ตอนที่ 9 : ตอนพิเศษ: ชีวิตม.ปลายสุขสันต์ฉันกับน็อค
#ตอนพิเศษนี้ไม่เกี่ยวกับเนื้อเรื่องหลักตอนนี้ทั้งสิ้น มาจากกิจกรรมที่จัดขึ้นที่เพจจ้า
#จากใจไรท์ของขอบคุณคนอ่านทุกคนจริงๆนะคะ
#จากนี้เชิญอ่านได้เลยจ้า ถ้าชอบก็ไลค์ โหวต คอมเม้น ถ้าอยากเเบ่งปันก็เเชร์เลยน้าา ขอบคุณและรักทุกคนเลยจ้า
เสียงจ้อกแจ้กจอแจของเหล่านักเรียนในยามเย็นของโรงเรียนมัธยมเป็นอะไรที่รู้กันดีว่ามันดังมากเเละยิ่งเป็นช่วงวันศุกร์แล้วละก็ทำเอาใครหลายๆคนแก้วหูแทบเเตกเลยทีเดียว..แต่มันก็ไม่ทรงอนุภาคพอที่จะปลุกใครบางคนได้..
"ตื่นได้แล้วน่า นี่เลิกเรียนแล้วนะ จะได้ไปเกมเซ็นเตอร์ด้วยกันไง~"
ชายเรือนผมสีดำเป็นประกายนิดๆที่ฟุบหลับอยู่บนโต๊ะเรียนสีน้ำตาลอ่อนส่งเสียงอืออึงเชิงประท้วงว่ายังไม่อยากตื่นตอนนี้ ทำเอาคนที่ปลุกถอนหายใจออกมา..
"ถ้าไม่ตื่นจะทิ้งไว้แล้วนะ..."
เสียงคนปลุกเริ่มเเสดงอาการงอนให้อีกฝ่ายได้ยิน เขาจึงแอบเหลือบตามองนิดๆด้วยดวงตาสีน้ำเงินเข้นอันน่าหลงไหล
"ขอต่ออีกนิด.."
"โถ่...น็อคโตะ ตื่นเถอะน่า ไม่งั้นฉันทิ้งจริงๆด้วยนะ.."
เสียงฝีเท้าของอีกฝ่ายเริ่มจะเดินออกไปเขาจึงตื่นขึ้นก่อนคว้ามือไว้
"ตื่นแล้ว"
"ต้องยังงี้สิเจ้าชาย~"
ชายผมสีเหลืองบลอนพูดเสียงใสด้วยใบหน้าที่มีกระนิดๆกับรอยยิ้มอันเเสนร่าเริง มือเรียวมายิกๆที่แก้มเจ้าชายอย่างแผ่วเบา
“หมั่นเขี้ยววววว ไปกันเถอะ ไปเกมเซ็นเตอร์กัน”
“อืม….เดี๋ยวเก็บของแปป”
“มาๆ เดี๋ยวช่วยเก็บน้า น็อคโตะ”
เมื่อเก็บกระเป๋ากันเสร็จพวกเราก็พากันเดินมุ่งหน้ากันไปที่เกมเซ็นเตอร์และในระหว่างทางก็มีเเวะซื้อของกินกันบ้างตามประสาวัยรุ่นผู้ใช้พลังงานเยอะ
“นายนี่มันกินเยอะ..”
“น็อคโตะก็พอๆกันนั่นแหละ”
“ฉันซื้อมาแค่ไส้กรอกเองนะ”
“ชิ….งั้นขอฉันชิมหน่อยสิ~”
“อย่ามากินของคนอื่นยังงี้สิเฟ้ย!”
หลังจากที่แย่งน็อคโตะกินไส้กรอกผมก็ออกตัววิ่งหนีทันที ไม่งั้นโดนเตะเเน่555 หลายๆคนอาจจะสงสัยว่าผมเป็นใครถึงได้เล่นกับเจ้าชายได้ขนาดนี้
ผมพรอมโต้ อาร์เจนทัม เป็นเพื่อนสนิทขององค์ชายน็อคติสยังไงล่ะ(และจริงๆก็แอบปลื้มอยู่หน่อยๆด้วยน่ะนะ) แต่ไม่รู้ฝั่งนั้นจะคิดแบบผมรึเปล่านะ!
“จับตัวได้แล้ว!”
“น็อคโตะอย่ายีหัวฉ้านนนนน”
ผมโดนยีหัวอย่างเเรงจนผมเสียทรง หมดกันความหล่อ จากนั้นเราก็กอดคอกันไปเล่นที่เกมเซ็นเตอร์ วันนี้คนคึกคักมากกว่าวันอื่นๆ บางตู้เกมคนนี่ยืนรอต่อคิวกันยาวเลยทีเดียว ผมและน็อคโตะจึงเปลี่ยนเล่นตู้เกมเพลงแข่งกันใครแพ้จะต้องเลี้ยงข้าวกลางวัน ซึ่งเเน่นอนผมไม่มีทางเเพ้…..มั้ง
“พรอมโต้นายคงต้องเลี้ยงข้าวฉันแล้วล่ะ...”
“เจ้าชายขี้โกงงงงง”
“โกงตรงไหน..ฉันเก่ง!”
“ไม่ๆๆๆ ขออีกตา! อีกตานึงงงงง”
“ได้..ไม่มีปัญหา”
หลังจากนั้นผมก็ขออีกตาและอีกตาไปเรื่อยๆสุดท้ายก็แพ้ทุกรอบ….เฮ้อ...ผมนี่เซ็ง
“บอกแล้วว่าฉันเก่ง..”
“บู่ววววว ยอมแล้วก็ได้..”
“ฉันว่ากลับบ้านกันเถอะ”
“อ่ะ อืม!”
น็อคโตะจับมือผมลากออกมาจากเกมเซ็นเตอร์เพราะคนเริ่มเยอะขึ้นแปลกๆในระหว่างที่เดินกลับบ้านเราก็คุยกันทั้งเรื่องหนัง หนังสือ และวิดิโอเกมออกใหม่
“เกมออกใหม่ล่ะ ดูสิ” ผมชูโทรศัพท์ให้ดู “เพิ่งวางขายได้3วันเอง มีคนรีวิวว่าสนุกมากเลยล่ะน็อค!”
“หืม…..เกมนี้ฉันซื้อมาแล้ว….”
“จริงดิ อยากเล่นจัง>w< ”
“งั้นเดี๋ยวเอามาให้เล่น….เฮ้อพรุ่งนี้ต้องเป็นวันที่น่าเบื่อมากแน่ๆ”
“ทำไมหรอน็อคโตะ?”
“ก็ที่คอนโดจะตัดไฟน่ะสิ เห็นบอกว่าจะซ่อมๆอะไรเนี่ยแหละ”
เจ้าชายพูดด้วยสีหน้าสุดเซ็ง….อืม...เอายังไงดีล่ะ ผมก็ไปค้างหรือไปเที่ยวหาที่คอนโดของเขาออกจะบ่อยแต่น็อคโตะไม่เคยจะได้มาที่บ้านผมเลย...งั้นเอาแบบนี้ละกัน
“งั้น….มาที่บ้านฉันไหม เอ่อ..ฉันแค่เสนอความคิดอ่ะนะ ถ้าไม่สะดวก..”
“ไป!”
“ว่ะ..ไวไปแล้วนะ”
“ก็ฉันไม่เคยไปบ้านนายเลยนี่….มีแต่นายมาที่คอนโดฉัน”
“อะไรกันเล่า..ก็บ้านฉันไม่มีอะไรน่าสนใจนี่...แล้ว...”
“แล้วจะค้างรึเปล่า?”
นัยต์ตาสีน้ำเงินเข้มจ้องผมอย่างอึ้งนิดๆ...อะไรกันมันน่าแปลกใจขนาดนั้นเลยหรอ สักพักเขาจึงยิ้มแล้วยีหัว
“ตอนเเรกฉันก็กะจะไปเที่ยวเล่นเฉยๆ งั้นไปค้างเลยละกัน...งั้นพรุ่งนี้ตอนเที่ยงฉันจะไปหาที่บ้าน ขอแผนที่ด้วย”
“อ่ะ...อืม”
ผมส่งข้อมูลทางไปบ้านให้อีกฝ่าย ผมคิดถูกหรือคิดผิดเนี่ยที่ชวน รู้สึกต้องเจออะไรที่ทำให้ผมอยู่ไม่สุขเเน่ๆ
“อยากดูหนังเรื่องไหนเป็นพิเศษไหม ฉันจะได้เเวะเช่า”
“ไม่นะ แล้วแต่น็อคโตะ”
“โอเค...แล้วเจอกันพรุ่งนี้นะ”
ผมกับน็อคติสโบกมือลาให้กัน...ตัวของเขาค่อยๆเล็กลงและหายไป เหลือแต่ผมที่ยืนมองเขาเท่านั้น อ่า….ให้ตายสิแล้ว แล้วพรุ่งนี้จะเอายังไงเล่าาาา คิดได้ยังงั้นก็รีบวิ่งกลับบ้านและเริ่มทำความสะอาดจัดบ้านทันที...แล้วมันก็ทำให้ผมรู้ว่ามันก็เหงาเหมือนกันนะที่บ้านหลังใหญ่ๆแบบนี้มีแค่ผมที่อยู่คนเดียวน่ะ และก็คงดีไม่น้อยถ้าหากจะมีคนมาอยู่เพิ่มอีกซักคน...เอ้ย ผมคิดอะไรอยู่เนี่ย...ทำไมภาพน็อคโตะต้องลอยขึ้นมาด้วยเบ่า บ้าบอ บ้าบออออ >////<
ใช้เวลานานมาก….กว่าผมจะมั่นใจว่าบ้านจะสะอาดพอที่จะรับแขกมาค้างได้ หวังว่าพรุ่งนี้จะเป็นวันที่ดีอีกวันสำหรับผมและน็อคโตะ…..
ติ๊งตอง..ติ๊งตอง……
“ครับๆ มาแล้วคร้าบบบบ”
ติ๊งตอง………...ติ๊งตอง……...ติ๊งตองๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
“ใจเย็นสิ!”
ผมรีบวิ่งไปเปิดประตูก็พบกับชายผมดำสูงโปร่งในชุดที่…...เท่มากๆ ที่มันทำเอาผมใจละลายเลยล่ะ บ้าเอ้ย เจ้าชายบ้าจริง แล้วผมจะเขินทำไมเล่า!!!
“ให้ฉันเข้าไปได้รึยัง”
“อ่าๆๆๆ”
ผมหลีกทางเเละเปิดทางให้อีกฝ่ายเข้ามาภายในบ้าน ดูเหมือนเขาจะดูตื่นเต้นหน่อยๆที่ได้มาบ้านผม
“โล่งจัง อยู่กับใครล่ะ”
“ก็นะ คือฉันอยู่คนเดียวน่ะ”
“แล้วให้ฉันเอาของไปไว้ไหน”
“เดี๋ยวฉันเอาไปเก็บให้ที่ห้อง…..คือคงไม่รังเกียจที่จะนอนห้องเดียวกันกับฉันใช่ไหม?”
เขาเดินเข้ามาใกล้ๆและส่งกระเป๋าให้ก่อนที่จะพูดกระซิบข้างหู ที่ทำเอาผมตั้งตัวไม่ถูก
“ปกติที่นายไปค้างกับฉัน เราก็นอนด้วยกันอยู่แล้วไม่ใช่หรอ?”
ผมก้าวเท้าฉับๆขึ้นห้องเอาของไปเก็บ….ความจริงก็คือใบหน้าของผมตอนนี้ร้อนแผ่วแปลกๆ ใจก็แอบเต้นตึกตักอีก ไม่นานนักผมจึงลงมาเพราะสงบสติได้แล้ว
“ไปนานนะเนี่ย ไปทำอะไรมาล่ะ”
“ก็เปล่าซักหน่อย ว่าแต่ดื่มน้ำหน่อยไหมน็อคโตะ”
“อืม ขอบใจ”
เขานั่งลงตรงโซฟาก่อนจะวางถุงพลาสติกกับถุงอะไรบางอย่างไว้กับพื้นและมองมาที่ผม มองทำไมเล่าาาา มีอะไรติดหัวผมรึไง
“อ่ะ น้ำ”
“ขอบใจ” น็อคติสพูดก่อนจะดื่มน้ำ “ฉันซื้อขนมกับพวกเครื่องดื่มมาเพียบเลย”
“เยี่ยมไปเลยย”
“ฉันเอาเกมมาให้เล่นด้วย หนังก็เช่ามานะ จะทำอะไรก่อนดี”
“งั้นฉันว่าเล่นเกมกันก่อนเถอะ แล้วตอนเย็นค่อยดูหนัง~”
“แล้วมีเครื่องเล่นไหม?”
“เอ่อ….”
“ไม่มีใช่ไหม”ผมพยักหน้าก่อนที่อีกฝ่ายจะถอนหายใจ“ดีนะที่ฉันเอามาเผื่อ….”
“น็อคโตะ! รักที่สุดเลยยยยย~”
ผมพุ่งเข้าไปกอดแล้วเอาหน้าถูๆอีกฝ่ายจนลืมไปว่ามัน….เป็นท่าที่ล่อแหลมสุดๆ แต่ประเด็นคือน็อคโตะไม่ผลักผมหรือดันหน้าแต่...แต่มือของเขากับโอบเอวแถมมองตาผมไม่กระพริบอีก
“เอ่อ...น็อคโตะ”
“ทำแบบนี้เนี่ย….อยากมาเป็นเจ้าหญิงให้ฉันรึไงกัน ฮืม?”
เมื่ออีกฝ่ายพูดแบบนั้น หน้ากับคอของผมก็เริ่มแดงขึ้นเรื่อยๆผมจึงสปิงตัวดึ๋งๆออกจากอีกฝ่ายทันที
“ท่านายตลกชะมัดพรอมโต้ 55555”
“น็อคโตะ อย่าแกล้งแบบนี้เซ่!”
น็อคโตะหัวเราะใส่เรื่อยๆจนผมต้องเข้าไปปิดๆปากอีกฝ่ายและนั่นทำให้ผมได้วิ่งไล่เขารอบบ้านไปรอบนึงเลยทีเดียว
จากนั้นเราจึงไปนั่งเล่นเกมกันที่โซฟาเหมือนเดิมพร้อมกินขนมไปด้วย เกมใหม่ที่น็อคติสเอานั้นสนุกมาก ทำเอาพวกเราเล่นกันจนตาแฉะ รู้ตัวอีกทีก็เป็นตอนเย็นซะแล้ว
“หิว”
“นี่ขนาดกินขนมไปด้วยนะเนี่ย….งั้นสั่งอะไรกินเลยละกัน กินอะไรดี พิซซ่า? ชุดอาหารเซ็ต?”
“อะไรก็ได้ที่….”
“ที่ไม่มีผัก?”
“ก็รู้นี่”
ผมหัวเราะก่อนที่จะโทรสั่งเซ็ตพิซซ่าให้มาส่งที่บ้านระหว่างรอผมเลยพาน็อคโตะไปดูห้องก่อนและสิ่งที่ได้ก็คือคำว่า โล่งจัง อีกแล้วววว โอ๊ยยยยย
ไม่เกินครึ่งชั่วโมงอาหารก็มาส่งที่บ้านและพวกเราก็เริ่มกินกันโดยที่มีสายตาของน็อคโตะมองถ้วยสลัดของผมอย่างไม่วางตา
“มันอร่อยรึไงกัน” เขาเอาส้อมมาเขี่ยๆผัก “ไม่เห็นจะน่ากินเลยซักนิด”
“ลองกินสิ มันก็อร่อยดีนะ มาๆๆๆ เดี๋ยวป้อน อ้ามมม”
“ไม่ ไม่กินนนนน” เขาหันหน้าหนีก่อนยิ้มเจ้าเล่ห์ “แต่ถ้านายป้อนปากก็อีกเรื่องนะ”
“บ้า!”
ผมตีๆก่อนจะกินต่ออย่างเขินๆ เจ้าชายนี่ต้องทำให้คนอื่นใจเต้นตลอดเวลาเลยรึไงกัน แล้วหลังจากที่เรากินเสร็จก็ตกลงกันว่าจะอาบน้ำก่อนดูหนัง โดยที่เป่ายิงฉุบว่าใครจะอาบก่อน และคนที่ได้อาบก่อนก็คือผม….ซะที่ไหนเล่า
น็อคโตะเข้าไปอาบก่อนทิ้งให้ผมนั่งรออยู่ในห้อง เสียงทุกอย่างนั้นเงียบลงทันทีที่เขาหายไปมันทำเอาผมใจหายแปลกๆ นี่รึเปล่าที่เรียกว่าเหงาน่ะ คงไม่หรอกมัง นี่แค่หายไปอาบน้ำเองและอีกอย่างผมอยู่ที่นี่คนเดียวอยู่แล้วนี่คำว่า….ชินคงไม่เเปลกอะไร
“ฉันอาบน้ำเสร็จแล้วนะ นายจะอาบต่อเลยไหม”
“อ่ะ อืม”
ภาพตรงหน้าของผมคือหนุ่มนุ่งผ้าขนหนูครึ่งตัวโชว์กล้ามเนื้อและซิกเเพคนิดๆแถมยังมองด้วยสายตาแบบนั้น ใจจะละลายแล้วนะ
“ฮืม….อะไร...”
“ป่ะเปล่าซักหน่อย”
เขาเดินเข้ามาใกล้ๆก่อนจะดึงผมไปใกล้ๆอีกครั้งเหมือนตอนกลางวันแต่มันต่าวตรงที่เขายังเปลือยแถมจับมือผมไปสัมผัสส่วนอกของเขาอีกต่างหาก
“น็อคโตะ ทำอะไรเนี่ย”
“ก็เห็นมองแบบนั้นนึกว่าอยากจับ”
“บ้า น็อคบ้า ไม่ใช่ซักหน่อย”
“หน้าแดงไปหมดแล้วน้าพรอมโต้”
น็อคโตะส่งยิ้มให้ผมก่อนจะเอาเรียวนิ้วมาลูบวนที่แก้มของผม ใจผมเต้นเสียงดังคึกโครมจนหูของผมอือไปหมด เจ้าชายต้องได้ยินแล้วแน่ๆ บ้าจริงงงง น็อคบ้าาาา
“ฉัน ฉันไปอาบน้ำก่อนนะ เเต่งตัวให้เรียบร้อยด้วย”
ผมพูดก่อนจะสะบัดตัวดุ๊กดิ๊กออกมาแล้ววิ่งจู๊ดเข้าห้องน้ำก่อนจะทรุดแล้วกุมเข่านิดๆ บ้าจริง ก้อนในอกของผมจะทะลุออกมาได้อยู่แล้ว พอซักทีมันเสียงดังไปแล้วนะ พอเถอะน่า…..พอผมอาบน้ำและเเต่งตัวเสร็จน็อคโตะก็รอดูหนังกับผมซะแล้ว
“หนังเรื่องอะไรน่ะน็อคโตะ”
“เนี่ย….” เขายื่นซองหนังให้ดู “แต่ที่เเคชเชียร์บอกว่ามันสนุก ก็เลยเช่ามา”
“หนังรักเนี่ยนะ”
“อืม...แต่ถ้าไม่อยากดู เรานอนกันเลยก็ได้นะ”
“ไม่ใช่แบบนั้น….เรามาดูกันเถอะเนอะ ~ <3 ”
น็อคติสยิ้มบางๆให้ผมก่อนที่เราจะนั่งดูด้วยกันที่โซฟา หนังดำเนินไปเรื่อยๆ ผมก็รู้สึกว่า….นี่มันหนังสำหรับคนเป็นแฟนดูกันไม่ใช่หรอ ว๊ากกกกก
มือของผมและเขาเริ่มที่จะเข้าหากันโดยที่น็อคโตะเป็นฝ่ายที่เลื่อนมากุมมือแบบหลวมๆเหมือนกล้าๆกลัวๆ
“จับมือกันไว้แบบนี้...ได้ไหม”
สายตาของเขายังคงจับจ้องที่จอแก้วแต่เสียงที่ถามผมนั้นมันช่างมีความลังเลและไม่มั่นใจเอาซะเลย ผมไม่ตอบอะไรแต่พยักหน้าแถมแอบส่งเสียงเบาๆ
“อือ”
เราไม่ได้มองหน้ากันแต่มือที่กุมกันอยู่นั้นมันเริ่มเเน่นขึ้นตัวของเราก็ใกล้กันขึ้นเรื่อยๆเช่นกัน คือก็รู้ว่ามันแปลกๆ มันอาจจะเป็นสิ่งที่เพื่อนสนิทไม่ได้ทำหรือรู้สึกต่อกัน แต่ผมก็ชอบมันและรู้สึกดีจนไม่อยากจะปฏิเสธมัน
พอดูหนังจบพวกเราก็พากันขึ้นห้องนอน มือที่กุมกันไว้ก็ยังไม่ปล่อย ให้ตายสิ ผมต้องทำยังไงกับสถานการณ์แบบนี้ดีนะ
“น็อคโตะนอนบนเตียงนะ เดี๋ยวฉันนอนพื้น”
“ก็นอนด้วยกันสิ”
“เตียงเล็กแค่นั้นเอง นอนไม่ได้หรอก เดี๋ยวไปเอาฟูกมาปู….เอ๊ะ----”
น็อคโตะนั่งลงตรงเตียงก่อนจะดึงให้ผมลงไปด้วยแล้วพลิกตัวให้นอนด้วยกัน ผมจะลุกหนีแต่ก็ทำไม่ได้เพราะน็อคทิสนั้นล็อคผมไว้ด้วยวงเเขนของเขา
“รังเกียจหรอ”
“เปล่า จะไปปิดไฟต่างหาก”
“งั้นเดี๋ยวฉันไปปิดเอง อยู่ตรงนี้ นอนตรงนี้ อย่าขยับ”
เขาลุกขึ้นก่อนวิ่งไปปิดไฟแล้วพุ่งกระโดดเข้ามาล็อคผมเหมือนเดิม
“ไม่หนีไปไหนหรอกน่า น็อคโตะก็…..”
“ก็กลัวนี่น่า นายน่ะยังดื้อๆอยู่ๆ”
น็อคพูดไปด้วยเอาหน้าซุกๆตรงซอกคอไปด้วย ผมหันหลังให้เขาตอนนี้เราอยู่บนเตียงในท่าที่ผมถูกกอดจากด้านหลัง ความเงียบยามค่ำคืนเริ่มคืบคลานเข้ามาจนเขาพูดขึ้นอีกครั้ง
“วันนี้สนุกมากเลย”
“ฉันก็เหมือนกัน สนุกมากเลยล่ะ”
“นายคงเหงาน่าดูเลยสินะที่ต้องอยู่ในบ้านหลังใหญ่ๆแบบนี้”
“ไม่ขนาดนั้นหรอก ฉันชินแล้ว….”
“งั้นหรอ ฉันว่ามันชินไม่ได้หรอก ฉันเข้าใจอารมณ์นั้นนะ”
ใช่….ที่น็อคโตะพูดน่ะมันถูกทั้งหมด ผมไม่มีทางชินได้ ผมแอบขดตัวเล็กน้อยก่อนที่มืออันอ่อนโยนจะมาลูบหัวผมช้าๆ
“ถ้าเหงาก็บอกฉัน ฉันน่ะจะมาหานายทันที”
“....”
“ฉันจะมา....ทำให้ที่นี่ไม่เงียบเหงาอีกเพื่อนาย….ฝันดีนะ”
เขาพูดก่อนที่จะชะโงกหน้ามาจุ๊บที่หน้าผากของผมเบาๆและนิ่งไป นี่เป็นคุณสมบัติของเจ้าชายรึเปล่า ที่ต้องอ่อนโยนและใจดีแบบนี้ บ้าจริง ถ้าผมหลงรักขึ้นมาจะทำยังไงล่ะ
“ฝันดีนะ เจ้าชายของฉัน”
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
รออยู่โว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยค่ะมาต่อน้าาาาาา
เมื่อไหรจะอัพฮะ?~//ทำเสียงน่ารักๆ+วาปมา
รอไรท์นะค้าาาาา
รอไรท์นะค้าาาาา
รอไรท์นะค้าาาาา
ปล.ถ้าไม่เข้าใจว่าฉากนั้นเราก้อจำไม่ได้เหมือนกันแต่เป็นฉากที่พรอมโต้สารภสพไปว่าตัวเองเป็นพวกของเมืองอะไรซักอย่างแล้วก้อเป็นฉากที่ใช้โค้ชของตัวเองเปิดประตูอ่ะค่ะ
หนูพรอมพ์ก็ไม่ต้องกลัวหลงรักเจ้าชายหรอก ไงๆ ก็ไม่พ้น
เจ้าชายเขาก็คงยินดีรับรักหนู
น่ารักมากๆๆๆ เลยค่าาา ^^
น่ารัก ฟินเวอร์
มาอัพต่อไวๆนะคร้าบบบ # เป็นกำลังใจให้
#อัพอัพอัพอัพอัพอัพอัพอัพอัพอัพอัพอัพอัพอัพอัพอัพต่อต่อต่อ#
อัพต่อใวๆนะคะรออยู่*-*
น่ารักมากกกกก เลย พรอมจ้าาาา โอ้ยยยย เมียผม---