คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ตอนที่ 2 อุบัติเหตุเกิดขึ้นได้...(5)
/ฮัลโหล พี่เพรา อยู่ไหนอ่ะ/ /เรียนอยู่ มีไร/
/เรียนยังไงของพี่ คุยโทรศัพท์ได้ด้วย/
/ถ้าแกจะโทรมาเทศน์ฉันละก็ แค่นี้นะ/
จากนั้นเขาก็วางสายไป เวรกรรม !! ไอพี่บ้านี่ พี่อัญก็ขับรถไม่เป็น พ่อฉันก็คงประชุมอยู่กับแม่แน่ๆ แล้วฉันจะกลับบ้านยังไงเนี่ย เฮ้อ ฉันลุกขึ้น เดินกระเผลกๆจะเดินออกจากห้องไป
“จะไปไหน”อาจารย์นภเลิกคิ้วถามฉัน
“ขึ้นไปเอากระเป๋าค่ะ แล้วจะกลับบ้านเอง”
“กลัวเท้าจะหายใช่มั้ย ถึงจะเดินขึ้นไป แล้วเธอไม่มีเพื่อนรึไง ?” อาจารย์นภถามฉัน ฉันนึกถึงปอนปอนทันที แต่ก็ลืมไปเธอเรียนอยู่นี่หน่า
“เพื่อนหนูก็ต้องเรียนอยู่สิคะ”เขาถอนหายใจ หยิบโทรศัพท์มือถือของตัวเองขึ้นมา ก่อนจะพิมพ์อะไรแล้วเก็บเข้ากระเป๋าไปเหมือนเดิม
“กลับไปนั่งที่เดิม”เขาสั่งเสียงดุ ฉันขมวดคิ้วตั้งท่าจะเถียงเขา แต่ก็ล้มเลิกความตั้งใจไป กลับไปนั่งก็ได้ !! ชิ สักพักฉันก็ได้ยินเสียงฝีเท้าเดินมาทางห้องพยาบาล แล้วปอนปอนก็โผล่หน้าเข้ามา
“แก เป็นไงบ้าง ฉันเป็นห่วงแกมากเลยนะ อยู่ๆก็หายไปตั้งนาน นึกว่าโดนพวกไอ้โบ้ฉุดไปซะแล้ว”ปอนปอนพูดออกมาไม่หยุด เอ่อ คือ แกเอ้ย อาจารย์นภอยู่ด้วยนะ T_T
“ไหนล่ะกระเป๋า”อาจารย์นภพูดขึ้น ปอนปอนสะดุ้ง หันไปมองหน้าเขาอย่างตกตะลึง ฉันดึงกระเป๋าจากมือเธอมาแล้วยิ้มให้จากนั้นก็ลุกขึ้น อาจารย์ทำท่าจะมาช่วยฉัน แต่ปอนปอนที่อยู่ใกล้กว่ามาพยุงฉันไว้ก่อน อาจารย์เลยหันกลับไปเดินนำ ฉันก็เดินกระเผลกๆตามไปพร้อมกับปอนปอน
“นี่แก เกิดอะไรขึ้นหรอ ทำไมแกมากับเขาได้ล่ะ”ปอนอนกระซิบถามฉัน ฉันเล่าเรื่องทั้งหมดให้เธอฟังด้วยเสียงอันเบา พอฟังจบปอนปอนตาโตอีกครั้ง
“นี่เขาโดนผีเข้าหรอ จะไปส่งแกเนี่ย”
“เขาก็เคยไปส่งมาแล้วไง”
“เออใช่ ฉันลืม แหะๆ”
เขาเดินนำมาจนถึงรถคันหนึ่ง เอ่อ เมื่อวานจำได้ว่าขับมอเตอร์ไซค์มานะ แต่ทำไมวันนี้...
“แก๊ เฟอรารี่อ้ะ”
เออ ! ฉันเห็นแล้ว T___T
ความคิดเห็น