คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Who is you [TEAMB] B❤JIN EPISODE : 7
SUBJECT : Who is you [TEAMB] B❤JIN
EPISODE : 7
AUTHOR : FalseHope
“ฉันขอตัวนะ พอดีว่ามีเรื่องที่ต้องถามบีนาน้ะ ไปล่ะ”
พรึ่บ! ซึงฮุนกระโดดข้ามมาหาผมทันที หมอนี่นิ!! จริงๆเลย
“อย่าเพิ่งสิ เพื่อนรักกกกก! ^_^ อ้อพวกนายคงไม่รู้กันสินะว่าฉันกับจินฮวานน่ะเป็นเพื่อนรักกันที่รักกันจนปานจะกลืนกินกันเลยล่ะ หึๆ ไม่มีไรแล้ว ฉันขอตัวไปกับเพื่อนรักนะ หึๆ”
ผมได้แต่อ้าปากค้าง O_O ไอ้ตอแหล! มันสร้างเรื่องสดๆเลยนะนั่น ชิ งี้แหละผมถึงเกลียดมัน TOT
“แกจะตามฉันมาทำไม ใครสั่งให้แกลุกขึ้นมา ทั้งๆที่แกก็กำลังง้าปากกินข้าวอยู่”
“ก็เพราะฉันคิดถึงแกมากไงล่ะ หึๆไม่ได้เจอกันนานยังสวยเหมือนเดิมเลยน่ะ จินเย!”
“มันจะดีมากถ้าแกจะหุบปาก ฉันจินฮวาน ไม่ใช่จินเยน่ะ! อ้อขอได้มะ ช่วยทำเหมือนกับว่าเราไม่ใช่เพื่อนรักกันที่ปานจะกลืนกินกันแต่เราเป็นคู่อริกันต่างหากล้ะ เว้ยยย! ” ผมเพลียกับซึงฮุนเลยผลักหมอนี้ไปชนกำแพง
คงเจ็บน่าดู! แต่ใครจะสนล่ะ
“จินฮวาน นายลืมอะไรไปรึเปล่า หื้ม.... นายคงลืมมันไปจริงๆสินะ งั้นเรามาทวนความหลังกันเถอะ” จบคำซึงฮุนก็ตวัดร่างของผมไปทันที
วินาทีนั้นความทรงจำต่างๆที่ไม่มีวันลืมหลั่งไหลย้อนเข้ามาเหมือนกับกระแสน้ำที่ทะลักออกมาอย่างแรง ผมหลับตาแต่เผลออ้าปากให้หมอนี้ซะงั้นกลายเป็นว่า ซึงฮุนปิดปากผมและลุกล้ำเข้ามาในโพรงปากผมทันทีบดขยี้ริมฝีปากอย่างเป็นเอกลักษณ์และแสนร้ายกาจก่อนที่ซึงฮุนจะก็ค่อยๆเปลี่ยนเป็นอ่อนหวาน ไม่นานก่อนที่ความนุ่มนวลจะเปลี่ยนไปจาก ก่อนที่จะดูดริมฝีปากล่างของผมและผละออกไปในที่สุด ผมไม่ใช่ผู้หญิงและ...
ผัวะ!
“ขอร้องล่ะ! ในเมื่อนายก็เกลียดฉันเข้าใส้ขนาดนี้ไม่จำเป็นที่นายต้องมาตีสนิทฉันก็ได้ อย่าจะแกล้งอะไรฉันก็เชิญ และขอบอกไว้ก่อนเลยน่ะ ฉันไม่ยอมนายเหมือนกันซึงฮุน ”
เราสองคนสบตากันอย่างเครียดแค้นก่อนที่ผมจะเดินจากไปโดยไม่ลืมที่จะเหยียบเท้าหมอนั่นก่อนที่จะเดินออกมา ขณะที่สะใจเป็นบ้า แต่ยังมีความรู้สึกหนึ่งที่คงดังอยู่ในใจ เมื่อเจอซึงฮุน!
กลับมาที่โรงอาหารต่อ
“อ้าว มาแล้วเรอะคนน่ารักของฉัน แล้วไหนเพื่อนฉันล่ะ” แทฮยอนเอ่ยขึ้นมา ผมเห็นว่าทีมของผมและหมอนั่นนั่งห่างกันสามโต๊ะได้ เหอะๆ อะไรจริง!
“ตกส้วมตายแล้วมั้ง” ผม
“ทำไมปากพี่ดูพองๆอ่ะ ”
กึก!
ทุกสายตาหันมาจ้องผมอย่างจับผิด ฉัน-จะฆ่า-แก-ไอ้-ยูน-ฮยองงงงงงงงง !!! ผมได้แต่กรีดร้องอยู่ในใจเท่านั้น
“อ่อ...” กำลังจะอ้าปากอธิบายจู่ๆ บุคคลที่ไม่น่ามาก็พูดขึ้นมาลอยๆ
“ปากดีมากไง ”
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ชาติหน้ามีจริง ฉันจะถวายทุกๆอย่างให้เลย ซึงฮุน!!! จะได้ไม่ต้องมาจองเวรจองกรรมกันอีก !
บีไอมองผมนิดๆก่อนที่จะหันไปกินข้าวต่อ
“ไม่รู้ว่าชอบกินไร เลยสั่งไอ้นี่ให้กิน อย่าบ่นมากนัก กินๆไปเหอะยังไงมันก็ลงกระเพาะอยู่ดีนั่นแหละ”
เป็นใบ้ชั่วขณะ =,= จุนฮเวสั่งข้าวให้ผมไม่พอซ้ำยังพูดประโยคยาวๆกับผมอีก นี่มันเป็นเรื่องดีมากเลยนะนั่น TTOTT ถถถถถ
ผมยิ้มรับ ก่อนที่จะสะกิดไหล่คนข้างๆ ดูเหมือนว่าเขาจะเหมือนรับฟังแต่ก็ไม่ ?
“ฉัน...” จู่ๆบีไอก็ลุกขึ้นและเอาจานข้าวไปเก็บ ปล่อยให้ผมนั่งเอ๋ออยู่อย่างนั้นจนยูนฮยองเรียก
“พี่!” หมอนี้จริงๆสินะ
“อืมๆ ก็กำลังจะกินอยุ่นี่ไง” ผมว่า
“ไม่ใช่ ผมไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้นซะหน่อยแต่ไอ้นี้ ผมขอนะ” ยูนฮยองเอาส้อมมาจิ้มหมูในจานของผมอย่างหน้าตาเฉย ไอ้เด็กบ้านี่
“ทีหลังไม่ต้องขอนะ เอาไปเลย!”
“ฮ่ะ! จริงดิ งั้นหมดจานน่ะ คึคึ”
ผมลุกขึ้นเดินไปสั่งข้าวพร้อมกับกระชับให้ป้าแกไปส่งที่ห้องซ้อมด้วย หลังจากนั้นก็เดินขึ้นไปที่ห้องประชุม เด็กน้อยพวกนั้นแย่งกันกินหมูในจานของผมอย่างเมามันส์ =,= จริงๆแล้วพวกนี้มันจะซื้ออีกก็ได้น่ะ จะงกไปถึงไหนกัน ชิ.
“จะไปไหน” บีไอทำผมเกือบหัวใจวาย หมอนี่มายืนหลบอยู่ตรงเสาทำไมเนี้ย ผมมองคนตรงหน้าอย่างงงๆ
“เห้ย! เดี๋ยวจะไปไหนน่ะ นี่บีไอปล่อยเดี๋ยวนี้นะเว้ย!” ผมโวยขึ้นอย่างหัวเสียเมื่อบีไอเอาแต่ฉุดกระชากลากถูผม TT^TT
“ฉันไม่พานายไปตายหรอกนะ” บีไอเหวี่ยงผมเข้ากำแพงและตามมาครอมร่างของผมไว้ จริงๆแล้วผมตัวไม่เล็กนะ แต่บีไอตัวใหย่กว่ามาก เท่านั้นเอง จริงๆ
“ออกไปห่างๆหน่อยได้ป่ะ ร้อน” ผมหันหน้าหนี
“เหรอ! แล้วขนาดนี้ล่ะ ยังร้อนอยู่ไหม? ” จบคำบีไอก็เข้ามาประชิดผมทันที คือร้อนแบบต้องการอาบน้ำไรงี้ ไม่ใช่ให้คุณมึงมายืนประชิดตัวกูให้มันร้อนกว่าเดิม
“อ๋อ... นายคงจะฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องสิน่ะ ฉันบอกว่าร้อน ร้อน ณ ที่นี้คือคืออยากอาบน้ำ! ไม่ใช่ให้นายเข้ามาประชิดติดตัวขนาดนี้เว้ย”
“อ้าวเหรอ! ฉันก็นึกว่านายชอบ เห็นพวกนั้นเข้าหานาย นายก็ไม่เห็นขัดขืนอะไรนิ ”
“พูดเรื่องอะไรน่ะ! ไปไป๋ ร้อน จะไปอาบน้ำ”
พรึ่บ!
“เห้ย! บีไอนายปล่อยฉันลงเดี๋ยวนี้นะเว้ย ไม่งั้นฉันจะกัดหูนายจริงๆนะเว้ย”
“เชิญ บังเอิญฉันก็อยากอาบน้ำเหมือนกัน ป่ะดิไปอาบน้ำด้วยกัน”
TTOTT อ๊ากกกกกกกกกกกกก !! ตรูจะบร้าตายยยยยยยย >_______<
ห้องน้ำ!
“อ๊ะ อ๊ะ โอ้ยย ! มันเจ็บอ่ะ อ๊ะ อื้อ”
“เบาๆหน่อยเสียงน่ะ กลัวแต่คนอื่นจะไม่ได้ยินรึไง”
“อ๊ะ อื้อ... ได้ยินก็ได้ยินไปดิ มะ..ได้....แม่งโอ้ย เจ็บ”
“เห้ย! หุบปากดิ ร้องแม่งเหมือนคนโดนเอา”
“มะ...อ๊ะ! โอ้ย! ถ้านายทำเบาๆฉันจะร้องไหมห๊ะ คิดหน่อยเซ่!”
“นิ... จินฮวาน”
“ห้ะ..อะ..ไร... ?”
เจอกันใหม่นะ วันพรุ้งนี้ ^_^
ความคิดเห็น