[Fic baramos]ฟิค บารามอส โร&คิล

ลำดับตอนที่ #2 : เปิดเทอมแล้วโว้ย!(100%)

หลายวันผ่านไปข้ามไปถึงตอนวันเปิดเทอม

"พ่อ- -"คิลลากสังขารพร้อมกับกระเป๋าใบใหญ่ไปที่ห้องของพ่อสุดที่รัก(รึป่าว)

"อ่าว??มีอะไรหรอ"เวสถามอย่างแปลกใจเนื่องจากไม่เคยเห็นลูกสุดที่รัก(รึป่าวอีกรอบ)มาที่ห้องนอนของตัวเองเลยซักครั้ง

คิลแบมือไว้ที่หน้าของเวสทำให้คุณพ่อมองอย่างงงๆ

"ต่างหู-*-"คิลพูดเตือนสติ

"อ้อ!!เอ้อ!พ่อลืมไปสนิทเลยนะเนี่ย"แกล้งลืมหรือลืมจริงๆฟ่ะไอ้พ่อบ้า- -*

มือหนาเอื้อมไปเปิดเก๊ะพลางหยิบต่างหูสีดำออกมาแล้วโยนให้คิล

"ขอให้เดินทางปลอดภัยนะ"

"O.O"

คิลเดินออกมาจากห้องอย่างเอ่อๆ

โอ้!!ร้อยวันพันปีไม่เคยเจอพ่อเขาพูดอย่างนี้มาก่อนเลยนะเนี่ยปกติต้องพูดว่า 'ไปแล้วไม่ต้องรีบกลับมานะ'หรือไม่ก็'ไปไกลๆเลยไป'อะไรแบบนี้มิใช่รือ(พ่อลูกกันแน่ป่าวเนี่ย- -.)

สงสัยยังมีจิตใต้สำนึกความเป็นพ่ออยู่....มั้ง??

คิลเดินขึ้นเกวียนไปเพื่อเดินทางไปเอดินเบิร์ก

คิดถึงไอ้เฟรินมันจัง........

===========================

ขี้เกียจแต่งแระเด๋วค่อยมาอัพ=.,=

-----

ิอยากบอกนะว่าที่คิลคิดถึงเฟรินมันนี่ไม่ได้อุตริคิดชอบแต่อย่างใดนะคะ-*-

===========================

ณ โรงเรียนเอดินเบิร์ก

แค่ก้าวเท้าเข้ามาในห้องนั่งเล่นในป้อมอัศวินหนึ่งก้าว

"คิลลลลลลล"เฟรินวิ่งเข้ามาพร้อมเอามือหนักๆตบไปที่หลังของคิลอย่างเต็มรัก

"มันเจ็บนะโว้ยยย!!"มือหนักฉิบหาย

"เออโทษทีๆพอดีคึกไปหน่อย"ปากบอกขอโทษแต่หน้ามันดูไม่สำนึกผิดสักนิด-..-

"ไงคาโล"คิลยกมือทักเมื่อเห็นชายหนุ่มผมเงินเดินเข้ามา

"โว้ยยไงเพื่อนยาก"ครี้ดเดินเข้ามาอย่างร่าเริงพลางเอามือตบไปที่บ่าของเฟรินและคิล

"ปิดเทอมเป็นไงมั่งว่ะ"เฟรินหันไปถามครี้ด

"เฉยๆว่ะโคตรน่าเบื่อเลยพอไม่ได้ยินเสียงหมาๆของแก"ครี้ดยิ้มแฉ่ง

"เฮ้ยๆๆเสียงหมาๆนี่หมายความว่าไงว่ะ"เฟรินเริ่มถกแขนเสื้อขึ้นเหมือนจะเตรียมต่อยได้ทุกเวลา

"โอ๊ะๆๆสุภาพบุรุษไม่อยากทำร้ายสุภาพสตรีนะครับ"ครี้ดดัดเสียงและพยายามทำหน้าให้หล่อที่สุด

"ตูอยากจะอ้วก=..="เฟรินทำท่าจะขย่อนของเก่า

"เฟริน"เสียงดุๆของคาโลดังขึ้นปรามหญิงสาว(ที่ไม่รู้ว่าตัวเองเป็นหญิง)

"แฮะๆโทษทีคาโล"เฟรินยิ้มจืดๆ

"อ่าว??แล้วไอ้คิลล่ะ"เฟรินถามขึ้นเมื่อเพื่อนซี้ของตนหายหัวไปไหนแล้วก็ไม่รู้

"เดินไปตั้งแต่พวกแก2คนพูดกัน"เมื่อคาโลพูดจบก็ยกกระเป๋าเดินเข้าห้องทันที

"อ่าว?เฮ้ย!รอด้วยสิว่ะ"


==========================

ขี้เ้กียจอัพอีกแว้วววว=3=
==========================

เช้าวันรุ่งขึ้น

"คร่อกกกกฟรี้~"เสียงกรนที่ดังประสานกันเหมือนวงออเครสตร้าหรือซิมโฟนี่ก็ไม่ปานดังกันอย่างต่อเนื่องในวิชาของอาจารย์ชามัลทำเอาแองเจลีน่าแทบกุมขมับเมื่อเห็นว่านักเรียนจากปราสาทขุนนางหัวเราะคิกคักกันอย่างไม่ขาดสาย

ไอพวกนี้ตื่นมาเมื่อไหร่ต้องตีให้ตาย  เสียงคาดโทษดังขึ้นภายในจิตใจ(อันชั่วร้าย)ของแองเจลีน่า

กริ๊งงงง

"เอาล่ะเลิกเรียนได้"เสียงสวรรค์ของชามัลปลุกให้ชาวป้อมอัศวินให้ตื่นกันอย่างถ้วนหน้า

....ยกเว้นกับบางคน..

"เฟรินตื่นได้แล้วโว้ย!"คิลตะโกนกรอกหูเจ้าตัวยุ่งที่กำลังหลับปุ๋ยอย่างมีความสุข

"คร่อกกกก"ค่าตอบแทนคือเสียงกรนที่ดังมาอีกระลอก

"ถอยไป"เสียงเย็นๆของแองจี้(ติดมาจากคาโลเรอะ?!)ดังขึ้นพร้อมกับรังสีอำมหิตที่แผ่ไปทั่วอาณาบริเวณ

=================
ง่วง=.,=~
--------
ในที่สุดก็ดองจนเค็มได้ที่>.,<แต่ยังไงก็ยังไม่มีคนมาเม้นเพิ่มให้ซักทีT^Tอัพให้นิดเดียวละกัน-.-*

น้อยใจนะ!!
=================

1

2

3
..................

โป๊ก!!!!!!!!!

-------------

ณ โรงอาหาร

"อูย~ยัยแองจี้มือหนักชะมัดเลย"บนหัวของเฟรินนั้นมีซาลาเปาก้อนยักษ์วางอยู่ด้วยฝีมือของแองเจล่า

"สมน้ำหน้าแกอยากหลับลึกเองทำไมล่ะ"เสียงดังมาจากของคิลที่กำลังกุมท้องกลั้นหัวเราะอยู่ข้างหลัง

"-*-"เฟรินสบถปากพึพำขมุบขมิบพลางลากคาโลออกไป

"อ่าว??ไม่รอกันเลย- -*"คิลเดินหาโต๊ะไปทั่วก่อนที่จะเจอโต๊ะว่าง

แต่......

มันมีคนนั่งอยู่คนเดียวเนี่ยสิ-..................-

"ขอนั่งด้วยได้มะ"คิลถือวิสาสะสะกิดหลังคนที่นั่งอยู่

"อืม"บุคคลผู้นั้นก็คือ โร เซวาเรสนั้นเองงงงงงง

"เฟรินกับคาโลล่ะ?"โรเอ่นปากถามคิลที่กำลังกินข้าวอยู่

"ไปแล้ว?"

"ไปไหน"ตอบให้มันดีไหน่อยได้มั้ยว่ะ-*-

"ไปนู่น"คิลพยัดเพยิกไปทางที่เฟรินลากคาโลออกไป

"อืม..."ดวงตาสีเขียวหลุบต่ำลง(ประมาณว่าโอ้วซาร่าจอร์จอกหักToT)

"วันนี้กับข้าวไม่อร่อยเลยวุ้ย-..-ขอบใจที่ให้นั่งนะ"โรมองตามคิลไปอย่างอึ้งๆ

กรูเพิ่งกินได้แค่ครึ่งเดียวเมิงกินเส็ดซะแระ

==============

คราวก่อนดองเค็มคราวนี้ดองเปรี้ยว
==============
คิลก้าวเดินฉับๆเข้าห้องของตัวเองไปแล้วกระโดดดึ๋งขึ้นเตียง

แกร็กๆๆๆๆ

อีกาสีดำบินมาเกาะแล้วเขี่ยกระจกทำให้คิลลืมตาตื่นขึ้นมามอง

"อ่าว??โครว์(ตรงตัวมากเพ่)มาทำอะไรที่นี่เนี่ย"คิลเดินไปเปิดหน้าต่าง อีกาที่ชื่อว่าโครว์จึงบินเข้ามาในห้องคาบจดหมายฉบับหนึ่งมาให้

"ขอบใจ"

ฟิ้ว~

เมื่อคิลพูดจบอีกาสีดำก็บินลิ่วออกไปทันที(ดีเนอะให้อีกาส่งจดหมายเนี่ย)

จะมาก็มาจะไปก็ไปเลยแฮะ- -

คิลจึงลงมืออ่านข้อความในจดหมายทันทีที่เปิดออก

/ถึง คิล

วันพรุ่งนี้จะเป้นคืนเดือนมืดแล้วนะลูก พ่อหวังว่าลูกคงจะคิดแผนการหลบร่างจริงของลูกออกนะเพราะต่างหูของลูกมันจะเสื่อมมนต์ พ่อเตรียมของปลอมตัวไว้ให้ลูกเรียบร้อยแล้ว  พ่อแอบยัดไว้ในช่องกระเป๋านะ ขอให้โชคดี
ปล.ระวังอย่าให้ใครจับได้นะ
จาก เวส ฟีลมัส/

คิลลดจดหมายจากมือลงเมื่ออ่านจบ สูดหายใจเข้าลึกๆหนึ่งที

ขอโทษครับพ่อที่ผมทำให้พ่อฝันสลาย

คิลเก็บจดหมายลงใต้โต๊ัะ

เพราะหนูยังไม่ได้คิดแผนหลบร่างจริงบ้านั่นเลยอ่ะค่ะ(ง่ะ ความเป็นหญิงกลับมาหรอนี่)