คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Who is you [TEAMB] B❤JIN EPISODE : 1
SUBJECT : Who is you [TEAMB] B❤JIN
EPISODE : 1
AUTHOR : FalseHope
ที่บ้านหลังหนึ่ง.....คือบ้านของผมเอง =,=
ในขณะที่พ่อกับแม่กำลังถกเถียงกันเรื่องย้ายบ้านอยู่นั่น ผมที่กำลังช่วยน้องทำการบ้านอย่างเบื่อหน่าย ทุกวันที่พ่อกับแม่ทะเลาะกัน บอกได้ว่าทั้งผมและน้องชินล่ะ
กริ้ง! กริ้ง!
“ใครมานะ ไปดูสิ” ผมไล่น้องไปดู แต่ตัวเองกลับเปิดทีวีดูอย่างไม่ใส่ใจใครทั้งสิ้น
“พี่! พี่! จดหมายจากวายจี”
O_O!
พลั่ก!
ผมวิ่งชนขาโต๊ะเขียนการบ้านของตัวเอง
“ฮ่ะ....”
ผมส่ายหน้าให้กับความซุ่มซ่ามของตัวเองก่อนที่จะวิ่งไปหามันทันที อะไรนะจดหมายจากวายจีงั้นเหรอ น้องชายของผมมันถือและกระโดดโย่งๆ ผมเห็นอย่างนั้นก็อดที่จะมั่นไส้มันไม่ได้ เลยผลักหัวมันไปหนึ่งที พร้อมกับดึงจดหมายมาทันที
“เขาว่าไงบ้าง จะได้เป็นป่ะ?”
“เห้? ไอ้เด็กบ้า ยังไม่ทันได้เปิดดูเลยนะ” ผมส่ายหัวกับความอยากรู้ของน้องชายตัวเอง ก่อนที่จะค่อยๆแกะซองจดหมายออก แต่ละนาทีที่ผ่านไปที่ข้อความปรากฏต่อหน้าผม มันทำให้ผมหัวใจวายตาย
เพราะ.... ?
อะไรน่ะเหรอ.... ?
“เขารับฉันแล้ว! ฮ่าๆ ! นี่! เขารับฉันเป็นเด็กฝึกหัดแล้วนะ ฮ่าๆ จริงๆนะ! ” ผมผละจดหมายออกจากหน้าตัวเอง พร้อมกับยิ้มแฉ่งให้น้องชายที่นั่งดูผมอ่าน
“จริงเหรอ? ฮะ เย้ๆ !! แม่! พ่อ! พี่จินได้เป็นเด็กฝึกหัดของวายจีแล้วฮะ” น้องชายคนเดียวของผมวิ่งตะโกนเข้าไปในบ้าน เหลือแค่ผมที่กำลังดีใจอย่างถึงที่สุด ! มันเป็นเรื่องที่ดีที่สุดตั้งแต่ผมเกิดมาเลยด้วยซ้ำ แค่แม่บอกว่าผมน่าจะไปเป็นนักร้องผมก็เริ่มค้นหาตัวเองทันที ในที่สุดนักร้องก็เหมาะกับผมที่สุดแล้ว! ค่ายวายจีผมเล็งไว้แล้ว เมื่อตัวเองรู้เป้าหมายตอนนี้ผมดีใจ! ที่สุดเลย
“ฮ่าๆๆ” ผมยังคงหัวเราะเหมือนคนบ้าคลั่งที่อยู่หน้าบ้านตัวเอง ไม่สนด้วยซ้ำว่าคนที่ขับรถผ่านไปมาเขาจะมองผมยังไง
“เก่งมากลูกแม่! แม่ภูมิใจในตัวลูกที่สุดเลย” แม่ของผมเดินออกมาก่อนที่จะโผเข้ากอดผม ผมยิ้มและกอดแม่
“งั้นเราก็.... ฉลองงงงงงง!!”
“ฮ่าๆๆ // ฮะ กินเนื้อกินเนื้อ! เย้! ” ผมมองดูครอบครัวของตัวเองอย่างรักใคร่ พ่อกับแม่ถึงจะทะเลาะกันหนักขนาดไม่เว้นวัน แต่พวกท่านทั้งสองก็รักกันมากนะ ผมละนับถือจริงๆเลย
หนึ่งอาทิตย์ต่อมา....
@YG FM.
“เอาละ ในเมื่อตอนนี้ทุกคนก็มากันครบละ... ”
“บอสครับ! ยังไม่มาสองคนครับ” บ็อบบี้เอ่ยขึ้น เมื่อเห็นว่าสมาชิกอีกสองคนยังไม่มา
“ใคร? ขอรายชื่อหน่อยสิ”
“.............”
“อ่อ จินฮวาน เอ๊ะ! บีไองั้นเหรอ หึ สงสัยหลงอยู่ที่ไหนสักแห่งในตึกนี้แหละมั้ง เอาละเรามาเริ่มก่อนเลยก็แล้วกัน จะได้ไม่เสียเวลา”
“แฮ่ก!.... เหนื่อยเป็นบ้าเลย” ผมที่กำลังวิ่งไปวิ่งมาอย่างตับไตจะหาย
ตอนนี้ผมอยู่ในบริษัทวายจี แต่ดันลืมห้องนะสิ โอ๊ย! ทำไมต้องมาเป็นวันนี้ด้วยนะ ผมที่กำลังจะวิ่งขึ้นไป เกือบจะสะดุดหัวฟาดพื้นเมื่อใครบางคนมาตัดหน้า
“เห้ย!” ผมอุทานก่อนที่จะมองหน้าคนๆนั้น
“……….” ไม่ตอบแถมยังส่งสายตาเหวี่ยงๆนั่นมาให้อีก
ผมได้แต่คาดโทษไว้ในใจ ถ้าไม่ติดว่าผมยังหาห้องไม่เจอละก็นะ ไอ้หมอนี้ได้โดนสักตั้งแน่! คอยดูดิ่! ได้แต่กัดฟันกรอดๆอย่างโมโห ผมยืนหอบก่อน สักพักก็เดินกลับไปทางเดิม แต่โชคชะตากลับไม่เข้าข้างซะเลย ในเมื่อซองเอกสารของหมอนั่นตกอยู่พื้น
“เอาไงดี ? ให้ ไม่ให้ ให้ ไม่ให้ ให้ ไม่ให้ ไม่ให้! โธ่เอ้ย จริงๆเลย” ผมได้แต่โกรธตัวเองที่บ้าวิ่งตามหาคนของซองจดหมาย ไม่นานก็เจอร่างสูงที่กำลังเดินไปข้างหน้า ไอ้บ้านี่เดินเร็วชะมัด
“นาย! นาย! นี่! ดงฮยอก! ไอ้บ้า เห้ย ! ไอ้เปรต!” ผมที่แหกปากตะโกนอย่างบ้าคลั่งเพื่อให้คนตัวสูงหยุดและหันกลับมา
“??” หมอนั่นค่อยๆหันมา
“นี่! ดง..ดง?...ดงฮยอก!” ผมตะโกนเรียกชื่อของคนตัวสูง
“??”
“นายนะ...ดงฮยอกใช่มะ นี่อ่ะฉันเห็นว่านี้มันเป็นของนายเลยเอามาให้ ฮ่าๆ คือจริงๆแล้วก็ไม่ได้เปิดดูอะไรเลยนะ แต่ถ้ามีปัญหาอะไร อยากจะปรึกษาอะไร เป็นฉันก็ได้นะ เหอะๆ ไปละ บาย” จินฮวานบอกเสร็จก็ยิ้มให้ก่อนที่จะหันหลังเดินกลับ
“เดี๋ยว!” เสียงโหดๆพูดขึ้นมา
“ว่าไง ?” จินฮวานหันไปหา และยิ้มให้อีกครั้ง
“ฉันไม่ใช่ดงฮยอก” คนที่ไม่ใช่ดงฮยอกว่าด้วยหน้าตาเรียบๆ
“เห้?” ผมตาโต อ้าปากค้าง?
ตุ๊บ เพล้ง!
หน้าแตกทันทีเลย.......... !!!!
#เป็นไงบ้างค่ะ แลดูพี่จินเอ๋อๆ 555555555555555555
แอร๊ย! บีไอ แค่นี้ก็หลงจนจะบ้าอยู่แล้ว -///- ความอายและบิดหรือจิกหมอน
หรือไม่ก็กรีดร้องอย่างบ้าคลั่งนั้น เกิดจากความโนของตัวเองล้วนๆ หึๆๆ
ยังไงก็ฝากเรื่องนี้ด้วยนะค่ะ ^_^ +เม้นท์ด้วยน๊าจ้ะ
ความคิดเห็น