[Fic baramos]ฟิค บารามอส โร&คิล

ลำดับตอนที่ #5 : แกเป็นใคร!(เปลี่ยนชื่อตอนดีกว่า= =)(100%)

ตกดึก

คืนนี้ทั้งคืนคิลนอนไม่หลับเลยเพราะทั้งอึดอัด(ผลจากการเอาผ้า มารัดหน้าอก)ทั้งร้อน(ผลจากการเอาผ้ามาพันเอว)พอเหงื่อออกก็คันหัวอีกตะหาก (ผลจากการใส่วิก)นอนก็ต้องใส่กางเกงขายาวเพราะต้องใส่ไอ้ส้นตึกงี่เง่าทำให้ คิลต้องลอบออกมานอกเต้นท์

มือขวากระชาก(ย้ำว่ากระชาก)วิกออกจากหัวทำ ให้ผมสีดำสยายลงมาถึงกลางหลัง ขาขวาและซ้ายเตะส้นตึกออก ปลดผ้ารัดหน้าอก เอาผ้าออกจากเอวทำให้หายใจหายคอได้สบายหน่อย

"เฮ้อ~"เจ้าของเสียงที่กลับมาหวานเหมือนเดิม อ้าแขนรับลมที่พัดมาจากภายในป่า

--------
โรยังไม่มาเห็นหรอก แต่จะออกมาเร็วๆนี้แหละ
------------------
"หึๆสบายใจเหลือเกินนะ"เสียงหัวเราะหึหึดังออกมาจากต้นไม้อย่าเงียบเชียบพร้อมกับจับจ้องไปทางร่างบางที่อยู่กลางทุ่งกว้าง

ร่างลึกลับกระโดดลงมาจากต้นไม้เสียงดังทำให้คิลตวัดสายตาหันไปมอง

"ใคร"คิลถามด้วยน้ำเสียงอันเย็นเยียบแต่ก็ยังคงไม่มีการตอบรับจากอีกฝ่าย

"ฉัน ถาม ว่า ใคร!!!!"คิลตะโกนพลางหยิยมีดสั้นและเขวี้ยงออกไปยังพุ่มไม้

"หึๆๆ"(ถ้าเป็น'คึหึหึหึ'นี่คงเหมือนมุคุโร่ชัวป้าบ)เสียงหัวเราะดังออกมาจากพุ่มไม้พร้อมกับมีร่างๆหนึ่งเดินออกมาพร้อมกับเสียงหัวเราะอันน่าสยดสยอง= =

"กลิ่นอายแบบนี้.....นักฆ่าสินะ.."คิล(หรือคิลเรีย??)พึมพำเบาๆพลางจ้องชายตรงหน้าอย่างเงียบเชียบ

"ข้ามีนามว่า ราเรซ เอเรแกรนด์ เดอะ คิลเลอร์ ออฟ ซาเรส ยินดีที่ได้รู้จัก คิลมัส ฟิลมัส หรือจะให้ข้าเรียกว่าคิลเรีย ฟีลมัสดีล่ะ"ชายหนุ่มตรงหน้าเอ่ยอย่างไม่ทุกร้อน เส้นผมสีขาวดูโดดเด่นเมื่ออยู่ในความมืด ดวงตาสีแดงฉานเหมือนเลือดเห็นเด่นชัด

"คนจากเอเรแกรนด์งั้นรึ?หน้าไม่อายเลยนะที่มาฆ่าพวกเดียวกันแบบนี้"คิลเรียเหยียดรอยยิ้มอย่างดูถูก

"หึ ตระกูลเอเรแกรนด์ไม่เคยนับคนของตระกูลฟิลมัสเป็นพวกเดียวกันหรอก"สิ้นเสียงของราเรซก็มีประกายสีเงินพุ่งตรงมาที่หญิงสาว

ตามสัญชาตยาน(สะกดถูกป่าวว่ะ - -.?)ของเธอนั้นบอกให้หลบ

ฉึก!!

มีดสั้นสีเงินสลักลวดลายสวยงามตรงตัวมีด ด้ามจับนั้นมีสีขาวตรงปลายด้ามมีอัญมณีสีใสฝังอยู่ ปักลงตรงจุดที่คิลเคยยืนอยู่แต่บัดนี้หายไปแล้ว

"หึ เล่นใช้มีดประจำตระกูลมาปลิดชีวิตกันถึงที่นี่เลยรึ ช่างน่าขันนัก"คิลพูดด้วยน้ำเสียงเย้ยๆทำให้ฝ่ายตรงข้ามหันไปมองทางด้านหลัง

มายืนอยู่ตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่!!

"อ่อนหัด!!"คิลเสยหมัดที่เต็มไปด้วยประจุไฟฟ้าอยู่รอบมือไปที่คางของเรเรซจนอีกฝ่ายตัวลอย

เป็นผู้หญิงแต่แรงก็ยังเท่าเดิมเฟ้ย!!
====================
ตัดฉับ!!
--------------
มาต่อแร้วจร้าาาา
=======================
"ใช่ได้นิ"เรเรซทรงตัวขึ้นมายืนเหมือนพลางปาดเลือดที่อยู่ที่มุมปากออกพร้อมกับรอยยิ้มเหี้ยมๆ

"เหอะ อ่อนหัดแล้วมาทำยืนกร่างนะแก"คิลพูดจาได้แทงใจทำฝ่ายตรงข้ามสุดๆทำให้ชายหนุ่มเริ่มเดือดเล็กน้อย

"ว่าใครอ่อนหัดงั้นหรอ สาวน้อย"หมอกเริ่มปกคลุมทั่วอาณาเขต ร่างที่ยืนอยู่ตรงหน้าเริ่มจางหายไป ดวงตาสีม่วงเบิกขึ้นอย่างตกใจ

ฟิ้ว!!!!

เสียงอะไรบางอย่างแหวกผ่านอากาศทำให้คิลหยิบมีดขึ้นมาตวัดสิ่งนั้นทิ้งออกไปอย่างรวดเร็ว

"ถ้าแน่จริงก็อย่าหลบสิฟ่ะ!!!"คิลตะโกนขึ้นท่ามกลางหมอกที่ปกคลุม

"หึๆๆ"เสียงหัวเราะดังก้องไปทั่ว(เหมือนมุคุโร่มาก= =)ทำให้หญิงสาวต้องรีบออกตัววิ่งเพราะเริ่มมีความรู้สึกที่ไม่ชอบมาพากล

"ชิ"คิลสบถเสียงดังเมื่อมีมีดมากมายที่มาจากไหนก็ไม่รู้พุ่งตรงมาที่ตน

มือบางตวัดฝูงมีดบิน(??)ออกไปให้พ้นทาง

ต้องป้องกันอย่างเดียวหรอเนี่ย

"ออกมาซิฟ่ะ!!ไอ้ขี้ขลาด!!หดหัวอยู่ตรงนั้นกลัวโผล่แล้วจะแพ้น่ะสิ"คำพูโของคิลทำให้เรเรซเดือดพุ่งทะลุทันที

เฟี้ยวๆๆๆๆๆๆ

เสียงมีดบินแบบรุ่นพี่ลอเรนซ์ดังขึ้นทำให้คิลต้องรีบหลบมีดแต่ละอันที่พุ่งตรงเข้ามาทันที

แบบนี้ต้องทำให้หมอกมันจางลูกเดียว!!!!

คิลร่ายเวทเบาๆ ทำให้เกิดสายลมพัด พัดหมอกที่อยู่บริเวณนั้นจนเริ่มจาง

เวทย์พื้นฐานแค่นี้ตรูก็ใช้เป็นเฟ้ย- -++

แต่ลมที่คิลเรียกมานั้นดันพัดไปนอนเต้นท์จนเต้นท์สั่น ปลุกบุคคลที่อยู่ในนั้นตื่นขึ้นมา(ซวยแล้วสิๆ)

ภายในเต้นท์

"รุ่นพี่ขาาาาาเกิดอารายขึ้นหรอค้าาาา"เรเดียตื่นขึ้นมาถามโรอย่างงัวเงียเนื่องจากแรงสั่นสะเทือนปลุกให้ตื่น

"คิลหายไปไหนเนี่ย-*-"โรไม่ตอบคำถามของรุ่นน้องแต่มองหาเพื่อนอีกคนที่ตอนนี้หายตัวไปแล้ว

"พายุมาหรอ"แรงสั่นสะเทือนปลุกให้รีซิสท์ตื่นขึ้นมาทันทีไม่เหมือนใครบางคนที่นอนกรนคร่อกๆอยู่ข้างๆ

"คิลหายตัวไปไหนก็ไม่รู้- -"โรตวัดสายตาไปหาน้องทั้งสองคน

"เรเดียออกไปตามหากันดีกว่าค่ะ"เรเดียพูดขึ้น

"อือก็ดี"โรรูดซิบที่ปิดออก(คงเคยเห็นเต้นท์นะ = =)พลางโผล่หัวออกไป

เค้รงๆๆ

เสียงประดาบ(มีดตะหาก-3-)ดังขึ้นบริเวณใกล้เคียงทำให้เรเดียรีบปลุกไคร์ให้ตื่น

"รีบไปกันเถอะ"โรพูดด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียดพลางลุกขึ้นออกเดินเป็นคนแรกตามด้วยรีซิสท์ เรเดียและไคร์ที่พึ่งตื่น

กลับมาที่เดิม

ฉัวะ!!

อึก!!

มีดคมเฉี่ยวแขนของคิลไปเล็กน้อยทำให้เลือดซึม

ทั้งสองฝ่ายต่างมีบาดแผลเต็มตัวพอๆกัน เสียงหอบดังขึ้นมาจากฝ่ายหญิงสาวทำให้อีกฝ่ายหัวเราะหึๆ(มุคุโร่ป่าวเนี่ย=O=;;??)

"ยอมแพ้ซะดีกว่านะ เธอเองเริ่มจะไม่ไหวแล้วนี่??"เรเรซเดินเข้ามาคิลที่ยืนหอบแฮ่กอยู่

"กะ....แกเอง..ก็พอกัน..นั่น..แหละ"บาดแผลทั่วตัวเริ่มทำให้สติของคิลเริ่มเลือน

"รู้สึกเป็นไงมั่งล่ะ พิษนี่เป็นพิษร้ายแรงเชียวน้าาา"เรเรซหยิบมีดขึ้นมาควงเล็กน้อยพลางเอ่ยอย่างไม่ทุกร้อน

"ชิ"ร่างบางเริ่มทรุดตัวลงดวงตาเริ่มพร่ามัว

"คิล!!"เสียงๆหนึ่งดังขึ้นเข้าโสตประสาททำให้คิลหนัหลังไปมอง

หัวสีน้ำตาลอ่อนของใครบางคนกระทบกับลูกตาของหญิงสาว

โร...เซวาเรส

ดวงตาสีม่วงปิดลงอย่างอ่อนล้า ศรีษะกระทบกับผืนดินทำให้บุคคลที่มาใหม่ตาค้าง

ร่างบอบบางหายใจรวยระรินนอนอยู่เบื้องหน้าของชายหนุ่มแปลกหน้า แพขนตางอนยาวปิดสนิท ริมฝีปากบางเริ่มซีดเพราะพิษ เส้นผมสีดำแผ่สยาย ร่างตรงหน้าจะดูสวยกว่านี้มากหากไม่มีบาดแผลอยู่เต็มตัว

"โอ๊ะ!!ใครมาล่ะนี่"ชายหนุ่มแปลกหน้า(ในสายตาของโร)เอ่ยขึ้นอย่างประหลาดใจ

"แกเป็นใคร"โรหรี่ดวงตาสีมรกตลงเล็กน้อยเพื่อจะให้เห็นบุคคลตรงหน้าแต่หมอกที่หนาเกิดไปทำให้เกิดทัศนวิสัยมในการมองไม่ดีเท่าไหร่นัก
===============
ตัดฉับ!!!
-----------------
มาอัพต่อแร้วววววว
==================
"หึๆยิงคำถามเดียวกันมาเลยนะ"ชายแปลกหน้าก้มลงบางร่างบางที่นอนอยู่แทบเท้าสลับกับมองชายหนุ่มดวงตาสีเขียวมรกตตรงหน้า

"พี่โรคะ นั่นใครอ่ะO_O"เรเดียชี้ไปที่ร่างของคิลเรียที่นอนหอบอยู่อย่างตกใจเพราะบาดแผลที่อยู่ตามตัวนั้นไม่ใช่น่อยๆเลย

"............."โรไม่ตอบแต่กลับจ้องชายตรงหน้าเขม็งเนื่องจากลางสังหรณ์(เอ็งมีลางสังหรณ์ด้วยรึ- -)ของเขารู้สึกได้ว่าคนตรงหน้านี้ไม่ค่อยดีเท่าไหร่นัก(หมายความว่าไงหนอ~)

"จัดการให้เสร็จทีเดียวเลยดีกว่า"เรเรซพึมพำเ้บาๆทำให้โรไม่ได้ยินเนื่องจากอยู่ไกลกันพอตัวแต่คิลที่อยู่ใกล้นั้นได้ยินเต็มสองรูหู

มือหนาชักมีดขึ้นมาสิบกว่าเล่มเตรียมขว้างใส่ร่างสี่ร่างที่อยู่ตรงหน้าพร้อมกันกับคิลที่พยายามฝืนสังขารลุกขึ้นยืน

เฟี้ยวๆๆๆๆๆๆๆๆ

เสียงมีดบินแหวกผ่านอากาศพุ่งตรงไปยังร่างทั้งสี่ร่าง

"หลบ!!!"คิลตะโกนเสียงดังทำให้ทั้งสี่กระโดดหลบมีดโดยอัตโนมัติ

ฉึกๆๆๆๆๆๆ

"ชิ!!ฤทธิ์ยังไม่หมดอีกเรอะ!!"เรเรซสบถเสียงดังพลางมองไปยังคิลอย่างเคียดแค้น

มีดสีขาวพุ่งตรงไปยังคิลที่นอนหมอบอยู่อย่างรวดเร็ว

เคร้ง!!

ดาบสีเงินของใครบางคนเข้ามาขวางไว้ทำให้มีดถูกปัดกระเด็นออกไปข้างทาง

เส้นผมสีน้ำตาลอ่อนของใครบางคนดูคุ่นตา

.................

"ไอ้โร!!!"คิลตะโกนเรียกชื่อของคนตรงหน้าทันทีที่นึกออก

"เออ แล้วคิดว่าใครล่ะว่ะ"แหน่ะ มันยังมีอารมณ์มากวน=_=

"แกมีดาบได้ไงว่ะ"คิลที่สติกลับมาเต็มร้อย(เฮ้ย!!ตูไม่บ้านะเฟ้ย!!:คิล)เอ่ยถามขึ้นอย่างแปลกใจ

"จิ๊กน้องเขามา"สั้นๆง่ายๆและได้ใจความ

"- -"

"ชั้นว่านายนอนพักเหอะ"โรเอ่ย

"......."

"ตานายจะปิดอย่าแล้วนี่"

"ใครว่า!!O_O"คิลแหกตาอย่างเต็มที่เพราะกลัวเสียฟอร์มอย่างรุนแรง

"พี่คิลลลลลลลหนูมาช่วยแล้วววว"เรเดียวิ่ง(หรือบิน??)เข้ามาเหมือนซุปเปอร์ฮีโร่ยังไงยังงั้น= =

เอี๊ยดดดด!!!!(พยายามคิดว่าเป็นเสียงเบรกเท้านะ+.+)

"ไม่ต้องห่วงค่ะ!!หนูถนัดเวทย์รักษา!!"เรเดียควัก(ย้ำว่าควัก)แหวนวงสวยออกมาสวมพลางมองไปที่ร่างของคิลตั้งแต่หัวจรดเท้า

"..............."

"......O_O"

"= =;;...."ไม่รักษาหรอ-..................-.

"พี่.....เป็น..ผู้หญิงหรอO_O"เรเดียเค้นคำพูดแต่ละคำอย่างยากลำบาก

"- -."เวรกรรม ยังไม่รู้อีกหรอน้อง

"อ๊ะ!!ไม่สิๆๆต้องรีบรักษาๆๆๆ"เรเดียสะดุ้งเล็กน้องพลางหยิบหนังสือเล่มโตออกมาจากกระเป๋าเสื้่อ

.....ยัดลงไปได้ยังไงล่ะนั้น= =

"เอ.......อืม......โอ้!เจอแล้ว!!"เรเดียรีบอ่านบรรทัดในกระดาษและหันมาหาคิลด้วยสายตาวิบวับ

"...."

"เจ็บนิดนึงนะคะ"

กลับมาฝั่งโร

"อุ่ก!!"เลือดสีแดงข้นไหลทะลักออกมาจากปากของ..........

ไม่ใช่ของโรแน่ค่ะ ไม่ต้องห่วง^^v~

"อ่อนหัด- -"โรเย้ยฝ่ายตรงข้ามด้วยสีหน้าเรียบเฉย

"แก........แกมันปีศาจ!!"เรเรซตาถลนด้วยความทรมาน

"ปางตายอยู่แล้วยังจะมาปากดีอีกนะแก"โรควงคทาในมืออย่างไม่ทุกร้อน

"ไอ้ปีศาจ!!"เรเรซกระอักเลือดออกมาอีกระลอก

"จัดการให้จบๆไปเลยละกัน"

กลับมาฝ่ายคิลอีกครั้ง

"อ้ากกกกกกกกกกกกกกก"เสียงร้องโหยหวนดังระงม

"@#$%^&*()"พร้ิอมกับเสียงสบถอีกเป็นเซ็ต

"หนูก็พี่แล้วไงค่ะว่ามันเจ็บนิดหนึ่ง ไม่เห็นต้องฟาดกันเลยนี่นาT^T"เรเดียกุมหัวอย่างเจ็บปวดเพราะขณะที่เธอกำลังรักษาแผลสุดท้ายที่ใหญ่ที่สุดให้คิลอยู่นั้นอยู่ดีๆแขนบอบบางของพี่สาวคนสวย(?)ก็ฟาดมาที่หัวของเธอเต็มๆรัก

"มันเจ็บนิ!!"คิลเถียง

"-_-.//"รีริสท์ผู้เป็นผู้ช่วยนั้นก็เจ็บปวดไม่แพ้กันเนื่องจากฝ่าเท้าของคุณพี่สาวคนนี้(?)ประทับมาที่แก้มข้างซ้ายของเขาเต็มๆ

"(_ _)zZ"ไม่เหมือนไคร์ที่นอนหลับอย่างเป็นสุข

"จัดการเสร็จแล้ว- -"โรเดินมาพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆทำให้คิลหันไปมอง

โอ้- -ไร้บาดแผล

"เราต้องมาคุยกันหน่อยนะคิล"โรตวัดดวงตาสีมรกตไปที่คิลอย่างจับผิด ทำเอาเจ้าตัวกลืนน้ำลายดังเอื้อก

ซวยแล้วตู

============
อัพรวดดดดดด>O<