ลำดับตอนที่ #12
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : ปรับความเข้าใจ(100%)
ปัง!!
ร่างบางพุ่งตัวเข้าห้องนั่งเล่นของป้อมอัศวินแถมยังเปิดประตูซะเสียดงัลั่นจึงทำให้ทุกคนหันมามอง
"เฮ้ย!!คิล!!"เฟรินร้องเรียกชื่อเพื่อนรักของตัวเองอย่างตกใจเพราะน้ำตาที่เห็นได้ยากของเพื่อนคนนี้บัดนี้มันกลับไหลอาบเต็มหน้า
"O___O"<<<<หน้าตาของทุกคนในห้อง
"ไอ้คิล!แกไปทำอะไรมาว่ะ!!"เฟรินวิ่งเข้าไปถามเพื่อนรักที่ยืนนิ่งอย่างเป็นห่วง
"อย่าถาม....."คิลตอบเบาๆ
"มีอะไรก็เล่ามาเถอะน่า อย่าเก็บไว้คนเดียวสิ"เฟรินขมวดคิ้วมุ่นเพราะว่าเพื่อนรักของเขาไม่เคยเป็นแบบนี้
"อย่าถาม.."คิลตอบคำเดิม
"อะไรว่ะ!คนเค้าเป็นห่วงนะเฟ้ย!!แกไปทำอะไรมากันแน่!"เฟรินพูดอย่างหัวเสีย
"ก็บอกว่าอย่าถามไงเล่า!!!!!"คิลตะโกนออกไปอย่างเหลืออดก่อนที่จะวิ่งเข้าหอพักไปทิ้งให้เหล่าเพื่อนมองตามไปอย่างเป็ยห่วง
"อะไรของมันว่ะ"เฟรินกัดฟันกรอดๆ
ปัง!!
"คิล!!!"เสียงเปิดประตูดังขึ้นมาอีกระลอกพร้อมกับเสีนงเรียกชื่อคนที่เพิ่งวิ่งร้องไห้ออกไปเมื่อกี้นี้ทำให้ทุกคนต่างก็หันมามองผู้มาใหม่เป็นตาเดียว
เรารู้ตัวการแล้ว- -+
"ไอ้โร"เฟรินเดินเข้าไปตบไหล่ขอทานหนุ่มที่เข้ามาใหม่ดังป้าบทำให้คนถูกกระทำหันหน้าไปมองอย่างงุนงง
"เฟ....เฟริน....นายเห็นคิลบ้างมั้ย???"โรเอ่ยถามขึ้นทำให้ความคิดของแต่ละคนเริ่มกระจ่างชัดขึ้น
มันเป็นคนทำให้ไอ้คิลร้องไห้แน่!!ฟันธง!!
"เห็น เห็นเต็มๆตาเลยว่ะ แกไปทำอะไรให้ไอ้คิลตามันเปียกแฉะขนาดนั้นว่ะ"เฟรินบีบไหล่โรเล็กน้อยราวกับว่า'ถ้าไม่ตอบไหล่แกแหลกคามือชั้นแน่'
"เอ่อ...ชั้นว่าเล่าตรงนี้...คงไม่เหมาะเท่าไหร่ ไปหาที่อื่นกันก่อนเถอะ แล้วก็พาคาโลไปด้วยก็ได้นะ"โรลดเสียงต่ำลงเพื่อให้ได้ยินกันแค่2คนซึ่งอีกฝ่ายก็พยักหน้าตอบรับหงึกหงัก เฟรินเดินเข้าไปหาคาโลแล้วลากออกไปข้างนอกตามชายหนุ่มเจ้าของต้นเรื่องไปทิ้งให้เหล่าป้อมอัศวินเก็บงำความสงสัยเอาไว้ในใจของแต่ละคนเพราะพวกเขารู้ดีว่า เรื่องนี้ปล่อยให้ฝ่ายนั้นจัดการกันเองจะดีกว่า
ป้อมอัศวินที่เงียบกริบจึงดังกระหึ่มขึ้นมาอีกครั้งหนึ่งราวกับว่าไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น
"อ๋อ~อืมๆเรื่องมันเป็นแบบนี้นี่เอง"เฟรินที่นั่งอยู่บนเตียง(ในห้องของโร)พยักหน้าหงึกหงักเป็นเชิงเข้าใจเมื่อโรนั้นเล่าเรื่องทุกอย่างให้เขาฟังหมดแล้ว
"แบบนี้ต้องใช้กลยุทธิ์วิธีง้อสาวเฟ้ย!!"เฟรินยิ้มเจ้าเล่่ห์
"ยังไง?"โรถาม
"โอ้!!ไม่น่าเชื่อเลยนะเนี่ยว่าคำคำนี้จะหลุดออกมาจากปากของ'ห้องสมุดเคลื่อนที่'อย่างแก"เฟรินเอ่ยอย่างขำๆ
"เฟริน"คาโลปรามเจ้่าตัวแสบข้างๆเบาๆแต่มันก็ไม่ได้ทำให้คนอย่างเฟริน เดอบาโรว์กลัวเลยแม้แต่น้อย(ไม่กลัวเฉพาะตอนที่คาลี่อยู่ในร่างหญิงอ่ะสิ^^)
"แกลองใช้วิธีตบจูบแบบไอ้ครี้ดดิ ได้ผลชัวร์555+"เฟรินเอ่ยอย่างขำๆแต่คนถูกแนะนำให้วิธีตบจูบนั้นไม่ขำด้วย
"นั่นคิลนะเฟริน"โรพูดเสียงเครียด
"เออจริงว่ะ มันนี่หมัดหนักอย่างกะอะไรดี"เฟรินเพิ่งจะรู้ตัวว่าเสนอความคิดแย่ๆออกไปจึงจำต้องกลับมานั่งคิดแผนใหม่
"นายก็เล่าเรื่องทั้งหมดให้มันฟัง ก็แค่นั้น"เสียงหวานๆเย็นๆ(???)ดังออกมาจากปากของคนที่คิดว่าไม่น่าจะเสนอความคิดเรื่องการง้อสาวออกมาทำเอาทั้ง2ตกอยู่ในสภาวะช็อกค้างไป3วิ
"อืม......"โรที่สติกลับมาแล้วขึ้นเสียงในลำคอเล็กน้อย คิ้วหนานั้นขมวดมุ่น
"เออ.....แบบนั้นมันก็ได้นะเว้ยถ้าแกจะง้อคนอย่างไอ้คิลคงต้องมีวิธีนี้วิธีเดียวเท่านั้น แต่ไม่น่าเชื่อเลยว่ะว่าไอ้น้ำแข็งอย่างแกจะพูดออกมาได้= ="เฟรินเหล่สายตาไปมองคาโล
"ตอนนายง้อเฟรินนี่นายทำยังไงหรอ???"โรหันไปถามคาโลที่นั่งเงียบ
"หึ"คาโลกระตุกยิ้มเจ้าเล่ห์ และขณะที่กำลังจะเริ่มเปิดปากนั้นเอง มือของใครบางคนก็เข้ามาตะครุบเอาไว้เสียก่อน
"อย่าเล่านะโว้ยยยย!!!!"ใบหน้าของชายหนุ่มที่แต่เดิมเป็นหญิงสาวแดงสุกก่ำเป็นลูกตำลึง
"?????"ส่วนโรนั้นก็ต้องจำนั่งงงต่อไปเพราะไม่ได้อยู่เหตุการณ์ง้อสาวของคาโลในคราวนั้น
คิ้วเรียวของผู้ที่โดนปิดปากขมวดเข้าหากันราวกับขะผูกเป็นปมเนื่องจากว่ามือของไอ้คนมันปิดทั้งจมูกทั้งปากจนทำให้เขาจะขาดอากาศหายใจตาย
ฝ่าเท้างามๆถีบส่งท้องไปที่(ไอ้)หัวขโมยตัวแสบตรงหน้าอย่างรวดเร็วทำให้มือที่ปิดปากและจมูกอยู่นั้นกระเด็นออกไป
ตอนนี้มันอยู่ในร่างชาย กระทืบมันได้ตามใจชอบ= =
"อ้ากกกกมันเจ็บนะโว้ยยยย"เฟรินคลำท้องป้อยๆส่วนสาว(??)ที่เป็นต้นเหตุนั้นนั่งทำหน้าไม่รู็ไม่ชี้อยู่บนเตียง
แก~~~~ไอ้คาโล!!ฝากไว้ก่ิอนเหอะ!!คืนนี้แกไม่รอด!!
เฟรินคาดโทษในใจชั่วครู่ก่อนที่จะกลับมายิ้มเหมือนเดิมเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
"คืนนี้ชั้นอนุญาติให้แกเข้าไปใช้ห้องนอนชั้นได้ตามใจชอบเว้ย เดี๋ยวชั้นกับคาโลมานอนห้องแกแทนก็ได้"เฟรินเอ่ยพร้อมกับฉีกยิ้มกว้าง
"แล้วนายจะนอนยังไงสองคน???มันมีเตียงเดียวนะ"โรตอบกลับอย่างเกรงใจ
"ไม่เป็นไรๆก็นอนกันสองคนไง เบียดๆกันในเตียงเดียวเนี่ยแหละอุ่นดี เนอะ^^++"เฟรินส่งยิ้มมารไปให้คาโลที่นั่งเหงื่อแตกอยู่ข้างๆ
มันจะแก้แค้นที่เราถีบมันเมื่อกี้รึเปล่า??
"แต่...."โรกำลังจะเอ่ยปฏิเสธแต่ถูกเฟรินขัดขึ้นมาก่อน
"ไม่ทีต่งมีแต่แกเตรียมขนของย้ายไปนอนคืนนี้ได้เลยแล้วเดี๋ยวชั้นกับคาโลจะขนของมาย้ายนอนในห้องนี้แทน"
"....ขอบใจ"โรส่งยิ้มบางๆให้
คิดถูกจริงๆที่มาปรึกษากับพวกนี้....
ณ ห้องของหัวหน้าชั้นปี
"..............."เหมือนกับว่าถายในนี้มีความเงียบเป็นองค์ประกอบ ไม่มีแม้แต่เสียงสะอื้นหรอเสียงร้องไห้เลยแม้แต่น้อย มีแต่เพียงความมืดที่ปกคลุมรอบตัว มีเพียงแสงจันทร์ที่สาดลงมาทางหน้าต่างเท่านั้นที่ยังพอให้เห็นได้ว่าคนที่กำลังนั่งอยู่บนเตียงนั้น....
....ร้องไห้....
หยาดน้ำสีใสไหลออกมาจากดวงตาสีม่วงที่เคยสดใสแต่ตอนนี้มันกลับหม่นแสงอย่างบอกไม่ถูก มือที่กอดขาที่ชันขึ้นมานั้นเต็มไปด้วยน้ำใสๆ
ปาดออกไปตั้งหลายรอบแล้วทำไมมันไม่หมดซะทีนะ....
มือขาวปาดน้ำตาออกจากใบหน้าอย่างลวกๆ แต่ถึงแม้จะทำแบบนี้ซ้ำกี่ครั้งน้ำตามันก็ไม่หยุดไหลซักที
หรือเพราะเราไม่ได้ร้องไห้มานานกันแน่นะ...
แอ๊ด
เสียงเปิดประตูดังขึ้นทำให้คนที่นั่งนิ่งอยู่บนเตียงต้องรีบคว้าผ้าห่มขึ้นมาคลุมตัวแล้วล้มตัวลงนอนทันที
เฟรินหรอ??
เสียงฝีเท้าดังเข้ามาใกล้ตัวคนที่กำลังคลุมโปงก่อนที่เสียงฝีเท้าจะหยุดลงข้างๆตัว
"คิล......"
เสียง..นี่.มัน........!!!!!
ผ้าห่มที่คลุมโปงนิ่งไม่ไหวติงราวกับว่าคนที่นอนอยู่ในนั้นเป็นก้อมผ้าห่มอะไรประมาณนี้= =
"นี่คิล....."เสียงโรดังขึ้นอีกรอบ
"............."ไร้เสียงตอบรับจากอีกฝ่าย
"ชั้นรู้นะ ว่านายตื่นอยู่"เสียงโรดังขึ้นอีกรอบคราวนี้ทำให้คิลไหวตัวน้อยๆ
จะมีเรื่องอะไรที่มันไม่รู้บ้างมั้ยเนี่ย??
"ถ้านายไม่อยากมองหน้าชั้นก็ไม่เป็นไร ขอแค่นายฟังชั้นพูดก็พอ.."โรนั่งลงที่เก้าอี้ข้างเตียง(เหมือนกับว่ามันเตรียมมาไว้อยู่แล้่ว= =)
มือของคิลที่จับผ้าห่มอยู่กำแน่นขนเห็นข้อขาว
"ชั้นกับรุ่นน้องคนนั้นน่ะ......"
อย่าพูดถึงมันนะ....
ดวงตาสีม่วงร่วมมีน้ำตาคลอริมฝีปากบางนั้นกัดแน่นจนเลือดซิบ
"เรา..ไม่ได้เป็นอะไรกันจริงๆ ที่ตอนนั้นในนายเห็นชั้นจูบ ตอนนั้นน้องเขาเรียกให้ฉันโน้มหน้าลงไป ยังไม่ทันจะทำอะไรน้องเขาก็จูบซะแล้ว...."โรเล่าตัวไปโดยเริ่มสังเกตุเห็นว่าผ้าห่มที่คลุมคนข้างไหนอยู่นั้นเริ่มสั่น
"คิล"มือหนาดึงผ้าห่มที่คลุมร่างของอีกฝ่ายหนึ่งออก ทำให้เห็นร่างของคนที่กำลังนอนขดตัวอยู่สั่นน้อยๆ ดวงตาสีม่วงนั้นหลับตาปี๋ น้ำตานั้นไหลพรากๆๆๆๆออกมาไม่หยุดหย่อน(นี่มันฉากซึ้งนะโว้ยยยยบรรยายให้มันดีๆหน่อยเซ่=[ ]=**)
"อย่ามองนะ....."คิลพูดเบาๆพร้อมกับกระชากผ้าห่มมาปิดหน้าตัวเองเอาไว้
"คิล........."โรปัดผ้าห่มที่อยู่ในมือของอีกฝ่ายทิ้ง
"ไอ้บ้า"คิลด่าทั้งๆที่คนโดนด่ายังไม่ทำอะไรเลยแม้แต่น้อย
"หืม???"โรขึ้นเสียงในลำคอเล็กน้อย ก่อนที่หัวสมองเริ่มนึกถึงแผนง้อสาวของแต่ละคนที่แนะนำมา
"เมื่อกี้ว่าำไงนะ"โรกระเถิบขึ้นไปนั่งบนเตียงแต่ฝ่ายหญิงก็ยังคงไม่รู้สึกรู้สาว่าภาพที่เห็นนั้นมันอันตรายขนาดได้
"ชั้นบอกว่าไอ้บ...!!!"มือหนาช้อนศรีษะของฝ่ายคนที่กำลังเตรียมตัวจะอ้าปากด่าขึ้นมาแล้วประทับริมฝีปากของตนไปที่ของอีกฝ่ายทันทีโดยที่ยังไม่ทันตั้งตัว
"อื้อ!!!"คิลร้องประท้วงในลำคอเล็กน้อยก่อนที่มือจะเริ่มปฏิบัติการทุบ+ตีแต่ฝ่ายนั้นก็ใช่ย่อยยังคงนั่งนิ่งเป็นรูปปูนปั้น มือนี่ก็ติดหนึบอย่างกะกวาตราช้าง(ดูท่าว่าเฟรินจะสอนมา*-----*)
ลิ้นร้ิอนของฝ่ายตรงข้ามเริ่มรุกรานเข้ามาในโพรงปากนุ่ม ทำเอาเจ้าของดวงตาสีม่วงเบิกขึ้นอย่างตื่นตกใจ มือก็ทำปฏิบัติการทุบ+ตีแรงขึ้น
ผ่านไป3นาที
"แฮ่กๆ"เมื่อโรผล่ะริมฝีปากออกมากคิลก็รีบสูดอากาศหายใจเข้าเต็มปอดทันที
เกือบ...ตาย......(แง่ะ เว่อขนาดนั้นเลยหรอจ้ะ แค่จูบเองน้าาา)
"ไอ้...โร...."คิลค่อยๆหันหน้าไปมองโรอย่างเคียดแค้นพร้อมกับปล่อยรังสีอำมหิตออกมาเต็มที่
"หืม????"โรตีหน้าเซ่อ
"แก!!!ตาย!!!"คิลกระโจนเข้าหาโรที่นั่งยิ้มอยู่แล้วเล็งไปที่คอของฝ่ายตรงข้ามหมายจะเจาะให้มันทะลุ
วืด~!หมับ!!
ด้วยความฉลาดของโรทำให้เจ้าตัวรีบหลบพร้อมกับใช้มือจับแขนของอีกฝ่ายแล้วกระชากเข้าหาอ้อมแขน
"ปล่อยนะ!!!!"คิลดิ้นขลุกขลักอย่างไม่พอใจ
"ถ้าปล่อยนายก็กระโดดเตะชั้นน่ะสิ"โรกระซิบเบาๆที่่ริมหู เป่าลมหายใจรดต้นคอขาวทำให้คิลหน้าแดงแจ๊ด
"T/////T*"หลุดได้เมื่อไหร่ตายแน่!!!
"หายงอนรึยัง"โรถามทั้งๆที่ยังคงไม่ปล่อยร่างบางออกจากอ้อมแขน
"งอนอะไร ใครจะงอนคนอย่างแก"คิลสะบัดหน้าหนีอย่างเชิดๆ
"เห???แบบนี้ท่าทางคงยังไม่หายงอนสินะ งั้นง้ออีกรอบดีมั้ยเนี่ย"โรพูดด้วยน้ำเสีัยงเจ้าเล่ห์ริมฝีปากเป่าลมไปที่แก้มพวงสีชมพูของหญิงสาว
"มะ.....ไม่ต้อง!!!หายงอนแล้วพอใจรึยัง!!"คิลรีบดันหน้าของชายหนุ่มออกห่าง เลือดนั้นสูบฉีดขึ้นใบหน้าจนแทบอยากจะเป็นลม หัวใจนั้นเต้นระรัว
"จริงนะ??"โรยื่นหน้าเข้าไปอีกรอบ
"เออ!!!"คิลก็ดันหัวออกไปอีกรอบเช่นกัน
"งั้นนอนกัน"
"อ๊ะ!!!"
โรพูดจบก็ล้มตัวลงนอนทันที ลากให้คนนอนกอดอยู่ล้มลงเตียงไปด้วย
"จะนอนก็ปล่อยซิ!!!"คิลแคะมือตุ๊กแกที่เกาะอยู่ตรงเอวของตนออกแต่ก็ไม่เป็นผล
ไอ้นี่มันเรียนมาจากไอ้เฟรินมารึไงฟ่ะ!!!
"ไม่เอา นอนแบบนี้แหละอุ่นดี"ใบหน้าซุกไปที่เรือนผมสีดำของอีกฝ่าย สูดกลิ่นแชมพูอ่อนๆที่เส้นผม
"ปล่อย!!!"คิลยังคงไม่เลิกละความพยายาม
"ฟรี้~"เสียงกรนเบาๆของคนที่อยู่ข้างหลังดังอย่างเป็นสุขทำให้คิลลี่จัง(??)หมดรมณ์แกะมือออกจากเอว
ชิ ให้วันนี้วันเดียวนะ
คิลคิดพร้อมกับหันหน้าเข้าไปหาโรพลางซุกใบหน้าลงกับแผงอกอุ่นแล้วผลอยหลับไป
ริมฝีปากหนากระตุกยิ้มน้อยๆพร้อมกับกระชุบอ้อมกอดให้แน่นขึ้นก่อนที่จะเริ่มไปเฝ้าพระอินทร์ตามหญิงสาวที่อยู่ข้างหน้า
คืนนี้หลับฝันดีแน่เลย^^
====================================
ขอให้ผู้อ่านที่อ่านฟิคนี้(แล้วเม้นด้วยนะ)หลับฝันดีนะค้าาาาา
ขอถามอารายหน่อย ท่านผู้อ่านอยากอ่านตอนของเฟรินกะคาโลตอนอยู่ในห้องพักของโรกันมั้ยคะ?? ถ้าอยากก็บอกมานะ ไม่อยากก็ไม่เป็นไร สบายคนเขียน^O^
ร่างบางพุ่งตัวเข้าห้องนั่งเล่นของป้อมอัศวินแถมยังเปิดประตูซะเสียดงัลั่นจึงทำให้ทุกคนหันมามอง
"เฮ้ย!!คิล!!"เฟรินร้องเรียกชื่อเพื่อนรักของตัวเองอย่างตกใจเพราะน้ำตาที่เห็นได้ยากของเพื่อนคนนี้บัดนี้มันกลับไหลอาบเต็มหน้า
"O___O"<<<<หน้าตาของทุกคนในห้อง
"ไอ้คิล!แกไปทำอะไรมาว่ะ!!"เฟรินวิ่งเข้าไปถามเพื่อนรักที่ยืนนิ่งอย่างเป็นห่วง
"อย่าถาม....."คิลตอบเบาๆ
"มีอะไรก็เล่ามาเถอะน่า อย่าเก็บไว้คนเดียวสิ"เฟรินขมวดคิ้วมุ่นเพราะว่าเพื่อนรักของเขาไม่เคยเป็นแบบนี้
"อย่าถาม.."คิลตอบคำเดิม
"อะไรว่ะ!คนเค้าเป็นห่วงนะเฟ้ย!!แกไปทำอะไรมากันแน่!"เฟรินพูดอย่างหัวเสีย
"ก็บอกว่าอย่าถามไงเล่า!!!!!"คิลตะโกนออกไปอย่างเหลืออดก่อนที่จะวิ่งเข้าหอพักไปทิ้งให้เหล่าเพื่อนมองตามไปอย่างเป็ยห่วง
"อะไรของมันว่ะ"เฟรินกัดฟันกรอดๆ
ปัง!!
"คิล!!!"เสียงเปิดประตูดังขึ้นมาอีกระลอกพร้อมกับเสีนงเรียกชื่อคนที่เพิ่งวิ่งร้องไห้ออกไปเมื่อกี้นี้ทำให้ทุกคนต่างก็หันมามองผู้มาใหม่เป็นตาเดียว
เรารู้ตัวการแล้ว- -+
"ไอ้โร"เฟรินเดินเข้าไปตบไหล่ขอทานหนุ่มที่เข้ามาใหม่ดังป้าบทำให้คนถูกกระทำหันหน้าไปมองอย่างงุนงง
"เฟ....เฟริน....นายเห็นคิลบ้างมั้ย???"โรเอ่ยถามขึ้นทำให้ความคิดของแต่ละคนเริ่มกระจ่างชัดขึ้น
มันเป็นคนทำให้ไอ้คิลร้องไห้แน่!!ฟันธง!!
"เห็น เห็นเต็มๆตาเลยว่ะ แกไปทำอะไรให้ไอ้คิลตามันเปียกแฉะขนาดนั้นว่ะ"เฟรินบีบไหล่โรเล็กน้อยราวกับว่า'ถ้าไม่ตอบไหล่แกแหลกคามือชั้นแน่'
"เอ่อ...ชั้นว่าเล่าตรงนี้...คงไม่เหมาะเท่าไหร่ ไปหาที่อื่นกันก่อนเถอะ แล้วก็พาคาโลไปด้วยก็ได้นะ"โรลดเสียงต่ำลงเพื่อให้ได้ยินกันแค่2คนซึ่งอีกฝ่ายก็พยักหน้าตอบรับหงึกหงัก เฟรินเดินเข้าไปหาคาโลแล้วลากออกไปข้างนอกตามชายหนุ่มเจ้าของต้นเรื่องไปทิ้งให้เหล่าป้อมอัศวินเก็บงำความสงสัยเอาไว้ในใจของแต่ละคนเพราะพวกเขารู้ดีว่า เรื่องนี้ปล่อยให้ฝ่ายนั้นจัดการกันเองจะดีกว่า
ป้อมอัศวินที่เงียบกริบจึงดังกระหึ่มขึ้นมาอีกครั้งหนึ่งราวกับว่าไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น
"อ๋อ~อืมๆเรื่องมันเป็นแบบนี้นี่เอง"เฟรินที่นั่งอยู่บนเตียง(ในห้องของโร)พยักหน้าหงึกหงักเป็นเชิงเข้าใจเมื่อโรนั้นเล่าเรื่องทุกอย่างให้เขาฟังหมดแล้ว
"แบบนี้ต้องใช้กลยุทธิ์วิธีง้อสาวเฟ้ย!!"เฟรินยิ้มเจ้าเล่่ห์
"ยังไง?"โรถาม
"โอ้!!ไม่น่าเชื่อเลยนะเนี่ยว่าคำคำนี้จะหลุดออกมาจากปากของ'ห้องสมุดเคลื่อนที่'อย่างแก"เฟรินเอ่ยอย่างขำๆ
"เฟริน"คาโลปรามเจ้่าตัวแสบข้างๆเบาๆแต่มันก็ไม่ได้ทำให้คนอย่างเฟริน เดอบาโรว์กลัวเลยแม้แต่น้อย(ไม่กลัวเฉพาะตอนที่คาลี่อยู่ในร่างหญิงอ่ะสิ^^)
"แกลองใช้วิธีตบจูบแบบไอ้ครี้ดดิ ได้ผลชัวร์555+"เฟรินเอ่ยอย่างขำๆแต่คนถูกแนะนำให้วิธีตบจูบนั้นไม่ขำด้วย
"นั่นคิลนะเฟริน"โรพูดเสียงเครียด
"เออจริงว่ะ มันนี่หมัดหนักอย่างกะอะไรดี"เฟรินเพิ่งจะรู้ตัวว่าเสนอความคิดแย่ๆออกไปจึงจำต้องกลับมานั่งคิดแผนใหม่
"นายก็เล่าเรื่องทั้งหมดให้มันฟัง ก็แค่นั้น"เสียงหวานๆเย็นๆ(???)ดังออกมาจากปากของคนที่คิดว่าไม่น่าจะเสนอความคิดเรื่องการง้อสาวออกมาทำเอาทั้ง2ตกอยู่ในสภาวะช็อกค้างไป3วิ
"อืม......"โรที่สติกลับมาแล้วขึ้นเสียงในลำคอเล็กน้อย คิ้วหนานั้นขมวดมุ่น
"เออ.....แบบนั้นมันก็ได้นะเว้ยถ้าแกจะง้อคนอย่างไอ้คิลคงต้องมีวิธีนี้วิธีเดียวเท่านั้น แต่ไม่น่าเชื่อเลยว่ะว่าไอ้น้ำแข็งอย่างแกจะพูดออกมาได้= ="เฟรินเหล่สายตาไปมองคาโล
"ตอนนายง้อเฟรินนี่นายทำยังไงหรอ???"โรหันไปถามคาโลที่นั่งเงียบ
"หึ"คาโลกระตุกยิ้มเจ้าเล่ห์ และขณะที่กำลังจะเริ่มเปิดปากนั้นเอง มือของใครบางคนก็เข้ามาตะครุบเอาไว้เสียก่อน
"อย่าเล่านะโว้ยยยย!!!!"ใบหน้าของชายหนุ่มที่แต่เดิมเป็นหญิงสาวแดงสุกก่ำเป็นลูกตำลึง
"?????"ส่วนโรนั้นก็ต้องจำนั่งงงต่อไปเพราะไม่ได้อยู่เหตุการณ์ง้อสาวของคาโลในคราวนั้น
คิ้วเรียวของผู้ที่โดนปิดปากขมวดเข้าหากันราวกับขะผูกเป็นปมเนื่องจากว่ามือของไอ้คนมันปิดทั้งจมูกทั้งปากจนทำให้เขาจะขาดอากาศหายใจตาย
ฝ่าเท้างามๆถีบส่งท้องไปที่(ไอ้)หัวขโมยตัวแสบตรงหน้าอย่างรวดเร็วทำให้มือที่ปิดปากและจมูกอยู่นั้นกระเด็นออกไป
ตอนนี้มันอยู่ในร่างชาย กระทืบมันได้ตามใจชอบ= =
"อ้ากกกกมันเจ็บนะโว้ยยยย"เฟรินคลำท้องป้อยๆส่วนสาว(??)ที่เป็นต้นเหตุนั้นนั่งทำหน้าไม่รู็ไม่ชี้อยู่บนเตียง
แก~~~~ไอ้คาโล!!ฝากไว้ก่ิอนเหอะ!!คืนนี้แกไม่รอด!!
เฟรินคาดโทษในใจชั่วครู่ก่อนที่จะกลับมายิ้มเหมือนเดิมเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
"คืนนี้ชั้นอนุญาติให้แกเข้าไปใช้ห้องนอนชั้นได้ตามใจชอบเว้ย เดี๋ยวชั้นกับคาโลมานอนห้องแกแทนก็ได้"เฟรินเอ่ยพร้อมกับฉีกยิ้มกว้าง
"แล้วนายจะนอนยังไงสองคน???มันมีเตียงเดียวนะ"โรตอบกลับอย่างเกรงใจ
"ไม่เป็นไรๆก็นอนกันสองคนไง เบียดๆกันในเตียงเดียวเนี่ยแหละอุ่นดี เนอะ^^++"เฟรินส่งยิ้มมารไปให้คาโลที่นั่งเหงื่อแตกอยู่ข้างๆ
มันจะแก้แค้นที่เราถีบมันเมื่อกี้รึเปล่า??
"แต่...."โรกำลังจะเอ่ยปฏิเสธแต่ถูกเฟรินขัดขึ้นมาก่อน
"ไม่ทีต่งมีแต่แกเตรียมขนของย้ายไปนอนคืนนี้ได้เลยแล้วเดี๋ยวชั้นกับคาโลจะขนของมาย้ายนอนในห้องนี้แทน"
"....ขอบใจ"โรส่งยิ้มบางๆให้
คิดถูกจริงๆที่มาปรึกษากับพวกนี้....
ณ ห้องของหัวหน้าชั้นปี
"..............."เหมือนกับว่าถายในนี้มีความเงียบเป็นองค์ประกอบ ไม่มีแม้แต่เสียงสะอื้นหรอเสียงร้องไห้เลยแม้แต่น้อย มีแต่เพียงความมืดที่ปกคลุมรอบตัว มีเพียงแสงจันทร์ที่สาดลงมาทางหน้าต่างเท่านั้นที่ยังพอให้เห็นได้ว่าคนที่กำลังนั่งอยู่บนเตียงนั้น....
....ร้องไห้....
หยาดน้ำสีใสไหลออกมาจากดวงตาสีม่วงที่เคยสดใสแต่ตอนนี้มันกลับหม่นแสงอย่างบอกไม่ถูก มือที่กอดขาที่ชันขึ้นมานั้นเต็มไปด้วยน้ำใสๆ
ปาดออกไปตั้งหลายรอบแล้วทำไมมันไม่หมดซะทีนะ....
มือขาวปาดน้ำตาออกจากใบหน้าอย่างลวกๆ แต่ถึงแม้จะทำแบบนี้ซ้ำกี่ครั้งน้ำตามันก็ไม่หยุดไหลซักที
หรือเพราะเราไม่ได้ร้องไห้มานานกันแน่นะ...
แอ๊ด
เสียงเปิดประตูดังขึ้นทำให้คนที่นั่งนิ่งอยู่บนเตียงต้องรีบคว้าผ้าห่มขึ้นมาคลุมตัวแล้วล้มตัวลงนอนทันที
เฟรินหรอ??
เสียงฝีเท้าดังเข้ามาใกล้ตัวคนที่กำลังคลุมโปงก่อนที่เสียงฝีเท้าจะหยุดลงข้างๆตัว
"คิล......"
เสียง..นี่.มัน........!!!!!
ผ้าห่มที่คลุมโปงนิ่งไม่ไหวติงราวกับว่าคนที่นอนอยู่ในนั้นเป็นก้อมผ้าห่มอะไรประมาณนี้= =
"นี่คิล....."เสียงโรดังขึ้นอีกรอบ
"............."ไร้เสียงตอบรับจากอีกฝ่าย
"ชั้นรู้นะ ว่านายตื่นอยู่"เสียงโรดังขึ้นอีกรอบคราวนี้ทำให้คิลไหวตัวน้อยๆ
จะมีเรื่องอะไรที่มันไม่รู้บ้างมั้ยเนี่ย??
"ถ้านายไม่อยากมองหน้าชั้นก็ไม่เป็นไร ขอแค่นายฟังชั้นพูดก็พอ.."โรนั่งลงที่เก้าอี้ข้างเตียง(เหมือนกับว่ามันเตรียมมาไว้อยู่แล้่ว= =)
มือของคิลที่จับผ้าห่มอยู่กำแน่นขนเห็นข้อขาว
"ชั้นกับรุ่นน้องคนนั้นน่ะ......"
อย่าพูดถึงมันนะ....
ดวงตาสีม่วงร่วมมีน้ำตาคลอริมฝีปากบางนั้นกัดแน่นจนเลือดซิบ
"เรา..ไม่ได้เป็นอะไรกันจริงๆ ที่ตอนนั้นในนายเห็นชั้นจูบ ตอนนั้นน้องเขาเรียกให้ฉันโน้มหน้าลงไป ยังไม่ทันจะทำอะไรน้องเขาก็จูบซะแล้ว...."โรเล่าตัวไปโดยเริ่มสังเกตุเห็นว่าผ้าห่มที่คลุมคนข้างไหนอยู่นั้นเริ่มสั่น
"คิล"มือหนาดึงผ้าห่มที่คลุมร่างของอีกฝ่ายหนึ่งออก ทำให้เห็นร่างของคนที่กำลังนอนขดตัวอยู่สั่นน้อยๆ ดวงตาสีม่วงนั้นหลับตาปี๋ น้ำตานั้นไหลพรากๆๆๆๆออกมาไม่หยุดหย่อน(นี่มันฉากซึ้งนะโว้ยยยยบรรยายให้มันดีๆหน่อยเซ่=[ ]=**)
"อย่ามองนะ....."คิลพูดเบาๆพร้อมกับกระชากผ้าห่มมาปิดหน้าตัวเองเอาไว้
"คิล........."โรปัดผ้าห่มที่อยู่ในมือของอีกฝ่ายทิ้ง
"ไอ้บ้า"คิลด่าทั้งๆที่คนโดนด่ายังไม่ทำอะไรเลยแม้แต่น้อย
"หืม???"โรขึ้นเสียงในลำคอเล็กน้อย ก่อนที่หัวสมองเริ่มนึกถึงแผนง้อสาวของแต่ละคนที่แนะนำมา
"เมื่อกี้ว่าำไงนะ"โรกระเถิบขึ้นไปนั่งบนเตียงแต่ฝ่ายหญิงก็ยังคงไม่รู้สึกรู้สาว่าภาพที่เห็นนั้นมันอันตรายขนาดได้
"ชั้นบอกว่าไอ้บ...!!!"มือหนาช้อนศรีษะของฝ่ายคนที่กำลังเตรียมตัวจะอ้าปากด่าขึ้นมาแล้วประทับริมฝีปากของตนไปที่ของอีกฝ่ายทันทีโดยที่ยังไม่ทันตั้งตัว
"อื้อ!!!"คิลร้องประท้วงในลำคอเล็กน้อยก่อนที่มือจะเริ่มปฏิบัติการทุบ+ตีแต่ฝ่ายนั้นก็ใช่ย่อยยังคงนั่งนิ่งเป็นรูปปูนปั้น มือนี่ก็ติดหนึบอย่างกะกวาตราช้าง(ดูท่าว่าเฟรินจะสอนมา*-----*)
ลิ้นร้ิอนของฝ่ายตรงข้ามเริ่มรุกรานเข้ามาในโพรงปากนุ่ม ทำเอาเจ้าของดวงตาสีม่วงเบิกขึ้นอย่างตื่นตกใจ มือก็ทำปฏิบัติการทุบ+ตีแรงขึ้น
ผ่านไป3นาที
"แฮ่กๆ"เมื่อโรผล่ะริมฝีปากออกมากคิลก็รีบสูดอากาศหายใจเข้าเต็มปอดทันที
เกือบ...ตาย......(แง่ะ เว่อขนาดนั้นเลยหรอจ้ะ แค่จูบเองน้าาา)
"ไอ้...โร...."คิลค่อยๆหันหน้าไปมองโรอย่างเคียดแค้นพร้อมกับปล่อยรังสีอำมหิตออกมาเต็มที่
"หืม????"โรตีหน้าเซ่อ
"แก!!!ตาย!!!"คิลกระโจนเข้าหาโรที่นั่งยิ้มอยู่แล้วเล็งไปที่คอของฝ่ายตรงข้ามหมายจะเจาะให้มันทะลุ
วืด~!หมับ!!
ด้วยความฉลาดของโรทำให้เจ้าตัวรีบหลบพร้อมกับใช้มือจับแขนของอีกฝ่ายแล้วกระชากเข้าหาอ้อมแขน
"ปล่อยนะ!!!!"คิลดิ้นขลุกขลักอย่างไม่พอใจ
"ถ้าปล่อยนายก็กระโดดเตะชั้นน่ะสิ"โรกระซิบเบาๆที่่ริมหู เป่าลมหายใจรดต้นคอขาวทำให้คิลหน้าแดงแจ๊ด
"T/////T*"หลุดได้เมื่อไหร่ตายแน่!!!
"หายงอนรึยัง"โรถามทั้งๆที่ยังคงไม่ปล่อยร่างบางออกจากอ้อมแขน
"งอนอะไร ใครจะงอนคนอย่างแก"คิลสะบัดหน้าหนีอย่างเชิดๆ
"เห???แบบนี้ท่าทางคงยังไม่หายงอนสินะ งั้นง้ออีกรอบดีมั้ยเนี่ย"โรพูดด้วยน้ำเสีัยงเจ้าเล่ห์ริมฝีปากเป่าลมไปที่แก้มพวงสีชมพูของหญิงสาว
"มะ.....ไม่ต้อง!!!หายงอนแล้วพอใจรึยัง!!"คิลรีบดันหน้าของชายหนุ่มออกห่าง เลือดนั้นสูบฉีดขึ้นใบหน้าจนแทบอยากจะเป็นลม หัวใจนั้นเต้นระรัว
"จริงนะ??"โรยื่นหน้าเข้าไปอีกรอบ
"เออ!!!"คิลก็ดันหัวออกไปอีกรอบเช่นกัน
"งั้นนอนกัน"
"อ๊ะ!!!"
โรพูดจบก็ล้มตัวลงนอนทันที ลากให้คนนอนกอดอยู่ล้มลงเตียงไปด้วย
"จะนอนก็ปล่อยซิ!!!"คิลแคะมือตุ๊กแกที่เกาะอยู่ตรงเอวของตนออกแต่ก็ไม่เป็นผล
ไอ้นี่มันเรียนมาจากไอ้เฟรินมารึไงฟ่ะ!!!
"ไม่เอา นอนแบบนี้แหละอุ่นดี"ใบหน้าซุกไปที่เรือนผมสีดำของอีกฝ่าย สูดกลิ่นแชมพูอ่อนๆที่เส้นผม
"ปล่อย!!!"คิลยังคงไม่เลิกละความพยายาม
"ฟรี้~"เสียงกรนเบาๆของคนที่อยู่ข้างหลังดังอย่างเป็นสุขทำให้คิลลี่จัง(??)หมดรมณ์แกะมือออกจากเอว
ชิ ให้วันนี้วันเดียวนะ
คิลคิดพร้อมกับหันหน้าเข้าไปหาโรพลางซุกใบหน้าลงกับแผงอกอุ่นแล้วผลอยหลับไป
ริมฝีปากหนากระตุกยิ้มน้อยๆพร้อมกับกระชุบอ้อมกอดให้แน่นขึ้นก่อนที่จะเริ่มไปเฝ้าพระอินทร์ตามหญิงสาวที่อยู่ข้างหน้า
คืนนี้หลับฝันดีแน่เลย^^
====================================
ขอให้ผู้อ่านที่อ่านฟิคนี้(แล้วเม้นด้วยนะ)หลับฝันดีนะค้าาาาา
ขอถามอารายหน่อย ท่านผู้อ่านอยากอ่านตอนของเฟรินกะคาโลตอนอยู่ในห้องพักของโรกันมั้ยคะ?? ถ้าอยากก็บอกมานะ ไม่อยากก็ไม่เป็นไร สบายคนเขียน^O^
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น