธ่เว้ย แมร่งอยู่ตั้งชั้น 6 ลิฟท์มีก้อไม่ให้ขึ้น โธ่ เหนื่อยแต่เช้าเลยยยยยยย  แฮ่ก ๆ ๆ ๆ เฮ้ยทำไมประตูเลื่อนไม่ได้วะ  ล็อกหรอ  อ้าว เฮ้ยบ้าน่า  เฮ้ยไม่ออกอ่า พวกข้างในมันขำกันทำไมวะ  มาเปิดสิ  นั่งเป็นหินอยู่ได้ จึก จึก  ใครมาจิ้มหลัง  เฮ้ย นั่นมันไอ้โอโม่นี่หว่า



   "ทำไมเปนไรหรอ" โธ่  ไอ้โง่ถามมาได้ ก้อเปิดประตูไม่ออกไง แค่นี้ก้อดูไม่ออก



   "อย่าโง่น่า  ประตูมันล็อกไม่เหนหรอไง" นั่นทำหน้างงอีก



   "บ้าน่าเทอบ๊องหรือป่าวอ่ามันล็อกซะที่ไหนเล่า" นายนั่นพูดเสร็จก้อเลื่อนประตูอีกฝั่งหนึ่งออก  อ้าว แป่วววว  หน้าแตกซะแล้ว   ขอเวลาไปเย็บหน้า  3  นาที แล้วกัน  ทำไมฉันโง่แบบนี้นะ แงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ



   "ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก" โหขำทั้งห้องเลยนะ



   "เทอนี่เป๋อมากเลย" เรื่องฉัน ทำไมฉันถึงได้ เป๋อแบบนี้นะ ตาโอโม่ก้อยิ้มอยู่นั่นแหละตลกหรอไง



   "อย่ามาขำนะ ตาโอโม่พลัส สูตรหมองเก่าเป็นขาวใหม่(แกโฆษณาทำไมวะ:ผู้แต่ง)"



   "นี่อย่ามาว่าพี่โอมของฉันนะ" ใครอีกวะ อ้อ ไอ้นกนี่เองอะไรของมันเนี่ย



   "พี่โอมขา บินนี่ว่าเราไปหาที่นั่งคุยกันเถอะคะ" บินนี่หรอ ต๊าย เปลี่ยนชื่อตัวเอง อีนะกะ



   "มัก ทางนี้" เออขอบคุณที่เรียก คราวหลังไม่ต้องก้อได้นะไอ้ต่าย



   "ทำไมเอาแต่บึ้งอ่ามัก" แกโง่หรือป่าวเนี่ย



   "ก้อฉันทำเรื่องขายหน้าไว้อ่าเดะ แกไม่รู้หรอไง"



   "แหะๆ ก้อรู้"



   "เออแกนังนก เปลี่ยนชื่อเป็นบินนี่ได้ไงวะ คาใจหวะ"



   "มันอ่าบอกว่า มันจะเปลี่ยนชื่อแล้ว ความจิงว่าจะเอาเบริดดี้ แต่มันบอกว่าทะแม่งทะแม่งก้อเลยเอาบินนี่อ่า"



   "โห งั้นฉันเรียกมันว่านะกะก้อแล้วกัน"



   "มันมีความหมายด้วยหรอ" แกโง่จังเลยนะต่าย



    "นะกะ ก้อคือ หน้าเปนกะไงเล่า แค่นี้ก้อคิดไม่ได้"



   "ฉันไม่ฉลาดเหมือนเทอนี่" เออดีนะที่แกชมฉันไม่งั้นตายยยยยย





      ออดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด





   "เฮ้อเลิกเรียนซะที เราไปหาไอ้ฟ้ากันเหอะ"  แล้วเราก้อไปลากไอ้ฟ้าออกจากห้องพยาบาล  แล้วเราก้อแยกกันกลับบ้าน



   "ไอ้มักโว้ยยยยย"ใครเรียกวะเสียงโคตรคุ้น



   "ไอ้มักนังหมูปักกิ่ง หยุดเดินเดี๋ยวนี้" โห หมูปักกิ่งมีคนเดียวแหละที่เรียกฉัน ไอ้พี่สปาขาเป๋  เดี๋ยวนี้นะไม่ค่อยจะเหนหน้าอยู่บ้านซักเท่าไหร่ไปเที่ยวอยู่ได้ ถ้าชวนเราไปเราจะไม่ว่าเลย(มันโกรธพี่มันเรื่องอะไรกันแน่:ผู้แต่ง)



   "มีไรพี่สปาขาเป๋"



   "ป่าวหรอกแค่อยากบอกว่าแกรีบ กลับบ้านไปทำอาหารวันนี้ฉันจะกินข้าวบ้าน"  อ๋อ นึกว่าจะให้กลับด้วยที่แท้ ก้อใช้งาน โด่เอ๊ย กลับบ้านคนเดียวก้อได้วะ  นี่แหนะ ไอ้กระป๋องแป๊ปซี่บ้า นี่แหนะ ข้ามถนนดีกว่า  เฮ้ย  เนิน





            โครมมมมมมมมมมมมมมมมมมม



           เอี๊ยดดดดดดดดดดดดด



        แงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ไอ้บ้าเอ๊ย เฮงซวย เฮงซวยที่สุดเลย   ไอ้เนินบ้า   เจ็บชิบเป๋งเลย   เฮ้ย  ขำกันทั้งถนนอีกและอยากจะบ้าตาย   โอย ตูดเขียวแน่ๆเลย  





    "นี่ ทำไรมาจับกบเล่นกลางถนนหรอไง"ใครวะเสียงคุ้นๆ



    "เฮ้ย ไอ้โอโม่พลัส" อายตายเลยฉัน



    "555555+ ว่าแล้วว่าต้องเปนเทอเลยขำเต็มที่  ลุกขึ้นมาได้แล้วนั่งตูดเขียวอยู่ได้"  นายนั่นพูดแล้วยื่นมือมาให้จับ เรื่องไรจะจับลุกเองได้



   "หุบปากเน่าเหม็นของนายไปเลยไป"



   "กลับกับฉันป่าวเดี๋ยวไปส่ง"  จะหลอกฉันหละสิ



   "ฉันกลับเองได้"



   "เถอะน่าเดี๋ยวไปส่งจะได้กลับเร็วๆไง"



   "เรื่องไรเล่า พี่ด่าตายเลยอ่า"



   "เอาเปนการทดแทนบุญคุณที่ฉันไม่ขับรถชนเทอ" เฮ้อ บุญคุณหรอ ฉันเปนพวกถือคติ  บุญคุณต้องทดแทน ความแค้นต้องชำระซะด้วย เออก้อได้วะจะได้ไม่มีบุญคุณต่อกันอีก  แล้วถ้ามันหลอกฉันหละ



   "ไม่อ่าไม่มีวัน นายจะหลอกฉันไปทำมิดีมิร้ายใช่มะ" อย่าคิดว่าไม่รู้ทัน



    "เทอใช้อะไรคิดเนี่ย  ฉันไม่ปล้ำเทอหรอกน่า ถ้าจะทำทำไปนานแล้ว อีกอย่างหุ่นเทอก้อตรงเด่เปนไม้บรรทัด ไม่น่าพิศวาสเอาซะเลย" หลอกด่าฉันหรอหนอยแหนะ  ฉันก้อไม่คิดเอานายไปทำพันธุ์เหมือนกันแหละน่า เอาก้อเอาวะเพราะที่มันพูดก้อถูกหุ่นฉันไม่น่าพิศวาสจิงๆ



   "ก้อได้ แต่เราไม่ติดหนี้อะไรกันแล้วนะจำไว้"  แลเวหลังจากนั้นเราก้อนั่งรถไปด้วยกันเรื่อยๆ แต่รู้สึกตัวอีกที ฉันก้อมานอนซบตานั่น ซะแล้ว  น่าอายชะมัด แถมยังถูกล้อว่านอนน้ำลายยืดอีก  เฮ้อ ฉันว่า ตานี่ก้อมีข้อดีเหมือนกันแฮะ คงต้องมองตานี่ใหม่ซะแล้ว  แต่วันนี้ฉันอยากบอกว่า ทำไมฉันถึงซวยซ้ำซวยซ้อนซวยซ่อนเงื่อนอย่างงี้นะ











<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<





                     พบกันอีกแล้วนะคะ   แหะๆ  ก้อมีชีวิตจิงอีกแล้วคับพี่น้อง   ไอ้เรื่องเปิดประตูนี่แหละ เป๋อเลย    เดี๋ยวจะรีบคิดตอนใหม่ๆ แล้วมาอัพใหม่นะคะ  คงจะคิดเนื้อเรื่องไม่ค่อยออกแล้วแหละค่า  คงช้า หน่อยนะคะ  แต่อย่าทิ้งกันหละ เพราะไงจะต้องเอาเรื่องนี้ให้จบให้ได้เลยคอยดูสิ อยากบอกว่าถ้าชอบเรื่องนี้หละก้อช่วยเลื่อนเม้าส์ไปที่+5ได้ไหมคะเม้นกันด้วยยิ่งดีคะ ถือว่าขอร้องนะคะ    ไว้พบกันตอนหน้าคะ  อย่าลืมเปนกำลังใจให้ด้วยนะคะ  เรื่องแรกเลย