คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : บทที่7 วันนี้วันดี มาม๊ะ พวกเรามารวมกัน!
บทที่7 วันนี้วันดี มาม๊ะ พวกเรามารวมกัน!
ผมนอนตีพุง(มาถึงก็ตีพุงเลย 555+)อยู่บนเตียงนอนลายโปรดของผมอย่างสบายอกสบายใจ เวลาผ่านไปเร็วเหมือนโกหกเลยนะ นี้ก็ผ่านมาได้1สัปดาห์แล้ว ผมปรับความเข้าใจกับทุกคนเป็นที่เรียบร้อย ทั้ง6คนดูไม่ว่าอะไร และเป็นใจให้ผมทั้งหมด
ซาลเซิลบอกว่า ดีเลย เพราะจะได้เพื่อนใหม่ ได้บทเรียนใหม่ๆ ได้ความรู้ความสนุก บวกด้วยความรักแบบใหม่ๆ ผมว่า ซาลเซิลคุยง่ายที่สุดในกลุ่มแล้วล่ะ แต่เรื่องนิสัยไม่แน่ เพราะผมยังไม่ค่อยเห็นนิสัยที่แท้จริงของเธอสักเท่าไหร่ แต่ผมหวังว่า เมื่อเราได้มารวมตัวกันเป็นกลุ่มแล้วน่าจะได้รู้นิสัยของทุกๆคน J
เบตชาร์ตก็ดูยินดี เพราะเขาอยากให้ผมช่วยสอนเล่นกีต้าร์หน่อย ดูท่าจะไปไม่รอดหรืออีกอย่างคือ เล่นไม่เป็นนั้นเอง แถมด้วยความขี้กลัวของเขา ทำให้ผมเหนื่อยใจไม่น้อย-0- แต่ก็ไปได้ด้วยดี
เบลล่า คนนี้ขาดไม่เลย ถ้าขาดไปผมคิดอยู่ว่า ใครจะเป็นคนไปคุยกับไอ้ขี้เก๊กทัสสึล่ะ แถมจะไม่มีเงินไปซื้อขนมมากินด้วย (เบลล่ารวยล้นฟ้า ผมเลยปล้นซะ=w=)
ทัสสึก็ไม่ค่อยมีปัญหาอะไรมากหรอก เพราะถ้าสั่งเขาก็ทำๆ แต่ถ้าไม่สั่งเขาก็นอนๆ แบบนี้ก็ดีไปอีกแบบ ไม่หนวกหู แถมจะไปขอสูตรเพิ่มเงินในเกมส์ด้วย เห็นเทพนักหนา=w=
พี่เซทซิล ผมโทรไปขอให้เขาช่วยเรียบร้อยแล้ว และก็ให้ซาลเซิลช่วยอีกแรง พอผมรู้ก็ตกใจนิดๆ พี่เซทซิลเขาเป็นพี่เลี้ยงให้กลับ2พี่น้องตัวแสบนี่เอง555+ ผมถึงกับตะลึง ตอนแรกขึ้นว่าใครพอเห็นหน้าชัดๆก็นึกออก ว่าหน้าพี่เขามันใช่เลย แถมคล้ายๆกับซาลเซิลอีก
(ส่วนเรื่องของเพื่อนวิญญาณสาวนั้น ผมยังไม่ได้จัดการให้ แต่สัญญาต้องเป็นสัญญาล่ะนะ เดี๋ยวผมจะจัดการให้ทีหลัง หลังจากจัดการเรื่องพวกนี้เรียบร้อย แต่อีกส่วนหนึ่ง...ผมก็ไม่อยากให้เธอไปไหนหรอกนะ...ผมเหงามาโดยตลอด...)
คนสุดท้าย! น้องสาวสุดเบ๊อะ! (รับประกันความรั่วเลยไอ้นี่น่ะ) ผมย้ายบ้านมาแล้ว แต่รู้มั้ย? ว่าผมเจออะไรในแถวๆหมู่บ้านที่ผมอยู่ ผมเจอบ้านของอิลลี่ด้วย! เห็นทั้งตัวและบ้านเลย บ้านผมกับเธอในตอนนี้อยู่ใกล้กันมากๆ (มีบ้านคั้นอยู่แค่4หลังเอง เดินไปเล่นด้วยกันได้สบายๆ ผมแกล้งเธอมาจนจะ50กว่ารอบแล้วล่ะ ล่าสุดก็ทำเธอร้องไห้ เพราะผมถีบเธอตกเก้าอี้ 55+)
ผมนัดเจอกันกับพวกเขาทั้ง6ในวันอาทิตย์ ที่จะถึงนี้ (นี้วันเสาร์) ที่สตูดิโอของป้าผมเองล่ะ ที่จริงผมอยากจะให้เท็สสึมาด้วยหรอกนะ แต่ดูท่าเขาจะไม่ว่างเลย เป็นนักกีฬาประจำโรงเรียนนี่ทำไงได้=0=
“ฮิลต้า กินข้าวจ๊า!”
เสียงใสของคุณแม่สุดสวยเรียกร้องหาลูกชายสุดหล่อ (ม๊าสวย ป๊ารวย ลูกหล่อ-w-)
“คร้าบบบบ”
ผมเดินลงบันไดมาอย่างสง่างามสมแล้ว ที่เป็นเจ้าชาย (ผิดเรื่องเปล่าว่ะ?) วันนี้มาม๊าสุดที่รักของผมทำไข่ลอยน้ำให้กิน ของชอบผมเลยอะ^[+++]^
“เดี๋ยวพรุ่งนี้ผมจะออกไปสตูดิโอตั้งแต่เช้าเลยนะครับ” ผมบอกม๊า พลางนั่งลงบนเก้าอี้
“จ๊ะๆ ไปทำไมล่ะ?”
“ก็ผมนัดเพื่อนไว้6คนน่ะครับ ว่าจะชวนเล่นดนตรี^^” ผมตอบม๊า และตักกับข้าวเข้าปาก
“ผมออกไปเดินเล่นแถวๆนี้ก่อนนะครับ^^” ผมเอ่ยหลังจากทานข้าวเสร็จและทำธุระอย่างอื่นเรียบร้อย
ไม่ต้องสงสัย ว่าผมจะไปไหน ผมจะไปบ้านยัยบ้าอิลลี่น่ะสิ 555+ ได้ยินชื่อนี้แล้วผมก็อยากจะหัวเราะออกมาทุกทีเลย คงเป็นเพราะ ยัยนั้นมันบ๊องไม่อายสื่อล่ะมั้ง เจอหน้าวันไหนวันนั้นต้องมีเสียงหัวเราะดังลั่นล่ะว่ะ
ผมเดินมาหยุดที่บ้านสีแสบตาหลังหนึ่ง (ก็บ้านยัยอิลลี่น่ะล่ะ)
ก๊อก ก๊อก ผมเคาะประตู
“ค่า” เสียงของยัยอิลลี่ดังต้อนรับก่อนประตูจะเปิดออก
“^[+++]^” ผมไม่พูดอะไร แค่ยืนยิ้มโชว์ฟันขาวด้วยความเป็นมิตรแก่เธอ อิลลี่ ก็แค่นั้น
“กลับ...ไป...ซะ!!”
อิลลี่เอ็ดเสียงดังพลางทำหน้าเหมือนหมาหวงลูกอ่อน เย้ย! อะไรฟะคนจะมาเยี่ยม แต่เจ้าของบ้านกลับไล่กลับหลุมซะงั้น= = ทั้งที่เมื่อวันจันทร์ผมยังมานั่งเล่นบ้านเธออยู่เลยแท้ๆ
“ไม่ ไม่ ไม่!!” ผมตะคอกกลับ
“กลับ กลับ กลับ!!” เธอยังไม่ยอม
ผมต้องใช้แผนขั้นเด็ดขาดเลยสินะนี่= =
“พี่ จะ ไป ฟ้อง น้า!!” ผมตะคอกดังสุดเสียง ส่วนอิลลี่ก็ทำหน้าเหวอ
“อย่าฟ้องแม่นะ=[]=”
“ก็ได้ๆ แต่พี่ขอเข้าไปในบ้านหน่อยสิ^[+++]^”
“ได้ๆ= =” อิลลี่บอกพลางทำสีหน้าไม่พอใจ ก่อนจะเดินเข้าไปในบ้านก่อนผม
“วันนี้พี่มาทำอะไรที่บ้านอิลอีก? คงไม่มาถล่มเหมือนวันจันทร์ที่แล้วหรอนะ= =” อิลลี่เดินไปนั่งตรงโซฟา
“ไม่หรอกน้า แค่จะมาคุยเล่นเท่านั้นเอง” ผมเดินไปนั่งลงข้างๆเธอ
วันนี้ บ้านของอิลลี่ดูเงียบแปลกๆ สงสัยน้าไม่อยู่ล่ะมั้ง? (แม่ของอิลลี่เป็นน้าผมไปแล้วล่ะ แม่ของผมสนิทกับแม่ของอิลลี่มาก แค่แม่ผมแก่กว่าไป3ปี)
“งั้นก็พูดมาสิ”
“พรุ่งนี้ นั่งรถไปสตูดิโอกับพี่มั้ย?” ผมถาม
“เอ๋!? มะ...ไม่ดีกว่า=[]=” อิลลี่ทำท่าทางปฏิเสธ
“ทำไม?” ผมถาม
“จะให้เด็กอายุ12-13นั่งรถไปกับผู้ชายเนี้ยนะ!”
“โธ่ เรื่องแค่นี้เองยัยบ้า!” ผมรีบพูดตัดบท เรื่องแค่นี้ไม่เป็นอะไรเลย พี่น้องนั่งกันเฉยๆผิดด้วยหรอ แบนๆ เตี้ยๆ แบบนี้ ผมไม่สนหรอก- -
“อย่าพึ่งขัดสิเว้ย! ยังพูดไม่จบ!!”
อ้าว อ่อ...แบบนี้นี่เอง- -...
“พี่มีใบขับขี่หรือเปล่า? เด็กอายุ14-15น่ะ ไม่มีหรอก ถ้างั้นก็อย่าขี่เลย เดี๋ยวตำรวจจะจับเข้าให้!”
“อ่อ...เรื่องแบบนี้พี่รู้ดี...”
“งั้นก็ดีแล้ว!”
“แต่พี่ก็ยังจะขับ=w= พรุ่งนี้เดี๋ยวพาไปเที่ยวนะ รีบตื่นด้วยล่ะ^^” ผมบอกอย่างเริงร่า
“=[]= ก็บอกว่าไม่ไปไง ไปเองได้” อิลลี่ยังคงปฏิเสธ
“น่าๆ เดี๋ยวพี่ขับช้าๆก็ได้ จะได้ไม่ต้องรบกวนให้น้าไปส่งด้วย เดี๋ยวพี่จัดการเองน่า ไม่ต้องห่วง^^” ผมพูดรบเร้าให้อิลลี่ยอม
“ก็ได้-3- พรุ่งนี้” เยส! ยอมแล้ว=w=
“พี่มาแค่นี้ล่ะ กลับก่อนนะ บ๊ายบาย^^/” ผมบอกลาอิลลี่ และก็เดินออกมาจากบ้านเธอ และกลับเข้าไปที่บ้านหลังโตของตัวเอง ท่านเจ้าที่จ้องหน้าผมเขม่น โอ๊ะ! กลัวผมจะไปจีบสาวหรอ^^
ผมเดินเข้าบ้านไป และขึ้นห้องของตัวเอง ก่อนจะเปิดคอมเล่นเกมและฟังเพลง แถมด้วยเปิดเฟสบุ๊ค
ติ๊ง ติ๊ง
เสียงสนทนาดังขึ้น ใครทักมาหว่า?
คนที่เธอ ไม่สน::ดีจ้า
คนนี้ พาเกรียน::ดีJ ใครน่ะ?
คนที่เธอ ไม่สน::ซาลเซิลจ้า กว่าจะหาเฟสฮิลต้าเจอนี้ ยากนะL
ห๊า!? เฟสของซาลเซิลหรอ=[]=
คนนี้ พาเกรียน::อ่อๆ มีอะไรหรอ?
คนที่เธอ ไม่สน::พรุ่งนี้ไปเจอกันที่สตูดิโอสินะ
คนนี้ พาเกรียน::อืม ไปประมาณแปดโมงครึ่งก็ได้นะ ไม่ต้องรีบ
คนที่เธอ ไม่สน::จ้า พรุ่งนี้เจอกันนะ บ๊าย^^
พระเจ้าช่วย! ซาลเซิลหาเฟสโคตรของโคตรลับผมได้ด้วย0.0 ไม่น่าเชื่อ เฟสนี้มันลับมาก ลับจนไม่มีเพื่อนที่โรงเรียนมาแอด- - ก็ผมไม่บอกเขาเอง ถึงเขามาขอผมก็ไม่ให้หรอก (เนื่องจากนิสัยแสนจะหยิ่งขอผม)
วันหยุด2วัน เสาร์และอาทิตย์ อาจารย์กลับไม่ให้การบ้านสักหน้า แต่พอวันจันทน์-ศุกร์การบ้านมันรวมๆกับเป็นกล่องโตเลยทีเดียว- -
[เช้าวัยต่อมา]
“หาว...เช้าแล้วเหรอเนี่ย-0- ยังรู้สึกว่าพึ่งนอนไปได้แค่4ชั่วโมงเองนะ” ผมลุกขึ้นนั่งอยู่บนเตียงพลางหาวและบ่นอยู่คนเดียว
จะว่าไป เมื่อคืนผมก็นอนตอนตี1นี่นะ คงไม่แปลกที่จะนอนได้แค่4ชั่วโมง ผมนั่งเล่นเกมส์จนดึก แถมนอนไม่หลับด้วย ก็เลยมานั่งเล่นคอมพิวเตอร์ตอนดึกๆ
ผมหันหน้าไปดูนาฬิกา 07:05น. โชคดีที่ยังตื่นทันเวลา อาบน้ำก่อนดีกว่า แล้วจะได้รีบออกไปสตูดิโอ
เมื่อผมอาบน้ำเสร็จ ผมก็เดินลงมาชั้นล่างตามเช่นเคยเหมือนทุกๆวันที่ผ่านมาอย่างเรียบง่าย วันนี้ผมเห็นม๊ายืนทำอาหารอยู่ในครัว มีไข่ดาวสินะวันนี้= =
พูดถึงไข่ดาว ไข่ดาวเป็นอาหารที่เลี้ยงผมมาตั้งแต่เล็กจนถึงปัจจุบันนี้ ถ้าผมไม่มีไข่ดาวล่ะก็ ผมคงไม่มีวันโตมาจนถึงทุกวันนี้หรอก สรุปง่ายๆ ผมได้กินอาหารที่ชื่อว่าไข่ดาวมาตั้งแต่เล็กจนโต แถมสัปดาห์หนึ่งต้องได้กินเกิน4ครั้ง- - โตมาได้เพราะไข่ดาวนั้นเอง
“อ้าว ตื่นเช้าจังนะฮิลต้า แม่เห็นทุกวันตื่นแต่ตอนเย็นๆนี่?”
“วันนี้ผมจะออกไปสตูดิโอครับ ไปหาป้ากับเพื่อนๆ” ผมบอกพลางนั่งลงบนเก้าอี้
“นั้นสินะ แม่ลืมไปซะสนิทเลย^^” แม่พูดและก็ยกจานข้าวมาให้ ไข่ดาว...
“- -“ ผมไม่ตอบ แต่ตั้งข้าวไข่ดาวเข้าปากไปด้วยความเบื่อ ไข่ดาว...
“พอดีเลย เดี๋ยววันนี้ แม่จะออกไปทำธุระข้างนอก^^”
“ครับๆ อย่าไปหากิ๊กใหม่ล่ะ” ผมตักข้าวเข้าปาก
“...ว่า...อะไร...นะ...ฮิลต้า!!” จู่ๆม๊าก็ตวาดผมเสียงดัง
“อ๊ากกก! อะไรครับ?” ผมสะดุ้งทำช้อนข้าวหล่นทันที
“เมื่อกี้บอกว่าแม่จะไปหากิ๊กเรอะ!!”
อ๊ากกกก! ผมไม่ชอบแม่แบบนี้T^T
“ปะ...เปล่าครับ^^ ใจเย็นๆ”
“เฮ้อ...แต่มันก็จริงของฮิลต้าล่ะนะ พ่อไม่ค่อยมาเยี่ยมเราเลย...ไม่ใช่ว่าไปมีใครใหม่หรอ...” แม่บอกเสียงเศร้า ผมพูดไปกระทบจิตใจแม่เกินไปงั้นหรอ?
“รู้แล้ว! งั้นแม่จะให้พ่อมาเที่ยวเมืองไทยบ้าง^[+++]^!”
ห๊ะ!? แม่ว่าอะไรนะ=[]= จะให้ป๊ามาเที่ยวเมืองไทยหรอ อย่าเลยได้โปรดดดดดด ผมไม่อยากให้เมืองไทยถูกบุกรุกรานน้าT^T ไม่เอา ไม่เอาเด็ดขาดดดดด
“ไม่เอาครับ! ผมคัดค้านนนนนน-0-“ ผมพูดพลางลุกขึ้น
“เอาสิ! เอา แม่จะให้พ่อมาเที่ยวเมืองไทยบ้าง^^” แม่เถียง
ชิ! เชิญเลย ผมไม่สนแล้ว งอนแล้ว ไม่ยุ่งแล้วT^T
“ผมไปแล้วนะครับ เดี๋ยวกลับมาตอนเย็นๆ” ผมบอกแม่ และวิ่งขึ้นไปบนห้องของตัวเอง หยิบกระเป๋าสะพายที่ข้างในมีกีต้าร์ตัวโปรดไว้ และก็เดินลงมาข้างล่างแล้วออกไปเอามอเตอร์ไซค์
ผมขี่มอเตอร์ไซค์ไปแวะที่บ้านของอิลลี่ก่อน(เกือบลืม-.-)
“อิลลี่!?” ผมตะโกนเรียกเสียงดังอยู่หน้าบ้านเธอ
“ค่าๆ”
อิลลี่รีบวิ่งออกมาจากบ้านโดยเร็ว แสดงว่าอยากไปกับผมสินะ-…-
“ไปได้แล้ว” ผมบอก
อิลลี่ขึ้นซ้อนท้ายผมเรียบร้อย ผมก็ออกรถไปตามทาง
“ขับเบากว่าที่คิดแฮะ” เสียงของอิลลี่ดังเบาๆ มันเบาหรือลมมันพัดหูฟะ= =
ขับเบากว่าที่คิด งั้นหรอ หึหึ อยากจะเอาให้แรงเร็วกว่าเดิมมั้ยล่ะ ถ้าจะเอาก็เอาได้นะ ก๊ากๆ
ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด บึ้ม!!!
“ฮัลโหลค่ะ”
= = แน่ใจนะ ว่ามันคือเสียงริงโทนของเธอ
“ค่ะ ใกล้ถึงแล้ว...อ่อ ค่ะๆ แค่นี้นะคะ^^”
“ใครโทรมา?” ผมถามหลังจากที่แน่ใจว่าเธอกดวางสายไปแล้ว
“แม่โทรมาบอกให้แวะตลาดไปซื้อของให้หน่อย”
แค่นี้เอง น่าจะบอกตอนที่ลูกอยู่บ้านนะ โทรมาตอนนี้ผมตกใจเสียงริงโทนของยัยอิลลี่= = นึกว่าอะไรระเบิด
“เฮ้ย! ขับเลยสตูดิโอแล้วพี่ฮิลต้า!!”
0_0!!
เอี๊ยด!!
“โอ๊ย!!” อิลลี่ร้องขึ้น
ผมเบรกหยุดรถกะทันหัน ทำให้หน้าของอิลลี่มาจิ้มกับหลังของผม= = ค้างแหลมจริง จิ้มทีน้ำตาผมจะไหลT^T เลยสตูดิโอมาซะไกล ทำไมพึ่งมาบอกฟะ ไอ้น้องบ้า
“เลี้ยวด่วนค่า เลี้ยวกลับด่วน-0-“
“คร้าบๆ...น้องบ้า= =” ผมพูดพลางเลี้ยวรถย้อนศรกลับไปหน้าสตูดิโอ
ผมจ้องรถไว้ที่หน้าร้าน เดินเข้าร้าน เดินมาหาป้าที่เคาเตอร์ (มันละเอียดไปมั้ย?)
“มาเร็วจังนะวันนี้ แต่ช้ากว่าเพื่อนๆไปนิดเดียวเอง^^” ป้าเอ่ยทักทายเมื่อผมเดินมาหา
นี้หรือ...คือคำทักทาย?
“เขานั่งรออยู่ชั้นบน รีบๆไปหาสิ เดี๋ยวจะช้ากันไปหมด ป้าก็มีธุระของป้านะ” และป้าก็ไล่ผมไป=_=
“ไปกันเถอะยัยบ้า” ผมหันไปบอกยัยอิลลี่ที่ยืนอยู่ข้างๆ
“อือ” เธอตอบสั้นๆและเดินตามผมขึ้นมาชั้นบน
ปั้ง!!
0_0!?<<สีหน้าของคนในห้อง
“โย่ว^0^/ ฉันมาแล้ว” ผมเอ่ยทักทายหลังจาก...เปิด(ถีบ)ประตูเข้ามา= =;;
“อ่า มาเช้าดีจัง^^” เสียงใสทักทายมา ข้าวของเสียงจะเป็นใครไปได้นอกจาก ซาลเซิล
เธอใส่ชุดสีชมพูอ่อนๆกับกระโปรงสีเขียวลายจุดดำ รองเท้าสีฟ้า มัดผมทรงทวิลเทล (ถ้าไม่รู้ว่ามันเป็นทรงแบบไหน ท่านก็ลองนึกถึง ฮัทสึเนะ มิกุดูสิ^[++]^)
“ดีจ้า วันนี้นัดมารวมตัวเพื่อตั้งกลุ่มสินะ เราพร้อมแล้วจ้า^^” เสียงของโบว์เอ่ยทักทายพลางเดินมาหาผม
โบว์ใส่เสื้อยืดธรรมดาๆ ไม่มียี่ห้อ (ตอนแรกผมนึกว่าคุณหนูต้องใช้ของดีเสียอีก=.=) การเกงขาสั้นสีดำ รองเท้าผ้าใบสีเขียว ดูรวมๆแล้ว เหมือนเธอจะไปปีนเขาที่ไหนสักทีเลย=_=!
“ดีคร้าบบบบ>[]< เบตชาร์ตมารายงานตัวแล้ว” เบตชาร์ตกระโดดลุกจากโซฟาเดินมาทางผม...และเดินสวนทางผมไปหายัยอิลลี่= = แกไม่ได้จะมาหาฉันหรอกเร๊อะ!?
“มากันครบแล้วก็รีบๆปรึกษากันซักทีสิ...ฉันไม่ว่างขนาดจะมานั่งชิลๆกับพวกนายได้ทั้งวันหรอกนะ...”
ทัสสึนั่งอย่างสง่าอยู่บนโซฟาสีฟ้าสวยงามตา...
เก๊ก....เก๊ก....เก๊ก...นี้คือสามคำที่ผมออยากจะพูดกับม้านนนนนนนน!!!
จะเก๊กไปจนวันสิ้นโลกเลยรึไงฟะ!? แกคิดรึไง ว่าเก๊กไปทุกวันๆจะมีสาวมาหลง ชิ! ไอ้บ้า!!
“นั้นสิ พี่ก็เห็นด้วยกับทัสสึนะ พี่ไม่ค่อยว่างหรอกเดี๋ยวต้องไปอ่านหนังสือช่วยรุ่นน้อง^^” ทีนี่พี่เซทซิลพูดขึ้น สรุปคือ...กระผมมันทำตัวไร้สาระมากสินะ เหอๆ-____-
“งั้นก็! มาเริ่มได้” ผมพูดขึ้น
ทุกคนก็เดินไปนั่งที่โซฟาสีฟ้าและสีเขียว (มันมี2ตัว) ก่อนจะมองมาทางผมอย่างตั้งใจ...เอาให้ได้แบบนี้สิวะ ลูกน้องข้า!! อุวะฮ่าๆๆๆๆ//โดนถีบ
“มาเริ่มกันที่เรื่องแรกเลยนะครับ^^ ชื่อกลุ่มของเรา เอาอะไรดี?” ผมพูดพลางเดินไปเข็นโต๊ะวางกระดานไวท์บอร์ดออกมาตั้งไว้ และเริ่มเขียนลงไป
‘Seven Star’ ‘[7Star]’ ‘{7star}’
ทุกคำที่ผมเขียนไป ต่างมีความหมายเหมือนกันหมด แต่รูปแบบการเขียน มันจะแตกต่างออกไป ผมจะให้ทุกคนเลือก
“เลือกมาหนึ่งอย่าง ชื่อแบบไหนที่คุณชอบ”
เมื่อเวลาผ่านไป5นาที ผลก็ออกมา Seven Star มี1คะแนน ส่วน[7Star]มี3คะแนน และ{7star}มี2คะแนน รวมออกมาแล้ว...มีคนลงคะแนนเพียง 6/7 รู้มั้ยว่าหมาตัวไหนไม่ออกเสียงเลือกลงคะแนน-_-
ทัสสึลุกจากโซฟาสีฟ้าแล้วเดินออกมาหาผมอย่างเงียบๆและใจเย็นก่อนจะคว้าปากกาเมจิกสำหรับเขียนกระดานไวท์บอร์ดไปโดยไม่ขอสักคำ
นี้เหรอ...มารยาทลูกผู้ดี?
ผมคิดอยู่ในใจพลางมองสิ่งที่ทัสสึเขียน ‘[7$tar]’ มันทำบ้าอะไรของมันวะ= =?
“ฉันคิดว่า เอาการเล่นคำแบบนี้ดีกว่ามั้ย^^” ทัสสึหันมาแสร้งยิ้มให้ผมอย่างนางมาร ก่อนจะหันหน้ากลับไปถามทุกๆคน....ว้อยยยยยยยยยยยย!! ไอ้ขี้เก๊กทัสสึ=A=! ตูจะฆ่าแก!
“แบบทัสสึก็ดูสวยดีนะ แถมใช้เล่นคำได้ด้วย!?” เสียงของเบลล่าดังมาแต่ไกล- -
“เราเห็นด้วยกับเบลล่านะ..เอาแบบทัสสึดีกว่า ฉันเลือกแบบทัสสึ เอาไปหนึ่งคะแนน!” แล้วตามมาด้วย เสียงของซาลเซิล ต่อๆไป...ต่อไปเรื่อยๆจนคำที่ทัสสึเขียนได้6คะแนน- -
“เออ! ก็ได้ฉันให้หนึ่งคะแนน!”
“งั้นเอาเป็นว่า...ได้เจ็ดคะแนนเต็ม เราจะใช้คำนี้ เป็นชื่อกลุ่ม ตกลงไหม?” ทัสสึพูดพลางเอาปากกาชี้ชื่อที่เขาเขียนไว้เมื่อครู่
“โอ้ส!!”
ทุกคนประสานเสียงขึ้นพร้อมกัน- -*
“งั้นต่อไป เริ่มกันที่หัวหน้ากลุ่ม ฉันขอเลือกให้ฮิลต้าเป็นหัวหน้ากลุ่ม ส่วนรองเป็นหน้าที่ของเบตชาร์ต” ทัสสึบอก
เฮ้ย! ผมไม่อยากจะเชื่อหูตัวเอง=[]= อย่างทัสสึเนี้ยนะจะให้ผมเป็นหัวหน้า ตอนแรกก็นึกว่าจะให้ตัวเองเป็นหัวหน้าเสียอีก โอเค! ผมหายงอนโดยไว-..-
“ผู้จัดการงาน ซาลเซิล คนสนับสนุน เบลล่า” ทัสสึพูดขึ้นอีก
แล้วพี่เซทซิลกับยัยอิลลี่ ไม่มีบทอะไรเลยหรอ=_=
“อิลลี่ เมดประจำกลุ่ม!”
ห๊ะ=[]=!! เมดประจำกลุ่ม...ดูท่าทางทัสสึสายตาไม่ดีแน่ๆ ที่เอายัยอิลลี่มาเป็นคนใช้เนี่ย= = มีหวังของพังไม่เหลือแหลกแน่ครับงานนี้=0=
“พี่เซทซิล...ก็นั่งเฉยๆเป็นตุ๊กตาหน้ากลุ่ม...แบบนั้นล่ะครับ- -“
=[]=<<หน้าตาของพี่เซทซิลในตอนนี้
ทำไมมันพูดทำร้ายจิตใจคุณพี่มนุษย์ต่างดาวผู้สง่างามแบบพี่เซทซิลได้...มันนี้ช่างไร้จิตใจจริงๆ...ทำร้ายได้แม้กระทั่งมนุษย์ต่างดาว*^* (แกก็พูดทำร้ายพี่เซทซิลนี้||คุโระ)
“เอาล่ะ ตอนนี้เรารู้หน้าที่ดีแล้วสินะ^^” ทัสสึหันหน้ามาถามพวกผมอย่างเอาจริงเอาจัง แต่เอ...แล้วทัสสึมันมีหน้าที่ทำอะไร= =?
อย่าบอกนะว่า...
“ส่วนผม ทัสสึ^^ ก็ขอนั่งกินลมชมวิวอย่างเดียว ไม่มีงานใดๆนะครับ^^”
=[]=<<หน้าของทุกคนในห้องเมื่อได้ยินคำนี้
ผมว่าแล้ว ว่ามันต้องเอาสบายคนเดียว! ไม่น่าล่ะมันถึงให้ผมมาเป็นหัวหน้ากลุ่มเพื่อที่มันจะได้ไม่ต้องทำงาน อ๊ากกกก!! ไม่ยอมมมมม แกมาเป็นหัวหน้ากลุ่มเดียวนี้เลยนะไอ้ทัสสึ!! (แล้วไหนตอนแรกบอกว่าไม่อยากให้เขาเป็น||คุโระ)
“เฮ้ยๆ แบบนี้มันเอาเปรียบนี้วะ!?” เบตชาร์ตตะโกนขึ้น
“ใช่! ฉันเห็นด้วยกับเบตชาร์ต! ทำแบบนี้มันไม่ยุติธรรม เบลล่ากับซาลเซิลก็เห็นด้วยใช่มั้ย?” ผมสนับสนุนเบตชาร์ตพลางหันหน้าไปมองสองสาว
ท่าทีของสองคนนั้นดูสบายใจมากมาย แถมไม่มีทีท่าว่าไม่เห็นด้วย เลย=_= ตกลง..ผมถามผิดคนสินะ
“จะว่าแบบนี้มันไม่ถูกก็ไม่ได้หรอกนะ...เพราะฉันโดนบังคับให้เข้ากลุ่มนี้ต่างหาก” ทัสสึแย้ง
“อะไรนะ?” เบตชาร์ตถามด้วยท่าทางง
“ฉันหมายความว่า..ฉันโดนบังคับให้เข้ากลุ่มนี้ ด้วยที่เจ้าหัวหน้ากลุ่มมันเองก็เป็นคนบอกว่า ถ้าฉันเข้ากลุ่มนี้ จะให้สิทธิพิเศษหนึ่งข้อ ฉันก็ใช่มันไปแล้วไง” ทัสสึบอกหน้าตาเฉย
เดี๋ยวสิ ผมไปสัญญาบ้าบออะไรนั่นกับมันตอนไหน=[]=?
“ทำหน้าแบบนั้น ลืมไปแล้วหรือไงฮิลต้า ก็วันที่นายโทรมาหาฉันไง นายบอกเองว่าจะให้สิทธิพิเศษแกฉัน ฉันก็ใช้มันไปแล้ว คงเข้าใจกันนะ?”
เอ่อ....วันที่ผมโทรหาทัสสึเหรอ...วันนั้น...วันนั้น.....อ๋อ!! ผมนนึกออกแล้ว หลังจากที่ผมวางสายทัสสึไป ผมก็เดินลงมาจากชั้นบนของบ้านตัวเอง แต่กลับลื่นตกบันไดหัวกระแทกพื้น!
นี่นี้เอง ที่ทำให้ผมจำไม่ได้-3-
“อ่อ..จำได้ๆ งั้นก็ทำตามที่ทัสสึมันบอกเถอะ=3= ฉันไม่ขัดอะไรทั้งนั้น บู๋!” ผมพูดขึ้นเมื่อนึกออก
...หน้าแตก...หน้าแตก....หน้าแตก...
“อืม งั้นก็ตามนี้นะครับทุกคน” ทัสสึบอก “นายจะสั่งอะไรพวกเพื่อนนายล่ะ มาบอกสิ ฉันจะได้กลับไปนอน-_-“
ชิ! ฉันจะรีบกลับไปนอน เหอะ! หรือจะรีบกลับไปแต่งหน้าทำผมกันยะ(??)
“เออๆ” ผมเดินไปยืนข้างๆทัสสึ “วันเสาร์หน้า เรามีนัดที่จะไปทำกิจกรรมกันนะทุกคน”
“กิจกรรมนี้ มีชื่อว่าอะไรหรอ? แล้วมันเกี่ยวกับอะไร? ต้องเสียค่าใช้จ่ายอะไรมั้ย? แล้วมันมีอะไรสนุกๆทำมั้ย? และก็ต้องนำอาหารไปด้วยหรือเปล่า กับ..”
“คือเรื่องมันคืออย่างนี้นะครับ น้องอิลลี่ครับ- -*” ผมรีบพูดตัดบทยัยอิลลี่ไปก่อน ถ้าผมไม่พูดแทรก ผมว่า มันคงต้องพูดยาวเป็นกิโลแน่-_-
“ชื่อกิจกรรมที่เราจะทำกันก็คือ เกรียนดี เกรียนถึงที่ เกรียนถึงบ้าน ครับ^^” ผมบอกชื่อกิจกรรมพลางหยิบเมจิกสีดำขึ้นมา และจัดการเขียนชื่อกิจกรรมไว้บนกระดานไวท์บอร์ด
“อย่าพึ่งแทรกหรือสอดตอนที่ผมพูดนะครับ รอให้ผมพูดจบก่อน แล้วค่อยถาม” ผมกำชับ “รายละเอียดของกิจกรรมนี้ก็คือ การที่ให้สมาชิกในกลุ่มทุกคนได้ไปเยี่ยมบ้านของสมาชิกแต่ล่ะคนในกลุ่ม โดยจะเริ่มจากคนที่เข้ากลุ่มคนแรก ซึ่งรายชื่อและลำดับที่ผมจะไปเยี่ยมบ้านก็มีดังนี้ 1.ฮิลต้า บ้านผมเอง 2.ซาเซิล 3.เบตชาร์ต 4.เบลล่า 5.ทัสสึ 6.พี่เซทซิล ซึ่งเขาอยู่หอพักส่วนตัว 7.อิลลี่ มีใครสงสัยอะไรมั้ยครับ?” ผมถามก่อนจะมองดูพวกเขาทั้งหลายที่กำลังนั่งคิด
และแล้วทัสสึก็ยกมือขึ้น
“เว้นบ้านฉันได้มั้ย? ไม่อยากให้ใครไป”
“เฮ้ย! แบบนี้มันก็เห็นแก้ตัวไปสิวะ ไม่ได้ๆ” ผมตอบพลางทำท่าทางไม่พอใจ
“บ้านฉันทั้งเล็กทั้งรกทั้งไม่น่าอยู่ อย่าไปเลย เดี๋ยวฉันจะพาไปเที่ยวที่อื่นกัน^^” ทัสสึหันไปส่งยิ้มให้สาวๆในกลุ่ม
หน๊อย=A=!! โกหก โกหก!! ในโทรทัศน์ฉันยังเห็นบ้านแกอยู่เลย!? ใหญ่แถมหรูอีกต่างหาก โกหกอีกแล้ว ไอ้เก๊ก!!
“แต่ฉันคิดว่า ก็ดีนะ ให้ทัสสึพาไปเลี้ยงขนม พาไปเที่ยว มันสนุกกว่า^0^” ซาลเซิลพูดขึ้นหลังจากที่นั่งคิดอยู่นาน แหม..ก็เธอมันเห็นแกขนมนี้วะ=A=
เดี๋ยวก่อน...ถ้าทุกคนเห็นด้วยกับทัสสึ...ผมก็ไม่ได้ไปขโมยสูตรเกมของมันอะดิ=[]= เฮือกกกก!? ฝันผมพังทลายหมดเลย ฮื้อTTATT ผมอุตส่าห์นั่งคิดหาแผนการที่จะไปบ้านทัสสึได้แล้วแท้ๆ ไหงเป็นงี้ ผมรับไม่ได๊!!
“ไม่! ฉันไม่เห็นด้วย” สองเสียงประสานขึ้นพร้อมกัน
เบลล่ากับเบตชาร์ตโต้แย้งกับทัสสึ สองคนนี้อยากไปเยี่ยมบ้านของทัสสึ เพราะไม่อยากให้ตนเสียเปรียบ..อ๊า...ในที่สุด พระเจ้าก็เข้าข้างผม*_*
“นายพูดอย่างนี้ มันเห็นแกตัวชัดๆเลย ไม่เอา ฉันไม่ยอม ฉันจะต้องไปบ้านนายให้ได้!” เบลล่าบอกเสียงดัง ทำให้ทัสสึหันมามองเธอด้วยแววตาเย็นชาเหมือนมองเธอเป็นสัตว์ตัวเล็กๆที่คอยส่งเสียงน่ารำคาญ
“นั่นสิ ฉันเองก็ไม่อยากเสียเปรียบนะ นายไปเยี่ยมบ้านคนอื่นได้ แต่ทำไมนายไม่ให้คนอื่นไปเยี่ยมบ้านนายล่ะ ขี้โกง!” เบตชาร์ตช่วยแย้ง หุหุ งานนี้ทัสสึเละเป็นโจ็กแน่=w=
“.....ฉันก็ไม่ได้บอกนี้ ว่าจะไปเยี่ยมบ้านพวกนาย..คิดเองเออเองทั้งนั้น...หึ...เจ้าพวกโง่...”
สิ้นคำนั้น พวกผมต่างตกตะลึงเป็นท่าเดียวกัน...ทำไมนายพูดอย่างนี้ล่ะ....
ทัสสึมองหน้าเบตชาร์ตด้วยสายตาเย็นชา ก่อนจะเดินออกไปข้างนอกห้องของพวกเรา แต่ไม่ทันที่จะก้าวผ่านบ้านประตูไป ยัยอิลลี่ก็วิ่งตามทัสสึไปและคว้ามือของทัสสึมาจับไว้...
“พี่ทัสสึพูดแบบนี้...อิลลี่..ไม่สิ ทุกคนเสียใจและผิดหวังแย่...ทำไมพี่ไม่นึกถึงใจเขาใจเราบ้างล่ะ? อิลลี่อยากไปบ้านพี่ทัสสึนะ อยากไปหาน้องชายฝาแฝดของพี่ด้วย และก็อยากให้พี่ทัสสึสอนเล่นเกมส์ออนไลน์ด้วย^^”
อิลลี่พูดเกลี้ยกล่อมทัสสึ จนหมอนั้นหยุดเดินพลางมองมาทางผมและคนอื่นๆ ก่อนจะพูดเสียงเบาปนเศร้าว่า... “ฉันไม่อยากให้พวกนาย...สมเพช...ฉันไงล่ะ...”
ความคิดเห็น