[Fic baramos]ฟิค บารามอส โร&คิล

ลำดับตอนที่ #4 : รับน้องสยองขวัญ2(100%)

"เอาล่ะ!!แบ่งกลุ่มกันเรียบร้อยแล้วก็จะอธิบายกฏกติกาง่ายๆให้ฟังนะ"เสียงของโรเวนทำให้รุ่นน้องทุกคนหันไปมองอย่างสนใจ

"เรามีเวลาให้จนถึงเย็นของพรุ่งนี้ในการตามหาสิ่งของต่างไที่อยู่ในป่าและออกมาจากป่าให้ได้ส่วนเรื่องตอนกลางคืนจะนอนยังไงนั้นคิดกันเอาเอง^^แล้วก็ใบรายการสิ่งของนั้นอยู่กับพวกรุ่นพี่ประจำกลุ่มเรียบร้อยแล้ว พวกเขาจะอธิบายรายละเอียดให้ฟัง ขอให้น้องๆทุกคนโชคดี"โรเวนพูดและหายตัวไปทันทีทำเอารุ่นน้องที่มาใหม่อึ้ง ส่วนพวกรุ่นพี่ประจำกลุ่มนั้นชินกันเรียบร้อยแล้ว- -

"พวกเรารีบเข้าป่ากันเถอะเดี๋ยวจะไม่มีเวลาหาของนะ"โรพูดเรียกสติให้รุ่นน้องทั้งสามกลับมาอยู่ที่เดิม

"แล้วให้ทำอะไรบ้างหรอคะ?"เรเดียถามขึ้น

"อืม.....ให้หา.......เอ่อ...คิล เอาฝบรายการออกมาดิ"สิ้นเสียวงของโรคิลก็ควักใบรายการและเริ่มอ่านทันที

"ให้หาของ5ชิ้น อันแรกคือ หางของตุ๊กแกยักษ์ อันที่สอง ดอกกุหลาบดำ อันที่สาม ลูกตาของคากคก(??) อันที่สี่ ใบไม้สีทอง อันที่ห้า ขนของหมาป่าเคลเบลอส....??"เมื่อคิลอ่านจบทุกอย่างก็ตกอยู่ในความเงียบก่อนที่เสียงของไคร์จะดังขึ้นมาทันที

"เฮ้ย!!ให้หาขนของไอหมาสาม(แก้ให้แล้วนะคะ)หัวนั่นน่ะนะ!!ไม่อ๊าววววววว!!!!!!~"ไคร์ร้องโหยหวนทันทีโดยมีเรเดียเป็นลูกคู่อยู่ข้างๆ

"วางใจเถอะน่าาาาในกลุ่มนี้เคยมีคนไปฟัดกับหมาป่าเคลเบลอสมาแล้วไม่ต้องห่วงหรอก"โรพูดพลางเหล่มองคิล

เฮือก!!ไอนี่มันรู้ได้ไงว่ะ??

คิลหน้าซีดเป็นไก่ต้มลงถนัดตาเมื่อนึกตอนที่ตัวเองไปฟัดกับหมาสองหัวงี่เง่านั่นเพื่อเอาเลือดมาเป็นกระสัยยาให้ไอ้เฟริน

หวังว่าคราวนี้ขาจะไม่หักอีกรอบนะ- -;;;

"จริงอ่ะ??ใครหรอๆ*-*"ไคร์กับเรเดียถามขึ้นพร้อมกันพลางทำตาวิบวับ

"ฮะๆใครก็ไม่รู้สินะ เด๋วก็รู้เองแหละ ตามมาได้แล้ว"โรหัวเราะพลางเดินนำเข้ามาตามด้วยคิลและรุ่นน้องเดินตามไปติดๆ

"เราจะหาอะไรก่อนดี??"รีซิสท์นักเวทย์หนุ่มพูดน้อยเอ่ยขึ้นเป็นประโยคแรกของตอน

"นั่นสิ- -.."โรพึมพำเบาๆ

"หาดอกกุหลาบสีดำก่อนมั้ยคะ??เรเดียว่ามันน่าจะหาง่ายที่สุดนะ"เรเดียออกความคิดเห็น

"อืมก็ดีเหมือนกันนะ"โรพยักหน้าหงึกหงัก

"แล้วไอกุหลาบสีดำที่ว่าเนี่ยหน้าตามันเป็นยังไง??บอกมาเด๊ะ ไอ้ห้องสมุดเคลื่อนที่"คิลถามอย่างกวนโอ๊ยแต่โรนั้นเป็นลูกรับ(ยังไม่เลิก- -)ที่ดีเสมอจึงได้แต่ยิ้มน้อยๆกลับไป

"มันก็เป็นกุหลาบแหละ แต่มันมีสีดำ แค่นั้นเอง"โรตอบ

"อ๋อเหรอ-.-"คิลตอบรับ

"อืม........กุหลาบๆๆอยู่ไหนหนอออออ"ไคร์เดินมองซ้ายมองขวาก่อนที่จะเห็นอะไรบางอย่างอยู่ลิบๆจึงรีบเดินเข้าไปทันที

"เฮ้!!พวกเรา!!ชั้นเจออะไรแจ่มๆด้วยแหละมาดูเร้ววววววว"เสียงของไคร์ตะโกนขึ้นทำให้ทุกคนรีบวิ่งเข้าไปอย่างตื่นเต้นทันที

ว้าววววววววววววOoO

ทุ่งดอกกุหลาบหลากหลายสีกว้างงงไกลสุดลูกหูลูกตา

เพิ่งรู้ว่าในป่ามันมีที่แบบนี้ด้วย- -

"ชั้นว่าในนี้มันจะต้องมีกุหลาบสีดำอยู่แน่ๆเลยล่ะ><"ไคร์พูดอย่างตื่นเต้น

"อืม..งั้นเราแยกย้ายกันหาละกันนะ"โรออกความคิดเห็นซึ่งทุกคนตอบตกลง

คิลเดินไปหาตรงจุดที่คิดว่าไกลจากไอ้ขอทานกะล่อนนั่นมากที่สุด เพื่อความปลอดภัยของชีวิต- -

"เอ......อยู่ไหนนะ"คิลพึมพำเบาๆก่อนที่จะแหวกหากุหลาบในดงกุหลาบ(- -???)

แปะๆๆ

"คิลรู้สัมผัสอะไรแปลกที่มือที่กำลังซุกอยู่ในดงกุหลาบจึงเอามืออีกข้างนึงที่ว่างอยู่แหวกกุหลาบออกทันที

ทันทีที่เห็นฝ่ามือของตัวเอง คิลก็ได้พบว่ามือของเขาไปโดนอะไรบางอย่างที่ไม่ควรจะโดนซะแล้ว.......

ทางด้านโร

เฮ้อ~ไอ้คิลมันไปเดินคนเดียวมันจะเป็นอะไรมั้ยน้าาา

เอ๊ะ!?แล้วทำไมชั้นต้องห่วงมันด้วยล่ะ??

ช่างมันๆๆๆๆเลิกคิดๆๆๆ

โรสะบัดหัวไล่ความคิดของตัวเองเล็กน้อยก่อนที่จะลงมือควานหากุหลาบต่อ

ตึกๆๆๆๆๆ

เสียงอะไร- -??

โรหันไปมองด้านหลังที่มาของต้นเสียงก่อนที่ดวงตาสีเขียวมรกตจะเบิกโพล่งขึ้นอย่างตื่นตกใจ

"เผ่นโว้ยยยยยยยยยยยยยย"คิลตะโกนเสียงดังลั่นพร้อมกับวิ่งอย่างสุดชีวิตหนีไอ้สิ่งมีชีวิตบ้าๆที่ตามติดอยู่ข้างหลัง

ซึ่งสิ่งนั้นก็คือ!!

ต้นไม้กินคน- -..

เรรีทิซ มีขนาดเล็กเหมือนต้นหญ้าและรักสงบมากจึงจะพบเห็นได้ในป่าลึกปกติมันจะไม่ทำร้ายใครแต่ถ้าใครเอามือไปโดนหรือเผลอเหยียบ ต้นไม้ขนาดเท่าต้นหญ้าจะขยายใหญ่กลายเป็นต้นไม้กินคนที่แสนจะดุร้ายทันที

แล้วนี่ใช่เวลาที่เขาจะมาบรรยายมั้ยเนี่ย???

โรมองคิลตาค้าง

"ไอ้โร!!อย่ามัวยืนเฉยซะฟ่ะ!!ทำอะไรซักอย่างเด๊!!~"คิลเรียกสติของโรให้กลับมาที่เดิม ชายหนุ่มจึงรีบหยิบคทาออกมาและร่ายเวททันที

ตุ้ม!

บอลไฟขนาดใหญ่พุ่งเข้าใส่ต้นไม้ยักษ์ทันที แต่....

บอลไฟมันกลับถูกดูดเข้าไปในตัวต้นไม้แทน!!!ทำเอาขนาดของต้นไม้ใหญ่ขึ้น

เวรกรรม- -.........

"เฮ้ย!!!"โรต้องกลายเป็นผู้โชคร้ายวิ่งเผ่นคู่กับคิลส่วนรุ่นน้องทั้งหลายที่ได้ยินเสียงเอะอะโวยวายก็รีบโผล่หน้าออกมาทันที

=================
เหนื่อย- -...

มาเม้นกันเยอะๆหน่อยน้าาาาาาไม่งั้นไม่อัพจิงๆด้วย-3-
================
"เกิดอะไรขึ้น???"เสียงของไคร์ดังขึ้นทำให้คิลและโรหันไปมอง

ทำไมมันไปรวมกันสามคนฟะ!?บอกให้แยกย้ายกันหาไม่ใช่เรอะ???

"ตะ....ตัวอะไร??"เรเดียถามเมื่อเห็นตัวประหลาดที่วิ่งตามคิลกับโร

"เรรีทิซ......"รีซิสท์พูดขึ้นทำให้ทั้งสองคนหันไปมอง

"เรรีทิซ????คืออะไรหรอ??"เรเดียยิงคำถามเป็นคนแรก

"พูดง่ายๆมันก็คือต้นไม้กินคนนั่นแหละแต่มันจะมีลักษณะพิเศษคือดูดซับพลังเวทย์ให้ไปหล่อเลี้ยงร่างกายมันให้เจริญเติบโต จะฆ่ามันต้องสู้มือเปล่าหรือใช้ดาบเท่านั้น- -."รีซิสท์อธิบายยาววววว

ตูม!!!

"ชั้นว่าเราไปช่วยรุ่นพี่เขาดีกว่านะ"เรเดียพูดแล้ววิ่งนำออกไปเป็นคนแรกตามด้วยชายหนุ่มอีกสองคน

ฉับ!!!

คิลคว้ามีดสั้นออกมาจากที่ไหนสักแห่ง(ที่เก็บอาวุธเป็นความลับนะจ้ะ:คิล)และปาออกไปตัดก้านของต้นไม้อย่างแม่นยำ

วืดๆๆ

แต่ตรงส่วนที่ตัดไปมันดันงอกออกมาใหม่เนี่ืยซิ- -;;;

==============================
ทำไมไม่มาเม้นกันเลยยยยยยยยย
------------
จะไปเที่ยวสวิสเซอร์แลนด์แล้วจ้าาาาาาาาาบ๊ายบายเน้ิออออ
---------
กลับมาไทยแีร้วววววว
=================================
"ผมมาช่วยแล้วค้าบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ"ไคร์วิ่งเข้ามาอย่างรวดเร็วแต่ก็ีก้อนหินที่โผล่มาจากที่ไหนซักที่ขวางทางอยู๋ทำให้ชายหนุ่มสะดุดุหน้าทิ่มดินทันที

"ปะ...เป็นอะำไรมากมั้ย???"เรเดียถามอย่างหวาดๆเนื่องจากไคร์หน้าทิ่มพื้นไม่พอ หน้ายังไถลพื้นไปอีกด้วยนะนั่น= =;;

"ไม่เป็นไรๆสบายบรื๋อ~"ไคร์เงยหน้าที่ไร้รอยขีดข่วนขึ้นพร้อมกับพุ่งตัวไปยังต้นไม้กินคนทันที

นั่นคนแน่เรอะ=[]=!!??

"ดาบเขียวพยัค!!!"ไคร์เรียกดาบประจำตัวของตัวเองออกมา

หน้าตาดาบก็เหมือนดาบทั่วไปเสียแต่ตรงปลายด้ามมีเขี้ยวคมๆอยู่ทำเอาคนมองเจ้าของที่ควงดาบไปมากลืนน้ำลายเสียวๆว่าเขี้ยวนั้นจะไปเฉือนโดนข้อมือเข้า

ไคร์พุ่งไปยังต้นไม้กินคนพร้อมกับวาดดาบออกไปเป็นวงกว้างทำให้ต้นไม้ผ่าออกเป็นสองซีก

"วาวว=O="คิลมองอย่างอึ้งๆ

"โห*O*"เรเดียมองอย่างชื่นชม

แต่ทว่า.......

ต้นไม้มันประกบกลับเข้ามาเป็นเหมือนเดิม

แป่วววววววว

=()="<<สีหน้าของไคร์

=[]=!!!<<สีหน้าของเรเดียและคิล

=o=;;<<สีหน้าของโรและรีซิสท์

งานนี้ตายแน่!!!!!!!!

===============
จบการอัพเพียงเท่านี้ สวัสดีค่ะ(_ _)

----------
อัพวันละนิด จิตแจ่มใส
==================
"ว้ากกกกก/จ้ากกกกก/เฮ้ยยยยยย/กรี๊ดดดดดดดดดดด"และเสียงอื่นๆอีกมากมายที่คนเขียนพยายามสรรหามา= =

ทั้งหลบ ทั้งโดด ทั้งถีบ ทั้งฟัน ทั้งแทง ทั้งทะลวง ทั้งร่ายเวทใส่ ทั้ง....(พอเถอะ- -) ทำสิ่งใดๆก็ไม่อาจทำไอต้นไม้สุดถึกได้เลยแม้แต่น้อย

แต่พวกเขาลืมทำอย่างนึงก็คือ....!!!

เผา!!!!!!!

คนเขียนก็ปล่อยให้พวกมันโง่ต่อไป- -(ได้ข่าวว่าโรฉลาดนิ/ขอเรื่องนี้ให้โรโง่มั่งเหอะ หมั่นไส้มันมานานแระ - -++:Mead/=[]=;;)

"โว้ย!!แบบนี้ต้องเผาให้มันเกรียมเท่านั้นแหละถึงจะรอด!!"ไคร์ตะโกนออกมาอย่างหัวเสียพลางหลบกิ่งก้านสาขาที่ต้นไม้มันกวัดแกว่งไปมาอย่างสวยงาม(???)

ปิ๊ง!!

เสียงปิ๊งไอเดียสุดบรรเจิดของโรดังขึ้นในหัวสมอง(อันแสนฉลาด)

"ก็เผาซะเลยซิ"โรพูดทำให้ทุกคนหันไปมอง

"ยังไงว่ะ??ไม่เห็นหรอว่าต้นไม้นี่มันใช้เวทย์หล่อเลี้ยงตัวเองให้มันโตขึ้น"คิลพูด มือก็คว้าทั้งมีดสั้นทั้งดาบขึ้นมาฟันกิ่งไม้ที่มันปัดไปปัดมา

"พวกเรามี5คนก็อัดพลังเวทย์ใส่มันสิ- -ทำโง่ไปได้"ประโยคหลังนั้นโรพูดเบาๆแต่หูของนักฆ่ามันดีเฟ้ย!!คิดหรอว่าตรูจะไม่ได้ยิน!!

"ว่าไงนะ!!!"

"เปล๊า~"โรขึ้นเสียงสูงเล็กน้อยทำให้คิลมอง จ้องและเพ่ง(??)อย่างอาฆาต

"พวกพี่เลิกทะเลาะกันเถอะค่ะ ลองทำตามที่พี่โรบอกก็ไม่เสียหายอะไรนี่คะ??"เรเดียพูด

"อันนั้นเห็นด้วย"ไคร์พยักหน้ารับ

"เอคซอลเทียร์!!"รีซิสท์ไม่พูดเสนอความคิดเห็นหรือใดๆทั้งสิ้นแต่เรียกคทาออกมาเลย

คทาของรีซิสท์นั้นเป็นคทาสีขาวทั้งแท่ง มีลูกแก้วสีดำอยู่ข้างบนมีพู่สีขาวๆอยู่ข้างๆซึ่งก็ไม่ทราบเช้นกันว่าเป็นเส้นผมหรือขนของอะไร(เติมให้นะคะ^^") ตรงด้ามมีรอยสลักสีดำซึ่งมิอาจทราบได้ว่าเป็นอักขระอะไรเนื่องจากท่านพี่โรเขาไม่ได้บรรยาย(และคุณท่านก็ไม่ได้แจ้งมา) ยาวลงมาถึงปลายคทา

"คทาสวยดีนะนั่น ท่าทางจะแพง*-*"ไคร์ผู้ที่ไม่มีคทามีแต่ดาบ(ไม่ได้บอกคทามานิ-.-)มองด้ามคทาของชายหนุ่มตรงหน้าอย่างอึ้งๆ

"โซเ้ลริงค์!!"เรเดียชูมือขึ้นฟ้าพร้อมกับมีแสงสว่างสีขาวจ้าออกมา

แสงสีขาวค่อยๆมอดลงเผยให้เห็น............

เห็น...................

ไม่เห็นอะไรเลย- -

"อย่ามองแบบนั้นซิ ชั้นไม่ได้ใช้คทาแต่ชั้นใช้แหวนตะหากเพราะคทามันเกะกะ-3-"เรเดียตวัดสายตามามองอย่างขวาง เธอเรียกแหวนออกมานะไม่ได้เรียกคทาแล้วหน้าแตกเพราะมันไม่มีอะไรเลย= =

"หืม??"เมื่อไคร์ได้ฟังคำตอบของเรเดียก็ชะโงกคอไปดูที่มือขวาทันที

ตัวแหวนนั้นเป็นทองคำขาวลวดลายสลักเหมือนเป็นเถาไม้เลื้อยพันไปรอบตัวแหวน หัวแหวนเป็นลูกแก้วสีเงินข้างในดูขยุกขยุยเล็กน้อยเหมือนมีเส้นๆอะไรยัดอยู่(มีหางของยูนิคอร์นยัดอยู่ค่ะ= =. : เรเดีย)

"โห~ไม่เคยเห็นนะเนี่ยยย"ไคร์พูดอย่างสนใจ

"นี่!!ค่อยไปชื่นชมแหวนทีหลังได้มั้ย มาช่วยกันก่อน!!"เสียงของคิลดังขึ้นเรียกสติของน้องๆทั้งหลายพุ่งเป้าไปยังต้นไม้กินคนทันที

"เอาเลยนะ!!"โรเริ่มรำคาญตงิดๆเนื่องจากตอนที่น้องๆแสนน่ารักกำลังโม้กันอยู่นั้นทั้งเขาและคิลต้องกระโดดหลบไอ้ตัวบ้าบอที่มาตวัดกิ่งไม้ให้เฉี่ยวหัวเล่น

ทั้ง5ล้อมเป็นวงรอบต้นไม้หินคนก่อนที่จะเริ่มร่ายเวทย์ออกมาพร้อมกัน(ไม่มีความสามารถที่จะคิดมนต์ตอนร่ายเวทย์ได้ค่ะ)

วงแหวนไฟเริ่มปรากฏขึ้นที่รอบตัวของต้นไม้ยักษ์(ได้ข่าวว่ามันคือต้นไม้กินคน) ใบไม้สีเขียวเริ่มเปลี่ยนเป็นสีน้ำตาลแห้งกรอบเพราะความร้อน วงแหวนไฟค่อยๆบีบแคบเข้ามา

"กิ๊สสสสสส"ต้นไม้ร้องโหยหวนอย่างทรมาน(หา!?ต้นไม้ร้องได้ด้วยO_o) ลำต้นเริ่มแห้งเพราะน้ำระเหยออกก่อนที่จะกลายเป็นผุยผงในชั่วพริบตาพร้อมกับที่วงแหวนไฟได้ย่างสดผงต้นไม้นั้นตามไปด้วย(กลัวมันจะรวมตัวขึ้นมาใหม่)

"สำเร็จจจจจจจจฆ่ามันได้แล้ววววว"ไคร์กระโดดโลดเต้นอย่างดีใจ

ฟิ้ววววว

เอ๊ะ??เสียงอะไร

อะไรบางอย่างลงบนหัวของคิลทำให้เข้าตัวต้องหยิบคว้าลงมาดู

"เฮ้ย!!!นี่มันO_๐......!!!"คิลตาค้างเมื่อเห็นสิ่งที่ตัวเองหยิบออกมา คนอื่นๆก็เช่นกัน

มือขาวกำสิ่งๆนั้นไว้อย่างอึ้งๆ

ใบไม้บางๆดูไร้ค่า แต่เสียแต่สีของมันนั้นเป็นสีทองอร่าม!!

ใบไม้สีทอง!!!

"เราเจออย่างนึงแล้วววววว"เรเดียกระโดดเข้าไปกอดคอไคร์อย่างตื่นเต้นทำเอาคนถูกกอดคอนั้หน้าแดงซ่าน

"อ๊ะ!!โทดทีๆ>/////<"เรเดียรีบผล่ะตัวออกชายหนุ่มพร้อมกับขอโทษขอโพยเป็นการใหญ่พร้อมกับใบหน้าที่ขึ้นสีระเรื่อ(หึหึได้คู่ใหม่มาแล้ว- -++)

"นี่ก็ดึกมากแล้วนะ จะนอนที่ไหนกันดีล่ะ??"คิลหันไปถามขอทางผู้รอบรู้

"นอนที่นี่ก็ได้นิ"โรตอบ

"กลางทุ่งเนี่ยนะ??"คิลถามอีกรอบเพื่อความแน่ใจ

"เออ- -"โรตอบอย่างไม่ยี่หร่ะ

"งั้นนอนที่นี่ละกัน"ขณะที่คิลกำลังจะหันไปบอกน้องๆ

มันกางเต้นกันเสร็จเรียบร้อยแล้ว=[]=!!

"=O=;""<<<สีหน้าของคิล

"พวกน้องๆนี่สปิริตดีจังนะ หึๆๆ^^"โรตบไหล่คิลป้าบๆก่อนที่จะเดินออกไปทิ้งให้คิลยืนค้างอยู่ตรงนั้น

ทำไมวันนี้ไหล่มันบอบบางจัง??

"เฮ้อ~"คิลถอนหายใจเฮือกนึงก่อนที่จะเดินตามไปอย่างเซ็งๆโดยมีสายตาของใครบางคนจับจ้องอยู่ในพุ่มไม้

"หึๆๆๆ"ร่างเงาปริศนาหัวเราะอย่างชั่วร้ายก่อนที่จะกระโดดขึ้นต้นไม้ใหญ่ไป

"ถ้าข้าปล่อย'เจ้านั้น'ออกมา เจ้าจะทำยังไงดีล่ะ คิลเรีย(เปลี่ยนดีกว่าเนอะ^^;;).."ริมฝีปากหนาแสยะยิ้ม(อันแสนน่ากลัว= =)พร้อมทั้งหัวเราะหึหึอย่างมีความสุข(สไตล์ท่านมุคุโร่จากเรื่องรีบอร์น)