คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : ฉากหวาน(นิดๆ)~(100%)
".................."
โป้ก!!!
"จ้าก!!"
เสียงเอฟเฟคสองเสียงดังติดต่อกันเมื่อคิลนั้นยืนค้างตัวแข็งอยู่บนเวทีด้วยเหตุว่า จำบทพูดไม่ได้= =หนูแองจี้ของเราจึงเอาไม้มาฟาดซะ
"เจ็บนะ"คิลลูบหัวป้อยๆแล้วหันไปมองแแองเจลีน่าีที่ยืนตบเท้าป้าบๆอย่างอารมณ์เสีย
"อยากจำบทพูดเองไม่ได้ทำไมล่ะ!!"แองจี้ตะโกนเถียงตอบ
"เออ ขอโทษละกัน"คิลทำหน้าบูดแล้วเดินปึงปังลงจากเวทีเพื่อไปจำบทพูดใหม่ตั้งแต่ต้น
"เฮ้!!ใครแสดงเป็นแม่มดน่ะ!!มาซ้อมด้วย!!!!"มาทิลด้าตะโกน
ณ ปราสาทขุนนาง
"ซุบซิบๆๆแล้วก็ซุบซิบๆๆๆๆ(มันพูดอะไรกันเนี่ย-..-?)"เสียงซุบซิบดังขึ้นบริเวณห้องประชุมขณะที่เหล่ารุ่นพี่กำลังจับกลุ่มปรึกษาหารือกัน
"แบบนี้จะดีหรอ"รุ่นพี่หัวแดงเอ่ยถาม
"เออแบบนี้แหละดีแล้ว พวกนั้นจะได้หัดรู้ซะมั่งว่าอย่ามาบังอาจมาแข็งข้อกับรุ่นพี่อย่างพวกเรา"รุ่นพี่หัวเหลืองเอ่ยพร้อมกับยืดนิดๆ
"แล้วฝั่งพวกนั้นใครเป็นนางเอกล่ะ??"รุ่นพี่อีกคนถาม
"เออ นั่นดิ"ทุกคนเอ่ยเป็นเสียงเดียวกัน
"ปั้ดโธ่!ดูง่ายๆก็ไม่รู้รึไง ยัยสาวน้อยผมม่วงนั่นแน่ๆที่เป็นนางเอก ออกจะน่ารักซะขนาดนั้น"รุ่นพี่หัวเหลืองตอบ
"คนที่ผมม่วงตาม่วงน่ะนะ"รุ่นพี่คนเดิมถามต่อ
"เออสิว่ะ!พวกแกนี่บื้อจริงๆคุณน้องเขาออกจะน่ารักซะขนาดนั้นใครที่ไหนไม่เอาเป็นนางเอกก็บ้าแล้ว"(โง่วุ้ย=__=)รุ่นพี่หัวเหลืองยืดอกอย่างภูมิใจที่มีสายตาหลายคู่มองเขาอย่างชื่นชม(ระคนปนหมั่นไส้)
"แล้วนี่จะเริ่มแผนวันไหนล่ะ"รุ่นพี่หัวแดงถาม
"หึๆๆๆ"แต่ได้รับเพียงเสียงหัวเราะอย่างเจ้าเล่ห์กลับมา
"ฮัดเช้ย!!"เสียงจามเบาๆดังออกมาจากปากของเจ้าหญิงแห่งคาโนวาล
"เรนอน??เป็นหวัดหรอ นอนพักก่อนมั้ย?"แองเจลีน่าหันมาถามอย่างเป็นห่วง
"เอ่อ..เปล่าค่ะ..."เรนอนตอบ
ทำไมรู้สึกเสียวสันหลังแปลกๆ- -
"คิล......"เสียงเรียกชื่อของอีกฝ่ายดังขึ้นเบาๆขณะที่กำลังซ้อมเต้นรำกันอยู่
"เอ่ิอ...."คิลเหงื่อแตกเล็กน้อย
ปึก!!
"รอบที่12แล้วนะ"โรกัดฟันนิดๆด้วยความเจ็บเนื่องจากคนตรงหน้านี้เหยียบเท้าของเขามาแล้วเต็มๆ12รอบ ด้วยรองเท้าส้นสูงที่3สาวบังคับให้ใส่เพื่อที่จะได้ชินเวลาแสดงจริง
"ก็คนมันไม่เคยเต้นท่าผู้หญิงนี่หว่า"คิลบ่นอุบอิบ
รู้ซึ้งถึงความรู้สึกของไอ้เฟรินเวลามันเต้นท่าผู้หญิงทันที- -
ปึก!!
"รอบที่13- -"
"เอ่อ...โทษที"คิลทำหน้าเจื่อน
ทันทีที่เพลงจบคิลก็รีบวิ่งปรู๊ดไปที่มุมนั่งพักทันทีก่อนที่จะทิ้งตัวนั่งข้างเฟรินอย่างเซ็งๆ
"ไงแก เต้นท่าผู้หญิงนี่หนุกมะ"เฟรินหันมาถามพลางยักคิ้วใส่อย่างกวนๆ
"เงียบไปเลย- -"คิลหันไปแยกเขี้ยวใส่
"เออ แกรู้รึยังว่าวันแสดงแกต้องใส่ชุดอะไรขึ้นแสดง"เฟรินหันมาถาม
"ยังเลยว่ะ- -"คิลตอบ
"อ่าวหรอ??ฉันเพิ่งไปวัดตัวมาหมาดๆเลยนะเนี่ย เสื้อนี่ดูจากภาพแล้วโคตรจะรกเลย- -"เฟรินบ่นยาว
"เอ่อ.....คุณคิลคะ รบกวนช่วยมาทางนี้ด้วยค่ะ"เรนอนวิ่งเข้ามาเรียกคิลที่กำลังนั่งอยู่
"เอ้า ไปซิว่ะ มัวนั่งบื้ออะไรอยู่ สาวงามอุตส่าถ่อตัวมาเรียกแกมาถึงที่นี่เชียวนะเฟ้ย"เฟรินไล่เพื่อนซี้ไปด้วยท่าทางกวนนิดๆ
"ไม่ต้องไล่ก็ไปอยู่แล้วโว้ย"คิลหันไปส่งสายตาเขียวให้ก่อนที่จะเดินตามเรนอนไปอย่างว่าง่าย
"คุณแองจี้คะ พาคุณคิลมาแล้วค่ะ"เรอนอนเรียกแองเจลีน่าที่กำลังวัดตัวเจคอยู่
"อ๊ะ!!โอเคๆแปปนะๆ"แองเจลีน่าหันมามองเล็กน้อยก่อนที่จะจดอะไรบางอย่่างลงบนกระดาษแล้วไล่เจคไปก่อนที่จะเดินมาหาคิลแล้วพกสายวัดตัวมาด้วย
"เอ้า!!กางแขนๆ"
ฝ่ายเฟริน
"เซ็ง-โว้ย~"เฟรินไถลตัวไปกับเก้าอี้อย่างเซ็งสุดๆทำให้คนเดินผ่านไปมาแถวนั้นต้องสะดุ้งตกใจเพราะนึกว่าผี
"ไง เฟริน นายมานอนอะไรอยู่ตรงนี้- -"โรทักแล้วเดินมานั่งตรงเก้าอี้ข้างๆ
"ยืดเส้นยืดสายเฉยๆโว้ยไม่ได้นอน"เฟรินเถียงทั้งๆที่ดูยังไงก็เป็นท่านอนชัดๆ- -
"เออ ช่างเถอะ นายเห็นคิลบ้างมั้ย?"โรตัดบทเอาดื้อก่อนที่จะหันมาถามเฟริน
"โห~ขนาดห้องสมุดเดินได้อย่างแกยังไม่รู้ว่าคิลอยู่ไหนแล้วฉันจะรู้มั้ยนี่0-0"เฟรินทำหน้าตาตกใจสุดขีด
"เฟริน-- --"
"อะโด่ ล้อเล่นน่ะ มันโดนเรนอนเรียกตัวไปให้วัดเสื้อน่ะ"เฟรินตอบ
"อืม"โรพยักห้นาเบาๆ
"แหม~แต่พอเดินมานี่ถามถึงคิลเชียวนะเฟ้ย หลงเสน่ห์มันเข้ารึไง"เฟรินเอ่ยทักอย่างล้อๆ
"อืม"โรตอบรับเบาๆ
"เฮ้ย!!อะไรว้า~ตอบรับง่ายๆแบบนี้ก็ไม่สนุกอ่ะดิ โหยยยเซ็งๆ"เฟรินบ่น
กลับมาฝ่ายสาม(หรือสี่)สาวอีกรอบ
"นี่ นายเป็นผู้ชายแน่รึเปล่าเนี่ย"มาทิลด้าทำหน้าฉงนเล็กน้อยเมื่อเห็นผลสัดส่วนของคิลแต่ละอย่าง- -
"ไม่พอใจรึไง= ="คิลทำหน้ายู่
"เปล๊า แต่แค่งงว่าทำไมนายถึงหุ่นดีกว่าผู้ชายปกติ อย่างเอวเนี่ย ผู้ชายที่ไหนเขามีเอวกันยะ"แองเจลีน่าขึ้นเสียงสูง
"พวกเธอบอกให้ฉันแต่งหญิงมาเองไม่ใช่รีไง"ซวยแหล่ว จะโดนจับได้มั้ยนี่= =
"เออๆๆแบบนี้ก็ดีแล้วจะได้ไม่ต้องเปลืองผ้ามาก"มาทิลด้าตอบแบบรวบรัด
"วันแสดงจริงอย่าพยายามอ้วนขึ้นนะยะ"แองเจลีน่าส่งสายตากัดจิกกัดไปให้(อิจฉาที่เขาหุ่นดีกว่าอ่ะจิ-..-)
"ฉันไม่เหมือนเธอหรอก"คิลจิกกลับทำให้แองเจลีน่าเดือดปุดๆ
"นายคิล!!!!"
"โอ๊ะ!!ขอตัวก่อนนะ"คิลทำหน้าตกใจนิดๆก่อนจะยิ้มเยาะอย่างสะใจแล้ววิ่งฉิวออกไปอย่างมีความสุขแล้วปล่อยให้แองเจลีน่ายืนกัดฟันกรอดๆอยู่ตรงนั้น
"ไงคิล โดนยัยสามสาวนั่นทำอะไรมามั่งรึเปล่า"เฟรินทักเมื่อเห็นเพื่อนซี้เดีนกลับมา
"ก็ไม่ แล้วไอคาโลล่ะ??หายศีรษะไปไหน?"คิลถามเมื่อเห็นว่าไม่เห็นเพื่อนซี้หัวเงินอีกคนนึงมานาน(?)
"ไม่รู้แฮะ สงสัยตกส้วมตายไปแล้วมั้ง"เฟรินตอบอย่างไม่ใส่ใจแล้วจู่ๆความหนาวก็ขึ้นสันหลังกระดูก อุณหภูมิรอบตัวลดต่ำลงเล็กน้อย
"ขอโทษนะ ที่ยังไม่ตกส้วมตาย- -"เสียงเย็นๆสุดคุ้นหูดังขึ้นบริเวณด้านหลังของเฟริน
"โอ้!!คาโลน่า(?)เธอ(?)หายไปไหนมาหรอ ฉันเป็นห่วงแทบแย่แนะ*O*"เฟรินแสร้งขึ้นเสียงสูงทำเป็นตกใจแต่ชื่อที่เรียกอีกฝ่ายนี่มันฟังแล้วแหม่งๆ
"เฟริน=*="คาโลน่า(เปรี้ยง!!แอ้ก=()=:คทาพิพากษาทิ่มกบาลคนเขียน)เอ่ยด้วยน้ำเสียงดุๆ
"อ่า...ปวดขี้แฮะ ไปก่อนนะจ้ะ แล้วเจอกัน^^;;"เฟรินรีบวิ่งหลบฉากออกไปเมื่อเห็นว่าอุณหภูมิรอบตัวเริ่มลดต่ำลงเรื่อยๆ
"คาโล นายหยุดแผ่ไอเย็นออกมาก่อนเหอะ หนาว!!"คิลบ่นพร้อมกับถูมือไปมาเหมือนจะเพื่อความร้อน(?)
"......"หลังจากนั้นไม่นานอุณหภูมิก็กลับมาเป็นเหมือนเดิม
ย้อนกลับไปที่ห้องนั่งเล่นปราสาทขุนนาง
"นี่นะ แผนเป็นแบบนี้ ลักพาตัวยัยนี่มา แล้วให้นายมาตรงนี้"รุ่นพี่หัวเหลืองพูดพร้อมกับใช้นิ้วจิ้มไปจิ้มมาบนแผนที่
"เออๆแล้วไงต่อ"รุ่นพี่หัวแดงพยักหน้าหงึกหงักพลางถามต่อ
"พอนายมาตรงนี้ก็จัดการมัดยัยนี่ซะ"รุ่นพี่หัวเหลืองพูด
"เออ แล้วยัยนั่นจะไม่ดิ้นแย่เร้อ~ ตอนมาเนี่ย มัดตัวไว้ก่อนเลยดีกว่ามะ"รุ่นพี่หัวเขียว(?)ออกความเห็น
"เออ ก็ดีๆ งั้นเปลี่ยนใหม่ๆ"รุ่นพี่หัวเหลืองขยำกระดาษแล้วโยนลงทิ้งถังขยะที่เต็มไปด้วยกระดาษกองพะเนิน
"เฮ้ย!!นี่เปลี่ยนใหม่มา20รอบแล้วนะโว้ย!!"รุ่นพี่คนหนึ่งตะโกนด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด
"เออน่าๆ อยากได้แผนดีๆต้องใช้เวลาคิดนานหน่อย"รุ่นพี่หัวเหลิงกระตุกยิ้มพร้อมหัวเราะหึหึ
'มันคิดไม่ออกก็บอกมาตรงๆเถ้อ~~' รุ่นพี่หลายๆคนคิด
ห้องซ้อม(ย้อนกลับไปกลับมาอยู่นี่แหละ)
"วันนี้เลิกซ้อมแค่นี้ล่ะ!!"แองเจลีน่าปรบมือป้าบๆเป็นเชิงให้สัญญาณว่าเลิกซ้อม
ณ ห้องนั่งเล่น
"เหนื่อยโว้ย~~~"คิลตะโกนเสียงดังพลางทิ้งตัวลงบนโซฟาทำให้คนอื่นๆเริ่มทยอยทิ้งตัวลงบนโซฟากันคนละตัวๆ(เป็นสเต็ปๆ)
"เหนื่อยๆๆๆ"ครี้ดพลิกตัวไปดึงหมอนที่เจคกำลังหนุนอยู่มากอดแทนทำให้คนที่ถูกแย่งหมอนสุดที่รักไปโวยวายเสียงดัง
"เฮ้ย!!เอาคืนมานะโว้ย~~"
"หนวกหู~~!!คนจะนอนหดเงียบๆกันหน่้อยสิฟ่ะ!!!"คิลเงยหน้าขึ้นมาแล้วหันไปตะโกนใส่พวกที่เสียงดัง ส่วนเฟรินนั้นสลบคาโซฟาไปเรียบร้อย
"แทนที่จะมานอนแบบนี้ไปอาบน้ำก่อนไม่ดีกว่ารึไง"โรเอ่ยพลางเดินมาที่โต๊ะหยิบแก้วน้ำขึ้นมาดื่ม
"ขี้เกียจนี่หว่า"คิลบ่นอุบอิบแล้วเอาหน้าฝังลงไปกับหมอนนุ่ม
"ผู้หญิงอะไร ซกมก"โรเปรยขึ้นมาเบา ส่วนคิลที่หูดีผิดมนุษย์มนาเมื่อได้ยินดังนั้นก็ฟื้นคืนชีพ ลุกขึ้นมาจากโซฟาหันมาประจันหน้ากับขอทานปากร้ายทันที
"เมื่อกี้แกว่าไงนะ"คิลเอ่ยเสียงเย็นพร้อมกับแผ่รังสีอำมหิตออกมาเต็มที่
"หืม??อะไรหรอ"โรหันมาทำหน้าตาใสซื่อใส่ทำให้คิลรู้สึกหมั่นไส้อยากตบซักทีสองที
"เมื่อกี้ แกว่า ว่าฉันซกมก ใช่มั้ย?"คิลพูดพร้อมกับฉีกยิ้มหวานจนน่ากลัว(?)ใส่โร
"เอ....ฉันจำไม่ได้ว่าพูดแบบนั้นนะ หูฝาดไปเองรึเปล่า"โรเองก็ยิ้มหวานไม่แพ้กัน
"อ้อหรอ....."
รังสีมาคุถูกแผ่ทั่วห้องนั่งเล่นทำเอาเพื่อนหลายๆคนเริ่มเกิดอาการนอนไม่หลับ
"พวกแกสองคนมาทำสงครามสายตาอะไรกันแถวนี้ว่ะ ออกไปข้างนอกไปเลยไป!!"ครี้ดลุกขึ้นมาแล้วดันคิลกับโรออกไปข้างนอกก่อนที่จะปิดประตูลงแล้วล้มตัวลงนอน
ภายนอก
ดวงหน้าขาวของคิลเริ่มร้อนผ่าวเนื่องจากเมื่อครู่ครีดนั้นผลักหลังของตนให้เข้ามาหาเจ้าขอทานนี่ทำเอาตัวของเขากับหมอนี่แนบชิดกันอย่างกะเป็นปาท่องโก๋ ถึงจะกลับเป็นผู้ชายแล้วก็เหอะ แต่ก็อายเป็นนะโว้ยยยย>/////<
้ยว
"........."ความเงียบเริ่มโรยตัวทำให้คิลรู้สึกอึดอัดนิดๆ
"นี่.."โรเอ่ยทำลายความเงียบ
"หือ?"คิลตอบรับในลำคอเล็กน้อยแ้ล้วเงยหน้ามองก่อนที่จะรีบก้มหน้าต่อทันทีเมื่อเห็นว่าพวกเขาทั้งสองคนนั้นอยู่ใกล้กันขนาดไหน
"กลับเป็นผู้หญิงก่อนได้มั้ย"โรกระซิบเสียงเบาทำให้คิลขนลุกซู่
"ทะ..ทำไม..ล่ะ..."คิลถามตะกุกตะกัก
"เถอะน่า.."โรตอบเสียงอ่อน
"งั้นก็ไม่"
"ถ้างั้นก็ช่วยไม่ได้"โรพึมพำเบาๆแล้วก้มลงมาใกล้ๆลำคอ ลมหายใจอุ่นเป่ารดต้นคอขาวทำเอาคนถูกกระทำสะดุ้งเฮือก
"ยะ..หยุดๆๆ!!เดี๋ยวเปลี่ยนกลับเดี๋ยวนี้แหละ อย่าเพิ่งตบะแตกตอนนี้นะเฟ้ย!!"คิลรีบดันไหล่ของฝ่ายตรงข้ามออกทันทีแล้วถอดตุ้มหูออกด้วยความเร่งรีบ(กลัวจัด) จากร่างชายหนุ่มจึงกลายเป็นสาวน้อยร่างอรชรในพริบตา
"พอใจรึยัง"คิลแยกเขี้ยวใส่ขอทานหนุ่มตรงหน้าด้่วยความหงุดหงิด
"อืม..."โรยิ้มรับพร้อมกับโน้มใบหน้าลงมาใกล้ๆ
"จะ..จะทำ..อะไร.."คิลถอยหลังจนตัวชิดกับกำแพง(หมดทางหนีแล้ววววไม่รอดแน่ฮ่าๆๆๆ>O<) ใบหน้านวลเริ่มขึ้นสี
"........"โรไม่ตอบแต่กลับโน้มหน้าลงมาใกล้มากกว่าเดิมคิลจึงหลับตาปี๋
ริมฝีปากของทั้งคู่อยู่ห่างกันไปถึงเซนต์ และแล้ว....
ปัง!!
"เอ่อ..ขอโทษที่มาขัดจังหวะว่ะ เชิญต่อกันเถอะ"เสียงเปิดประตูดังขึ้นพร้อมกับเสียงคุ้นหูที่ดังออกมาทำเอาคิลแทบกรี๊ด
"เฮ้ย!!ไอเฟริน!!ไม่ใช่อย่างที่คิดน้า~~"คิลร้องตะโกนเสียงดังอีกฝ่ายไม่สนอะไรแล้วจึงปิดประตูลงทันที
"น่าเสียดายจัง อีกนิดเดียวแท้ๆ"โรบ่นอุบอิบทำให้คิลหันกลับมาส่งตาเขียวใส่ก่อนที่จะตัดสินใจเตรียมเข้าห้อง
"เดี๋ยว!!"โรตะโกนขัดก่อนที่คิลจะเปิดประตู
"มีอะไร"คิลถามเสียห้วน
"จะเข้าไปในสภาพนี้หรอ?"โรชี้มาที่คิลทำให้เจ้าตัวก้มลงมอง
เออ.....ตูอยู่ในร่างสาวน้อยอยู่นี่หว่า
"ขอบใจที่เตือน"คิลบอกขอบคุณอย่างไม่เต็มใสซักเท่าไหร่นักแล้วใส่ตุ้มหูเพื่อเปลี่ยนให้ตัวเองกลับเป็นชายหนุ่มอีกรอบ
"ไม่เป็นไร"โรตอบรับพร้อมรอยยิ้มทำให้คิลรู้สึกหงุดหงิดกับรอยยิ้มนั่นนิดๆ
ปัง!!(เสียงปิดประูตูแสกหน้า)
================================================
อัพหลังจากทีดองมาได้ที่แล้ว- -
ความคิดเห็น