คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Who is you [TEAMB] B❤JIN EPISODE : 5
SUBJECT : Who is you [TEAMB] B❤JIN
EPISODE : 5
AUTHOR : FalseHope
วันต่อมา
“กริ้ดดดดดดดดดดดดดด ! แงงงงงงงงง! แมลงสาบอ่ะ จุนฮเวแมลงสาบบ อี๋ๆๆ เอามันออกไปเดี๋ยวนี้นะ ฮืออออ ๆ ” เสียงกรีดร้องของดงฮยอกทำให้ผมที่กำลังจะตักข้าวต้มนั่นถึงสะดุ้ง ผู้ชายไรว่ะ แม่งกริ้ด เหอะๆ
“เห้ย! บะ..บีไอ นายมาอยู่นี่ตั้งแต่เมื่อไหร่นะ” ผมแทบจะกริ้ดใส่หน้าบีไอแล้วไหมล่ะ (??? ) จู่ๆหมอนี้ก็มายืนซ้อนหลังผม มาตอนไหนก็ไม่รู้ คิดว่าตัวเองเป็นนินจารึไง
“ขวัญอ่อนว่ะ!” บีไอว่า ก่อนที่จะค่อยๆดันผมออก!
“โอ๊ย ตาบ้า! ถ้านายจะทำท่ารังเกียจฉันขนาดนี้นะ!” ผมว่า ก่อนที่จะแลบลิ้นใส่และเดินถือถ้วยข้าวต้มมานั่งกิน
“ฮือๆๆ กลัวอ่ะกลัว ฮือๆ ” ดงฮยอกตอนนี้ทั้งน้ำมูกน้ำตาปนกันไปหมดแล้ว จุนฮเวทำหน้าแหยๆใส่ พร้อมกับขยับออกมา
“ใครเล่นน่ะ” ผมว่า และตักกุ้งกิน
“บ็อบบี้อ่ะ มันอ่ะแกล้งผม ฮือๆ ผมยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะ” ดงฮยอกสูดน้ำมูกตัวเองยิ่งทำให้จุนฮเวรังเกียจ ผมได้แต่อ้าปากค้าง ข้าวต้มเริ่มจะไม่อร่อยแล้ว.......
“ใครเอาตุ๊กแกมาใส่กางเกงในฉันว่ะ” จุนฮเววางช้อนและจ้องหน้าดงฮยอกที่ตอนนี้ยังคงโศกอยู่
“ฮือๆ....ฉัน..อึก....ไม่....อึก..... ได้.....ฮืออออ ทำนะ!! ” ดงฮยอกลุกขึ้นและเดินมาซบไหล่ผม ผมตาโตและทำหน้านิ่งๆไว้ ผมไม่อยากทำท่ารังเกียจแบบเปิดเผยเหมือนจุนฮเวที่ตอนนี้ได้ยกชามข้าวต้มออกไปกินที่นอกระเบียงกับบีไอ
“ก๊ากกกกกกกกก ! ฮ่าๆๆ ยุนฮยองดูดิ่ แม่งร้องไห้ เลย ฮ่าๆๆๆ”
พวกหัวเกรียนยังคงแหย่กันไปแหย่กันมา ผมก็ผสมโรงหัวเราะบ้างอะไรบ้าง บีไอเดินเข้ามาในห้องพร้อมกับบอกให้ไปเจอกันที่ห้องซ้อม เรื่องเมื่อคืนผมไม่อยากเล่าเท่าไหร่............
“นายมาได้ไงเนี้ย?? ” ผมตกใจจริงๆนะ
“เหาะมามั้ง ถามได้” หมอนั่นพูดอย่างไม่ค่อยสบอารมณ์เท่าไหร่ ทั้งๆที่มันน่าจะเป็นผมมากกว่านะ ที่ไม่สบอารมณ์นะ คนบ้า!
“กวนตีน :o” บีไอหยุดยืน ทำให้ผมต้องมองหน้าเขาตรงๆ ว้าวหล่อชะมัด เฮ้อ.... ทำไมพ่อให้ผมมาแค่นี้นะ น้อยใจโชคชะตาอีกครั้ง
“อยากตายมะ! ”
จบคำผมก็เงียบ บีไอก็เงียบ หมอนี้ดูแข็งแรงชะมัดอุ้มผมมาถึงตึกได้อย่างไม่บ่นว่าเหนื่อยเลย แล้วไหงตอนนั้นบอกว่าฉันหนักไงว่ะ โกหกแน่ๆ หุ่นผมโคตรแมนเลย =,= << (เหรอพี่จิน :P)
เราสองคนเดินกันมาอย่างเงียบๆ ถ้าไม่ติดว่าบีไอบอกให้ผมไม่หายใจ ผมก็คงบ้าจี้ไม่หายใจตามหมอนี้แน่ๆ ทำไมนะ ไม่ว่าจะทำอะไรผมก็เชื่อหมอนี้ไปหมดเลย เฮ้อ......
เราสองคนต่างก็แยกย้ายไปชำระร่างกาย เสร็จก็เข้านอนแต่ก็ไม่วายที่จะ.....
“จะไปไหน?” บีไอคว้าคอเสื้อของผม ผมชักดิ้น แต่ก็ไม่หลุด ไอ้ปีศาจ!
“ปล่อยนะ ฉันจะไปนอนเข้านอก”
“ใครสั่ง มานอนนี่” หมอนี่พูดไม่พอนะครับ ยังลากผมเข้าห้องอีก
“นอนและหันหน้ามา!”
ห๊ะ!
>_<!!!
=,= !!
“นอนเถอะ ” บีไอบอกอย่างปลงๆก่อนที่จะหันไปอีกข้าง เราเลยนอนหันหลังใส่กัน แต่ไม่นานผมเป็นคนนอนดิ้นน่ะ รุ่งเช้าเลย
“*_*” ผมแทบช็อคเหมือนตื่นขึ้นมาหน้าของบีไอก็ใกล้หน้าของผมมาก ป่าวหรอกมันไม่ใช่ เมื่อผมหอมแก้มหมอนี้เลยล่ะ หมอนี้ไม่พูดเพียงส่งสายตาประมาณมา ‘ออกไปเร็ว! ก่อนที่จะฉันจะฆ่านาย!’ โอ๊ยแค่คิดก็ชวนขนหัวลุกล่ะ ผมเลยค่อยๆยันตัวขึ้น ผ้าห่มนี้ก็พันซะไม่มีอ่ะ อ๊ะ...
จุ๊บ!
XOX
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก ผมอยากจะบ้าตายยยยยยยยย!
กลับมาที่ปัจจุบัน
“พี่จิน พี่จิน พี่จินนนนนนนน!” เสียงของดงฮยอกตะโกนแหกปากใกล้ๆรูหูของผม
“เห้ย! เป็นบ้าไรว่ะ” ประโยคนี้คุ้นๆแหะ
“พี่ทำข้าวต้มหกใส่เสื้อพี่น่ะ”
“นายว่าไงน่ะ ดงฮยอก?” ยังไม่รู้สึกตัว
“เป็นฉัน จะรีบเข้าไปล้างตัวเลยล่ะ” จุนฮเวทำหน้าตานิ่งๆก่อนที่จะเอาจานไปเก็บ
“โอ๊ย! ร้อนชะมัด โอ๊ย ร้อนเป็นบ้าเลย ดงฮยอกไปเอาน้ำมา เร็วๆสิไอ้น้องบ้า ร้อนอ่ะร้อน ” เพิ่งรู้ตัว =,=
ซ่า!
“เฮ้! ไอ้ดงฮยอกทำบ้าไรว่ะ ไปซ่าน้ำใส่ทำไม” บ็อบบี้พูดขึ้น
ส่วนผมได้แต่อ้าปากพะงาบๆ ดงฮยอก! ดงฮยอก! เด็กนรก ฉันเกลียดแกกกกกกกกกกกกก ให้เอาน้ำมาให้ ไม่ใช้ให้สาดใส่เว้ย ปวดประสาท แต่ละคน ไม่ไหวๆ
ห้องซ้อม ทีม บี!
“อีกรอบ คราวนี้อย่าให้พลาดน่ะ!” บีไอหันมาดุผม
20 นาทีผ่านไป
“อีกรอบ จินฮวาน!”
30 นาทีผ่านไป
“เอาใหม่”
2 ชม. ผ่านไป
“เอาใหม่”
“ฉันทำไม่ได้จริงๆ! ฉันไม่รู้วิธี” ผมสารภาพไปตรงๆ เพราะตอนที่บีไอสอนนั้นสติของผมไม่ค่อยอยู่กับเนื้อสักเท่าไหร่
“ตอนสอนทำไมไม่ฟัง” บีไอยังคงมองผมด้วยสายตาที่ ทำให้ผมรู้สึกอึดอัดเอาอีกแล้วนะ!
“ฉัน...”
“เอาใหม่ จนกว่าจะได้! ” บีไอบอกอีกครั้ง ผมชักสีหน้าไม่พอใจใส่ ก่อนที่จะทำท่านั้นอีกครั้งและอีกครั้ง ผ่านไปเป็นชมๆ มันเลยเที่ยงแล้วด้วย T_T ผมยังไม่ได้กินข้าวบีไอก็ยังไม่ได้กิน ส่วนคนอื่นๆบีไอปล่อยให้ไปกินก่อนและค่อยมารวมตัวกันที่ห้องซ้อม ผมรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นภาระของน้องๆและคนอื่นๆ ความรู้สึกน้อยใจและคิดมากเริ่มก่อตัวขึ้นเรื่อยๆจนในที่สุดผมก็ทนมันไม่ได้ ไม่ได้จริงๆ ผมมันอ่อนแอจริงๆ
“ฉันขอเวลา ห้านาที! ขอล่ะ กลับมาต้องทำได้แน่”
ผมเดินออกมาทันที ขืนอยู่ต่อไปมิวายได้ด่าแหลกแน่! มันเป็นท่าที่ต้องหมุนและกลับมาที่เดิมให้ได้ โดยหมุนสองครั้งเป็นจังหวะของเพลง หมุนเต้นหมุนเต้นหยุด กระโดดเต้นและหมุน เพลงบ้าไรว่ะ แค่กระโดดก็แทบอ้วกแล้วนี่ยังจะให้มาหมุนอีก โอ๊ยยขอตายแปป
บ่นไปบ่นมา ก็เจอ เจอ เจอ ! คัง ซึงยุน! ไอ้หมอนี้ ผมเกลียดมันที่สุดเลย ให้ตายเถอะ ทำไมโลกกลมจังว่ะ
“เหอะ! โลกกลมว่ะ ไม่อยากจะเชื่อเลย เป็นไงบ้าง คิดถึงมะ หื้ม”
ผมยืนมองผู้ชายคนนี้ที่ยืนอยู่ตรงหน้าของผมด้วยสายตาเหวี่ยงๆ เมื่อเห็นว่าผมไม่พูดอะไร ซึงยุนก็ยิ้มมุมปากนิดๆก่อนที่จะก้าวเข้ามาหาผม ครั้งแรกที่ผมก้าวถอยหลังเพื่อให้ห่างจากหมอนี้ถึงสามก้าว ซึงยุนก็ยังคงเดินตามมาติดๆ
ปั๊ก! หลังของผมชนกับผนังทำให้ซึงยุนเลิกคิ้วขึ้น
“อวดเก่ง! อย่าดื้อสิ ” ซึงยุนว่าก่อนที่จะค่อยๆเอื้อมมือมา เมื่อเห้นว่าบุคคลตรงหน้าก็ทำอะไรผมก็เบี่ยงหน้าไปทันที
“ทำไม... รังเกียจขนาดนั้นเลยเหรอ คิดถึง..”
“มันเลยห้านาทีแล้ว จินฮวาน!”
บะ...บีไอ !!!!!
#หายยาว เหอะๆ T_T กราบขอโทดนะค่ะ เรามีสอบ
หัวสมองไม่ค่อยไปเท่าไหร่ ตอนนี้เป็นรอบที่เท่าไหร่ไม่รู้แต่งลบแต่งลบ กว่าจะได้ T_T ดึกๆ EP. 7 จะตามมาค่ะ วันนี้ไม่มีการบ้าน
เหอะๆ ^_^ เม้นท์น่ะเม้นท์ด้วยน่า เราขอละ อยากรู้ว่าทุกคนชอบไหม
อยากจะติจะด่ายังไงก็ด่า เราไม่ว่าหรอก รบกวนด้วยนะค่ะ <3
ความคิดเห็น