นายตัวร้ายปะทะยายตัวแสบ

ลำดับตอนที่ #3 : เมื่อนายกิมจิไม่สบาย

"ยายเฉิ่ม เฮ้ ตื่นๆ" เสียงใครฟะ บังอาจมารบกวนเวลาหลับของคุณหนูพีนัท -_-|||

"อะไร คนจะหลับจะนอน" ฉันลืมตาขึ้นข้างหนึ่ง โอ้ว แม่เจ้า เจ้าชายของพีนัท ช่างหล่ออะไรอย่างนี้ แต่จะว่าไปแล้วหน้าเจ้าชายนี่มันคุ้นๆนะ

"ยายเฉิ่ม ไปได้แล้ว นอนน้ำลายยืดอยู่นั่นแหละ" ปรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด(เสียงการส่งข้อความในหัวของพีนัท) เอาอีกแล้ว ได้ยินคำว่ายายเฉิ่มแล้วไมเกรนขึ้นหัวเลย ที่แท้เจ้าชายนี่มันก็กิมจิดีๆนั่นเอง -_-|||

"นายกิมจิ" ฉันตะคอกกลับ ความจริงเค้าก็หล่อดีเหมือนกันนะ ^V^ เสื้อสีขาวเรียบๆกับกางเกงยีนส์สีเข้ม แล้วยังใส่หมวกอีก อะไรนะ มันเหมือนเจ้าชายตรงไหนน่ะเหรอ......แบบนี้แหละเจ้าชายในฝันของฉัน ใครว่าไม่เหมือนมาตบกันหน่อย

"เป็นไงจ๊ะ หล่อมั๊ย เดี๊ยนลงมือแต่งเองเลยนะ" ยายกระเทยเดินออกมาพร้อมเสียงที่สามารถทำลายกระจกที่หนาที่สุดในโลกได้ -_-|||

"แกแต่งตัวให้เค้าอย่างเดียวนะ ไม่ได้ทำอย่างอื่นด้วย" ฉันสวนทันที ฉันก็ไม่ได้คิดอะไรกับนายกิมจิหรอกนะ แต่ถ้ามันตกเป็นเหยื่อของยายเนเน่แล้วฉันเสียดายแทนสาวๆอีกหลายคนอ้ะ

"แกเป็นเพื่อนฉันนะ ไม่ไว้ใจเพื่อนตัวเองเล้ยยยยยยยยยยยยยย" มันลากเสียงยาวแถมสูงปรี๊ดอีกต่างหาก โอ๊ย แก้วหูทะลุแล้ว T-T

"คนอย่างแกจะให้ฉันไว้ใจยังไงไหว เจอหล่อหน่อยก็จะเป็นลม น่ารักหน่อยก็แทบจะหนีตามไป"

"เชอะ นิสัยฉัน อย่ายุ่งเดี๋ยวเจอลูกตบมหากาฬ ว่าแต่เค้าเป็นแฟนเธอเหรอ" ไอ่นี่มันเปลี่ยนจาก
หน้ามือเป็นหลังทีนได้จริงๆ-_-||| เพิ่งด่าอยู่แหมบๆมาทำเสียงอ่อนเสียงหวา---- หา!!! นี่มันหาว่าฉัน
กะตากิมจิเป็นแฟนกันเหรอ ไม่จริงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง ใครจะยอมเป็นแฟนมันฟะ >๐<

"ไอ่เพื่อนเลว ฉัน-เกลียด-กิม-จิ" ฉันตวาดแว๊ด ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยเจอเรื่องอับอายขนาดนี้เลย

"แหม แกก็ เค้าหล่อขนาดนี้ เป็นฉันนะเสร็จไปนานละ" มันเริ่มส่งสายตาเย้ายวน ( ให้อ้วก ) ใส่
นายกิมจิฉันเลยรีบลากนายกิมจิออกมาก่อน -_-|||

"ไปกันเหอะ เดี๋ยวนายท้องพอดี"

"ว๊ายยยยยยยยยยยยย อีนัท คนนะเว้ย ไม่ใช่ปลากัดจะได้จ้องกันแล้วท้องน่ะ อีนัทกลับมาให้กรูตบก่อน" เหอๆ คนอย่างแนน่ะเหรอจะยอมกลับไปให้มันตบ กลับไปให้โง่ดิ

"พวกเธอติ๊งต๊องกันจังเลยเนอะ" ฉึก   ลูกธนูดอกแรกที่ปักเข้าตรงกลางใจ แน่นอนว่าไม่ใช่ลูกธนูจากกามเทพหรอก ลูกธนูจากยมบาลที่อยากให้ฉันส่งนายกิมจิลงนรกน่ะสิ

"พวกฉันติ๊งต๊องตรงไหนไม่ทราบ"

"ก็ฉันเป็นผู้ชายจะท้องได้ยังไงล่ะ โง่จริง" ฉึก ดอกที่สอง

"มันเป็นคำเปรียบเทียบของคนไทย เข้าใจมั๊ย" ฉันบอกไปสตาร์ทรถไป เก็บอารมณ์รุนแนงเอาไว้
ก่อน

"ติ๊งต๊องชะมัด" ฉึก ดอกที่สาม และดอกที่สามนี้เองที่ฉันจัดการเปิดประตูและถีบนายนั่นลงไปนอนกองอยู่กับพื้น

"หาทางกลับบ้านเองละกัน บ๊ายบาย" ฉันส่งยิ้มสุดสยองตามแบบฉบับไปให้ ก่อนจะบึ่งรถกลับบ้านโดยไม่สนใจคนที่นอนแอ้งแม้งอยู่ตรงนั้นเลยแม้แต่นิดเดียว

*-**-*alpk*-**-*alpk*-**-*alpk*-**-*alpk*-**-*alpk*-**-*alpk*-**-*alpk*-**-*

"ฮ้าวววววววววว ดึกแล้วนะ ทำไมมันยังไม่กลับมาอีก ฝนก็ตกหนักซะด้วย หรือมันถูกรถทับตายไปแล้ว" ฉันพึมพำกับตัวเองเบาๆ เริ่มรู้สึกผิดแล้วอ่ะ ตอนนี้มันเกือบ 3 ทุ่มแล้วตานั่นยังไม่โผล่หัวมาเลย T-T

        ในที่สุด ฉันก็ต้องขับรถออกไปตามนายนั่นจนได้ และแล้วด้วยความฉลาดของฉันก็ไปเจอนายกิมจิยืนสั่นอยู่หน้าปากซอยเข้าหมู่บ้าน (มันต้องใช้ความฉลาดตรงไหนฟะ แค่ขับรถจะออกจากหมู่บ้านแล้วเจอเนี่ย)

"นายกิมจิ เป็นไรมากป่าวอ้ะ" ฉันรีบพานายกิมจิกลับบ้านทันทีแต่รู้สึกเค้าจะมีไข้สูงด้วย มันจะตายมั๊ยเนี่ย T-T

"ยายเฉิ่ม" แบบนี้แสดงว่าชีวิตมันยังอีกยาวไกล ฮึ่ม!!!

"ยังมีแรงว่าฉันได้อยู่แปลว่าไม่เป็นไรมาก นอนไปก่อนนะเดี๋ยวหาชุดมาให้" ฉันบอกแล้ววิ่งขึ้นไปค้นตามถุงช็อปปิ้งต่างๆรวมทั้งในเป้ที่มันแบกพจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตฯด้วย -_-|||

"อ่ะ เปลี่ยนซะ" ฉันเลือกเสื้อยืดกับกางเกงสีฟ้าให้ตานั่น

"เปลี่ยนให้หน่อยสิ" >/////< อะไรนะ ทำไมฉันต้องเปลี่ยนเสื้อผ้าให้นายด้วยล่ะ

"เปลี่ยนเองดิ เร็วๆด้วย ชักช้าปอดบวมพอดี" ฉันยังคงพยายามส่งเสื้อผ้าให้นายนั่นเปลี่ยนเอง แต่
สุดท้ายแล้วฉันก็ต้องโทรไปบอกเพื่อนผู้ชายข้างบ้านให้มาเปลี่ยนให้ -_-|||

"อ่ะ เสร็จแล้ว พี่ไปละนะ" ว้าวววว พี่คนนี้หล่อจังเลยอ่ะ แหะๆ อยู่ด้วยกันมาตั้งนานเพิ่งจะมาสัง
เกตุ >o<

"ขอบคุณค่ะพี่เก้า" ฉันบอกขอบคุณแล้วเดินไปส่งก่อนจะเดินมานั่งลงข้างๆเตียงที่เขานอนอยู่

"เฮ้อ หาเรื่องใส่ตัวจริงๆเลยยายพีนัท" ฉันตบหัวตัวเองไปทีนึง นี่ฉันกลายเป็นพวกชอบใช้ความ
รุนแรงไปแล้ว ไม่จริงงงงงงงงงงงงงงงง T-T

"พีนัท พีนัท---" อ่าว เพ้อเรียกชื่อฉันอีก เอาไงดีฟะ

"มีไร ฉันนั่งอยู่นี่" ตอบไปก่อนละกัน เห็นในละครเค้าทำกันบ่อยๆ

"ยายเฉิ่ม ฉันหิวข้าว" ปกติแล้วในละครมันต้องตามด้วยการที่พระเอกพูดอะไรซึ้งๆไม่ใช่รึไง แต่ช่าง
เหอะมันไม่ใช่พระเอกนี่หว่าลืมไป

"รอก่อน เดี๋ยวไปซื้อก๋วยเตี๋ยวหน้าปากซอยให้กิน" คนอย่างฉันไม่ทำกับข้าวให้กินหรอกค่ะ ถึงจะแค่
ต้มโจ๊กก็ตามที -_-|||

"งั้นไม่ต้องแล้ว เธออยู่กับฉันที่นี่แล้วกัน" ใครสั่งใครสอนให้มันหลับตาพูดฟะ ขอตบหน่อย

"นายนอนไปก่อนนะ เดี๋ยวมา" ฉันจะไปไหนน่ะเหรอ ก็ไปเอาโทรศัพท์มาโทรเรียกเพื่อนสุดที่รักให้
มาสุมหัวกันที่บ้านฉันน่ะสิ

"ตู๊ดดดดดดดดด สวัสดีค่ะ จ๊ะเอ๋พูดค่ะ" เสียงหวานอย่างนี้มีหมายความเพียงอย่างเดียวว่ามันเพิ่งให้
เบอร์ผู้ชายไป อย่างงี้ต้องแกล้งซะให้เข็ด

"เอ่อ สวัสดีครับคุณเอ๋" 555+ แผนแกล้งดัดเสียงได้ผลแน่นอน ^v^

"ไอ่นัท โทรมาทำไม" โห ไม่ได้ผลอ่ะ เศร้าใจจัง T-T ฉันเลยกรอกเสียงปกติใส่โทรศัพท์

"มาหาที่บ้านหน่อยดิ"

"ไม่ ไม่ ไม่ ไม่มีทาง วันนี้พวกเรานัดเจอกันที่ผับแม่ไอ่หญิงแล้ว แกไม่ต้องมาขอร้อง"  เพื่อนเรานี่ดี
จริงๆ เห็นเหล้าดีกว่าฉันอีก T-T

"ไอ่เพื่อนบ้า แย่ เลว---" ฉันด่าซะยาวเหยียด แต่มันก็ตัดสายซะเฉยๆ

"เฮ้ย ไอ่เจ๋ ไอ่เจ๋"เจ๋ มาจากไหนน่ะเหรอคะ ก็มาจาก จ๊ะ+เอ๋ ไง

"นี่ ถ้าเค้าวางไปแล้ว ต่อตะโกนบ้านแตกเค้าก็ไม่ได้ยินหรอก" เสียงนายกิมจิดังขึ้นข้างหลัง นี่มันจะ
ตามมาหลอกหลอนฉันทุกที่เลยรึไง

"ลงมาทำไม ฉันบอกให้นายรออยู่ข้างบน"

"ฉันคอแห้งเลยลงมาหาน้ำดื่ม" เขาค่อยๆเดินกระย่องกระแย่งไปทางครัว นี่ตกลงฉันต้องไปช่วยพยุง
ใช่มั๊ย -_-|||

"นั่งเฉยๆนะ รอแป๊บ" ฉันผลักนายกิมจิลงบนโซฟาที่ใกล้ที่สุด

"อืม" ฉันเดินเข้าครัวไปค้นตู้เย็นแล้วหยิบน้ำเปล่าออกมาขวดนึงจัดการรินใส่แก้วแล้วยื่นให้อีตานั่น

"อ่ะ ดื่มซะ" ฉันบอกก่อนจะนั่งลงข้างๆเขา

"ขอบใจนะ" เขาหันมาทำตาหวานซึ้งใส่ ฉันไม่สนใจหรอก ไม่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ โอ๊ย หล่ออะไรอย่างนี้
นะ ^v^

"ไม่เป็นไร ก็ฉันทำให้นายเป็นไข้นี่นา" ฉันพูดแล้วรีบหันหน้าหนีไปทางอื่นเพราะเดี๋ยวถ้าชอบนายกิม
จิขึ้นมาแล้วจะเป็นเรื่องใหญ่

"คร่อก ฟี้~~~~~~~~~~~~~~~" อ้าว หลับซะงั้น

"คิมเฮวอน ไปนอนบนห้องดิ ว๊าย---" นายกิมจิยื่นมากอดเอวฉันเอาไว้ >////< ไม่เอานะ ฉันไม่ชอบ
คนเกาหลี T-T

"ปล่อยฉันสิ นายกิมจิ นายปล่อยฉันสิ" ฉันดิ้นไปดิ้นมาซักพักนายนั่นถึงยอมปล่อย โอ พระเจ้าช่าง
สรรสร้างอีกแล้ว

"พีนัท ขอผ้าห่มหน่อย" ขนาดหลับยังสั่งได้ เก่งจริงๆ ข้าน้อยขอคารวะ -_-|||

"ขึ้นไปนอนข้างบนสิ" ฉันพยายามลากนายกิมจิสุดแรงเกิด ความพยายามอยู่ที่ไหนความสำเร็จอยู่ที่
นั่นเขาเดินตามขึ้นมาบนห้องนอนจนได้ แต่ทว่า....

"โอ๊ย หนักๆๆๆๆๆ ลุกขึ้น ลุกสิ" พอมาถึงเตียงปั๊บ เขาก็ล้มลงมาทับฉันปุ๊บ เราเลยอยู่ในท่าที่ไม่ดี
เท่าไหร่ T-T

"คร่อก ฟี้----------------" โชคร้ายจริงๆฉัน สงสัยคืนนี้ต้องนอนกับนายกิมจิซะแล้ว ไม่เอานะ
ฉันไม่นอนหัวเด็ดตีนขาดยังไงก็ไม่นอน

"ย๊ากกกกกกกกกก ปล่อยช้านนนนนนนนนนนนนนนนนนน ปล่อยช้านนนนนนนนนนนนนนน"
เย้เย้ ในที่สุดก็หลุดรอดออกมาจากเงื้อมมือตานี่ได้

"เฮ้อ เหนื่อยจังเลย" ฉันทรุดตัวลงบนโซฟาข้างเตียงนายกิมจิ แล้วหลับแทบจะในทันที

 *-**-*alpk*-**-*alpk*-**-*alpk*-**-*alpk*-**-*alpk*-**-*alpk*-**-*alpk*-**-*

กริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงง กริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง เสียงนาฬิกาปลุกดัง ในกรุงเทพฯคงหาเสียงไก่ขันยามเช้ายากค่ะ

"นายกิมจิตื่นสิ ตื่นๆๆๆๆๆๆ" คนอะไรหลับสนิทได้ขนาดนี้ฟะ -_-|||

"ไฟไหม้บ้าน เฮ้ย ไฟไหม้บ้าน" แผนสุดท้ายของคุณหนูพีนัท เรื่องแบบนี้ใครไม่ตื่นแสดงว่ามันตาย
ไปแล้วล่ะค่ะ

"ไฟไหม้เหรอ หาน้ำมาดับเร็ว ---- โอ๊ย มึนจังเลยอ่ะ -_-|||"

"นายตื่นง๊าย ง่ายเนอะ" ฉันประชด

"ก็คนมันไม่สบาย จะให้ตื่นง่ายๆได้ไงเล่า" นายกิมจิแก้ตัวน้ำขุ่นๆ พวกดารานี่อ่อนแอทุกคนเลย
เหรอ ( บึ้มมมมมมมม เสียงบ้านคนแต่งโดนดาราขว้างระเบิดใส่ )

 ก๊อกๆ ก๊อกๆ ก๊อกๆ ( เคาะแบบมีมารยาทมากกกกกกกกกกกกกกกก )

"มีอะไร" ฉันตะโกนถาม อ้อ ลืมบอกไปค่ะ ว่าที่บ้านจะมีวันหยุดประจำทุกๆ 2 เดือนของคนใช้ และทุกทีก็จะให้หยุดประมาณ 4-5 วัน

"ดิฉันจะมาบอกว่าอาหารพร้อมแล้วค่ะคุณหนู"

"อืม เดี๋ยวฉันจะลงไปแล้ว" ฉันเดินไปที่ตู้เสื้อผ้า แต่ ทำไมมันว่างเปล่าฟะ เฮ้ย สงสัยมันเป็นห้อง
นายกิมจิแน่

"รีบแต่งตัวล่ะ"

"เธอก็เหมือนกันแหละ ยายเฉิ่ม" เขาเน้นคำว่าเฉิ่มเป็นพิเศษแต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาเถียงกันฉันเลย
รีบแต่งตัวแล้วลงมาข้างล่าง ก็ฉันเองมีงานต้องทำน่ะสิ

"ไปก่อนนะ แล้วคุณคิมเค้าไม่ค่อยสบาย ดูแลด้วยล่ะ" ฉันหันไปสั่งก่อนจะเดินออกจากบ้าน

 *-**-*alpk*-**-*alpk*-**-*alpk*-**-*alpk*-**-*alpk*-**-*alpk*-**-*alpk*-**-*

        งานของฉันคือการเป็นวี.เจ.(คนสวย โฮะโฮะโฮะ ^v^) ของสังกัด บริษัท รายการ ช่อง อะไรซักอย่างแหละ แต่ที่สำคัญก็คือ สังกัด บริษัท รายการ ช่อง ที่ฉันทำงานอยู่เนี่ย ดังมากกกกกกกไม่ว่าใครก็ต้องเคยดูกันทั้งนั้น ^v^

       การเริ่มงานวี.เจ.วันแรกของฉันผ่านไปได้ด้วยดี จนถึงตอนเย็นๆฉันเลยไปสุมหัวเฮฮากับเพื่อนๆที่ผับของแม่เพื่อนฉันเอง

"วี.เจ.คนดังมาแล้วเหรอ" เก็ท ไอ่หน้าหล่อขี้หลีประจำกลุ่มทัก คือ...กลุ่มเพื่อนของฉันทุกคนล้วนเป็นคุณหนูด้วยกันทั้งนั้นขอแนะนำหน่อยละกันนะคะ เริ่มจากนายเก็ท พ่อเป็นเจ้าของโชว์รูมรถเบ๊นซ์ แม่เป็นเจ้าของบริษัทโฆษณา  คนที่สอง ไอ่หญิง พ่อเป็นเจ้าของฟาร์มในภาคเหนือ แม่เป็นเจ้าของผับชื่อดังในกรุงเทพขนาดที่มีสาขาหลายสิบสาขาทั่วประเทศ  คนต่อมา โจ้ กระเทยสุด แ-ร-ด ประจำกลุ่ม พ่อกับแม่เป็นเจ้าของธนาคาร สถานที่โปรดของมันคือทุกที่ที่มีเสื้อผ้าราคาเหยียบแสนหรือบางทีก็เป็นล้าน  คนที่สี่ จ๊ะเอ๋ ถึงจะเตี้ยแต่ก็สวย พ่อกับแม่เป็นเจ้าของที่ดินทั่วเมืองกาญจน์ คนที่ห้า ขิง ถึงหน้าจะหล่อสู้นายเก็ทไม่ได้ แต่มันก็ถือคติที่ว่า คารมเป็นต่อ รูปหล่อเป็นรอง พ่อกับแม่เป็นเจ้าบริษัทที่กรุงลอนดอน ส่วนน้องนุชสุดท้อง ฉันเองค่ะ พีนัท พ่อกับแม่เป็นเจ้าของธุรกิจพันล้าน เนื่องจากทำธุรกิจหลายอย่างจึงไม่อาจจะเจียระไนได้หมดค่ะ

"โฮะ โฮะ โฮะ เตรียมขอลายเซ็นข้าพเจ้าได้เลย ต่อไปจะดังเป็นพลุแตกแน่นอน" ^o^

"เฮ้ย อย่าทำเสียงแบบนั้นดิ ผับแม่กรูยิ่งหาคนเข้ายากอยู่" ไอ่หญิงปราม นี่ขนาดหาคนเข้ายากนะ แม่มันยังสามารถเปิดสาขาได้ทั่วประเทศ -_-|||

"กลัวคนเข้ามากเกินไปมากกว่ามั๊ง" เสียงไอ่ขิงบอกกลั้วหัวเราะ แล้วกระดกเหล้าทีเดียวหมดแก้ว

"กินไม่กลัวตับแข็งเลยนะแก ไม่อยากแก่ตายเหรอ" ฉันบอกแล้วดึงแก้วเหล้าในมือมันออกมาถือเอาไว้เอง

"เฮ้ย คืนมาเลย อยากกินก็หาแก้วเอาเองดิ" นั่น แสดงว่ามันเริ่มเมาละ คนอย่างคุณหนูพีนัทไม่กิน
เหล้าเฟ้ย

"ฉันไม่กินเหล้า แล้วนายน่ะก็กินให้มันน้อยๆหน่อย ต้องขับรถกลับบ้าน" ฉันเทศน์

"โห เป็นวี.เจ.วันเดียวถึงกับสั่งสอนเพื่อนเลยเหรอ" ไอ่ขิงเลิกกินเหล้าแล้วหันไปกินโค้กของฉันแทน
T-T

"เฮ้ย โค้กฉัน" ฉันไม่น่าไปห้ามมันเลย เลิกกินเหล้าแล้วหันมากินโค้กฉันแทนเนี่ยนะ

"555 แกก็หวงไปได้ แค่โค้กแก้วเดียว" ไอ่เอ๋ (จ๊ะเอ๋แหละค่ะ คนเดียวกัน อันนี้เรียกแบบย่อๆ)
หัวเราะ ก็มันไม่ใช่ของแกนี่หว่า แกก็เยาะเย้ยได้สิ T-T

"จะไม่ให้มันหวงได้ไง อย่างนี้เค้าเรียกว่า จูบกันทางอ้อม" ไอ่หญิงพูด แล้วหันไปหัวเราะต่อกับไอ่เอ๋

"ถ้าข้าต้องจูบกับยายนัทนะ ข้าไปโดดน้ำตายยังดีซะกว่าอีก" เป็นใครไปไม่ได้หรอกค่ะนอกจากคุณขิง
เพื่อนสุดที่รักที่กำลังจะกลายเป็นอดีต -_-|||

 โครม

"โอ๊ย พวกชอบใช้ความรุนแรงในการแก้ปัญหา" ฉันเนี่ยนะชอบใช้ความรุนแรง ฉันแค่ถีบมันเข้าจังๆที่อกก็เท่านั้นเอง ใครว่ารุนแรงล่ะ

"วอนหาทีนฉันเอง ช่วยไม่ได้" ฉันทำเสียงเยาะๆ ^v^

"นี่พวกมึงไม่กะจะสนใจกรูเลยใช่มั๊ยครับ" โห คุณเก็ทพูดขัดกันมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆแต่นับว่ามันยัง
มีความสุภาพพอจะลงท้ายคำว่า ครับ -_-|||

"แล้วมึงจะให้กรูสนใจเรื่องอะไรล่ะครับ ไอ่คุณเก็ท" ฉันตอกกลับ อย่ามาว่าฉันก็พูดขัดกันพอๆกับไอ่
เก็ทนะ

"กรูอกหัก น้องมดเค้าทิ้งกรูแล้ว" มันทำหน้าเศร้า แต่แทนที่ทุกคนจะสงสารกลับด่าพร้อมกันโดยมิได้นัดหมายว่า

"ไอ่ขี้หลี" เสียงประสานดั่งวงออเคสตร้าที่ทำให้ไอ่เก็ทยิ้มแหยๆทันที

"พวกมึงอ่ะ ไม่สงสารเพื่อนเลย" มันยิ้มไปบิดไป ไม่ใช่เพราะมันเขินหรอกนะ แต่เพราะมันพยายามหลบสายตาพิฆาต ของทุกคนที่อ่านได้ใจความว่า " กรูไม่เชื่อหรอกว่ามึงอกหัก "

"นี่ ทุกคน คนสวยมาแล้ว" เสียงแหลมสูงแบบที่ฉันเคยได้ยินในร้านขายเสื้อผ้าของยายเนเน่ดังขึ้นข้างหลังเล่นเอาขนลุกเกรียวกราว T-T

"ใครอ่ะ กรูไม่รู้จัก" ไอ่ขิงรีบตัดเพื่อนกับนังโจ้แล้วหันไปกระดกเหล้าต่อ -_-|||

"ไอ่ลิง หันมาให้แม่ตบหน่อย" มันเดินไปจิกหัวไอ่ขิงที่ส่งเสียงลั่นด้วยความเจ็บปวด

"โอ๊ยยยยยย แม่คร้าบ ผมขอโต๊ดดดดดดดดดด"

"มึงไปดึงผมมันทำไม ผมมันยิ่งเหลือติดหัวน้อยๆอยู่" ไอ่เก็ทที่ตอนนี้ทำหน้าระรื่นได้แล้วท้วงขึ้น

"หรือจะให้ฉันดึงผมแก หา!!!" นังโจ้ย่างสามขุมมาทางไอ่เก็ทที่ลนลานหาที่หลบภัย

"พอก่อนน่า แกนี่ก็ชอบจิกัวคนอื่น อยู่เรื่อ----" ฉันยังพูดไม่ทันจบเสียงมือถือก็ดังขึ้นก่อน
*-**-*alpk*-**-*alpk*-**-*alpk*-**-*alpk*-**-*alpk*-**-*alpk*-**-*
โอ๊ย --- ปวดตาที่สุดในโลกเลยค่ะ นับเป็นการแต่งฟิคก์ที่ยาวนานที่สุดในชีวิตเลย นี่ฉันจะสายตาสั้นรึเปล่าอ่ะ ไม่เอานะ เค้าไม่อยากใส่แว่นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน

OOOO----- กินลูกชิ้นปิ้งกันเถอะ  

                                                                      by alpk203mm