คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : เรื่องที่ทำให้สิก้าอารมณ์เสีย
เช้าวันใหม่ที่สดใส ยุนอารับประทานอาหารเช้าปกติ ส่วนผู้เป็นแม่ก็ไปทำงานแล้วเช่นเดิม ยุนอามองไปที่นาฬิกา สมควรที่เธอจะออกไปเรียนได้แล้ว
“คุณหนูครับ วันนี้จะขับรถไปเรียนเองไหมครับ?”
“อื้ม แน่นอน” ยุนอาอมยิ้ม ไม่นานยุนอาขับรถสปอร์ตคันหรูของตัวเองออกมาจากบ้าน ร่างสูงขับรถฮัมเพลงไปเรื่อยๆอย่างไม่เร่งรีบจนมาถึงทางเข้ามหาลัย ในขณะที่ยุนอากำลังจะเลี้ยวรถเข้านั้น ก็มีรถคันนึงรีบตัดหน้ารถของยุนอาเข้าไปก่อน ยุนอาที่เกือบจะเบรกไม่ทันก็มองตามรถคันดังกล่าวไป ไม่ผิดแน่ๆรถรุ่นเดียวกันยี่ห้อเดียวกันแบบนั้น ในเกาหลีมีแค่คนนั้นคนเดียวเท่านั้น หลังจากหาที่จอดรถได้ ยุนอาจึงเดินมาหาที่นั่งหน้าคณะเพื่อรอยูริและซูยอง แต่ในขณะที่กำลังจะนั่งเจสสิก้า ซันนี่และซอฮยอนก็เดินมานั่งเสียก่อนแถมเจ้าหล่อนดูไม่สนใจเลยที่เห็นยุนอากำลังจะนั่ง ยุนอาเองพอเห็นดังนั้นก็ไม่อยากจะเถียงอะไรจึงเดินหนีดื้อๆ ซึ่งการกระทำนั้นสร้างความไม่พอใจให้เจสสิก้านิดๆ
“สิก้า ฉันไม่เข้าใจว่าเธอจะโกรธอะไรยุนอาเขานักหนาเนี่ย” ซันนี่ที่นั่งตรงข้ามกับเจสสิก้าถามเพื่อนสาวที่มองตามยุนอาไป
“ฉันกับคนๆนั้นไม่มีวันญาติดีกันได้แน่ๆ” ทั้งซันนี่และซอฮยอนมองหน้ากันแล้วส่ายหน้าเอือมๆ
“เฮ้ๆ ยุน ทางนี้ๆ” ซูยองที่นั่งรอยุนอาอยู่ด้านในนั้นก็กวักมือเรียก ยุนอาจึงเดินไปหาพร้อมทั้งทิ้งตัวลงนั่งเบื่อๆ
“นี่เป็นอะไรหล่ะคุณหนู ทำไมทำหน้าเบื่อขนาดนั้นหล่ะ?”
“ก็เจสสิก้าอ่ะดิ ไม่รู้ว่าฉันไปสร้างเวรกรรมกับเขามากขนาดไหน ถึงแกล้งกันไม่เลิกเลย”
“ฮ่าๆๆ ยัยนั่นอาจจะชอบแกก็ได้นะยุน” ซูยองที่พูดออกมาเล่นๆทำเอายุนอาหน้าเหวอทันที ใครที่ไหนชอบคนอื่นแล้วทำตัวแบบนี้ โรคจิตชัดๆ
“ฉันก็ล้อเล่นน่า แกก็แกล้งกลับบ้างสิ จะได้เท่าเทียมกัน” ซูยองขยิบตาอย่างมีความหมาย ยุนอากลับมองส่ายหน้าเบาๆ ขืนไปทำแบบนั้นก็เท่ากับประกาศสงครามกับเจสสิก้าหน่ะสิ ไม่เอาด้วยหรอก
“เอ้อ ยูลไปไหนเหรอไม่เห็นเลยอ่ะ”
“ไอ้ยูลไปเอาใบสมัคร วันนี้เราจะไปสมัครชมรมเต้นกัน พร้อมไหมยุน” ซูยองถามยุนอา ร่างสูงพยักหน้ายิ้มๆ
“พร้อมมากมาย สบายๆอยู่แล้ว” ยุนอาหัวเราะกับซูยองอย่างมีความสุข แต่ทั้งสองก็อาจจะลืมไปว่าการสนทนาของทั้งสองอาจจะเข้าหูคนๆนึงอยู่
“ชมรมเต้นเหรอ หึหึ เสร็จฉันแน่อิมยุนอา” เจสสิก้าที่พยายามฟังบทสนทนาอยู่นานก็จับใจความได้ ไม่ใช่ว่าเธอจะเข้าชมรมเต้นตามพวกนั้นเพื่อแกล้งยุนอาหรอกนะ เธอมีแผนการที่ดีกว่านั้น นิ้วเรียวเลื่อนรายชื่อของรุ่นพี่ที่ตัวเองรู้จักในโทรศัพท์ มันคงจะบังเอิญเกินไปหรอกนะว่ารุ่นพี่คนนั้นคือ คิมฮโยยอน ประธานชมรมเต้น
“พี่ฮโยเหรอคะ สิก้าเองค่ะ คือสิก้ามีเรื่องให้ช่วยนิดหน่อยค่ะ” ซันนี่และซอฮยอนที่นั่งข้างๆก็รับรู้ถึงสายตาอำมหิตจากเจสสิก้า นี่คงจะมีแผนอะไรซ่อนอยู่แน่ๆเลย ไม่งั้นคงไม่ทำสายตาแบบนี้
“ขอบคุณพี่ฮโยมากๆเลยนะคะ” วางสายรุ่นพี่ไปก่อนจะอมยิ้มสุขใจคนเดียว งานนี้ไม่ง่ายอย่างที่คิดหรอกนะ อิมยุนอา
หลังจากหมดคาบแรก ยุนอา ยูริและซูยอง เดินไปยังลานกิจกรรมของคณะเพื่อจะสมัครชมรมเต้น ตอนนี้นักศึกษามากมายที่จะเข้าชมรมเต้นต่างฝึกซ้อมเพลงที่ตนเองนำมา หนึ่งทีมประกอบด้วยสามคน ตอนนี้ซูยองและยูริกำลังเขียนใบสมัคร ยุนอาจึงมีเวลาหันไปมองชมรมอื่นๆที่อยู่รอบๆ สายตาก็หันไปเห็นเจสสิก้าที่ยืนอยู่ข้างๆ รุ่นพี่ที่ชื่อ ทิฟฟานี่ ทั้งสองกำลังพูดคุยอะไรกันบางอย่าง ดูเหมือนเจสสิก้าจะรู้ตัวว่าโดนยุนอามอง ทั้งสองสบตากัน เจสสิก้าทำหน้าตายิ้มเยาะยุนอา แถมพูดปากเปล่าออกมา ยุนอาพยายามอ่านจนได้ใจความว่า
‘เธอซวยแน่’ ยุนอาที่ไม่เข้าใจกับคำอวยพร? ของอีกคนก็ส่ายหน้าอย่างระอาก่อนจะหันมาสนใจกับการสมัครต่อไป ในขณะที่ทั้งสามคนกำลังยื่นใบสมัครและเตรียวตัวโชว์ความสามารถนั้น รุ่นพี่คนหนึ่งก็จับไมค์แล้วพูดขึ้น
“ยินดีต้อนรับน้องๆที่จะเข้าชมรมเต้นของเรานะคะ แต่จะมีแค่ ห้าทีมเท่านั้นที่จะได้เข้ามาในชมรมเรา ขอให้น้องๆทุกคนเสดงความสามารถออกมาให้เต็มที่นะคะ ชมรมเรารออยู่ค่ะ” รุ่นพี่วางไมค์ลงแล้วทำการสุ่มหยิบหมายเลขประจำกลุ่มออกมา เมื่อได้แล้วก็ทำการประกาศให้ทีมแรกเตรียมตัว ยุนอา ยูริและซูยอง ต่างก็กำลังเตรียมตัว พวกเธอยังไม่ได้ถูกเรียก แต่ก็กำลังซ้อมและเตรียมตั้งสติกันเต็มที่
ผ่านไปห้าทีมจากสิบทีม ตอนนี้ยุนอารู้สึกว่าเธอพร้อมแล้ว ภาวนาขอให้โดนเรียกสักที และเหมือนคำภาวนาของยุนอาจะเป็นจริง เพราะหมายเลขที่รุ่นพี่พึ่งจะประกาศคือหมายเลขกลุ่มของเธอ
“พร้อมนะทุกคน” ซูยองเป็นคนพูดเพื่อเรียกสติและกำลังใจจากเพื่อนทั้งสอง ยุนอาและยูริพยักหน้าว่าพร้อม ทั้งสามคนเดินออกไปตรงหน้าที่มีรุ่นพี่สามคนนั่งอยู่ และหนึ่งในนั้นคือ คิมฮโยยอนประธานชมรม
“แนะนำตัวและแนวการเต้นที่ถนัดด้วยนะคะ” ฮโยยอนพูดและมองจ้องไปที่ยุนอา ถ้ายุนอาเต้นไม่ได้เรื่องอย่างที่เจสสิก้าโทรมาเล่าให้เธอฟังจริงๆ เธอก็คงจะต้องตัดทีมนี้ทิ้ง
“ฉัน ควอนยูริ ส่วนเรื่องเต้นฉันถนัดทุกแนวนะ” ยูริยืนนิ่งๆ สายตาคมมองไปยังกรรมการเพื่อให้รู้ว่านี่ไม่ใช่เรื่องเล่นๆแน่นอน
“ฉันเชวซูยอง แนวที่ถนัดก็คือ ป๊อบปิ๊ง” ซูยองก็เช่นเดียวกันที่ดูสงบขึ้นเยอะเพราะรู้ว่าไม่ใช่เรื่องเล่นๆเหมือนกัน
“ฉันอิมยุนอา แนวที่ถนัดก็น่าจะทุกแนว” ยุนอาเองก็รู้สึกตื่นเต้นไม่น้อย แต่ต้องพยายามให้ได้มากที่สุด ยูริพยักหน้าเพื่อให้สัญญาณการเปิดเพลงที่ซ้อมมาโดยในพาร์ทแรกเป็นยูริที่โชว์ เสต็ปก่อน ส่วนยุนอาและซูยองก็โยกตามจังหวะเพลงไปเพื่อรอส่วนของพาร์ทของตน เมื่อเข้าสู่โหมดจริงจัง ยูริที่โชว์ความเท่ของแต่ละเสต็ปออกมาจนสาวๆหนุ่มๆแถวนั้นอดไม่ได้ที่จะกรี๊ดและปรบมือ เพลงคลอมาถึงช่วงโซโล่ ยูริจึ้งเดินไปแท็กมือกับซูยอง ร่างสูงๆก้าวออกมาก่อนจะเริ่มเสต็ปป๊อบปิ๊งขั้นเทพของตนเอง การเต้นของซูยองสร้างความประหลาดใจให้กับพี่ๆเพื่อนๆแถวนั้น จนถึงช่วงที่เพลงเริ่มมีจังหวะแรงขึ้น ซูยองเดินไปแท็กมือกับยุนอา ร่างสูงของยุนอาเดินออกมาก่อนจะมองไปรอบๆ แล้วเริ่มเสต็ปของตนทันที การเต้นของยุนอาสร้างความประทับใจให้กับคณะกรรมการมาก นั่นรวมถึงฮโยยอนด้วย ยุนอาเต้นด้วยความแข็งแรงและไลน์การเต้นที่ดูดีนั้นก็สร้างเสียงกรี๊ดและเสียงปรบมือจากบรรดานักศึกษาที่ยืนดูอยู่
“เอ่อ พี่ฟานี่คะ เดี๋ยวสิก้าขอไปดูเพื่อนเต้นก่อนได้ไหมคะ” เจสสิก้าที่ได้ยินเสียงกรี๊ดดังๆแบบนั้นก็นึกอยากดูขึ้นมา
“ได้จ๊ะ แต่สักพักสิก้าต้องกลับมานะเพราะเดี๋ยวพี่จะอธิบายกติกาการประกวดดาวเดือนมหาลัยให้ฟังพร้อมๆกับมินโฮเลย”
“ได้ค่ะ ขอตัวนะคะ” เจสสิก้าเดินออกมาจากลุ่มรุ่นพี่ ก่อนจะเดินมารวมตัวกับผู้คนที่มุงดูการเต้นอยู่ เห็นด้านหลังคนที่กำลังโชว์เสต็ปตอนนี้ก็นึกชื่นชม คนอะไรเต้นได้เท่ชะมัดเลย แต่สายตาก็พยายามสอดส่องหาตัวยุนอาที่น่าจะอยู่ตรงไหนสักที่โดยไม่รู้ว่าคนที่กำลังเต้นอยู่เนี่ย แหล่ะคือ อิมยุนอา
ยุนอาที่เต้นโซโล่ในส่วนของตัวเองเสร็จก็เดินตามจังหวะเพลงมาแท็กมือกับทั้งซูยองและยูริที่ยืนรออยู่แล้ว การหันกลับมาของยุนอาก็ทำให้เจสสิก้าที่ยืนดูอยู่แทบอ้าปากค้าง คนที่เต้นเท่ๆเมื่อกี๊คือยุนอาหรอกเหรอ ไม่อยากจะเชื่อเลย ว่าเป็นยุนอาที่เต้นอยู่ เจสสิก้ายังคงมองการแสดงของทั้งสามคนต่อไป ซึ่งในตอนนี้ทั้งสามก็เต้นไปตามจังหวะและทำนองเพลงอย่างพร้อมเพรียงจนจบการแสดง ทุกคนที่ดูอยู่ต่างปรบมือและมีเสียงกรี๊ดดังๆจากบรรดาสาวๆเพื่อให้กำลังใจ ทั้งสามจึงยิ้มตอบก่อนจะโค้งให้ทุกคนและกรรมการ
“เฮ้อ ไม่รับไม่ได้แล้วสินะทีมนี้” กรรมการคนหนึ่งพูดขึ้นก่อนจะหันมาหาประธานชมรมที่นั่งอมยิ้มอยู่
“ก็ใช่น่ะสิ” ฮโยยอนเขียนคำว่าผ่านในช่องลงความเห็นของตัวเอง ในใจนึกสงสัยว่าเจสสิก้าเอามาจากไหนว่ายุนอาเต้นไม่เป็น แต่นี่มันระดับเทพชัดๆ ส่วนเจสสิก้าเองก็เดินกลับไปรวมตัวกับกลุ่มของทิฟฟานี่ด้วยความหงุดหงิด
“สิก้า เป็นอะไรหรือเปล่า” ทิฟฟานี่ถามดูเผื่อจะรุ้ที่มาของสาเหตุน่าบึ้งของน้องดาวคณะคนนี้
“เปล่าค่ะ เรามาเริ่มคุยกันเลยดีกว่าค่ะพี่ฟานี่” ทุกคนที่เห็นอาการแบบนั้นก็ไม่มีใครกล้าขัดแล้วเริ่มคุยเรื่องการประกวดทันที
การสมัครเป็นไปตามคาด หนึ่งในห้าทีมที่ผ่านการคัดเลือกมีทีมของ ยุนอา ยูริและซูยอง ทั้งสามจึงตั้งใจจะไปฉลองกัน ทั้งสามคนนัดแนะกันก่อนจะเดินไปที่รถของใครของมัน ยุนอาเดินมาที่รถก็พบเข้ากับเจสสิก้าที่ยืนรอยู่แล้ว ร่างสูงเพียงแค่มองแล้วกดปลดล็อกรถหรูของตนเองแล้วเปิดประตูทำท่าจะเข้าไปนั่งในรถ แต่ก็โดนร่างบางที่ยืนขวางอยู่กั้นไว้ซะก่อน
“เธอต้องการอะไรจากฉันกันแน่ คุณเจสสิก้า” ยุนอาที่ดูจะหมดความอดทนก็ถามขึ้น เจสสิก้าไม่ตอบแต่เดินไปเปิดประตูรถอีกฝั่งแล้วเข้าไปนั่งเบาะข้างคนขับเฉยเลย
“อะไรของเธอเนี่ย ฉันมีนัดกับเพื่อนนะ” ยุนอาโวยวาย
“คิดว่าฉันอยากนั่งรถกับเธอนักเหรอ”
“แล้วมานั่งทำไม?”
“แด๊ดโทรมาบอกว่าวันนี้นัดกับแม่เธอดินเนอร์ ให้เราสองคนไปเจอท่านที่ร้าน” ยุนอานึกแล้วก็เซงเธอคงอดฉลองกับซูยองและยูริแน่ๆแล้ว
“แล้วทำไมเธอไม่ขับรถไปเอง?” ยุนอามองรถหรูที่เหมือนรถของเธอเองอย่างกับเป็นฝาแฝดกันที่จอดอยู่ในที่ถัดออกไป เจสสิก้ามองตามก่อนจะหันกลับมา
“ก็แม่เธอเป็นคนบอกให้ฉันไปกับเธอ ไปว่าแม่เธอเองสิ” เจสสิก้าลอยหน้าลอยตาพูดไม่ได้สนใจยุนอาเลย ส่วนยุนอาเองก็จนปัญญา ร่างสูงกดเบอร์โทรศัพท์ยูริก่อนจะบอกว่าไปไม่ได้แล้ว ซึ่งฟังจากการสนทนาแล้วทางยูริและซูยองเองก็น่าจะเข้าใจเพราะยุนอาเองดูโล่งใจ
“ไปได้หรือยัง ฉันนั่งรอนานแล้วนะ” เจสสิก้าที่นั่งในรถนานแล้วก็บ่นออกมา ยุนอามองหน้าคนในรถก่อนจะวางสายยูริแล้วเข้ามานั่งประจำที่คนขับก่อนจะมองผู้โดยสารจำเป็นข้างๆ แม่ของเธอต้องเข้าใจว่าเธอกับเจสสิก้าญาติดีกันแน่ๆเลยถึงได้ให้ไปด้วยกัน เธอควรจะบอกแม่เธอดีไหมนะว่าเธอโดนยัยนี่ตามรังควาญและแกล้งไม่หยุดเลย
“มองอะไรนักหนา ออกรถสิยะ” เจสสิก้าแหวออกมา ยุนอามองปลงๆก่อนจะสตาร์ทรถแล้วขับออกไป
ตลอดระยะทางที่รถเคลื่อนตัวไป สองชีวิตที่อยู่ในรถคันหรูไม่มีใครปริปากพูดก่อนเลย ยุนอาขับรถไปอย่างสบายอารมณ์ เจสสิก้าเองก็นั่งมองนอกกระจกไม่หันมามองอีกฝ่ายด้วยซ้ำ จนกระทั่งทั้งสองมาถึงร้านอาหารที่เจสสิก้าบอกว่า พ่อและแม่ของทั้งคู่รออยู่ เจสสิก้าพอถึงที่ก็เปิดประตูออกแล้วรีบจ้ำเดินเข้าไปในร้านไม่ได้สนใจยุนอาที่พึ่งจะเดินลงจากรถ ซึ่งยุนอาก็ไม่ได้รู้สึกอะไรเดินตามเจสสิก้าเข้าร้านไปอย่างสบายอารมณ์
“คุณเจสสิก้าและคุณยุนอาใช่ไหมครับ” บริกรที่ยืนอยู่หน้าร้านถาม เจสสิก้าพยักหน้านิ่งๆตอบ ส่วนยุนอาที่เดินเข้ามาสมทบก็ยิ้มตอบ
“เชิญตามผมมาทางด้านนี้เลยครับ” บริกรเดินนำหน้าทั้งสองเข้ามาในร้าน ยุนอาเดินมองสำรวจร้านไปรอบๆผิดกับเจสสิก้าที่เดินเชิดไม่มองอะไรเลย ไม่นานทั้งสองก็มาถึงห้องอาหารที่ดูเป็นส่วนตัว บริกรหนุ่มเปิดประตูให้ทั้งสองเข้าไปก็พบกับจินโมและยุนฮีที่นั่งอยู่ก่อนแล้วแต่ในห้องนั้นไม่ได้มีแค่พ่อและแม่ของทั้งสองคน แต่มีบุคคลนิรนามที่ทั้งคู่ไม่รู้จักนั่งอยู่ด้วย
“สิก้า ยุน เข้ามานั่งก่อนลูก” ยุนฮีเรียกให้ทั้งสองคนเข้ามานั่งในห้องก่อนที่ผายมือไปทางบุคคลนิรนามพร้อมทั้งแนะนำให้ทั้งสองรู้จัก
“นี่คุณคิมมินฮยอน เป็นคนดูแลเรื่องงานแต่งของแม่เอง” ยุนอาและเจสสิก้าพยักหน้ารับก่อนจะก้มให้มินฮยอนเป็นการทักทาย
“ทั้งสองคนนี่หน้าตาสวยทั้งคู่เลยนะคะ คุณยุนฮีและคุณจินโมนี่โชคดีจริงๆที่มีลูกสาวสวยทั้งคู่แบบนี้” มินฮยอนกล่าวชื่นชมทั้งคู่ ทำเอาเจสสิก้าและยุนอายิ้มรับแทบไม่ทัน
“ยังไงก็ต้องขอบคุณ คุณมินฮยอนมากๆเลยนะครับที่มาช่วยเรื่องธีมงานและเรื่องสถานที่ต่างๆ” จินโมว่าก่อนจะรินน้ำชาให้ มินฮยอนกล่าวขอบคุณก่อนจะยกขึ้นจิบ
“ถ้าอย่างนั้นเพื่อไม่ให้เป็นการรบกวนเดี๋ยวดิฉันขอตัวเลยละกันนะคะ”
“งั้นเดี๋ยวฉันกับจินโมไปส่งเองค่ะ ยุนกับสิก้าอยากทานอะไรก็สั่งเลยนะลูก” ยุนฮีว่าก่อนจะเดินไปส่งมินฮยอนกับจินโม เมื่อต้องตกอยู่ในห้องเงียบๆแค่สองคนทั้งยุนอาและเจสสิก้าต่างก็เก้อเขิน เจสสิก้าจึงหยิบเมนูขึ้นมายุนอาก็ทำเช่นกัน ทั้งสองต่างตั้งอกตั้งใจดูเมนูเป็นพิเศษ
กริ๊งง ง
“ค่ะแด๊ด ห๊ะ!! อะไรนะคะ มีงานด่วนเข้ามาหมายความว่ายังไงคะ ไม่เอาสิก้าไม่ยอมอยู่......เอาเป็นว่าแด๊ดกลับมาเดี๋ยวนี้เลยนะคะ ฮัลโหลแด๊ด ฮัลโหล” เจสสิก้าวางโทรศัพท์ก่อนจะหันมามองยุนอาที่มองเจสสิก้าอยู่ก่อนแล้ว
“แม่เธอกับพ่อฉันกลับไปแล้ว บอกมีธุระด่วนต้องไปจัดการ ท่านบอกให้เราทานเลยเพราะท่านจ่ายค่าอาหารไว้แล้ว” เจสสิก้าบอกเซงๆก่อนจะจัดการยัดโทรศัพท์เครื่องสวยลงกระเป๋าอย่างโมโห
“เธอจะกลับเลยก็ได้นะ ถ้าอึดอัดที่จะทานอาหาร”
“อย่ามาพูดอะไรปัญญาอ่อนหน่อยเลย อิมยุนอา ฉันมากับเธอแล้วจะให้ฉันกลับกับใครล่ะยะ” เจสสิก้าแหวเพราะความโมโห ยุนอาที่เห็นแบบนั้นก็ตอกกลับไปด้วยความหมั่นไส้
“งั้นเธอก็คงต้องทานอาหารกับฉันแล้วหล่ะ ทานเลยนะไม่ต้องเกรงใจ” ยุนอากวนคนขี้โมโหอย่างอารมณ์ดี ก่อนจะจัดการสั่งอาหาร เจสสิก้าก็เลิกทำสงครามประสาทชั่วคราวแล้วสั่งอาหารเช่นกัน
ไม่นานทั้งสองคนก็ออกจากร้านอาหารแล้วมาที่รถของยุนอา เจสสิก้าเดินไปนั่งข้างคนขับอย่างรู้งานจนยุนอาเป็นคนเอ่ยขึ้น
“เธอขับสิ ฉันไม่รู้ว่าบ้านเธอไปทางไหนนี่”
“ขับๆไปเถอะ เดี๋ยวฉันบอกทาง” เจสสิก้ากอดอกทำท่าเหมือนตัวเองเป็นคุณนายที่รอคนขับรถจนยุนอานึกหมั่นไส้ จึงแกล้งกลับ
“ไม่คิดว่าฉันจะพาเธอไปทำมิดีมิร้ายเหรอ” ยุนอาว่าก่อนจะมองสำรวจร่างกายของอีกคนพลางๆ
“ก็ลองทำดูสิ ฉันฆ่าเธอทิ้งแน่” ไม่มีความกลัวเลยด้วยซ้ำ เจสสิก้ากลับมองยุนอาอย่างจะกินเลือดกินเนื้อแทน ยุนอามองอีกคนด้วยสายตาประมาณว่าฉันไม่สิ้นคิดขนาดนั้นหรอก ก่อนจะประจำที่แล้วออกรถไป
ยุนอาถามทางเจสสิก้าซึ่งร่างบางก็บอกแบบปัดๆไป เพราะตอนนี้ความรู้สึกอย่างอื่นเข้ามาแทนที่มากกว่า เพราะเธอกำลังง่วงได้ที่เลยแต่ถ้าหลับก็จะบอกทางยุนอาไม่ได้ แต่ความง่วงสำหรับเจสสิก้าแล้วชนะทุกอย่าง จนเผลองีบไปยุนอาที่รู้ตัวอีกทีคนข้างๆก็หลับไปซะแล้ว ก็ได้แต่มองด้วยความหมั่นไส้ กินอิ่มก็นอนหลับเลยนะ ดีนะว่ายุนอาจำได้ลางๆว่าแม่ของเธอเคยเล่าให้ฟังเรื่องสถานที่ตั้งของบ้านตระกูลจองไม่งั้นคงหลงกันแน่ๆ แต่เจสสิก้าเวลาหลับก็ดูไม่มีพิษภัยดีเหมือนกันนะ ผิดกับตอนตื่นที่น่าเอาไปโยนทิ้ง?
“นี่ เธอตื่นได้แล้ว ถึงบ้านเธอแล้ว” ยุนอาขับรถมาจอดหน้าบ้านตระกูลจอง แล้วปลุกยัยขี้เซาที่หลับลึกเหลือเกิน
“งืมม ม อย่ามาปลุกนะฉันจะนอน” ยังอุตส่าละเมอสั่งได้อีก ยุนอาส่ายหัวก่อนจะกลั้นใจตะโกนออกไป
“เจสสิก้า!!!! ตื่นนเดี๋ยวววเน้ๆๆๆๆ” เจสสิก้าตกใจเสียงยุนอาตื่นขึ้นมาหน้าตาเหลอหลาเต็มที่ ยุนอาเองที่เห็นดังนั้นก็ปล่อยหัวเราะออกมาอย่างหยุดไม่ได้เพราะหน้าตาเจสสิก้าตลกสิ้นดี
“อิมยุนอา เธอนี่มันร้ายกาจจริงๆ”
“ก็เธออยากไม่ตื่นเองนี่ ฮ่าๆๆ หน้าตาตอนตกใจน่าเกลียดชะมัด” โว๊ยย เจสสิก้าขึ้นค่ะ เกิดมามีแต่คนชมว่าว่าสวยจนเคยชิน แต่คนๆนี้เป็นใครมาว่าเธอน่าเกลียด เตรียมตัวตายได้เลยอิมยุนอา
“ฉันจะตามล้างแค้นเธอไม่เลิกเลยคอยดูอิมยุนอา” เจสสิก้าพูดอย่างอาฆาตก่อนจะเปิดประตูรถแล้ววิ่งเข้าบ้านไป
“ทำอย่างกะตอนนี้ไม่ตามหาเรื่องฉันงั้นแหล่ะ” ยุนอาตะโกนตามเข้าไปก่อนจะออกรถไปจากบ้านตระกูลจอง
ความคิดเห็น