ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Buddy , me or me? (Yaoi , Boy's love)

    ลำดับตอนที่ #2 : ...Second...

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 31
      0
      12 ม.ค. 58

     

     

              ฟู่วววววว  แดนไทแกล้งเป่าหูเพื่อนรักที่นอนคุดคู้อยู่ภายใต้ผ้าห่มนวมผืนใหญ่บนโซฟาตัวยาวหน้าชุดโฮมเธียเตอร์  คนธรรพ์ปัดหูด้วยความรำคาญก่อนจะพลิกหน้าหันไปอีกด้านและหลับต่อ


              "อะไรมึงวะ?  จะนอนกินบ้านกินเมืองรึไง?" แดนไทว่าเพื่อนไม่จริงจังนัก  ก่อนจะยกถ้วยกาแฟขึ้นจิบ  วันนี้เขาอารมณ์ดีแต่เช้า  ก็เมื่อคืนเพิ่งมีความสุขไปหมาด ๆ นี่นา  เขาคว้ารีโมทมาเปิดทีวีดู  วันนี้เป็นวันอาทิตย์  ไม่มีกิจกรรมสำคัญอะไร  เพราะกิจกรรมสำคัญได้ทำไปเมื่อคืนนี้แล้ว  ^_^


              "หนวกหู!" เสียงงึมงัมจากคนที่นอนซุกอยู่ที่โซฟาเอ่ยขึ้น


              "ลุกเลยมึง  นอนห่าอะไรนักหนา  ขนาดกูนอนดึกกว่ามึงกูยังลุกแล้วเนี่ย"  พูดจบแดนไทก็กระดกกาแฟลงคอจนหมดถ้วย  "เอากาแฟมั้ย?"


              "กูไม่แดกกาแฟ" คนธรรพ์ลุกขึ้นนั่งอย่างงัวเงีย  ผมเผ้ากระเซอะกระเซิง  เสื้อกล้ามสีขาวเก่าย้วยจนจะหลุดจากไหล่  เขาเกาหัวแกรก ๆ ก่อนจะบิดขี้เกียจเรียกความสดใสสำหรับสายวันนี้


              "อืออออออออออออออออออ"  คนธรรพ์บิดซ้ายทีขวาที  ก่อนจะมองไปรอบ ๆ ห้อง "แพทล่ะ?"


              "กลับไปตั้งแต่เช้าแล้ว  เห็นว่าวันนี้ต้องพาแม่ไปธุระ"  แดนไทลุกขึ้นอ้อมโซฟาตัวยาวเพื่อยืนด้านหลังเพื่อนรัก  และเริ่มต้นนวดคลึงต้นคอ  ไหล่ลาด  ต้นแขน  แล้วย้อนขึ้นไปคลึงขมับเบา ๆ  คนธรรพ์ส่งเสียงอืออาเบา ๆ ด้วยความสบายตัว


              "แม่ง! บริการดีทุกเช้าเลยนะมึง  เอาติ๊ปเป็นอะไรดีจ๊ะที่รัก?" คนธรรพ์พูดแซวเพื่อนรักอย่างขำ ๆ


              "ก็มึงขี้เมื่อย  ขี้เซา  ขี้เกียจ  ขี้ไม่ล้างตูด"


              "สัส! แดน!"


              "นี่ถ้ากูไปล้างตูดให้มึงได้กูทำไปแล้วนะ  555+"


              "เชิญมึงล้างตูดให้แพทแฟนมึงไปเหอะ  เชี่ย!"  คนธรรพ์เดินเกาตูด (อีกแล้ว -*-) เข้าไปในครัวก่อนจะยกกระบอกน้ำขึ้นดื่มอั้กๆๆ อย่างกับไปขาดน้ำมาจากไหน


              "มึงแดกอะไรนักหนาน้ำเนี่ย  คนเสียน้ำอย่างกูยังแดกไม่เท่ามึงเลย"


              "อะไร? แค่น้ำในตู้เย็นมึงยังหวงกูอีกเหรอ?  คราวหน้ากูจะซื้อมาใส่ตู้เย็นไว้เลย  มึงห้ามมาแดกของกูนะ  ของใครของมันนะมึง" คนธรรพ์ชี้หน้าว่าเพื่อน


              "เออ  ซื้อมาเลยนะมึง  จะได้ไม่เปลืองน้ำกู"


              "น้ำดื่ม  พูดให้ชัด ๆ ด้วย"  คนธรรพ์ทำหน้าเหวี่ยงใส่เพื่อน


              "ก็น้ำดื่มไง  มึงคิดว่าน้ำอะไร?" แดนไทหัวเราะหึ ๆ ที่ป่วนประสาทเพื่อนรักได้แต่เช้า  "ธรรพ์  กูถามหน่อยเหอะ  มึงได้ยินเสียงกูกับแพทเอากันมึงไม่รู้สึกอะไรบ้างเลยเหรอ?"  แดนไทนึกสงสัย  เค้ากับแฟนโรมรันพันตูกันขนาดนั้น  มันยังเดินเกาตูดออกจากห้องมานอนต่อเฉย


              "กู  เป็น  เกย์" คนธรรพ์พูดย้ำคำช้า ๆ ชัด ๆ ทีละคำ  "มึงจะมาเอากับแฟนมึงต่อหน้ากู  กูก็ไม่รู้สึกอะไรหรอก  แต่ถ้าเปลี่ยนเป็น...."  คนธรรพ์กำลังนึกถึงภาพของชายหนุ่มหล่อล่ำซักคน


              "พอ ๆ มึงนี่  แค่คิดกูก็จะอ้วกแล้ว"  แดนไทรีบเบรคจินตนาการของเพื่อนรักที่กำลังคิดภาพเค้า xxx กับผู้ชายซักคนอยู่  แค่คิดก็ขนลุกแล้วว่ะ  "เออ...ธรรพ์  คราวหน้าถ้ามึงจะมาค้างมึงโทรบอกกูก่อนดิ่  ไม่ใช่นึกจะไปก็ไป  นึกจะมาก็มา"


              "ทำไม?  กูก็ทำแบบนี้มาแต่ไหนแต่ไร  กูอยากมากูก็มา  เคยบอกมึงก่อนที่ไหน?"


              "แล้วเห็นมั้ยล่ะว่าเมื่อคืนเป็นยังไง?"


              "มึงก็เอากับแฟนมึงไง  หนวกหู  ขัดจังหวะการนอนของกู"


              "สัส! มึงนั่นแหละขัดจังหวะการขึ้นสวรรค์ของกู  ตอนมึงลุกพรวดขึ้นมาหำกูแทบหด  เชี่ย!"


              "มึงจะทำอะไรทำไมไม่รู้จักรอบคอบ  มึงมองก่อนซักนิดมั้ย?  กูนอนเป็นควายตายอยู่บนเตียงมึงยังมองไม่เห็นกูอีกเหรอ?"


              "อารมณ์นั้นกูไม่เห็นเหี้ยอะไรทั้งนั้นแหละ"


              "กูผิด?" คนธรรพ์ชี้หน้าตัวเองทำหน้าเหรอหรา


              "เออ" แดนไทเอานิ้วชี้จิ้มไปที่หน้าผากเพื่อนรัก "มึงผิด"  คนธรรพ์หน้าเสียเล็กน้อย  เขากับแดนไทเป็นเพื่อนรักกันมาตั้งแต่อนุบาล  เรียนด้วยกัน  โตมาด้วยกัน  ครอบครัวก็รู้จักสนิทสนมกัน  เรียนมหา'ลัยก็ยังเรียนที่เดียวกัน  แค่คนละคณะเท่านั้นเอง  แม้แต่การที่คนธรรพ์มีรสนิยมชอบเพศเดียวกัน  แดนไทก็รับรู้และไม่เคยรังเกียจเพื่อนเลยซักนิด


              "ขอโทษละกัน"  คนธรรพ์ทำหน้าผิดหวังเล็กน้อยก่อนจะเดินไปหยิบกระเป๋าตังค์  มือถือกับกุญแจรถ  เค้าหยิบคีย์การ์ดออกมาจากกระเป๋าตังค์แล้ววางลงบนโต๊ะก่อนจะเดินหันหลังจากไป


              "ธรรพ์....  กูไม่ได้หมายความหยั่งงั้น"  แดนไทเพียงอยากให้เพื่อนรักบอกก่อนว่าจะมาหา  ไม่ได้บอกว่าห้ามไม่ให้เพื่อนมาหา  คนธรรพ์กำลังเข้าใจเขาผิดและคืนคีย์การ์ดที่เขาเคยให้ไว้


              คนธรรพ์ชะงักมือที่กำลังจะเปิดประตู  ก่อนจะหันหลังเดินกลับมา  แดนไทยิ้มร่า  แต่คนธรรพ์กลับเดินผ่านเขาไปยังโซฟาที่มีกองผ้าห่มนวมผืนใหญ่กองอยู่  ก่อนจะรื้อผ้าห่มนวมออกเพื่อหาบางสิ่งบางอย่าง


              ...หมับ...  คนธรรพ์คว้าขาข้างหนึ่งของตุ๊กตาเต่าแซมมี่สีเขียวตัวโปรดก่อนจะเดินแกว่งตุ๊กตาผ่านหน้าแดนไทไปโดยไม่สนใจเพื่อนรักซักนิด


              ...ปัง!...  เสียงปิดประตูดังปังพร้อมกับร่างของเพื่อนรักผลุนผลันออกจากห้องไปด้วยชุดนอนประจำตัวของตน  เสื้อกล้ามเก่า ๆ ย้วย ๆ กับกางเกงบ็อกเซอร์เน่า ๆ


              ...แม่งชุดแบบนั้นกล้าออกไปไหนได้ยังไงวะ?...  แดนไทเสยผมด้วยความอ่อนใจ  เค้าโดนเพื่อนรักงอนซะแล้ว

     

     

     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×