สาวห้าวสุดเซ่อ ดันมาเจอรัก

ลำดับตอนที่ #14 : Lesson 14

       "ฉันต้องการให้เทอทำตามคำสั่งฉัน เปนเวลา 7 วัน"



       "อือได้ เฮ้ย จะบ้าหรอ 7 วันนะ ไม่ใช่ 7 ชั่วโมง"  ตาบ้าเอ๊ย   โรคจิตหรอไงกันนะ



       "ก้อ 7 วันหนะสิ  ไปเช็คประสาทหูซะบ้างนะเทอหนะ " นายก้อควรไปเช็คประสาทสมองเหมือนกันนะ



       "วันเดียวได้ป่ะ"



       "เทอจะบ้าหรอ 7 วันเหลือ 1 วันเนี่ยนะ ฉันไม่ได้ลด 75% เปนราคาผ้าเช็ดหน้านะ"



       "3 วันแล้วกัน" ต่อมันไปเรื่อยๆ เดี๋ยวมันก้อให้เอง



       "ฉันลด 10% 5 วันขาดตัว ไม่มีต่อแล้ว" อะไรของมันวะ



       "4 วันก้อได้นะ"



       "7 วันเหมือนเดิม" เฮ้ย  ไม่อาวง่า



       "งั้น 5 วันก้อได้"



       "อือ ดีมาก"



       "คนบ้าอะไรเอาเปรียบชะมัดเลย" ฉันบ่นกับตัวเอง



       "เทอพูดว่าอะไรนะ"



       "ป่าวจ้า" หูดียิ่งกว่าหมาอีก อุตส่าห์พูดเบาที่สุดแล้ว



       "งั้นเทอก้อถือกระเป๋าซะ" นายนั่นพูดเสร็จแล้วก้อโยนกระเป๋ามาให้ฉันถือ  มันแบกควายมาตัวนึงหรอไงเนี่ย หนักชะมัดเลย   พรุ่งนี้ต้องมีข่าวหน้าหนึ่งออกมาว่า เด็กสาวถูกกระเป๋าทับตายแน่เลย



       "นี่ เค้ามีแต่ผู้ชายถือกระเป๋าให้ผู้หญิงนะ ไม่ใช่ให้ผู้หญิงมาถือกระเป๋าให้ผู้ชาย"



       "แต่ฉันจะให้เทอถือให้นี่มีปัญหามะ" มีแน่ แต่ไม่ใช่ตอนนี้ อย่าถึงตาฉันบ้างก้อแล้วกัน  



       "เจ้าค่ะ ไม่มีปัญหาหรอกเจ้าค่ะ"  แล้วฉันก้อเดินตามตานี่ไปเรื่อยๆ  



       "นี่นายเรียนตึกไหนแน่เนี่ย เดินมานานแล้วนะ" ฉันพูดเสร็จ ตานั่นก้อหยุดเดินอย่างกะทันหันทำให้ฉันเบรคไม่ไม่ทัน แล้วเดินไปชนหลังตานั่นอย่างแรง เจ็บเปนบ้าเลย



       "นายจะหยุดเดินก้อบอกฉันหน่อยตาบ้า"



       "ก้อเทอถามฉันนี่"



       "แต่มันไม่จำเปนต้องหยุดเดินนี่"



       "เออน่า ฉันเรียนตึก 4 อ่านะ" หา  อีตาบ้า



       "แต่ฉันเรียนตึก 1 นะ" มันคนละโยชน์กันเลยนะ



       "เหอะน่า"



       "แต่นี่มันจะเข้าเรียนแล้วนะ"



       "แล้วไง ไม่เกี่ยวกับฉันนี่"



       "แต่มันเกี่ยวกับฉันนี่ นายจะพูดหมาๆแบบนี้ไม่ได้นะ" ตาผงซักฟอกบ้า



       "ทันไม่ทันก้อคิดเอาเอง แต่ตอนนี้ตามฉันมา" อย่าถึงทีฉันบ้างจะเอาคือให้สาสมเลย คอยดู ฉันขอคาดโทษนาย แล้วฉันก้อเดินตามตานั่นมาเรื่อยๆจนถึงดาดฟ้า  ตาบ้านี่มีเรียนบนดาดฟ้าหรอไงกัน



       "นี่นายขึ้นมาบนดาดฟ้าได้ยังไงกัน"



       "ทำไมฉันจะขึ้นมาไม่ได้หละ"



       "นายไม่เหนป้ายที่ติดอยู่นี่หรอไง" ตาบอดหรอไงกัน



       "เหน แล้วไงหละ"



       "นายโง่โดยธรรมชาติหรือแกล้งโง่กันแน่" ป้ายเค้าติดทนโท่ ว่าห้ามคนขึ้นมา



       "เทอมีสิทธิอะไรมาด่าฉันโง่"



       "ก้อสิทธิที่เปนเพื่อนร่วมโลกไง แล้วนายมีเรียนบนดาดฟ้าหรอไงกัน"



       "ป่าว"



       "แล้วนายขึ้นมาทำไม"ฉันถามอย่างสงสัย



       "...." นายนั่นเงียบแล้วทำหน้าเจ้าเล่ห์ อย่าบอกนะว่านายพิศวาสหน้าอกไข่ดาวอย่างฉันหนะ



       "นายคิดจะทำไรอ่า" ฉันพูดอย่างหวาดระแวง แต่อยู่ๆนายนั่นก้อเอามือมาตบหน้าฉันเบาๆ 2-3ที แล้วก้อพูดว่า



       "ตื่นได้แล้ว ยัยอกกำแพงเมืองจีน ฉันไม่พิศวาสเทอหรอกน่า ถ้าเทอมี...เอ่อ.." นายนั่นพูดแล้วหน้าแดงแปร็ดเลย  ฉันเลยรู้ว่ามันจะวิจารณ์หน่มน้มฉันแน่นอน



       "พอไม่ต้องพูดแล้ว แล้วนายพาฉันมาทำไม"



       "มาดูไอ้นี่ไง" พอนายนั่นพูดจบก้อแอบไปเอาอะไรบางอย่างออกมาจากข้างเสา  พอนายนั่นเอาเจ้าสิ่งนั้นออกมาฉันจึงรู้ว่ามันคือหมานั่นเอง  เปนหมาพันธุ์ชิสุ ผูกจุกซะด้วย ตัวสีดำแกมขาว  น่ารักทีเดียวเลย



       "นี่นายเอาหมาเข้าโรงเรียนงั้นหรอ  แล้วเอามันมาไว้บนดาดฟ้าอีก"



       "ก้อเพราะว่าโรงเรียนไม่ให้เอาเข้ามาฉันถึงต้องเอามันแอบไว้นี่ไง อย่าโง่น่า" ด่าฉันซะงั้น



      "แล้วเจ้านี่ชื่อไรอ่า" ฉันพูโล้วก้อเอามือไปลูบหัวเจ้าชิสุตัวนั้น



      "ก้อไม่รู้เหมือนกัน ฉันว่าจะให้เทอช่วยตั้งชื่อให้หน่อย"



      "งั้นชื่อคิดตี้แล้วกัน" ชื่อนี้น่ารักดีน่าจะเหมาะ



      "เทอจะบ้าหรอหมาตัวผู้ให้ชื่อคิดตี้บ้าหรอ" อ้าว  ก้อไม่บอกก่อน



      "งั้นชื่อ โอมก้อดีนะ" พอฉันพูดสร็จตานั่นก้อหันมาทำตาโหดใส่ฉันทันที      



      "ชื่อมักกะโรนีดีกว่า" ตาบ้า  บังอาจมาเอาชื่อฉันไปตั้งชื่อหมา



      "ชื่อโอมดีกว่า"



      "มักกะโรนีดีที่สุด"



      "ต้องชื่อโอม"



      "มักกะโรนีต่างหาก"



      "โอม"



      "มักกะโรนี"



      "เอะ ก้อบอกว่าโอมไง"



      "แต่ฉันบอกว่ามักกะโรนี" แล้วนายให้ฉันมาช่วยตั้งชื่อเจ้านี่ทำไมกัน



      "งั้นชื่อเคแล้วกัน" ฉันยอมแพ้ก้อได้ ชิ



      "แล้วทำไมต้องชื่อเคด้วย"



      "ก้อฉันชอบกินเคเอฟซีนี่หน่า"



      "ก้อได้เพราะฉันก้อชอบกินเหมือนกัน"



      "ว่าไงเจ้าเค" ฉันพูดแล้วก้อเล่นกับเจ้าเค



      "นี่เทออย่าเอาไปเล่นคนเดียวสิ" นายนั่นพูดแล้วดึงเจ้าเคไปเลย



      "นี่ ฉันก้ออยากเล่นเหมือนกันนะ" แล้วฉันก้อดึงเจ้าเคกลับมา  แต่นายนั่นก้อดึงเจ้าเคกลับไป



      "นาย เอามานี่เลย" ฉันดึงเจ้าเคกลับมา แต่นายนั่นก้อดึงกลับไปอีก โมโหแล้วนะตาบ้า  แต่ตอนที่นายนั่นดึงเจ้าเคไป  เจ้าเคกระโดดหนีไปก่อนทำให้ฉันล้มทับตัวนายนั่น  ทำให้หน้าฉันกับตานั่น ห่างกันแค่คืบเดียวเท่านั้น  ทำไมฉันต้องรู้สึก  อายด้วยนะ  ตอนนี้หน้าฉันคงแดงเหมือนลูกตำลึงแน่ๆเลย ฉันรีบลุกขึ้นมาแล้ววิ่งไปหาเจ้าเคทันที  แต่เจ้าเคก้อดันหลับไป ซะแล้ว  ฉันก้อเลยมานั่งชมวิวแล้วตานั่นก้อเดินมานั่งข้างๆ  



      "นี่ขอถามไรอย่างดิ" ฉันพูดขึ้น



      "อะไรหละ"



      "นายชอบนังจูเรียนั่นจิงหรือป่าว ฉันสงสัย"



      "ก้อไม่ได้ชอบนี่"



      "อ้าวแล้วนายคบกับยัยนั่นทำไมกัน"



      "ก้อ ฉันแค่สนองความต้องการของเค้าก้อเท่านั้นเอง"



      "งั้นก้อหมายความว่า"



      "ใช่เค้าต้องการนอนกับฉัน" ตาบ้านี่ถ้าจะสำส่อนพอๆกับพี่ฉันเลยแฮะ



      "งั้นหรอ"



      "ใช่ ฉันว่าจะเลิกคบกับเค้าแล้วหละ"



      "ทำไมหละ"



      "ก้อฉันคิดว่าฉันมีเป้าหมายใหม่แล้วหนะสิ" นายนั่นพูดแล้วก้อมองหน้าฉัน  ทำให้ฉันทำอะไรไม่ถูก แล้วหมอนั่นก้อค่อยๆเลื่อนหน้าเข้ามาใกล้ฉันเรื่อยๆ  ฉันจึงรีบหลับตาลง  ฉันรู้สึกว่าฉันคงหน้าแดงน่าดูเลยทีเดียว ขณะที่ปากฉันแล้วเค้าจะประกบกัน เสียงออดก้อดังขึ้น  ทำให้ฉันกับเค้า ต่างกระโดดไปกันคนละฝั่ง  แล้วต่างคนต่างก้อหน้าแดง ฉันไม่เข้าใจตัวเองจิงๆเลย  ทำไมฉันไม่ขัดขืนเค้ากันนะ



      "ไปเรียนกันได้แล้วแหละ" นายนั่นพูดแล้วก้อเดินไปเรียนทันที  งั้นฉันไปเรียนบ้างดีกว่า  พอไปถึงห้องเรียน เพื่อนเลิฟทั้งสองก้อหน้าเครียดกันใหญ่



      "ไอ้มักแกไปไหนมา" ยัยฟ้าพูดขึ้น ฉันจะถือว่ามันเปนคำทักทายแล้วกัน



      "ก้อป่าว ไปเดินเล่น" ฉันตอบแบบหน้าด้านๆ



      "แกไปรู้จักคนหล่อๆได้ไงเนี่ย" อะไรของมัน ไอ้ต่ายก้อเอาแต่อ่านหนังสือ



      "คนหล่ออะไรของแกวะ"



      "ไม่ต้องมาไขสือ ไอ้ฝรั่งที่ชื่อ มูลอ่า" อ๋อ  ไอ้ฝรั่งบ้านั่นนี่เอง



      "ทำไมเค้าแค่อยู่ชมรมเดียวกับฉัน"



      "ให้มันจิงเหอะ ฉันว่าเค้ามาจีบแกแน่ๆเลย"



      "ทำไมแกคิดงั้นวะ"



      "ไม่งั้นเค้ามาหาแกทำไมแต่เช้า"



      "เค้าคงมาเอางาน"



     "เออ ให้มันจิงเหอะ" ฉันไม่ค่อยสนใจคำพูดของยัยฟ้าซักเท่าไหร่หรอก  แต่ฉันไม่เข้าใจตัวเองอยู่ดี ว่าทำไมไม่ขัดขืน  งงกับตัวเองจิงๆเลย





         ออดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด





      แล้วแล้วช่วงเวลาอันสงบสุขก้อมาถึง  ได้กลับบ้านซักทีนึง   เมื้อยจิงๆเลย  บิดขี้เกียจซักหน่อย  เฮ้ออออออออออออ





    "เรียนเสร็จแล้วหรอ" ไม่ต้องสงสัยว่าเสียงใคร นายผงซักฟอกไงเล่า



    "อือ แล้วนายมาทำไรเนี่ย"



    "อะเอาไป"นายนั่นพูดแล้วโยนกระเป๋ามาให้ฉันนี่ฉันไม่ใช่ทาสนะ



    "แล้วนายจะพาฉันไปไหนเนี่ย"



    "ไปที่ชอบที่ชอบไง" เฮ้ย  นายนี่จะฆ่าฉันหรอ  ไม่นะ ฉันมีภาระนะ



    "นี่ฉันไม่ฆ่าเทอหรอกน่า ทำหน้าซีดไปได้"นายนั่นพูดขณะที่ฉันกำลังคิดไปไกล



    "แล้วนายจะพาฉันไปไหน"



    "ไปหาเจ้าเคไงเล่า"



    "อ๋อ ก้อไม่บอกแต่แรกหนิ" แล้วฉันกับตานั่นก้อขึ้นไปให้อาหารเจ้าเคบนดาดฟ้า



    "นี่ แล้วนายจะเอาเจ้าเคไว้บนนี้ตลอดเลยหรอไงกัน"



     "ก้ออาจจะเปนอย่างงั้น"







          เมื่อเทอเหงาขึ้นมาเมื่อไร คิดถึงใครที่ไหน คิดเหมือนกันกับฉันหรือป่าว





     เสียงโทรศัพท์ฉันเองแหละ  ใครโทรมาก้อไม่รู้  อ้อ   พี่ฉันเอง  สงสัยคงทำอะไรต่ออะไรเสร็จแล้ว





      "ฮัลโหล"



      "แกอยู่ไหนลงมาเดี๋ยวนี้"



      "เออรู้แล้วเดี๋ยวไปหา แค่นี้นะ"



      "ฉันต้องไปแล้วนะ"ฉันบอกลานายโอโม่



      "อือ เชิญ"











<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<







                สิ้นสุดไปอีกหนึ่งตอนนะค่ะ    จากความรู้สึกคิดว่าตอนนี้ยาวพอควรเลย   แหะๆ    ก้อใครที่เข้ามาอ่านก้อช่วย เม้นให้หน่อยนะค่ะ   แล้วก้อ+5ด้วยค่ะอย่าลืมนะค่ะ   อ้อ  แล้วก้อสวัสดีปีใหม่ค่า  Happy  New  Year 2006   ปีใหม่นี้ก้อขอให้เริ่มต้นสิ่งดีๆในชีวิตนะค่ะ  มีความสุขมากๆ แล้วก้อไม่มีโรคภัยมาเบียดเบียนนะค่ะ  เจอกันตอนหน้าค่ะ