[Fic baramos]ฟิค บารามอส โร&คิล

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

ณ บ้านตระกูลคิลมัส

"พ่อ!!!!"เสียงตะโกนโวยวายดังมาจากนักฆ่าแห่งซาเรสคิลมัส ฟิลมัส

"โอ๊ย!อยู่ตรงนี้จะตะโกนทำซากอะไรว่ะ"เวส ฟิลมัสลุกขึ้นเกาหัวอย่างเซ็งๆ(ช่างเหมือนกันจริงจริ๊งพ่อลูกคู่นี้- -")

"พ่อไปบอกอะไรกับคุณป้าหน้าบ้านเขาห๊า!!"คิลตะโกนกรอกหูใส่คุณพ่อสุดที่รัก(?)ของตัวเองอีกครั้ง

"อ่าว??ไม่ดีหรอพ่อว่าลูกของเขาก็ออกจะน่ารักพ่อเลยบอกว่าจะให้แกไปพบกับเค้า"ฝ่ายคุณพ่อพูดอย่างไม่ทุกข์ร้อนอะไรทั้งสิ้นแต่ฝ่ายลูกนั้นกำลังจะกลายเป็นภูเขาไฟที่เตรียมจะระเบิด

"แต่ลูกของคุณป้าคนนั้น เขา! เป็น! ผู้!ชาย!นะพ่อ!!"ระเบิดไปแระ

"แล้วแกคิดว่าแกเป็นอะไรห๊า!ไอลูกตัวแสบ"เวสดึงต่างหูสีกดำที่หูของคิลออกอย่างรวดเร็ว

"เฮ้ย!?"เส้นผมสีดำสั้นกุดค่อยๆยาวขี้นถึงกลางหลังหุ่นไม้กระดานเริ่มปรากฏส่วนเว้าส่วนโค้ง ส่วนสูงที่เคยสูงเท่าผู้เป็นพ่อบัดนี้กลับหดลงจนเหลือแต่ไหล่  ใบอ่อนหวานฉะแล้มดวงตาสีม่วงกลมโตเบิกขึ้นอย่างตกใจ คิ้วหนาๆค่อยบางขึ้นๆ ริมฝีปากสีชมพูอ้าค้างยานถึงตีน(ทำให้ดูหมดสวยไปในทันใด)

"เอาคืนมานะพ่อ!!"สาวน้อยคิลเริ่มกระโดดหมายจะหยิบต่างหูแต่ด้วยความสูงอันแตกต่างกันสุดๆทำให้กระโดดหน้าคว่ำจูบพูดอย่างเต็มรัก(สมน้ำหน้าว่ะ)

"ไม่!ตอนนี้แกอยู่ที่นี่ไม่จำเป็นต้องใส่อีกแล้วพ่อขอยึดไว้จนกว่าจะเปิดเทอมแล้วกันนะลูกรัก"เวสยิ้มพลางเดินโยนต่างหูเล่นออกไปอย่างมีความสุข

"เฮ้ย!แล้วเรื่องลูกของป้าคนนั้นล่ะพ่ออออ!!!!!!"คิลรีบลุกขึ้นแล้ววิ่งตามผู้เป็นพ่อทันที

มือบางคว้าข้อมือของเวสไว้อย่างรวดเร็ว

"หืม??เก่งขึ้นนะเนี่ย"ร่างสูงหันมามองพลางลูบหัวลูกรักเบาๆ

"ตกลงเรื่องลูกของป้าคนนั้นเอาไงอ่ะ"คิลก้มหน้าต่ำลงมองที่พื้นอย่างสงบเสงี่ยม(มั้ง)

"อืม.....เอาไงดีล่ะพ่อก็รับปากเขาแล้วซะด้วยว่าจะให้ลูกไปเจอกับลูกชายของเขา"

"ไม่เอา!ผมเอ๊ย!หนูจะไม่มีวันไปพบไอ้หมอนั่นเด็ดขาด!"เริ่มเปลี่ยนสรรพนามเรียกตัวเอง

"ทำไมล่ะ?หืม??"

"กะ...ก็..เพราะ.."มีคนชอบอยู่แล้วอ่ะสิไอพ่อบ้า-//////-* เฮ้ย!เราคิดบ้าอะไรเนื่ย!
ใบหน้าบางเริ่มขึ้นสีระเรื่อทำให้ผู้เป็นพ่อเริ่มจับใจความได้ทันที

"อ้อ!พ่อเข้าใจแระเดี๋ยวพ่อจะไปขอโทษป้าคนนั้นให้ละกัน"เวสยิ้มอย่างมีความสุขทำให้คิลหันหน้าขึ้นมามองอย่างงงๆ

ทำไมง่ายจังว่ะ??

"อือ..พ่อเข้าใจนะว่าท ี่ลูกไม่อยากพบคนอื่นเพราะลูกมีคนที่ชอบอยู่แล้ว"เวรบรรลัย=////////="

"มะ.."คิลกำลังจะโต้แต่เวสกลับพูดขัดขึ้นมาก่อน

"เพราะงั้นวันหลังลูกพาคนคนนั้นมาให้พ่อดูหน้า'ว่าที่'ลูกเขยของพ่อมั่งก็ดีนะขอให้โชคดีนะคิลเรีย"เวสขยี้หัวคิลหรือคิลเลียเป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่จะเดินออกไปทิ้วให้ผู้เป็นลูกยืนอ้าปากค้างพร้อมกับหน้าที่แดงสุกเป็นลูกตำลึงอยู่เพียงผู้เดียว

=//[]//=~
===========================

บทนำจะสั้นหน่อนนะคะแต่ช่วงหลังก็จะกลับมายาวเหมือนเดิมค่ะ