ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [7$tar]กำเนิดรักซ่อนร้าย สไตล์เถื่อนๆ

    ลำดับตอนที่ #4 : บทที่2 ห้องส้วมแห่งโชคชะตา(!!??)

    • อัปเดตล่าสุด 24 พ.ย. 56


    บทที่2 ห้องส้วมแห่งโชคชะตา(!!??)

              ผมรีบหยิบกีต้าร์และก้าวเดินออกไปจากห้องดนตรีโดยเร็ว บรรยากาศมันชวนขนลุกเสียจริง ที่ผมไม่กลัวผีตนอื่นก็เพราะ ผมเจอเขาจนชินแล้วไงล่ะ แต่ห้องดนตรีผมยังไม่เคยเจอเลยนะTAT ถ้าเจอเข้า เขาอาจจะเอาลำไส้ผมมาทำเป็นสายกีต้าร์ก็ได้

              เพล้ง!!

              “อ๊ากกกกกกกกกก!!! ช่วยลูกชายสุดหล่อทีคร้าบบบบบบTT[]TT

              พอผมได้ยินเสียงแก้ว หรืออะไรสักอย่างตกลงพื้นแตก สติผมก็ปลิวหายไปกับสายลมบางๆ จะบ้าเหรอ!?

              ผมรีบวิ่งติดจรวดมาที่ชั้นล่างของอาคารเรียน3(ห้องดนตรีอยู่ชั้น2อาคาร3) ไม่รู้ล่ะวะ ว่ามันเฮี้ยน หรือผมปอดแหก แต่ที่สำคัญคือ ผมจะเอาชีวิตให้รอดจากห้องดนตรี!?

              “ฮิลต้า!” เสียงใสๆเรียกชื่อผม

              “0_0!” ผมทำตาโตตะลึงเงิบ

              “รีบไปไหนมาจ๊ะเนี่ย^^

              คนที่เรียกชื่อผมนั่นก็คือ นางฟ้าสุดสวย นามว่าอาจารย์ลักษ์>_< ผมคิดถึงอาจารย์มากมายเลยนะครับ จุ๊ป!

              “คือ ผมไปเอากีต้าร์ที่ห้องของอาจารย์มาน่ะครับ” ผมบอกและหอบแฮกๆ

              “เอ้! อาจารย์นึกออกแล้วล่ะ ว่าอาจารย์ลืมทำอะไรกับเจ้ากีต้าร์ของเธอ^^” อาจารย์ยิ้ม

              “ลืม...?” ผมถามด้วยความสงสัย

              “ใช่จ๊ะ อาจารย์ลืมไป ว่าเมื่อวันอาทิตย์หนูมันมาแทะสายกีต้าร์ของฮิลต้าขาดน่ะ อาจารย์จะซ่อมให้นะ เพราะอาจารย์ดูแลมันไม่ดีเอง ต้องขอโทษด้วยนะจ๊ะ^_^” อาจารย์ยิ้มอย่างอ่อนโยนให้ผม

              จะบ้าตาย กีต้าร์โดนหนูแทะสายขาด- - นึกว่าลืมอะไรที่มันยิ่งใหญ่กว่านี่เสียอีก

              “พออาจารย์นึกไม่ออก อาจารย์ก็เลยมาเดินทั่วโรงเรียนเลยน่ะ เผือจะนึกได้” อาจารย์ลักษ์เสริม

              แล้วก็ปล่อยให้ผมเดินเข้าห้องดนตรีสุดน่ากลัวนั้นคนเดียวสินะ- -

              “จะไปกับอาจารย์ไหมล่ะ?” อาจารย์ลักษ์ถามผม

              ส่วนคำตอบ มันก็ต้อง “แน่นอนอยู่แล้วครับ อาจารย์ลักษ์สุดสวยยย^^

              “ปากหวานนักนะ” อาจารย์ลักษ์บอกด้วยท่าทางเขินอาย

              อาจารย์ลักษ์ เป็นคนสวยแถมอารมณ์ดีและจิตใจสูง ผมจะจีบเขาอยู่หรอก ถ้าไม่ติดคำว่า เขามีลูกกับสามีแล้ว ผมก็เสียสละเพื่อชาติและชีวิตใหม่ที่ดีกว่าผมไปซะ(ภูมิใจซะไม่มี- -)

              อาจารย์ลักษ์เริ่มออกเดินทางนำหน้าผม ผมจึงเดินตามเธอไป ในฐานะลูกศิษย์ที่รักดีต่ออาจารย์-…-

     

              [เมื่อถึงหน้าห้องดนตรีสุดหลอน]  

              สิ่งแรกที่ผมนึกถึงเลยก็คือ ความรู้สึกวังเวงและไม่สบายใจ อย่างที่สองคือ ผมรู้สึกว่า อาคาร3ชั้น2มันเงียบผิดแปลก และอย่างที่สาม ผมรู้สึกไม่คุ้นเคยกับอาจารย์ลักษ์เลย

              หรือเรา...จะโดนเจ้าที่อำ...

              หรือเรา...จะประสาทหลอน คิดไปเอง...

              หรือเรา...จะปอดแหกไปเอง...

              “เอากีต้าร์มาฝากไว้กับอาจารย์ก่อนก็ได้นะจ๊ะ^^” อาจารย์หันหน้ามาหาผม

              ผมก็ตกใจเพราะเธอ ยิ้มหน้าบานและดูสบายใจ เหมือนอาจารย์ลักษ์คนเดิม สรุป ผมคิดมาเอง...

              “ได้ครับ...เอ่อ...คือ ผมขอตัวไปหาเพื่อนก่อนนะครับ รู้สึกอยากเที่ยว^_^;;” ผมบอกกับอาจารย์ลักษ์อย่างเกร็งๆ และออกอาการกลัวอาจารย์ขึ้นมาแบบไร้สาเหตุ?

              ผมหยิบกระเป๋าที่ใส่กีต้าร์ไปให้อาจารย์ และก็รีบวิ่งลงมาข้างล่างโดยด่วน

              กริ่งงงง กริ่งงงงง

              เสียงแบบนี้ แสดงว่า ได้เวลาเข้าเรียนแล้ว เซ็งจิตเลยครับทาน-_-

              ผมเดินไปที่ห้องเรียนของตัวเอง ที่มีอาจารย์หน้าเหี่ยวเป็นอาจารย์ประจำชั้น วิชาของคาบบ่ายวันนี้คือ วิชาพละศึกษา ผมไม่ค่อยชอบวิชานี้สักเท่าไหร่ เพราะอาจารย์โหด เกลียดขี้หน้าผม- - และอยากจะฆ่าผมให้ตาย หลังจากที่เรื่องบ้าๆนั่นเกิดขึ้น(ผมเตะบอลอัดไปโดยกลางเป้าอาจารย์พอดี- -)

              “นักเรียนชั้นมัธยมต้นศึกษาปีที่2 กรุณาลงมาที่สนามกีฬาด้วยครับ ถ้ามาช้ากว่าอาจารย์จะมีบทลงโทษที่ร้ายแรงที่สุดในรอบดาวอังคารด้วยครับ!!” พอพูดถึงอาจารย์โหดนี่ เสียงของท่านก็ดังผ่านไมค์ของโรงเรียนทันที

              เพื่อนๆพากันวิ่งรีบร้อนลงไปชั้นล่างกลางสนามกีฬาโดยด่วน เพราะกลัวอาจารย์โหดจะลงโทษ แต่บทลงโทษของอาจารย์ ผมคิดว่า ขนาดเด็กพึ่งเกิด ยังทำได้เลยล่ะ- - ก็แค่เก็บขยะรอบโรงเรียน ทำความสะอาดอาคาร4ให้หมด ล้างห้องน้ำขัดส้วม เห็นมั้ยง่ายจะตายไป

              ไม่ต้องสงสัยและคิดไปไกลว่า ทำไมผมถึงรู้และจำได้ดี ผมโดนมา20กว่ารอบแล้ว มันคือเรื่องธรรมดามากสำหรับผม แล้วผมก็ด้านพอควรครับ- -

              “ฮิลต้า! นายไม่รีบลงไปหรอ เดี๋ยวก็โดนลงโทษหรอก!?” เสียงใสหวานดังเข้าเต็มๆ2รูหู

              ซาลเซิลเข้ามาจับชายเสื้อผม เหมือนพยายามจะลากผมให้ลงไปข้างล่าง- -

              “เธอไปก่อนเถอะ ฉันยังไม่ไปหรอก มีธุระต้องทำด่วน” ผมบอก

              “แต่!

              “รีบๆลงไปเถอะน่า ถ้าลงไปช้าเธอจะโดนอาจารย์โหดจับไปให้เสื้อรับประทานเอา” ผมบอก และดันหลังเธอไป

     

              เมื่อผมเห็นซาลเซิลลงไปอยู่ที่สนามกีฬาแล้ว ผมก็เริ่มคิดวีรกรรมใหม่ๆ หึหึ...แต่นึกไม่ออก-_-

              “เฮ้ย!” เสียงเอ็ดจากอาจารย์โหดดังขึ้น และคนที่อาจารย์ตั้งใจจะเอ็ดใส่ ก็คือผมนี่เอง-_-

              “ทำไมไม่ยอมลงมา! อยากโดนทำโทษหรือไง!” อาจารย์ชี้หน้าผมจากชั้นล่างขึ้นมา

              “ผมอยู่สูงกว่า...อาจารย์อย่าสั่ง^[+++]^” ผมตะโกนบอกอาจารย์พลางเกาะราวระเบียงของชั้น2

              “หน๊อย! ไอ่เด็กเลว! จะลงมาดีๆหรือจะให้ฉันขึ้นไปลากเอ็งลงมา!” อาจารย์โกรธสุดขีด โกรธจนหัวกลายเป็นมะเขือเทศ(สีแดง)

              “ผมไม่ได้ยิน อาจารย์พูดว่าอะไร(วะ)ครับ?” ผมทำเป็นไม่ได้ยิน ทั้งที่ได้ยิน เต็มๆ

              “ฉันนับ1ถึง3! ถ้าเอ็งไม่ลงมา เอ็งโดนเรียกเข้าห้องผู้ปกครองแน่” อาจารย์ขู่

              ผมถือว่า มันคือเรื่องธรรมดาสำหรับผมอีก- - ที่เทอมหนึ่ง จะโดนเรียกเข้าห้องผู้ปกครองถึง123ครั้ง!(เลขสวย ใครก็ได้ซื้อหวยที)

              “ใครเชื่ออาจารย์ก็บ้าแล้วครับ ถ้าอยากให้ผมยอมแพ้ อาจารย์ก็มาจับผมให้ได้ก่อนสิ^^” ผมบอกหน้าระรื่น

              “ได้ ถ้าเอ็งต้องการอย่างนั้น ฉันก็จัดให้!!” อาจารย์บอกเสียงเคืองขุ่น

              อาจารย์ใช้ให้นักเรียนชาย3-4คน มาช่วยจับผม เชอะ! คิดหรือไงว่าพวกกระจอกแบบนี้ จะจับผมส่งตัวครูได้น่ะ ไม่ มี ทาง หรอก โว้ยย!!

               นักเรียนชายเริ่มออกตัววิ่งมาชั้นบน ผมก็เตรียมตัวที่จะหนีด้วยลีลากระต่ายน้อยกระดิกหาง(?) ไปไหนดีหว่า? ที่หลบภัย เอาที่มันหลอนๆหน่อย ดีกว่า หึหึ พวกเอ็งจะได้เข็ดๆกันบ้าง^^

              ห้องที่ผมจะไปก็คือ...ห้องน้ำสตรีของตึก2!!

              “เฮ้ย! มันอยู่นั้น เร็วเข้า ไปจับมัน อาจารย์จะได้เพิ่มคะแนนให้พวกเรา!” นักเรียนชายตะโกนบอกเพื่อนชายอีก2-3คน ว่าให้มาจับผมที่อยู่ตรงนี้ งั้นผมก็ ขอแข่งวิ่งด้วยล่ะกันนน>[]<!!

              “ก๊ากๆ พวกเองมันอ่อนจะทำอะไรฉันได้^^” ผมทิ้งท้าย และก็รีบวิ่งลงไปชั้นล่างโดยเร็วไว้

              อาจารย์ประจำห้องประจำชั้นต่างๆก็มองผมเฉยๆเหมือนมันเป็นเรื่องธรรมดา ที่ผมมาวิ่งเล่นและส่งเสียงดังทั่วโรงเรียน และมันก็เป็นปรากฏการณ์ธรรมชาติ ที่ทางโรงเรียนเลี่ยงไม่ได้อย่างแน่นอน ก๊ากกก>[]<

              รู้มั้ยล่ะ ว่าทำไมผมถึงเลือกไปหลบที่ห้องน้ำสตรีตึก2=w= ก็ห้องน้ำที่นั่น...มันหลอนเลือดสาดไงคร้าบบบ แถมเพื่อนๆผม ก็รอต้อนรับและหลอกหลอนพวกผู้ชายที่มันไล่ผมอยู่ด้วย

              ผมลงมาถึงชั้นล่างอย่างรวกเร็ว และเดินไปทางห้องน้ำสตรี

              แอ๊ดดดด

              ผมเปิดประตูแรงสุดเท่าที่จะทำได้

              “อ๊ากกกก!” เสียงใคร0_0!

              ผมค่อยๆเดินไปดูที่หลังประตู และก็พบกับผู้ชายคนหนึ่ง(ซึ่งผมคิดว่า เขาโดนประตูที่ผมเปิดดันให้ล้ม) ผู้ชายคนนั้น มองผมอย่างงงๆ ก่อนจะพยายามลุกขึ้น แต่ก็ต้องล้มนั่งลงไปอีกรอบเนื่องจากตูดกระแทกพื้นอย่างแรง

              “เอ่อ...ฉันช่วยนะ^^” ผมบอก

              “ไม่ต้องบอกก็ได้ โอ้ยยย” เขาร้องอย่างน่าสงสาร

              ผมยื่นมือไปให้เขาจับ และช่วยพยุงตัวเขาขึ้นยืน

              เขามองหน้าผมอย่างงงๆพักหนึ่ง และก็เดินไปล้างหน้า และก็มองหน้าผมอย่างหาเรื่องอีกครั้งหนึ่ง จากนั้นก็เดินมาข้างหน้าผม และเอ่ยถาม

              “นายชื่ออะไร?” เสียงหล่อถาม

              “ฮิลต้า” ผมตอบ

              “0_0!?” เขาทำตาโตใส่ผม

              “มีอะไรหรือเปล่า?” ผมถามอีก

              “ไอ่เด็กเกรียน กวนประสาท กวนteenคนนั้นน่ะเหรอ แล้วไอ่เจ้าชู้ที่ควงหญิงมามากกว่า40คนนั่น คนที่ส่งเสียงดังทั่วโรงเรียน! คนคนนั้นก็คือนาย น่ะหรอ=[]= เขาอ้าปากค้าง

              “เออดิ- - ผมเด็กเกรียน สมองมีแต่ความเกรียนเอง มีเรื่องอะไรรึเปล่า?” ผมถามด้วยสีหน้าเฉื่อย

              “เฮ้ย! ข้าว่าพวกมันแอบอยู่ในห้องน้ำหญิงว่ะ ห้องน้ำชายไม่เห็นจะมี” เสียงของผู้ชายที่ตามไล่ผมดังขึ้นหน้าห้องน้ำสตรี

              พรึบ!

             ในห้องน้ำหญิงนี้มีห้องแยกออกเป็น12ห้อง และก็มีห้องเก็บของอีกหนึ่งห้อง รวมเป็น13ห้อง ซึ่งผมก็เอากุญแจมาเปิดและเข้าไปแอบในห้องนั้นอย่างเงียบๆ โดยที่ไม่ลืมลากผู้ชายคนที่อยู่ในห้องน้ำนั่นมาด้วย

              “เฮ้ย! แกอยู่ไหนวะ ออกมาเดี๋ยวนี้” มันเริ่มตะโกน

              “ถ้าแน่จริง ก็ออกมาดิวะ” ก็เพราะผมไม่แน่จริงไง เลยไม่ออก

              “ฉันนับ1-3ถ้าแกไม่ออกมา ฉันจะลากแกออกมา!” มันบอกอย่างโหด คิดเหรอ ว่าผมจะกลัว=w= ตรงกันข้ามเลยครับ

              ผมว่าจะให้ผีสาวในห้องน้ำจัดการให้สักหน่อยนะ แต่ไม่เอาดีกว่า ผมจะแกล้งเอง

              “จะลากฉันมาทำไม=[]=! ในนี้มันมืด ฉันมองไม่เห็น!” จู่ๆผู้ชายคนที่ผมเจอ ก็ร้องลั่น=[]=

              “เงียบๆสิเว้ย! เดี๋ยวไม่สนุกหรอก- -*” ผมบอกเบาๆ

              “ไม่สนุกหรอ! น...นายจะทำอะไรกับฉัน! จะ...จะจับฉันกดเหรอ=[]= นายเป็นเกย์สินะ ช่วยด้วย...”

              ผมรีบเอามือไปปิดปากไอ่บ้านั่น ก่อนที่มันจะทำให้ผมซวยยิ่งขึ้น- -*

              “เฮ้ย! เสียงไรวะ ไปดูดิพวกเอ็ง”

              “...ช่วยฉันด้วย...ช่วยฉันที...” จู่ๆเสียงเย็นยะเยือกของผู้หญิงก็ดังขึ้น ทำให้บรรยากาศภายในห้องน้ำ วังเวงจนอยากจะหนีออกไป

              “เฮ้ย! เอ็งอย่าแกล้งข้าสิวะ” ผู้ชายข้างนอกบอกเสียงสั่น

              “ไม่ได้ยินที่ฉันพูดหรือไง...บอกให้มาช่วยฉันที...” เสียงนั้นดังขึ้นเรื่อยๆ

              คนที่อยู่ข้างๆผมเริ่มตัวสั่นและกังวล เขาพยายามจะตะโกน แต่ทำไม่ได้

              “อย่ามาอำกันสิฟะ ออกมาเดี๋ยวนี้!!” ผู้ชายกระจอกพูดเสียงดัง

              “กูบอกให้พวกมึงมาช่วยกูไง! ไม่ได้ยินหรือ!” เสียงเย็นยะเยือกของผีสาวตะหวาดขึ้น

              พวกผู้ชายกระจอกเริ่มตกใจ และสมองคิดไปว่าที่นี้มีผีจึงพากันกลัวและพยายามจะวิ่งหนีออกจากห้องน้ำ แต่ดูเหมือนผีสาวตนนั้นยังคงอยากจะเล่นกับพวกเขาอยู่ จึงทำให้ประตูปิดลงแล้วเปิดไม่ได้

              “เฮ้ย! เปิดสิวะ”

              ปัง ปัง ปัง!

              พวกผู้ชายทุบประตูสุดแรงด้วยความหวาดกลัวและกังวลใจ แต่ก็ไม่เป็นผล

              “ย...อย่างเข้ามานะเว้ย ถ้าแกเข้ามา ฉ...ฉันจะฆ่าแก!!” พวกผู้ชายพูดเสียงสั่นเครือ

              ผีสาวได้ยินเช่นนั้นก็โกรธเคือง เพราะตนไม่อยากตายซ้ำเป็นครั้งที2อย่างแน่นอน

              “ย...อย่างเข้ามานะ!!” พวกผู้ชายพูดด้วยความหวาดกลัว

              “กริ๊ดดดดดดดดดดดด!!!?

              ผมต้องรีบปล่อยมือจากการปิดปากของผู้ชายข้างๆผมโดยด่วน แล้วต้องรีบเอานิ้วชี้ขึ้นมายัดใส่รูหู ก่อนที่มันจะไม่เหลือซากความเป็นใบหูและแก้วหู

              พวกผู้ชายกริ๊ดลั่นห้องน้ำ และจู่ๆเสียงก็เงียบลงไป ผมจึงอ้าประตูดูนิดๆ

              “อ๊ากกกกกก0[]0!!” ผมสะดุ้งตกใจเพราะเสียงร้องของผู้ชายข้างๆ

              “เป็นอะไรอีกฟะ” ผมถามพลางขมวดคิ้วเป็นหมาหน้าย่น

              “มันเกิดอาร่ายขึ้น!!

              “เกิดการปะทุของภูเขาไฟมั้ง-*-“ ผมตอบแบบประชด

              สายตาสาดส่องไปทั่วซ้ายขวา แลไปไม่เห็นสิ่งใด นอกจากพวกผู้ชายที่นอนไม่เป็นท่าอยู่บนพื้น อยากจะจับผมเอง ช่วยไม่ได้เจอดีเข้าหน่อยเป็นไงล่ะ? สลบคาตีนเชียว

              “กั่กๆๆๆๆ” เสียงกัดฟันรัวดังมาจากคนข้างๆ ผมจึงหันไปมอง

              “เป็นอะไรอีกเนี่ย- -

              “ก...กลัว” เขาตอบสั้นๆ

              ก๊ากกกก อยู่กับสุดหล่อนามว่าฮิลต้าจะกลัวอะไรอีกล่ะ

              ว่าแต่ ผู้ชายคนนี้ ชื่อว่าอะไรหว๊า?

              “นายชื่ออะไร” ผมถามพลางเปิดประตูห้องเก็บของออก

              “เบตชาร์ต” เขาตอบ

              ผมมองไปรอบๆห้องน้ำห้องใหญ่ และก็พูดขึ้น “ไม่รู้จักเจียมตัวเสียเลยนะ เจ้าพวกโง่ ความโลภทำให้พวกนายเจอดีไงล่ะ”

              และผมก็หันกลับไปมองเบตชาร์ต แน่ใจหรือว่า นี่คือชื่อคน?

              “ทำไมไม่เดินออกมาล่ะ จะยืนบื้อมองดาวเสาร์ไง- -*” ผมถามเบตชาร์ตที่ยืนตัวสั่นอยู่ในห้องเก็บของ

              ผู้ชายปอดแหกกระแทกรถเมย์สินะ นายน่ะ- -

              “อืม...ฉันว่าจะออกอยู่ แค่..แค่..เอาเป็นว่า ฉันไม่ได้กลัวล่ะกัน กั่กๆๆ” นี่บ้านนายเรียกว่า ไม่กลัว หรือไงฟะ- -

              “งั้น ถ้ามาช้า ฉันไปรอน้า ปล่อยให้ผีหลอกกินตับจนตายเลย” ผมเอ่ย พลางเดินก้าวออกไปจากห้องน้ำ

              “รอด้วยยยยย!!!” เบตชาร์ตร้องเสียงหลงและวิ่งตามผมออกมาอย่างเร็วไว

              ผมว่า ผมน่าจะลองคุยกับเบตชาร์ตดูนะ เผื่อจะถูกใจ และก็จัดการ ลากเข้ากลุ่ม

              “นายอยู่ห้องไหน อายุเท่าไหร่?” ผมเอ่ยถามหลังจากที่เงียบมานาน

              “2/6 อายุ14 ฉันถามนายบ้างสิ” เบตชาร์ตตอบ

              “ว่ามา?”

              “นายเป็นเกย์หรือไง!?”

              พรวดดดด!?

              =[]=!!?

              จะบ้าเหรอ ถามอะไรแปลกๆ ผมชายแท้ว้อยยย=[]=!! อย่ามากล่าวหาใส่ร้ายกันสิ ที่ผมทำก็เพื่อไม่ให้นายโดนผีหลอกนะ หัดคิดบ้างเซ่=[]=!!

              “ฉันชายแท้ไม่มีเกย์ไม่มีตุ๊ดผสมเฟ้ยย=[]=+” ผมบอก

              “ก็นายบอกว่า จะกดฉันนี่วะ?” มันถามพลางทำหน้าตาใสซื่อ

              ไอ่...โว๊ยยยย!! กวนประสาทแล้วนะ= =*

              “ไปบอกตั้งแต่ชาติไหนฟ๊ะ!? ฉันไม่มีทางไปกดไปกอดไปจีบผู้ชายอย่างนายหรอก ฉันชายแท้ๆ มีผู้หญิงมาติดตั้งหลายคน(และก็ทิ้งไปหมดทุกคน- -)” ผมบอกและหันหลังกลับไปมองมัน

              “เออจริงดิ! นายที่ได้ฉายาว่าเจ้าเกรียนประจำโรงเรียนหรือเปล่า” มันถามและเร่งความเร็วในการเดินเพื่อให้มาเดินอยู่ข้างๆผม

              “ใช่ มีอะไร?” ผมถามและมุ่งหน้าไปที่ตึก2

              “ไม่หรอก ฉันแค่ได้ยินมาว่า นายเล่นกีต้าร์ใช่ไหม?”

              “อืม ฉันเล่น” ผมตอบ

              ถามแค่นี้เนี้ยนะ นึกว่าจะถามว่าทำไมมีเคล็ดลับอะไรทำให้สาวๆติดใจ ทำไมถึงสมองดี ทำไมถึงมีความเท่มากมาย(ยิ่งนึกยิ่งเสื่อมน่ะครับ- -)

              “สอนฉันหน่อยได้ม่ะ?” มันบอก “มาขอแบบนี้ ดูเหมือนฉันจะหน้าด้านสินะ งั้นก็โทษทีนะ เพราะฉันเองก็หน้าหนามาก ไม่รู้สึกอายหรอก แตกยากด้วย”

              “ใครถามนายอ่ะ ไอ่ข้างหลังนั่น= =?” ผมถามแบบกวนๆ

              “เอ่อ...ไม่มีใครถามหรอก ฉันตอบมั่วๆให้ลมฟ้าอากาศฟังน่ะ อย่าสน- -“ มันบอก

              จะให้ผมสอนเล่นกีต้าร์หรือเนี้ย ได้สิ ผมสอนได้ แต่ต้องมีของแลกเปลี่ยนอยู่แว้ว!

              “ตกลง นายจะให้ฉันสอนใช่มั้ย?” ผมทวนถาม

              “ใช่ สอนได้ใช่มั้ย?”

              ผมหยุดเดิน และเบตชาร์ตก็หยุดตาม

              “ฉันหาตัวนายมาตั้งนานแล้วล่ะ แต่ไม่เคยเห็นตัวจริงๆสักที” มันบอก

              “ทำไมจะหาฉันไม่เจอ ฉันก็เดินเล่นอยู่แถวๆนี้ ทุกวัน- -“ ผมบอก

              “อยากจะเจอตัวจริงๆดูสักครั้งน่ะ เห็นทั้งโรงเรียนเขาลือให้ทั่วว่านาย เก่ง เกรียน กวน แสบ ซ่า แถมสาวๆติดกันหนักหนา และก็คะแนนตอนสอบของวิชาดนตรี นายก็ได้ท็อป” มันบอก พลางมองหน้าผมอย่างงงๆ

              “งั้นก็มองหน้าฉันให้นานๆล่ะกัน อยากเห็นไม่ใช่รึไง- -“ ผมบอกแกมประชด

              “ช่างเถอะ- -“ มันบอก และก็ค่อยๆมองผม จากบนลงล่าง(เขามีแต่ล่างขึ้นบนนี่- -)

              “เอาเป็นว่า กีต้าร์ ฉันสอนให้” ผมบอกและเสริมอีก “แต่นาย ต้องมีข้อแลกเปลี่ยน^w^

              “อะไร ว่ามา?”

              “เขามาเป็นเพื่อนกับฉันซะ แล้วก็เข้าร่วมกลุ่มกับพวกฉันด้วย” ผมบอก

              “เป็นเพื่อนกับนายก็ไม่เสียหายอะนะ งั้นตกลง แต่นายต้องสอนแบบ คนๆ ไม่ใช่สอนแบบ หมาๆเข้าใจมั้ย-_-+

              แกหลอกด่าฉันหรออออ- -

              “ฉันพูดเป็นแต่ภาษาคน พูดภาษาหมาแบบนายไม่เป็นหรอก” ผมตอบกวนส้นกลับ

              มันถามกวนมา ผมตอบกวนกลับ มันถามดีมา ผมตอบดีกลับ

              “- -” มันทำหน้านิ่งเถียงไม่ออก

              ผมมองนาฬิกาที่ข้อมือตัวเอง

              “ว๊า! ฉันต้องไปแล้วล่ะนะ จะเรียนวิชาดนตรีแล้ว เอาเป็นว่า ว่างๆเจอกันที่ห้องส้วมใหม่นะ^0^” ผมบอกพลางโบกมือลา และรีบวิ่งขึ้นบันไดไปที่ห้องเรียนของตัวเอง

              เจอแล้ว2คน เหลืออีก4คน หวังว่า จะหาได้ง่ายๆนะ

     

              กลุ่มที่ผมอยากจะตั้งขึ้นนี่ก็คือกลุ่ม ‘[7$tar]’ (เซ่เว่นสตาร์) มันคือกลุ่มที่เอาไว้เป็นศูนย์รวม และกลุ่มซ้อมดนตรี คุณสมบัติ ถ้ามีครบ ก็สามารถเข้าได้ง่ายๆ

    1.       มีความเป็นตัวของตัวเอง

    2.       ไม่มีความโลภ ความเห็นแก่ตัว

    3.       ซื่อสัตย์ต่อใจของตัวเอง

    4.       สัญญาและรักษาสัญญาได้

    5.       มีความสามารถเฉพาะตัว

    6.       หน้าตาควรหล่อสวยหน่อย-..-

    7.       ควรมีความบ้า ในฉบับของตัวเอง!!

     

              ง่ายเหมือนแย่งกล้วยลิงมากินเลย ใช่ไหมล่ะครับJ(ตั้งใจจะประชดคนอ่านเปล่าฟะ- -|คุโระ)

              ผมยังไม่รู้เลย ว่าจะหาอีก4คนมาจากไหนดี? ทั้งโรงเรียน มีแต่พวกไม่ดีไม่สบประกอบ(ทำอย่างกะตัวเองดีตายล่ะว๊า- -|คุโระ)


    - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 


     


    B B
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×