สาวห้าวสุดเซ่อ ดันมาเจอรัก

ลำดับตอนที่ #7 : Lesson 7

                หนุ่มฮ๊อตของโรงเรียนถูกแฟนสาวบอกเลิกพร้อมตบหน้าทำให้ชายหนุ่มเจ็บทั้งกายและใจดังภาพ







                ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก    คิดแล้วขำ  ฮาสะใจจริงๆ  สงสัยมั้ยว่าใครเปนคนเขียนข่าวนี้  อยากบอกว่าฉันเองหละ  ถ่ายเอง เขียนเองเปนไงสุดยอดใช่มั้ยหละ และฉันจะเอาภาพพวกนี้ไปโปรยตามสนาม (แกเลวมากไอ้มัก:ผู้แต่ง) แจกคนเดินผ่าน  แปะตามบอร์ดของแต่ละตึกแปะตามกำแพงให้ทั่วตามต้นไม้ด้วย   555555+ แกเสร็จแน่  บังอาจนัก เล่นกะใครไม่เล่นมาเล่นกะมักกะโรนีรู้จักฉันน้อยไป    แว้ววววววว



       "ไอ้มักเปนไรวะเหนนั่งถืออะไรก้อไม่รู้แล้วก้อยิ้มอยู่นั่น"      ไอ้ฟ้าพูดขึ้น  โธ่ขัดจังหวะความสุข



       "ฉันว่าเอามันไปโรงพยาบาลบ้าเหอะหวะ" ไอ้ต่ายอยากตายหรอ  แต่ไม่เปนไรคนมันอารมณ์ดี  5555+



       "เฮ้ย เปนไรของมันวะ ด่าแล้วยังยิ้ม ฉันจะบ้าตาย" แกอย่าเพิ่งตายไอ้ฟ้าแกต้องมาดูฝีมือนักข่าวมืออาชีพอย่างฉันทำข่าวก่อนให้ไอ้สองตัวนี้อ่านประเดิมเลยดีกว่าแล้วจะใช้ให้มันไปแปะด้วย



     "เฮ้ย เพื่อนเลิฟทั้งสอง"



    "มีไรให้ฉันช่วยอีกหละ" รู้ทันนะไอ้ต่าย



    "ฉันมีข่าวมาให้พวกแกอ่านด้วย ฉันทำกับมือนะแก"ขออวดก่อน เบี่ยงเบนความสนใจเดี๋ยวมันไม่ช่วย



    "โห/โห" แหมแกพร้อมกันเชียวนะ



   "นี่แหละข่าวนี้มันทำให้ฉันไม่ต้องคัดเลือกเข้าชมรมพอยื่นให้พี่เค้าดูเค้าก้อรับเลย"



   "ข่าวไรเอามาดูดิ  พูดอยู่ได้น่ารำคาญ"  ยัยฟ้าพูดเสร็จ   ก้อแย่งใบปลิวที่ฉันทำมาไปดูเลย ทำไมไอ้พวกนี้มันไร้มารยาทกันจังเลย(รู้สึก รู้สึกเหมือนแกจะมีมารยาทนะ-_-;:ผู้แต่ง)



   "เฮ้ยยยยยยย/เฮ้ยยยยยยย" โห เฮ้ยพร้อมกันเชียว  เนื้อคู่กันหรอไงเนี่ย



   "เปนไรอึ้งในความสามารถของฉันหละสิ"



   "แกไปเอาข่าวพี่เค้ามาจากไหนเนี่ย"  5555+ อึ้งหละสิแก



   "ก้อคือเรื่องมันเป็นอย่างงี้ ตั้งแต่สมัยพระเจ้าเหาแล้ว คือว่าฉันเกิดเปนลูกไพร่หนะ"



   "แกเอาย่อๆดิ จะบ้าเหรอเล่าแบบนี้ 10 ปีก้อฟังไม่หมด เล่นเล่าซะตั้งเมื่อชาติก่อน-_-;"  เหอะๆ



   "โทดทีเหอะๆ เผอิญดูหนังอินไปหน่อย คือเรื่องเปนงี้#$*^%$()_+)((*&^%^$$@$$^@!!!$^"  และฉันก้อเล่าให้มันฟังหมดเลยตั้ง แต่ฉันบังเอิญไปเจอจนถึงตอนนี้



   "อ๋อ/อ๋อ" กว่าจะอ๋อได้ฉันพูดไป 2 รอบ มีเพื่อนโง่ก้ออย่างงี้แหละ(แกฉลาดตายเลยนะ:ผู้แต่ง)



   "อ๋อแล้วก้อช่วยกันทำมาหากินหน่อย"



   "ช่วยไร" ไอ้ฟ้าพูดขึ้น



   "ก้อช่วยฉันแปะ แจก ใบปลิวนี่ไงเล่า"



   "อ้าวไมฉันต้องช่วยแกด้วยอ่า" ยัยต่ายช่วยพูดอีกหลังจากเงียบมานาน



   "ก้อฉันเล่าเรื่องให้แกฟัง 2 รอบเลยนะเพราะฉะนั้นแกต้องช่วยฉันฐานที่ฉันเปลืองน้ำลาย(ไม่งกเลยนะแก:ผู้แต่ง)"



   "โด่ก้อได้วะแมร่ง/โด่ก้อได้วะแมร่ง"เจ้าสองตัวนั้นพูดพร้อมกัน  ฉันเพิ่งรู้นะเนี่ยว่ามีเพื่อนก้อดีเหมือนกันมีไว้ใช้ได้ด้วย  นึกว่าดีแต่ถ่วง (ฉันว่าแกต่างหากที่ถ่วงพวกฉัน:ฟ้า/ต่าย)



   "รับหน่อยค่า"ฉันค่อยๆเดินแจกไปทั่วร.ร.ส่วนยัยฟ้าแปะตามต้นไม้ ยัยต่ายแปะตามบอร์ดของแต่ละตึก



  ..............................................................................................................................................................................
                                             #|มาทางฝ่ายโอม|#


   "คนนี้จริงๆด้วยเหมือนเลยหละ" ผมเริ่มรู้สึกสงสัยตัวเองแล้วนะเนี่ยว่าเดินไปที่ไหนก้อมีแต่คนมอง รู้สึกผมจะดังกว่าเดิมนะ แถม เวลาเค้ามองผมเค้าก้อจะมีกระดาษอยู่ที่มือด้วยสิ ชักจะงงแล้วสิ ไรวะงง



   "ไอ้โอมเว้ย" เอะนั่นมันไอ้โก้นี่ เรียกมาแต่ไกลเชียว



   "มีไรวะ"



   "เฮ้ย เกิดเรื่องใหญ่แล้ว"แล้วมันอะไรเล่า



   "ทำไม"



   "มาดูนี่เดะวะ" อยู่ๆไอ้โก้ก้อพาผมมาที่บอร์ดของแต่ละตึก เฮ้ยนั่นมันรูปตอนที่พี่จูเรียบอกเลิกนี่หว่า ไรวะมีฉากตบด้วย ใครถ่ายวะ ถ้าจับได้จะเฉือนคอขาดเลยคอยดู ความจิงแล้วผมไม่ได้จะบอกพี่จูเรียซะหน่อยว่าจะเลิกด้วยก้อเค้าหุ่นออกจะเซ็กซี่
หน้าอกก้อบึ้มไม่เหมือนยัยแสบหมูตอนนั่นหรอก นมแบนเปนไม้กระดานเลย  เหอะๆ



   "ใครถ่ายวะ"



   "มีคนบอกว่าเปนพวกน้องม.ปลายปี1ที่สมัครเข้าชมรมใหม่อ่ามันแอบถ่ายไว้ได้หวะ"ใครกันวะมันแน่มาก



  "ไอ้เด็กนั่นมันชื่ออะไร"



   "เค้าบอกว่าชื่อมักกะโรนีหวะ"หา  ยัยหมูตอนอีกแล้วหรอจะแก้แค้นฉันงั้นสิ  หึหึ ได้เหนดีกันแน่ ฉันไม่ยอมเทอง่ายๆหรอก



...................................................................................................................................................................................
                                      ^+มาให้ไอ้มักเล่าต่อ+^




        และแล้วในที่สุดพวกเราก้อ แจก แปะ ปะ กันจนหมดได้ เฮ้อเหนื่อยเปนบ้าเลยหวะ โหเพื่อนฉันนอนทับกันเป็นพะยูนเกยตื้นเลย



   "เหนื่อยว้อย/เหนื่อยว้อย" มันทั้งสองพูดพร้อมกันอย่างดัง  เออฉันรู้ฉันก้อเหนื่อยเหมือนพวกแกแหละ แต่สะใจหวะ 5555+ โอ๊ย ไม่มีแรงแม้แต่จะหัวเราะ  ขอพักซักงีบเหอะ  และแล้วฉันก้อไปเปนพะยูนเกยตื้นกับพวกมันต่อในห้องพยาบาล  แอบหลอก'จารย์ว่าไม่สบาย   ง่วงจะตายอยู่แล้วววววว  และแล้วโลกนี้ก้อมืดมิด ดับวูบบบบบบ



      ....

      ...

      ..

      .



    "ไอ้มักโว้ยยยตื่นนนน" ใครเรียกวะอ้อ ไอ้เพื่อนเลิฟนี่หน่า อิอิ



    "มีไร"



    "พี่โอมอ่าเค้าล่าตัวแกอยู่เพราะฉะนั้นแกต้องหนี" หา ตัยหองแล้ว   ไปแล้วโว้ย กลัวววว(แกกลัวมันด้วยหรอวะเหนแต่ละครั้ง:ผู้แต่ง)



   "ยัยแสบบบบ" จ๊ากมันเจอแล้ว  ตาย ตาย ตาย  ทำไงดีวะเนี่ย  เออ ห้องสมุดดีกว่ามันไม่กล้าทำอะไรชัวเพราะเค้าห้ามเสียงดัง 5555+เสร็จฉันแน่   เจอแล้ว ไปแล้วนะไอ้โรคจิตฉันไม่อยู่ให้แกฆ่าฉันง่ายๆหรอก  ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ต้องแอบเข้าล็อคหนังสือมันจะได้งง  เฮ้ยมันเหนนี่หว่าตามมาแล้วด้วยไปแล้ววิ่งงงงง





       เอี๊ยดดดดดด



  เบรคแบบหัวจะทิ่มอยู่แล้ว  ป๊าบบบบบ  สงสัยหละสิเสียงไรเสียงไอ้โรคจิตนั่นแหละมันเบรคไม่ทันเลยวิ่งมาชนหลังฉัน  



   "เทอเบรคทำไมไม่บอก" อีตาบ้าไม่รู้เรื่องอะไรเลยใช่ไหมอาจารย์ยืนหัวโด่อยู่เนี่ย  ฉันคิดว่าที่ตานี่ไม่เหนเพราะฉันบังอาจารย์มิดเลย ฉันก้อเลยหลีกทางให้ตานี่เหนเต็มตา



   "ตายหละ" เพิ่งรู้เหรอ



      



           ฮือๆๆๆๆๆๆๆๆๆ  ทำไมฉันซวยซ้อนซวยซ้ำซวยกะหล่ำปลีแบบนี้(ฉันรู้สึกว่าไอ้กะหล่ำปลีมันเกี่ยวไรด้วยเนี่ยงง:ผู้แต่ง)ทำไมหนะหรอต้องมาจัดหนังสือหนะสิถามได้ ดีนะจัดแค่ซีกขวามือ  เชอะจัดคนเดียวจะไม่ว่าเลย  ดันมาจัดกะไอ้โรคจิต เนี่ย  แถมอาจารย์ยังทิ้งให้อยู่กันสองคนด้วย



   "นี่เทอ  จะแกล้งฉันไปถึงไหน"อยู่ๆตานั่นก้อถามขึ้น



   "ถ้านายไม่จูบฉัน ฉันก้อไม่ทำนายหรอกจำไว้"



  "งั้นหรอ อือ ตกลงฉันผิดใช่มะ"



   "ใช่สิ ฉันไม่ผิดอยู่แล้ว"



   "งั้นทำไมเทอโง่แบบนี้ " เน้นคำว่าโง่จังนะ



   "นี่ มาด่าฉันทำไมบ้าหรอ"



    "เทอบ้าหรอวิ่งมาที่ห้องสมุด"



    "แล้วนายหละวิ่งตามมาทำไม ถ้านายไม่วิ่งตามมาก้อไม่ต้องมาจัดหนังสือหรอก"



   "แล้วถ้าเทอไม่เข้ามามันก้อไม่เกิดเรื่อง" โทดฉันอีก



   "อ้าวก้อนาย..."



   " ฮะแฮ่ม คุยกันอยู่ได้เดี๋ยวก้อให้ไปจัดอีกซีกนึงหรอก" ขอโทดก้อได้คะไม่คุยแล้ว



   "เชอะ/เชอะ" แล้วสองคนเชิดใส่กัน แล้วก้อต่างคนต่างจัดหนังสือ ฉันจัดไปก้อบ่นไปคนเดียวตามภาษฉัน แต่อยู่ๆก้อมีหมามาขัดจังหวะ



   "บ่นเปนยัยแก่อยู่ได้" แหนะ นายนี่มาจัดหนังสือใกล้ฉันทำไมอุตส่าห์หนีมาแล้วนะเนี่ย จะมากวน teen ฉันอ่าดิ



   "เรื่องของฉันไปไกลๆเลย" ฉันพูดพลางใช้มือดันไอ้โรคจิตออกไป



   "ไม่ไปซะอย่างมีไรมะ" มีแน่



   "ฉันไปเอง(นึกว่ามันจะด่า:ผู้แต่ง)" สงสัยอีกว่าทำไมฉันไม่ด่ากลับก้อแบบว่ากลัวโดนไปจัดหนังสือซีกซ้ายหนะเพราะฉันด่าเสียงดัง



       เฮ้อ    กว่าจะจัดเสร็จเล่นซะเหนื่อยเลย    อยากนอนต่อจังเลย(นอนจุจิงๆเลยนะแก:ผู้แต่ง)  อ้าว     อาจารย์เรียกและ



   " เปนไงเหนื่อยมั้ย" ไม่เหนื่อยมั้งคะ



   "ถ้ามาวิ่งอีกได้จัดหมดแน่หึ"  ค่า หนูเข็ดแล้วววว



   "ถ้าวิ่งไปมาแล้วชั้นหนังสือล้มทับจะว่ายังไงฮะ" หนูคงไม่เด็กขนาดนั้นคะ



   "ไปได้แล้วอย่าทำอีกนะไม่งั้นจัดหมดทั้งห้อง"  ค่า





              แล้วฉันก้อเดินแยกจากนายโรคจิตนั่น  แต่ก่อนไปฉันก้อแอบแลบลิ้นใส่นายนั่นไปหนึ่งครั้ง  แต่นานนั่นก้อทำยิ้มๆ  เหมือนไม่รู้ร้อนรู้หนาวสงสัยจะชินแล้วมั้ง  เหอะๆ  ก้อดีเหมือนกัน   กลับบ้านเราพี่รออยู่ ฮ้าวเพลียจัง   พอถึงบ้าน ฉันก้อนึก
 ถึงแต่หน้านายโรคจิตอยู่นั่นแหละ หลับตาก้อคิด  อยากจะบ้าตายยย  ทำไมต้องเหนแต่หน้านายนั่นนะ เฮ้อรีบนอนดีกว่า ออกไปจากความคิดของฉันเดี๋ยวนี้นะ  ยังไงก้อไม่ออกแฮะ  เอาเถอะฉันยอมแล้วฝันเหนนายก้อได้ zzZzZzZ









<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<









        เจอกันอีกแล้ว  คราวนี้ก้อคะ  เรื่องที่เกี่ยวกับห้องสมุดนั้นเปนเรื่องจิงไม่อิงนิยายคะ  เจอกับตัวจัดหนังสือไปซีกนึง ก้อวิ่งเล่นกับเพื่อนหนะคะ  4  คน  แหะๆ    ยังไงก้อช่วยโหวตให้หน่อยนะคะ  เม้นด้วยนะคะ  เม้นมากๆเลยอยากทราบคำติชมคะ  พบกันใหม่ตอนหน้านะคะ  บายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย