รักหมดใจ...นายตัวร้าย

ลำดับตอนที่ #2 : บทนำ

            "มาสเตอร์ครับ พวกผมกลับก่อนนะครับ"

            "อืม ยังไงก็ขอบใจนะวันนี้ เดี๋ยวชั้นปิดร้านเองได้"

           คืนนี้ก็เหมือนกับทุกๆคืนที่ผ่านมา ปิดร้าน ซื้อข้าว ขับรถกลับบ้าน เข้านอนแล้วก็ตื่นมาใช้ชีวิตไปวันๆอีกครั้ง
    ความจริงผมเบื่อที่จะใช้ชีวิตอย่างนี้แล้วนะ ตั้งแต่วันที่เธอจากไปผมก็ใช้ชีวิตอย่างไร้ความหมาย อาจมีบางวันที่ผมรู้สึกหนาวและเหงาเป็นพิเศษอย่างคืนนี้ 
          อากาศหนาวรอบตัวพัดพาเอาความเหงาที่จับขั้วหัวใจมาอีกครั้ง  วันนี้เป็นวันครบรอบวันตายของเธอ  ทำให้ผมรู้สึกไม่อยากกลับบ้าน ไม่อยากกลับไปยังที่ๆมีความทรงจำของเราอยู่อย่างมากมาย ไม่อยากรับรู้ว่าผมสูญเสียเธอไปแล้วจริงๆ 
         ไม่รู้เพราะความหนาวหรือความเหงาใจทำให้ผมเลือกที่จะเดินปล่อยความคิดมาตามท้องถนนที่มีแสงไฟสลัวๆ  ผมมารู้สึกตัวอีกทีก็เมื่อผมเดินมาถึงสวนสาธารณะแห่งหนึ่งใกล้ๆกลับร้านของผม 
         แล้วผมก็ได้พบกับเด็กหนุ่มคนหนึ่ง คนที่ทำให้หัวใจผมเต้นแรง คนที่เข้ามาช่วยปัดเป่าความหนาวเย็นไปจากหัวใจผม คนที่ได้เปลี่ยนชีวิตผมไปตลอดกาล 
           ตอนที่ผมพบเขา  ร่างกายเด็กหนุ่มเต็มไปด้วยบาดแผล เนื้อตัวมอมแมมอย่างกับลูกแมว  ตอนแรกผมแค่มองผ่านเขาไปเพราะคิดว่าคงเป็นเด็กจรจัดที่ไหน
         แต่มีสิ่งหนึ่งที่ดึงดูดให้ผมไม่อาจละสายตาไปจากเขาได้ ตาสีเขียวมรกตคู่นั้นที่จ้องมาอย่างกับกำลังร้องขออ้อมกอดจากใครซักคน ก่อนที่ผมจะละสายตายไปจากตาคู่นั้นได้ เด็กหนุ่มก็ล้มลงหมดสติตรงหน้าผม 
         ไม่รู้ว่าเพราะคืนนี้มันหนาวจนเกินไปหรือว่าเพราะความเหงาที่มีนกัดกินหัวใจผมมานานแสนนาน บางทีอาจเป็นเพราะตาสีเขียวมรกตคู่นั้นก็ได้ที่ทำให้ผมตัดสินใจพาเด็กหนุ่มแปลกหน้ากลับมาด้วย