คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : alcoholism ? 2
เมื่อฉันมองเธอ ก็เกิดรอยยิ้มและเสียงหัวเราะ
เหมือนกับคนโง่อยู่เสมอ
บางทีความรักของฉันอาจจะกำลังจะเข้ามา
และมันก็เป็นคุณ …
คุณ คือผู้ครอบครองหัวใจของฉัน
.
“น้องคนนี้เป็นตัวแทนประกวดเดือนของคณะเรา และในฐานะที่แกเป็นอดีตเดือนมหาลัยคนเก่า พวกฉันคาดหวังกับการเทรนของแกมากนะคีย์”
“สวัสดีครับ ผม .. ชเว มินโฮ ยินดีที่ได้รู้จักครับคีย์ฮยอง”
และนั่นก็เป็นสาเหตุให้ คิม คิบอม ต้องมานั่งหน้ามึน ทำตัวไม่ถูกอยู่ในตอนนี้ ยิ่งหันไปเห็นคนตัวโตกว่าจับสายตาอยู่ที่ตัวเองแล้วยิ่งพาลให้ปากคอแข็งจนพูดไม่ออกเอาดื้อๆ
“พี่คีย์ครับ ..”
“ห .. ห๊ะ” ขานออกไปแล้วอยากตบปากตัวเองแรงๆ ที่เผลอหลุดเสียงตะกุกตะกักแบบคนสติหลุดลอยไปให้อีกคนได้ยิน แต่ดูท่าทางว่ามินโฮคงจะไม่ใส่ใจอะไรนัก เพราะนัยน์ตาโศกทรงเสน่ห์ก็ยังคงทำหน้าที่กวาดสำรวจทั่วใบหน้าของคนตัวเล็กอยู่อย่างนั้นจนคีย์ชักจะประหม่าลงไปทุกที
“พี่เป็นเดือนจริงๆ เหรอครับ”
“………. !?”
และหน้าตาเหลอหลากับไอ้อาการตื่นตกใจแบบนั้นก็ทำให้อีกคนยิ้มกว้าง
“ก็หน้าตาน่ารักอย่างกับผู้หญิงเสียขนาดนี้ .. ผมเลยคิดว่าตำแหน่งดาวน่าจะเหมาะกับพี่มากกว่า”
การเข้าไปอยู่ข้างๆ เธอนั้นแสนง่ายดาย
แต่ยิ่งฉันกำลังเข้าไปใกล้ทีละก้าว
ฉันก็ไม่สามารถออกห่างจากเธอ
แต่ยิ่งฉันกำลังเข้าไปใกล้เธอมากเท่าไร
ฉันก็ยิ่งรู้สึกกลัว
เพราะฉันไม่อาจจะหยุดความรักนี้ได้อีกแล้ว
.
ตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ที่คีย์เคยชินกับการมีมินโฮเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในชีวิต
ตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ที่คีย์เคยชินกับการมีมินโฮอยู่ข้างๆ
แล้วตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ …
ที่อดีตเดือนมหาวิทยาลัยเผลอตัวเผลอใจรักเดือนมหาวิทยาลัยคนนี้เข้าเต็มเปา
“ฮยองรู้จักจูฮยอนไหม”
เจ้าของชื่อเงยหน้าจากบทละครของคลาสแอคติ้งขึ้นมาทำแก้มพองลมอย่างใช้ความคิด ก่อนเหน็บปากกาสีเข้าข้างหูแล้วพยักหน้าหงึกหงัก
“รู้จักสิ … ดาวคณะนิเทศฯ ใช่ไหมล่ะ”
“ครับ” ว่าแล้วก็เลื่อนหน้าเข้าไปดึงเอาปากกาสีด้ามนั้นออก ก่อนจะใช้มันเคาะเข้าที่ข้างแก้มระเรื่อของคีย์เบาๆ พร้อมรอยยิ้มสดใสที่ตอนนี้ทรงอิทธิพลต่ออัตราการเต้นของหัวใจอีกคนเหลือเกิน
… มินโฮจะรู้ไหมว่าเขากำลังล่อให้คีย์ถลำลึกลงไปทุกที …
“ผมว่าจะจีบจูฮยอน …”
มีคนเคยบอกผมว่าถ้าเรารักใครสักคน
ก็ควรจะบอกเอาทุกความรู้สึกเหล่านั้นออกไป
เพราะความละมุนละไมอ่อนหวานแบบนั้น .. ไม่ใช่เรื่องที่ควรเก็บไว้
.
“เฮ้ย ! จีบเลย เดี๋ยวพี่ช่วยเอง”
.
แต่บางที … เก็บไว้อย่างนี้
เก็บไว้อย่างที่เคยเก็บมา …
มันคงดีที่สุดสำหรับผมแล้ว
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------
“ไม่เห็นคีย์บอกว่าพี่เลยว่ารู้จักไอ้เด็กนั่น” เจสสิก้าพูดเสียงเอื่อยๆ ก่อนหยิบแอปเปิ้ลเขียวเข้าปาก แล้วกดเล่นโทรศัพท์ในมือไปเรื่อยเปื่อย
“เรียนอยู่คณะเดียวกันตอนเทอมหนึ่งน่ะครับ แต่พอเทอมสองเขาก็ย้ายไปบริหารธุรกิจ” เสียงที่ตอบกลับมาก็เอื่อยพอกันจนคนเป็นพี่สาวแปลกใจ
“เป็นอะไรหรือเปล่าคีย์ เสียงไม่ค่อยดีเลย”
“เปล่านี่ครับ …” เอ่ยปฏิเสธไป พร้อมใช้วิชาแอคติ้งที่เรียนมาปรับสีหน้าให้เป็นปกติทันควัน “ว่าแต่พี่เถอะ ไปทำอีท่าไหนให้เขาลากออกมาแบบนั้น”
คนสวยหน้าง้ำลงทันทีเมื่อได้ยินคำถามจากปากน้องชาย
“เจอลูกค้าลวนลาม พี่เลยถอดคริสเตียน ลูบูแตงส์ฟาดเลือกกบปาก แล้วไอ้บ้านั่นก็โร่ไปฟ้องฝ่ายบุคคล”
ดวงหน้าหวานของคีย์เปื้อนยิ้มทันทีเมื่อนึกถึงภาพของพี่สาวบุญธรรมถอดรองเท้าราคาเป็นหมื่นที่หวงนักหวงหนาฟาดปากผู้ชายโชคร้ายคนนั้น
“พี่เลยโดนเรียกเข้าไปด่าเละ บอกเหตุผลยังไงไอ้เด็กปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมนั่นก็ไม่ฟัง เอาแต่อ้างสโลแกนลูกค้าคือพระเจ้าบ้าบออะไรนั่นอยู่ได้ พี่นี่ก็โคตรโมโหเลยอ่ะคีย์ แต่จะถอดรองเท้าข้างเดิมตบปากลูกชายเจ้าของห้างก็ใช่เรื่อง เลยเก็บอารมณ์ไว้มาเม้าท์กับเพื่อนข้างนอก แล้วทีนี้เว้ย … ซวยฉิบหายที่พี่ดันลืมปิดไมค์ตรงเคาน์เตอร์”
คราวนี้เด็กหนุ่มถึงกับขำพรืดออกมาอย่างยั้งไม่อยู่ เพราะหน้าตาเจสสิก้าตอนนี้ยับยู่ซีเรียสแถมยังทำมือไม้ประกอบชนิดที่ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าตอนนั้นเจ้าหล่อนจะเปล่งประกายรังสีอำมหิตออกมาขนาดไหน
“ขำอะไรยะคุณชายคิม”
“จุ๊จุ๊ … อย่าเหวี่ยงกับน้องสิครับคนสวย”
ว่าแล้วก็ยกสองแขนเล็กโอบรอบพี่สาวคนสวย ซุกหัวลงกับไหล่บางอย่างออดอ้อนน่ารักจนอีกคนอดระบายยิ้มเอ็นดูออกมาไม่ได้ สาวผมบลอนด์เกลี่ยนิ้วเข้าที่แก้มใสของน้องชายเบาๆ นึกถึงเรื่องเก่าๆ แล้วยิ่งอิ่มเอมในใจ
ตอนนั้นเจสสิก้าไม่ใช่ผู้หญิงที่มีอะไรเพียบพร้อมเหมือนในตอนนี้ แม้แต่ปัจจัยพื้นฐานอย่างผู้ให้กำเนิด .. เธอก็ไม่มี แต่หลังจากที่ชายหญิงคู่หนึ่งตัดสินใจรับเอาตัวเธอออกมาจากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า เด็กผู้หญิงตัวน้อยๆ คนนี้ก็เหมือนได้เกิดใหม่อีกครั้ง
เจสสิก้ามีทุกอย่างที่เด็กคนอื่นมี …
ครอบครัว
บ้าน
เสื้อผ้า
ห้องนอนของตัวเอง
เจสสิก้ามีทุกอย่างที่เด็กคนอื่นได้รับจากพ่อแม่ …
ความรัก
การศึกษา
การอบรมเลี้ยงดู
และยิ่งไปกว่านั้น …
เจสสิก้ามีน้องชายที่น่ารัก มีน้องชายที่บอบบางน่าทะนุถนอมให้ดูแล
แน่ล่ะ … น้องชายที่น่ารักคนนั้นก็คือเด็กผู้ชายที่กำลังโยกตัวเธอไปมาอยู่ตอนนี้ …
น้องชายที่น่ารักคนนั้นคือคีย์ … ผู้ชายที่เธอรักมากที่สุด สำคัญมากที่สุดในชีวิต
และเจสสิก้าก็สัญญากับตัวเองเอาไว้แล้วว่าจะไม่ยอมให้ใครมาพรากความน่าทะนุถนอมของน้องชายเธอไป
หรือถ้ากล้าคิด ก็ลองถามตัวเองดูก่อนว่ากล้าแลกกับรองเท้าลูบูแตงส์พร้อมน้ำหนักของสาวสวยประทับอยู่บนหน้าไหม ?
ถ้าตอบว่ากล้า … แม่จะจัดให้ชุดใหญ่ไม่เสียดายส้นรองเท้าเลยคอยดู
ความคิดเห็น