คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : เจ้าหญิงนิทราตอนที่1(แก้คำผิด)
“แต่พระเจ้าสเตฟานยังทรงกลัวพระธิดาจะวายปราณ”เสียงของมาทิลด้าดังขึ้นก่อนที่แสงไฟจะถูกเปิดขึ้นอีกครั้ง เผยให้เห็นกองเครื่องปั่นฝ้ายขนาดกองมหึมา
“จึงทรงมีบัญชาให้เครื่องปั่นฝ้ายทั้งมวลในอาณาจักรถูกเผาทิ้งไปในวันนั้น และก็เป็นไปตามพระประสงค์”คบเพลิงถูกโยนเข้ากองเครื่องปั่นฝ้ายก่อนที่เปลวไฟสีแดงจะลุกโชนขึ้นมาเผาไหม้เหล่าเครื่องปั่นฝ้ายจนเหลือเพียงตอตะโก
ฉากถูกเปลี่ยนเป็นระเบียงชั้นบนของปราสาท เทพธิดาเจซซี่กำลังเกาะระเบียงดูการเผาเครื่องปั่นฝ้ายของเหล่าประชาชนเบื้องล่าง
“โธ่เอ้ย!!หน่อมแน้มจริงพวกนี้!”เทพธิดาเจซซี่พูดด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดก่อนที่จะละออกจากระเบียงแล้ววิ่งไปหาเพื่อนนางฟ้าทั้งสามที่นั่งอยู่ตรงขั้นบันได
“เอาน่า มาดื่มชาสักถ้วยคนดี”เทพธิดาครี้ดดี้พูดพร้อมกับเสกกาน้ำชามาหนึ่งใบและถ้วยชาอีกสองถ้วย ส่วนแมรี่นิกกี้นั้นเสกถ้วยน้ำชาของตัวเองออกมาหนึ่งใบ
“รับรองต้องมีวิธีแก้ไข”ครี้ดดี้พูดอีกครั้งแล้วหันไปรินชาใส่ถ้วยของแมรี่นิกกี้และหันกลับมารินชาใส่ถ้วยทั้งสองใบแล้วจึงยี่นถ้วยชาใบหนึ่งให้เจซซี่
“ลูกไฟก็หยุดซีบิลฟิเซ้นท์ไม่ได้”แมรี่นิกกี้กล่าวพร้อมเสกคุกกี้ขึ้นมากินหนึ่งชิ้น
“นั่นก็จริงอยู่ แต่วิธีไหน”เจซซี่กล่าวพลางรับถ้วยชามาจากครี้ดดี้
“เราอาจใช้เหตุผลกับนางได้”ครี้ดดี้เสนอความคิดเห็น
“ใช้เหตุผล”เทพธิดาเจซซี่กล่าว
“กับซีบิลฟิเซ้นท์หรอ”เทพธิดาแมรี่นิกกี้เอ่ยต่อราวกับทั้งคู่เป็นคู่หูกล้วยหอมจอมซน
“นางคงไม่เลวร้ายไปซะหมด”ครี้ดดี้เอ่ยพลางดื่มน้ำชา
“ไม่เลวร้ายได้ยังไง”เทพธิดาเจซซี่พึมพำก่อนจะเดินไปมา
แมรี่นิกกี้เสกคุกกี้ขึ้นมาอีกหนึ่งชิ้น“ฮึ่ม ชั้นอยากสาปหล่อนเป็นคางคกอ้วน-ปุ้ก-ลุก”เธอกล่าวและเน้นคำว่าอ้วนปุ้กลุกเต็มที่
“ตายแล้วคนดี พูดแบบนั้นไม่น่ารักเลย”เทพธิดาครี้ดดี้เอ่ยด้วยน้ำเสียงไม่พอใจก่อนที่จะเสกกาน้ำชาให้หายไป
“อีกอย่าง เราทำไม่ได้ อำนาจเราไม่มีไว้สาปใคร”เจซซี่ตอบ
“มีไว้สำหรับความดี สร้างความสุขสันต์เท่านั้น”เมื่อเทพธิดาครี้ดดิ้พูดจบก็ดื่มชา
“ต้องสาปถึงจะสะใจฉัน”นิกพูด
“แต่มันต้องมีวิธีสิ...”เทพธิดาเจซซี่พึมพำคนเดียวพลางเดินไปเดินมาก่อนที่จะหยุดชะงักแล้วโพล่งออกมาเสียงดัง “คิดออกแล้ว!!”
“จริงเหรอ!!”แมรี่นิกกี้ลุกขึ้นแล้ววิ่งมาหาเจซซี่ด้วยความตื่นเต้น
“วิธีไหนเจซซี่”เทพธิดาครี้ดดี้ลุกขึ้นแล้ววิ่งหาเจซซี่ด้วยความตื่นเต้นไม่แพ้กัน
“ชั้นกำลังคิดว่า..อุ๊บ!!จุ๊ๆๆกำแพงมีหูประตูมีช่อง”เจซซี่กำลังจะพูดอะไรสักอย่างก่อนที่จะหยุดลงพลางหันซ้ายหันขวาแล้ววิ่งสำรวจรอบห้องว่ามีใครอยู่รึเปล่าแล้วจึงเดินกลับมาสุมหัวต่อ
“นางฟ้าทั้งสามปรึกษากันว่าจะเลี้ยงดูองค์หญิงออโรร่าไว้ในกระท่อมกลางป่า โดยพวกนางทั้งสามจะเป็นผู้เลี้ยงดูโดยไม่ใช่เวทมนต์และทำตัวให้เป็นหญิงชาวบ้านธรรมดา”มาทิลด้าพากย์อีกครั้งก่อนที่ไฟบนเวทีทั้งหมดจะดับลง ก่อนที่จะมีแสงไฟสลัวๆถูกฉายลงบนเวที ร่างของราชาและราชินียืนอยู่บนหน้าต่าง ทอดพระเนตรมองที่ร่างของนางฟ้าทั้งสามที่กำลังจะก้าววิ่งไปมา
“พระราชาและพระราชินีทรงมองอย่างแสนโสมมนัส ขณะที่แก้วตาดวงใจ ราชธิดาพระองค์เดียว ลาลับไปในรัตติกาล”สิ้นเสียงของผู้พากย์ นางฟ้าทั้งสามก็วิ่งหายไปพร้อมกับทารกน้อยในห่อผ้าก่อนที่แสงไฟจะถูกดับลงอีกครั้ง
“วันปีอันแสนเศร้าของพระเจ้าสเตฟานและทวยราชผ่านไป แต่ขณะที่วันเกิดครบสิบหกชันสาของเจ้าหญิงใกล้จะมาถึง ทั่วราชอาณาจักรก็เริ่มยินดี ด้วยทุกคนรู้ว่าตราบใดที่ซีบิลฟิเซ้นท์ยังคงอยู่บนบรรพตต้องห้าม และยังเกรี้ยวกราดดั่งสายฟ้าฟาดคำทำนายชั่วร้ายของนางยังไม่เกิดขึ้นจริง”ฉากบนเวทีถูกเปลี่ยนให้เป็นฉากของห้องโถงมืดๆ ร่างของซีบิลฟิเซ้นท์ยืนอยู่หน้าบัลลังค์โดยมีเหล่าบริวารล้อมรอบ
“ไม่อยากจะเชื่อเลย!ตั้งสิบหกปีเต็ม ยังไม่พบแม้ร่องรอย!หล่อนสลายเป็นอากาศธาตุไม่ได้!!”ดวงตาของซีบิลฟิเซ้นท์นั้นฉายแววโรจน์ เสียงฟ้าผ่าดังขึ้นเป็นซาวด์เอ็ฟเฟคต์เสริมให้ดูน่ากลัวขึ้น เหล่าบริวารต่างหดถอยหนีด้วยความหวาดกลัว(ซีบิลตีบทได้น่ากลัวมากT^T)
“เจ้าแน่ใจรึว่าเจ้าค้นหาจนทั่วแล้ว”ซีบิลฟิเซ้นท์หันไปถามบริวารตนหนึ่งที่รับบทโดยเดท ไฟเออร์
“เอ่อ...ขอรับๆๆ..เอ่อ...หาจนทั่วเลย เราหากันทุกคน”เดทตอบซึ่งเหล่าบริวารที่เหลือ(ซึ่งรับบทโดยโคลว์ แองเจลีน่า เอ็ดเวิร์ด กัสและทิวดอร์ซึ่งเปลี่ยนเสื้อมาเรียบร้อยแล้ว)
“แล้วตามหัวเมืองล่ะ ในป่า บนดอยล่ะ!!”ซีบิลฟิเซ้นท์ถามด้วยน้ำเสียงดังกึกก้องทำเอาเหล่าบริวารสะดุ้ง
“ขอรับ..เราหาในป่า บนดอย เอ่อ...ตามบ้านช่องแล้วเอ่อ....เราพลิกเปลหาจนทั่ว”เดทตอบต่อ
“เปลงั้นหรือ....”ซีบิลฟิเซ้นท์ทวนคำพูดด้วยน้ำเสียงตกใจเล็กน้อย
“ขอรับๆ โอล่ะเห่ทุกเปลเลย”เดทตอบด้วยใบหน้ายิ้มแย้มพลางทำท่าเหมือนอุ้มเด็ก
“หาทุกเปลเรอะ!!”ซีบิลเอ่ยร้องอย่างตกใจก่อนจะหันไปหาอีกาสีดำมะเมื่อมที่เกาะอยู่ตรงเก้าอี้บัลลังค์
“เจ้าได้ยินไหม สัตว์เลี้ยงข้า ตลอดหลายปีมานี้พวกมันตามหาเด็กทารกในเปล......หึๆๆๆฮ่าๆๆๆโฮ่ๆๆๆ”ซีบิลฟิเซ้นท์เอ่ยพร้อมหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง บริวารคนอื่นๆจึงหัวเราะตาม
“งี่เง่า!!เต่าตุ่น!!พวกสมองนิ่ม!!”ซีบิลฟิเซ้นท์ตะโกนด้วยความพิโรธพร้อมเสกสายฟ้าฟาดใส่เหล่าบริวาร บริวารทั้งหลายต่างวิ่งหนีกันอย่างจ้าล่ะหวั่นแล้ววิ่งเข้าหลังเวทีไป
“ฮึ่ย.....เลี้ยงเสียข้าวสุก ขายขี้หน้าวงการดาวร้ายหมด”ซีบิลฟิเซ้นท์พูดด้วยความเหนื่อยอ่อนก่อนจะทิ้งตัวนั่งลงบนบัลลังค์
“เฮ้อ~”ซีบิลฟิเซ้นท์ถอนหายใจอย่างหนักหน่วงก่อนจะหันไปหาอีกาตัวจ้อย
“สัตว์เลี้ยงข้า เจ้าเป็นความหวังสุดท้ายอของข้า จงบินไปหาให้กว้างไกล ค้นหาธิดาวัยสิบหกปี ผู้มีผมสีนิลดุจรัตติกาลและริมฝีปากแดงดุจกุหลาบ จงไปและอย่าทำให้ข้าผิดหวัง”ซีบิลฟิเซ้นท์เอ่ยก่อนที่อีกาจะบินออกไป
แสงไฟบนเวทีถูกปิด ฉากบนเวทีถูกเปลี่ยนให้เป็นต้นไม้และใบหญ้า ลักษณะทำให้เหมือนป่าทึบ กลางป่านั้นมีกระท่อมหลังน้อยอยู่
“เป็นเวลาถึงสิบหกปีเต็ม โดยที่อยู่ของเจ้าหญิงถูกปิดเป็นความลับ ณ ใจกลางป่าลึกในกระท่อมคนตัดฟืนสามนางฟ้าใจดียังสานต่อความตั้งใจ ดำรงชีวิตเยี่ยงมนุษย์และเลี้ยงดูองค์หญิงดุจลูกตนเอง และตั้งชื่อถือว่าโรส”สิ้นเสียงของผู้พากย์ หน้าต่างชั้นสองของกระท่อมก็เปิดออกเผยให้เห็นหญิงสาวนามโรสผู้มีเส้นผมสีนิลตัดกับดวงตาสีม่วง เสียงเพลงไพเราะ(จากการเปิดเพลงแล้วลิบซิงค์)ดังออกมา ผ้าพื้นน้อยถูกทาบไปยังขอบหน้าต่าง ถูไปมา
“ในวันเกิดครบสิบหกปีของเธอ สามนางฟ้าอารี วางแผนจัดงานเลี้ยงฉลองวันเกิดเป็นพิเศษให้เธอประหลาดใจ”ชั้นล่างของบ้านนั้นถูกเปิดโล่งเพื่อให้เห็นภายใน นางฟ้าทั้งสามกำลังสุมหัวกัน ตรงกลางนั้นเป็นหนังสือ
“ชุดนี้สวยไหมล่ะ”แมรี่นิกกี้เอ่ยพร้อมชี้มั่วๆลงบนหนังสือ
“ชุดนี้สวยกว่าของเธอ”เจซซี่กล่าวขัดพร้อมชี้ไปมั่วๆอีกที่
“โอ้ สวมชุดนี้ต้องสวยเริ่ด”ครี้ดดี้เอ่ยพร้อมทำท่าดัดจริตเต็มที่
“ชั้นว่าต้องแก้ตรงนี้นิดนึง”เจซซี่พุดต่อพลางทำท่าชี้ๆจิ้มๆลงบนหนังสือ
“อ่ะห๊ะ”แมรี่นิกกี้ตอบรับเหมือนเห็นด้วย
“อย่าลืมโบน่ารักด้วย”ครี้ดดี้กล่าว
“จัดให้หนุนไหล่ขึ้นมาหน่อย”เจซซี่จิ้มๆลากๆลงบนหนังสือต่อ
“ลองใช้สีฟ้าดู....”แมรี่นิกกี้พูดยังไม่ทันจะจบครี้ดดี้ก็พูดขัดขึ้นมาก่อน
“ไม่จ้ะที่รัก!!สีชมพู”คำตอบของเจซซี่ทำให้แมรี่นิกกี้ไม่พอใจเท่าไหร่นักแต่ก็ไม่ได้ทักท้วงอะไรมาก
“แต่จะให้ยัยหนูออกไปยังไง”แมรี่นิกกี้ถาม
“ชั้นมีแผนแล้วล่ะ”เจซซี่เอ่ยประจวบเหมาะกับที่คิล...เออ....โรสหรือออโรร่านั้นเดินลงมาพอดี
“ว่าไงคะ?สามป้าแสนดีทำอะไรกันอยู่??(กัดฟัน)”โรสถามเสียงหวานทำเอานางฟ้าทั้งสามตกใจ รีบลุกขึ้นมาบังหนังสือไว้
“เอ่อ..คะ..คือ....เรา..เรา..บะ...แบบ...ว่า..เรา..เรา..เอ่อเรา...”เจซซี่ตอบตะกุกตะกักทำเอาแมรี่นิกกี้ทำหน้าเซ็งๆแล้วหันไปเอาตะกร้าดอกไม้แล้วโยนดอกไม้ทิ้ง
“เราอยากให้หนูไปเก็บผลไม้”แมรี่นิกกี้เอ่ยพร้อมยื่นตะกร้าเปล่าให้โรส
“เออ ใช่เลยจ้ะ ลูกเบอรี่”เจซซี่กล่าวเสริม
“เบอรี่หรอ??”โรสถามอย่างแปลกใจ
“เก็บมาเยอะๆเลยนะจ้ะ”ครี้ดดี้ตอบ
นางฟ้าทั้งสามดันโรสให้ไปที่ประตูท่ามกลางความงุนงงของเจ้าตัว
“แต่เมื่อวานหนูก็เก็บมาแล้ว”โรสแย้งเล็กน้อย
“โอ้ เก็บมาอีก...แม่..กุหลาบป่า”เจซซี่พูดด้วยความทรมานใจราวกับว่ายังไม่ทำใจกับการพูดประโยคนี้
“เยอะๆเลยนะจ้ะ”สิ้นเสียงของครี้ดดี้ทั้งสามก็ดันร่างของโรสให้ออกไปดอกบ้าน
“ใช้จ้ะ ไม่ต้องรีบกลับนะจ้ะ”เจซซี่พูด
“แล้วอย่าไปไกลนะ”แมรี่นิกกี้พูดต่อ
“อย่าพูดกับคนแปลกหน้าด้วย”เจซซี่พูดเหมือนกับคุณแม่ที่สอนลูกก่อนออกนอกบ้านยังไงยังงั้น
“โชคดีลูกรัก”ครี้ดดี้ที่ไร้บทบาทมานานกล่าวอวยพร
“ไปก่อนนะคะ”โรสส่งยิ้มให้นางฟ้าทั้งสามก่อนจะเดินออกไป
“สงสัยเธอจับพิรุธได้”แมรี่นิกกี้กล่าวเมื่อเห็นว่าโรสเดินเข้าหลังเวทีไปเรียบร้อยแล้ว
“ไม่หรอกมั้ง มาเร็ว!!”เจซซี่วิ่งเข้าไปในตัวบ้านแล้วให้อีกสองคนที่เหลือปิดประตู
“ยัยหนูต้องแปลกใจ”เจซซี่พูดด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น
“พร้อมกับเค้กวันเกิดของจริง”ครี้ดดี้ต่อด้วยความตื่นเต้นไม่พอกัน
“ใช่ และฉลองพระองค์องค์หญิงหรูหรา”แมรี่นิกกี้กล่าวปิดท้ายก่อนที่ทั้งสามจะเริ่มจัดงานวันเกิดกัน
======================================
สั้นไปนิด...หรือยาวหว่า...ช่างเถอะ
อ่านแล้วเม้นด้วยนะคร้าาาาา
ความคิดเห็น