สุดทราย ปลายฟ้า

ลำดับตอนที่ #1 : สุดทราย ปลายฟ้า ตอนที่ 1

เวิ้งทะเลสีดำทะมึนเห็นเพียงพรายน้ำสีเงินสะท้อนเกลียวคลื่นลูกแล้วลูกเล่า เรือยางลำหนึ่งค่อยๆ โต้คลื่นอย่างเงียบกริบและอดทน ภายในเรือคือหนุ่มฉกรรจ์ร่างกายกำยำแปดคน ทุกคนล้วนพรางหน้าด้วยสีดำจนเห็นแต่ลูกกะตาเคร่งเครียดวับวาวอยู่ในความมืด อาวุธครบมือวางอยู่ข้างลำตัว ลำแขนแข็งแรงต่างจ้วงพายผ่านเกลียวคลื่นอย่างนุ่มนวลแต่รวดเร็ว เพื่อพาเรือยางเคลื่อนไปสู่เป้าหมายตามช่วงเวลาที่ได้ถูกระบุไว้

                คนที่นั่งหน้าเรือยางโบกมือเป็นสัญญาณเมื่อเห็นเป้าหมายอยู่ไกลๆ ตรงกับพิกัดที่ได้รับแจ้ง เท่านั้น พายก็ถูกวางลง ฝีพายแต่ละคนมองหน้ากันก่อนคว้าอาวุธและหย่อนตัวลงน้ำอย่างเงียบเชียบ

                ระยะทางจากเป้าหมายห่างจากเรือยางโขแต่ไม่เป็นปัญหาสำหรับพวกเขา อุปกรณ์ดำน้ำครบครันทำให้การเคลื่อนตัวทำได้อย่างสมใจโดยที่เรือขนสินค้าลำเล็กที่ล่องกลางน้ำยามราตรีอย่างย่ามใจ ไม่ได้เฉลียวคิดว่าหายนะกำลังคืบคลานมาจากใต้ผืนทรายเบื้องล่าง

 

          “อ้าว ทอมมี่ ไหนเดวิดบอกว่าจะมาเองคราวนี้” คนทักส่งเสียงฉงน ทันทีที่เรือเร็วสองลำแล่นมาพบกันข้างเรือขนสินค้ากลางลำน้ำ สะพานเหล็กถูกวางไว้ที่กราบเรือ คนทักซึ่งอยู่ในชุดกางเกงแค่เข่าเสื้อฮาวายดูเหมือนนักท่องเที่ยวชายทะเลทั่วไปพาร่างท้วมเหยียบกราบเรืออย่างทะมัดทะแมง โดยมีชายฉกรรจ์ตามหลังไปติดๆ ถึงสองคน

                คนชื่อทอมมี่ไม่ตอบคำถาม หากกระโจนจากเรือเล็กพรวดเดียวก็แตะกราบเรือ เขากวาดสายตาคมกริบไปทั่ว

          “เรียบร้อยดีไหม” ทอมมี่ถามชายร่างผอมเกร็งที่เดินเข้ามาหาอย่างนอบน้อม

          “ครับนาย”

          “ของอยู่ไหน”

                ทันทีที่ชายร่างผอมเกร็งชี้มือ ชายหนุ่มก็ตรงเข้าไปในเคบินเรือทันทีโดยมีคนร่างท้วมที่ทักแต่แรกตามไปติด ๆ

          “ไหนเดวิดว่าจะมาเอง ฉันมีเรื่องต้องคุยกับเขา” คนร่างท้วมเริ่มหงุดหงิดเมื่อไม่ได้คำตอบที่ต้องการ ตวัดตามองชายหนุ่มอย่างไม่ชอบใจ ทอมมี่คือมือขวาของเดวิด พ่อค้าที่เขาติดต่อขอซื้อสินค้าเป็นประจำ เป็นที่รู้กันว่าเดวิดหาตัวได้ยากนักในระยะหลังและมักส่งมือขวาคนนี้ประสานงานอยู่เนืองๆ แต่เขาแจ้งล่วงหน้าว่าต้องการพบกับเดวิดเอง เพราะมีใบสั่งสินค้าล๊อตใหญ่ที่จำเป็นต้องคุยกับเจ้าตัว

                ในเคบินเรือแสนแคบมีกองถุงปุ๋ยวางซ้อนอยู่เต็ม ร่างล่ำสันของทอมมี่เริ่มออกแรงย้ายกระสอบปุ๋ยออกโดยมีคนเรือร่างแกร็นคนเดิมเข้ามาช่วย ส่วนเด็กเดินเรืออีกสองคนนั้นออกไปรอข้างนอกตามคำสั่ง

                เดวิดกระจายสินค้าสู่มือเขาด้วยวิธีการนี้มาหลายปี ทันทีที่สินค้ามาถึงประเทศเพื่อนบ้าน มันจะถูกบรรจุอย่างแน่นหนาและถูกลำเลียงโดยรถของทางการ อาศัยบารมีต้นสังกัดทำให้ไม่มีใครกล้าตรวจค้นว่ารถเหล่านั้นขนถ่ายอะไรมาบ้าง เมื่อถึงชายทะเล สินค้าพวกนั้นก็จะถูกขนใส่เรือขนส่งลำเล็ก ดูผาดๆ คล้ายเรือประมงของชาวบ้านแล่นผ่านน่านน้ำเข้าสู่ทะเลไทย ทั้งสองฝ่ายจะนัดกันกลางลำน้ำอย่างเช่นครั้งนี้ เพื่อตรวจนับสินค้าให้ตรงกันทั้งสองฝ่ายก่อนที่เรือจะแล่นสู่ปลายทาง จากนั้นคนของเขาจะมารับของต่อไป

          “เดวิดอยู่ไหน กลิ่นไม่ค่อยดีรู้บ้างหรือเปล่า” เขาถามคนที่ยังคงย้ายกระสอบปุ๋ยชั้นล่างสุด มือแข็งแรงชะงักเพียงนิดเดียวเท่านั้น แล้วถุงปุ๋ยใบสุดท้ายก็ถูกย้ายออกเผยให้เห็นบานประตูลับที่ต้องใช้ชะแลงงัดบานไม้เก่าเมื่อบานไม้ถูกงัดออกทั้งหมดจึงเห็นสินค้าวางเรียงแน่นขนัดภายใน

                คนร่างท้วมในชุดฮาวายตาเป็นประกายวับ ลืมคำถามที่เริ่มต้นเมื่อตัวอย่างสินค้าถูกส่งมาถึงมือ

          “ดีมาก” เขาหัวเราะถูกใจขณะตรวจสินค้าพยักเพยิดให้ชายฉกรรจ์ที่ตามหลังมาอีกสองคนตรงเข้านับจำนวนสินค้าที่เหลืออย่างรู้หน้าที่ ระหว่างนั้น มีแสงไฟลำใหญ่สาดกระทบลำเรือจนคนบนเรือต้องหยีตา แล้วเสียงเครื่องยนต์ก็แล่นใกล้เข้ามา ใกล้เข้ามา

          ร่างท้วมแตะที่เอวด้วยสัญชาติญาณ แต่ไม่นานต่อมา มือที่อวบจนหาข้อนิ้วไม่เจอก็ลดลง

          “อะฮ่า มีคนถามถึงฉันหรือ” คนพูดก้าวขึ้นบันไดเรือแจกยิ้มกว้างมาถึงในเคบิน ทิ้งให้ผู้ติดตามอันได้แก่คนขับเรือเร็วหนึ่งคนและชายฉกรรจ์อีกสองคนรออยู่ในเรือ

                และดูเหมือน บนเรือจะมีความโกลาหลอันน่าครื้นเครง จนทำให้ ท้องน้ำสีดำสนิทถูกละความสนใจไปชั่วขณะ

                เสียงทักทายระคนหัวเราะแว่วลงมาถึงท้องน้ำดำมืด แสงจันทร์ส่องกระทบผิวน้ำจนเห็นเงาบางอย่างลอยตะคุ่มโผล่พ้นผิวคลื่นไม่ถึงคืบ จากบนเรือที่สว่างด้วยแสงไฟทำให้ยากที่จะมองเห็นสิ่งผิดปกติเหนือผิวน้ำนั่น แต่สำหรับเงาตะคุ่มที่ลอยคออยู่ไม่ห่างนั้น ต่างส่งสัญญาณผ่านแววตาเคร่งเครียดที่วับวาวอยู่ในเงามืด

                มันเป็นแววตาของนักล่า