คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : ค่ายอาสาเริ่มแล้ว!!
เช้าต่อมาเจสสิก้าตื่นนอนแล้วเดินลงมาด้านล่าง ก็พบเข้ากับแม่บ้านที่กำลังเตรียมอาหารเช้า จริงๆแล้ววันนี้เป็นวันหยุดเธอไม่จำเป็นต้องตื่นเช้ามากก็ได้ แต่ซอฮยอนดันโทรมาบอกว่า วันนี้ทางค่ายอาสานัดน้องปีหนึ่งให้ไปรายงานตัว ทำให้ต้องรีบตื่นแต่เช้าขนาดนี้
“คุณหนูเจสสิก้าจะไปไหนแต่เช้าคะเนี่ย?” แม่บ้านถามด้วยความสงสัยเพราะขึ้นชื่อว่าเจสสิก้า ถ้าเป็นวันหยุดจะตื่นไม่ต่ำกว่าสิบโมงแน่นอน
“อ๋อ พอดีวันนี้เพื่อนนัดน่ะค่ะ เดี๋ยวสิก้าออกไปเลยละกันนะคะ”ว่าแล้วก็ยกนมที่แม่บ้านรินให้ขึ้นมาดื่มเล็กน้อย ก่อนจะสะพายกระเป๋าออกไป แม่บ้านมองตามยิ้มๆ ก่อนจะหันมาจัดอาหารเช้าต่อเพราะคิดว่าไม่นานยุนอาคงจะลงมาทานเหมือนทุกที
“คุณยุนจะรับอาหารเช้าเลยไหมคะ?” เมื่อเห็นว่าสักพักร่างสูงของยุนอาเดินลงมา ก็เอ่ยถาม
“เดี๋ยวยุนจะรีบออกไปข้างนอกนะ ยังไงป้าจัดให้เจสสิก้าคนเดียวก็พอ” ว่าแล้วก็เดินออกไปไม่ได้ฟังเสียงเรียกของแม่บ้านเลยสักนิด
“เฮ้อ คุณหนูเจสสิก้าจะทานได้ยังไงล่ะคะ ในเมื่อเธอเพิ่งออกไปก่อนคุณยุนนิดเดียวเอง” ถอนหายใจกับตัวเองก่อนจะเก็บอาหารเช้าที่ดูจะเป็นหม้ายไปซะแล้ว
บรรยากาศหน้าคณะแพทย์เต็มไปด้วยนิสิตปีหนึ่งมากมาย เจสสิก้าที่เข้ามาสมทบกับทั้งซันนี่และซอฮยอนก็คุยกันเพื่อรอเพื่อนๆปีหนึ่งให้มาให้ครบ
“เอาล่ะครับ ขาดใครมั่งเนี่ย เดี๋ยวช่วยเช็คเพื่อนด้วยนะครับ” รุ่นพี่คนนึงกล่าวขึ้น ทำเอาซูยองกดโทรศัพท์แทบไม่ทัน เพราะทั้งยุนอาและยูริยังไม่มีใครมาสักคน
“เฮ้ย ซูยอง มาแล้วๆ”ยูริที่กึ่งวิ่งกึ่งเดินก็มาหยุดหอบตรงหน้าซูยอง เพราะดูจากสภาพแล้วยูริน่าจะวิ่งมานั่นเอง
“มาแล้วๆๆ” ส่วนอีกคนก็ไม่ต่างกัน เนื่องจากยุนอานึกครึ้มไม่ขับรถมาเอง แต่นั่งรถเมล์มาแทน ทำให้ช้ากว่าปกติมาก ทั้งสองยืนหอบตรงหน้าซูยองที่มองเพื่อนทั้งสองอย่างเอือมระอา
“เกือบไม่ทันแล้วนะพวกแก เดี๋ยวพี่เขาจะประกาศการจับกลุ่มอยู่แล้วเนี่ย” ซูยองบ่นออกมาก่อนจะรั้งเพื่อนทั้งสองให้นั่งลงตามกัน ยุนอาที่หายเหนื่อยจากการวิ่งก็นั่งมองไปรอบๆ แต่สายตาก็ดันไปโฟกัสคนๆนึง
“ไม่จริง นั่นมันเจสสิก้านี่”
“อ่อ ใช่นั่นอ่ะเจสสิก้า ทำไม? แกไม่เคยเห็นยัยนั่นหรือไง” ยูริพูดติดตลกก่อนจะหันไปด้านหน้าแทน ยุนอาคิดไม่ถึงจริงๆว่าจะมาเจอเจสสิก้าที่การออกค่ายนี้ ก็เพราะว่าตั้งใจจะหนีเจสสิก้า แต่ดันมาเจอเจสสิก้า กรรมไหมล่ะ?
“เอาล่ะครับ เดี๋ยวพี่จะประกาศเรื่องทำงานด้วยกันนะครับ เนื่องจากปีนี้ทางค่ายของเรางบไม่พอ จึงอยากให้น้องๆปีหนึ่ง ช่วยกันออกเรี่ยรายหาเงินมาเพื่อช่วยในการออกค่ายนะครับ” “แล้วจะให้ทำอะไรดีล่ะครับ” เพื่อนคนนึงพูดขึ้น ทำให้ทุกคนหันไปมอง ก็จริงอย่างที่เขาพูด จะใช้วิธีไหนเพื่อหาเงินล่ะ
“นี่ครับ เรามีกล่องเรี่ยรายเงินอยู่ตรงนี้ ให้น้องใช้ความสามารถพิเศษเพื่อหาเงินนะครับ กลุ่มไหนที่หาเงินได้เยอะที่สุดและโปร่งใสที่สุด พวกพี่จะมีรางวัลให้” พอได้ยินคำว่ารางวัล ทุกคนต่างพากันส่งเสียงร้องฮือฮาด้วยความดีใจ ของรางวัลจะเป็นอะไรนะ?
“เอาล่ะครับเดี๋ยวพี่จะติดรายชื่อกลุ่มไว้ที่บอร์ด น้องๆคนไหนที่รวมกลุ่มกันได้แล้ว มาเขียนชื่อที่บอร์ดนะครับ” หลังจากสิ้นเสียงคำพูดของรุ่นพี่ ทุกคนต่างแยกย้ายกันเข้ากลุ่มตามเพื่อนตัวเอง ยุนอา ยูริ และซูยองยังคงนั่งอยู่ที่เดิม เพราะกำลังมองหาเพื่อนที่จะมาร่วมกลุ่มกัน
“ยุนอา มาอยู่กลุ่มฉันไหมคะ?”
“ยูล มาอยู่กับฉันนะ”
“ซูยอง ถ้าไม่รังเกียจ มาอยู่กับฉันนะคะ” ทั้งสามคนต่างส่ายหน้าปฏิเสธกันยกใหญ่ เพราะไม่ต้องการจะแยกกันอยู่แล้วเป็นทุนเดิม แต่เพื่อนๆสาวๆต่างก็ต้องการให้ทั้งสามคนไปอยู่กลุ่มตัวเอง
“นะคะๆๆๆ”
“นี่ พวกเธอสนใจ รวมกับกลุ่มของพวกฉันไหม?” ซันนี่ที่อยู่ดีๆก็เดินตรงเข้าทางกลุ่มของยุนอาก็ถามขึ้น ซูยองเห็นอย่างนั้นก็ยิ้มบางๆก่อนจะตอบรับ
“อา เอาสิ” หลังจากได้ยินซูยองตอบ ยุนอาและยูริมองเพื่อนแทบจะทันที ซูยองต้องโดนผีสิงไปแล้วแน่ๆ ไม่เฉพาะยุนอาและยูริที่งง เจสสิก้ากับซอฮยอนที่ยืนมองอยู่ไกลๆก็งง เพราะซันนี่บอกว่าเดี๋ยวจะไปชวนเพื่อนมาอยู่กลุ่มด้วยกัน แต่ก็ไม่คิดว่าเพื่อนที่ซันนี่ไปชวนนั้นจะเป็นพวกซูยอง
“เฮ้ย ซู แกไม่สบายหรือเปล่า นี่มันกลุ่มของซันนี่นะโว้ย”
“แล้วยังไง?”
“ก็ถ้าเป็นกลุ่มของซันนี่ก็ต้องมียัยจูฮยอนด้วยน่ะเซ่” ยูริที่พยายามพูดเตือนสติเพื่อนก็แทบคลั่ง ยุนอาเองก็นิ่งเงียบไปเลย นี่ไม่มีใครจะช่วยลิงน้อยได้เลยใช่ไหมเนี่ย
“หรือแกอยากจะอยู่กับคนพวกนั้นล่ะ” ซูยองชี้ไปที่กลุ่มสาวๆที่มาชวนพวกเธอตั้งแต่แรก ยูริเองก็มองตามก่อนจะส่ายหน้าไปมา ว่าไม่เอาเด็ดขาด
“ถ้างั้นก็รวมกับกลุ่มของยัยเตี้ยนี่แหล่ะ เจ๋งสุดละ” หมดคำค้าน ยูริจำต้องยอมจำนน เพราะถ้าไม่ทำตาม ชะตากรรมของลิงน้อยน่ารักจะเป็นยังไงใครจะรู้
“แล้วแกว่าไง ยุน?”
“อื้ม ก็เอาสิ” หลังจากนิ่งเงียบมานานยุนอาก็พูดตอบ ถ้าเป็นยุนอาเมื่อก่อนคงจะปฏิเสธเลี่ยงการมีเรื่องกับเจสสิก้าแน่ๆ แต่ตอนนี้ยุนอากลับตอบตกลง ซูยองก็โดนผีเข้า นี่สรุปทั้งกลุ่มมียูริผู้นี้ปกติคนเดียวใช่ไหม
“ถ้างั้นก็ตามมา เดี๋ยวจะไปเขียนชื่อที่บอร์ด” ซันนี่เดินนำหน้าไปแล้ว ตามด้วยซูยองและยุนอา ส่วนยูริค่อยๆเดินไปอย่างช้าๆ เพื่อดูเชิงไว้ก่อน (คู่อื่นเขารู้สึกพิเศษต่อกันหมดแล้ว แล้วแกเป็นอะไรของแกเนี่ย คุณยูล//ไรเตอร์) (ไม่รู้อ่ะ ต้องวางเชิงไว้ก่อนเดี๋ยวยัยพวกนั้นได้ใจ//ควอนยูล)
เมื่อพวกซูยองเดินเข้ามารวมกลุ่ม เจสสิกก้า ซอฮยอนก็รีบลากซันนี่ออกมาคุยส่วนตัวเลยทีเดียว
“ทำอะไรของเธอเนี่ยซันนี่ ไปเอากลุ่มของยูริจอมเกเรมาทำไม” ซอฮยอนได้ทีสวดยาว ถึงแม้จะเข้ามหาลัยแล้ว แต่ความรู้สึกของซอฮยอนที่มีต่อยูริก็ยังเหมือนเดิม คือประธานนักเรียนผู้แสนโหดกับนักเรียนผู้แสนเกเร
“นี่ เอาน่า ได้พวกนี้มาก็ดีออก อย่าลืมสิว่าพวกนี้เต้นเก่งนะ ถ้ากลุ่มเราได้เงินเยอะสุด อย่าลืมนะแก รางวัลๆ” ซันนี่ว่าก่อนจะหันมาขอความเห็นกับเจสสิก้า ซึ่งตอนนี้นิ่งเงียบอยู่
“แล้วเธอว่าไงล่ะสิก้า”
“อื้ม ก็เอาสิ” ซอฮยอนหันแทบจะทันที ถ้าเป็นเจสสิก้าเมื่อก่อนจะต้องเลี่ยงการอยู่กลุ่มเดียวกับยุนอาด้วยเหตุผลต่างๆนาๆแน่ แต่ตอนนี้กลับเห็นด้วยกับซันนี่
“เอาน่าซอ เชื่อฉัน เพื่อรางวัลๆท่องไว้ๆ” ซันนี่แอ๊บแบ๊วใส่ซอฮยอนทันที ทำให้ซอฮยอนใจอ่อนในที่สุด แล้วทั้งสามคนก็เดินกลับเข้ามาสมทบกับกลุ่มของยุนอา นำทีมโดย ซันนี่ เจสสิก้า และซอฮยอนที่เดินกอดอกเข้ามาเพื่อดูเชิง (เอิ่ม ซอฮยอนจ๊ะ คู่อื่นเขาไปไหนต่อไหนแล้วนะ//ไรเตอร์) (ไม่ได้ค่ะ เดี๋ยวกลุ่มนั้นจะได้ใจ//ซอฮยอน)
“เอาเป็นว่าเราไปเขียนชื่อที่บอร์ดกันเลยไหม?”ซูยองหันไปถามสามสาว ซึ่งก็ได้รับคำตอบโดยการพยักหน้า ทั้งหกคนจึงเดินไปที่บอร์ดเพื่อลงชื่อทันที
“เขามีให้ลงชื่อสต๊าฟพี่เลี้ยงด้วยอ่ะ เอาใครดี?”
“พี่ฟานี่/พี่แท” ยุนอาและเจสสิก้าพูดออกมาแทบจะพร้อมกันจนต้องหันมามองกันเอง ก่อนจะเมินหน้าหนีกันดื้อๆ
“ถ้างั้นทั้งคู่เลยแล้วกัน เพราะเขาให้เลือกกลุ่มละสองคนอยู่แล้ว” ซูยองว่าก่อนจะจัดการเขียนชื่อตัวเองและเพื่อนๆ พร้อมทั้งสต๊าฟที่กลุ่มตัวเองเลือก
“เรียบร้อย ทีนี้ไปหาที่นั่งกัน” ซันนี่ว่า ก่อนจะเดินนำทั้งหมดเพื่อมาหาที่นั่ง ทั้งหกคนนั่งลงพร้อมๆกันโดยที่ระยะห่างไกลกันมาก
“เอ่อ ยุนอาคะ ยังไงช่วยขยับนิดนะ พอดีกลุ่มเรานั่งกันไม่พอ” เพื่อนคนนึง ขอร้องให้ยุนอาขยับนั่นก็หมายความว่าจะต้องไปเบียดกับเจสสิก้าน่ะสิ แต่ยุนอาก็ไม่มีทางเลือกจำต้องขยับเบียดเจสสิก้าในที่สุด แต่ที่แปลกคือนอกจะไม่มีอาการเหวี่ยงวีนใดๆแล้ว เจสสิก้ากลับนั่งนิ่ง จะมีแสดงสีหน้าไม่พอใจบ้างแต่โดยรวมแล้วไม่เป็นเรื่อง
“นี่เจสสิก้า เธอขยับอีกหน่อยได้ไหม?” เพื่อนคนเดิมพูดขึ้น ทำเอาเจสสิก้าเริ่มจะฉุน เพราะขยับมากกว่านี้ไม่ได้แล้วเนื่องจากด้านเธอก็ติดแล้วเหมือนกัน ยุนอาที่เห็นดังนั้นก็เบี่ยงตัวขยับแทนทันที เลยทำให้ตอนนี้ลักษณะการนั่งของทั้งสองคนนั้นเบียดกันมาก ทั้งคู่หน้าแดงขึ้นมาโดยไร้สาเหตุ ยูริที่หันมามองเหตุการณ์ด้านหลังก็รู้สึกสงสารเพื่อนจับใจ ที่หน้าแดงนี่คงจะนึกโมโหยัยเจสสิก้าสินะ ที่ไม่ยอมขยับ เพื่อนยุนของลิง น่าสงสารจริงๆ (ToT) พอสงสารยุนอาเสร็จก็หันมาดูข้างตัวเอง ยัยจูฮยอนจอมโหด ใครเขาให้มานั่งข้างกันห๊ะ!! เหมือนซอฮยอนจะอ่านความคิดยูริออก เพราะหลังจากนั้นก็หันมามองด้านข้างตัวเองพร้อมสายตาเบื่อหน่ายคนบ้าข้างๆเต็มทน
“ถ้าไม่ติดว่าซันนี่ชวนนะ จ้างให้ฉันก็ไม่อยู่กลุ่มเดียวกับคนเกเรแน่” พูดกับตัวเองเบาๆก่อนจะสนใจด้านหน้า ที่บัดนี้พวกรุ่นพี่ได้ทำการรวบรวม กลุ่มที่ปีหนึ่งเขียนไว้ที่บอร์ด และแจ้งไปยังสต๊าฟรุ่นพี่ ที่ทุกกลุ่มเลือกไว้
“อ่า เป็นไปตามคาดเลยนะครับน้องๆ มีกลุ่มที่เลือกพี่แทยอนและพี่ทิฟฟานี่มากกว่าหนึ่งกลุ่ม เพราะฉะนั้นเรามาถามความสมัครใจจากทั้งสองดีกว่า เชิญพี่แทกับน้องฟานี่ครับ”หลังจากประกาศ ทิฟฟานี่และแทยอนก็เดินออกมาด้านหน้าพร้อมกัน เป็นทิฟฟานี่ที่พยายามไม่ยืนใกล้แทยอน ซึ่งแทยอนก็ทำได้แต่มองด้วยแววตาเศร้าๆเท่านั้น
“พี่แทกับน้องฟานี่จะเลือกกลุ่มไหนครับ?”
“พี่ขอกลุ่มน้องเจสสิก้าแล้วกัน”
“ฟานี่ขอเลือกกลุ่มน้องยุนละกันค่ะ” ทั้งสองพูดออกมาแทบจะพร้อมกัน ทำเอาเจ้าของชื่อทั้งสองคนมองไปด้านหน้าทันที
“น้องเจสสิก้าและน้องยุนอานั่งตรงไหนครับ”
“ตรงนี้ค่ะ” ทั้งสองตอบพร้อมกันทันที ทำเอาคนทั้งคณะหันไปมอง รวมทั้งเหยี่ยวข่าวของเราด้วย
“เฮ้ย น้องยุนกับน้องสิก้านั่งข้างกันว่ะ เห็นไหมว่าวันนั้นที่เราเห็นที่คาราโอเกะอ่ะเรื่องจริง”
“คบกันอยู่จริงๆสินะ เอางี้ถ่ายรูปไว้เว้ย เอาให้ได้หลักฐานเยอะๆ พอตีพิมพ์ที จะได้เป็นข่าวใหญ่ประจำมหาลัย” รุ่นพี่ทั้งสองพูดคุยกัน แม้ว่าการสนทนาจะเบาเพียงใด แต่ก็ยังเข้ามาในโสตประสาทของคนด้านหน้าอยู่ดี จียอนนั่งกำมือแน่น เธอไปอยู่ที่ไหนมานะ ทำไมถึงไม่รู้ว่าเจสสิก้ากับยุนอาคบกัน แต่จะให้เชื่อได้อย่างไรในเมื่อเจสสิก้าชอบหาเรื่องยุนอาตลอด
“จียอน ใจเย็นนะ” ฮโยมินเพื่อนในกลุ่มของจียอนที่หันมามองเพื่อนตัวเองหลังจากได้ยินรุ่นพี่เม้าท์กันก็ได้แต่ปลอบเพื่อน เพราะตัวเธอเองก็ยังไม่เชื่อเหมือนกัน
“เอ๋ น้องยุนอากับน้องเจสสิก้าอยู่กลุ่มเดียวกันนี่ครับ งั้นก็พอดีเลยนะครับพี่แท น้องฟานี่ ^^ ”คนที่ประกาศยิ้มให้แทยอนกับทิฟฟานี่อย่างรู้งาน ก่อนจะประกาศการนัดหมายคราวหน้าต่อไป แทยอนเมื่อได้ยินดังนั้นก็อมยิ้มออกมา ทิฟฟานี่ที่ยืนอยู่ข้างๆก็ได้แต่มอง
“ตาบ้านี่ จะยิ้มไรหนักหนาก็ไม่รู้” บ่นกับตัวเองเบาๆ ก่อนจะเดินไปยังกลุ่มของยุนอาและเจสสิก้าที่นั่งอยู่
“อ่าว ฟานี่รอพี่ด้วยสิ” แทยอนวิ่งตามทิฟฟานี่ไป การกระทำของทั้งสองคนอยู่ในสายตาของเจสสิก้าเสมอ เพราะหลังๆมานี้เจสสิก้าชอบที่จะสังเกตอาการและท่าทางของรุ่นพี่ทั้งสองเวลาเจอกันเสมอ
“เหมือนพี่แทของเธอจะชอบพี่ฟานี่นะ”ยุนอาที่นั่งอยู่ข้างๆพูดขึ้น เจสสิก้าทำได้แต่เหล่ตามองคนกวนประสาทข้างๆ นี่คงหวังจะให้ฉันหัวเสียสินะ อิมยุนอา แต่ความจริงแล้วเธอก็น่าจะหัวเสียนี่ เพราะคนที่เธอชอบคือพี่แทยอนนะเจสสิก้า แต่ทำไมถึงรู้สึกเฉยๆได้นะ หรือความจริงแล้ว เธอรู้สึกเฉยๆกับแทยอนมาตั้งแต่แรกกันนะ
“อ๊า ถ้าพี่ฟานี่เป็นแฟนกับพี่แทยอนก็เสียดายแย่เลย สวย น่ารัก นิสัยดี หายากๆ” ยุนอายังคงบ่นกับตัวเอง แต่เจสสิก้าที่มองอยู่เริ่มจะหงุดหงิดมากขึ้น
“เหมือนกันแหล่ะย่ะ น่ารัก นิสัยดี อบอุ่นอย่างพี่แทยอนน่ะ ถ้าใครได้ไปก็น่าเสียดายเหมือนกัน”
“เธอเห็นแต่ด้านนี้ของพี่เขาหรือเปล่า ด้านอื่นๆเคยเห็นหรือยัง?”
“ฉันไม่สนใจ เพราะยังไงพี่แทก็เพอเฟค น่ารัก อบอุ่น นิสัยดี ที่สุดเท่าที่ฉันเคยเจอมา”
“ไม่จริงหรอก ฉันอาจจะน่ารัก อบอุ่น นิสัยดีกว่าพี่แทก็ได้”
“แล้วบอกฉันทำไม?” เจสสิก้าถามกลับแบบนี้ทำเอายุนอาไปต่อไม่ถูกเลย เพราะตัวเองก็ไม่เข้าใจว่าพูดแบบนั้นออกไปทำไม อยากให้รู้? เหรอ?
“ก...ก็ เปล่านี่ พูดลอยๆ” หลังจากนั้น แทยอนและทิฟฟานี่ก็เดินเข้ามาสมทบกับกลุ่มของยุนอาและเจสสิก้าทันที ทิฟฟานี่หน้าบึ้งเล็กน้อย จะด้วยสาเหตุอะไรก็ไม่ทราบได้ ส่วนแทยอนก็แจกยิ้มเรี่ยราด ให้กับรุ่นน้องที่อยู่ข้างๆ
หลังจากการทำกิจกรรมเสร็จสิ้น แทยอนและทิฟฟานี่ที่ตอนนี้เป็นสต๊าฟให้กับกลุ่มของยุนอา ก็ได้นำน้องๆมานั่งประชุมกันด้านหลังคณะ โดยหัวข้อหลักๆก็คือรางวัล และการหาเงินให้ได้มากที่สุด
“พี่ว่าถ้าเป็นอะไรที่ให้ความบันเทิง คนน่าจะชอบนะ เต้นดีไหม?” แทยอนออกความคิดเห็นในขณะที่ ยุนอา ยูริและซูยองพยักหน้าเห็นด้วย แต่ทิฟฟานี่ก็ขัดขึ้นเสียก่อน
“แต่พี่ว่าเราน่าจะประดิษฐ์อะไรเล็กๆน้อยๆ แล้วขายดีกว่านะ น่าจะได้เงินเยอะกว่า” เจสสิก้า ซอฮยอนและซันนี่พยักหน้าเห็นด้วยกับทิฟฟานี่
“แล้วถ้าของขายไม่ออกล่ะฟานี่ มันเสี่ยงนะ”
“ก็ดีกว่าเต้นๆไป แล้วเขาไม่ชอบนั่นแหล่ะค่ะ”
“แต่พี่ว่าการเต้นนี่เหมาะนะได้หลากหลายดีด้วย”
“แต่การขายของก็หลากหลายเหมือนกันนะคะ”
“แต่พี่ว่า......”
“เอ๊ะ! พี่แท”
“พอเถอะค่า!!!!!!” ทั้งหกคนประสานเสียงแทบจะทันที เรื่องเล็กน้อยแค่นี้พี่แทยอนกับพี่ทิฟฟานี่ไม่น่าทะเลาะกันเลย
“เอาเป็นว่า ส่วนเต้นก็เต้น ส่วนขายของก็ขาย ได้เงินเท่าไรก็เอามารวมกัน ดีไหมคะ?” ซอฮยอนเจ้าหลักการพูดขึ้น คนอื่นๆพยักหน้าเห็นด้วย มตินี้จึงเป็นอันจบ แต่ทิฟฟานี่ที่ยังเคืองๆแทยอนไม่หายก็ได้แต่มองหน้าอย่างเอาเรื่องเท่านั้น แทยอนเองที่โดนมองก็ได้แต่ยิ้มตามแบบฉบับของตัวเองไปให้ ทำเอาทิฟฟานี่หน้าแดงได้ทันที
“พี่ฟานี่เป็นไรไหมคะ? หน้าแดงๆ” ยุนอาถามขึ้นทำเอาทิฟฟานี่รีบยิ้มเพื่อกลบเกลื่อนอาการ ส่วนคนอื่นๆตอนนี้ก็พากันเก็บข้าวของ เพื่อเตรียมตัวกลับ
“ยุน แกนั่งรถเมล์มาใช่ไหม? ให้ฉันไปส่งป่าว?” ซูยองตบเบาะเวสป้าคู่ใจ
“ไม่เป็นไรอ่ะ เดี๋ยวฉันกลับเองได้”
“โอเค ไม่ขัดศรัทธา ไปละ” ซูยองว่าก่อนจะสตาร์ทรถคู่ใจออกไปทันที ตอนนี้ยุนอายืนอยู่กับมนุษย์ลิงข้างๆ ที่เตรียมตัวจะวิ่ง!
“ไปละเพื่อนยุน ฉันวิ่งมาจากบ้านก็ต้องวิ่งกลับ อิอิเจอกันเว้ย” แล้วก็ออกตัววิ่งไป บางครั้งก็นึกอิจฉายูริที่บ้านอยู่ใกล้ๆมหาลัย เดินมาเดินกลับสบายเลย
“ถ้างั้นฉันกลับก่อนนะสิก้า เดี๋ยวจะเลยไปส่งซันนี่ด้วย” ซอฮยอนบอกก่อนจะโบกมือลาเจสสิก้าที่ต้องกลับบ้านคนเดียว
“กลับดีๆนะ ถึงบ้านแล้วโทรมาหาฉันด้วย” บอกอย่างเป็นห่วงก่อนจะเดินมายังที่จอดรถก็เห็นแทยอนกำลังเปิดประตูให้ทิฟฟานี่ขึ้น ทิฟฟานี่ดูไม่ค่อยเต็มใจเท่าไร แต่ก็ขึ้นไปบนรถ ก่อนที่แทยอนจะรีบวิ่งมาฝั่งคนขับแล้วออกรถไปทันที
“เฮ้อ นี่เธอจะไม่เสียใจสักหน่อยเหรอเนี่ย เจสสิก้า” บอกกับตัวเองก่อนจะเดินชิวๆมาขึ้นรถแล้วเตรียมสตาร์ทเพื่อกลับบ้าน แต่ระหว่างทางที่ขับดันเจอยุนอาที่นั่งรอรถเมล์อยู่หน้ามหาลัย ไม่รู้อะไรดลใจให้คิดถึงวันแรกๆที่เจอกัน
“นี่ ถ้านั่งรถเมล์อีกกี่ชาติจะถึงบ้านล่ะห๊ะ” เปิดกระจกเอ่ยหาเรื่องคนตรงหน้าสักหน่อย ยุนอาเองก็ดูชิวๆ ถ้าเป็นเมื่อก่อนก็คงตอกกลับไปแบบเจ็บๆแสบๆแน่ แต่ตอนนี้นึกสนุกเท่านั้นที่คนอย่างเจสสิก้าหาเรื่อง
“มันเรื่องของฉันน่า ว่าแต่เธอเถอะจะกลับบ้านเลยเหรอ?”
“แน่นอน ฉันไม่บ้านั่งรอรถเมล์เหมือนใครบางคนหรอก”
“ฉันกลับด้วยสิ”
“ก็ได้อ่ะนะ... แต่เดี๋ยวก่อนเมื่อกี๊ว่าไงนะ?” เจสสิก้าถามกลับแทบจะทันที ยุนอานั่งยิ้มขำกับตัวเอง ก่อนจะเดินมาเปิดประตูรถ เข้ามานั่งลอยหน้าลอยตากวนประสาทเจ้าของรถอย่างเจสสิก้า
“เอ๊า! ออกรถสิ เดี๋ยวถึงบ้านค่ำพอดี”
“ชิ” พูดได้แค่นั้น แต่ร่างบางก็ออกรถทันที ไม่ใช่ว่าอะไรหรอกนะ ก็แค่สงสารบางคนเฉยๆ เพราะถ้านั่งรถเมล์กลับบ้าน อีกสิบชาติคงจะถึง
“นินทาฉันอยู่ในใจล่ะสิ” รู้ได้ไง!!
_____________________________________________________________________________________
มาต่อแล้วน้าาาาาา อย่าเพิ่งไปบึมบ้านเค้าน้าาาา
เป็นช่วงปรับตัวกับการทำงาน ทำให้ไรเตอร์ไม่ค่อยได้อัพเท่าไรต่อไปจะอัพเรื่อยๆละ
สัญญา T^T
ลุ้นกันไปเรื่อยๆนะจ๊ะ ว่าจะเป็นยังไง
ปล.เม้นด้วยนะ เค้าชื่นใจมากเลยที่เห็นเม้น บ่องตงๆๆๆๆ ^3^
ความคิดเห็น