ยัยซินสุดเซ่อกับนายเว่อรสุดซ่าส์

ลำดับตอนที่ #2 : คู่รักสุดฮอท

                “ฮะๆฮ่า…แล้วรู้มั้ยว่าเด็กเราหรือเด็กเขาฮะ ซิน”

                ยัยหลิวหัวเราะเอิ๊กๆ  แล้วหันมาถามด้วยความอยากรู้  ก็คงอยากรู้หรอกเรื่องแบบนี้  ยิ่งขึ้นชื่อว่าใผ่หลิวปลิวว่อนแบบนี้นะ  สอดรู้ เอ๊ย อยากรู้ไปซะทุกเรื่องแหละ  แหมเรื่องตัวเองเนี่ยไม่ค่อยสนใจเล้ย

                “ไม่รู้ แล้วไม่อยากรู้ด้วย นี่ๆๆๆ รูดซิบติดกาวให้แน่นนะ   ถ้าเกิดข่าวนี้แพร่ล่ะก็   พวกเพื่อนๆที่น่าร้ากขา…ฮึน่าดู”

                ชั้นใช้มาตรการเด็ดขาดสั่งพวกเพื่อนสาวของชั้นห้ามขยายพันธุ์  รู้ไหนอายนั่นนะเนี่ย เฮ้อ

                “จ้า”

                พวกหล่อนอ้าปากรับคำแต่โดยดี…ยังยังไม่วายเลิกหัวเราะอีก 

                ส่วนชั้น…ชั้นน่าอายที่สุด

               ไม่เอาๆ   ยิ้มเข้าไว้ ยิ้มไว้นะซินจ๋าเดี๋ยวทุกคนก็ลืมไปเอง

                ชั้นปั้นหน้าเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นทั้งนั้น…

                “บ้าที่สุดเล้ย”

                ชั้นนั่งลงกับเก้าอี้ตัวหนึ่ง  พลางมองหาใครบางคนที่อยากเจอที่สุดเผื่อจะทำให้ชั้นรู้สึกดีกว่าเดิม

               ว่าแต่ทำไมไม่เห็นแทนเลยนะ  ยังไม่มารึเปล่า

               แต่นี่ก็ดึกแล้วนะ  เกือบสี่ทุ่มแล้วด้วย

               ชั้นนั่งล้วงหาโทรศัพท์ออกมากดหาเบอร์แทน…

                “เอาล่ะเพื่อนๆที่รัก คืนนี้นอกจากเราจะได้แดนซ์สุดเหวี่ยงแล้วเนี่ยเรายังจะไฮไลด์ของงานนี้ และเวลานี้ก็ใกล้จะมาถึงแล้ว   เวลาที่ทุกคนกำลังรอคอยการโหวตคู่รักที่เฟอร์เฟคที่ซู้ด เอาล่ะ ขอเชิญคู่แรกของเราเลยดีกว่า กีตาร์และหนุ่มตี๋….”

      
                “นี่ๆพวกเธอว่า   ปริ้นส์เขาจะเปิดตัวหวานใจมั้ย”

                “ไม่หรอกก็หวานใจปริ้นส์ก็ยืนอยู่ตรงนี้แล้วไง”

                “อั๊วะ"

                พวกเพื่อนๆชั้นทำหน้าจะอ้วก…บ้างก็ลูบหลังให้กันเฉยเลย ส่วนชั้นก็ยังนึกใบหน้าของนายนั่นยังไม่ออกซักกะที   เห็นเพื่อนชั้นบอกว่านายนั่นเป็นเพื่อนกับแทนด้วย แต่ชั้นว่าชั้นยังไม่เคยเห็นหน้านายนั่นแน่เลย

                 “หลิวๆ ชั้นหิวน้ำ..เธอจะเอาอะไรมั้ย   หาอะไรมาล้างปากดีกว่า  ใยโยเล่นซะอ้วกแตกเลย”

                “มานี่เลยเดี๋ยวชั้นเอามาให้กะว่าจะไปโทรหาแทนซักหน่อย”

                “อืมๆ ให้ชั้นด้วยนะ เดี๋ยวปริ้นส์มาชั้นจะได้ยื่นให้เขาก่อนขึ้นเวที”

                “ อั๊วะ”

                “พอๆยัยโย รออยู่นี่นะ”

                 แล้วชั้นก็เดินอ้อมๆไปทางโต๊ะที่มีเครื่องดื่ม  อาหารและผลไม้เยอะแยะไปหมด

                “คู่ต่อไปไม่รู้จะถูกอกถูกใจ เพื่อนๆรึเปล่า   …”

                “ใครน้า ช่างกู๊ดไอดียจริง มาเล่นแบบนี้ ถ้าเป็นชั้นกับแทนก็ดีสินะ อุ๊ย ไม่อยากคิด”

                ชั้นหยิบโทรศัพท์ออกมากำลังกดๆอยู่     

                เพล้ง!!!!

                “อะ”

                ใครก็ไม่รู้ชนด้านหลังของชั้นแย่เลย  โทรศัพท์ที่อยู่ในมือของชั้นก็เลยร่วงเพล้ง

                ชั้นรีบหันไปดู  แม่ง  มันรีบเดินหนีไปซะแล้วผู้ชายนี่ไม่ไหวเลยชนแล้วไม่รู้จักขอโทษกันบ้าง

                เอมือถือชั้นหล่นไปไหนแล้วเนี่ย

                ชั้นก้มมองหาโทรศัพท์สุดที่รักของชั้น  มองซ้ายมองขวา…

               “มาแล้วค่ะ   นั่นก็คือ น้องมิ้นท์จากเซนต์และชายหนุ่มที่เธอควงมานั้น…”

               “เอ๋  มิ้นท์   อ๋อที่แท้ก็น้องมิ้นท์หลานสาว ผอ.”

               “หนุ่มหน้าใสที่มีนามว่า…แทนจากอัสสัมนี่เองค่ะ”

                แทน

                แทนจากอัสสัม

                ชั้นรีบหันไปมองหนุ่มสาวที่อยู่บนเวที  ไม่สนแล้วว่าโทรศัพท์สุดที่รักจะอยู่ที่ไหน

                หนึ่งในนั้นคือชายหนุ่มที่ชั้นแอบปิ้งอยู่

               ไม่

               ไม่จริงอะ

                แทน…ไม่ใช่แทนใช่มั้ย

                 แล้วทันใดนั้นก็มีชายหนุ่มคนหนึ่งคว้าข้อมือของชั้นไป  แล้วก็ดึงชั้นไป  ชั้นไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร

                 แล้วไฟก็จับมาที่เขาและชั้น    สาวเจ้าที่ทำหน้าที่พิธีกรก็กล่าวต่อไปว่า

                “และนี่เป็นคู่สุดท้ายของงานนี้นะคะ ตอนแรกเราก็นึกว่าหนุ่มหล่อมาดเท่ห์คนนี้เจ้าของตำแหน่งหนุ่มพราวของเราจะไม่ร่วมสนุกกับงานนี้  แต่ตอนนี้ไม่ต้องสงสัยแล้วนะคะ เขามาพร้อมสาวหน้าใสนิรนามคนหนึ่ง   ขอเสียงปรบมือให้หนุ่มปริ้นส์ของเราด้วยค่ะ”

                 จากนั้นเสียงปรบมือและเสียงกริ๊ดก็ตามมาอย่างไม่ขาดช่วงเหมือนชั้นเป็นดารายังไงยั่งงั้นเลย

                  ว๊าว  ตื่นเต้นจังเลย

                  เฮ้ยไม่ได้นะซิน

                 เธอกำลังตกใจเรื่องแทนอยู่ไม่ใช่เหรอ

                 ใช่แทน  ทำไมแทนถึงมาอยู่กับใยน้องมิ้นท์อะไรนี่ได้ล่ะ

                 นายนั้นจับมือชั้นไม่ยอมปล่อยเลย   แทนก็เหมือนกันแทนจับมือกับผู้หญิงคนอื่นที่ไม่ใช่ชั้น  ทำไม  ทำไม

                  แทนมองชั้นแปลกแค่เพียงเสี้ยววินาทีแล้วเขาก็ไม่หันมาอีกเลย    ผู้หญิงคนนั้นก็เหมือนกันหล่อนมองชั้นตาไม่กระพริบเลย

                  นี่มันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย

                  ชั้นฝันไปรึเปล่า

                 “เอาล่ะค่ะ เรามาโหวตกันเลยนะคะ ใครที่ชื่นชอบและคิดว่าคู่ไหนที่เหมาสมกันที่สุดเริ่มต้นคู่แรกกันเลย”

                “นี่มันเรื่องอะไร นายกำลังจะทำอะไรน่ะ”

                “เงียบๆได้มั้ย เดี๋ยวเธอช่วยสวมบทเป็นแฟนชั้นที”

                “จะบ้าเหรอ…”

                  ชั้นกัดฟันยิ้มแล้วหันมาเอาเรื่องนายนี่ต่อ

                 “เอาน่าถ้าเธอไม่ช่วยชั้นชั้นจะจูบเธอบนนี้ เอาสิ”

                 “ไอ้ ไอ้บ้า ชั้นน่ะจะกัดหูนายด้วยซ้ำ”

                 ชั้นพยายามดึงมือออกมา  แต่ไอ้หมอนี่ ฉวยโอกาสโอบไหล่ชั้นเฉยเลย

                 “อยู่นิ่งๆสิ ชั้นจะจูบเธอถ้าไม่เชื่อชั้น”

                 “เอาล่ะ มาถึงคู่สุดท้ายแล้ว คู่นี้ทำให้สาวๆช๊อกกันหลายคนเลยนะคะ โอ้โห เพื่อนๆดูรองเท้าของพวกเข้าสิคะ   แบบเดียวกันเลยนี่แสดงว่าต่างคนต่างก็เข้าใจกันและกันและใจตรงกันด้วย”   

                 นายนั่นและชั้นก้มลงมองรองเท้าของอีกฝ่ายหนึ่ง

                 เฮ้ย  เป็นไปได้ไงน่ะ 
                 ทำไมไอ้หมอนี่ถึงสวมรองเท้าคู่ที่แทนเลือกได้  หนอยไอ้นี่คงไม่มีเงินล่ะสินี่ต้องไปยืมจากแทนมาแน่   โห ไม่ลงทุนเลย งกชะมัดยาก ให้ตายเถอะ

                เอ๊ะ ใยนี่มีรองเท้าสไตล์เดียวกับเราได้ไงวะ  แม่ง เก่าแทบจะไม่เหลือซากแล้วใส่มาได้  คงไม่มีเงินซื้อคู่ใหม่ล่ะสินะ  ใยงกเอ้ย

                 “ใช่ๆๆ”

                 “เหมือนกันเปี๊ยบเลยดูเด่ะ”

                เสียงหนุ่มสาวต่างซุบซิบกันต่างๆนาๆ

               โธ่ อย่าเข้าใจชั้นผิดนะแทน   แทนทำไมนายไม่สนใจชั้นเลยน่ะ

                "ตอนนี้เราก็ได้คู่รักสุดฮอตกันแล้วนะคะ ตำแหน่งนี้ก็ตกเป็นของหนุ่มปริ้นส์และสาวหน้าใสที่มีนามเพราะๆว่า   ซิน "