คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : พิซซ่านรก
"เธอไม่สนแต่ฉันสน ใครจะไปอยู่ห้องที่มีกุญแจสีชมพูได้ มีแต่พวกบ้าเท่านั้นแหละ" เขาพูดอย่างประชดประชันแต่ก็ล้มตัวลงบนเตียงนอนทันทีที่เข้าไปในห้อง -_-|||
"ขอโทษนะ แต่นี่มันห้องนอนของฉัน" ฉันตะคอกกลับ ที่จริงแล้วห้องนี้มันเป็นห้องนอนของฉันเองแหละ แต่ตอนนี้ขอไปนอนห้องพ่อกับแม่ละกัน ห้องใหญ่กว่ากันตั้งเยอะ^v^ โฮะ โฮะ โฮะ (ไม่ค่อยเลยนะยายนี่ – alpk203mm)
"อ๋อ งั้นก็มีแต่พวกเฉิ่มสินะที่นอนในห้องกุญแจสีชมพู" ข้อความนี้แล่นเข้าสู่สมองของฉันอย่างรวด
เร็วมากกว่าที่เคยเป็นซัก 1000000000000000000000000000000000000000 เท่าได้ o_O
"นายคิมกิมจิ ถ้านายไม่อยากนอนในห้องนี้ก็เชิญนายลงไปนอนที่โซฟาข้างล่างเลย"
"นอนก็นอน อย่างน้อยสีชมพูนี่ก็ดีกว่าโซฟา" เขาพูดก่อนจะยกกุญแจขึ้นมาพิจารณา -_-
"เออ ดี" ฉันบอกอย่างหัวเสียแล้วเดินเข้าไปในห้องของตัวเอง
*-**-*alpk*-**-*alpk*-**-*alpk*-**-*alpk*-**-*alpk*-**-*
"โอ้ว พระเจ้าช่างกำหนดโชคชะตาให้ฉันดีเหลือเกิน ต้องมาอยู่กับนายบ้านี่ตั้ง 3 ปี แค่วันเดียวฉันก็
จะบ้าตายอยู่แล้วนะ" ฉันพึมพำประชดพระเจ้าไปงั้น แต่ว่าความจริงฉันก็ซวยจริงๆแหละ TT-TT
ก๊อกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เสียงเคาะประตูรัวเร็วดังขึ้น นายกิมจินั่นแน่นอน ฉันยอมเอาเกียรติของวงศ์ตระกูลเป็นประกัน
"นี่ ยายเฉิ่ม เธอลงมากินข้าวได้แล้ว" ว้าว เค้าทำกับข้าวให้ฉันด้วยแฮะ ดีจังเลย ^v^
"นายกิมจิ นายทำกับข้าวให้ฉันเหรอ" ฉันถามระหว่างที่เดินลงมาข้างล่าง
"ยายเฉิ่ม คนอย่างฉันเนี่ยนะจะทำอาหารให้เธอ คิดอะไรไม่เข้าท่า"
"แล้วนายจะเอาข้าวมาจากไหนล่ะ นายเรียกให้ฉันลงมากินข้าวไม่ใช่เหรอ" ฉันถามต่อ ตอนนี้ต้องเก็บสัญชาตญาณดิบในการ ทุบ ฆ่า หมกศพ นายกิมจิเอาไว้ก่อน -_-|||
"ฉันก็สั่งพิซซ่ามาน่ะสิ เห็นเธอเขียนเบอร์เอาไว้ในสมุดโทรศัพท์อ่ะ" นายนั่นตอบหน้าตาเฉย
"แล้วใครจะจ่ายเงิน" เสียงฉันเริ่มสั่นน้อยๆ เค้าคงไม่ให้ฉันจ่ายหรอกนะ
"เธอไง ก็ฉันยังไม่ได้แลกเงินเป็นเงินไทยนี่นา"
"อะ-ไร-นะ ฉัน-จ่าย งั้นเหรอ นายกิมจิ นายนี่มัน---" ฉันค้างคำพูดเอาไว้แค่นั้น ความจริงคือ ฉัน
ไม่รู้จะด่าอะไรดีต่างหากล่ะ เพราะฉันเองก็กำลังอยากกินพิซซ่าอยู่เหมือนกัน
"ฉันมันทำไมเหรอ" นายนั่นหันมาทำหน้าตาล้อเลียน ในที่สุดสัญชาตญาณดิบของฉันก็เก็บเอาไว้ไม่
อยู่ ฉันชกเปรี้ยงเข้าที่หน้าของเขาเต็มๆ (^V^ โฮะ โฮะ โฮะ)
"โอ๊ย!!!! " โห ฉันนี่ยอดไม่เบาเลยนะ ตานายกิมจิค่อยๆกลายเป็นสีเขียวแล้ว 555+ ^v^
"ยายเฉิ่ม เธอทำบ้าอะไรอีกเนี่ย" T-T
"อุ๊ย นายไม่โกรธฉันหรอกใช่มั๊ย มือมันไปเองน่ะ ขอโทษนะ คิมกิมจ ^v^" ฉันหัวเราะจนตัวสั่น
(ครั้งแรกสั่นเพราะโกรธ คราวนี้สั่นเพราะหัวเราะ เฮ้อ นางเอกฉัน-alpk203mm -_-|||)
*-**-*alpk*-**-*alpk*-**-*alpk*-**-*alpk*-**-*alpk*-**-*alpk*-**-*alpk*-
**-*
ติ๊ง ต่อง
"มาแล้วค่ะ" ฉันรีบวิ่งไปเปิดประตูหน้าบ้านทันที ^v^
"ที่นี่บ้านคุณ พีรพัฒน์ ใช่มั๊ยครับ" อ๋อ พีรพัฒน์ น่ะฉันเองแหละ บังเอิญตอนอัลตร้าซาวน์หมอดันดู
ผิดคิดว่าฉันเป็นเด็กผู้ชาย พ่อกับแม่เลยตั้งชื่อผู้ชายเตรียมเอาไว้ พอเกิดออกมากลายเป็นผู้หญิงพ่อกับแม่ก็ขี้เกียจหาชื่อให้ใหม่เลยเอาชื่อพีรพัฒน์เนี่ยแหละ ^v^
"ค่ะ เท่าไหร่คะ"
"350 บาทครับ" ฉันยื่นแบงค์ร้อยให้เค้าไป 4 ใบ(อันนี้ alpk203mm ไม่ได้สนใจโลกนะคะ เลยไม่รู้ว่า
ไอ่พิซซ่าเนี่ยมันถาดเท่าไหร่ เพราะปกติพ่อจ่าย เรากินน่ะค่ะ)
"นี่ค่ะ ขอบคุณนะคะ" ฉันพูดแล้วรับเงินทอนพร้อมพิซซ่าก่อนจะปิดประตู แต่พอหันมาหาเจ้า
อาหารขยะแสนอร่อยมันก็หายวับไปแล้ว -_-|||
"เฮ้ย ไปไหนแล้วฟะ" ฉันเดินออกมาจากบริเวณประตูบ้าน แล้วตามกลิ่นหอมของพิซซ่าไปเรื่อยจน
มาหยุดลงที่.....................
"อืมมมมมม พิซซ่าเมืองไทยมันก็อร่อยเหมือนกันเนอะ" นายกิมจินั่นพูดแล้วกัดเข้าไปคำใหญ่
"คิมกิมจิ นี่ฉันยังไม่ได้กินเลยนะ นายกินก่อนเหรอ ฉันเป็นคนจ่ายเงินนะ" ฉันอยากฆ่านายนี่จริงๆ T-T
"อะไรเล่า ก็เธอมัวแต่หว่านเสน่ห์ใส่คนส่งอยู่นั่นแหละ ฉันกลัวได้กินตอนที่มันเย็นแล้วเลยเอามากินก่อน"
"ฉันเนี่ยนะ หว่านเสน่ห์" ฉันทำหน้าสงสัยก่อนจะกินเข้าไปคำใหญ่ ถ้าฉันหว่านเสน่ห์คนส่งพิซซ่าจริงๆนายกิมจิไม่เห็นต้องเป็นเดือดเป็นร้อนอะไรเลยนี่นา
*-**-*alpk*-**-*alpk*-**-*alpk*-**-*alpk*-**-*alpk*-**-*
"นี่ ยาย---ยาย---ยาย---เฉิ่ม เธอ---เธอ---เธอยังไม่----ไม่---ไม่---ไม่นอนอีกเหรอ" นายกิมจิพูดไปหาวไป กว่าอีตานั่นจะพูดจบ ฉันก็แทบจะขาดใจตาย T-T|||
"ยัง นายจะรีบนอนไปทำไม พรุ่งนี้มันวันเสาร์นะ" ฉันตอบ ปกติแล้วฉันเป็นคนนอนดึก ถ้าไม่นอน
5 ทุ่มก็นอนตี 1 ไปเลย แต่นั่นก็สำหรับวันเสาร์อาทิตย์นะ
"เออ ใช่สิเนอะ งั้นฉันขอดูหน่อยละกันว่าเมืองไทยมีอะไรดูบ้าง" นายกิมจินั่งลงข้างฉันที่รีบลุกไปนั่งที่อื่นทันที
หลังเวลาผ่านไปเกือบชั่วโมง ฉันก็เพิ่งจะรู้ตัวว่านายนี่มันพูดไทยได้ ไม่ได้พูดได้ธรรมดานะ พูดได้คล่องซะด้วย
"คิมเฮวอน นายพูดไทยได้เหรอ" เป็นครั้งแรกที่ฉันเรียกอีตานั่นว่า คิมเฮวอน พูดแล้วมันก็กระดาก
ปากบอกไม่ถูกแฮะ
"โห ยายเฉิ่ม เธอเพิ่งจะรู้เหรอ" เอาล่ะสิ นายกิมจิแขวะฉันอีกแล้ว -_-|||
"ฉันเรียนภาษาไทยอยู่ปีนึง มันน่าสนใจดีน่ะ"
"เหรอ" ฉันสะกดใจไม่ให้ถามอะไรมากไปกว่านี้ ฉันจะต้องไปอยากรู้เรื่องเกี่ยวกับคนเกาหลีด้วยรึไง
หลังจากนั้น บรรยากาศก็เงียบอย่างกะป่าช้า หันไปดูอีกทีก็เห็นนายกิมจินอนหลับคาโซฟาไป
แล้ว
"เฮ้ย หลับไปแล้วอ่ะ นายกิมจิ นายกิมจิ ตื่นๆๆๆๆๆ" ฉันเอานิ้วไปจิ้มตรงแก้มสีชมพูของนายนั่น
( นี่เธอโรคจิตรึไงจิ้มอะไรนอกจากแก้มไม่ได้อ่ะ – alpk203mm ) ตอนหลับก็ดูน่ารักดีอยู่หรอก แต่
ตอนตื่นนี่สิ ไม่ไหวเลย ^v^
"อารายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย" เขาลากเสียงยาว (-_-||| สีหน้าของฉัน)
"ขึ้นไปนอนบนห้องนายได้แล้ว เดี๋ยวโซฟาฉันเปื้อนน้ำลายนายหมด" ฉันบอก เขาเลยลากสังขารขึ้นไปนอนบนห้องนอนช้าๆ
*-**-*alpk*-**-*alpk*-**-*alpk*-**-*alpk*-**-*alpk*-**-*
วันต่อมาฉันพานายนั่นขึ้นรถไฟใต้ดินเพื่อไปวัดพระแก้ว ( หลังจากที่พาไปแลกเงินเรียบร้อยแล้ว ) นานๆทีได้มากราบพระคงจะทำให้นายกิมจิสงบลงแล้วก็เลิกเรียกฉันว่ายายเฉิ่มซักที แต่ทว่า...
"ยายเฉิ่ม เธอนี่เดินช้าจังเลย" ใครมันจะไปเดินทันล่ะถึงอีตากิมจิเนี่ยจะสูงกว่าฉันแค่ 10 เซนกว่าๆ แต่ว่าขาน่ะยาวยังกะอะไรดี
"ค่ะ นายขายาว" ฉันประชดเบาๆ
"เราจะไปไหนกันต่อดี" นายนั่นไม่ได้ยิน 555+ ^v^
"อืม ไปเดินสวนจตุจักรกันดีกว่า"
"สวนจตุจักรเหรอ" เขาพูดตาม
"อืมมมมมมมม ที่ที่เค้าขาย ต้นไม้ เสื้อผ้า สัตว์ อาหาร แล้วก็อีกมากมาย ฉันว่าเรานั่งรถเมล์ไปกันดี
กว่าขืนกลับบ้านไปเอารถมาขับไม่มีที่จอดแหง" ฉันร่ายยาวถึงสรรพคุณของสวนจตุจักรทั้งๆที่ตัวเองไม่
ค่อยจะได้ไปเลยส่วนมากฉันจะไปเดินฟิวเจอร์ พาร์ค รังสิตเพราะมันดีของให้ดูเยอะดี ^v^( คนเขียนเคยไปเหยียบแค่ครั้งเดียวนะคะเพราะบ้านอยู่เจียงใหม่เจ้า – alpk203mm)
"พอเหอะ ตกลงว่าที่ที่เราจะไปนี่มันดีใช่ป่ะ"
"อืม" ฉันพานายกิมจิขึ้นรถเมล์ไปได้แป๊บเดียวเสียงฮือฮาก็เกิดขึ้นทั้งรถ เฮ้ย ลืมไปว่านายนี่เป็นดาราดังนี่หว่า
"ยายเฉิ่ม เราลงกันเหอะ" เขากระซิบที่ข้างหูฉันและเป็นครั้งแรกที่ฉันยอมเห็นด้วยกับเขา เพราะถ้าขืนนั่งกันอยู่อย่างนี้มีหวังโดนรุมขอลายเซ็นตายก่อนถึงแน่นอน T-T
*-**-*alpk*-**-*alpk*-**-*alpk*-**-*alpk*-**-*alpk*-**-*
เมื่อถึงบ้าน ฉันบอกให้ตานั่นนั่งรถไปฟิวเจอร์กับฉัน
"อ้าว แล้วสวนอะไรของเธอนั่นล่ะ"
"ไม่ต้องไปแล้ว" ฉันบอกแล้วผลักเขาให้นั่งลง
"อะไรของเธอเนี่ยยายเฉิ่ม เปลี่ยนใจง่ายจัง" เขาพึมพำเบาๆแต่ก็ดังพอที่ฉันจะได้ยิน
"ช่างฉัน" ฉันหันไปทำตาขวางแล้วเริ่มขับรถออกไป -_-|||
"ไม่อยากเชื่อเลยนะ ว่ากรุงเทพมันจะกว้างใหญ่อะไรอย่างนี้" เขาพูดระหว่างที่ฉันเหยียบมิดเพื่อไป
ให้ไปถึงฟิวเจอร์เร็วที่สุด ทำไมน่ะเหรอ ก็ไม่มีอะไรหรอก แค่ไม่อยากนั่งอยู่ในรถกะอีตานี่นานนัก -_-|||
"เธอขับช้าๆไม่เป็นรึไง ฉันจะหลุดออกนอกรถแล้ว" นั่นไง เสียงแห่งความหดหู่ใจเริ่มขึ้นแล้ว
"ไม่เป็น และถ้านายไม่อยากหลุดออกไป นายก็คาดเข็มขัดด้วย"
"ฉันก็คาดแล้วไง" นายกิมจิแย้ง ฉันเลยหันไปดู ( รถติดไฟแดงจ้า – alpk203mm ) ใช่ นายนั่น
คาดเข็มขัดแล้วจริงๆแต่มันเป็นเข็มขัดที่เค้าใช้คาดกันกางเกงหลุดตูดอ่ะ -_-|||
"นายซื่อบื้อกิมจิ เข็มขัดนิรภัย รู้จักป่ะ" ฉันด่า ( ด้วยความสะใจถึงที่สุด )
"เข็มขัดนิรภัยหรอ" นายนั่นทวนซ้ำแล้วหยิบหนังสืออะไรซักอย่างออกมาจากกระเป๋าเป้ เฮ้ย นั่น
มันพจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตฯนี่หว่า มันแบกมาได้ยังไงฟะ o_O
"โอ้ว พระเจ้าจอร์จ เข็มขัดนิรภัยก็คือไอ่สายสีเทาๆข้างๆนายนั่นแหละ เห็นป่ะ" ฉันชี้ให้ดูก่อนที่จะเหยียบต่อ
"อ้อ แล้วไม่บอกตั้งแต่แรก"
*-**-*alpk*-**-*alpk*-**-*alpk*-**-*alpk*-**-*alpk*-**-*
ในที่สุด ( อีกครั้ง ) เราก็เดินทางมาถึงฟิวเจอร์โดยสวัสดิภาพ นายกิมจิไม่หลุดออกนอกรถ ( ซึ่งอันนี้ผิดเป้าหมายของพีนัทไปนิดนึง – alpk203mm ) ส่วนฉันก็ฝ่าด่านรถติดมาได้
"ว้าว อิสระ" ^v^
"ใหญ่ขนาดนี้เราจะเดินไหวเหรอ" นายกิมจิถาม
"ไหวสิ เดินแค่ชั้นแรกก็พอแล้ว" ฉันตอบแล้วลากนายนั่นเข้าห้างไป แต่ก่อนที่จะเข้าไปฉันก็นึกอะไร
ขึ้นมาได้เลยวิ่งกลับมาที่รถ
"นายมันดาราดัง งั้น อึ๊บ---เอาไอ่พวกนี้ไปใส่" ฉันยื่นหมวกกับแว่นตากันแดดให้เขา ของพวกนี้มันวางอยู่ใต้กองหนังสือขนาดย่อมๆของฉัน-_-|||
"แว่นเนี่ยพอใส่ได้ แต่หมวกมันไม่เน่าไปหน่อยเหรอ" นายกิมจิยกหมวกขึ้นมาดู ฉันยอมรับว่ามันออกจะสกปรกไปหน่อย มีรอยฝุ่นติดเต็ม ( เนี่ยนะ หน่อยของเธอ ยายพีนัท – alpk203mm -_-||| ) แถมฉันยังไม่ได้ใส่มาตั้ง 1 ปีแล้ว -_-|||
"จะใส่ไม่ใส่"
"ไม่ ขอไปตายเอาดาบหน้าดีกว่า" พอพูดจบเขาก็เดินเข้าไปในห้างทันที ปล่อยให้ฉันยืนทำหน้าเอ๋ออยู่กับหมวก T-T
"ตามใจ" ฉันพึมพำกับตัวเองก่อนจะเดินตามนายกิมจิไป
พอเดินไปได้ซักพกฉันก็บอกให้เขาหยุดที่ร้านขายเสื้อผ้าสำหรับสุภาพบุรุษและสุภาพสตรีแห่งนึง ความจริงเราควรไปซื้อที่ร้านเสื้อผ้าสำหรับคนไม่เป็นสุภาพบุรุษซะมากกว่า
"อ่ะ เข้าไปดิ" ฉันพูดแล้วดึงตัวเขาเข้าไป
"ว้ายยยยยยยยยยยย อีนัท นี่เธอพาใครมาด้วยยะ" อู้ว แม่เจ้าเสียงยายเนเน่หรือชื่อจริงคือ กฤติพงศ์ ยายกระเทยเสียงแปร๋นประจำห้อง ที่เดินมาทักทาย มันยังไม่ทิ้งนิสัยเดิม เสื้อผ้าที่ยายนี่ใส่นอกจากจะเป็นสีแสบตาแล้วยังมีการตัดเย็บแบบว่า............ฉันจะเรียกว่า sexy ก็ไม่ได้แฮะ -_-|||
"นี่เพื่อนฉัน คิมเฮ-----" ฉันยังพูดไม่ทันจบอีตาบ้าก็เอามือมาปิดปากฉันซะก่อน
"คิมเฮจูครับ" เขาบอกอย่างรวดเร็ว ฉันจึงฉุกคิดขึ้นมาได้ว่าเขาเป็นดาราดัง
"หล่อจังเลยนะจ๊ะ แต่หน้าเธอเดี๊ยนว่าเดี๊ยนคุ้นๆนะ" ยายเนเน่ซักไซ้ต่อ ฉันเลยตัดบทเสียดื้อๆ
"ไม่คุ้นหรอกน่า ฉันมาวันนี้อยากให้เธอหาชุดให้เค้าใส่หน่อยน่ะ เอาแบบธรรมดาๆก็พอนะเจ๊ แบบที่
แกใส่อยู่น่ะมันไม่ธรรมดา" ฉันย้ำคำว่าธรรมดาสุดชีวิต ขืนให้นายกิมจิใส่ชุดแบบยายเนเน่ท่าทางนัก
ข่าวจะยิ่งสนใจเข้าไปใหญ่
"เออ เข้ามากับเจ๊ก่อนสิจ๊ะ" เจ๊แกเรียกแล้วผายมือไปทางห้องแต่งตัวข้างหลัง
"แกเอาชุดมาก็พอน่า ถ้าเค้าเข้าไปกับแกจะเสียหนุ่มซะเปล่าๆ"
"ไอ่เพื่อนเลว ขัดความสุขจริงนะ อ่ะๆ เข้าไปเลือกเองละกัน" เจ๊แกเปิดประตูไม้โอ๊กให้ อ้อ ฉันลืม
อธิบายไป ร้านของยายเนเน่เนี่ยตอนเข้ามาจะเห็นเป็นห้องโล่ง แต่จะมีประตูอยู่มากมายเพื่อเชื่อมต่อไปยังห้องขายเสื้อผ้าสตรี บุรุษห้องลองเสื้อตรี ห้องลองเสื้อบุรุษ
"ขอบใจ นายกิมจิ นายเข้าไปดิ" ฉันบอกแล้วผลักเขาเข้าไป
"ยายเฉิ่ม นี่มันห้องเสื้อชายนะ เธอเข้ามาทำไม" เขาหันมาถาม เออ ใช่ ฉันเข้ามาทำไมเนี่ย
*-**-*alpk*-**-*alpk*-**-*alpk*-**-*alpk*-**-*alpk*-**-*alpk*-**-*
"งั้นนายเข้าไปเลือกเองละกัน" ฉันพูดแล้วเดินออกมาเม้าท์กับยายเนเน่ต่อ
ค่ะ เป็นยังไงบ้างคะ ตอนนี้อาจจะเบื่อๆหน่อยนะคะ เพราะคนแต่ง แต่งตอนเพิ่งตื่น แหะๆ ตอนนี้ขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะคะ
*-**-*alpk*-**-*alpk*-**-*alpk*-**-*alpk*-**-*alpk*-**-*alpk*-**-*
ค่ะ เป็นยังไงบ้างคะ ตอนนี้อาจจะเบื่อๆหน่อยนะคะ เพราะคนแต่ง แต่งตอนเพิ่งตื่น แหะๆ ตอนนี้ขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะคะ
ความคิดเห็น