จากดินไปสู่ดาว

เนื้อเรื่อง

บทประพันธ์ โดย  ภัทรสารัช
แก้ไขและตรวจทาน  โดย ภัทรสารัช

    “เธอคงไม่รู้ว่า ผู้หญิงที่จริงแล้วลืมยาก ถ้าลองรักใครมาก ก็มักจะฝังใจ...” เสียงร้องเพลงของเด็กผู้หญิงคนหนึ่งดังมาไกลๆ เสียงใสๆ ไพเราะ จับหูน่าฟัง

    “พอได้แล้ว เลิกร้องได้แล้ว ไอเฟล พ่อไม่ได้ให้แกมาเป็นนักร้องนะ แกต้องเป็นนักธุรกิจ สืบต่อจากพ่อ!” ผู้เป็นบิดาตะโกนก้อง
    เขาไม่ชอบ และไม่อาจทำใจให้ชอบเลยสักครั้ง ที่ลูกสาวร้องเพลงและคิดจะเป็นนักร้องในอนาคต เขามองว่ามันไม่มั่นคง ไม่ถาวร หากแต่ อยากให้ลูกสาวคนเดียวคนนี้มีชีวิตที่ดี มีหน้ามีตาในวงสังคม

    เสียงใสๆนั้นเงียบไป คงไว้แต่ความเศร้าในแววตาของเด็กสาวคนนี้ ไอเฟล ลูกสาวคนเดียวของผู้บริหารชื่อดังคนหนึ่ง เธอเป็นเด็กสาวหน้าตาดี แววตาสีน้ำตาลเข้มสดใส เจิดจ้า กับผมสีเดียวกัน รูปร่างบอบบาง หากแต่มีเสียงร้องที่ไพเราะยิ่งนัก แต่ผู้เป็นพ่อไม่เคยคิดสนับสนุนให้เธอร้องเพลง

    และแล้ววันหนึ่งก็มาถึง ผู้เป็นบิดานั่งดูรายการถ่ายทอดสดทางโทรทัศน์ และก็ได้ยินเสียงผู้เข้าประกวดร้องเพลงคนหนึ่งที่คุ้นหูของเขา เธอเลือกร้องเพลงเศร้าบทหนึ่งที่จับใจคนฟังยิ่งนัก และเขาก็คิดว่า คนๆนี้เสียงดีจริง และแล้วเขาก็ต้องตกใจยิ่งกว่าเมื่อรู้ว่า เด็กสาวคนนั้นก็คือลูกสาวของเขา มันทำให้เขาปิดทีวีลงทันทีอย่างโมโห ไม่คิดว่าลูกสาวคนเดียวจะกล้าออกนอกกรอบที่เขาวางไว้

    “เธอคนเดียว ...เธอคือนางฟ้า ในใจ... คอยนำทาง คนที่อ้างว้าง เดียวดาย” เด็กสาวร้องเพลงไปเรื่อยๆ ไม่มีใครรู้หรอกว่า จริงๆแล้ว คนที่เป็นนางฟ้าของเธอ ก็คือ ครูที่โรงเรียนคนหนึ่ง ที่คอยบอกเธอไม่ให้ยอมแพ้ต่อความฝันของตัวเอง ครูอลิสยิ้ม ยิ้มอย่างภาคภูมิใจ ในตัวของลูกศิษย์คนเดียวของเธอ

    ลูกศิษย์ที่เธอปั้นมากับมือทั้งสองข้าง ที่สามารถก้าวมาร้องเพลงให้คนฟังอย่างภูมิใจ “หนูมีอะไรจะพูดกับคนดูไหมครับ” เสียงของพิธีกรหนุ่มถามขึ้น หลังจากที่ไอเฟลร้องเพลงจบ

    “ก็แค่อยากจะบอกว่า ไม่ว่าวันนี้หนูจะได้รับรางวัลหรือไม่ แต่อย่างน้อยหนูก็ได้ทำในสิ่งที่หนูใฝ่ฝัน และหนูก็พิสูจน์ให้พ่อเห็นว่า ไม่ว่าใครก็ไม่อาจขัดขวาง ความฝันของหนูได้” ทันทีที่พูดจบ เธอก็ลงจากเวทีไป
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
    “และรางวัลชนะเลิศจากการประกวดมิวสิคคอนเทสต์ เฟสติวัลในครั้งนี้ก็ตกเป็นของ .....” “น้องไอเฟล ในเพลง นางฟ้าในใจครับ” เสียงของพิธีกรประกาศก้อง ท่ามกลางเสียงปรบมือของผู้คนมากมายที่เข้าชม พร้อมกับรอยยิ้มกว้างของครูอลิส พร้อมกับหัวใจที่พองโตของไอเฟลเอง

    เมื่อไอเฟลกลับถึงบ้าน ผู้เป็นบิดาออกมายืนจังก้ารออยู่หน้าบ้านแล้ว “แกไปทำอะไรมา ทำไมไปร้องเพลง ฉันบอกแกแล้วใช่ไหม ห้ามร้องเพลง!” เขาเน้นเสียงชัดเจนตรงประโยคสุดท้าย

    “ทำไมคะ ทำไมพ่อถึงต้องเลี้ยงหนูให้เป็นอย่างที่พ่อฝัน พ่อก็มีความฝันเกี่ยวกับหนู พ่อเองยังมีความฝันได้เลย แล้วทำไมกันคะ ทำไมหนูถึงจะเลือกเดินตามฝันของหนูไม่ได้” เสียงของเด็กสาวเถียงกลับ “แก ... แก....” ผู้เป็นพ่อไม่รู้จะเถียงอะไร “แกมันเถียงคำไม่ตกฟากชัดๆ” เขาพูด หากแต่เด็กสาวไม่ได้อยู่ตรงนั้นแล้ว

    อีกครู่ใหญ่ๆ เธอลงมาพร้อมกับกระเป๋าเดินทางใบโต “แกจะไปไหน” เขาตวาดถาม “หนูจะไปตามทางของหนู พ่อจูงมือหนู ลากหนู ฉุดหนูมาในทางที่พ่อต้องการแล้ว และตอนนี้มันมีทางแยกอีกทางที่แยกออกไป หนูจะอายุครบ 20 ในปีหน้าแล้วและหนูก็อยากจะเลือกทางเดินชีวิตของหนูเอง”

    “แล้วสักวันแกก็ต้องกลับมา คุณหนูอย่างแกอยู่อย่างนั้นได้ไม่นานหรอก สักวันแกก็ต้องล้มลุกคลุกคลานกลับมาอ้อนวอนฉัน พ่อคะ หนูขอโทษ” เขาเลียนเสียงเธอตรงประโยคสุดท้าย

    “คนมีแต่ความสำเร็จอย่างพ่อ ไม่เคยแม้แต่จะล้ม ก็คงไม่รู้หรอกค่ะ ว่า คนเรายิ่งล้มมากเท่าไหร่ ก็ยิ่งไม่กลัวเจ็บมากเท่านั้น” เธอพูด ลากกระเป๋าเดินทางออกไปทิ้งให้ผู้เป็นพ่อยืนอึ้ง ตกตะลึงอยู่ตรงนั้น “ไอเฟล .... กลับมานะ กลับมา!!” เขาตะโกน หากแต่เธอไม่หันหลังแม้แต่จะกลับมามอง

    ณ วันนี้ ไอเฟลกำลังจะได้ออกเทปกับค่ายเทปชื่อดัง “น้องไอเฟลคะ มีคำถามหนึ่งที่เป็นข้อกังขาของใครหลายๆคน เกี่ยวกับเรื่องครอบครัวของน้อง พอจะให้คำตอบอะไรแก่เราได้บ้างไหมคะ” เสียงของพิธีกรสาวชื่อดังถาม ระหว่างการออกรายการโทรทัศน์ชื่อดัง รายการหนึ่ง

    ไอเฟลเล่าเรื่องคร่าวๆเกี่ยวกับพ่อของเธอให้ฟัง ซึ่งจับใจผู้ชมเป็นอย่างยิ่ง เรื่องราวของแม่ที่จากเธอไปด้วยโรคมะเร็งตั้งแต่เธอยังแบเบาะ เรื่องของครูอลิสผู้ใจดีที่คอยโอบอุ้มเธอเสมอมา เรื่องของคนมากมายที่ก้าวเท้าเข้ามาในทางชีวิตของเธอ บางคนอยู่ร่วมทางกันมาตลอด หากแต่บางคน เข้ามาแล้วผ่านไป

    “น้องไอเฟลเคยเสียใจไหมคะ ที่ออกมาทำงานเพลง” “เคยคิดนะคะ ที่จะกลับไปเป็นนักธุรกิจเหมือนที่พ่อฝัน แต่เมื่อย้อนกลับมาคิดถึงความฝันของตัวเอง ไอเฟลก็เลยเลิกคิดไป”

    “ไอเฟลไม่ได้กลัวที่จะมาเลือกทางสายนี้ ไม่เสียใจหากถ้าวันนั้นไอเฟลไม่ได้รางวัล หรือที่ไอเฟลทะเลาะกับพ่อ หรือแม้กระทั่งการประกวดอีกหลายเวที ไอเฟลแค่ดีใจที่อย่างน้อยไอเฟลก็ได้มีโอกาสทำในสิ่งที่รัก และก็อยากจะฝากถึงเพื่อนๆทุกๆคนที่ชมอยู่ให้เลือกที่จะก้าวในทางที่เราเลือกแล้ว แม้ว่าสักวันเราอาจจะต้องเจ็บ แต่อย่างน้อยก็ดีกว่า เราไม่ได้ก้าวไปไหนเลย” เสียงปรบมือกึกก้องให้กับเด็กสาวทันทีที่เธอพูดจบ

    เด็กสาวที่กล้าทำตามความฝันของตัวเอง เด็กสาวที่กล้าพอจะตัดขาดกับพ่อ
เพื่อความฝัน “หากกล้าที่จะมีความฝัน ก็จงกล้าที่จะทำตามความฝัน” เธอบอกกับใครๆอย่างนั้น

    ตอนนี้เธอกลับมาดีกับพ่อแล้ว ทั้งสองอาศัยอยู่ด้วยกันในบ้านหลังใหม่จากน้ำพักน้ำแรงของไอเฟล ครูอลิสซึ่งอยู่บนสรวงสวรรค์แล้ว คงภาคภูมิใจ กับก้อนดินธรรมดาๆก้อนนี้ที่เธอได้ปั้นมัน ให้ได้กลายเป็นดาว ประดับฟ้าอีกดวงหนึ่งแล้ว....     

                แล้วคุณล่ะคะ วันนี้คุณกล้าทำตามความฝันของคุณหรือยัง ?

จากผู้เขียนเรื่องนี้ ภัทรสารัช

สวัสดีท่านผู้อ่านค่ะ กับเรื่องสั้นเรื่องที่ 4 ในชีวิต และเรื่องที่สองในเว็ปเด็กดีนี้ เรื่องนี้แต่งให้น้องสาวไปส่งคุณครูที่ รร. ค่ะ และคิดว่าน่าจะลองเอามาลงเว็ปดู ก็เลยนำมาลงกัน เนื้อเรื่องง่ายๆคร่าวๆ ไม่ได้มีอะไรมากหรอกค่ะ ในส่วนนี้คงไม่รบกวนท่านผู้อ่านมากจนเกินไปนะคะ ขอบคุณค่ะ ที่อ่านมาจนถึงประโยคนี้และหวังว่าจะทนอ่านต่อไปอีกสักหน่อย ขอบคุณล่วงหน้าสำหรับทุกคอมเม้นท์และทุกคะแนนโหวตค่ะ อย่างไรก็ดี อย่าลืมกลับไปคิดนะคะว่า \"วันนี้คุณได้ทำตามความฝันของคุณหรือยัง\"

ด้วยจิตคารวะ,

ภัทรสารัช