(ไม่)รักได้ไง ยัยตัวร้าย

               ตอนที่ 1
               
                นั่นๆ..ไอ้ปอนด์นี่..เฮ้วันนี้ควงใยฟ้าบริหารว่ะ..ดูสิ  แล้วน้องกุ้งแห้งไปไหนแล้ววะเนี่ย

            แบบนี้ทิ้งแหงๆโดนไอ้บ้านี่โยนลงถังแล้ว)-(

            เฟม...เพื่อนชายของฉัน  ชี้มือไปที่รถคันหนึ่งกำลังแล่นมาจอดหน้าตึกศิลปะศาสตร์   ประตูรถถูกเปิดออกพร้อมๆกับร่างของหนุ่มหล่อ (ชิ)  เท่ห์ (ตรงไหน) เพอร์เฟคสุดๆ (แหวะ) 
                เขากำลังเดินอ้อมไปเปิดประตูให้อีกฝั่งหนึ่งด้วยความอารมณ์ดี

                ฉันนะหมั่นไส้นายนี่เหลือเกินเชียวผู้ชายอะไร  เที่ยวควงผู้หญิงไม่ซ้ำหน้าเลยแถมยังทำตัวน่าเกลียดมั่กๆคิดแล้วทุเรศ

            เออ..แล้วคุยกะไอ้ปอนด์ยัง

             ทันใดนั้นอง  นายฟมก็หันมาถามฉันเฉยลย  

                 (ทำไมไม่บอกก่อนว่าจะถาม)

            ไม่มีวัน  ไม่มีวันที่ฉันจะไปใยดีกับนายซะหรอก  ฉันเชิดหน้าที่ไม่สวย ไม่น่ารักเอาเสียเลย 

            แกจะโกรธอะไรมันนักหนานะ..ทั้งๆที่มันก็ไม่ได้ทำไรแกซักหน่อย   ก็ลองมาทำดูดิ.>o<

span style="mso-tab-count: 1">            แกเข้าใจมั้ยว่า    เกลียดๆๆๆ

                ฉันย้ำคำว่าเกลียดแล้วเกลียดอีกจนนายเฟมเลิกถามฉัน

            เออ..เออ

                เฟมคือเพื่อนชายคนเดียวที่ฉันคบด้วยตอนนี้อ้อแล้วก็มียัยชมพู่อีกคนหนึ่ง  เอแล้ววันนี้ยัยชมพู่หายไปไหนเนี่ย

            แก้ม   นั่นไง

            เฟม   พูดถึงก็มาพอดี 

                นี่แหละเพื่อนสาวของฉัน  น่ารักอย่าบอกใครเลยนะแต่พวกผู้ชายหมดสิทธิ์ขายขนมจีบแอนด์ซาลาเปา

                เพราะว่า

            นี่แก้มฉันจะมาบอกเธอว่าฉันไม่ว่างอ่ะ    คืองี้พี่แบงค์อ่ะชวนฉันไปเที่ยวเย็นนี้ขอโทษด้วยนะ..   เห็นยังว่าทำไม!!!!

            อืมเดี๋ยวฉันว่าจะกลับอยู่พอดีเลย  ไม่อยากอยู่ล่ะเบื่อ

                ฉันลุกขึ้น   แล้วสายตาฉันดันเหลือบไปที่รถยนต์คนดิมนั่น  ซึ่งฉันจำมันได้ดีว่าเป็นของใคร  เชอะ!!!!คงจะมีความสุขกันน่าดูสิ

            อ่าวไปแล้วหรอ   งั้นฉันก็ไปด้วยล่ะกันกลับก่อนนะยัยแก้ม

            อืม..แล้วเจอกัน

                ยัยชมพู่โบกมือให้ฉัน   ฉันก็ยิ้มให้เพื่อนรักตอบ  แล้วฉันก็แยกย้ายกับเพื่อนๆ

                มาทำให้รักทำไมมาทำร้ายหัวใจกัน

            ฉันฮัมเพลงไปเรื่อยๆ  อีกใจนึงก็คิดถึงหน้าน้องคิว   น้องคิวคือรุ่นน้องที่ฉันแอบชอบ  น้องเขานะเล่นบาสเก่งมากๆ  มากกว่าอีตาบ้าปอนด์อีก  เชอะ คิดถึงน้องคิวอยู่แท้ๆดั๊นไปถึงนายปอนด์ตัวดีซะได้  ไม่เอาๆ

                น้องคิวๆๆๆ พรุ่งนี้จะได้เจอแย้ว เย้ๆๆๆ ^o^

            ปิ๊ด.ด

            โอ๊ยยยยยยยย

                ใครเนี่ยมาปีบแตรเสียงดังน่ารำคาญที่สุดดดด

                จนฉันต้องเอามือปิดหูทั้งสองข้างไว้

            กลับบ้านคนเดียวหรอแก้ม.   นายนั่นหรือนายปอนด์เพื่อนของฉันอีกคน  แต่ตอนนี้ฉันไม่ค่อยนับว่านานนี่เป็นเพื่อนซะแล้ว    นายนั่นจอดรถแล้วชะโงกหน้าออกมา  ยิ้มหน้าบานเชียว

                เสียงนี้คุ้นๆแฮะooo

                ใช่ล่ะนายปอนด์

            ทำไมมาเดินคนเดียวล่ะ..อ้าวเดี๋ยวสิแก้ม

                ยิ้มซะหน้าบานเลยนะนายน่ะ  ใช่สิคงจะมีความสุขล่ะสิ ชิมาสนใจ

                ฉันไม่อยู่ฟังนายพูดหรอกย่ะo~o  ฉันรีบเดินหนีไม่สนใจว่านายนั่นจะเรียกให้ฉันหยุดอย่างไรก็ตาม

                นายจะตามฉันมาทำไมเนี่ยโอ๊ยยยยย    ไม่ต้องตามมาได้มั้ย

            แก้มเดี๋ยวสิ..รอฉันด้วยเธอจะเดินหนีฉันทำไมล่ะแก้ม..

                ไม่ตอบ เชอะ!!!เชิญบ่นคนเดียวเถอะย่ะ

            ยัยแก้มบูด..   เหมือนฟ้าผ่าที่หัวใจดวงน้อยๆทันที!!!!!!!>o<

                นายว่าไงนะนายปอนด์บ้า   หึยยยยยยยย    โกรธ  ฉันไม่ชอบให้ใครมาเรียกฉันว่ายัยแก้มบูด  โดยเฉพาะนายปอนด์

               ฉันหยุดเดิน  มือกำแน่น  ความโกรธยิ่งทวีความรุนแรงขึ้น 

            แน่..หยุดละ  ฉันว่าแล้วเธอน่ะน่าจะเปลี่ยนชื่อใหม่ซะ  ยัยแก้มบูดดดดดดดด

                ฉันยืนก้มหน้านิ่ง  หนอยมาหาว่าฉันแก้มบูดนายรู้จักฉันน้อยไปแล้ว

            นายเปรต.ตต

                โห เธอนี่มันยังปากเสียเหมือนเดิมเลยนะ

            นายมันก้อปากหมายิ่งกว่าเดิมอีก  ตามฉันมาทำไม ทำไมไม่ไปคะขากะน้องๆนุ่งๆของนายหรอยะ

            ฉันมองหน้านายนั่นด้วยความโกรธ  หมั่นไส้  เกลียด  และอะไรอีกมากมาย

            เธอเห็นฉันเป็นคนอย่างนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่  นายนั่นทำหน้ากวนโอ๊ยฉันเหลือเกิน   ดูทำหน้าไม่รู้เรื่องซะด้วย  หนอยตีบทซะแตกเลยนะ  ทั้งบทพระอก  ทั้งบทเพื่อนที่ดี  เชอะ...นึดหรอว่าฉันจะใยดีด้วย

                หรอยะ  นายเป็นคนแสนดีสินะ

                นายปอนด์มองหน้าฉันทันใด   สีหน้าเริ่มเปลี่ยนไปจากเดิมที่ยังอารมณ์ดีอยู่  เริ่มเปลี่ยนเป็นเคืองๆ....แล้วก็ไม่พอใจ

            แล้วไอ้ที่นายควงน้องคนนั้นทีคนนี้ที  หมายความว่าไงยะ เป็นคนรับใช้เขาหรอ  เชอะ!!!

ฉันเดินหนีนายนั่น

            นี่ฉันอุตส่าห์พูดดีๆกับเธอนะ   ทำไมเธอไม่คุยกับฉันเหมือนเดิมล่ะ

ฉันจ้องหน้านายนั่นราวกับจะสื่อสารทางสายตา  แล้วใครล่ะที่ทำให้ฉันเป็นแบบนี้   ถ้าไม่ใช่นาย

ไม่มีทาง

ฉันหันหลังกลับ  กำลังจะก้าวเดิน (หนี)

ปะ  เดี๋ยวฉันไปส่งเธอ  วันนี้ฉันว่างพอดี

นายนั่นไม่ได้พูดอย่างเดียวนะ  พูดยังไม่ทันจบนายนั่นก็คว้าข้อมือฉันทันที

            ไม่ต้องย่ะ  ไม่รบกวนเอาเวลาของนายไปดูแลผู้หญิงของนายเถอะ

                ฉันสะบัดมือออก   แต่!....ง่ายซะที่ไหนล่ะ   นายนั่นแรงเยอะซะมัด

                ปล่อยสิ...นายไม่มีสิทธิ์จับมือของฉัน   ปล่อยเดี๋ยวนี้

                ไม่รู้ว่าทำไมฉันถึงโกรธนายนั่นนักนะ  ทั้งๆที่ฉันเองก็ไม่ได้.เฮ้ออออ

                เธอผโกรธฉันเรื่องอะไร   แก้ม  ทำไมเธอถึงทำเหมือนฉันไม่ใช่พื่อนเธอ  ทั้งๆที่เราเคย...

            ฉันสะบัดมือนายนั่นอย่างแรง

            อย่าตามฉันมานะ

            แก้มเดี๋ยวสิ

                ใครจะฟังนายยะ

                เชอะ...ว่างหรอใช่สิฉันมันก็แค่เพื่อนเก่านายนี่นาo_o  หึยยย   

               บ้าที่สุดเลยไอ้ปอนด์บ้า!!!!

                แล้วน้ำตาฉันก็ไหลตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้>-<

            ฉันไม่รู้ว่าทำไมถึงได้เกลียดขี้หน้านายปอนด์นัก ทั้งๆที่นายนั่นก็แค่....เฮ้อ ช่างเถอะแก้ม  อย่าคิดมากเลย

                ฉันปอบตัวเองอย่างเดียวดาย