คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : เปียโนและดอกไม้
ในที่สุดวันประกวดดาวเดือนมหาลัยก็เริ่มขึ้น นักศึกษาดาวเดือนแต่ละคณะต่างทยอยมาที่เต้นท์เตรียมตัว เจสสิก้าที่นั่งแต่งหน้าก็มี ซันนี่และซอฮยอนนั่งคุยเป็นเพื่อน ทิฟฟานี่ที่วุ่นวายอยู่กับการเตรียมเอกสารและการแสดง ตอนนี้ดูวุ่นวายมากๆในเต้นท์กองประกวด
“แน่ใจนะว่าจะรอดูเจสสิก้า”ยูริถามยุนอาที่ในมือถือกล้องถ่ายรูปไว้ เจ้าตัวก็ชะโงกมองเป็นระยะๆ
“อืม แม่ฉัน อยากเห็นรูปยัยนั่น” บอกด้วยสีหน้าท่าทางเบื่อหน่าย นี่ต้องเป็นเพราะเจสสิก้าไปบอกพ่อตัวเองแน่เลย ยุนอาถึงต้องได้รับคำสั่งจากแม่ให้มาถ่ายรูปแบบนี้
“เอ๊ะ!! แม่แกรู้จักสิก้าด้วยเหรอ?” ซูยองที่ได้ยินดังนั้นก็ถามขึ้น ยุนอาที่ลืมไปว่าไม่เคยบอกเรื่องการแต่งงานของพ่อแม่ของตัวเองและเจสสิก้า ก็รีบหาประโยคแก้ตัวทันที
“อ่อ อ๋อๆ คือฉันอยากให้แม่เห็นว่าฉันก็ทำกิจกรรมของมหาลัยไง ไม่ได้ไปเถลไถลที่ไหน” แถไปน้ำตื้นๆแบบนี้ซูยองและยูริต้องสงสัยแน่ๆ
“อ่อ แล้วไป” เฮ้ย!!เชื่อด้วย
ตอนนี้บรรยากาศในงานการประกวด นักศึกษาส่วนใหญ่เริ่มจับจองพื้นที่เพื่อเชียร์เพื่อนจากคณะของตน คณะแพทย์ก็ไม่น้อยหน้า เพราะตอนนี้มีทั้งชมรมสันทนาการและชมรมเชียร์ลีดเดอร์มาตั้งกองเชียร์อยู่ด้านหน้าเวทีเพื่อเชียร์เจสสิก้าและมินโฮ ส่วนด้านในเต้นท์หลังเวทีก็ยังคงวุ่นวายเพราะตอนนี้ตัวแทนและบรรดาผู้ดูแลเริ่มจะล้นเต้นท์ทำให้คนอย่างจอง เจสสิก้า หงุดหงิดได้ไม่ยาก
“อย่าทำหน้าเหี่ยวแบบนั้นสิก้า ลางไม่ดีนะแก” ซันนี่เตือนก่อนจะพยายามเอาพัดมือถือ พัดโบกเพื่อสกัดอารมณ์ของคนขี้วีนเต็มที่
“คนเยอะมากเกินไปแล้วนะ ฉันว่าเราพาสิก้าออกไปยืดเส้นยืดสายบ้างก็ดีนะซันนี่” ซอฮยอนออกความเห็นซึ่งทั้งสองคนก็เห็นด้วยเลยพากันเดินออกมานอกเต้นท์
“เสร็จงานนี้ฉันจะนอนยาวเลยคอยดู” เจสสิก้าบ่นออกมา เพื่อนทั้งสองก็ได้แต่มองยิ้มๆ เจสสิก้าดูเหมือนภายนอกจะไม่น่าคุยด้วย ดูเหวี่ยงๆวีนๆ แต่จริงๆแล้วเป็นคนที่น่ารัก และเห็นอกเห็นใจคนอื่นอยู่ไม่น้อย เพียงแต่เลือกจะเก็บไว้แค่นั้นเอง
“เอาน่า จบงานนี้ฉันจะเลี้ยงชาบูเลย ฉลองที่แกชนะด้วยไง”
“บ้าเหรอซันนี่ ฉันยังไม่ได้ขึ้นประกวดเลยนะ”
“อิอิ งานนี้ฉันมั่นใจว่าแกทำได้” ซันนี่และซอฮยอนยิ้มให้เจสสิก้าเพื่อสร้างกำลังใจ เจสสิก้ายิ้มตอบ ตอนนี้ไม่ว่าผลจะออกมาเป็นอย่างไรก็ช่างมัน มีเพื่อนดีๆแบบนี้ เจสสิก้ารู้สึกโชคดีที่สุดแล้ว
ไม่นานการประกวดก็เริ่มขึ้น เหล่าบรรดาตัวแทนต่างออกมาโชว์ความสวยความหล่อ และทัศนคติเพื่อตอบคำถามให้กับกรรมการที่นั่งอยู่ ซึ่งหนึ่งในนั้นคือ คิม แทยอน ประธานนิสิตคณะแพทย์ศาสตร์ที่ไม่ได้มองผู้เข้าประกวดเลย เพราะเอาแต่มองผู้ดูแลตัวแทนของคณะแพทย์ที่ยังคงวุ่นวายกับเสื้อผ้าของเจสสิก้า และมินโฮ ที่ยืนอยู่ข้างๆเวทีเพื่อรอเตรียมตัวขึ้นเวที
“นี่แทยอน เธอยังไม่เลิกชอบทิฟฟานี่อีกเหรอ?” โจควอนที่นั่งอยู่ด้านข้างก็ถามขึ้น ไม่ใช่ไม่รู้หรอกนะว่าประธานนิสิตคณะแพทย์ คิดยังไงกับทิฟฟานี่ แต่ดูจะเป็นไปไม่ได้ เพราะจากที่ได้ยินข่าวมา ทิฟฟานี่ปฏิเสธแทยอน เพียงเพราะไม่ต้องการมีความรักระหว่างเรียน ดูจะเป็นเหตุผลที่ตลกสำหรับใครหลายๆคน แต่สำหรับเด็กบ้าเรียนและบ้ากิจกรรมอย่าง ทิฟฟานี่ เป็นไปได้เสมอ
“ฉันก็แค่มองดูน้องสิก้าเฉยๆ ไม่ได้มองฟานี่สักหน่อย”
“โกหกไม่เก่งเลยน้า เธอเนี่ย” ก่อนที่ทั้งสองคนจะเถียงกัน เจสสิก้าและมินโฮก็เดินขึ้นเวที สายตานับร้อยมองไปยังร่างบางๆของเจสสิก้า รวมทั้งยุนอาด้วย ไม่คิดมาก่อนว่า คนที่ชอบหาเรื่องคนอื่นอย่างเจสสิก้าและไม่ค่อยชอบยิ้มให้เธอเท่าไร เวลายิ้มก็น่ารักไปอีกแบบ
“วันนี้เจสสิก้าสวยมากๆเลยเนอะ” ยูริพูดขึ้นก่อนจะหันมามองหน้าเพื่อนตัวเอง ยุนอาจ้องมองเจสสิก้าตาไม่กระพริบ ทำให้ยูริต้องมองตามไปก็เห็นว่าเพื่อนจ้องเจสสิก้าอยู่ก่อนจะสะกิดให้ได้สติ
“ไงแก หลงความงามเจสสิก้าแล้วอ่ะดิ” ซูยองที่หันมาดูยุนอาเหมือนกันพูดขึ้น
“ปล่าวนะ ฉันก็มองไปงั้น ถ่ายรูปดีกว่า” ทำป็นกดชัตเตอร์ถ่ายรูปบรรยากาศในงานแต่สักพักก็หันกลับมาถ่ายด้านบนเวทีอยู่ดี การกระทำทั้งหมดไม่อาจรอดพ้นสายตาของเพื่อนทั้งสองไปได้
หลังจากการตอบคำถาม ต่อไปผู้เข้าประกวดทุกคนต้องแสดงความสามารถ ซึ่งตอนนี้ในส่วนของมินโฮที่แสดงการเต้นเรียกเสียงกรี๊ดไปแล้ว ต่อไปก็เป็นเจสสิก้า ในตอนนี้อยู่ในชุดเจ้าหญิงสีขาว ผมยาวๆนั้นถูกรวบมัดไว้หลวมๆ มองดูแล้วน่ารักมากในสายตาของยูริและซูยอง
“โว๊ยยย เจสสิก้าน่ารักอ่ะ ไม่คิดว่าคนอย่างยัยนั่นพอแต่งแล้วจะน่ารักแบบนี้ เนอะยุน?” ยุนอาที่ได้ยินดังนั้นก็มองไปทางอื่นก่อนจะพยักหน้าส่งๆไป ทั้งๆที่ในใจก็คิดแบบเพื่อน
เจสสิก้าบรรจงกดนิ้วเรียวลงบนแกรนด์เปียโนสีขาวที่ทางทีมงานเตรียมไว้ ไม่นานริมฝีปากสวยก็เริ่มร้องเพลงที่ตนเองเตรียมไว้ สายตาของคนทั้งงานมองเจสสิก้าเป็นตาเดียว ยุนอาจ้องมองอยู่นาน จนแทบหยุดหายใจ เสียงเปียโนและเสียงร้องช่างไพเราะเข้ากันดีจริงๆ
(คลิกนะจ๊ะ)http://www.youtube.com/watch?v=SWAoEDDsKIs
สิ้นเสียงสุดท้ายของโน้ตเพลง คนทั้งงานเริ่มปรบมือและส่งเสียงเชียร์ ยุนอาที่โดนใครบางคนสะกิดจากด้านหลังก็หันไปมอง แต่ก็ต้องงงเพราะคนที่สะกิดเธอคือทิฟฟานี่ แถมเจ้าตัวยังถือดอกไม้ช่อโตไว้ในมือ
“ยุน พี่วานเอาไปให้สิก้าหน้าเวทีหน่อยสิ พี่ต้องไปเป็นพยานในการนับคะแนนน่ะ ฝากทีนะ” ทิฟฟานี่บอกอย่างรีบร้อนก่อนจะยัดดอกไม้ช่อโตใส่มือยุนอา แล้วรีบเดินไปยังกองกรรมการกลาง
“ว้าววว งี้ก็ดูเหมือนแกเป็นแฟนใจดีที่มาดูแฟนตัวเองประกวดพร้อมดอกไม้ช่อโตเลยนะ ฮ่าๆๆ” ยูริพูดติดตลก แต่ดูยุนอาจะไม่ตลกด้วย เพราะนอกจากจะแยกเขี้ยวใส่ก็พร้อมตั้งท่าถีบยูริให้หงายลงพื้นได้เมื่อนั้น
“ช่างไอ้ยูลมันก่อน แกรีบเดินเอาดอกไม้ไปให้เจสสิก้าไป ยัยนั่นจะลงจากเวทีอยู่แล้ว” ซูยองพูดเตือนสติก่อนที่ยุนอาจะเดินออกไปหน้าเวที
“นี่ เดี๋ยวก่อนสิ” ยุนอาร้องบอกร่างบางที่เตรียมจะลงจากเวที เจสสิก้าหันกลับมามองอย่างงงๆแต่ก็ยอมเดินกลับมาหายุนอาหน้าเวที
“มีอะไร?”
“อ่ะ นี่ของเธอ” ยุนอายื่นช่อดอกไม้ให้ทันที ใจก็นึกเขินอยู่ไม่น้อยที่ต้องมาให้ดอกไม้เจสสิก้าหน้าเวที เพราะมันทำให้ดูเหมือนว่า ตัวเองกับเจสสิก้า เป็น แฟนกันยังไงไม่รู้ เจสสิก้าเองก็เขินเหมือนกันแต่ก็ยอมรับดอกไม้มาจากมือของยุนอา
“ขอบใจนะ”
“ไม่เป็นไร พี่ฟานี่ฝากมาให้น่ะ” ยุนอาพูดจบ เจสสิก้าก็นิ่วหน้าทันที ของพี่ทิฟฟานี่เหรอเนี่ย ก็ไม่น่าคิดตั้งแต่แรกว่าเป็นของยุนอาเลยนี่นะ
“ย่ะ ฉันรู้อยู่แล้ว” ตอบรับก่อนจะเดินตึงๆ ลงเวทีไป ยุนอาที่เห็นแบบนั้นก็อมยิ้มขำๆก่อนจะเดินกลับมานั่งที่ตนเอง
“ยิ้มไรของแกอ่ะยุน ชอบล่ะซี๊ๆๆ” ยูริจอมก่อกวนพูดขึ้นทำเอายุนอาหน้าแดงขึ้นมาดื้อๆ
“ปล่าวๆ อย่าหวังเลย” บอกปัดเพื่อนไปแต่ในใจก็เริ่มรู้สึกแปลกๆ ทำได้แค่ยกกล้องขึ้นมาเช็ดเท่านั้น ทำเอาซูยองและยูริตีมือกันอย่างชอบใจ
การประกาศผลเริ่มใกล้เข้ามาถึง กองเชียร์ของคณะต่างๆก็พากันเชียร์ไม่หยุด เจสสิก้าที่นั่งรออยู่ในเต้นท์หันหน้ามองออกมาด้านนอกเป็นระยะๆ ในใจก็ภาวนาขอให้ผ่านไปได้ด้วยดี ซันนี่กับซอฮยอนที่เดินเข้ามาสมทบทีหลังก็มองหน้าเพื่อน ดูท่าทางเจสสิก้าคนเก่งของเราจะเครียด
“นี่ ใจเย็นสิ ไม่ได้ก็ช่างแกทำเต็มที่แล้วนี่” ซันนี่ปลอบใจก่อนจะยื่นน้ำเปล่าในมือให้กับเจสสิก้า
“ฉันว่าเธออย่าคิดมากเลยนะสิก้า” ซอฮยอนยิ้มให้ เจสสิก้าจำต้องยิ้มตอบออกมา เพราะไม่อยากให้เพื่อนทั้งสองต้องเครียดตามเธอ
ไม่นานพิธีกรก็ประกาศให้ผู้เข้าประกวดทั้งหมดขึ้นมาบนเวที ตอนนี้เสียงเชียร์ดังสนั่นไปทั่ว เจสสิก้ายืนยิ้มให้กับกองเชียร์ พร้อมทั้งกวาดสายตาดูคนในงานด้านล่าง ก็ไปเจอกับสายตาที่ส่งกลับมาของยุนอา
“มองอะไรยะ? เดี๋ยวจะเจอดี อิมยุนอา” เจสสิก้าพูดออกมาแต่ไม่มีเสียง แต่ถึงอย่างนั้นยุนอาที่มองอยู่ก็พอจะเดาได้ว่าคนด้านบนพูดว่าอะไร ก็ทำได้แค่ยิ้มกวนประสาทกลับไปแค่นั้น
“นี่ยุน แกยิ้มไรนักวะ มีความสุขกับการเข้าร่วมกิจกรรมของมหาลัยเหรอ?” คำถามของซูยองไม่ต้องบอกก็รู้ว่าประชด แต่ยุนอากลับยิ้มเป็นคำตอบส่งกลับไปเท่านั้น ซูยองจึงได้แต่ส่ายหัว สงสัยจะเมาแดด ส่วนเพื่อนอีกคนก็มัวแต่มองสาว ไม่ได้สนใจเล้ยว่าบนเวทีเขาจะประกาศอะไรกัน
“ยูล มีความสุขไหม?” ถามออกไปด้วยความหมั่นไส้ แต่ยูริที่ไม่ได้รู้สึกอะไรกลับตอบออกมาหน้าตาเฉย
“เห้ย ซูยอง แต่งตัวแบบนั้นเด็กคณะอะไรอ่ะ น่ารักเนอะ” ซูยองที่ได้ยินคำตอบแทบตกเก้าอี้ นี่เพื่อนของเขาทั้งสองมีใครปกติบ้างไหม
การประกาศใกล้เข้ามาถึง เมื่อสต๊าฟท่านหนึ่งเดินนำผลคะแนนขึ้นไปบนเวที ทิฟฟานี่ที่มองเจสสิก้าบนเวทีมีสีหน้าวิตกเล็กน้อย ทำเอาเจสสิก้าที่มองอยู่หน้าถอดสี ถ้าพี่ทิฟฟานี่ทำหน้าแบบนี้แสดงว่าผลคงออกมาได้ไม่ดีเท่าไร
“เอาล่ะครับทุกท่าน ตอนนี้คะแนนการประกวดอยู่ในมือผมแล้วนะครับ ผมจะประกาศรองอันดับสอง รองอันดับหนึ่ง และอันดับหนึ่งตามลำดับนะครับ เรามาดูกันที่ฝ่ายเดือนกันก่อนนะครับ” สิ้นเสียงของพิธีกร นักศึกษาคณะต่างๆพากันโห่ร้องเรียกชื่อผู้เข้าประกวดของคณะตน ซึ่งผลออกมาปรากฏว่า ชายหนุ่มจากคณะบริหารได้ตำแหน่งเดือนมหาลัยไปครอง ซึ่งทำให้กองเชียร์คณะบริหารโห่ร้องด้วยความดีใจ และพากันตะโกนชื่อ ซูจี เพื่อเรียกความมั่นใจว่าถ้าเดือนได้ ยังไงตำแหน่งดาวก็คงหนีไม่พ้นแน่นอน
“รองอันดับสองคือ น้องนาอึน จากคณะนิเทศศาสตร์ครับ” เสียงปรมมือดังขึ้นเมื่อสิ้นเสียงการประกาศ เจสสิก้าเริ่มใจเต้นไม่เป็นจังหว่ะ เช่นเดียวกับคนด้านล่าง ยุนอาเองก็ลุ้นอยู่เหมือนกัน
“รองอันดับหนึ่งคือ.........คือ.....น้อง.....ซูจีจากคณะบริหารคร้าบบบบบ” เกิดเสียงบ่นเสียดายเล็กน้อยจากกองเชียร์แต่ไม่นานทุกคนก็กลับมาตะโกนและส่งเสียงเชียร์อีกครั้ง
“เอาล่ะครับ เพราะฉะนั้นอันดับหนึ่งคือ.................คือ.........” พิธีกรทีลากคำพูดยาวๆก็ทำเอาคนในงานลุ้นกันไปหมด ยุนอามองหน้าเจสสิก้าสลับกับพิธีกรอีกครั้งก่อนที่ผลการประกาศจะถูกเอ่ยออกมาจากปาก
“คือ...น้องเจสสิก้าจากคณะแพทย์ศาสตร์คร้าบบบบ” กองเชียร์คณะแพทย์กระโดดโห่ร้องด้วยความดีใจ เจสสิก้ายังคงอึ้งไม่หาย แต่ก็เดินมาด้านหน้าเพื่อรอรับรางวัล เจสสิก้ามองไปยังทิฟฟานี่ที่ยืนยิ้มตาปิดมองมาที่เธอ ข้างๆกัน ซันนี่และซอฮยอนกระโดดด้วยความดีใจ ก่อนจะหันมาชูนิ้วโป้งให้เจสสิก้า พร้อมกับตะโดนไปว่า “เธอเจ๋งมากกก” เจสสิก้ามองไปยังบรรดากองเชียร์ที่มาให้กำลังใจเธอ แต่สายตาก็ไปสะดุดกับใครคนหนึ่ง ยุนอายืนยิ้มให้เจสสิก้าอยู่สักพัก ก่อนที่ซูยองและยูริ จะสะกิด ร่างสูงของยุนอาหันมามองเพื่อนก่อนจะหันกลับมายิ้มให้เจสสิก้าอีกครั้ง ซึ่งมันคงจะต่างจากหลายๆครั้งที่บังเอิญได้สบตากัน เพราะครั้งนี้ เจสสิก้ายิ้มตอบกลับไปให้ยุนอา ด้วยความรู้สึกที่ดีที่เจ้าตัวเองก็ยังไม่เข้าใจว่ามันมีขึ้นตอนไหน
หลังจากจบการประกวด ทิฟฟานี่และทีมงานตัดสินใจจะเลี้ยงผู้เข้าประกวดทั้งดาวและเดือน ทำให้เจสสิก้า ซันนี่และซอฮยอนต้องมานั่งติดแหง็กกับบรรดารุ่นพี่ทั้งหลายที่มาร่วมแสดงความดีใจ
“ยินดีด้วยนะครับ น้องเจสสิก้า”
“ยินดีด้วยนะจ๊ะ สิก้า”
“เก่งสุดยอดไปเลย หักหน้าคณะบริหารได้ สะใจมากๆๆ” หลายสิบคนที่เดินหน้าเข้ามาแสดงความยินดีให้กับเจสสิก้า ซึ่งเจ้าตัวก็ทำได้แค่ยิ้มเท่านั้น
“เก่งมากเลยนะสิก้า พี่ดีใจด้วย” ทิฟฟานี่หันมาบอกคนที่นั่งข้างๆด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม
“ไม่หรอกค่ะ ถ้าไม่ได้พี่ฟานี่ สิก้าอาจจะไม่ชนะก็ได้นะคะ เรื่องนี้ต้องยกความดีความชอบให้พี่ฟานี่คนเดียว” เจสสิก้าพูดก่อนจะยิ้มกลับไปให้ทิฟฟานี่ สองสาวยิ้มให้กันสักพัก ก่อนจะทานอาหารและร่วมวงสนุกกับทุกๆคนต่อไป
เวลาล่วงเลยมาจนสี่ทุ่ม รุ่นพี่ส่วนใหญ่ทยอยกลับหมดแล้ว ยังเหลือบางคนที่ยังคงร้องคาราโอเกะ และบางคนที่เมาจนลุกไม่ขึ้น เจสสิก้าที่ไม่ได้ดื่มแอลกอฮอร์ก็ยังคงมีสติครบถ้วน ซอฮยอนด้วยเช่นกัน ยกเว้นแต่ซันนี่ที่ดูจะไม่ค่อยมีสติหลงเหลือเท่าไร
“ฉานพูดตามตรงเลยน้า สิก้า เธอสวยยยยมากกกก ฉานนนนึกแล้วววว่าเพื่อนนฉานต้องได้” ซันนี่พูดเสร็จก็ดื่มเข้าไปอีกแก้ว ถ้าเทียบกับรุ่นพี่ผู้ชายบางคนแล้ว ซันนี่ดูท่าทางคอจะแข็งมากกว่า เพราะส่วนใหญ่เมาหลับไปหมดแล้ว เว้นซันนี่ที่ยังนั่งพูดคุยอยู่
“สิก้า พี่ว่าพวกเธอกลับก่อนก็ได้นะ ซันนี่ดูจะไม่ไหวแล้ว ส่วนเจ้าพวกนี้เดี๋ยวพอตื่นก็คงหาทางกลับได้เอง” ทิฟฟานี่พูด ก่อนจะมองไปรอบๆที่บรรดาเพื่อนๆตนเองเมาหลับไม่รู้เรื่อง
“คือพอดี สิก้าไม่ได้เอารถมาน่ะค่ะพี่ฟานี่ ทำยังไงดีล่ะคะ?” เจสสิก้ามองทิฟฟานี่อย่างต้องการความช่วยเหลือ ทิฟฟานี่ก็มีสีหน้าวิตกเช่นกัน เพราะเธอเองก็ไม่ได้เอารถมาเช่นกัน
“งั้นเอางี้ไหม เดี๋ยวซอไปส่งพี่ฟานี่กับสิก้าเอง ส่วนซันนี่เนี่ย ซอรู้ว่าจะทำยังไง”
15นาทีต่อมา มอเตอร์ไซค์เวสป้าสีฟ้าก็มาจอดเทียบตรงหน้า ทั้งสี่คนที่เดินออกมารอนอกร้าน
“ซูยอง/น้องซูยอง” เจสสิก้าและทิฟฟานี่อุทานออกมาแทบจะพร้อมกัน เพราะอย่างที่รู้ๆ ซูยองกับซันนี่ไม่ชอบหน้ากัน แต่มันเป็นเรื่องจริงที่เลี่ยงไม่ได้ว่าทั้งสองคนเป็นเพื่อนบ้านกัน ซึ่งซูยองเองก็ดูหน้าตาไม่เต็มใจเท่าไรนักที่ต้องมารับซันนี่ยามวิกาลแบบนี้
“ไหวแน่นะซูยอง?” ทิฟฟานี่ถามด้วยความเป็นห่วง เพราะดูจากสภาพซันนี่ที่ซ้อนท้ายซูยองแล้ว น่าเป็นห่วงอยู่เหมือนกัน
“สบายค่ะพี่ฟานี่ หนักกว่านี้ก็เจอมาแล้ว” ซูยองพูดยิ้มๆ ก่อนจะสตาร์ทรถแล้วขับออกไป ทั้งสามคนมองจนสุดสายตา ก่อนจะหันหน้ายิ้มให้กัน
“ไม่ยักรู้ว่าซูยอง มีมุมแบบนี้กับซันนี่ด้วย เห็นปกติทะเลาะกันออกบ่อย” เจสสิก้าถามซอฮยอนที่ยืนยิ้มอยู่โดยที่ เจ้าตัวก็ส่ายหน้า ก่อนจะตอบข้อสงสัยของเจสสิก้า
“สองคนนั้น ดูแลกันและกันมาตั้งแต่เด็กๆแล้วล่ะ ซันนี่อยู่คนเดียวเพราะพ่อกับแม่อยู่ต่างประเทศ ทำให้เพื่อนบ้านอย่างซูยองต้องดูแลไง ส่วนเรื่องทะเลาะกัน แกล้งกันก็นะ สงสัยเป็นความเคยชินล่ะมั้ง” เจสสิก้าอมยิ้มก่อนจะคิดอะไรเพลินๆความจริง ซูยองกับซันนี่ถ้าไม่รวมเรื่องที่ทะเลาะกันแล้ว สองคนนี้ดูน่ารักดีออกเวลาอยู่ด้วยกัน
“เอาล่ะ ทีนี้พี่ฟานี่ สิก้า เราก็กลับกันเถอะ”
“แต่บ้านเธอกับบ้านพี่ฟานี่อยู่คนละทางกับบ้านฉันนะ เอางี้ละกัน เธอไปส่งพี่ฟานี่เถอะ เดี๋ยวฉันหาทางกลับเองได้”
“เอางั้นเหรอ เธอจะกลับยังไง?” ซอฮยอนมองเพื่อนด้วยความเป็นห่วง เพราะตอนนี้ก็ดึกมากแล้ว เจสสิก้าจะกลับยังไง
“เดี๋ยวฉันโทรเรียกคนที่บ้านมารับละกัน อย่าห่วงเลยแปปเดียว”
“โอเค ก็ได้ ถ้างั้นเธอถึงบ้านเมื่อไรส่งข้อความมาบอกด้วยนะ อย่าลืมนะสิก้า”
“จ้า ย้ำจังเลยนะคุณแม่”เจสสิก้าพูดติดตลกก่อนจะเดินไปส่งทั้งสองคนที่รถ ทิฟฟานี่และซอฮยอนโบกมือลา ก่อนที่รถจะเคลื่อนตัวออกไป เจสสิก้าหยิบเครื่องมือสื่อสารของตัวเองออกมาจากกระเป๋า ก่อนที่จะกดไล่ตามรายชื่อที่น่าจะพอออกมารับเธอได้บ้าง ซึ่งเบอร์ของคนที่บ้านอิมที่เธอมีทั้งหมด ก็คือ คุณแม่บ้าน และ ชื่อเบอร์ “ฉันจะไม่มีวันโทร” เจสสิก้าชั่งใจก่อนจะกดโทรออก
“ฮัลโหล อิมยุนอาพูดค่ะ”
“ยุนอา นี่ฉันเอง”
“ฉันนี่ใคร?” ปลายสายพูดกวนประสาทกลับมามีหรือคนอย่างเจสสิก้าจะไม่ของขึ้น แต่ท่องเอาไว้ว่าต้องขอความช่วยเหลือ ต้องพูดดีๆ
“ฉันเอง เจสสิก้าไง” พูดเสียงหวานกลับไป ไม่นานได้ยินเสียงดังโครมครามดังมาจากปลายสาย ถ้าเดาไม่ผิดยุนอาอาจจะตกเตียงเพราะเสียงหวานๆก็เป็นได้
“เธอเองเหรอ นี่กี่โมงกี่ยามแล้วห๊ะ จำทางกลับบ้านไม่ได้หรือยังไง?”
“นี่ กล้าดียังไงมาด่าฉันห๊ะ อุ๊ย! คือว่าๆ ฉันมากินเลี้ยงกับพี่ๆที่ร้านคาราโอเกะนี่นา แล้วๆ....”
“อยู่ที่ไหน บอกมาฉันจะไปรับเธอกลับ” เจสสิก้ามองโทรศัพท์งงๆ นี่แทบไม่ต้องขอร้องเลย ก็ดีไปอย่างจะได้ไม่ต้องพูดเยอะ
“อยู่ที่......”
ไม่นานรถสปอร์ตก็เข้ามาจอดเทียบหน้าร้านที่เจสสิก้าและพวกพี่ๆฉลองกันอยู่ ยุนอาเปิดประตูรถก่อนจะรีบเดินเข้าไปในร้าน ร้านนี้มันร้านเหล้านี่นา ยัยบ้านั่นจะเมาหรือยังเนี่ย
“อ้าว มาแล้วเหรอ?” ยังไม่ทันได้เดินเข้าไปในตัวร้านเท่าไรก็เจอกับร่างบางๆที่นั่งรออยู่ เจสสิก้าลุกขึ้นยืนเผชิญหน้ากับคนมาใหม่ ยุนอานิ่วหน้าทำจมูกฝุดฝิดๆไปรอบๆตัวเจสสิก้า ทำเอาหญิงสาวถอยหนีแทบไม่ทัน
“อะไรของเธอเนี่ย ทำบ้าอะไร”
“ก็จะดมน่ะสิ ดูว่าเธอมีกลิ่นเหล้าหรือเปล่า” ยุนอาตอบกวนๆพลางกอดอกยืนมองเจสสิก้าเหมือนตัวเองกำลังสั่งสอนเด็กๆ
“เปล่าสักหน่อย และอีกอย่างถ้าฉันจะดื่มเธอจะทำไม?” เจสสิก้ากวนกลับแต่ยุนอาไม่ได้สนใจสักนิด เดินหนีมาที่รถดื้อๆ ทำเอาเจสสิก้ากระทืบเท้าด้วยความโมโห แต่ก็เดินตามหลังไป
“อ่ะ เข้าไปจะได้รีบกลับบ้าน” ยุนอาเปิดประตูรถด้านข้างคนขับให้เจสสิก้า เจสสิก้าเองก็ยิ้มนิดๆก่อนจะพูดขึ้น
“ดีมาก เข้าใจดีมากว่าควรจะเปิดประตูให้สุภาพสตรีอย่างฉัน”
“จะขึ้นดีๆหรือให้ฉันเหวี่ยงเธอขึ้น”
“เชอะ ฉันขึ้นของฉันเองได้” ว่าแล้วก็เข้าไปนั่งในรถด้วยความไม่สบอารมณ์เท่าไร แต่ยุนอาที่ยืนอยู่ด้านนอกกลับยิ้มออกมาก่อนจะเดินไปนั่งฝั่งคนขับแล้วออกรถไป
“เฮ้ย แกเห็นอย่างที่ฉันเห็นไหมเพื่อน”
“เต็มสองตาเลยแหล่ะแก”
“น้องยุนอากับน้องเจสสิก้าคบกันอยู่” รุ่นพี่บางคนที่เดินออกมาเตรียมจะกลับก็ทันเห็นเหตุการณ์ที่ทั้งสองคนมารับกันพอดี ทำให้หนึ่งในรุ่นพี่ที่เป็นสมาชิกชมรมหนังสือพิมพ์มหาลัยยิ้มกริ่มออกมา
“อะไรจะเกิดขึ้นเมื่อ จองเจสสิก้า ดาวมหาลัยคนล่าสุด มีความสัมพันธ์ลับๆ อิมยุนอา เพื่อนร่วมคณะผู้แสนเพอร์เฟคนะ” ทั้งสามคนยิ้มมองหน้า ก่อนจะเดินขึ้นรถของตนเองไป
ความคิดเห็น