คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : บทที่3 เจอกันครั้งแรก ที่ร้านขายปลาทู??!!
บทที่3 เจอกันครั้งแรก ที่ร้านปลาทู??!!
[1วันผ่านไป]
“ผมกำลังจะเดินกลับบ้านครับ” ผมคุยกับม๊า(แม่)ที่โทรมาหาเมื่อครู่
(ช่วยซื้อข้าวมันไก่ กับชานมเย็นมาให้แม่ทีสิ) แม่บอก
“ผมไม่ผ่านตลาดนะครับ วันนี้- -“
ผมพูดโกหกแม่เข้าอย่างจังๆ เพราะผมกำลังเดินผ่านตลาดอยู่ ณ ตอนนี้เลย แต่ผมก็โกหกท่านม๊าไป ตามภาษาเด็กเกรียนนั่นล่ะ ผมขี้เกียจซื้อของด้วย เงินเหลือแค่200เอง
(แกจะบ้าหรอ! ทางกลับบ้านของแก มันก็ผ่านตลาดทุกวันไม่ใช่รึไง!) แม่เริ่มบ่น
“วันนี้ ผมไม่ได้เดินกลับ-_-“ ผมตอบอย่างไรอารมณ์
(แล้วแก บินกลับหรือไงกัน!)
ขอเวลา300วินาที เพื่อไปเงิบกับคำพูดของม๊า-_-
“ก็ได้ๆ ผมจะซื้อให้ อย่าพูดมากนะครับ บ่าย!” ผมรีบพูดและกดวางสายทันที
ม๊าของผมเป็นคนสวย(ลูกจึงออกมาหล่อ-..-)แต่เสียอย่าง ที่ม๊าเป็นคนขี้บ่น ดีคือดี ร้ายคือร้าย แต่ส่วนมากม๊าจะอารมณ์ดีทุกวัน
ส่วนป๊าของผม...ป๊า...ป๊า...ผมขอผ่านเถอะครับรายนี้!! ไม่อยากจะนึกถึง=_=;
ผมเดินเขาตลาด และเดินหาซื้อของไปให้แม่ และก็เดินไปทั่วตลาด เพื่อดูหนังสือใหม่ๆ หนังใหม่ๆ การ์ตูนใหม่ๆ และขอเล่น(แผลงๆ)
“ระเบิดไหมจ๊ะ! ระเบิดมาแล้วจ้า!”
เสียงของแม่ค้าดังขึ้น ร้องประกาศให้ทั่วตลาดว่า ระเบิดมา-_-
บึ้มมม!?
0_0!
ผมทำตาโต มองซ้ายมองขวาหาที่มาของเสียง แต่ก็ต้องตกใจร้อง เมื่อเจอกับ ผู้หญิงสวยน่าตาดีโคตรๆคนหนึ่ง ที่ยืนซื้อปลาทูอยู่=..=(มันใช่เรอะ- -)
ผมจึงรีบเดินตรงไปหาเธอ และกำลังจะเอ่ยปากทักแต่...
ตู้มมม!!
0[]0! ใครมาวางระเบิดฆ่ากันแถวนี้ฟะ
“อย่าเข้าใกล้ลูกสาวคนเดียวของฉันเด็ดขาด!!”
เสียงของชายแกดังมาจากทางด้านซ้ายมือ ผมจึงหันไปมองร่างนั้นอย่างหาเรื่อง เขาเป็นผู้ชายแก(อายุราวๆ35-45ได้)ในมือทั้งซ้ายขวาถือประทัดและของเล่นที่ทำให้เกิดเสียงดังได้ เขามองหน้าผมอย่างหาเรื่องและเหมือนจะหวงลูกสาวแสนสวยของเขา
“ปะป๋า!!” ผู้หญิงหน้าตาดีหันมามองผมสลับกับพ่อของเธอ
มองผมทำไมหรอ หน้าผมเหมือนลุงเธอมากรึไง-_-
“เบลล่า! ใครสั่งให้ลูกออกมาเที่ยวข้างนอก!” ตาลุงหัวขาวเอ่ยถามสาวสวยซึ่งเป็นลูกของเขา
“ไม่มีหรอกค่ะ เบลล่าก็แค่อยากจะออกมาซื้อของมาเดินเล่นเฉยๆ” เธอตอบพลางรีบจ่ายเงินและเดินออกจากร้านขายปลาทู
“เดี๋ยวสิ รอป๋าด้วยยย” ตาลุงพูดและก็รีบวิ่งตามลูกสาวคนสวยไป
เสียดายจริง=0= คนสวยๆอย่างนั้น ผมจะรักและไม่มีวันหักอกแน่ ก็แค่ทิ้งไปเท่านั้นJ(ฟังดูชั่วร้ายมาก- -)
[เมื่อกลับถึงบ้าน]
“ม๊าคร้าบบบบบ ผมหิวข้าว” ผมเปิดประตูบ้านอย่างสง่างาม และก้าวเท้าเดินเข้าไปในบ้านอย่างเจ้าชาย
“..........”
ไม่มีเสียงตอบกลับ...!
“มาม๊า!! อยู่ไหนคร้าบบบบ!” ผมแหกปากตัวเองและก็ตะโกนถามสุดเสียง
“..........”
แต่ผลที่ออกมาก็คือ...เงียบ...
แต่ถ้าม๊าไม่อยู่ ก็ดีอีกแบบอ่ะนะ จะแหกปากโว้ยวาย ร้องเพลงแข่งกะความออกลูก หรือจะเห่าหอนให้เป็นจังหวะแร๊พก็ยังได้- -
ผมเดินไปทางห้องครัว และก็ไปสะดุดสายตา ที่กระดาษโน้ต แผ่นเท่าฝาหม้อ!(มันใหญ่กว่ากระดาษA4อีก) ผมจึงหยิบมาอ่าน และก็พบว่า...
‘แม่ของออกไปทานข้าวข้างนอกกับลูกน้องแป๊บหนึ่งนะจ๊ะ
(ใช้เวลาประมาณ2-4ชั่วโมงเอง555+)
แล้วแม่ จะเหลือกระดูกไปให้นะจ๊ะ^_^’
แล้วจะให้ผมซื้อข้าวมันไก่กับชานมเย็นมาเพื่อ?
“เฮ้อ...แม่ผมก่อเรื่องวุ่นวายอีกแล้ว-_-“ ผมพูดเบาๆคนเดียว และก็เดินขึ้นห้องของตัวเองไป ซึ่งห้องผมอยู่ชั้นสามของบ้าน(บ้านผมมี4ชั้น)
ม๊าผมบอกว่า เราจะย้ายบ้าน ในวันศุกร์นี้(ซึ่งตั้งแต่ผมเกิดมา ผมย้ายบ้านมา5รอบกว่าๆแล้ว-_-)ม๊าบอกอีกว่า บ้านหลังนี้ มันไกลโรงเรียนของผมเกินไป แถมอยู่ไกลที่ทำงานม๊าอีกด้วย จึงจะขอย้ายไปในเมือง ที่จริงครอบครัวผมมีตั้งเยอะด้วยซ้ำไป แต่แยกย้ายไปอยู่กันคนละที่ เพื่อความสะดวกของตัวเอง
กลุ่มของผม ผมจะให้ใช้ชื่อว่า[7$tar]ดีกว่า ความหมายก็ดีด้วย^w^ แต่ปัญหาคือ กระผมจะไปหาพรรคพวกมาจากไหน_ _^ ที่โรงเรียนผมมีคนที่ผมไว้ใจแค่ไม่กี่คนเอง เพราะกลัวที่จะต้องเสียใจในภายหลัง ผมจึงคัดเอาแต่คนที่ดีๆและไว้ใจได้เข้ามาไว้ในกลุ่ม และที่สำคัญ! จะต้องเล่นดนตรีเป็นด้วย! รู้อย่างงี้ ผมน่าจะขอเบอร์ของ2คนนั่นมาด้วยก็ดี จะได้ปรึกษาคุยกันได้สบายๆหน่อย เห็นซาลเซิลก็บอกว่า ตัวเองอยากจะตีกลองเป็น ส่วนเบตชาร์ตเองก็บอกว่า อยากเก่งกีต้าร์ ถ้าขอมาผมก็จัดให้อยู่แว้วคร้าบ^_^
นอกจากนี้แล้ว ป้าของผมยังเปิดโรงเรียนสอนดนตรีด้วย(ซึ่งผมก็ได้ไปเรียนอยู่ที่นั่นจนเก่ง)ผมว่าผมจะเอาที่โรงเรียนของป้ามาทำเป็นที่พักสัมหรับผมและเพื่อนๆด้วย เพราะป้าของผมใจดีและใจกว้างมากแถมโรงเรียนก็มีพื้นที่เยอะพอ ที่จะเอาเพื่อนๆผม มาลงซ้อมที่นี้^0^
“...อยู่บ้านเงียบๆ ไม่มีไรทำ มันน่าเบื่อ-3-“
ผมพูดขึ้นในขณะที่ตัวเองกำลังกลิ้งอยู่บนที่นอนลาย...ไม่ขอบอกดีกว่า เดี๋ยวไอดอลในใจผมจะอายซะก่อน=w=(ตอนต้นเรื่อง มันมีบอกน่ะครับ-0-)
“หึหึ โทรเบอร์มั่วดีกว่า! เอาให้เงินหมดกันไปข้างเล้ยยย!”
ผมจัดการหยิบโทรศัพท์เครื่องล่ะประมาณ5000-7000บาทออกมา และก็กดเบอร์นี้-1150 ก๊ากๆ อยากกินไก่KFCจังเลยน้า=w=
(สวัสดีค่ะ จะรับออร์เดอร์อะไรดีคะ?) เสียงพนักงานหญิงเอ่ยขึ้นอย่างสุภาพ
“ขอเป็น เบอร์ของพี่สาว และก็รูปของพี่สาวด้วยครับ=w=” ผมบอกหน้าตาทะเล้น
(...อีบ้า! โรคจิตเอ้ย!)
แรงมากนะ ที่ด่าผมว่า อีบ้า เนี้ย- -;
เบอร์อไปคือ...-1112
(สวัสดีครับ จะรับอะไรดีครับ?) เสียงพนักงานชายเอ่ยอย่างสุภาพ
“ขอเป็นกางเกงในสีแดง และก็บิกินีสีดำตัวหนึ่งครับ-…-“ ผมบอก
(จะไปไหนก็ไปเถอะ ไอ่บ้า!)
พนักงานหยุดหยาบ ก๊ากๆ เบอร์ต่อไปๆ -0800551342 เบอร์นี้ ใช่ได้แน่=w=
(ฮาโหล สวัสดีค่ะ บ้านเบลล่าค่ะ)
เสียงหวานนิ่มรับสาย ชื่อเธอคุ้นๆนะ
“ดีครับ บ้านฮิลต้า” ผมตอบกลับ
(มีอะไรหรือเปล่าคะ?) เธอถาม
“มี...ขนมจีบมาขายครับ สนใจสักทีไหมครับ=…=”
(แหม ขอสักทีได้ไหมค่ะเนี้ย) อ๊ากกก! รับมุกด้วยอ่า=..=
“มาที่บ้านผมสิครับ-..-“
(..........) เธอเงียบไปแต่ไม่ได้กดวางสาย
“มาที่บ้านผมสิครับ” ผมพูดอีกรอบ
(ลูกสาวตู! เอ็งอย่ายุ่ง!)
=[]=!..........
(ถ้าเอ็งยุ่ง! งานนี้ มีตายแน่!)
ผมรีบกดวางสาย และมานั่งเอ๋ออยู่ริมหน้าต่าง ทำไม เสียงคุ้นๆว่ะเนี่ย=[]= เสียงนี้...เสียงเหมือนกับ ตาลุงหัวขาวพ่อของสาวสวยคนนั้นเลยนี่วะ=[]=!?
ซวยแล้วตู ไปให้เบอร์เขาเฉยเลย จะโทรหาตำรวจเปล่าฟะเนี้ย=[]=
“ไม่...น่า...เลย...ตู...” ผมนั่งหดหู่อยู่ตรงริมหน้าต่าง
สายลมผ่านไป รู้สึกเย็นสบายอย่างบอกไม่ถูก เหมือนเปิดแอร์ยังไงยังงั้นเลยแฮะ รู้สึกอยากจะนอนไปให้หลับและไม่อยากตื่นมามองโลกเลย...
“ฮิลต้า! ตื่นสิ! สายแล้วนะ เดี๋ยวไปโรงเรียนไม่ทันหรอก”
เสียงแม่ดังก้องเข้าหู ทำให้ผมลืมตามองดูห้องของตัวเอง
“กี่โมงแล้วครับเนี้ย หาววว-0-“ ผมหาวเสียงดัง
“06:30 รีบไปอาบน้ำซะ เดี๋ยวประตูโรงเรียนปิดหรอก” แม่บอก พลางโยนกระเป๋าเรียนมาให้ผม
ผมรีบทำตามที่ม๊าบอกทันที ว่าแต่เมื่อวานผมหลับตอนไหนว่ะเนี้ย=0=
หัวฟูๆ(แถมหล่อเลิศ!)มองไปที่กระจกห้องน้ำ ก่อนจะจัดการอาบน้ำอย่างรวดเร็ว(เขาเรียกอีกแบบว่า วิ่งผ่านน้ำ- -)
ผมวิ่งลงข้างล่าง ก่อนจะหยิบข้าวกล่องมาทาน ตอนนี้06:50นาทีแล้ว
“ผมไปก่อนนะแม่ เดี๋ยวตอนเย็น ผมอาจจะกลับช้า เพราะผมจะแวะไปหาป้าที่สตูดิโอ” ผมบอกและก็วิ่งออกจากบ้านไป โดยไม่ลืมกีต้าร์คู่ใจ
วันนี้ ขี่มอเตอร์ไซค์ไปสักวันคงไม่เป็นไรหรอกมั้ง
บรืนๆ
ผมไม่ได้ขี่มอเตอร์ไซค์ยี่ห้อฟีโน่คันนี้ มานานมากแล้ว(ประมาณ2-3สัปดาห์ได้)
[โรงเรียนอินโนเซนต์]
ผมขี่รถไปจอดที่ลานจอดรถของโรงเรียน ซึ่งที่นั่นมีแต่รถของอาจารย์ทั้งนั้น แต่ผมจะจอด- -
ปริ๊นนน!
“เหวออออออ!”
แอร๊ด!
เสี้ยววินาทีนี้ ผมเกือบถูกรถชนตายในขณะที่กำลังจะเดินออกมาจากลานจอดรถ
คนที่นั่งอยู่ในรถ ค่อยๆเปิดกระจก
“เดินดีๆสิ เดี๋ยวก็ได้ขึ้นสวรรค์ชั้นที่7หรอก- -^” คนขับรถบอกอย่างเป็นห่วง(เหรอออ?)
“โทษทีครับ พอดีผมเดินข้ามทางแบบลีลาสุดๆเอง จะโทษคุณก็ไม่ได้หรอก- -” ผมบอกชายขับรถ
และรถคันนั้นก็ขับไปจอดอยู่ที่หน้าประตู2 ซึ่งผมกำลังจะเดินไปอยู่พอดี หลังจากนั้นสักพัก ก็มีผู้หญิงสวยๆขนาดตัวน่ารักๆเดินลงมาจากรถสีขาวคันนั้น
หน้าตาเธอ ดูคุ้นๆเหมือนเคยเห็นที่ไหนมาก่อน แต่ความคิดก็ต้องจบไปเมื่อ เสียงออดโรงเรียนเข้า ดังขึ้น=[]= งานนี้ โดนทำโทษแน่ตูT_T
แฮ่ก..แฮ่ก...แฮ่ก...แฮ่ก...แฮ่ก... โว๊ยยยยยยย! เหนื่อยจิตแท้หนอ อุตส่าห์วิ่งมาเข้าแถวหน้าเสาธงให้เร็วที่สุดแล้วแท้ๆ แต่ทำไม๊ทำไม อาจารย์โหดประจำวิชาพละศึกษาต้องมาจับผมได้ด้วยแน่-0-
และการลงโทษก็คือ ล้างห้องน้ำ กวาดพื้น รดน้ำแปลงผัก ตรวจอาคารเรียน เก็บขยะในบริเวณโรงเรียน แต่โทษที่ผมกำลังทำอยู่ในตอนนี้ ก็คือ วิ่งรอบสนามกีฬา 3รอบ-0-
แฮ่ก..แฮ่ก...แฮ่ก... อีกนิดเดียววววว!!?
“พอ!” เสียงของอาจารย์โหดของวิชาพละศึกษาเอ่ย
แฮ่ก..แฮ่ก... งานนี้ มีผอมแน่-0-
“นายไปเรียนก่อนล่ะกัน ตอนเที่ยง จัดการเก็บขยะรอบโรงเรียนด้วย! รับทราบ!” อาจารย์โหดบอก พลางจ้องหน้าผม อย่างสะใจ
“..แฮ่ก...แฮ่ก รับทราบ...แฮ่ก”
ผมเดินขึ้นบันใดไปพร้อมกับเสียงหอบที่ดังแฮ่กๆเป็นระยะ ทั้ง2ข้างของทางเดิน มีเด็กนักเรียนมองผม บ้างก็หัวเราะ บ้างก็มองอย่างเห็นใจ บ้างก็กริ๊ด- -
รู้งี้ ไม่น่าหนีเรียนเล้ย หนีเรียนทีหนึ่ง เหมือนตกนรกเป็นชาติ-0-
“ขออนุญาตคร้าบบ”
ผมเปิดประตูห้องของตัวเอง พลางบอกอาจารย์หน้าเหี่ยว และเดินตรงไปยังที่นั่งของตัวเอง
“เดี๋ยว!”
ชะงัก
“มีอะไรครับ?” ผมหันไปถามอาจารย์หน้าเหี่ยว
“เธอไปนั่งเรียนตรงหลังห้องซะ”
หา!?
ผมหันไปทางโต๊ะของตัวเอง ก็ต้องพบว่า มีร่างของผู้หญิงคนหนึ่ง นั่งอยู่ตรงที่ของผม=[]= เธอ...เธอคนเมื่อเช้านี่!! ไหงมาแย่งที่นั่งของผมฟะ ใหญ่โตมาจากไหน!
“จะยืนบื่ออีกนานมั้ย?” อาจารย์ถาม
ผมก็เดินไปนั่งตรงที่หลังห้อง ซึ่งมีเก้าอี้พร้อมโต๊ะว่างอยู่ตัวหนึ่ง
“อาจารย์คะ!” ผู้หญิงคนนั้นลุกขึ้น
“อะไรหรือจ๊ะ?”
“เบลล่ามาทีหลัง เดี๋ยวเบลล่าจะไปนั่งที่ข้างหลังนั่นเองค่ะ”
เบลล่า...ชื่อคุ้นๆ เอ๋! เดียวชื่อของผู้หญิงคนที่มาซื้อปลาทูที่ตลาดเมื่อวานนี่หน่า=[]=
ผมพยายามนึกหน้าของผู้หญิงที่ชื่อเบลล่าเมื่อวาน แล้วเอามาเปรียบกับเบลล่าในห้องนี้ และแล้ว ผมก็ออกมา! เธอคือคนเดียวกันกับเบลล่าที่มาซื้อปลาทูคนนั้น=[]=
“นี่ นายน่ะ ลุกขึ้นสิ เบลล่าจะนั่ง”
ผมมารู้สึกตัวและตื่นจากความคิดทันทีเมื่อเธอเดินมาและหยุดที่โต๊ะหลังห้อง ซึ่งผมนั่งอยู่
“ไม่ได้ยินหรอ?”
ส...เสียงแบบนี้=[]= ใช่เลย มันใช่เล้ยยย! เสียงของเบอร์มั่วที่ผมโทรไปเมื่อวานนี้ไง=[]= สรุปคือ เราเคยเจอ เคยคุยด้วยกันแล้วสินะเนี้ย!
“เอ่อ...ได้ยินสิ แป๊บนะ^^” ผมบอกเธออย่างเกรงๆ
“จ๊ะ เบลล่ารอได้^^”
ผมรีบเก็บกระเป๋า และลุกขึ้นเดินมานั่งที่ประจำของผม ผู้หญิงอะไรฟะ น่ารักเป็นบ้า-///- อย่างกะนางฟ้า ตกสวรรค์(//โดนถีบ)
“จะเริ่มเรียนแล้วนะจ๊ะ นักเรียนทุกคน” อาจารย์บอก
ผมนั่งทำงานอย่างเงียบๆ แล้วรู้สึกเหมือนมีใครจ้องมาที่ผม และสายตานั้น ก็คือ สายตาแสนจะหวานของผู้หญิงที่ชื่อว่าเบลล่า แต่แล้วก็มีอีก1สายตา จ้องมาที่ผมอีก สายตาที่แสนจะเปรี้ยวของซาลเซิล
ทั้ง2มองมาที่ผมเบลล่ามองผมด้วยท่าทางงงๆ ส่วนซาลเซิลส่งยิ้มให้ และก็หันกลับไปทำงานต่อ แต่เบลล่า ยังคงมองมาที่ผมไม่ปล่อย
เอิ่ม...เห็นผมเป็นสัตว์ประหลาดที่ทั้งโลกมีตัวเดียวหรือไง= =
[พักเที่ยง]
ผมเริ่มรู้สึกเบื่อแล้วนะ ที่ต้องมานั่งเก็บกวาดขยะกลางสนามเนี้ย- - สาธุ พระเจ้าได้โปรดส่งคนมาช่วยกระผมที-0-
โป๊ก!!
“โอ๊ยย!”
“ขอโทษครับอาจารย์ เบลล่าไม่ได้ตั้งใจ!”
ผมยืนมองเห็นการณ์อยู่ห่างๆ เบลล่าเล่นแชร์บอลอยู่ แต่ชู้ตบอลพลาดไปโดนหัวอาจารย์วิชาพละศึกษาเข้าอย่างจังๆกลางกบาลที่มีผมอยู่3เส้น(เหมือนปังปอนด์เลยแฮะ) จะเป็นไงต่อน้า?
“นี่! ทีหลังหัดระวังๆบ้าง ถ้าพลาดไปโดนคนอื่นบาดเจ็บขึ้นมา ใครจะเดือดร้อน”
แล้วคนที่บาดเจ็บคนแรกก็คือ อาจารย์ไงครับ- -
“ข...ขอโทษอย่างสูงค่ะ! เบลล่าผิดเองที่ชู้ตบอลพลาด ขอโทษนะค่ะ” เธอยกมือไหว้อย่างสวยงามตามมารยาทของสาวไทย
“อืม แต่อย่าให้เกิดเหตุการณ์แบบนี้เป็นครั้งที่2นะ เข้าใจไหม!” อาจารย์บอกพลางเอามือลูบหัวล้านๆของตัวเอง ก่อนจะเดินเซๆเหมือนคนเมาเหล้าไปที่อื่น
“จ๊ะเอ๋!!”
=[]= ตะลึงแป๊บนะครับพี่น้อง ตัวอะไรมาเกาะอยู่ตรงหลังผมฟะ!
“มาทำอะไรตรงนี้หรอ?”
ผมหันหลังกลับไปมองสิ่งมีชีวิตที่เกาะอยู่ข้างหลังผม เธอคือซาลเซิลนั่นเอง
“เธอเห็นฉันกำลังกินข้าวอยู่รึไง- -“ ผมตอบพลางเก็บขยะไปเรื่อยๆ
สักพักเธอก็เดินมาข้างหน้าผม แล้วยิ้มปล่อยออร่าออกมาทางปาก= =(รู้สึกว่า คนบรรยายจะเริ่มมั่ว- -)
“ฉันช่วยมั้ย^^”
ถ้าช่วยได้ก็ดีสิครับ อาจารย์ห้ามไว้นี่ทำไงได้ ถ้าช่วยได้ผมจะได้ไม่ต้องมานั่งเก็บขยะกวาดพื้นแบบนี้หรอก อยากจะทำให้เสร็จจะตายอยู่แล้ว แต่มันไม่ยอมเสร็จนี่สิ- -
“ไม่ต้องเลย เธอไปเล่นเถอะ- -” ผมบอกพลางเดินเอาขยะไปทิ้งที่ถังขยะ และกลับมาที่เดิมอีกรอบ
“เอางั้นหรอ?” เธอมองหน้าผมอย่าใสซื่อ
แต่หน้าเธอมันไปทางสาวซ่าบ้าแถมยันเดเระมากกว่าเสียอีก ไหงมาทำนิสัยซื่อๆแบบลูกหมาข้างถนนแบบนี้- -
“อือ ไปเล่นก่อนเถอะ เดี๋ยวทางนี้ จัดการเอง”
ผมบอกและเก็บขยะกวาดพื้นต่อไป สักพักซาลเซิลก็เดินออกไปหาเบลล่า ที่เล่นแชร์บอลอยู่อีกฝั่งของสนามกีฬา และก็ไปขอเล่นด้วย
สองคนนั้นดูเข้ากันได้ดีมาก เหมือนสนิทกันมา20ชาติ(เว่อร์ไปแล้วคุโระ|ฮิลต้า) ผมอยากจะหาโอกาสเข้าไปทักทายคุยกับเธอเพื่อความแน่ใจ และความปลอดภัยของผม เนื่องจากตาลุงหัวขาว ซึ่งเป็นพ่อของเธอไม่อยากให้ใครเข้าใกล้ลูกสาวสุดสวยของเขา แถมเมื่อวาน ผมก็ได้คุยกับตาลุงนั่นแล้วด้วย หนาวไปถึงไส้ติ่งเลยเลยครับ-_-d
ผมเดินมานั่งพักเงียบๆคนเดียว ที่แปลงผักหลังจากที่ทำงานเสร็จแล้ว เฮ้อ...ชีวิตเหนื่อยจริง ถ้ามีพรวิเศษให้สัก300ข้อ ก็ดีน่ะสินะ(ขอเยอะไปเปล่าเฮีย- -)
“ดีจ้า ฮิลต้า!”
เสียงเย็นยะเยือกแต่มีความสดใสซ่อนเร้นอยู่ดังขึ้นจากข้างหลัง ผมจึงหันไปมองด้วยความเคยชิน ร่างวิญญาณสาวปรากฏตัวขึ้นต่อหน้า เผยหน้าตาที่ยิ้มแย่มออกมา ผมถูกมัดแกะไว้2ข้าง ดูผ่านๆเหมือนร่างของเด็กอนุบาล
“มานั่งอะไรคนเดียว” เธอเอ่ยถาม พลางมานั่งข้างๆผม
“พอดีเซ็งนิดหน่อยน่ะ โดนทำโทษ=3=” ผมตอบ
“เรื่องเมื่อวานสินะ เราเห็นนะ ว่านายหนีเรียนมาอยู่ที่ห้องน้ำน่ะ แต่เราจัดการเรื่องทั้งหมดให้แล้ว ไม่ต้องห่วง^^” เธอตอบพลางยิ้มร่า
“แล้วเรื่องต้นไม้ต้นนั้นล่ะ?” ผมถาม
“ไม่ตองห่วงจ้า พวกอาจารย์จัดการหมดแล้ว และคิดว่า มันคงเป็นอุบัติเหตุเนื่องจากต้นไม้ต้นนี้ มีอายุมากกว่าโรงเรียนอินโนเซนต์อีกแน่ะ” เธอบอก
“อ๋อ! แบบนี้นี่เอง ฉันพึ่งรู้แฮะ” ผมบอกด้วยความเข้าใจ
นั่นคือประโยคสุดท้ายที่ผมพูด ต่อจากนั้นเราก็นั่งเงียบทั้งคู่ ต่างคนต่างมองดูรอบๆไปเรื่อยเปื่อย จนกระทั่งเธอพูดขึ้นอย่างรีบร้อน
“ฮิลต้า เราไปก่อนนะ พอดีเราลืมทำธุระน่ะQ_Q” เธอบอก และก็รีบหายตัวไป
ผมยังสงสัยบางอย่างในตัวเธอนิดหน่อย ผีหรือวิญญาณทุกตน ต้องการได้รับอิสระโดยการไปเกิดใหม่ แต่วิญญาญสาวตนนี้ ไม่มีความคิดที่อยากจะเกิดใหม่เลย? แถมเธอยังบอกอีกว่า ถึงตอนนี่เราจะเจอสิ่งที่เราตามหาหรือค้างคาไว้ตอนมีชีวิตอยู่แล้วก็ตาม แต่เรายังไม่อยากจะไปเกิด อยากจะอยู่ที่นี่ตอไป เธอบอกมาอย่างนี้ มันทำให้ผมงงมากๆ เพราะผมไม่เคยเจอวิญญาณตนไหน จะบอกอย่างนี้สักที
ผมเผลองีบหลับไป...
ออดดดด!
0[]0!
“อะจะอะ! อ๊ากกก!!”
ตู๊บ!
“โอ้ยย! เจ็บสะโพกโว้ยT^T” ผมพยายามจะลุกขึ้นจากพื้นแข็งๆนี่
ผมสะดุ้งตกโต๊ะไม้ เพราะเสียงออดเข้าเรียน ของโรงเรียนนี่แท้ๆเลย จะกดเพื่ออะไรกัน- -*
เดี๋ยว! ออดแล้ว งั้นก็แสดงว่า ได้เวลา เข้าเรียนแล้ว=[]=! ซวยแล้ววววว!!
“สิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลาย ควายบินได้ก็ดี(?) ได้โปรดช่วยให้ลูกไม่โดนทำโทษเพิ่มด้วยเถอะ สาธุ=[]=”
ผมรีบวิ่งปานจะเหาะไปที่ห้องเรียนของตัวเอง
แต่ไม่ทันจะถึงครึ่งทาง...
โครมมม!
“โอ๊ย!”
ผมวิ่งชนผู้หญิงคนหนึ่งล้มหน้าแหกตรงนั้น=[]= เธอล้มลงพร้อมกับลูกบอลเล่ย์1ลูก
“เอ่อ...ผมขอโทษนะ รีบลุกขึ้นเถอะ เดี๋ยวผมจะซวย”
ผมบอกพลางยื่นมือไปให้เธอ โชคดีนะ ที่ตรงนั้นไม่มีใครอยู่ ถ้ามีล่ะก็ผมได้โดนโทษเพิ่มแน่T^T
เธอจับมือผมและพยายามลุกขึ้น พร้อมกับเสียงโอ๊ยๆ เธอคงอยากจะร้องเพลง- -
เมื่อเธอยื่น ผมก็มองตั้งแต่ขาของเธอขึ้นไปถึงหน้าเธอ และแล้วผมก็เกิดอาการหลอนจิตนิดหน่อย =[]= บ...เบลล่า! เจอกันครั้งที่เท่าไหร่แล้วฟะเนี่ย ตรงเข่าเธอมีรอยช้ำนิดหน่อย แต่หน้าของเธอยังคงแสดงได้ว่า สบายมากๆไม่ต้องห่วง จะไม่ให้ห่วงได้ไงฟะ ทำลูกคุณหนูล้มหน้าแหกขนาดนี้=[]= ถ้าตาลุงนั่นรู้ ผมมจะโดนเชือดไหมเนี้ยยย
“ไม่เป็นไรหรอก เอ๋! นายคนนั้นนี่?” เธอมองหน้าผม
“อืม คนนั้นล่ะ=A=” ผมตอบ พลางปล่อยมืออก “ตอนนี้ช่างเถอะนะ เธอเป็นอะไรหรือเปล่า?” ผมถาม
“ไม่จ๊ะ เบลล่าไม่เป็นไรมากหรอก พอดีเจอมาเยอะแล้ว^^” เธอตอบด้วยรอยยิ้ม “เรารีบไปเข้าห้องเรียนก่อนดีไหม? เบลล่าไม่อยากถูกเรียกเข้าห้องผู้ปกครองตั้งแต่วันแรกที่เข้ามาเรียนหรอกนะ^^” เธอเสริม
เออ จริงดิ ไม่รีบได้ไง=[]=
“เธอวิ่งไปเข้าห้องเรียนก่อนฉันเถอะ เดี๋ยวฉันเอาลูกบอลไปเก็บให้” ผมบอก แล้ววิ่งไปหยิบลูกบอลที่กลิ้งออกจากมือเธอ ตอนที่เธอล้มเมื่อครู่ไปเก็บไว้ที่ห้องเก็บของ ของวิชาพละศึกษา ซึ่งอยู่ไกลมากๆ แฮ่ก...แฮ่ก..สุดท้าย ผมก็ต้องโดนเพิ่มโทษ=A=
เมื่อเก็บลูกบอลเสร็จ ผมก็ต้องรีบวิ่งมาที่ห้องเรียนของตัวเอง แต่เมื่อไปถึงก็ไม่อยากจะเข้าไป เพราะว่า อาจารย์หน้าเหี่ยวคนนั้นยืนถือไม่หน้า5อยู่!(มันมีด้วยเรอะ?) โดนจับทำสเต็กร้ายเกรียนจังแน่=[]=!
ผมค่อยๆเดินย่องๆไปทางหลังห้อง(ห้องเรียนผมมีประตูเข้า2ทาง ทางหน้ากับทางหลัง ซึ่งทางหน้าใครเข้าไปทางนั้นก็โง่น่ะสิ อาจารย์หน้าเหี่ยวยืนเป็นพริตตี้ไม้หน้า5อยู่ตรงนั้นนี่ ใครจะกล้า)
“หือ- -+”
=[]=!
ผมรู้สึกว่า อาจารย์จะรู้ตัวแล้ว ว่าผมย่องมาเข้าทางหลังห้อง นั่นคงเป็นเพราะอาจารย์สวมแว่นตาที่มาจากโลกอนาคตซึ่งโดเรม่อนเป็นคนนำมันมาให้แน่ๆ!!(เริ่มจะมั่วแล้วนะ|ฮิลต้า)
“อาจารย์คะ โจทย์ข้อนี้ ทำยังไงคะ?”
จู่ๆก็มีเสียงของนักเรียนหญิงคนหนึ่งถามอาจารย์ นั้นทำให้อาจารย์รีบตรงไปหาผู้หญิงคนนั้น(ผมไม่รู้จักเธออะนะ- -)แล้วจัดการบอกๆและบ่นๆ พอเสร็จ ก็เดินออกมาข้างนอกห้องทางประตูหน้า
เมื่อผมเห็นว่า นี่คือโอกาสที่ดี! ผมจึงรีบเดินเข้าไปในห้องอย่างมึนๆ ทำให้ทุกสายตาที่นั่งเรียนเพลินๆนั้นมองมาที่ผมหมด
ซาลเซิลมองผมอย่างเป็นห่วงและสายตาอยากจะถามว่า ไปไหนมา ทำไมมาช้าจัง ส่วนเบลล่า ดูเหมือนจะยิ้มให้ผมก่อนจะก้มกลับไปทำงานต่ออย่างตั้งใจ
[เลิกเรียนแล้ว ปิ๊ด!]
เมื่อเสียงออดเลิกเรียนดัง ผมก็รีบเก็บข้าวของและลงมาชั้นล่าง พลางมองซ้ายมองขวา หาอาจารย์โหดประจำวิชาพละศึกษาอยู่ ดูเหมือนทางจะปลอดภัย เพราะไม่มีแม้แต่เงาของเขา
รถฟีโน่สีดำผสมแดงถูกขับออกไปนอกโรงเรียนโดยผม และมุ่งหน้าไปต่อ ณ สตูดิโอซึ่งป้าของผมสอนดนตรีอยู่ที่นั่น จะไปให้ป้าเช็คสายกีต้าร์ให้สักหน่อย เพราะผมไม่รู้ว่าอาจารย์ลักษ์เขาเปลี่ยนสายให้ผมถูกหรือเปล่า
อ๊อด แอ๊ด อ๊อด แอ๊ด ปิ๊บ ปิ๊บ
จู่ๆเสียงโทรศัพท์ของผมก็ดังขึ้น มีสายเข้า ผมจึงกดรับสาย ทั้งๆที่ขับรถอยู่
“ฮัลโหล?” ผมเอ่ย
(นี่ใช่ คนที่โทรมาเมื่อวานหรือเปล่า?)
เสียงนี้= =?
“คงใช่มั้งครับ ผมโทรมั่วนี่” ผมตอบ
(เอ๋! โทรมั่ว!)
เธอบอกเสียงดัง
“คร้าบๆ ผมฮิลต้านะ คนที่โรงเรียนเธอน่ะ” ผมบอก่อนจะลดความเร็วของรถลง เพื่อความปลอดภัย
(โรงเรียนอะไร?)
“อินโนเซนต์ ห้อง2/1 วันนี้เราเจอกัน4รอบกว่าๆแล้วไม่ใช่รึไง-_-” ผมตอบ
(หือ?) ดูเหมือนเธอจะงงๆอยู่
“คนที่ชนเธอล้มหน้าแหกไงเล่า!!”
(อ๋อๆ คนนั้นนี่เอง) เธอพูดเหมือนจะเริ่มเข้าใจ
“ครับ มีอะไรหรือเปล่า?”
(เปล่าหรอก แค่ส่งสัยน่ะ ว่าเบอร์ใครโทรมา ถ้าเป็นเพื่อนจะได้บันทึกไว้)
“งั้นก็ช่วยบันทึกชื่อผมลงด้วยนะ เพราะตั้งแต่ตอนนี้ไป เธอคือเพื่อนของผม...!!”
ผมบอกก่อนจะกดว่างสายไป
เข้าทางผมแล้ว ยัยผู้หญิงคนนี้ หึหึ สมาชิกของชมรมเกรียน คนที่4!!
ปริ๊นนนนนนนนนนนนนนนน!!!
ห๊ะ=A=!?
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
ความคิดเห็น