ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Buddy , me or me? (Yaoi , Boy's love)

    ลำดับตอนที่ #3 : ...Third...

    • อัปเดตล่าสุด 12 ม.ค. 58




     

     

              ณ ห้องเรียนอนุบาล 1/1 ในเวลานอนกลางวันยามบ่าย  ด.ช.ตัวเล็กคนนึงนอนกระสับกระส่าย ด.ช.ตัวโตกว่าที่นอนอยู่ข้าง ๆ กันหันไปถามด้วยความรำคาญว่าเพื่อนจะยุกยิกอะไรนักหนา
     

              "เป็นอะไรหรอ? ไม่สบายรึป่าว?"
     

              คนตัวเล็กกว่าทำหน้าตาเหมือนจะร้องไห้ "เราฉี่รดที่นอน เรากลัวคุณครูดุ" คนตัวเล็กเริ่มสะอื้น  คนตัวโตกว่าไม่รู้จะช่วยเพื่อนยังไงดี
     

              "มานอนที่นอนเราก็ได้  ที่นอนนายแฉะหมดแล้ว"  คนตัวเล็กกว่าถอดกางเกงและกางเกงในที่เปียกแฉะไว้ที่ที่นอนของตัวเอง  พร้อมกับเอาผ้าห่มปิดไว้  ครูจะได้ไม่รู้  -*-  ก่อนที่จะเคลื่อนตัวมานอนที่นอนเดียวกับคนตัวโตกว่า
     

              "ขอบใจนะ" คนตัวเล็กกว่ายิ้มตอบทั้งน้ำตา
     

              "ไม่เป็นไร" คนตัวโตกว่าดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมทั้งสองร่างไว้ด้วยกัน

     

    * * * * * * * * * *

     

              ตอนนี้ผมเดินร้อนเหงื่อซกอยู่ที่ตึกคณะนิเทศศาสตร์ครับ  มาทำไมอ่ะเหรอ?  ไม่อยากจะบอกอ่ะนะ  แต่ก็คงต้องยอมรับความจริง  ก็มาง้อไอ้ธรรพ์มันไง  (--")  ไอ้นี่มันขี้งอนครับ  ง้องแง้ง  ติ๊งต๊อง ตามประสามันอ่ะ  มันเป็นมาตั้งแต่เด็ก ๆ แล้ว  ไม่ว่าเรื่องจะเป็นยังไง  ไม่ว่าใครจะผิดจะถูก  คนที่ต้องง้อก็คือผม  ทำไมวะ? Y_Y  แต่เรื่องเมื่อวานนี้ผมก็ยอมรับว่าผมผิดเยอะกว่าอ่ะนะ  ธรรพ์มันก็เข้าออกห้องผมเป็นเรื่องปกติมานานแล้ว  แต่เมื่อก่อนผมไม่ได้คบใครเป็นตัวเป็นตนไง  ผมไม่เคยพาใครเข้าห้องเลยนะ  ปกติมีแต่ไปเปิดห้องข้างนอก  แต่กับแพท  ผมคบมาได้ระยะนึงแล้ว  เริ่มรู้สึกว่าอยากจะจริงจัง  อยากจะลองศึกษาดูใจกันดู  เผื่อจะเวิร์ค  ไม่อยากเปลี่ยนคู่นอนไปเรื่อย ๆ แล้วอ่ะ  แค่ผมอยากให้มันบอกผมก่อนว่ามันจะไปนอนด้วย  จะได้ไม่ต้องป๊ะกันแห๋มเหมือนวันนั้น  แค่นี้เอง  งอนไม่เข้าเรื่อง


              ...ต่อง แต่ง ต่อง แต่ง...  ผมชูแก้วชานมที่มีหูหิ้วพลาสติกไปมาต่อหน้าต่อตาไอ้ธรรพ์  แม่งเดินตามหาจนชานมละลายหมดแล้ว  หยดน้ำที่เกาะพราวอยู่รอบแก้วหยดติ๋ง ๆ ลงบนขาไอ้ธรรพ์  สมน้ำหน้ามึง  ขี้งอนนัก


              "ธรรพ์จ๋า  เค้าขอโทษนะตัวเตง" อ้าว! ไหงผมต้องยอมมันขนาดนี้ฟระ?  ธรรพ์มองหน้าผมเซ็ง ๆ  ตอนนี้มันนั่งอยู่ที่ม้าหินอ่อนหน้าคณะนิเทศศาสตร์กับเพื่อน ๆ มันครับ  (ตัวเทอว์ + ตะเอง = ตัวเตง  เข้าใจตรงกันนะ ^^ )


              "ไอ้เหี้ยแดน  มึงไปทำอะไรให้ไอ้ธรรพ์มันงอนหน้าหงิกขนาดนี้วะ?" ไอ้บอมบ์ครับ  มันเป็นเพื่อนพวกผมตั้งแต่มัธยม  แต่มันเลือกเรียนคณะเดียวกันกับไอ้ธรรพ์มัน  


              "เออน่า  เรื่องของกู" ผมบอกปัดมันไปก่อนจะตั้งหน้าตั้งตาหันมาง้อเพื่อนรักต่อ "ธรรพ์จ๋า  อย่างอนนะตัวเตง  หน้าหงิกหน้างอแบบนี้ไม่ดีรู้ป่าว  ตีนกาจะขึ้นก่อนวัยอันควรน๊าาาาาาา"


              "ไอ้ธรรพ์  ผัวมาง้อขนาดนี้แล้วอย่าเล่นตัวดิ่วะ" ไอ้เหี้ยบอมบ์  ผัวเผอบ้าอะไร  เดี๋ยวเหอะมึง


              "ตัวเตงเห็นมั้ย?  ตัวเตงงอนเค้าแบบนี้คนอื่นจะเข้าใจว่าผัวเมียทะเลาะกันน๊า  เพื่อนกันเค้าไม่งอนกันนานรู้ป่าว?" ผมยังคงเดินหน้าอ้อนมันต่อไป


              "วันเดียวเนี่ยนานแล้วเหรอ?" ประโยคแรกที่ไอ้ธรรพ์มันพูดออกมาครับ  "จริง ๆ มึงไม่ต้องรีบมาง้อกูก็ได้  ปล่อยให้กูงอนให้นานกว่านี้หน่อย  จะได้สมกับคำว่างอนนาน"


              "ไม่เอาอ่ะ  กูไม่ชอบให้มึงงอน  กูไม่ชอบให้มึงเฉยชากับกู  เมื่อคืนกูโทรไปมึงก็ไม่รับ  กูนอนไม่หลับเว้ย!"  ครับ  สารภาพตามตรง  ชีวิตผมตัวติดกับมันตลอด  ถ้าตัวไม่ติดกันก็โทรหากันตลอด  ประหนึ่งแฝดอินจันขาดกันไม่ได้อ่ะ


              "มึงก็นอนกับแพทดิ  เอาให้น้ำหมดตัว  จะได้เหนื่อย  จะได้นอนหลับสบายไง" นั่นไง  แขวะกูอีก


              "ตัวเตงงงงงงงงงง" ผมเรียกเสียงหวานเลย  "ข้าว 1 มื้อ  หนัง 1 เรื่อง  สเวนเซ่น 1 ถ้วย  ตุ๊กตา 1 ตัว  โอเค๊?"


              "โอเค" มันตอบทันควันพร้อมทั้งคว้าแก้วชานมที่ผมชูต่องแต่งอยู่ตั้งนานไปดูด


              "เฮ้ย! มันละลายแล้ว เดี๋ยวกูซื้อให้ใหม่" กินเข้าไปได้ไง  ละลายจนจืดแล้วมั้งนั่น


              "ไอ้เหี้ยธรรพ์  มึงง้อง่ายเกินไปป่าววะ  น่าจะเล่นตัวอีกซักนิดนะเว้ย!" อ้าว! ไอ้เหี้ยบอมบ์  หาเรื่องให้กูเหนื่อยแระ


              "งอนไรนักหนา  สุดท้ายก็เพื่อนกันเหมือนเดิม  จะดีจะชั่วจะเลวจะเหี้ยยังไงก็เพื่อนปะวะ?" พูดดีนะธรรพ์  แต่มึงหลอกด่ากูป่าววะ???


              "ปะ ปะ ไปเหอะ" ผมคว้าต้นแขนดึงตัวมันขึ้นมาเบา ๆ เริ่มหงุดหงิดกับสายตามากมายที่มองมาที่โต๊ะพวกผม  ทั้งผู้หญิงทั้งผู้ชายมองอะไรกันวะ?  บางคนมีซุบซิบอะไรกันด้วยนะ


              "เฮ้ย! บ่ายมีเรียนนะเว้ย!" บอมบ์รีบบอก


              "ส้นตีน! กูรู้หมดแหละว่าไอ้ธรรพ์มันเรียนวันไหน เวลาไหน ห้องไหน อาจารย์ชื่ออะไร  วันนี้บ่ายไม่มีเรียนเว้ย! อย่ามากวนตีนกูไอ้บอมบ์!" พูดจบผมก็ลากไอ้ธรรพ์ไปเลยครับ


              "นี่เพื่อนหรือพ่อวะเนี่ย?" ไอ้บอมบ์ยังคงตะโกนกวนตีนตามหลังมา


              "กูเป็นยิ่งกว่าพ่อมันอีก!" 

     

     
     

              ตอนนี้เราขึ้นมานั่งอยู่บนรถผมแล้วครับ  เราตกลงกันว่าเอารถผมไป  จะได้ไม่เปลืองน้ำมันรถมัน  จ่ะ  เอาที่เพื่อนสบายใจนะ (--")  ขึ้นมานั่งบนรถ  แอร์เย็น ๆ ค่อยใจเย็นขึ้นหน่อย  เมื่อกี้ร้อนชิบหาย


              "แดกไรอ่ะ" ผมถามความเห็นมันก่อนครับ


              "พิซซ่าละกัน  จะได้อยู่ที่เดียวไปเลย  ไม่ต้องขับไปนู่นมานี่" ธรรพ์มันชอบกินพิซซ่าครับ  จริง ๆ มันเป็นคนกินง่ายอ่ะ  คือกินแต่อะไรง่าย ๆ  อะไรยาก ๆ มันไม่กิน  -*-  มันกินอยู่ไม่กี่อย่างหรอกครับ  ถ้าเป็นกับข้าวก็ไข่เจียว  ไข่ดาว  แกงจืด  ต้มยำ  ผัดกระเพรานี่ของโปรดมันเลย  มันสามารถกินข้าวกระเพราได้วันละ 3 มื้อแบบไม่มีเบื่อ  กินได้ทุกร้านด้วยนะ  จะร้านข้างทางมันก็กินได้  ขนาดไปกินข้าวร้านอาหารหรูในห้างมันยังสั่งข้าวกระเพราไก่ไข่ดาว  ไอ้ห่า!


              . . . ควับ . . .  มันหันมองรถคันข้าง ๆ ที่ผมขับแซงมา  เอี้ยวจนสุดตัวเลยนะมึง  ผมมองกระจกหลังหลังจากแซงมาแล้วเรียบร้อย  อ้อ! รถไอ้พี่ชัชนี่เอง


              "มองเหลียวหลังเลยนะมึง" ผมแอบแซวเพื่อนรัก "มีสาวนั่งข้าง ๆ ป้ะ?"


              "มี" ธรรพ์ตอบหน้านิ่ง  หลังจากนั้นก็เงียบไปเลย


              "ไม่เอาน่ามึง  พี่ชัชมันก็มีตุ๊กตาหน้ารถไม่เคยขาดอยู่แล้ว  มึงยังไม่ชินอีกเหรอ?"  มันไม่ตอบ  แต่เหม่อลอยออกไปนอกรถ  "มึงก็ไปบอกรักเค้าซะทีดิ่"


              "ส้นตีน! กูไม่กล้าหรอก"  ไอ้พี่ชัชคนนี้แหละครับที่ไอ้ธรรพ์มันหลงรักมาตั้งแต่ ม.ปลาย  ได้แต่แอบรักเค้าข้างเดียวไปวัน ๆ  เจอพี่เค้าทีก็มาเพ้อให้ผมฟังที  พอเจอพี่เค้าอยู่กับผู้หญิงก็มาหงุง ๆ หงิง ๆ ใส่ผม  นี่มัน 5-6 ปีแล้วนะ  เมื่อไหร่จะกล้าไปบอกรักเค้าซักทีวะ?


              "ไม่ลองไม่รู้นะเว้ย!  ถ้าพี่เค้าไม่ชอบมึง  มึงจะได้หาใหม่ซะที  มึงคลั่งเค้ามาตั้งแต่ ม.ปลายแล้วนะ  กูยังเบื่อแทนมึงเลย"


              "กูไม่ได้หน้าหม้อป้อไปเรื่อยเหมือนมึงนี่หว่า  กูชอบพี่ชัชคนเดียวเว้ย! ไม่ใช่ผู้ชายทุกคน"


              "ก็ถ้ามันไม่ได้ชอบมึง  มึงก็จะได้หาตัวเลือกอื่นสำหรับชีวิตมึงไง  มึงจะคลั่งเค้าไปวัน ๆ ไม่มีเป้าหมายอะไรในชีวิตเลยเหรอ?"


              "ถ้าพี่เค้าไม่ได้ชอบผู้ชายกูจะไม่โดนต่อยหน้าหงายรึไง?" มึงกังวลเรื่องนี้อยู่สินะ


              "เออ  ไม่ลองก็ไม่รู้ดิ่  ไว้ถึงตอนนั้นกูจะมาคอยทายาให้มึงพร้อมทั้งหาว่าที่เพื่อนเขยคนใหม่เองเลยด้วย เอ้า!"




     

     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×