เรื่องสั้นห้าร้อยคำ

ลำดับตอนที่ #1 : ดาบ

๑

              “คมดาบจะตัดสิน” เสียงกล่าวอันนิ่งเงียบของเธอทำให้ข้าหดหู่ คนที่เคยมีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกำลังตัดขาดสะบั้นด้วยเพียงดาบเล่มเดียว ข้าไม่เคยหวังว่าจะเกิดเรื่องนี้ขึ้นใครเล่าในตอนนี้ที่ข้าจะควรไว้ใจ

              
          มันเป็นความโศกเศร้าหรือไม่ในตอนนี้ที่ข้ารู้สึก มันเป็นความโกรธแค้นหรือไม่ที่ข้ากำลังพานพบ ความรู้สึกทั้งหลายมันรุมเร้าใจข้า ทั้งหมดมันคือความกลัวหรือไม่ คมดาบจะตัดสิน  ข้ากำลังกลัวอะไรปลายแหลมของดาบหรือมือที่ถือดาบแหลม มันถูกถือด้วยมือทั้งสองที่ตั้งท่าอยู่แน่นิ่งเธอรู้ว่าถ้าขยับโจมตีเมื่อไหร่จะเป็นการเปิดช่องว่าง  เป็นเวลานานแล้วที่ข้ารู้จักกับเธอ ครั้งหนึ่งคมดาบได้เกี่ยวดองเราทั้งสองไว้ แต่ตอนนี้คมดาบหันมาที่ข้า และเธอได้ใช้มันเป็นตัวตัดสิน

          
          ข้าใช้มือทั้งสองกุมลมทำท่าเหมือนถือดาบอย่างที่เธอทำ  “เจ้ารู้ไหมข้าถืออะไร” ความนิ่งเงียบของเธอดูจะเป็นเสียงตอบในคำถาม “ครั้งก่อนเคยมีนักดาบที่สามารถตัดหินผาได้พริบตาเดียวแต่เขาไม่สามารถตัดลมให้ขาดได้ไม่นานเขาก็ถูกฆ่าโดยนักดาบที่มีความว่องไวกว่า แต่นักดาบนั้นยังไวตามสายลมไม่ทันสุดท้ายเขาก็ตายจากคมดาบที่ปลิดชีวิตตนเอง” เธอยังคงหันดาบมาที่ข้ากับสีหน้าที่แช่แข็ง “สายลมที่ไม่อาจตัดขาดเพราะบางเบายิ่งกว่าขนนก สายลมที่ไม่อาจเร็วเท่าเพราะมันไม่สามารถมองเห็น ตอนนี้ข้ากำลังถือธนู ทวน หอกหรือาจจะเป็นมีดสั้นๆ บางที….”

          
          เธอพุ่งตัวมาในระหว่างที่ข้าพูด ฟาดดาบลงเป็นแนวเฉียง ข้าหมุนตัวหลบดาบไปข้างๆจับข้อมือแล้วทุ่มลงกับพื้น มือของเธอยังกุมดาบอยู่ในขณะที่ล้มลงข้าใช้จังหวะนั้นชิงดาบออกมาแล้วเหยียบมือที่กำลังวางทับกันอยู่

        
       น้ำตาของเธอเริ่มไหลออกมาพร้อมกับใบหน้าที่เบือนหนี “ทำมัน” คำพูดเป็นนัยเอ่ยออกมาเบาๆ มีชีวิตมากมายที่ข้าได้ใช้คมดาบฟาดฟัน แม้นสายลมที่เบาบางและไม่สามารถมองเห็นถึงกระนั้นมันก็ยังมีคราวดับสิ้น แต่ก่อนจะถึงวันนั้นข้าก็มิอาจจะใช้คมดาบตัดสินคนที่อยู่เบื้องหน้านี้ได้

                 
         ข้ายกเท้าปล่อยมือทั้งสองให้เป็นอิสระแล้วถอยตัวออกมา  “ใช้ดาบของเจ้า”  “ตัดสินตัวเจ้าเอง” ข้าเอ่ยพร้อมโยนดาบไปข้างๆตัวเธอ

 
           ดาบที่แสนคมจุดมุ่งหมายเคยมีพียงแค่ปลิดชีวิต แต่ก็มีผู้คนที่ค้นหาจุดมุ่งหมายที่ลุ่มลึกของมันและได้รับรสของความล้ำลึก เธอใช้ดาบแหลมคมตัดแทงตัดขั้วหัวใจของเธอ หรือแท้จริงแล้วมันคือข้าที่ทำ น้ำตาของข้าไหลออกมาพร้อมกับเลือดของเธอที่กำลังไหลพราก ดาบนั้นตัดขั้วหัวใจและเยื้อใยที่เคยมีต่อกัน ดาบที่แหลมคมเล่มนั้นแท้จริงมันจะตัดได้จริงหรือ